WEBVTT

00:00:08.380 --> 00:00:09.561
អរគុណ។

00:00:16.270 --> 00:00:21.200
សម័យថ្ងៃមួយនៅឥណ្ឌាមានមហារាជ១អង្គ
នៅថ្ងៃកំណើតទ្រង់ គេចេញរាជក្រឹត្យ១

00:00:21.200 --> 00:00:24.200
បង្គាប់ឱ្យនាម៉ឺនមន្ត្រីយកអំណោយ
ដែលសក្តិសមមកថ្វាយទ្រង់។

00:00:24.400 --> 00:00:28.370
ខ្លះយកសូត្រប្រណិតមកថ្វាយ
ខ្លះយកដាវដ៏ល្អឯកមកថ្វាយ

00:00:28.370 --> 00:00:29.490
ខ្លះទៀតថ្វាយមាស។

00:00:29.490 --> 00:00:32.659
នៅក្រោយគេបង្អស់ តាចាស់ជ្រៀវជ្រួញ
មាឌល្អិតម្នាក់ដែលបាន

00:00:32.659 --> 00:00:36.630
ធ្វើដំណើរថ្មើរជើងនិងឆ្លងសមុទ្រ
ជាច្រើនថ្ងៃពីភូមិគាត់មក។

00:00:36.630 --> 00:00:41.150
ពេលឃើញគាត់ដើរចូលមក បុត្រាមហារាជសួរ៖
«តើលោកតាយកអ្វីមកថ្វាយមហារាជ?»។

00:00:41.457 --> 00:00:44.750
តាចាស់បានលាដៃគាត់យឺតៗ
បង្ហាញអំណោយដែលជា

00:00:44.750 --> 00:00:49.600
សំបកខ្យងសមុទ្រដ៏ស្អាត១ ដែលមាន
ខ្នួចពណ៌ស្វាយលាយលឿង ក្រហមលាយខៀវ។

00:00:50.160 --> 00:00:51.380
បុត្រាមហារាជសួរទៀត៖

00:00:51.460 --> 00:00:54.400
«យករបស់អញ្ចឹងមកថ្វាយមហារាជ!
អាហ្នឹងជាស្អីដែរ?»។

00:00:54.600 --> 00:00:57.400
តាចាស់ងើបឡើងយឺតៗ 
ហើយពោលថា៖

00:00:57.590 --> 00:01:00.750
«ការដើរពីនាយដល់អាយ... 
ក៏ជាចំណែក១នៃអំណោយដែរ។»។

00:01:01.060 --> 00:01:02.560
(សំណើច)

00:01:02.900 --> 00:01:05.970
បន្តិចទៀត ខ្ញុំនឹងឱ្យអំណោយ១
ដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា

00:01:05.970 --> 00:01:08.270
នូវអំណោយ១ដែលខ្ញុំជឿថា
វាមានប្រយោជន៍។

00:01:08.290 --> 00:01:10.050
ប៉ុន្តែមុននឹងឱ្យ ខ្ញុំចង់ប្រាប់

00:01:10.050 --> 00:01:11.960
អ្នករាល់គ្នាពីរឿងខ្ញុំ។

00:01:12.160 --> 00:01:13.740
មិនខុសពីអ្នកទាំងអស់គ្នាទេ

00:01:13.740 --> 00:01:15.320
ខ្ញុំធ្លាប់ជាក្មេង។

00:01:15.320 --> 00:01:17.460
ប៉ុន្មាននាក់នៅទៅនេះ
ធ្លាប់ជាកូនក្មេង?

00:01:17.460 --> 00:01:18.510
ធ្លាប់ជាកូនក្មេង?

00:01:18.740 --> 00:01:20.500
ប្រហែលពាក់កណ្ដាល... អូខេ...

00:01:20.570 --> 00:01:21.590
(សំណើច)

00:01:21.820 --> 00:01:24.910
ចុះអ្នកផ្សេង ម៉េចដែរ?
កើតមក ធំហ្មង?

00:01:25.060 --> 00:01:27.640
អូហូ ខ្ញុំចង់ជួបម៉ាក់ៗអ្នក!

00:01:27.820 --> 00:01:29.460
និយាយពីអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច!

00:01:30.560 --> 00:01:34.740
កាលពីក្មេង ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វី
ដែលគេមិនអាចធ្វើបាន។

00:01:35.620 --> 00:01:38.880
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលខ្ញុំទន្ទឹងរងចាំ
រាប់ឆ្នាំមកហើយ

00:01:38.880 --> 00:01:41.000
ព្រោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃ
ដែលខ្ញុំចង់សាក

00:01:41.020 --> 00:01:43.620
ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន
នៅមុខអ្នករាល់គ្នា

00:01:43.620 --> 00:01:45.460
នៅទីនេះ ថេដអ៊ិច ម៉ាស្ទ្រីចត៍។

00:01:45.800 --> 00:01:48.160
ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើម

00:01:48.760 --> 00:01:50.880
ដោយបង្ហាញពីចុងបញ្ចប់៖

00:01:51.220 --> 00:01:52.640
ហើយខ្ញុំនឹងបញ្ជាក់ឱ្យ

00:01:52.640 --> 00:01:54.940
អ្នកដឹងថាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច
អាចទៅរួច។

00:01:55.300 --> 00:01:58.210
ហើយខ្ញុំនឹងបញ្ចប់ដោយឱ្យ
អំណោយដ៏មានតម្លៃ១៖

00:01:58.210 --> 00:02:01.350
ខ្ញុំនឹងបង្ហាញថាអ្នកអាច
ធ្វើអ្វីក៏បានដែរក្នុងជីវិតអ្នក។

00:02:02.660 --> 00:02:05.420
ក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងនៃ
ការធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន

00:02:05.420 --> 00:02:08.229
ខ្ញុំរកឃើញចំណុច២
ដែលនរណាៗក៏មាន។

00:02:08.229 --> 00:02:09.870
នរណាក៏ចេះភ័យខ្លាច

00:02:09.870 --> 00:02:11.640
ហើយនរណាក៏មានក្ដីសុបិនដែរ។

00:02:12.900 --> 00:02:17.560
ក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងនៃ
ការធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន

00:02:17.560 --> 00:02:20.100
ខ្ញុំរកឃើញចំណុច៣
ដែលខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀត

00:02:20.110 --> 00:02:23.290
ដើម្បីធ្វើឱ្យបាននូវអ្វី
ដែលមិនអាចទៅរួច៖

00:02:24.200 --> 00:02:26.900
បាល់គប់ ឬ គេហៅថា «ត្រែហ្វបល»

00:02:27.290 --> 00:02:28.360
ស៊ូភើមែន

00:02:28.460 --> 00:02:29.460
និង មូស។

00:02:29.460 --> 00:02:30.810
នេះជាពាក្យគន្លឹះទាំង៣។

00:02:30.810 --> 00:02:33.500
ឥឡូវអ្នកដឹងពីមូលហេតុដែល
អាចឱ្យខ្ញុំធ្វើបាន។

00:02:33.610 --> 00:02:36.220
ចឹង ខ្ញុំនឹងនាំអ្នកដើរ
លើផ្លូវជីវិតរបស់ខ្ញុំ

00:02:36.320 --> 00:02:38.680
ពី ការភ័យខ្លាចទៅរកក្ដីសុបិន

00:02:38.740 --> 00:02:40.980
ពីពាក្យពេជន៍ទៅដាវ

00:02:41.160 --> 00:02:42.740
ពីបាល់គប់

00:02:42.850 --> 00:02:44.020
ទៅស៊ូភើមែន

00:02:44.020 --> 00:02:45.340
ទៅមូស។

00:02:45.800 --> 00:02:47.360
ហើយ ខ្ញុំចង់បង្ហាញពី

00:02:47.360 --> 00:02:49.900
របៀបដែលធ្វើឱ្យអ្នកអាចធ្វើបាន
នូវអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច។

00:02:52.480 --> 00:02:54.934
ខែតុលា ទី៤ ឆ្នាំ២០០៧។

00:02:55.840 --> 00:02:58.120
បេះដូងលោតញាប់
ជង្គង់ញ័រទទ្រើត

00:02:58.120 --> 00:02:59.340
ពេលខ្ញុំឡើងឆាក

00:02:59.340 --> 00:03:00.930
នៅមហោស្រពស៊ែនឌើរស៍

00:03:01.040 --> 00:03:03.240
នៃសាកលវិទ្យាល័យហាវើដដើម្បីទទួល

00:03:03.240 --> 00:03:06.160
ពានរង្វាន់ណូប៊ែល អ៊ីហ្គ ផ្នែកឱសថ ២០០៧

00:03:06.160 --> 00:03:08.660
ដែលខ្ញុំបានសហសរសេរអត្ថបទស្រាវជ្រាវ
អំពីឱសថ

00:03:08.660 --> 00:03:10.270
ចំណងជើង «ការលេបដាវ...

