1
00:00:01,190 --> 00:00:02,851
นี่คือแผนที่รัฐนิวยอร์ค

2
00:00:02,875 --> 00:00:06,393
ที่ทำขึ้นในปี ค.ศ. 1937
โดยบริษัทเจเนอรัล ดราฟติง

3
00:00:06,417 --> 00:00:09,914
มันเป็นแผนที่ที่โด่งดัง
สำหรับเหล่าเนิร์ดด้านแผ่นที่

4
00:00:09,938 --> 00:00:12,659
เพราะว่าข้างล่างตรงนี้
ที่เชิงเขาแคทสกิล

5
00:00:12,683 --> 00:00:14,562
มีเมืองเล็กๆ ที่เรียกว่า โรสโคล --

6
00:00:14,586 --> 00:00:17,284
ที่จริง มันคงจะง่ายกว่าถ้าผมเอาไว้ตรงนี้ --

7
00:00:17,308 --> 00:00:20,838
ตรงนั้นมี โรสโคล และทางขวาเหนือโรสโคล
คือร็อคแลนด์ นิวยอร์ค

8
00:00:20,862 --> 00:00:24,675
และจากนั้นเหนือนจากตรงนั้น
คือเมืองเล็กของ แอ๊กโลว นิวยอร์ค

9
00:00:24,699 --> 00:00:27,758
แอ๊กโล นิวยอร์ค เป็นที่นิยมมาก
สำหรับคนทำแผนที่

10
00:00:27,782 --> 00:00:30,058
เพราะมันเป็นเมืองกระดาษ

11
00:00:30,082 --> 00:00:32,304
มันยังเป็นที่รู้จักกันในนาม หลุมพรางลิขสิทธิ์

12
00:00:32,328 --> 00:00:35,682
คนทำแผนที่ -- เพราะว่าแผนที่นิวยอร์คของผม
และแผนที่นิวยอร์คของคุณ

13
00:00:35,706 --> 00:00:39,372
คงออกมาดูคล้ายกัน ตามรูปร่างของนิวยอร์ค --

14
00:00:39,396 --> 00:00:44,169
บ่อยครั้ง นักทำแผนที่จะแทรกภาพปลอมๆ
เข้าไปในแผนที่ของเขา

15
00:00:44,193 --> 00:00:45,955
เพื่อที่จะปกป้องลิขสิทธิของเขา

16
00:00:45,979 --> 00:00:48,867
เพราะจากนั้น ถ้าสถานที่ปลอมของผม
โผล่ขึ้นมาในแผนที่ของคุณ

17
00:00:48,891 --> 00:00:52,546
ผมก็จะสามารถบอกได้อย่างมั่นใจ
ว่าคุณขโมยของของผม

18
00:00:52,570 --> 00:00:57,211
แอ๊กโลว เป็นลายเซ็นต์หวัดๆ 
ของชายสองคนที่สร้างแผนที่นี้

19
00:00:57,235 --> 00:01:00,156
เอิร์ลเนส อัลเพอร์ และอ๊อตโต [จี.] ลินด์เบอร์ก

20
00:01:00,180 --> 00:01:03,456
และพวกเขาออกแผนที่นี้ในปี ค.ศ. 1937

21
00:01:03,480 --> 00:01:06,799
หลายศตวรรษต่อมา แรนด์ แม็คแนลลี่ ออกแผนที่

22
00:01:06,823 --> 00:01:10,847
ที่มีแอ๊กโลว นิวยอร์ค ในนั้น
ที่จุดตัดเดียวกันแป๊ะๆ

23
00:01:10,871 --> 00:01:13,139
ของถนนลูกรังทั้งสอง ตรงที่ร้างว่างเปล่า

24
00:01:14,205 --> 00:01:17,466
ครับ คุณคงจินตนาการออกถึงความกระหยิ่มใจ
ของบริษัทเจเนอรัล ดราฟติง

25
00:01:17,490 --> 00:01:20,702
พวกเขาโทรไปหา แรนด์ แม็คแนลลี่ ในทันที
และพูดว่า

26
00:01:20,726 --> 00:01:24,320
"พวกเราจับคุณได้แล้ว 
คุณกุสถานที่ชื่อ แอ๊คโลว นิวยอร์ค ขึ้น

27
00:01:24,344 --> 00:01:26,398
มันเป็นสถานที่ปลอมๆ มันเป็นเมืองกระดาษ


28
00:01:26,422 --> 00:01:28,123
เรากำลังจะฟ้องคุณให้หนักเลยทีเดียว"

29
00:01:29,003 --> 00:01:33,490
และ แรนด์ แม็คแนลลี่ก็พูดว่า
"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ แอ๊คโลว มีจริงๆ"

30
00:01:34,616 --> 00:01:39,160
เพราะว่าคนไปกันยังจุดตัด
ของถนนลูกรังสองเส้นนั้นเสมอๆ

31
00:01:39,184 --> 00:01:40,208
(เสียงหัวเราะ)

32
00:01:40,232 --> 00:01:44,728
ตรงที่ร้างว่างเปล่า โดยคาดหวังว่า
จะมีสถานที่ที่เรียกว่า แอ๊คโลว --

33
00:01:44,752 --> 00:01:47,985
ใครบางคนสร้างสถานที่ชื่อว่า
แอ็คโลว นิวยอร์ค

34
00:01:48,009 --> 00:01:49,048
(เสียงหัวเราะ)

35
00:01:49,072 --> 00:01:52,453
มันมีปั๊มน้ำมัน ร้านค้า
และบ้านมากที่สุดสองหลัง

36
00:01:52,477 --> 00:01:54,747
(เสียงหัวเราะ)

37
00:01:55,596 --> 00:02:00,074
และแน่นอน นี่ก็เป็นการเปรียบเปรย
ที่นักเขียนนิยายไม่อาจต้านทานได้


38
00:02:00,098 --> 00:02:04,709
เพราะว่าพวกเราอยากจะเชื่อว่า
เจ้าสิ่งนั้นที่เราเขียนลงบนกระดาษ

39
00:02:04,733 --> 00:02:07,525
จะสามารถเปลี่ยนโลกแห่งความเป็นจริง
ที่เราอาศัยอยู่

40
00:02:07,549 --> 00:02:09,938
นั่นเป็นเหตุว่าทำไมผมจึงเรียก
หนังสือเล่มที่สามของผมว่า "เปเปอร์ทาวน์"

41
00:02:09,962 --> 00:02:14,501
แต่ที่ผมสนใจมากที่สุดกว่าคือสิ่งที่มันเกิดขึ้น

42
00:02:14,525 --> 00:02:16,906
คือตัวปรากฏการณ์นั้นเอง

43
00:02:17,521 --> 00:02:21,598
มันง่ายที่จะบอกว่า โลกรังสรรค์แผนที่โลกของเรา
ใช่ไหมครับ

44
00:02:21,622 --> 00:02:26,049
เช่นรูปทรงโดยรวมของโลก
มีผลกระทบต่อโลกของเราอย่างชัดเจน

