WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:02.170
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ กลับมาอีกครั้งนะคะ

00:00:02.170 --> 00:00:03.880
ในทุกวันพุธที่วิวจะนำเอา

00:00:04.120 --> 00:00:08.560
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ฉบับพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

00:00:08.560 --> 00:00:10.400
เล่มนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:10.400 --> 00:00:12.940
เห็นชื่อตอนด้านล่างมะ งงกันไหมทุกคน

00:00:12.940 --> 00:00:16.095
เชื่อว่าหลายคนเห็นแล้ว คงแบบ เหอะ อะไร นี่คืออะไร ทำไมพระลักษมณ์

00:00:16.100 --> 00:00:19.200
กับหนุมาน ถึงมาตีกันได้ สองคนนี้มันอยู่ฝ่ายเดียวกันไม่ใช่เหรอ

00:00:19.200 --> 00:00:22.160
แล้วที่สำคัญนะ พระลักษมณ์ เป็นน้องของพระราม

00:00:22.160 --> 00:00:25.600
หนุมานเคารพพระราม หนุมานเคารพพระลักษมณ์ เอ้า แล้วตีกันได้ยังไงนะคะ

00:00:25.800 --> 00:00:29.780
ก็ต้องบอกว่า มีค่ะ ตอนนี้มีจริงๆ นะคะ วิวไม่ได้แต่งขึ้นเองนะ

00:00:29.780 --> 00:00:32.620
ดังนั้นนะคะ วิวไม่ต้องเกริ่นอะไรเยอะหรอก ไปฟังกันเลยดีกว่า

00:00:32.620 --> 00:00:34.020
แต่! ก่อนอื่นนะคะ

00:00:34.020 --> 00:00:36.140
อย่าลืมกดติดตามวิวครบทุกช่องทางค่ะ

00:00:36.200 --> 00:00:38.360
เพราะว่า แต่ละช่องทางนี่ก็เนื้อหาไม่เหมือนกันนะคะ

00:00:38.440 --> 00:00:42.060
จะได้ไม่พลาดคลิปวิดีโอสนุก ๆ แล้วก็ข่าวสารดี ๆ จากช่อง Point of View ค่ะ

00:00:42.100 --> 00:00:45.620
สำหรับตอนนี้พร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็ได้สาระกันหรือยังคะ

00:00:45.620 --> 00:00:47.680
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ ไปฟังกันเลยค่ะ

00:00:49.840 --> 00:00:50.840
รามเกียรติ์ EP.87 by Point of View

00:00:51.300 --> 00:00:54.600
จริง ๆ เนี่ย ถ้าใครดูมาอย่างต่อเนื่องนะคะ น่าจะไม่งงเท่าไหร่หรอก

00:00:54.740 --> 00:00:56.640
ว่าหนุมานไปสู้กับพระลักษมณ์ ได้ยังไง

00:00:56.720 --> 00:01:00.240
เพราะในตอนที่แล้วนะคะ ตามแผนของหนุมาน เพื่อที่จะไปโขมยหัวใจทศกัณฐ์ เนี่ย

00:01:00.240 --> 00:01:03.215
หนุมานได้เดินทางเข้าไปในกรุงลงกาค่ะ

00:01:03.220 --> 00:01:06.000
และเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวกับทศกัณฐ์นะคะ

00:01:06.000 --> 00:01:09.175
ขอเป็นทหารของทศกัณฐ์ค่ะ ดังนั้นตอนนี้ทศกัณฐ์เนี่ย

00:01:09.175 --> 00:01:11.955
ไม่ได้รับแค่หนุมานเข้าเป็นทหารนะคะ แต่ถึงขั้น

00:01:11.955 --> 00:01:14.945
รับเป็นลูกบุญธรรมเลยทีเดียว ให้อยู่ในตำแหน่งเดียวกับ อินทรชิต

00:01:14.945 --> 00:01:18.065
เพราะว่าทศกัณฐ์เป็นคนที่เห็นคุณค่าของคนโนะ

00:01:18.065 --> 00:01:21.600
เห็นว่า เฮ้ย มีความสามารถอะไรต่าง ๆ เขาอยากมาทำงานกับเราก็ไห้มาค่ะ