00:03:10.420 --> 00:03:11.740
...និងផលប៉ះពាល់»។

00:03:11.870 --> 00:03:13.275
(សំណើច)

00:03:13.840 --> 00:03:17.880
ចុះផ្សាយក្នុងព្រឹត្តិបត្រតូច១
ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់អានពីមុនមក

00:03:18.460 --> 00:03:20.419
គឺ ព្រឹត្តិបត្រឱសថអង់គ្លេស។

00:03:21.360 --> 00:03:24.740
សម្រាប់ខ្ញុំ នោះជាសុបិនដែល
មិនអាចក្លាយជាការពិតបាន

00:03:24.900 --> 00:03:28.120
វាពិតជាគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់
ដែលខ្ញុំអាចធ្វើវាបាន

00:03:28.130 --> 00:03:31.459
វាជាកិត្តិយសដ៏ឧត្តមដែល
ខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាន។

00:03:31.459 --> 00:03:34.539
តែវាមិនមែនជាអនុស្សាវរីយ
ដ៏ធំបំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំទេ។

00:03:35.540 --> 00:03:37.640
ខែតុលា ទី៤ ឆ្នាំ១៩៦៧

00:03:38.020 --> 00:03:40.260
ក្មេងម្នាក់ដែល សម្គម
អៀនប្រៀន ញញើតញញើម

00:03:41.100 --> 00:03:43.120
រងទុក្ខដោយសារការភ័យខ្លាច។

00:03:43.460 --> 00:03:45.579
រាល់ពេលក្មេងហ្នឹងត្រូវក្រោកឡើងឆាក

00:03:45.579 --> 00:03:47.234
បេះដូងវាលោតញាប់

00:03:47.500 --> 00:03:49.162
ជង្គង់វាញ័រទទ្រើត។

00:03:49.780 --> 00:03:52.120
ដល់ពេលត្រូវនិយាយជាសាធារណៈ

00:03:56.490 --> 00:03:58.130
វានិយាយមិនចេញហ្មង។

00:03:58.130 --> 00:04:00.040
វាឈរយំញ័រចំប្រប់។

00:04:00.630 --> 00:04:02.360
វាខ្លាចដល់ថ្នាក់ធ្វើអីមិនកើត

00:04:02.360 --> 00:04:03.760
ស្រឡាំកាំងដោយភាពភ័យខ្លាច។

00:04:03.960 --> 00:04:06.130
ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើម

00:04:06.130 --> 00:04:08.142
រងទុក្ខដោយសារការភ័យខ្លាចហ្នឹង។

00:04:08.649 --> 00:04:10.330
វាខ្លាចងងឹត

00:04:10.520 --> 00:04:11.640
វាខ្លាចខ្ពស់

00:04:11.640 --> 00:04:13.040
វាខ្លាចពីងពាង ពស់...៘

00:04:13.040 --> 00:04:15.140
មានអ្នកខ្លាចពីពាង ខ្លាចពស់ឬអត់?

00:04:15.280 --> 00:04:16.660
មានពីរបីនាក់ដែរ...

00:04:16.660 --> 00:04:19.079
ក្មេងហ្នឹងក៏ខ្លាចទឹក ខ្លាចឆ្លាម...

00:04:19.079 --> 00:04:21.939
ខ្លាចពេទ្យ គិលានុបដ្ឋាក ទន្តពេទ្យ

00:04:21.939 --> 00:04:24.680
ហើយខ្លាចម្ជុល និងឧបករណ៍ស្រួចៗ។

00:04:24.680 --> 00:04:27.380
តែអីដែលក្មេងហ្នឹង
ខ្លាចជាងគេបង្អស់គឺ

00:04:27.470 --> 00:04:28.470
មនុស្ស។

00:04:29.380 --> 00:04:31.530
ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើមហ្នឹង

00:04:31.540 --> 00:04:32.570
គឺខ្ញុំ។

00:04:33.320 --> 00:04:35.997
ខ្ញុំធ្លាប់ខ្លាចបរាជ័យ និងការបដិសេធ

00:04:37.300 --> 00:04:39.520
ឱ្យតម្លៃខ្លួនឯងទាប មិនដល់គេ

00:04:39.520 --> 00:04:42.840
ហើយក៏មិនដឹងថាខ្លូនឯង
ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាដែរ៖

00:04:42.840 --> 00:04:44.660
ភាពមិនប្រក្រតីនៃកាខ្លាចសង្គម។

00:04:44.955 --> 00:04:48.610
ដោយសារតែភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ
ពួកក្មេងទំនើងចេះតែធ្វើបាបខ្ញុំ។

00:04:48.610 --> 00:04:52.240
គេសើចចំអកដាក់ខ្ញុំ ជេរខ្ញុំ។
គេមិនឱ្យខ្ញុំលេងជាមួយ

00:04:52.300 --> 00:04:54.260
ពួកគេឡើយ។

00:04:55.020 --> 00:04:58.056
អ្ហា មានល្បែង១ប្រភេទដែល
គេឱ្យខ្ញុំលេងជាមួយ...

00:04:58.100 --> 00:04:59.427
គឺល្បែងបាល់គប់

00:04:59.500 --> 00:05:01.443
តែខ្ញុំមិនសូវចេះគេចទេ។

00:05:01.760 --> 00:05:03.500
គេខ្ញុំ

00:05:03.500 --> 00:05:05.970
ហើយពេលងើបឡើង
ខ្ញុំឃើញបាល់គប់ពណ៌ក្រហមច្រើន

00:05:05.970 --> 00:05:08.200
ហោះយ៉ាងលឿនមករកមុខខ្ញុំ

00:05:08.210 --> 00:05:09.950
ប៉ាំង ប៉ាំង ប៉ាំង!

00:05:10.580 --> 00:05:13.220
ហើយខ្ញុំចាំថា មិនលោះថ្ងៃទេ 
ពេលមកពីសាលាវិញ

00:05:13.300 --> 00:05:18.180
មុខខ្ញុំឡើងក្រហមជាំ
ត្រចៀកខ្ញុំក៏ហ៊ឹង។

00:05:18.180 --> 00:05:21.140
ភ្នែកខ្ញុំឡើងក្ដៅចេញទឹកភ្នែក

00:05:21.180 --> 00:05:23.515
ហើយសំឡេងគេនៅក្ដាំងក្នុងត្រចៀកខ្ញុំ។

00:05:23.740 --> 00:05:25.000
គេតែពោលថា៖

00:05:25.020 --> 00:05:28.660
«ធ្វើបានខ្លួនប្រាណខ្ញុំបាន 
តែមិនអាចបញ្ឈឺខ្ញុំនឹងសម្ដីទេ»...