45
00:02:26,503 --> 00:02:29,818
แต่ที่ผมได้พบว่ามันน่าสนใจมากกว่า

46
00:02:29,842 --> 00:02:33,383
คือการที่เราทำแผนที่นั้นเปลี่ยนโลกของเรา

47
00:02:33,872 --> 00:02:38,563
เพราะว่าโลกคงจะดูไม่เหมือนเดิม
ถ้าขั้วโลกเหนืออยู่ข้างล่าง

48
00:02:38,587 --> 00:02:40,765
และโลกก็คงจะดูต่างออกไป

49
00:02:40,789 --> 00:02:43,808
ถ้าอะลาสก้าและรัสเซียไม่ได้อยู่ตรงข้ามกัน

50
00:02:43,832 --> 00:02:45,758
และโลกคงจะดูต่างออกไป

51
00:02:45,782 --> 00:02:48,942
ถ้าเราทำให้ยุโรปมีขนาดที่แท้จริง

52
00:02:49,930 --> 00:02:54,083
โลกถูกทำให้เปลี่ยนโดยแผนที่โลกของเรา

53
00:02:54,410 --> 00:02:59,265
การที่เราเลือก -- อะไรทำนองนั้น
โครงการเกี่ยวกับการทำแผนที่ส่วนตัว



54
00:02:59,289 --> 00:03:01,924
ยังรังสรรค์แผนที่ชีวิตของเรา

55
00:03:01,948 --> 00:03:04,066
และในทางกลับกันก็รังสรรค์ชีวิตเราด้วย

56
00:03:04,090 --> 00:03:08,745
ผมเชื่อว่าสิ่งที่เราได้ทำแผนที่
เปลี่ยนชีวิตที่เราดำเนินอยู่

57
00:03:08,769 --> 00:03:13,183
และผมไม่ได้หมายถึงอะไรแบบ
เครือข่ายลับนางฟ้าของโอปรา อะไรแบบนั้น

58
00:03:13,207 --> 00:03:16,177
แบบ ความรู้สึก
ที่คุณคิดหาทางหายจากโรคมะเร็งได้เอง

59
00:03:16,201 --> 00:03:22,734
แต่ผมเชื่อว่าในขณะที่แผนที่ไม่ได้แสดงให้คุณเห็น
ว่าชีวิตคุณจะดำเนินไปทางไหน

60
00:03:22,758 --> 00:03:24,749
พวกมันแสดงให้คุณเห็นว่าคุณอาจเดินไปทางไหน

61
00:03:24,773 --> 00:03:29,246
คุณแทบจะไม่ได้ไป
ในสถานที่ซึ่งไม่อยู่ในแผนที่ส่วนตัว

62
00:03:29,853 --> 00:03:32,968
ผมเป็นนักเรียนที่แย่จริงๆ ตอนที่ผมเป็นเด็ก

63
00:03:32,992 --> 00:03:35,664
เกรดเฉลี่ยสะสมของผมต่ำกว่า 2 ตลอด

64
00:03:36,535 --> 00:03:39,296
และผมคิดว่าเหตุผลที่ผมเป็นนักเรียนแสนแย่แบบนั้น

65
00:03:39,320 --> 00:03:42,475
ก็เพราะว่าผมรู้สึกว่าการศึกษา
เป็นเหมือนการวิ่งกระโดดข้ามรั้วต่อเนื่อง

66
00:03:42,499 --> 00:03:44,656
ที่ตั้งขึ้นอยู่เบื้องหน้าผม

67
00:03:44,680 --> 00:03:48,307
และผมต้องกระโดดข้ามไปเพื่อที่จะได้เป็นผู้ใหญ่

68
00:03:48,331 --> 00:03:50,815
และผมไม่ต้องการ
ที่จะกระโดดข้ามสิ่งกีดขวางเหล่านั้นเลยจริงๆ

69
00:03:50,839 --> 00:03:53,773
เพราะว่าพวกมันเหมือนจะเป็นตัวกำหนดเบ็ดเสร็จ
ผมก็มักจะไม่ต้องการทำแบบนั้น

70
00:03:53,797 --> 00:03:55,874
และคนก็จะมาขู่ผม

71
00:03:55,898 --> 00:03:58,827
พวกเขาจะมาขู่ด้วยประโยคที่ว่า
"จะไปอยู่ในประวัติถาวร [ของผม]"

72
00:03:58,851 --> 00:04:01,060
หรือ "คุณจะไม่ได้งานดีๆ แน่"

73
00:04:01,084 --> 00:04:02,563
และผมไม่ได้ต้องการงานดีๆ

74
00:04:03,003 --> 00:04:05,599
เท่าที่ผมรู้ตอนอายุสิบเอ็ดหรือสิบสองปี

75
00:04:05,623 --> 00:04:08,775
แบบว่า คนที่มีงานดีๆ ตื่นเช้ามากๆ


76
00:04:08,799 --> 00:04:10,804
(เสียงหัวเราะ)

77
00:04:10,828 --> 00:04:15,400
และคนที่ได้งานดีๆ
สิ่งแรกๆ ที่พวกเขาทำก็คือ

78
00:04:15,424 --> 00:04:19,347
ผูกผ้ารัดรอบคอแน่ๆ

79
00:04:19,924 --> 00:04:21,972
พวกเขาเอาบ่วงคล้องรอบคอ

80
00:04:21,996 --> 00:04:24,722
และจากนั้นก็เผ่นออกไปทำงาน
ไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็เหอะ

81
00:04:25,455 --> 00:04:27,485
นั่นไม่ได้เป็นตำรับสำหรับชีวิตที่มีสุขเลย

82
00:04:27,918 --> 00:04:31,837
คนเหล่านี้ -- ในจินตนาการของเด็กสิบสองปี
ที่บ้าสัญลักษณ์อย่างผม --

83
00:04:31,861 --> 00:04:34,420
คนเหล่านี้กำลังทำให้ตัวเองยากลำบาก

84
00:04:34,444 --> 00:04:36,800
เมื่อสิ่งแรกที่เขาทำในทุกๆ เช้า

85
00:04:36,824 --> 00:04:38,584
ไม่อาจทำให้พวกเขามีความสุขได้

86
00:04:38,608 --> 00:04:41,020
ทำไมพวกเขาจึงอยากกระโดด
ผ่านสิ่งกีดขวางทั้งหมดนี้ไป