00:01:21.600 --> 00:01:26.060
ดังนั้นนะคะ หลังจากที่หนุมานได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากทศกัณฐ์เรียบร้อยแล้ว

00:01:26.220 --> 00:01:29.200
รวมถึงอ้างนั่นอ้างนี่ เพื่อที่จะไม่ไหว้ทศกัณฐ์แล้วเนี่ย

00:01:29.260 --> 00:01:31.060
ทศกัณฐ์ก็หันมาถามหนุมานว่า

00:01:31.060 --> 00:01:35.000
เอาล่ะลูกรัก ตอนนีเมืองของเรากำลังมีศึกสงครามอยู่ เจ้าก็รู้ดี

00:01:35.100 --> 00:01:36.820
เจ้าจะทำอะไร ให้พ่อได้บ้าง

00:01:36.900 --> 00:01:41.700
ดังนั้นนะคะ หนุมานก็เลยเสนอทศกัณฐ์ค่ะ บอกว่า เรื่องศึกแค่เนี้ย เรื่องประติ๋วนะคะ

00:01:41.700 --> 00:01:44.580
กะไอ้แค่มนุษย์สองคน เดี๋ยว ข้า.. หนุมานนี่แหละ

00:01:44.580 --> 00:01:46.760
จะออกไปจัดการกับพวกมนุษย์พวกนั้นให้

00:01:46.800 --> 00:01:49.220
ข้าจะยกทัพออกไปนะ ไปบดขยี้มันให้เละ

00:01:49.380 --> 00:01:52.795
และมนุษย์ราม ลักษมณ์ ทั้งสองคนเนี่ย ข้าจะจับมาถวายท่านเอง

00:01:52.800 --> 00:01:55.120
ทศกัณฐ์ได้ยินอย่างนั้นนะคะ ดีใจมากค่ะ

00:01:55.160 --> 00:01:57.920
สั่งให้ทหารของตัวเองเนี่ย จัดทัพใหญ่โตเลยนะคะ

00:01:58.040 --> 00:02:00.740
แล้วก็ให้โลทันเนี่ยออกทัพไปกับหนุมานด้วยค่ะ

00:02:00.940 --> 00:02:03.600
โดยที่ทศกัณฐ์เนี่ยนะคะกำชับเสนาบดีของตัวเองเลยค่ะ บอกว่า

00:02:03.700 --> 00:02:07.835
"เจ้าฟังให้ดีนะนี่หนุมานลูกรักของข้ากำลังจะออกไปรบ"

00:02:07.840 --> 00:02:10.120
"ดูแลให้ดี อย่าให้ลูกข้าเป็นอะไรเด็ดขาด "

00:02:10.260 --> 00:02:13.615
"ถ้าลูกข้าเป็นอะไรขึ้นมานะ เจ้าเนี่ยไม่รอดแน่ๆ"

00:02:13.620 --> 00:02:16.040
อู้หู ลูกรักขึ้นมาทันทีเลยนะคะ

00:02:16.040 --> 00:02:19.015
นอกจากทศกัณฐ์จะเรียกหนุมานว่าลูกรักแล้วนะคะ

00:02:19.015 --> 00:02:21.815
เท่านั้นยังไม่พอ ทศกัณฐ์ยังหันมาบอกหนุมานอีก บอกว่า

00:02:21.815 --> 00:02:24.775
"ลูกรัก ลูกออกไปเนี่ย มันดูไม่ค่อยมีอาวุธอะไรเท่าไหร่"

00:02:24.775 --> 00:02:27.925
"พ่อขอมอบศรของพ่อ ให้ลูกเอาไปใช้เลย"

00:02:27.980 --> 00:02:32.900
น่ะ! ทศกัณฐ์มอบลูกศรของตัวเองให้หนุมานยืมไปใช้ด้วยนะคะ ลูกรักขนาดไหนคิดดู

00:02:33.000 --> 00:02:36.855
คือ..ทั้งสั่งให้ดูแลให้ดี ทั้งมอบอาวุธให้ อื้อหือ

00:02:36.855 --> 00:02:40.085
ขนาดที่ว่า ตอนอินทรชิตออกไปรบ ทศกัณฐ์ยังไม่สั่งขนาดนี้เลยนะ

