Volgens de VN hebben miljarden mensen nog geen adres. De economist Hernando de Soto zei: "Zonder adres leef je buiten de wet. Je kan evengoed niet bestaan." Ik kom jullie vertellen hoe mijn team en ik proberen daar iets aan te doen. Kijk eens op een online kaart naar een favela in Brazilië of een township in Zuid Afrika. Je ziet een paar straten, maar heel veel lege ruimte. Maar schakel je over naar satellietbeeld dan zijn er duizenden mensen, huizen en zaken in dit grote, niet in kaart gebrachte en niet geadresseerde gebied. In Accra, de hoofdstad van Ghana, vind je getallen en letters gekribbeld op de muren van nooit afgemaakte experimenten met adressystemen. Maar deze plaatsen, deze ongeadresseerde plaatsen hebben grote economische mogelijkheden. Ik leg uit waarom ik zoveel belang hecht aan adresseren. Ik werkte 10 jaar lang in de muziekwereld en wat jullie daarover misschien niet weten, is dat mensen daar elke dag problemen ondervinden met adresseren. Van de musici die de optredens moeten vinden tot de producenten die voor het materiaal moeten zorgen: iedereen loopt altijd weer verloren. Er moest altijd iemand zijn die we konden bellen als we dachten te zijn aangekomen maar dan bleek dat dat niet zo was. En zo hadden we nogal wat ellendige dagen, zoals in Italië, waar een vrachtwagenchauffeur het materiaal afzette op één uur benoorden Rome in plaats van bezuiden Rome, en nog wat ellendiger toen een keyboardspeler me opbelde en zei: "Chris, geen paniek, maar misschien hebben we onze soundcheck op het verkeerde huwelijksfeest gedaan." (Gelach) Niet lang na de miskleun in Rome praatte ik dit door met mijn vriend, een wiskundige. We vonden dat dit een op te lossen probleem was. We dachten aan een nieuw systeem, maar heel anders dan het oude. We kwamen overeen dat adressen slecht waren. We wilden iets preciezers, maar gps-coördinaten, lengte- en breedtegraden, waren te ingewikkeld. Daarom verdeelden we de wereld in vierkanten van 3 op 3 meter. Dan wordt de wereld verdeeld in ongeveer 57 biljoen van die vierkanten. We vonden dat er genoeg combinaties waren van drie woordenboekwoorden waarmee we elk vierkant van 3 op 3 in de wereld konden identificeren met drie woorden. We gebruikten 40.000 woorden. Dat geeft 40.000 tot de derde macht of 64 biljoen combinaties van drie woorden, meer dan genoeg om zo'n 57 biljoen driemetervierkanten mee te benoemen, met nog wat overschot. Dat deden we. We verdeelden de wereld in driemetervierkanten, gaven elk een unieke identificatie van drie woorden en noemden dat een driewoordadres. Zo sta ik hier bijvoorbeeld op 'mustards.coupons.pinup', (Gelach) maar hier ... op 'pinched.singularly.tutorial'. Maar we deden dat niet alleen in het Engels. We vonden het essentieel dat mensen dit systeem zouden kunnen gebruiken in hun eigen taal. We deden het voor 14 talen, waaronder Frans, Swahili en Arabisch. Nu zijn we bezig met andere, zoals Xhosa, Zulu en Hindi. Maar dit idee kan nog veel meer dan mijn muzikanten op tijd naar hun optredens brengen. Als de 75% van de landen met adresseerproblemen begonnen met driewoordadressen dan zijn er nog veel belangrijkere toepassingen. In Durban, Zuid Afrika, heeft de ngo Gateway Health 11.000 driewoordadresbordjes verspreid in hun gemeenschap. Zwangere moeders kunnen nu als ze gaan bevallen spoeddiensten opbellen en ze precies vertellen waar ze hen moeten ophalen. Anders moeten die ziekenwagens soms uren naar hen zoeken. In Mongolië heeft de nationale postdienst het systeem aangenomen en levert nu voor het eerst pakjes af bij de mensen thuis. De VN gebruiken het om foto's in rampgebieden te geotaggen, zodat hulp precies op de juiste plaats terechtkomt. Zelfs Domino's Pizza gebruikt het in de Caraïben, omdat ze de huizen van de mensen niet vonden, maar de pizza graag nog warm wilden afleveren. Binnenkort stap je in je wagen, zegt drie woorden en de wagen brengt je naar de precieze plaats. Het continent Afrika heeft de telefoonlijnen overgeslagen om gelijk naar de mobiele telefoon te gaan, alsook de traditionele banken voor de mobiele betalingen. We zijn echt trots dat de postdiensten van drie Afrikaanse landen -- Nigeria, Djibouti en Ivoorkust -- gelijk onze driewoordadressen hebben aangenomen. Zo kunnen nu de mensen in die landen op een echt eenvoudige manier aangeven waar ze wonen. Voor mij was slecht adresseren een vervelend iets, maar voor miljarden mensen betekent het een enorm nadeel voor zakendoen, verhindert het hun uitbouw van infrastructuur en kan het levens kosten. Wij doen daar iets aan met drie woorden tegelijk. Bedankt. (Applaus)