00:05:28.880 --> 00:05:30.131
នោះជាសម្ដីកុហក។

00:05:30.310 --> 00:05:31.980
សម្ដីមុតជាងកាំបិតទៅទៀត។

00:05:31.980 --> 00:05:34.030
សម្ដីអាចចាក់មុតដូចជាដាវអញ្ចឹង។

00:05:34.210 --> 00:05:36.040
សម្ដីអាចបង្កឱ្យមានរបួសយ៉ាងជ្រៅ

00:05:36.040 --> 00:05:37.780
ដែលគ្មាននរណាអាចមើលឃើញ។

00:05:38.150 --> 00:05:41.070
ខ្ញុំភ័យខ្លាច។
ហើយសត្រូវដ៏មហិមារបស់ខ្ញុំគឺសម្ដី។

00:05:41.260 --> 00:05:42.491
តាំងពីដើមដល់ឥឡូវ។

00:05:43.355 --> 00:05:45.300
តែខ្ញុំក៏មានសុបិនដែរ។

00:05:45.300 --> 00:05:47.980
ពេលមកដល់ផ្ទះ
ខ្ញុំមើលរឿងស៊ូភើមែន

00:05:47.980 --> 00:05:49.774
ខ្ញុំអានរឿងស៊ូភើមែន

00:05:49.774 --> 00:05:53.440
ហើយខ្ញុំធ្លាប់សុបិនចង់ក្លាយជា
អ្នកខ្លាំងដូចស៊ូភើមែន។

00:05:53.480 --> 00:05:56.240
ខ្ញុំចង់ទាមទារយុត្តិធម៌និងសេចក្ដីពិត

00:05:56.240 --> 00:05:58.680
ខ្ញុំចង់ប្រយុទ្ធប្រឆាំង
នឹងមនុស្សកំណាចៗ។

00:05:58.680 --> 00:06:02.895
ខ្ញុំចង់ហោះជុំវិញផែនដីជួយសង្គ្
រោះជីវិតមនុស្សដូចស៊ូភើមែន។

00:06:03.400 --> 00:06:05.850
ខ្ញុំក៏មានបំណងធ្វើអ្វី
ដែលមែនទែនដែរ។

00:06:05.860 --> 00:06:09.460
ខ្ញុំបានអានសៀវភៅគីណេស
និងសៀវភៅ ជឿឬមិនជឿ របស់រីភ្លី។

00:06:09.460 --> 00:06:13.080
មានអ្នកធ្លាប់អានសៀវភៅគីណេស 
ឬ សៀវភៅរបស់រីភ្លីទេ?

00:06:13.100 --> 00:06:14.390
ខ្ញុំស្រឡាញ់សៀវភៅហ្នឹង។

00:06:14.390 --> 00:06:16.270
ខ្ញុំឃើញមនុស្សពិតៗធ្វើអ្វីពិតៗ។

00:06:16.270 --> 00:06:17.790
ហើយខ្ញុំក៏ចង់ធ្វើអញ្ចឹងដែរ។

00:06:17.790 --> 00:06:19.330
បើក្មេងទំនើងមិនឱ្យខ្ញុំ

00:06:19.330 --> 00:06:21.030
លេងកីឡាជាមួយពួកគេ

00:06:21.030 --> 00:06:23.335
ខ្ញុំចង់ចេះប្រើវេទមន្តពិតៗ អ្វីពិតៗ

00:06:23.335 --> 00:06:26.659
ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យដែល
ពួកអស់នោះមិនអាចធ្វើបាន។

00:06:26.659 --> 00:06:28.609
ខ្ញុំចង់រកឱ្យឃើញនូវគោលដៅនិងដុង។

00:06:28.609 --> 00:06:30.729
ខ្ញុំចង់ដឹងថាជីវិតខ្ញុំមានន័យ

00:06:30.729 --> 00:06:33.320
ខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យពិភពលោកប្រសើរឡើង

00:06:33.320 --> 00:06:36.960
ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថាគ្មានអ្វី
ដែលយើងមិនអាចធ្វើបានទេ។

00:06:38.340 --> 00:06:40.240
ក្នុងរយៈ១០ឆ្នាំ

00:06:40.240 --> 00:06:42.706
មុនថ្ងៃខួបកំណើតទី២១របស់ខ្ញុំ

00:06:42.819 --> 00:06:46.799
មានព្រឹត្តិការណ៍២កើតឡើងក្នងថ្ងៃតែ១
ដែលបានធ្វើឱ្យជីវិតខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរជារៀងរហូត។

00:06:47.040 --> 00:06:49.391
ខ្ញុំកំពុងនៅតាមិលណាឌូ ឥណ្ឌាខាងត្បូង

00:06:49.540 --> 00:06:51.020
ខ្ញុំជាបេសកជននៅទីនោះ

00:06:51.020 --> 00:06:53.090
ហើយឱវាទទាយកដែលជាមិត្តខ្ញុំសួរ៖

00:06:53.090 --> 00:06:54.720
«ដានីញែល ឯងមានស្រូមឬអត់?»។

00:06:54.720 --> 00:06:57.440
ខ្ញុំលាន់មាត់៖ «ស្រូម? 
ស្រូមហ្នឹងអីគេ?»

00:06:57.440 --> 00:07:00.490
គាត់ឆ្លើយ៖ «ស្រូមជាគោលដៅធំៗក្នុងជីវិត។»។

00:07:00.490 --> 00:07:04.630
វាជាបន្សំរវាង ក្ដីសុបិននិងគោលដៅ
ឧបមាថាយើងអាច

00:07:04.630 --> 00:07:07.240
ធ្វើអីក៏បានតាមចិត្ត
ទៅណាក៏បានតាមចិត្ត

00:07:07.240 --> 00:07:08.479
ក្លាយជានរណាក៏បានតាមចិត្ត

00:07:08.479 --> 00:07:10.356
តើយើងចង់ធ្វើអី?
តើយើងចង់ទៅណា?

00:07:10.356 --> 00:07:11.280
ចង់ក្លាយជានរណា?

00:07:11.280 --> 00:07:14.500
ខ្ញុំថា៖ «ខ្ញុំធ្វើមិនបានទេ!
ខ្លាចណាស់! ខ្លាចមាំណាស់!»។

00:07:14.500 --> 00:07:17.800
យប់នោះ ខ្ញុំយកកន្ទេលកក់
ឡើងលើដំបូលផ្ទះ

00:07:17.810 --> 00:07:19.259
ដេកមើលផ្កាយ

00:07:19.259 --> 00:07:21.869
ហើយឃើញប្រចៀវហោះដេញចាប់មូសស៊ី។

00:07:21.869 --> 00:07:26.200
ហើយខ្ញុំក៏នឹកឃើញពាក្យស្រូម
និងសុបិននិងគោលដៅ

00:07:26.200 --> 00:07:28.360
ហើយនិងក្មេងទំនើងកាន់បាល់គប់។

00:07:28.760 --> 00:07:30.730
ពីរបីម៉ោងក្រោយមក ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង។

00:07:31.220 --> 00:07:33.940
បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់
ជង្គង់ខ្ញុំញ័រ។

00:07:34.080 --> 00:07:36.020
ម្ដងនេះមិនមែនមកពីខ្ញុំខ្លាចទេ។

00:07:36.420 --> 00:07:38.395
ខ្លួនខ្ញុំទាំងមូលញ័រចម្រប់។

00:07:38.500 --> 00:07:40.180
ហើយ៥ថ្ងៃបន្ទាប់ពីនោះ

00:07:40.330 --> 00:07:44.199
ដឹងខ្លួនបន្តិច សន្្លប់បន្តិច
នៅលើគ្រែដេកតតាំងនឹងសេចក្ដីស្លាប់។

00:07:44.199 --> 00:07:48.239
ខួរក្បាលខ្ញុំឡើងក្ដៅដូចឆេះ
១០៥អង្សាដោយសារគ្រុនចាញ់។

00:07:48.390 --> 00:07:51.600
ហើយរាល់ពេលខ្ញុំដឹងខ្លួន
អ្វីដែលខ្ញុំនឹកឃើញគឺស្រូម។

00:07:51.600 --> 00:07:53.820
ខ្ញុំគិត៖ «តើខ្ញុំចង់ធ្វើអី
ឱ្យប្រាកដក្នុងជីវិតខ្ញុំ?»។

00:07:53.950 --> 00:07:56.380
ទីបំផុត នៅយប់មុនខួបកំណើតខ្ញុំ

00:07:56.380 --> 00:07:58.030
ច្បាស់ដូចថ្ងៃ

00:07:58.030 --> 00:07:59.639
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនឹកឃើញ៖

00:07:59.639 --> 00:08:02.100
ខ្ញុំនឹកឃ្ញើញថា មូសតូច១

00:08:02.620 --> 00:08:05.020
អាណូភីលីស ស្ទីហ្វិនសាយ

00:08:05.280 --> 00:08:06.610
មូសតូច១

00:08:06.610 --> 00:08:08.390
មានទម្ងន់មិនដល់៥មីក្រូក្រាមផង

00:08:08.390 --> 00:08:09.810
តូចជាងគ្រាប់អំបិលទៀត

00:08:09.810 --> 00:08:12.780
តើមូសតូចហ្នឹងអាចសម្លាប់
បុរសទម្ងន់១៧០ផោន ៨០គីឡូ

00:08:12.780 --> 00:08:14.860
ខ្ញុំនឹកឃើញថានោះជាគ្រីបតូណៃ។

00:08:14.860 --> 00:08:17.150
បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹកឃើញថា
ទេៗ មិនមែនមូសទេ

