Volgens de VN
hebben miljarden mensen nog geen adres.
De economist Hernando de Soto zei:
"Zonder adres
leef je buiten de wet.
Je kan evengoed niet bestaan."
Ik kom jullie vertellen hoe mijn team
en ik proberen daar iets aan te doen.
Kijk eens op een online kaart
naar een favela in Brazilië
of een township in Zuid Afrika.
Je ziet een paar straten,
maar heel veel lege ruimte.
Maar schakel je over naar satellietbeeld
dan zijn er duizenden
mensen, huizen en zaken
in dit grote, niet in kaart gebrachte
en niet geadresseerde gebied.
In Accra, de hoofdstad van Ghana,
vind je getallen en letters
gekribbeld op de muren
van nooit afgemaakte experimenten
met adressystemen.
Maar deze plaatsen,
deze ongeadresseerde plaatsen
hebben grote economische mogelijkheden.
Ik leg uit waarom ik zoveel
belang hecht aan adresseren.
Ik werkte 10 jaar lang in de muziekwereld
en wat jullie daarover
misschien niet weten,
is dat mensen daar elke dag problemen
ondervinden met adresseren.
Van de musici die
de optredens moeten vinden
tot de producenten die
voor het materiaal moeten zorgen:
iedereen loopt altijd weer verloren.
Er moest altijd iemand zijn
die we konden bellen
als we dachten te zijn aangekomen
maar dan bleek dat dat niet zo was.
En zo hadden we nogal wat ellendige dagen,
zoals in Italië,
waar een vrachtwagenchauffeur
het materiaal afzette
op één uur benoorden Rome
in plaats van bezuiden Rome,
en nog wat ellendiger
toen een keyboardspeler me opbelde en zei:
"Chris, geen paniek, maar misschien
hebben we onze soundcheck
op het verkeerde huwelijksfeest gedaan."
(Gelach)
Niet lang na de miskleun in Rome
praatte ik dit door met mijn vriend,
een wiskundige.
We vonden dat dit
een op te lossen probleem was.
We dachten aan een nieuw systeem,
maar heel anders dan het oude.
We kwamen overeen
dat adressen slecht waren.
We wilden iets preciezers,
maar gps-coördinaten,
lengte- en breedtegraden,
waren te ingewikkeld.
Daarom verdeelden we de wereld
in vierkanten van 3 op 3 meter.
Dan wordt de wereld verdeeld in ongeveer
57 biljoen van die vierkanten.
We vonden dat er genoeg combinaties waren
van drie woordenboekwoorden
waarmee we elk vierkant
van 3 op 3 in de wereld
konden identificeren met drie woorden.
We gebruikten 40.000 woorden.
Dat geeft 40.000 tot de derde macht
of 64 biljoen combinaties
van drie woorden,
meer dan genoeg om zo'n 57 biljoen
driemetervierkanten mee te benoemen,
met nog wat overschot.
Dat deden we.
We verdeelden de wereld
in driemetervierkanten,
gaven elk een unieke
identificatie van drie woorden
en noemden dat een driewoordadres.
Zo sta ik hier bijvoorbeeld
op 'mustards.coupons.pinup',
(Gelach)
maar hier ...
op 'pinched.singularly.tutorial'.
Maar we deden dat
niet alleen in het Engels.
We vonden het essentieel
dat mensen dit systeem
zouden kunnen gebruiken in hun eigen taal.
We deden het voor 14 talen,
waaronder Frans, Swahili en Arabisch.
Nu zijn we bezig met andere,
zoals Xhosa, Zulu en Hindi.
Maar dit idee kan nog veel meer
dan mijn muzikanten op tijd
naar hun optredens brengen.
Als de 75% van de landen
met adresseerproblemen
begonnen met driewoordadressen
dan zijn er nog veel
belangrijkere toepassingen.
In Durban, Zuid Afrika,
heeft de ngo Gateway Health
11.000 driewoordadresbordjes verspreid
in hun gemeenschap.
Zwangere moeders kunnen nu
als ze gaan bevallen
spoeddiensten opbellen
en ze precies vertellen
waar ze hen moeten ophalen.
Anders moeten die ziekenwagens
soms uren naar hen zoeken.
In Mongolië heeft de nationale postdienst
het systeem aangenomen
en levert nu voor het eerst pakjes af
bij de mensen thuis.
De VN gebruiken het om foto's
in rampgebieden te geotaggen,
zodat hulp precies
op de juiste plaats terechtkomt.
Zelfs Domino's Pizza
gebruikt het in de Caraïben,
omdat ze de huizen
van de mensen niet vonden,
maar de pizza graag
nog warm wilden afleveren.
Binnenkort stap je in je wagen,
zegt drie woorden
en de wagen brengt je
naar de precieze plaats.
Het continent Afrika heeft
de telefoonlijnen overgeslagen
om gelijk naar de
mobiele telefoon te gaan,
alsook de traditionele banken
voor de mobiele betalingen.
We zijn echt trots dat de postdiensten
van drie Afrikaanse landen --
Nigeria, Djibouti en Ivoorkust --
gelijk onze driewoordadressen
hebben aangenomen.
Zo kunnen nu de mensen in die landen
op een echt eenvoudige manier
aangeven waar ze wonen.
Voor mij was slecht adresseren
een vervelend iets,
maar voor miljarden mensen
betekent het een enorm
nadeel voor zakendoen,
verhindert het hun uitbouw
van infrastructuur
en kan het levens kosten.
Wij doen daar iets aan
met drie woorden tegelijk.
Bedankt.
(Applaus)