87
00:04:41,044 --> 00:04:43,044
และนั่นมันเป็นจุดจบแล้วหรือ

88
00:04:43,068 --> 00:04:44,235
นั่นมันเป็นตอนจบที่แย่ที่สุด

89
00:04:45,454 --> 00:04:48,632
และจากนั้น เมื่อผมอยู่เกรดสิบ
ผมไปโรงเรียนนี้

90
00:04:48,656 --> 00:04:51,418
อินเดียน สปริง สกูล
เป็นโรงเรียนประจำเล็กๆ

91
00:04:51,442 --> 00:04:53,252
นอกเบอร์มิงแฮม อาลาบามา

92
00:04:53,276 --> 00:04:56,791
และทันใดนั้นเองผมก็กลายเป็นผู้เรียนรู้

93
00:04:56,815 --> 00:04:59,011
และผมกลายเป็นผู้เรียนรู้
เพราะว่าผมพบกับตัวเอง

94
00:04:59,035 --> 00:05:01,059
ในสังคมของผู้เรียนรู้

95
00:05:01,083 --> 00:05:02,846
ผมพบว่าผมถูกรายล้อม

96
00:05:02,870 --> 00:05:06,100
ด้วยคนที่บูชาความรู้และการเข้าร่วม

97
00:05:06,124 --> 00:05:10,297
และผู้ที่คิดว่าการแตกต่าง ช่างแดกดันของผม

98
00:05:10,321 --> 00:05:12,175
ไม่ฉลาด หรือว่าขำ

99
00:05:12,199 --> 00:05:15,961
แต่ แบบว่า มันเป็นการตอบสนองที่เรียบง่าย
ไม่หวือหวา

100
00:05:15,985 --> 00:05:18,259
ต่อปัญหาที่น่าสนใจและซับซ้อน

101
00:05:18,692 --> 00:05:21,185
และผมก็เริ่มเรียนรู้
เพราะว่าการเรียนรู้มันเจ๋ง

102
00:05:21,209 --> 00:05:24,512
ผมเรียนรู้เรื่องเซทอนันต์บางเซท
ใหญ่ว่าบางเซทอนันต์

103
00:05:24,536 --> 00:05:28,630
และผมได้เรียนรู้ว่ามาตราไอแอมบ์คืออะไร
และทำไมมันถึงฟังดูเข้าท่า

104
00:05:28,654 --> 00:05:32,096
ผมได้เรียนรู้ว่าสงครามกลางเมือง
เป็นความขัดแย้งระดับชาติ

105
00:05:32,120 --> 00:05:33,287
ผมได้เรียนฟิสิกส์

106
00:05:33,311 --> 00:05:36,467
ผมได้เรียนว่าไม่ควรสับสนเรื่องความสัมพันธ์
กับเหตุและผล

107
00:05:36,491 --> 00:05:38,284
สิ่งเหล่านี้

108
00:05:38,308 --> 00:05:42,560
เสริมสร้างชีวิตของผมในแต่ละวัน

109
00:05:42,584 --> 00:05:46,170
และมันก็จริง ที่ผมไม่ได้ใช้พวกมันในการงาน

110
00:05:46,194 --> 00:05:48,108
แต่ผมก็ไม่ได้มองความสำคัญของมันแบบนั้น

111
00:05:48,132 --> 00:05:50,083
มันเกี่ยวกับการทำแผนที่

112
00:05:50,107 --> 00:05:52,368
กระบวนการทำแผนที่คืออะไร

113
00:05:52,392 --> 00:05:55,553
มันคือการแล่นเรือไปในสักดินแดนหนึ่ง
และคิดว่า

114
00:05:55,577 --> 00:05:57,678
"ผมคิดว่าผมจะวาดส่วนหนึ่งของแผ่นดิน"

115
00:05:57,702 --> 00:06:01,025
และจากนั้นก็คิดว่า "บางที 
มันยังมีดินแดนอื่นๆ ให้วาดอีก"

116
00:06:01,049 --> 00:06:03,256
และนั่นแหละ 
การเรียนที่แท้จริงสำหรับผมจึงเริ่มขึ้น

117
00:06:03,280 --> 00:06:05,916
มันจริงครับ ที่ผมมีครูที่เคยหน่ายกับผม

118
00:06:05,940 --> 00:06:08,258
และผมก็โชคดีที่มีครูเหล่านั้น

119
00:06:08,282 --> 00:06:12,456
เพราะว่าผมมักจะเป็นเหตุให้พวกเขาคิดว่า
ไม่ควรที่จะมาคาดหวังอะไรกับผม

120
00:06:12,924 --> 00:06:16,030
แต่การเรียนมากมายที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยม

121
00:06:16,054 --> 00:06:19,233
ไม่ได้เกี่ยวกับว่า มันเกิดอะไรขึ้นในห้องเรียน

122
00:06:19,257 --> 00:06:21,715
มันเกี่ยวกับว่า เกิดอะไรขึ้นนอกห้องเรียน

123
00:06:21,739 --> 00:06:23,096
ยกตัวอย่างเช่น ผมพูดบทกลอนได้ว่า

124
00:06:23,120 --> 00:06:25,953
"มีแสงที่เบียงเบน ในตอนบ่ายของฤดูหนาว

125
00:06:25,977 --> 00:06:28,430
ที่กดอย่างกับน้ำหนักของโบสถ์ใหญ่ทูนส์ "

126
00:06:28,454 --> 00:06:31,770
ไม่ใช่เพราะว่าผมจำบทประพันธ์
ของเอมิลี ดิคินสันได้

127
00:06:31,794 --> 00:06:33,070
เมื่อผมเรียนอยู่ในระดับมัธยม

128
00:06:33,094 --> 00:06:35,689
แต่เพราะว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ตอนที่ผมเรียนมัธยม

129
00:06:35,713 --> 00:06:38,200
และชื่อของเธอก็คือ อแมนด้า
และผมแอบชอบเธอ

130
00:06:38,224 --> 00:06:40,598
และเธอชอบบทกลอนของ เอมิลี ดิคินสัน


131
00:06:40,622 --> 00:06:43,306
เหตุผลที่ผมบอกคุณได้ว่า
โอกาสมีค่าแค่ไหน

132
00:06:43,330 --> 00:06:46,982
ก็เพราะว่าวันหนึ่งเมื่อผมกำลังเล่น
ซุปเปอร์มาริโอ้คาร์ท อยู่บนเก้าอี้นวม

133
00:06:47,006 --> 00:06:48,878
เพื่อนของผม เอ็มเมด เดินเข้ามาและบอกว่า


134
00:06:48,902 --> 00:06:51,260
"แกเล่นซุปเปอร์โมริโอคาร์ทมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย"

135
00:06:51,284 --> 00:06:54,754
และผมก็บอกว่า "ไม่รู้สิ 
สัก หกชั่วโมงได้มั้ง" และเขาก็บอกว่า

136
00:06:54,778 --> 00:06:58,146
"แกไม่คิดหรอว่า ถ้าแกใช้เวลาหกชั่วโมงนั่น
ทำงานที่ร้านบาสกิน-ร็อบบิน

137
00:06:58,170 --> 00:07:00,428
แกคงจะได้เงินสัก 30 ดอลล่าร์

138
00:07:00,452 --> 00:07:03,372
แกเพิ่งจะเสียเงินเพื่อเล่นซุปเปอร์มาริโอคาร์ท
ไปสามสิบดอลล่าร์"

139
00:07:03,396 --> 00:07:05,654
และผมก็แบบว่า "เออ ฉันยอมว่ะ"

140
00:07:05,678 --> 00:07:08,027
(เสียงหัวเราะ)