00:08:17.150 --> 00:08:19.480
គឺប៉ារ៉ាស៊ីតនៅក្នុង
មូសហ្នឹងទេតើ

00:08:19.480 --> 00:08:23.160
ប្លាស្មូឌីយ៉ូម ហ្វាលស៊ីប្រ៉ារ៉ុម
ដែលសម្លាប់មនុស្សជា១លាននាក់/ឆ្នាំ។

00:08:23.509 --> 00:08:25.999
ខ្ញុំក៏នឹកឃើញទៀតថា
ទេៗ មានអាតូចជាហ្នឹងទៀត

00:08:25.999 --> 00:08:28.550
តែសម្រាប់ខ្ញុំ វាហាក់ដូចជាធំណាស់។

00:08:28.550 --> 00:08:29.640
ខ្ញុំនឹកឃើញថា

00:08:29.640 --> 00:08:31.270
ភាពភ័យខ្លាចគឺជាគ្រីបតូណៃខ្ញុំ

00:08:31.270 --> 00:08:32.140
ដែលជាប៉ារ៉ាស៊ីតខ្ញុំ

00:08:32.140 --> 00:08:34.990
ដែលរារាំងនិងធ្វើឱ្យខ្ញុំ
ធ្វើអីមិនកើតក្នុងជីវិតខ្ញុំ។

00:08:35.200 --> 00:08:38.080
ដឹងទេ គ្រោះថ្នាក់និងភ័យខ្លាច
ខុសគ្នា។

00:08:38.109 --> 00:08:39.698
គ្រោះថ្នាក់មានមែន។

00:08:39.990 --> 00:08:42.010
ការភ័យខ្លាចជាជម្រើស។

00:08:42.080 --> 00:08:44.309
ហើយខ្ញុំនឹកឃើញថាខ្ញុំមានជម្រើស៖

00:08:44.309 --> 00:08:48.180
ខ្ញុំអាចរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាច
ហើយស្លាប់ទាំងបរាជ័យនៅយប់នោះ

00:08:49.070 --> 00:08:52.080
ឬមួយក៏សម្លាប់ភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ
ដើម្បី

00:08:52.080 --> 00:08:56.060
ឈោងចាប់សុបិនរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំគួរតែហ៊ានរស់នៅ។

00:08:56.680 --> 00:08:59.560
ដឹងទេ ពេលយើងនៅដេកស្តិលើគ្រែ
ឈឺជិតស្លាប់

00:08:59.560 --> 00:09:04.080
ហើយចំពោះមុខសេចក្ដីស្លាប់
យើងកាន់តែចង់រស់។

00:09:04.180 --> 00:09:07.140
ខ្ញុំនឹកឃើញថានរណាក៏ស្លាប់ដែរ
តែមិនគ្រប់គ្នារស់ទេ។

00:09:08.040 --> 00:09:09.890
សេចក្ដីស្លាប់ធ្វើឱ្យយើងចង់រស់។

00:09:09.890 --> 00:09:11.580
ដឹងទេ ពេលយើងរៀនស្លាប់

00:09:11.580 --> 00:09:13.070
យើងរៀនរស់។

00:09:13.070 --> 00:09:15.140
ហេតុដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរ

00:09:15.140 --> 00:09:16.420
ជីវិតខ្ញុំនៅយប់នោះ។

00:09:16.915 --> 00:09:18.230
ខ្ញុំលែងចង់ស្លាប់

00:09:18.230 --> 00:09:20.010
ខ្ញុំក៏អធិដ្ឋានខ្លី១ថា

00:09:20.010 --> 00:09:22.230
«ព្រះអម្ចាស់ បើទ្រង់ទុកជីវិត
ទូលបង្គំឱ្យ

00:09:22.230 --> 00:09:24.544
ឆ្លងផុតខួបទី២១ ទូលបង្គំនឹងមិនទុក
ឱ្យភាពភ័យខ្លាចគ្រប់គ្រប់ជីវិតទូលបង្គំទៀតទេ។

00:09:24.670 --> 00:09:26.520
ទូលបង្គំនឹងសម្លាប់ភាពភ័យខ្លាច

00:09:26.520 --> 00:09:29.530
ទូលបង្គំនឹងឈោងចាប់ក្ដីសុបិន

00:09:29.530 --> 00:09:31.270
ទូលបង្គំចង់ប្ដូរអាកប្បកិរិយា

00:09:31.270 --> 00:09:33.540
ទូលបង្គំចង់ធ្វើកិច្ចអស្ចារ្យក្នុងជីវិត

00:09:33.540 --> 00:09:35.550
ទូលបង្គំចង់រកឱ្យឃើញនូវគោលបំណងនិងដុង

00:09:35.550 --> 00:09:38.632
ទូលបង្គំដឹងថាគ្មានអ្វីដែល
យើងមិនអាចធ្វើបានទេ»។

00:09:38.780 --> 00:09:42.820
ខ្ញុំមិនបាច់ប្រាប់ថាខ្ញុំឆ្លងផុត
យប់នោះឬអត់ទេ គិតខ្លួនឯងទៅ។

00:09:42.850 --> 00:09:43.978
(សំណើច)

00:09:43.978 --> 00:09:47.100
នៅយប់នោះ ខ្ញុំបានសរសេរស្រូម
ចំនួន១០ដំបូងរបស់ខ្ញុំ៖

00:09:47.100 --> 00:09:50.210
ខ្ញុំសម្រេចថាខ្ញុំចង់ទៅលេងទ្វីប
ធំៗ

00:09:50.210 --> 00:09:51.820
ទៅលេងកន្លែងអច្ឆរិយៈទាំង៧លើលោក

00:09:51.820 --> 00:09:53.410
រៀនភាសាបួនដប់

00:09:53.410 --> 00:09:54.940
រស់នៅលើកោះដាច់ស្រយាល១

00:09:54.940 --> 00:09:56.480
រស់នៅក្នុងកប៉ាល់លើផ្ទៃសមុទ្រ

00:09:56.480 --> 00:09:58.650
រស់នៅជាមួយកុលសម្ពន្ធឥណ្ឌា១
ក្នុងព្រៃអាម៉ាហ្សូន

00:09:58.650 --> 00:10:01.210
ឡើងឱ្យដល់កំពូលភ្នំខ្ពស់បំផុត
ក្នុងប្រទេសស្វ៊ីស

00:10:01.210 --> 00:10:03.180
ខ្ញុំចង់ទៅមើលថ្ងៃលិចនៅភ្នំអេវីរេស

00:10:03.190 --> 00:10:05.390
ចង់ធ្វើអាជីវកម្មផ្នែកតន្រ្តី
នៅណាស្វៀល

00:10:05.400 --> 00:10:07.060
ខ្ញុំចង់សម្ដែងជាមួយក្រុមសៀក

00:10:07.080 --> 00:10:09.120
ហើយខ្ញុំចង់លោតឆត្រយោងពីលើយន្តហោះ។

00:10:09.120 --> 00:10:12.380
ជាង២០ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានសម្រេច
ស្រូមនោះស្ទើរតែទាំងអស់។

00:10:12.410 --> 00:10:14.650
រាល់ពេលខ្ញុំបានសម្រេច
ស្រូមអស់ពីបញ្ជី

00:10:14.650 --> 00:10:18.190
ខ្ញុំនឹងថែម៥ទៅ១០ទៀតទៅក្នុងបញ្ជី
ហើយបញ្ជីហ្នឹងធំទៅៗ។

00:10:18.800 --> 00:10:23.280
៧ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានរស់នៅលើកោះ
តូច១នៅបាហាម៉ាស់

00:10:23.320 --> 00:10:25.360
អស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ

