با یک سرفه شروع میشود، یا خس خس کردن. به زودی احساس نفس تنگی خواهید کرد. سرعت نفس کشیدنتان بالا خواهد رفت و سطحی میشود که باعث میشود احساس تنگی نفس کنید. اینها علائم معمول یک حمله آسم است. در سرتاسر دنیا، بیش از ۳۰۰ میلیون نفر از مردم از بیماری آسم رنج میبرند، و حدود ۲۵۰٫۰۰۰ نفر سالانه از این بیماری میمیرند. اما چرا انسانها دچار آسم میشوند وچطور این بیماری میتواند مرگبار باشد؟ آسم بر روی سیستم تنفسی اثر میگذارد، علی الخصوص راههای هوایی کوچک تر، از جمله نایژه و برونشیلها. این راههای هوایی یک لایه پوشش درونی دارند که مخاط نامیده میشود که با یک لایه ماهیچهی نرم احاطه شده است. در کسانی که آسم دارند، راههای هوایی به طور مزمن متورم هستند، که این می تواند آنها را نسبت به بعضی از محرک ها فوقالعاده حساس کند. بعضی از محرک های آسم عبارتند از دود دخانیات، گرده، گرد و خاک، عطرها، ورزش، هوای سرد، استرس، و حتی یک سرماخوردگی معمولی. هنگامی که افراد مبتلا به آسم در معرض این محرکها قرار میگیرند، یک حمله آسم، یا تشدید، ممکن است اتفاق بیافتد. ولی دقیقاً چگونه چنین عاملهای روزمرهای باعث یک حمله آسم میشود؟ اگر فردی که آسم دارد در معرض یکی از محرکها قرار بگیرد، حلقههای ماهیچهای نرمی که راههای هوایی موجود در ریههاشان را احاطه کردهاند منقبض شده و تنگ میگردند. همزمان، محرک تورم را بیشتر میکند، که باعث میشود لایههای مخاطی متورم تر شوند و مخاط بیشتری ترشح کنند. در حالت معمولی، بدن از این مخاط برای به دام انداختن و پاک کردن ذرات، مثل گرده یا گرد و خاک، استفاده میکند، ولی در حین یک حمله آسم، این باعث انسداد راههای هوایی میشود، که تنفس را مشکلتر هم میکند. این تأثیرات منجر به علائم آسم میشود. انقباض عضله نرم باعث احساس تنگی نفس میشود. مخاط اضافی و تورم افزایش یافته، میتواند موجب سرفه گردد. و خس خس بینی؟ آن به خاطر این اتفاق میافتد که راههای هوایی منقبض شدهاند، هوا وقتی از جای باریک عبور میکند سوت می کشد. این علائم ممکن است باعث شود فرد احساس کند نفسش دارد تمام میشود. بر خلاف تصور، هنگام یک حملهی آسم تورم میتواند بازدم را از داخل بردن هوا سختتر کند. در طول زمان، این موجب وجود یک میزان هوای اضافی در ریه میشود، پدیدهای که به نام تورم بالا شناخته میشود. گیر افتادن هوا در ریهها بدن را مجبور میکند بیشتر کار کند تا هوا را داخل و خارج گرداند. بعد از مدت زمانی، این میتواند منجر به کاهش اکسیژن رسانی به ارگان ها و بافت های بدن شود. گاهی اوقات، در حمله های آسم شدید و درمان نشده، بدن نمیتواند به این وضعیت ادامه بدهد، که ممکن است منجر به مرگ ناشی از فقدان اکسیژن شود. پس ما چگونه میتوانیم از این حمله ناراحت کننده و شاید مهلک در کسانی که آسم دارند جلو گیری کنیم؟ یک راه کم کردن حضور محرک هاست. متأسفانه، دنیا جای غیر قابل پیش بینیایست و تماس با محرک ها همیشه قابل کنترل نیست. اینجاست که داروهای استنشاقی، ابتدایی ترین درمان برای آسم، وارد میشود. این داروها به آسمیها کمک میکنند که علائم آسم را کنترل و همزمان از آن جلوگیری کنند. استنشاقی ها، با انتقال دارو از طریق راههای هوایی که خود درگیرهستند، به صورت اسپری مایع یا پودر ریز، مشکل را درسرمنشأ آن درمان میکنند. که در دو دسته مختلف وجود دارند. داروهای تسکین دهنده، که علائم را سریعأ مداوا میکنند و حاوی بتا-آگونیستها هستند. بتا-آگونیست ها ماهیچههای منقبض شده را شل میکنند، و اجازه میدهند راههای هوایی باز شوند تا در نتیجه هوای بیشتری بتواند در ریهها داخل و خارج شوند. گونهی دیگر استنشاقیها به عنوان داروهای پیشگیری عمل میکنند، که علائم آسم را برای طولانی مدت درمان میکنند، و حاوی کورتیکواستروئیدها هستند. کورتیکواستروئیدها حساسیت راه هوایی و تورم را کاهش میدهد، در نتیجه آسم تحت کنترل نگه داشته میشود. آنها همچنین برای پیشگیری از زیانهای بلند مدت ناشی از تورم مزمن، که میتواند باعث زخم شدن راههای هوایی شود، حیاتی هستند. استنشاقی ها به عنوان داروهای بسیار موثر، معروف هستند و افراد زیادی را کمک کردهاند تا زندگی بهتری داشته باشند. گرچه ما راه زیادی را پیمودهایم تا روش درمان و تشخیص آسم را بهبود ببخشیم، اما هنوز علت اصلی ایجاد آن را نمیدانیم. ما در حال حاضر باور داریم که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش بازی میکنند، که از اوایل دوران کودکی میتوانند اثرگذار باشند. تحقیقات اخیر نشان داده است وقوع آسم حتی با فقر مرتبط میباشد. این میتواند ناشی ازعواملی باشد که از تماس زیاد با آلایندهها و محرکهای محیطی گرفته، تا دسترسی مشکل به مراقبتهای پزشکی و درمان را شامل میشود. هر چه دانش ما از آسم بیشتر میشود، میتوانیم به یافتن روشهای بهتر برای شاد و سلامت نگه داشتن راههای هوایی انسانها ادامه دهیم.