141
00:07:08,051 --> 00:07:11,976
แต่ผมก็ได้เรียนรู้ว่าค่าของโอกาสคืออะไร

142
00:07:13,079 --> 00:07:16,761
และตลอดทางนั้น แผนที่ชีวิตของผมก็ดีขึ้น

143
00:07:16,785 --> 00:07:19,642
มันใหญ่ขึ้น มีสถานที่ต่างๆ มากขึ้น

144
00:07:19,666 --> 00:07:21,631
มีอะไรมากมายมากขึ้นที่อาจเกิดขึ้น


145
00:07:21,655 --> 00:07:23,614
มีอนาคตที่ผมอาจจะมีมากขึ้น

146
00:07:24,662 --> 00:07:27,949
กระบวนการเรียนรู้ มันไม่เป็นทางการ
ไม่ได้ถูกจัดระเบียบ

147
00:07:27,973 --> 00:07:29,704
และผมก็สุขใจที่จะได้พูดถึงมันอย่างนั้น

148
00:07:29,728 --> 00:07:32,860
มันเป็นด่างๆ มันไม่สม่ำเสมอ
มันมีอะไรหลายอย่างที่ผมไม่รู้

149
00:07:32,884 --> 00:07:35,178
ผมอาจจะรู้ ถึงความคิดของเซนทอร์

150
00:07:35,202 --> 00:07:38,035
ว่าเซตอนันต์บางเซต มีขนาดใหญ่กว่า
เซตอนันต์บางเซต

151
00:07:38,059 --> 00:07:40,956
แต่ผมก็ไม่เข้าใจจริงๆ 
ถึงแคลคูลัสที่อยู่เบื้องหลังความคิดนั้น

152
00:07:40,980 --> 00:07:42,995
ผมอาจรู้เรื่องแนวคิดคุณค่าของโอกาส

153
00:07:43,019 --> 00:07:45,329
แต่ผมไม่รู้ถึงกฎการย้อนกลับมาที่ลดลง

154
00:07:45,353 --> 00:07:48,326
แต่สิ่งที่ยอดเยี่ยมสำหรับการจินตนาการ
ถึงการเรียนรู้ในฐานะที่มันเป็นการวาดแผนที่

155
00:07:48,350 --> 00:07:50,438
แทนที่จะเป็นการจินตนาการมัน
ในฐานะการข้ามสิ่งกีดขวางอย่างไรกฎเกณฑ์

156
00:07:50,462 --> 00:07:51,820
ที่คุณจะต้องกระโดดข้ามไป

157
00:07:51,844 --> 00:07:55,316
คือคุณเห็นแนวหาดบางส่วน
และนั่นทำให้คุณอยากจะเห็นมากกว่านั้น

158
00:07:55,340 --> 00:07:57,777
และตอนนี้ ผมรู้แคลคูลัสบางส่วน

159
00:07:57,801 --> 00:07:59,533
ที่เป็นพื้นฐานของทั้งหมดนี้

160
00:07:59,557 --> 00:08:01,327
ฉะนั้น ผมมีสังคมการเรียนรู้แห่งหนึ่ง

161
00:08:01,351 --> 00:08:03,965
ในโรงเรียนมัธยม จากนั้น
ผมก็ไปอีกแห่งเมื่อผมไปเรียนในมหาวิทยาลัย

162
00:08:03,989 --> 00:08:05,289
และจากนั้นผมไปยังอีกแห่งหนึ่ง

163
00:08:05,313 --> 00:08:07,909
เมื่อผมเริ่มทำงานให้กับนิตยสารที่เรียกว่า
"บุคลีส"

164
00:08:07,933 --> 00:08:11,286
ที่ซึ่งผมเป็นผู้ช่วย ที่รายล้อมไปด้วย
นักอ่านที่น่าทึ่ง

165
00:08:11,310 --> 00:08:12,836
และเมื่อผมเขียนหนังสือ

166
00:08:12,860 --> 00:08:15,060
และเหมือนกับนักเขียนอื่นๆ ฝันที่จะทำ

167
00:08:15,084 --> 00:08:17,013
ผมลาออกในทันที

168
00:08:17,037 --> 00:08:18,626
(เสียงหัวเราะ)

169
00:08:18,650 --> 00:08:20,626
และเป็นครั้งแรกตั้งแต่จากโรงเรียนมัธยม

170
00:08:20,650 --> 00:08:25,253
ผมพบว่าผมไม่ได้อยู่ในสังคมเรียนรู้
และมันก็น่าเศร้า

171
00:08:25,277 --> 00:08:26,711
ผมเกลียดมัน

172
00:08:26,735 --> 00:08:30,109
ผมอ่านหนังสือมากมาย ระหว่างช่วงสองปีนั่น

173
00:08:30,133 --> 00:08:31,896
และหนังสือเกี่ยวกับสตาลิน

174
00:08:31,920 --> 00:08:35,411
และหนังสือเกี่ยวกับคนอูซเบค
ที่ถูกจัดเป็นชาวมูสลิม

175
00:08:35,435 --> 00:08:37,785
และผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับการทำระเบิดอะตอม

176
00:08:37,809 --> 00:08:40,958
แต่รู้สึกเหมือนว่าสร้างอุปสรรค์ให้กับตัวเอง

177
00:08:40,982 --> 00:08:44,338
และจากนั้นก็กระโดดข้ามพวกมันด้วยตัวเอง
แทนที่จะรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้น

178
00:08:44,362 --> 00:08:48,011
ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมการเรียนรู้
สังคนของคน

179
00:08:48,035 --> 00:08:51,018
ที่เข้ามาเกี่ยวดองกัน
ในองค์กรการทำแผนที่

180
00:08:51,042 --> 00:08:54,598
ที่พยายามทำความเข้าใจและ
ทำแผนที่โลกของเราให้ดีขึ้น

181
00:08:54,979 --> 00:08:58,068
และจากนั้น ใน ค.ศ. 2006 ผมได้พบกับคนคนนี้

182
00:08:58,092 --> 00:08:59,243
เขามีชื่อว่า เซ แฟรงค์

183
00:08:59,267 --> 00:09:01,904
ผมไม่ได้พบเขาจริงๆ หรอก
แค่ทางออนไลน์

184
00:09:02,455 --> 00:09:07,458
เซ แฟรงค์ เป็นผู้จัดรายการที่ตอนนั้นมีชื่อว่า
"เดอะ โชว์ วิท เซ แฟรงค์"

185
00:09:07,482 --> 00:09:08,956
และผมได้ค้นพบรายการดังกล่าว

186
00:09:08,980 --> 00:09:12,214
และนั่นเป็นการเดินทางกลับไปยัง
สังคมการเรียนรู้อีกครั้งหนึ่งของผม

187
00:09:12,238 --> 00:09:14,393
นี่คือ เซ ที่พูดเกี่ยวกับ ลาส เวกัส ครับ

188
00:09:15,823 --> 00:09:19,342
(วีดีโอ) เซ แฟรงค์: ลาส เวกัส ถูกสร้างขึ้น
ท่ามกลางทะเลทรายร้อนแสนกว้างใหญ่