00:10:25.370 --> 00:10:27.274
ក្នុងខ្ទមស្លឹក

00:10:29.480 --> 00:10:33.820
ចាក់ឆ្លាម និងត្រីស៊ី
តែឯងគត់នៅលើកោះហ្នឹង

00:10:33.820 --> 00:10:36.249
ស្លៀកស្បែកតោ

00:10:36.680 --> 00:10:39.160
និង រៀនហែលទឺកជាមួយត្រីឆ្លាម។

00:10:39.160 --> 00:10:40.980
ក្រោយមក ខ្ញុំដូរទៅនៅមិចស៊ីកូ

00:10:40.980 --> 00:10:45.000
ហើយក៏ដូរទៅនៅទន្លេអាម៉ាហ្សូន
នៅអេក្វាឌ័រ

00:10:45.241 --> 00:10:48.100
ពូចូ ប៉ុងហ្គោ អេក្វាឌ័រ
រស់នៅជាមួយកុលសម្ពន្ធ១នៅទីនោះ

00:10:48.100 --> 00:10:52.180
ហើយយូរៗទៅ ខ្ញុំក៏មានទំនុកចិត្ត
លើខ្លួនឯងតាមរយៈស្រូមខ្ញុំ។

00:10:52.180 --> 00:10:55.100
ខ្ញុំដូរមកធ្វើអាជីវកម្មតន្ត្រី
នៅណាសវីល និង ស្វ៊ីស

00:10:55.110 --> 00:10:57.870
ដូរទៅនៅស្តុកហូម
ធ្វើការងារខាងតន្ត្រីនៅទីនោះ

00:10:57.870 --> 00:11:01.920
ដែលជាកន្លែងខ្ញុំបានឡើងដល់កំពូល
ភ្នំកេបនេកៃស៍ ខ្ពស់ជាងតំបន់អាកទិក។

00:11:03.300 --> 00:11:04.750
ខ្ញុំរៀនធ្វើជាមនុស្សត្លុក

00:11:04.750 --> 00:11:05.860
និង ត្រែះ

00:11:05.860 --> 00:11:07.480
និង ដើរតជើងឈើ

00:11:07.480 --> 00:11:10.440
ជិះកង់មានតែកង់១
ស៊ីភ្លើង ស៊ីកញ្ចក់

00:11:10.450 --> 00:11:13.620
ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៧ ខ្ញុំឮថាមានអ្នក
លេបដាវមិនដល់ម៉ាឡូទេ

00:11:13.620 --> 00:11:15.410
ហើយក៏ថា៖ «ខ្ញុំធ្វើវាឱ្យបាន!»

00:11:15.420 --> 00:11:18.290
ខ្ញុំធ្លាប់ជួបអ្នកលេបដាវ
ហើយក៏សុំរៀនសូត្រពីគេ។

00:11:18.290 --> 00:11:20.190
គេថា៖ «បាទ ខ្ញុំនឹងឱ្យគន្លឹះ២៖»

00:11:20.190 --> 00:11:21.926
ទី១ វាគ្រោះថ្នាក់ណាស់

00:11:21.926 --> 00:11:23.948
មានអ្នកខ្លះស្លាប់ក៏មាន

00:11:23.948 --> 00:11:24.953
ទី២

00:11:24.953 --> 00:11:26.206
កុំចង់សាកអី!»

00:11:26.206 --> 00:11:27.520
(សំណើច)

00:11:27.540 --> 00:11:29.540
ដូច្នេះខ្ញុំក៏ថែមវាក្នុងបញ្ជីស្រូម។

00:11:30.440 --> 00:11:33.320
ខ្ញុំអនុវត្ត១០ទៅ១២
ក្នុង១ថ្ងៃ រាល់ថ្ងៃ

00:11:33.660 --> 00:11:35.160
៤ឆ្នាំ។

00:11:35.209 --> 00:11:36.709
បើគន់គូមើលទៅ...

00:11:36.709 --> 00:11:40.020
៤x៣៦៥(x១២)

00:11:40.020 --> 00:11:42.660
ការសាកហើយបរាជ័យរបស់ខ្ញុំ
ប្រហែល១៣ ០០០

00:11:42.660 --> 00:11:45.420
មុនពេលខ្ញុំធ្វើបាន
នៅឆ្នាំ២០០១។

00:11:46.002 --> 00:11:47.630
ពេលនោះខ្ញុំបានថែមស្រូមថ្មី១

00:11:47.630 --> 00:11:50.940
ដើម្បីក្លាយជាអ្នកឯកទេសលេបដាវ
ឈានមុខលើពិភពលោក។

00:11:50.970 --> 00:11:53.820
ខ្ញុំដើររកសៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី 
អត្ថបទកាសែត របាយការណ៍ពេទ្យ

00:11:53.820 --> 00:11:57.670
ខ្ញុំបានសិក្សាពីរូបសាស្ត្រ 
សរីរវិទ្យា។

00:11:57.676 --> 00:11:59.719
ខ្ញុំបានសួរពេទ្យ និង គិលានុបដ្ឋាកយិកា

00:11:59.719 --> 00:12:01.760
ហើយក៏ទាក់ទងអ្នកលេបដាវ

00:12:01.760 --> 00:12:04.250
ឱ្យចូលសមាគមអ្នកលេបដាវអន្តរជាតិ

00:12:04.250 --> 00:12:06.450
ហើយក៏ស្រាវជ្រាវផ្នែក
វេជ្ជសាស្ត្រ២ឆ្នាំ

00:12:06.450 --> 00:12:08.580
ស្ដីពីការលេបដាវនិងគុណវិបត្តិរបស់វា

00:12:08.580 --> 00:12:10.980
ដែលបានចុះផ្សាយក្នុងព្រឹត្តិបត្រ
វេជ្ជសាស្ត្រអង់គ្លេស។

00:12:10.980 --> 00:12:11.840
(សំណើច)

00:12:11.840 --> 00:12:12.940
អរគុណ។

00:12:12.960 --> 00:12:17.748
(ទះដៃ)

00:12:18.200 --> 00:12:21.570
ខ្ញុំបានដឹងពីរឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍
ខ្លះៗពីការលេបដាវ។

00:12:21.571 --> 00:12:25.260
រឿងខ្លះខ្ញុំភ្នាល់ថាអ្នកមិនបានគិត
ដល់ទេ តែនឹងភ្លឺភ្នែកហើយយប់នេះ។

00:12:25.260 --> 00:12:28.550
ពេលទៅដល់ផ្ទះវិញ ពេលយកកាំបិត
ឬ ដាវមកហាន់សាច់ប៉ីស្តឹក

00:12:28.550 --> 00:12:31.759
អ្នកនឹងដឹងច្បាស់ហើយ...

00:12:34.257 --> 00:12:36.589
ការលេបដាវចាប់ផ្ដើមដំបូងក្នុង
ប្រទេសឥណ្ឌា

00:12:36.589 --> 00:12:39.889
និយាយទៅ ខ្ញុំឃើញគេលេបដាវ
ដំបូង ពេលនោះខ្ញុំមានអាយុ២០

00:12:39.889 --> 00:12:42.290
ប្រហែល៤០០០ឆ្នាំមុន 
ប្រហែលឆ្នាំ២០០០មុនគ.ស.។

00:12:42.290 --> 00:12:45.580
១៥០ឆ្នាំមុន គេប្រើវិធីលេបដាវក្នុងផ្នែក

00:12:45.590 --> 00:12:47.400
វិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជសាស្ត្រ

00:12:47.480 --> 00:12:51.160
ដើម្បីអភិវឌ្ឍអង់ដូស្កូបនៅឆ្នាំ១៨៦៨

00:12:51.160 --> 00:12:53.820
ដោយវេជ្ជបណ្ឌិត អាដូលហ្វ៍ គូស្សមៅល៍
នៅហ្វ្រៃបឺហ្គ អាឡឺម៉ង់។

00:12:53.880 --> 00:12:56.639
នៅ១៩០៦ អេឡិចត្រូខាឌីអូក្រាមនៅវេលស៍

00:12:56.639 --> 00:13:00.240
ដើម្បីសិក្សាពីការលេប និងរំលាយអាហារ
មិនប្រក្រតី

00:13:00.240 --> 00:13:01.860
ប្រូនកូស្កូប ជាដើម។

00:13:01.860 --> 00:13:03.840
តែជាង១៥០ឆ្នាំមុន

00:13:03.840 --> 00:13:07.860
យើងក៏ដឹងដែរថាមានរបួសរាប់រយ
និងការស្លាប់រាប់សិប...

