ნეიტრონული ვარსკვლავები ერთერთი ყველაზე ექსტრემალური ობიექტები არიან სამყაროში.
ისინი გიგანტურ ატომბირთვებს გვანან.
მათი დიამეტრი რამოდენიმე კილომეტირია, თუმცა წარმოუდგენლად მასიურნი არიან.
მაგრამ, როგორ არსებობს ასეთი რამ?
ვარსკვლავის სიცოცხლეს აბალანსებს ორი ძალა.
გრავიტაციული მიზიდვა და თერმობირთვული რეაქცია.
ვარსკვლავის გულში, წყალბადი გარდაიქმნება ჰელიუმად.
საბოლოოდ წყალბადი ვარსკვლავის გულში იწურება.
თუ ვარსკვლავი საკმარისად მასიურია მაშინ ჰელიუმი არ გადავა ნახშირბადში.
ამ ვარსკვლავის გული გაიკეთებს ფენებს როგორც ხახვი,
უფრო მძიმე და მძიმე ატომები ჩალაგდებიან ცენტრისკენ.
ნახშირბადი გადავა ნეონში, შემდეგ ჟანგბადში, შემდეგ სილიციუმში.
საბოლოოდ რეაქცია მივა რკინამდე, რომელსაც აღარ შეუძლია სინთეზი სხვა ელემენტად.
როდესაც სინთეზი შეწყდება რადიაციული წნევა სწრაფად დაეცემა.
ვარსკვლავი აღარ იმყოფება ბალანსში,
და თუ მისი ბირთვი 1.4 - ით აღემატება მზის მასას,
ადგილი აქვს, კატასტროფულ კოლაფსს.
ვარსკვლავის გარე ნაწილის "ჩამონგრევის" სიჩქარე აღწევს 70,000 კმ/წ - ს,
ვარსკვლავის ცენტრის მიმათულებით.
ახლა მხოლოდ ფუნდამენტურ ძალებს ატომის შიგნით
შესწევთ ძალა, ებრძოლონ გრავიტაციულ კოლაფსს.
ელექტრონებს შორის კვანტურ-მექანიკური განზიდვა დაძლეულია,
და ელექტრონები და პროტონები სინთეზირებენ ნეიტრონებში
ისევე მჭიდროდ როგორც ატომბირთვები.
ვარსკვლავის გარე ფენები გაიფრქვევიან კოსმოსში
ზეახლის უძლიერესი აფეთქებით.
ამრიგად, ახლა ჩვენ გვაქვს ნეიტრონული ვარსკვლავი!
მისი მასა 1 - დან 3 მზის მასამდეა
მაგრამ, შეკუმშულია დაახლოებით 25 კმ დიამეტრის ობიექტში!
500,000 დედამიწის მასა, პაწაწინა ბურთშია,
რომელიც დაახლოებით მანჰეტენის დიამეტრისაა.
ერთი კუბური სანტიმეტრი ნეიტრონული ვარსკვლავი
შეიცავს იგივე მასას რასაც 700 კუბური მეტრი რკინა.
ეს არის დაახლოებით 1 მილიარდი ტონა, როგორც ევერესტის მთა
შაქრის კუბიკის ზომაში.
ნეიტრონული ვარსკვლავის გრავიტაცია, საოცრად შთამბეჭდავია!
თუ თქვენ 1 მეტრის სიმაღლიდან დააგდებთ რაიმეს