00:02:40.085 --> 00:02:43.075
เรียกได้ว่า ทศกัณฐ์นี่ รักหนุมานมาก ๆ เลยนะคะ

00:02:43.075 --> 00:02:46.115
อย่างไรก็ตามค่ะ หนุมานจัดทัพแล้วก็

00:02:46.115 --> 00:02:48.705
ยกออกไป ไปตั้งอยู่ริมป่าค่ะ

00:02:48.705 --> 00:02:51.755
ตัดภาพมาที่ฝ่ายพระราม แน่นอนพระรามก็เหมือนทุกวันค่ะ

00:02:51.760 --> 00:02:55.800
ตื่นเช้ามาพร้อมกับ เสียงนกร้อง จิ้งหรีดเรไร อะไรต่างๆ

00:02:55.800 --> 00:02:58.080
เหมือนกับ สโนไวท์ที่เพิ่งตื่นนอนนะคะ

00:02:58.080 --> 00:02:59.800
ตื่นนอนขึ้นมา ก็อาบน้ำแต่งตัว

00:02:59.800 --> 00:03:01.720
แล้วก็ออกมาที่ประชุมทัพค่ะ

00:03:01.780 --> 00:03:04.800
ได้ยินเสียงโห่ร้องมาแล้ว เหมือนปกติ ก็ถามพิเภกว่า

00:03:04.840 --> 00:03:07.760
"พิเภกวันนี้ใครยกทัพออกมาเหรอ"

00:03:07.760 --> 00:03:09.120
"เราต้องส่งใครออกไปรับดี"

00:03:09.120 --> 00:03:12.680
ซึ่งพิเภกนะคะ ผู้ปกติเนี่ยฟันธงได้ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ

00:03:12.740 --> 00:03:16.895
เรียกได้ว่าดูดวงได้แม่นมาก ๆ วันนี้เกิดทำหน้างงขึ้นมา ประมาณว่า

00:03:16.900 --> 00:03:18.540
เอ... นี่มันแปลกมากเลยนะ

00:03:18.640 --> 00:03:22.860
คือข้าเนี่ยจับยามสามตา คำนวณก็แล้ว เอากระดานชนวนมาขีดนั่นขีดนี่

00:03:22.860 --> 00:03:25.600
ส่องดูก็แล้ว นู่นนี่นั่นแล้ว คือ

00:03:25.600 --> 00:03:28.860
กองทัพมันก็เป็นกองทัพยักษ์ปกติ แต่ว่า

00:03:28.860 --> 00:03:31.780
คนหัวหน้ามันเนี่ย มันดูยังไงมันก็ไม่ใช่ยักษ์

00:03:31.780 --> 00:03:33.440
คือมันไม่ใช่ญาติข้าแน่นอนอะ

00:03:33.440 --> 00:03:38.220
ข้าจับยามสามตาแล้วมันไม่ใช่ญาติข้า มันไม่ใช่พี่น้องของข้า มันไม่ใช่หลานข้า

00:03:38.220 --> 00:03:40.160
เพื่อนทศกัณฐ์อะไรก็ไม่ใช่

00:03:40.160 --> 00:03:43.660
แถมดู ๆ ไปเนี่ยนะ เผลอๆ จะเป็น ข้ารับใช้ท่านด้วยซ้ำ

00:03:43.740 --> 00:03:45.540
งงมากเลยเนี่ย คือดูแล้วไม่รู้เรื่องเลย

00:03:45.540 --> 00:03:48.520
พร้อมกับกระพริบตาสองปริ๊บใส่พระราม "ปริ๊บ ปริ๊บ" นะคะ

00:03:48.600 --> 00:03:51.000
ซึ่งพระรามเห็นแบบนั้นนะคะก็คิดได้ประมาณว่า

00:03:51.120 --> 00:03:56.060
'โห วันก่อนหนุมานเนี่ยออกไปที่เมืองยักษ์ แล้วก็บอกไว้ว่าจะทำอุบายอะไรต่าง ๆ'