00:13:07.880 --> 00:13:14.560
នេះជាអង់ដូស្កូបដែលបង្កើតដោយ
វេជ្ជបណ្ឌិត អាដូលហ្វ៍ គូស្សមៅល៍។

00:13:14.740 --> 00:13:18.679
តែយើងក៏រកឃើញដែរថា១៥០ឆ្នាំកន្លងមក
មានមនុស្ស២៩នាក់បានស្លាប់

00:13:18.679 --> 00:13:22.462
រួមទាំងអ្នកលេបដាវម្នាក់នេះនៅឡុងដ៍
ដាវហ្នឹងកាត់ចំបេះដូងគាត់។

00:13:23.142 --> 00:13:25.340
យើងក៏រកឃើញទៀតថា មានអ្នកលេបដាវ

00:13:25.340 --> 00:13:27.780
៣ទៅ៨នាក់រងរបួសរាល់ឆ្នាំ។

00:13:27.780 --> 00:13:29.880
ខ្ញុំដឹងរឿងនេះព្រោះគេតេមកខ្ញុំ។

00:13:29.880 --> 00:13:31.150
គេតេមកខ្ញុំ២ដងហើយ

00:13:31.150 --> 00:13:34.320
២មកពីស៊ុយអែត និង១មកពីអូរលែនដូ
កាលពីប៉ុន្មានអាទិត្យមុន

00:13:34.320 --> 00:13:37.019
អ្នកលេបដាវដែលរបួសសម្រាកនៅពេទ្យ។

00:13:37.019 --> 00:13:38.769
អញ្ចឹង វាគ្រោះថ្នាក់មែនទែន។

00:13:38.769 --> 00:13:41.629
១ទៀតដែលខ្ញុំរៀនបានគឺ
ការលេបដាវត្រូវការពេល

00:13:41.629 --> 00:13:44.320
ពី២ទៅ១០ឆ្នាំដើម្បី
ហាត់រៀន

00:13:44.320 --> 00:13:45.610
សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន។

00:13:45.610 --> 00:13:48.020
តែការរកឃើញដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍
បំផុតដែល

00:13:48.020 --> 00:13:51.360
ខ្ញុំរៀនបានគឺអ្នកលេបដាវ
រៀនធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច។

00:13:51.460 --> 00:13:53.460
ហើយខ្ញុំនឹងប្រាប់ការណ៍សម្ងាត់១៖

00:13:53.520 --> 00:13:57.580
កុំផ្ដោតលើ៩៩,៩%ដែលថា
វាមិនអាចទៅរួច។

00:13:57.580 --> 00:14:02.030
ត្រូវផ្ដោតលើ០,១%ដែលថាវាអាចទៅរួច
ហើយរកវិធីធ្វើវាឱ្យទាល់តែបាន។

00:14:02.817 --> 00:14:06.140
ឥឡូវខ្ញុំសូមនាំទៅក្នុងដំណើរនៃ
គំនិតរបស់អ្នកលេបដាវ។

00:14:06.140 --> 00:14:09.479
ដើម្បីអាចលេបដាវ១បាន
គេត្រូវការសមាធិតាំងចិត្តខ្ពស់

00:14:09.479 --> 00:14:12.270
យកចិត្តទុកដាក់មែនទែន
ប៉ាន់ស្មានឱ្យត្រូវឥតខ្ចោះដើម្បី

00:14:12.270 --> 00:14:15.670
អាចញែកសរីរាង្គហើយ
យកឈ្នះរេផ្លិចនៃរាង្គកាយ

00:14:15.710 --> 00:14:20.370
តាមរយៈការជម្រុញខួរក្បាល
តាមរយៈសាច់ដុំចងចាំដដែល

00:14:20.450 --> 00:14:23.720
ដោយមានចេតនាអនុវត្ត
ជាង១០ ០០០ដង។

00:14:24.020 --> 00:14:28.090
ឥឡូវខ្ញុំសូមនាំទៅក្នុងខ្លួន
របស់អ្នកលេបដាវ។

00:14:28.310 --> 00:14:30.130
ដើម្បីលេបដាវ១បាន

00:14:30.130 --> 00:14:32.250
ខ្ញុំត្រូវរុញដាវរំលងអណ្ដាត

00:14:32.250 --> 00:14:34.780
សង្កត់លើកន្លើតត្រង់
ដើមបំពង់ក

00:14:34.780 --> 00:14:37.740
ចូលទៅហើយបត់៩០ដឺក្រេ
ចុះទៅបំពង់អាហារ

00:14:38.240 --> 00:14:41.040
កាត់តាមចន្លោះបំពង់ក
សាច់ដុំខ្ជឹបបំពង់អាហារខាងលើ

00:14:41.060 --> 00:14:42.600
ជ្រៀតសាច់ដុំបំពង់អាហារ

00:14:42.600 --> 00:14:44.380
រុញផ្លែដាវចូលទៅក្នុងប្រអប់ទ្រូង

00:14:44.380 --> 00:14:45.960
ចន្លោះសួត។

00:14:46.080 --> 00:14:48.349
ដល់ត្រឹមនេះ

00:14:48.399 --> 00:14:50.389
ខ្ញុំត្រូវរំកិលបេះដូងមកខាង

00:14:50.389 --> 00:14:51.720
បើមើលឱ្យដិតដល់

00:14:51.720 --> 00:14:53.860
យើងឃើញបេះដូងលោតនៅកៀកនឹងដាវ

00:14:53.860 --> 00:14:55.859
ព្រោះដាវនៅជាប់ហ្នឹងហ្មង

00:14:55.859 --> 00:14:58.809
ជ្រៀសគ្នាតែ១ភាគ៨អ៊ីញ
នៃភ្នាសបំពង់អាហារ

00:14:58.809 --> 00:15:00.580
នោះមិនអាចបន្លំបានទេ។

00:15:00.580 --> 00:15:02.710
បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រូវ
រុញកាត់ឆ្អឹងទ្រូង

00:15:02.710 --> 00:15:05.540
កាត់តាមបំពង់អាហារខាងក្រោម
ចុះដល់ក្រពះ

00:15:05.540 --> 00:15:09.020
សង្កត់រេផ្លិចកំអួតក្នុងក្រពះ
ចុះក្រោមរហូតដល់ពោះវៀនតូច

00:15:09.020 --> 00:15:09.750
ងាយមែនទែន។

00:15:09.750 --> 00:15:10.930
(សំណើច)

00:15:10.930 --> 00:15:12.880
បើខ្ញុំរុញចុះទៅទៀត

00:15:12.880 --> 00:15:17.720
វានឹងចុះដល់បំពង់ដៃស្បូន។
(ហូឡង់) ហ្វាឡូពៀនធ្យូប!

00:15:17.720 --> 00:15:20.980
ប្រុសៗ ចាំសួរប្រពន្ធទៅ
ថាចុងក្រោយហ្នឹងអីគេ...

00:15:22.160 --> 00:15:23.900
គេសួរខ្ញុំថា៖

00:15:23.900 --> 00:15:26.740
«ទាល់តែក្លាហានណាស់
ទើបហ៊ានប្រថុយជីវិត

00:15:26.740 --> 00:15:28.800
រំកិលបេះដូងដើម្បី
លេបដាវបាន...»។

00:15:28.800 --> 00:15:30.500
ទេ។ ភាពក្លាហានរបស់

00:15:30.500 --> 00:15:33.020
ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើម

00:15:33.080 --> 00:15:35.620
ដែលហ៊ានប្រថុយគ្រោះថ្នាក់និងការបដិសេធ

00:15:35.620 --> 00:15:37.040
ចេញមកលាតត្រដាងការពិត

00:15:37.040 --> 00:15:38.240
មិនក្លាចបាក់មុខ

00:15:38.240 --> 00:15:41.060
មកឈនៅមុខមហាជន
ដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាសោះ

00:15:41.060 --> 00:15:43.670
ដើម្បីប្រាប់ប្រវត្តិភ័យខ្លាច
និងក្ដីសុបិនរបស់គាត់

00:15:43.680 --> 00:15:47.580
ហ៊ានសារភាពដោយត្រង់ៗ
និងដោយប្រយោល។

00:15:48.280 --> 00:15:49.450
ឃើញទេ - អរគុណ

00:15:49.450 --> 00:15:53.720
(ស្នូរទះដៃ)

00:15:53.850 --> 00:15:56.250
ឃើញទេ អ្វីដែលអស្ចារ្យយ៉ាងពិតប្រាកដ

00:15:56.250 --> 00:15:58.650
គឺខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វី
អស្ចារ្យក្នុងជីវិត

00:15:58.650 --> 00:15:59.780
ឥឡូវធ្វើបានហើយ។

00:15:59.780 --> 00:16:02.880
តែការអស្ចារ្យនោះមិនមែន
សំដៅលើការលេបដាវ

00:16:02.880 --> 00:16:05.170
២១ដើមក្នុងពេលតែ១ទេ

00:16:07.640 --> 00:16:10.500
ក៏មិនមែនចុះទឹកជម្រៅ២០ហ្វ៊ីត
មានឆ្លាមនិងបបែល៨៨

00:16:10.500 --> 00:16:12.307
ក្នុងកម្មវិធីរីព្លី ជឿឬមិនជឿ ទេ

00:16:13.840 --> 00:16:17.600
ក៏មិនមែនដុតដល់កម្ដៅ១៥០០ដឺក្រេ
សម្រាប់កម្មវិធីស៊ូភើមែន ស្ទែនលី

00:16:17.610 --> 00:16:19.470
ជាផ្នែក១នៃ «មនុស្សដែក»

00:16:19.520 --> 00:16:21.574
ហើយអាហ្នឹងក្ដៅយកតែមែនទែន!

