ดนตรีคือภาษา ทั้งดนตรีและภาษาพูด ทำหน้าที่เดียวกัน พวกมันเป็นรูปแบบของการแสดงออก พวกมันสามารถนำไปใช้ในการสื่อสารกับคนอื่นๆ พวกมันสามารถถูกอ่านหรือเขียน พวกมันสามารถทำให้คุณหัวเราะ หรือร้องไห้ คิด หรือ สงสัย และ สามารถใช้พูดกับคนคนเดียว หรือหลายคน และแน่นอนพวกมันสามารถกระตุ้นคุณได้ ในบางที ดนตรีทำได้ดีกว่าวาจา เพราะว่าการที่มันจะได้ผลนั้น คุณไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าใจ แม้ว่านักดนตรีมากมายเห็นด้วยว่า ดนตรีคือภาษา น้อยมากที่มันจะได้รับการปฏิบัติเฉกเช่นเดียวกัน พวกเราหลายคนทำกับมันดั่งว่า เราจะสามารถเรียนรู้มันได้โดย ทำตามข้อปฎิบัติอย่างเคร่งครัด ภายใต้การสั่งสอน ของครูผู้เก่งกาจ วิธีการดังกล่าวนี้ เป็นที่ปฎิบัติกันต่อๆมาหลายร้อยปี และถูกยืนยันด้วยผลของความสำเร็จ แต่มันใช้เวลานาน เนิ่นนานเหลือเกิน ลองคิดถึงภาษาแรกที่คุณเรียนครั้งยังเป็นเด็ก ที่สำคัญไปว่านั้น คิดถึงว่าคุณเรียนมันอย่างไร เมื่อคุณเริ่มพูดเป็นครั้งแรก คุณยังเป็นทารก และถึงแม้ว่า คุณจะพูดภาษาไม่ถูกต้อง คุณก็ได้รับอนุญาตให้ทำผิดพลาดได้ และยิ่งคุณพูดผิดมากแค่ไหน พ่อแม่ของคุณก็ยิ้มมากเท่านั้น การเรียนที่จะพูดนั้น ไม่ใช่การที่คุณถูกส่งไปเรียนจากที่ไหนสักที่ แค่ไม่กี่ครั้งต่อสัปดาห์ และคนส่วนใหญ่ที่คุณพูดคุยด้วย ไม่ใช่ผู้พูดระดับเริ่มต้น พวกเขาเป็นนักพูดผู้เชี่ยวชาญแล้วทั้งนั้น ลองจินตนาการว่าพ่อแม่ของคุณ บังคับคุณให้พูดแต่กับทารกด้วยกัน จนกว่าคุณจะพูดดีพอที่จะพูดกับพวกเขาสิ คุณคงจะกลายเป็นผู้ใหญ่ไปแล้ว ก่อนที่คุณจะสามารถสนทนาได้อย่างเหมาะสม พูดในเชิงดนตรี ตอนเป็นทารก คุณได้รับอนุญาต ให้แจมกับมือโปรได้ ถ้าเราปฎิบัติต่อดนตรีในทางธรรมชาติแบบเดียวกัน กับที่เราปฎิบัติต่อภาษาแรกของเรา เราจะสามารถเรียนที่จะพูดมันได้ในเวลาอันสั้นพอๆกัน กับที่ใช้พูดภาษาแรกของเรา ข้อพิสูจน์นี้เห็นได้จากเกือบทุกครอบครัว ที่มีเด็กเติบโตมากับนักดนตรีในครอบครัว นี่เป็นกุญแจสำคัญที่จะไขสู่การเรียนรู้หรือการสอนดนตรี : ในช่วงเริ่มแรก จงโอบกอดความผิดพลาด แทนที่จะแก้ไขมัน เหมือนกับเด็กที่เล่นกีต้าร์ล่องหน มันไม่มีการเล่นผิดเสียงหรอก ปล่อยให้นักดนตรีน้อยได้เล่น และแสดง กับนักดนตรีผู้ประสบความสำเร็จ เป็นประจำทุกวัน ส่งเสริมให้นักดนตรีรุ่นเยาว์ได้เล่นมากกว่าฝึกฝน ยิ่งพวกเขาได้เล่นมากเท่าไร พวกเขายิ่งได้ฝึกฝนด้วยตนเองมากเท่านั้น ดนตรีมาจากนักดนตรี ไม่ใช่เครื่องดนตรี และที่สำคัญยิ่ง จงจำไว้ว่า ภาษามีประสิทธิภาพสูงสุด เมื่อเรามีอะไรน่าสนใจที่จะกล่าว ครูสอนดนตรีมากมาย ไม่เคยที่จะล่วงรู้ ว่านักเรียนต้องการพูดอะไร เราแค่บอกพวกเขาว่า พวกเขาควรที่จะพูดอะไร เด็กนั้นพูดภาษามาหลายปี ก่อนที่พวกเขาจะเรียนตัวอักษรเสียอีก กฎมากมายที่โถมเข้ามาในทีเดียว จะทำให้พวกเขาช้าลง ในสายตาของผม การปฎิบัติต่อดนตรี ควรจะเป็นเช่นเดียวกัน เพราะอย่างไรซะ ดนตรี ก็คือภาษาหนึ่งนั่นเอง