00:03:56.060 --> 00:03:58.820
' เอ้อ.. สงสัยเป็นหนุมานนี่แหละ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร'

00:03:58.820 --> 00:04:00.340
'ส่งพระลักษมณ์ออกไปแล้วกัน'

00:04:00.480 --> 00:04:03.640
พระรามก็ไม่ได้พูดอะไรขึ้นมาค่ะ แต่หันไปบอกพระลักษมณ์บอกว่า

00:04:03.700 --> 00:04:07.940
"อะ เจ้าลักษมณ์ วันนี้ข้าไม่รู้ว่าใครยกออกมา เจ้ายกออกไปดูลาดเลาก่อนแล้วกัน"

00:04:07.940 --> 00:04:10.055
"แล้วไปถึงเนี่ยนะ ก็ไปดูกำลังเขา "

00:04:10.060 --> 00:04:13.680
"ถ้าสมมุติว่ารบแล้วรู้สึกว่าชนะไม่ได้ ก็ตั้งทัพรอนะ"

00:04:13.680 --> 00:04:16.820
"รอพี่ออกไปช่วย อย่าเพิ่งทำอะไรหุนหัน เข้าใจไหมพระลักษมณ์"

00:04:16.980 --> 00:04:22.020
พระลักษมณ์นะคะ ได้ยินอย่างนั้นก็จัดท้งจัดทัพแล้วก็ยกทัพออกไป ไปตั้งอยู่ที่ริมสนามรบค่ะ

00:04:22.020 --> 00:04:26.140
ฝั่งหนุมานเห็นพระลักษมณ์ยกทัพออกมาก็หันไปถามเสนาบดีค่ะ ประมาณว่า

00:04:26.260 --> 00:04:29.220
"อะ ไหนเสนาบดีคราวที่แล้วตอนอินทรชิตออกมารบเนี่ย"

00:04:29.260 --> 00:04:32.160
"เขาใช้แผนการอะไรบอกข้าซิ ข้าจะได้รู้"

00:04:32.200 --> 00:04:36.335
"เขาสั่งกองทัพทั้งกองทัพบุกออกไปหมดเลย หรือเขาสั่งแค่กองหน้าบุกก่อน"

00:04:36.340 --> 00:04:39.260
"แล้วก็ค่อยบุกตามไป ไหนเล่าให้ข้าฟังซิ"

00:04:39.260 --> 00:04:40.960
ซึ่งเหล่าเสนาบดีก็บอกว่า

00:04:40.960 --> 00:04:45.560
"อ๋อ ตอนที่เป็นอินทรชิตนะ ไม่ใช่อินทรชิตหรอก กองทัพยักษ์ทุกกองทำเหมือนกันหมดเลย

00:04:45.565 --> 00:04:48.485
"คือส่งกองหน้าบุกออกไปก่อน ไปตีกับลิง"

00:04:48.485 --> 00:04:51.505
"แล้วพอรู้สึกว่าจะแพ้ๆ ทัพหลวงก็ค่อยเคลื่อน"

00:04:51.505 --> 00:04:54.265
"แล้วจอมทัพก็เอาศรเนี่ยนะ ไปไล่ยิงเขา"

00:04:54.265 --> 00:04:57.355
"แล้วก็สู้ด้วยกัน ก็กองทัพยักษ์ทั้งกองก็ทำแบบนี้ นี่แหละ"

00:04:57.360 --> 00:05:00.100
หนุมานนะคะ หันไปบอกเสนาบดีค่ะ บอกว่า

00:05:00.100 --> 00:05:03.740
"โอ้โห พวกเจ้านี่มันอะไร ช่างสิ้นเปลืองเหลือเกิน แล้วยักษ์ก็ตายเป็นเบือ"

00:05:04.080 --> 00:05:06.160
"โอ๊ย พวกเจ้ามันไม่เก่งไง เดี๋ยวข้าจัดให้"

00:05:06.160 --> 00:05:11.360
"พวกเจ้ารออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวข้าคนเดียวนี่แหละ จะออกไปจัดการกองทัพพระรามทั้งกองทัพเลย"