00:16:22.460 --> 00:16:24.920
ក៏មិនមែនអូសឡានដោយប្រើដាវឱ្យរីព្លី

00:16:24.930 --> 00:16:26.290
ឬ គីណេស

00:16:26.290 --> 00:16:28.760
ក៏មិនមែនចូលដល់វគ្គផ្ដាច់ព្រ័ត្រ
ក្នុងកម្មវិធីប្រកួតដុងអាមេរិក

00:16:28.820 --> 00:16:31.540
ក៏មិនមែន ឈ្នះរង្វាន់ណូបែល
ឆ្នាំ២០០៧ផ្នែកឱសថ។

00:16:31.550 --> 00:16:33.900
មិនមែនរឿងទាំងអស់នេះទេ
ដែលពិតជាអស្ចារ្យនោះ។

00:16:33.900 --> 00:16:36.350
នោះជាការគិតរបស់គេទេ។
ទេ ទេ ទេ។ មិនមែនទេ។

00:16:36.350 --> 00:16:37.800
ការអស្ចារ្យនោះគឺ

00:16:37.800 --> 00:16:40.660
ព្រោះអាចធ្វើឱ្យក្មេងសម្គម 
អៀនប្រៀន ញញើតញញើមម្នាក់នោះ

00:16:40.660 --> 00:16:42.200
ដែលខ្លាចខ្ពស់

00:16:42.200 --> 00:16:43.890
ដែលខ្លាចទឹក ខ្លាចឆ្លាម

00:16:43.890 --> 00:16:46.370
ខ្លាចពេទ្យនិងគិលានុបដ្ឋាក
ខ្លាចម្ជុលនិងរបស់ស្រួចៗ

00:16:46.370 --> 00:16:47.640
ខ្លាចនិយាយជាមួយមនុស្ស

00:16:47.640 --> 00:16:49.800
ហើយឥឡូវព្រះឱ្យខ្ញុំហោះ
ជុំវិញពិភពលោក

00:16:49.800 --> 00:16:51.320
កម្ពស់៣០ ០០០ហ្វ៊ីត

00:16:51.320 --> 00:16:53.900
លេបរបស់មុតស្រួច
ក្នុងអាងទឹកមានឆ្លាម

00:16:53.900 --> 00:16:57.430
ហ៊ាននិយាយជាមួយពេទ្យហ្ម
និយាយជាមួយមនុស្សនៅលើពិភពលោក។

00:16:57.430 --> 00:16:59.580
នោះហើយជាការអស្ចារ្យសម្រាប់ខ្ញុំ។

00:16:59.580 --> 00:17:01.450
ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច -

00:17:01.450 --> 00:17:02.380
អរគុណ។

00:17:02.380 --> 00:17:03.760
(ស្នូរទះដៃ)

00:17:03.760 --> 00:17:05.220
អរគុណ។

00:17:05.660 --> 00:17:09.040
(ស្នូរទះដៃ)

00:17:09.700 --> 00:17:12.569
ខ្ញុំចេះតែចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាច
ទៅរួច ហើយបានមែន។

00:17:12.569 --> 00:17:15.858
ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យ
ផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកក្នុងជីវិតខ្ញុំ

00:17:15.858 --> 00:17:16.898
ខ្ញុំធ្វើបានមែន។

00:17:16.898 --> 00:17:19.819
ខ្ញុំតែងតែចង់ហោះជុំវិញពិភពលោក
ធ្វើដូចស៊ូភើមែន

00:17:19.819 --> 00:17:21.378
សង្គ្រោះជីវិត 
ហើយធ្វើបានមែន។

00:17:21.378 --> 00:17:22.720
តើអ្នកដឹងទេ?

00:17:22.720 --> 00:17:25.569
នៅមានផ្នែកតូច១នៃក្ដីសុបិន
ធំរបស់ក្មេងនោះ

00:17:25.569 --> 00:17:27.290
ក្នុងក្រឳបេះដូង។

00:17:30.320 --> 00:17:36.197
(សំណើច)(ស្នូរទះដៃ)

00:17:37.000 --> 00:17:40.240
ដឹងទេ ខ្ញុំតែងតែស្វែងរកគោលបំណង
និងដុងរបស់ខ្ញុំ

00:17:40.270 --> 00:17:41.530
ឥឡូវរកឃើញហើយ។

00:17:41.540 --> 00:17:42.920
សាកទាយមើល៍?

00:17:42.920 --> 00:17:46.230
មិនមែនដាវហ្នឹងទេ
គិតខុសហើយ ខ្ញុំមិនប្រើភាពខ្លាំងទេ។

00:17:46.230 --> 00:17:48.510
គឺជាភាពខ្សោយរបស់ខ្ញុំ សម្ដីខ្ញុំ។

00:17:48.510 --> 00:17:51.090
គោលបំណង និង ដុងខ្ញុំ
គឺដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោក

00:17:51.090 --> 00:17:52.390
ដោយជំនះភាពភ័យខ្លាច

00:17:52.390 --> 00:17:54.910
ដាវ១ម្ដងៗ ពាក្យ១ម៉ាត់ម្ដងៗ

00:17:55.070 --> 00:17:57.450
កាំបិត១ម្ដងៗ ជីវិត១ម្ដងៗដើម្បី

00:17:57.540 --> 00:17:59.700
ជម្រុញទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យមានវីរភាព

00:17:59.700 --> 00:18:01.860
និងធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចក្នុងជីវិត។

00:18:02.060 --> 00:18:04.680
គោលបំណងខ្ញុំគឺដើម្បីជួយគេឱ្យរកឃើញរបស់គេ?

00:18:04.680 --> 00:18:05.680
តើរបស់អ្នកជាអ្វី?

00:18:05.680 --> 00:18:06.960
គោលបំណងអ្នកជាអ្វី?

00:18:06.960 --> 00:18:08.960
តើនៅលើផែនដីនេះដើម្បីធ្វើអ្វី?

00:18:09.260 --> 00:18:11.590
ខ្ញុំជឿថាយើងរាល់គ្នាអាចក្លាយជាវីរបុរសបាន។

00:18:12.160 --> 00:18:14.260
តើវីរពលអ្នកជាអ្វី?

00:18:14.560 --> 00:18:17.990
ក្នុងចំណោមមនុស្សជាង៧ពាន់លាននាក់

00:18:17.990 --> 00:18:20.250
មានមនុស្សបួនដប់អ្នកប៉ុណ្ណោះដែលជា
អ្នកលេបដាវ

00:18:20.250 --> 00:18:21.661
នៅមានជីវិតលើលោកសព្វថ្ងៃ

00:18:21.661 --> 00:18:22.940
តែមានតែអ្នកតែ១គត់។

00:18:22.940 --> 00:18:24.070
គ្មាននរណាដូងអ្នកទេ។

00:18:24.070 --> 00:18:25.540
រឿងរបស់អ្នកជាអ្វី?

00:18:25.540 --> 00:18:27.760
តើអ្វីធ្វើឱ្យអ្នកខុសពីគេ?