189
00:09:19,366 --> 00:09:22,062
เกือบจะทุกอย่างที่นี่ถูกนำมาจากที่อื่น

190
00:09:22,086 --> 00:09:24,262
พวกหิน ต้นไม้ น้ำตก

191
00:09:24,286 --> 00:09:27,295
ปลาเหล่านี้ดูแปลกประหลาด
เหมือนกับหมูที่บินได้

192
00:09:27,319 --> 00:09:30,185
แตกต่างกับทะเลทรายร้อนระอุ
ที่ล้อมรอบที่แห่งนี้

193
00:09:30,209 --> 00:09:31,363
คนเหล่านี้ก็เช่นกัน

194
00:09:31,387 --> 00:09:35,318
สิ่งต่างๆ จากทั่วโลกถูกสร้างขึ้นใหม่ที่นี่
ห่างไกลจากประวัติศาสตร์ของพวกเขา

195
00:09:35,342 --> 00:09:38,090
และห่างไกลจากผู้คน
ที่มีประสบการณ์ต่อมันแตกต่างกัน

196
00:09:38,114 --> 00:09:41,294
บางครั้งก็มีการดัดแปลง
แม้กระทั่งสฟิงค์ก็มีจมูก

197
00:09:41,318 --> 00:09:44,209
ที่นี่ มันไม่มีเหตุผลที่จะรู้สึกว่า
คุณมีอะไรขาดหายไป

198
00:09:44,233 --> 00:09:47,203
นิวยอร์คนี้มีความหมายเช่นเดียวกันต่อผม
ดังเช่นต่อคนอื่นๆ

199
00:09:47,227 --> 00:09:50,784
ทุกๆ อย่างมันแปลกประหลาด
และนั่นหมายถึงในทุกๆ บริบท

200
00:09:50,808 --> 00:09:52,738
บริการจอดรถด้วยตนเอง, ศูนย์จัดนิทรรศการ,
ศูนย์เลี้ยงปลาฉลาม


201
00:09:52,762 --> 00:09:56,360
การทอประสานของสถานที่นี้
อาจเป็นหนึ่งในความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

202
00:09:56,384 --> 00:09:58,405
เพราะว่าไม่มีใครเหมาะกับที่นี่
ทุกๆ คนเป็นเช่นนั้น

203
00:09:58,429 --> 00:10:01,453
เมื่อผมเดินไปรอบๆ เช้านี้
ผมสังเกตว่าตึกส่วนใหญ่

204
00:10:01,477 --> 00:10:04,217
เป็นกระจกขนาดใหญ่
ที่สะท้อนแสงแดดกลับไปยังทะเลทราย

205
00:10:04,241 --> 00:10:05,402
แต่ที่ไม่เหมือนกันกระจกส่วนใหญ่

206
00:10:05,426 --> 00:10:08,801
ซึ่งแสดงให้เห็นถึงทิวทัศน์ภายนอกตัวคุณ
ที่ฝังอยู่ในสถานที่นี้

207
00:10:08,825 --> 00:10:10,270
กระจกเหล่านี้สะท้อนสิ่งว่างเปล่ากลับมา

208
00:10:10,294 --> 00:10:12,473
จอห์น กรีน: ทำเอาผมคิดถึงบ้านไปหลายวัน

209
00:10:12,497 --> 00:10:14,679
เมื่อคุณเห็นพิกเซลในวีดีโอออนไลน์

210
00:10:14,703 --> 00:10:15,710
(เสียงหัวเราะ)

211
00:10:15,734 --> 00:10:19,820
เซ ไม่ได้เก่งแค่เรื่องให้ความรู้กับสาธารณะชน
เขายังเก่งในเรื่องการสร้างสังคมอีกด้วย

212
00:10:19,844 --> 00:10:22,705
และสังคมของผู้คนที่ก่อตัวขึ้นรอบๆ วีดีโอเหล่านี้

213
00:10:22,729 --> 00:10:24,741
เป็นสังคมของผู้เรียนรู้ ในหลายๆ แง่มุม

214
00:10:24,765 --> 00:10:28,289
ฉะนั้น เราเปิดวีดีโอ เซ แฟรงค์ เล่นหมากรุก
และผมชนะเขา

215
00:10:28,313 --> 00:10:32,726
เราจัดการพาเด็กหนุ่มท่องไปทั่วอเมริกา

216
00:10:32,750 --> 00:10:34,701
เราเปลี่ยนโลกเป็นแซนวิช

217
00:10:34,725 --> 00:10:38,434
โดยให้คนหนึ่งถือขนมปังไว้ที่จุดหนึ่งบนโลก

218
00:10:38,458 --> 00:10:40,587
และที่จุดตรงข้ามกันพอดีอีกข้างหนึ่งของโลก

219
00:10:40,611 --> 00:10:43,123
ก็มีอีกคนหนึ่งถือขนมปังเอาไว้

220
00:10:43,593 --> 00:10:49,601
ผมตระหนักว่า นั่นเป็นความคิดเพี้ยนๆ
แต่พวกมันเป็นความคิดแห่ง "การเรียนรู้" เช่นกัน

221
00:10:49,625 --> 00:10:51,547
และนั่นก็น่าตื่นเต้นสำหรับผม

222
00:10:51,571 --> 00:10:55,161
และถ้าคุณออนไลน์ คุณสามารถพบกับ
สังคมอย่างนี้ได้เต็มไปหมด

223
00:10:55,185 --> 00:10:57,066
ตาม แท็ก แคลคูลัส ในทัมเบลอร์ (Tumblr)

224
00:10:57,090 --> 00:10:59,741
ใช่ คุณจะเห็นคนบ่นเรื่องแคลคูลัส

225
00:10:59,765 --> 00:11:02,435
แต่คุณจะยังเห็นคนแชร์การบ่นเหล่านั้น

226
00:11:02,459 --> 00:11:05,643
ทำให้การถกเถียงเรื่องแคลคูลัส
น่าสนใจและสวยงาม

227
00:11:05,667 --> 00:11:09,620
และนั่นเป็นวิธีที่จะคิดถึงปัญหา
ที่คุณคิดว่ามันแก้ไม่ได้

228
00:11:09,644 --> 00:11:12,240
คุณสามารถไปยังเว็บอย่าง เรดดิท
และเจอ เรดดิทย่อย

229
00:11:12,264 --> 00:11:14,882
เช่น "ถามนักประวัติศาสตร์" 
หรือ "ถามนักวิทยาศาสตร์"

230
00:11:14,906 --> 00:11:18,137
เมื่อคุณถามผู้คน
ว่าใครอยู่ในสายวิชาการเหล่านี้บ้าง

231
00:11:18,161 --> 00:11:19,629
คำถามหลากหลายมากมาย

232
00:11:19,653 --> 00:11:21,994
ตั้งแต่คำถามเครียดๆ ถึงคำถามที่บ้าบอ

233
00:11:22,018 --> 00:11:24,950
แต่สำหรับผม สิ่งที่น่าสนใจที่สุด
สำหรับสังคมผู้เรียนรู้