00:05:11.360 --> 00:05:14.280
"พวกเจ้าไม่ต้องกระดิกนิ้วเลย ยืนตรงนี้แหละ " นะคะ

00:05:14.280 --> 00:05:16.580
ว่าแล้วหนุมานเขาก็บุกเดี่ยวออกไปเลย

00:05:16.580 --> 00:05:18.600
ทิ้งให้กองทัพยักษ์เฮอยู่ข้างหลัง ประมาณว่าแบบ

00:05:18.720 --> 00:05:19.680
หนุมานสู้ ๆ

00:05:19.680 --> 00:05:21.660
ดีใจจังเลยไม่โดนฆ่าแล้ว

00:05:21.760 --> 00:05:24.660
นี่เพื่อนโดนฆ่ามากี่รอบแล้วก็ไม่รู้

00:05:24.660 --> 00:05:27.840
ข้าไม่ต้องออกแรง ชิวมาก เรียกได้ว่าตอนนี้หนุมานนี่

00:05:27.840 --> 00:05:30.060
แทบจะเป็นขวัญใจกองทัพยักษ์เลยทีเดียวนะคะ

00:05:30.060 --> 00:05:33.560
ฝั่งหนุมานค่ะบุกออกไปก็ไล่ตีตรงนั้น ไล่ตีตรงนี้

00:05:33.560 --> 00:05:36.975
ฝูงลิงนะคะ เห็นหนุมานก็รู้อยู่แล้วว่าหนุมานเก่งขนาดไหน

00:05:36.975 --> 00:05:39.665
เรียกได้ว่าแตกกระจาย คือเห็นแค่หนุมานก็แบบ

00:05:39.665 --> 00:05:42.160
วิ่งหนีกระจุยกระจาย เข้าพงเข้าป่ากันไปหมดเลยค่ะ

00:05:42.160 --> 00:05:45.380
หนุมานก็ ตี ตี ตี ตี ตี ตี ตี ไป นะคะ จนกระทั่ง

00:05:45.380 --> 00:05:47.860
กะเวลาแล้วว่า เฮ้ย พระอาทิตย์ใกล้ตกแล้ว

00:05:47.860 --> 00:05:50.500
จังหวะนั้นนะคะพระลักษมณ์ก็เห็นฝูงลิงกระจัดกระจาย

00:05:50.500 --> 00:05:54.280
ก็มีการให้ลิงผู้ใหญ่เนี่ย ไปไล่ต้อนฝูงลิงกลับมาจากป่าเหมือนกันนะคะ

00:05:54.300 --> 00:05:56.040
แต่ว่ายังไม่ทันได้ต้อนอะไรเท่าไหร่แหละ

00:05:56.140 --> 00:05:59.955
ตอนนั้นเนี่ย บังเอิญว่าพระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว หนุมานเล็งแล้ว

00:05:59.955 --> 00:06:02.685
'อ้า อีกแป๊บเดียว อีกไม่เกินสิบนาที พระอาทิตย์ตกดินแน่ๆ '

00:06:02.685 --> 00:06:05.615
กรมอุตุฯ มาเองขนาดนี้ รับรองแม่นนะคะ

00:06:05.620 --> 00:06:08.160
หนุมานก็เลยบุกไปที่หน้ารถของพระลักษมณ์ค่ะ

00:06:08.160 --> 00:06:11.080
พระลักษมณ์เนี่ยเห็นหนุมานบุกเข้ามานะคะ ก็คิดในใจประมาณว่า

00:06:11.080 --> 00:06:14.420
'อะไรเนี่ย หนุมาน ไหนบอกว่าออกไปขโมยหัวใจ ทศกัณฐ์ไง'

00:06:14.420 --> 00:06:16.935
'อยู่ดี ๆ กลับมา มาอยู่บนกองทัพยักษ์ได้ยังไง'

00:06:16.940 --> 00:06:20.800
'เกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าใจ ข้าไม่เข้าใจเลย ไม่เข้าใจอย่างแรง เกิดอะไรขึ้น!'