00:18:27.760 --> 00:18:29.180
និទានរឿងអ្នកទៅ

00:18:29.180 --> 00:18:31.721
ទោះបើអ្នកមានសំឡេងញ័រ ឆ្មារក៏ដោយ។

00:18:31.900 --> 00:18:33.340
តើស្រូមរបស់អ្នកជាអ្វី?

00:18:33.340 --> 00:18:35.850
បើអ្នកអាចធ្វើអ្វីក៏បាន
ក្លាយជានរណាក៏បាន ទៅណាក៏បាន -

00:18:35.850 --> 00:18:37.430
តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី?
តើអ្នកនឹងទៅណា?

00:18:37.430 --> 00:18:38.480
តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី?

00:18:38.480 --> 00:18:40.340
តើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីក្នុងជីវិតរបស់អ្នក?

00:18:40.340 --> 00:18:41.760
តើសុបិនធំរបស់អ្នកជាអ្វី?

00:18:41.760 --> 00:18:44.450
កាលពីក្មេង តើសុបិនធំៗរបស់អ្នកជាអ្វី?
នឹកមើល៍។

00:18:44.450 --> 00:18:46.240
ខ្ញុំភ្នាល់ថាមិនអញ្ចឹងទេ មែនទេ?

00:18:46.483 --> 00:18:47.880
តើសុបិនដ៏ធំបំផុតរបស់អ្នក

00:18:47.880 --> 00:18:50.450
ដែលអ្នកធ្លាប់គិតថាវាចម្លែក
និងមិនច្បាស់លាស់នោះជាអ្វី?

00:18:50.450 --> 00:18:54.040
ខ្ញុំភ្នាល់ថានេះធ្វើឱ្យសុបិនហាក់ដូចជា
មិនចម្លែកទេ មែនទេ?

00:18:55.370 --> 00:18:57.050
តើដាវរបស់អ្នកជាអ្វី?

00:18:57.050 --> 00:18:58.650
នរណាម្នាក់ក៏មានដាវ១ដែរ

00:18:58.650 --> 00:19:00.600
ដាវមុខ២នៃភាពភ័យក្លាចនិងសុបិន។

00:19:00.600 --> 00:19:03.520
លេបដាវហ្នឹងទៅ ទោះបីវាជាស្អីក៏ដោយចុះ។

00:19:03.890 --> 00:19:05.870
លោក លោកស្រី សូមដេញតាមសុបិនរបស់លោកអ្នក។

00:19:05.870 --> 00:19:08.900
អ្នកចង់ក្លាយជាអ្វីក៏ដោយ
ក៏វាមិនទាន់ហួសពេលដែរ។

00:19:09.720 --> 00:19:12.920
ចំពោះក្មេងទំនើងមានបាល់គប់ទាំងនោះ
គេជាអ្នកដែលគិតថា

00:19:12.920 --> 00:19:14.916
ខ្ញុំនឹងមិនអាចធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបានទេ

00:19:15.060 --> 00:19:17.645
ខ្ញុំមានពាក្យ១ម៉ាត់ប្រាប់ពួកគេ៖

00:19:17.645 --> 00:19:18.841
សូមអរគុណ។

00:19:18.940 --> 00:19:22.220
ព្រោះ បើគ្មានមនុស្សអាក្រក់
វីរបុរសក៏គ្មានដែរ។

00:19:23.020 --> 00:19:27.237
ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច
មិនមែនមិនអាចទៅរួចទេ។

00:19:28.300 --> 00:19:32.310
វាពិតជាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់
វាអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំស្លាប់បាន។

00:19:32.340 --> 00:19:33.720
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងចូលចិត្ត។

00:19:33.720 --> 00:19:35.260
(សំណើច)

00:19:36.350 --> 00:19:38.700
ខ្ញុំចង់ឱ្យអ្នកជួយខ្ញុំបន្តិច។

00:19:46.731 --> 00:19:48.405
ទស្សនិកជន៖ ពីរ បី។

00:19:48.405 --> 00:19:52.100
ដាន មេយើរ៖ ទេៗៗ។ សូមជួយរាប់ខ្ញុំ 
ទាំងអស់គ្នា អូខេ?

00:19:52.100 --> 00:19:53.210
(សំណើច)

00:19:53.210 --> 00:19:55.840
បើចេះរាប់? អូខេ?
រាប់ជាមួយខ្ញុំ ហើយ?

00:19:55.870 --> 00:19:56.964
១

00:19:56.964 --> 00:19:58.150
២

00:19:58.170 --> 00:19:58.980
៣

00:19:58.980 --> 00:20:00.920
ទេ ទើបតែបាន២ទេ តែយល់ហើយមែនទេ។

00:20:06.760 --> 00:20:07.780
ទស្សនិកជន៖ ១

00:20:07.840 --> 00:20:08.750
២

00:20:08.800 --> 00:20:10.010
៣

00:20:11.260 --> 00:20:13.280
(ការដង្ហក់)

00:20:14.360 --> 00:20:15.940
(ស្នូរទះដៃ)

00:20:16.251 --> 00:20:17.450
ដាន មេយើរ៖ បា៎!

00:20:17.450 --> 00:20:23.100
(ស្នូរទះដៃ)(អបអរសាទរ)

00:20:23.100 --> 00:20:24.820
អរគុណច្រើនណាស់។

00:20:25.450 --> 00:20:28.800
អរគុណ អរគុណ អរគុណ។
អរគុណអស់ពីដួងចិត្ត។

00:20:28.800 --> 00:20:31.290
តាមពិត អរគុណអស់ពីក្រពះខ្ញុំ។

00:20:31.880 --> 00:20:35.020
ដូចប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមកធ្វើអ្វីដែល
មិនអាចទៅរួច ឥឡូវខ្ញុំបានធ្វើហើយ។

00:20:35.030 --> 00:20:37.730
តែនេះមិនមែនអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចទេ
ខ្ញុំធ្វើវាបានរាល់ថ្ងៃ។

00:20:37.800 --> 00:20:42.800
ការដែលមិនអាចទៅរួចគឺក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន
ញញើតញញើមប្រឈមមុខនឹងភាពភ័យខ្លាច

00:20:42.840 --> 00:20:44.600
មកឈរទីនេះ ឆាកTEDx

00:20:44.600 --> 00:20:47.100
និងផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោក
១ម៉ាត់ម្ដងៗ

00:20:47.100 --> 00:20:49.080
ដាវ១ម្ដងៗ ជីវិត១ម្ដងៗ។

00:20:49.080 --> 00:20:52.060
បើខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរការគិតរបស់អ្នក
បើខ្ញុំបានធ្វើឱ្យអ្នកជឿថា

00:20:52.060 --> 00:20:54.460
អ្វីក៏អាចទៅរួចដែរ

00:20:54.460 --> 00:20:57.960
បើខ្ញុំបានធ្វើឱ្យអ្នកដឹងថាអ្នកអាច
ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបានក្នងជីវិត

00:20:58.120 --> 00:21:01.020
បានន័យថាខ្ញុំសម្រេចកិច្ចការខ្ញុំហើយ
ហើយអ្នកទើបតែចាប់ផ្ដើមទេ។

00:21:01.020 --> 00:21:04.100
សុបិនតទៀត។ មានជំនឿចិត្តតទៀត។

00:21:04.820 --> 00:21:06.350
អរគុណដែលបានជឿជាក់លើខ្ញុំ

00:21:06.350 --> 00:21:08.250
អរគុណដែលជាចំណែកនៃសុបិនរបស់ខ្ញុំ។

00:21:08.250 --> 00:21:09.550
ហើយនេះជាអំណោយខ្ញុំឱ្យអ្នក៖

00:21:09.550 --> 00:21:11.486
អ្វីដែលមិនអាចទៅរួចមិនមែន...

00:21:11.486 --> 00:21:12.920
ទស្សនិកជន៖ មិនអាចធ្វើបានទេ។

00:21:12.920 --> 00:21:14.920
ដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយជាផ្នែកនៃអំណោយ។

00:21:15.100 --> 00:21:19.560
(ស្នូរទះដៃ)

00:21:19.560 --> 00:21:21.020
អរគុណ។

00:21:21.060 --> 00:21:25.360
(ស្នូរទះដៃ)

00:21:25.580 --> 00:21:27.560
(អបអរសាទរ)

00:21:27.780 --> 00:21:30.240
ពិធីករ៖ អរគុណ ដាន មេយើរ អស្ចារ្យមែន!