234
00:11:24,974 --> 00:11:27,837
ที่กำลังเติบโตขึ้นในอินเทอร์เน็ตในตอนนี้
คือในยูทิวบ์ (Youtube)

235
00:11:27,861 --> 00:11:29,457
และบอกได้เลยว่า ผมลำเอียง

236
00:11:29,481 --> 00:11:34,015
แต่ผมคิดว่า ในหลายๆ แง่มุม
เพจ ยูทิวบ์ คล้ายกับห้องเรียน

237
00:11:34,039 --> 00:11:35,863
ยกตัวอย่างเช่น ลองหา 
"นาทีฟิสิกส์" (Minute Physics)

238
00:11:35,887 --> 00:11:38,680
ชายคนนี้สอนคนทั่วโลกเกี่ยวกับฟิสิกส์

239
00:11:38,704 --> 00:11:40,205
(วีดีโอ) พูดกันอย่างเปิดอกเลย

240
00:11:40,229 --> 00:11:43,587
เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 2012 
ฮิกโบซอน เป็นชิ้นส่วนพื้นฐานสุดท้าย

241
00:11:43,611 --> 00:11:47,091
ของแบบจำลองมาตราฐานทางฟิสิกส์อนุภาค
ที่ถูกค้นพบโดยการทดลอง

242
00:11:47,115 --> 00:11:49,169
แต่ คุณอาจตั้งคำถามว่า
ทำไมฮิกโบซอน

243
00:11:49,193 --> 00:11:50,679
ถึงถูกรวมเข้าในแบบจำลองมาตราฐาน

244
00:11:50,703 --> 00:11:53,973
เคียงข้างกับอนุภาคที่เป็นที่รู้จักอื่นๆ
อย่างอิเล็กตรอน และโปรตอน และคว๊าค

245
00:11:53,997 --> 00:11:56,517
ถ้ามันไม่ได้ถูกค้นพบ
ย้อนกลับไปเมื่อยุค 1970

246
00:11:56,541 --> 00:11:58,541
ถามได้ดีครับ มันมีสองเหตุผล

247
00:11:58,565 --> 00:12:01,824
อย่างแรก เช่นเดียวกับอิเล็กตรอน
ที่เป็นการกระตุ้นในสนามอิเล็กตรอน

248
00:12:01,848 --> 00:12:04,642
ฮิกโบซอนเป็นอนุภาค
ซึ่งเป็นการถูกกระตุ้น

249
00:12:04,666 --> 00:12:06,649
ของสนามฮิกซ์ที่ซึมแทรกอยู่ทุกหนแห่ง

250
00:12:06,673 --> 00:12:08,917
สนามฮิกส์มีบทบาทสำคัญ

251
00:12:08,941 --> 00:12:10,870
ในแบบจำลองของเรา
สำหรับแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อน

252
00:12:10,894 --> 00:12:14,054
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สนามฮิกส์ช่วยอธิบายว่า
ทำไมมันถึงอ่อนนัก

253
00:12:14,078 --> 00:12:16,142
เราจะพูดถึงมันในวีดีโอถัดไป

254
00:12:16,166 --> 00:12:20,000
แต่แม้ว่าด้วยทฤษฎีนิวเคลียร์อย่างอ่อน
ได้รับการยืนยันในยุค 1980 ในสมการ

255
00:12:20,024 --> 00:12:23,736
สนามฮิกส์ ถูกผสมปนเปอยู่กับแรงอย่างอ่อน
จนถึงกระทั่งตอนนี้

256
00:12:23,760 --> 00:12:26,927
เราไม่สามารถที่จะยืนยันได้
ถึงการมีอยู่ของมันได้อย่างมั่นใจและเป็นอิสระ

257
00:12:26,951 --> 00:12:28,726
จอห์น: หรือวีดีโอที่ผมได้ทำขึ้น

258
00:12:28,750 --> 00:12:31,959
เป็นส่วนหนึ่งของรายการของผม "ครัช คอร์ส"
ที่พูดถึงสงครามโลกครั้งที่ 1

259
00:12:31,983 --> 00:12:35,354
(วีดีโอ) การเกิดขึ้นโดยฉับพลัน แน่นอน
คือการสังหารในซาราเยโว

260
00:12:35,378 --> 00:12:37,389
ของอาร์คดุ๊ค ฟรานซ์ เฟอร์ดินัน แห่งออสเตรีย

261
00:12:37,413 --> 00:12:41,839
ในวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1914 โดยนักชาตินิยม
บอสเนีย-เซอร์บ ชื่อ กาฟริโล พรินซิป (Gavrilo Princip)

262
00:12:41,863 --> 00:12:43,305
กระเถิบมาดูตรงนี้ มันไม่มีค่าอะไรเท่าไร

263
00:12:43,329 --> 00:12:45,821
ที่สงครามใหญ่ครั้งแรกในศตวรรษที่ยี่สิบ


264
00:12:45,845 --> 00:12:47,066
เริ่มต้นด้วยการก่อการร้าย

265
00:12:47,090 --> 00:12:49,421
ฉะนั้น ฟรานซ์ เฟอร์ดินัน
ไม่ได้เป็นที่รักสักเท่าไร

266
00:12:49,445 --> 00:12:53,079
สำหรับลุงของเขา จักรพรรดิ์ ฟรานซ์ โจเซป
โอ้ นั่นหนวด

267
00:12:53,103 --> 00:12:56,878
แต่ถึงกระนั้น การสังหารนำออสเตรียไปสู่
การยื่นคำขาดต่อเซอร์เบีย


268
00:12:56,902 --> 00:13:00,114
ซึ่งเซอร์เบียตอบรับความต้องการของออสเตรีย
แต่บางส่วนไม่ใช่ทั้งหมด

269
00:13:00,138 --> 00:13:02,698
ทำให้ออสเตรียประกาศสงครามกับเซอร์เบีย

270
00:13:02,722 --> 00:13:06,103
และจากนั้นรัสเซียก็ระดมกำลัง ด้วยเหตุที่ประเทศนี้
เป็นพวกเดียวกับเซอร์บ

271
00:13:06,127 --> 00:13:08,437
เยอรมันที่เป็นพวกเดียวกับออสเตรีย

272
00:13:08,461 --> 00:13:09,958
ก็บอกรัสเซียให้หยุดระดมกำลัง

273
00:13:09,982 --> 00:13:13,241
ซึ่งรัสเซียไม่ทำตาม 
ฉะนั้นเยอรมันก็เลยระดมกำลังตัวเอง

274
00:13:13,265 --> 00:13:16,334
ประกาศสงครามกับรัสเซีย
กระชับความสัมพันธ์กับพรรคพวกออตโตมัน

275
00:13:16,358 --> 00:13:19,937
และจากนั้นก็ประกาศสงครามกับฝรั่งเศส
เพราะคุณก็รู้ๆ อยู่ว่าฝรั่งเศสเป็นยังไง

