Επίλυση συγκρούσεων ή πώς να αποφύγεις 
διαμάχη με άλλους ανθρώπους,

το οποίο είναι ένα τυπικό πρόβλημα 
όλων μας.

Ο λόγος της διαμάχης είναι πως οι άνθρωποι 
έρχονται από διαφορετικά μέρη,

διαφορετικά περιβάλλοντα,

και φέρνουν μαζί τους συμπεριφορές 
που απέκτησαν εκεί.

Επομένως, με το να διατάζεις απλώς 
έναν άνθρωπο, λέγοντας:

«Δεν πρέπει να σκέφτεσαι με τον τρόπο 
που σκέφτεσαι», δεν αλλάζει τη συμπεριφορά.

Άρα, αν θες να τα πηγαίνεις καλά 
με άλλους ανθρώπους,

μόνο όταν σε ρωτάνε, για παράδειγμα:

- Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος 
να φτυαρίσεις;

- Χρησιμοποίησε το πόδι σου. 
Είναι πιο εύκολο έτσι.

Αλλά εάν δεν σε ρωτήσουν, άσ' το.

Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις 
τη διαμάχη

είναι να μην επιβάλλεις τις δικές σου αξίες στον άλλο, 
ακόμη κι αν είναι καλύτερες.

Οποιεσδήποτε κι αν είναι οι απόψεις τους.

Εκτός κι αν σου πουν, για παράδειγμα: 
«Τι πιστεύεις για τις απόψεις μου;»

Τότε μπορείς να τους δώσεις την άποψη σου.

Επομένως, όταν αντιμετωπίζεις 
κάποια σύγκρουση,

το κάνεις μία ή δύο.

Λες: «Μου φαίνεται πως αν κρατήσεις 
το τρυπάνι μ' αυτόν τον τρόπο,

θα δουλέψει αρχικά καλύτερα. 
Αυτό βρήκα εγώ».

Ωστόσο, εάν ο άλλος δεν σε ρωτήσει, 
είναι απασχολημένος και σου πει:

«Δε τη θέλω... τη γαμημένη συμβουλή σου!

Επέστρεψε στον υπολογιστή σου, 
να ασχοληθώ κι εγώ με το τρυπάνι μου».

Ορισμένες φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν 
συμβουλές. Νιώθουν ότι εξευτελίζονται.

Οπότε σταμάτα να δίνεις από δω κι από κει 
συμβουλές. Αυτό αναπτύσσει ανταγωνισμό.

Εκτός κι αν σου ζητήσουν.

Είναι άραγε η απόλυτη λύση;

Είναι ένας καλύτερος τρόπος 
να αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους.

Διότι δεν μπορείς να τους αλλάξεις 
τελείως, λέγοντάς τους:

«Το πρόβλημα μ' εσένα είναι 
πως δεν ακούς κανέναν».

Αυτό δεν τους κάνει ύστερα να ακούσουν.

Θα συνεχίσουν με το ίδιο 
μοτίβο συμπεριφοράς.

Εκτός κι αν σου πουν βέβαια:

«Μήπως είμαι απρόσεκτος;

Μήπως φαίνομαι αφηρημένος;»

Πολύ λίγοι άνθρωποι μιλούν 
μ’ αυτόν τον τρόπο.

Αυτό ακριβώς σημαίνει να 'σαι λογικός.

Λογικός σημαίνει πως όταν κάποιος 
έρχεται και σου λέει:

«Δεν είμαι εξοικειωμένος μ’ αυτό 
το τσεκούρι. Πώς το χρησιμοποιούμε;»

Τότε του δίνεις οδηγίες.

Εάν τώρα έρχονται κάθε μέρα και σου λένε:

«Δεν ξέρω πως να χρησιμοποιήσω 
το τσεκούρι»,

κοίτα τους και καθοδήγησε τους.

Βγάζει νόημα αυτό;

Έχεις πλέον καμία προδιάθεση 
για τους ανθρώπους

που σκέφτονται διαφορετικά από 'σένα;

Όντως σκέφτονται διαφορετικά 
από 'σένα. Τελεία!

Με το να κάνεις σχόλια όπως:

«Πανάθεμα σε, είσαι πολυλογάς» 
ή «είσαι αργός».

«Το πρόβλημα σου είναι πως 
δεν έχεις καθόλου φαντασία».

Αυτό δεν μεταβάλει τη συμπεριφορά.

Παρά μόνο ενισχύει τη σύγκρουση.

Καταλαβαίνεις τι λέω;

Επομένως, εάν κάποιος ζωγραφίζει 
πολύ καλά τριαντάφυλλα

κι εσένα σ’ αρέσουν τα τριαντάφυλλα,

τότε συσχετίζεσαι μαζί του 
γι' αυτόν τον λόγο.

Εάν όμως εκείνος πει: 
«Αν θες την άποψη μου,

όλοι οι Ιρλανδοί πρέπει να πάνε 
πίσω στη χώρα τους».

Τότε πες: «Δεν νιώθω το ίδιο 
για τους Ιρλανδούς.

Προτιμώ να μην το συζητήσω».

«Υπάρχουν κάποιοι Σουηδοί 
που συμπεριφέρονται άσχημα

κι άλλοι Σουηδοί που συμπεριφέρονται καλά».

Θα μπορούσες να πεις αυτό.

Μπορεί να το καταλάβει αυτό.

«Αλλά εκτιμώ το σχόλιο σου».

Μην του επιτεθείς.

«Είσαι ρατσιστής!»

Καταλαβαίνεις… Μην του επιτεθείς.