276
00:13:19,961 --> 00:13:23,414
(เสียงหัวเราะ)

277
00:13:23,438 --> 00:13:25,682
และมันก็ไม่ใช่แค่ฟิสิกส์
และประวัติศาสตร์โลก

278
00:13:25,706 --> 00:13:28,838
ที่คนเลือกจะเรียนผ่านยูทิวบ์

279
00:13:28,862 --> 00:13:31,240
นี่เป็นวีดีโอที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์

280
00:13:33,914 --> 00:13:36,598
(วีดีโอ) ฉะนั้น คุณคือผม 
และคุณก็อยู่ในห้องเรียนคณิตศาสตร์อีกแล้ว

281
00:13:36,622 --> 00:13:38,624
เพราะว่ามันทำบังคับให้คุณไปทุกวัน

282
00:13:38,648 --> 00:13:41,915
และคุณก็เรียนเกี่ยวกับ ไม่รู้สิ
ผลรวมของอนุกรมอนันต์

283
00:13:41,939 --> 00:13:43,565
นั่นเป็นหัวข้อที่ได้เรียนในโรงเรียนมัธยม
ใช่ไหมครับ

284
00:13:43,589 --> 00:13:47,505
ซึ่งก็น่าแปลก เพราะว่ามันเป็นวิชาที่เจ๋งมาก
แต่พวกเขาก็ทำมันพังเสียจนได้

285
00:13:47,529 --> 00:13:50,687
ฉะนั้น ผมคิดว่านั่นเป็นเหตุว่าทำไม
พวกเขาจึงยอมให้มีอนุกรมอนันต์ในหลักสูตร

286
00:13:50,711 --> 00:13:53,863
ก็พอเข้าใจได้ว่าคุณต้องการจะเบนความสนใจ
ก็เลยวาดอะไรเรื่อยเปื่อย

287
00:13:53,887 --> 00:13:56,819
และคิดไปว่า พหูพจน์ของคำว่า "series" คืออะไร

288
00:13:56,843 --> 00:14:00,485
จากนั้นก็คิดถึงหัวข้อในมือนั้น: "serieses"
"seriese", "seriesen" และ "serii"

289
00:14:00,509 --> 00:14:03,808
หรือว่าเอกพจน์ของมันควรจะเปลี่ยนเป็น
: หนึ่ง "serie" หรือ "serum"

290
00:14:03,832 --> 00:14:06,276
เหมือนกับเอกพจน์ของ "sheep"
ควรจะเป็น "shoop"

291
00:14:06,300 --> 00:14:07,793
แต่แนวคิดองค์รวม

292
00:14:07,817 --> 00:14:11,278
ของวิธีการของ 1/2 + 1/4 + 1/8 + 1/16 และต่อไป
มีประโยชน์

293
00:14:11,302 --> 00:14:13,065
ถ้าคุณต้องการวาดรูปช้าง

294
00:14:13,089 --> 00:14:14,905
ที่แต่ละตัวจูงหางตัวถัดไป

295
00:14:14,929 --> 00:14:18,097
ช้างทั่วๆ ไป ช้างเด็ก ช้างทารก
ช้างที่มีขนาดเท่าหมา

296
00:14:18,121 --> 00:14:21,092
ช้างที่มีขนาดเท่าลูกหมา ลงไปเรื่อยๆ
จนถึง คุณสีดอ และต่อๆ ไป

297
00:14:21,116 --> 00:14:22,897
ซึ่งอย่างน้อยมันก็เจ๋งไม่เบา

298
00:14:22,921 --> 00:14:25,868
เพราะว่าคุณสามารถได้เลขที่เป็นอนันต์
ของช้างในแถว

299
00:14:25,892 --> 00:14:28,345
และยังใส่มันลงไปให้สมุดหนึ่งหน้าได้

300
00:14:28,369 --> 00:14:30,991
และสุดท้าย นี่คือ แดสติน
จาก "ฉลาดขึ้นทุกวัน" (Smarter Every Day)

301
00:14:31,015 --> 00:14:33,424
ที่พูดถึงการสนทนาของโมเมนตัมเชิงมุม

302
00:14:33,448 --> 00:14:34,925
และเมื่อมันเป็นแมวแห่ง ยูทิวบ์

303
00:14:34,949 --> 00:14:38,060
(วีดีโอ) เฮ่ ฉันเอง เดสติน
ยินดีต้อนรับสู่ "ฉลาดขึ้นทุกวัน"

304
00:14:38,084 --> 00:14:41,426
คุณคงสังเกตว่าแมวเอาขาลงพื้นเสมอ

305
00:14:41,450 --> 00:14:43,410
คำถามวันนี้คือ ทำไม

306
00:14:43,434 --> 00:14:46,190
เหมือนคำถามพื้นๆ ทั่วไป
มันมีคำตอบที่ซับซ้อนมาก

307
00:14:46,214 --> 00:14:48,224
ยกตัวอย่างเช่น ให้ผมลองถามใหม่นะ

308
00:14:48,248 --> 00:14:53,443
แมวเปลี่ยนจากขาชี้ฟ้ามาเป็นเอาขาลง
ภายในกรอบเวลาที่กำลังตกลงมา

309
00:14:53,467 --> 00:14:56,432
โดยไม่รบกวนการอนุรักษ์
ของโมเมนตัมเชิงมุมได้อย่างไร

310
00:14:56,456 --> 00:14:57,467
(เสียงหัวเราะ)

311
00:14:57,491 --> 00:15:00,968
จอห์น: นี่คือสิ่งที่วีดีโอทั้งสี่มีร่วมกัน

312
00:15:01,397 --> 00:15:04,516
พวกมันมีคนเข้าชมมากกว่าครึ่งล้านใน ยูทิวบ์

313
00:15:04,540 --> 00:15:07,609
และนั่นคือคนที่ไม่ได้ดูมันในชั้นเรียน

314
00:15:07,633 --> 00:15:11,274
แต่เพราะว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง
ของสังคมการเรียนรู้

315
00:15:11,298 --> 00:15:13,313
ที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่องทางเหล่านี้


316
00:15:13,686 --> 00:15:16,417
และผมไว้ก่อนหน้านี้ว่า 
ยูทิวบ์ เป็นเหมือนห้องเรียนสำหรับผม

317
00:15:16,441 --> 00:15:19,124
และในหลายๆ แง่มุม มันก็เป็นอย่างนั้น
เพราะว่านี่คือผู้สอน --

318
00:15:19,148 --> 00:15:22,166
มันเหมือนห้องเรียนดั้งเดิม
นี่คือผู้สอน

319
00:15:22,190 --> 00:15:24,513
และจากนั้นใต้ผู้สอนก็มีนักเรียน

320
00:15:24,537 --> 00:15:26,608
และพวกเขาก็มีการพูดคุยกัน

321
00:15:26,632 --> 00:15:30,661
และผมรู้ว่าการแสดงความคิดเห็นในยูทิวบ์
มีชื่อเสียงที่ไม่ดีมากๆ

322
00:15:30,685 --> 00:15:32,080
ในโลกของอินเทอร์เนต

323
00:15:32,104 --> 00:15:35,175
แต่อันที่จริงแล้ว 
ถ้าคุณไปดูความเห็นของช่องเหล่านี้

324
00:15:35,199 --> 00:15:38,354
สิ่งที่คุณจะได้พบคือคนที่เข้าถึงกับเนื้อหาบทเรียน

325
00:15:38,378 --> 00:15:42,625
ถามคำถามยากๆ คำถามที่ซับซ้อน
ที่เกี่ยวข้องการเนื้อหาบทเรียน

326
00:15:42,649 --> 00:15:45,387
และจากนั้น คนอื่นๆ ก็มีตอบคำถามเหล่านั้น

327
00:15:45,411 --> 00:15:50,245
และเพราะว่าเพจ ยูทิวบ์ ถูกสร้างขึ้น
ฉะนั้น เพจที่ผมเล่าให้คุณฟัง

328
00:15:50,269 --> 00:15:54,112
อยู่บน -- ที่ซึ่งผมกำลังพูดถึง
คือบนเพจเดียวกัน

329
00:15:54,136 --> 00:15:55,294
กับที่คุณให้ความคิดเห็น

330
00:15:55,318 --> 00:16:00,950
คุณกำลังมีส่วนร่วมในการสนทนาที่สดและจริง
และเป็นมีรวดเร็ว

331
00:16:00,974 --> 00:16:04,545
และเพราะส่วนใหญ่ผมมักอยู่ใน
การแสดงความเห็น ผมก็จะมีส่วนร่วมกันคุณ

332
00:16:04,569 --> 00:16:07,023
และคุณจะพบมัน
ไม่ว่ามันจะเป็นประวัติศาสตร์โลก

333
00:16:07,047 --> 00:16:10,109
หรือคณิตศาสตร์ หรือวิทยาศาสตร์
หรืออะไรก็ตามแต่

334
00:16:10,133 --> 00:16:15,751
คุณยังเห็นคนหนุ่มสาวใช้เครื่องมือ
และอินเทอร์เน็ตชนิดต่างๆ

335
00:16:15,775 --> 00:16:18,852
เพื่อที่จะสร้างสถานที่สำหรับ
การเข้าถึงเข้าร่วมในเชิงสร้างสรรค์

336
00:16:18,876 --> 00:16:20,476
แทนที่จะเป็นการแบ่งแยกแดกดัน

337
00:16:20,500 --> 00:16:25,197
และบางทีพวกเราส่วนใหญ่
ก็เกี่ยวข้องกับรูปตัดต่อ และการชุมนุมทางอินเทอร์เน็ต --

338
00:16:25,221 --> 00:16:27,745
อย่าง "เบื่อ ก็เลยประดิษฐ์แคลคูลัส"

339
00:16:27,769 --> 00:16:31,220
หรือ นี่คือ ฮันนี่ บูบู
กำลังวิจารณ์ทุนนิยมอุตสาหกรรม

340
00:16:31,244 --> 00:16:33,910
["ทุนนิยมเสรีนิยมไม่ได้เป็นความดี
แห่งมวลมนุษยชาติเลย

341
00:16:33,934 --> 00:16:37,493
ตรงข้าม มันเป็นพาหนะของคติทำลายล้าง
ที่ป่าเถื่อนและบ่อนทำลาย"]

342
00:16:37,517 --> 00:16:39,801
ถ้าคุณไม่เห็นว่าเธอพูดว่าอะไร 
... อืม

343
00:16:40,325 --> 00:16:43,982
ผมเชื่อจริงๆ เลยว่า ที่เหล่านี้

344
00:16:44,006 --> 00:16:49,039
สังคมเหล่านี้ ได้กลายเป็น
ที่สำหรับผู้เรียนรู้รุ่นใหม่

345
00:16:49,063 --> 00:16:53,428
ในสังคมแบบที่
เป็นสังคมในแบบการทำแผนที่

346
00:16:53,452 --> 00:16:57,995
ที่ผมมีเมื่อผมเป็นนักเรียนมัธยม
และจากนั้นอีกครั้งเมื่อผมเข้าวิทยาลัย

347
00:16:58,019 --> 00:17:01,288
และเมื่อเป็นผู้ใหญ่
การกลับมาพบสังคมเหล่านั้น


348
00:17:01,312 --> 00:17:04,622
ได้แนะนำให้ผมรู้จักกับสังคมของผู้เรียนรู้
อีกครั้งหนึ่ง

349
00:17:04,646 --> 00:17:09,544
และมันได้ผลักดันให้ผมสานต่อ
การเป็นผู้เรียน แม้ในช่วงที่ผมเป็นผู้ใหญ่

350
00:17:09,568 --> 00:17:14,279
ฉะนั้น ผมไม่รู้สึกอีกแล้วว่า
การเรียนเป็นสิ่งที่เป็นของคนหนุ่มสาวเท่านั้น

351
00:17:14,303 --> 00:17:16,526
วิ ฮาร์ท (Vi Hart) "นาทีฟิสิกส์" 
แนะนำให้ผม

352
00:17:16,550 --> 00:17:19,350
รู้จักกับสิ่งต่างๆ มากมายที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน

353
00:17:19,754 --> 00:17:21,433
และผมรู้ว่าเราทุกคนฟังอย่างสนใจ

354
00:17:21,457 --> 00:17:24,543
ถึงเรื่องราวของการชุมนุมสังสรรค์ของชาวปารีส
ในยุคเรืองปัญญา

355
00:17:24,567 --> 00:17:26,596
หรือโต๊ะกลมของอินเดียนแดงแองกองคิน
และหวังว่า

356
00:17:26,620 --> 00:17:28,745
"โอ้ ฉันฝันอยากเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาจัง

357
00:17:28,769 --> 00:17:31,614
ฉันอยากจะหัวเราะไปกับมุขตลกของ
โดโรธี ปาร์คเกอร์"

358
00:17:31,638 --> 00:17:36,416
แต่ผมอยู่ตรงนี้เพื่อจะบอกคุณว่า
สถานที่เหล่านั้นมีอยู่ พวกมันยังมีอยู่

359
00:17:36,440 --> 00:17:40,969
พวกมันอยู่ในมุมต่างๆ ในอินเทอร์เนต
ที่ซึ่งคนแก่ๆ ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป

360
00:17:40,993 --> 00:17:41,996
(เสียงหัวเราะ)

361
00:17:42,020 --> 00:17:48,845
และผมเชื่อจริงๆ เลยครับว่า 
เมื่อผมประดิษฐ์ แอ๊กโลว นิวยอร์ค ในยุค 1960

362
00:17:48,869 --> 00:17:52,667
เมื่อผมสร้าง แอ๊กโลว ขึ้นมาจริงๆ
เพวาะเราเพิ่งเริ่มต้นกันเองครับ

363
00:17:53,246 --> 00:17:54,398
ขอบคุณครับ

364
00:17:54,422 --> 00:17:57,003
(เสียงปรบมือ)