00:06:20.800 --> 00:06:25.100
ปรากฏว่าจังหวะนั้นค่ะ หนุมานก็บุกมาถึงหน้ารถของพระลักษมณ์พอดี

00:06:25.180 --> 00:06:27.380
บุกมาถึงก็ชี้หน้าด่าพระลักษมณ์เลย

00:06:27.480 --> 00:06:31.540
คือหนุมานนี่บอกเลยว่าควรมอบรางวัลสุพรรณหงส์ ตีบทแตกมาก

00:06:31.540 --> 00:06:34.140
หรือจะให้ Academy Award ก็ควรจะได้เหมือนกันนะ

00:06:34.140 --> 00:06:36.320
หนุมานนะคะ ชี้หน้าด่าพระลักษมณ์ค่ะ ประมาณว่า

00:06:36.320 --> 00:06:39.920
"ท่านรู้ไหม ข้าเนี่ยรับใช้พวกท่านมา อาบเหงื่อต่างน้ำ"

00:06:40.060 --> 00:06:43.940
"มี Eventอะไร กี่รอบ มีการศึกอะไร มีภารกิจอะไร"

00:06:43.940 --> 00:06:46.855
"ท่านใช้ข้าหมดเลย รู้ไหมว่าข้าทำอะไรมาเยอะขนาดไหนแล้ว"

00:06:46.860 --> 00:06:50.220
"ท่านเนี่ย ไม่เคยให้อะไรข้าเลย ใส่ก็ใส่เสื้อเก่า ๆ"

00:06:50.400 --> 00:06:52.700
"เอาผ้าให้ข้า ก็เอาผ้าชุบสรงให้"

00:06:52.700 --> 00:06:54.220
"รางวงรางวัลไม่เคยได้ "

00:06:54.220 --> 00:06:58.420
"ดูซิ ข้าเนี่ยนะ ลาออกจากกองทัพท่านมาอยู่กับทศกัณฐ์ได้แค่สามวัน "

00:06:58.420 --> 00:07:01.520
"ดูตัวข้าตอนนี้ เห็นไหม เพชรทั้งตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า"

00:07:01.520 --> 00:07:06.200
"มีตั้งแต่มงกุฎ ชุดใหม่ สร้อยสังวาลย์ เครื่องประดับเต็มเปี่ยม"

00:07:06.200 --> 00:07:09.160
"เท่านั้นยังไม่พอนะ ทศกัณฐ์ให้ปราสาทข้าหนึ่งหลัง "

00:07:09.160 --> 00:07:11.540
"ให้ปราสาทไม่เท่าไหร่ แต่ปราสาทนี่สาวเต็มเลย"

00:07:11.540 --> 00:07:15.380
"ท่านนี่มันเห็นแก่ได้จริง ๆ ใช้งานข้าหนักแล้วก็ไม่เคยให้อะไรข้าเลย"

00:07:15.380 --> 00:07:17.340
พระลักษมณ์ได้ยินแบบนั้นนะคะ ไม่รู้ทันค่ะ

00:07:17.340 --> 00:07:22.060
ไม่รู้ทันอะไรเลย เพราะพระลักษมณ์ไม่รู้เรื่องด้วย จำได้ไหมว่า หนุมานไปกระซิบกับพระรามคนเดียวนะ

00:07:22.060 --> 00:07:24.000
พระลักษมณ์โกรธปรี๊ดขึ้นมาทันทีนะคะ ทุกคนน่าจะรู้กันดี

00:07:24.000 --> 00:07:28.300
คือพระลักษมณ์ค่อนข้างจะอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว ทุกคนน่าจะรู้กันดีฟังมาตั้งแต่ตอนต้นๆ นะ

00:07:28.400 --> 00:07:31.680
ซึ่งที่จริงมันมีสาเหตุเบื้องหลังนะ แต่เดี๋ยวไว้วันหลัง ถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังค่ะ

00:07:31.740 --> 00:07:37.120
เพราะว่ามันไม่ใช่เวอร์ชั่นพระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชเล่มที่เราเล่าอยู่ตอนนี้โนะ

00:07:37.200 --> 00:07:40.400
อย่างไรก็ตามค่ะพระลักษมณ์โกรธปุ๊บ พระลักษมณ์ด่ากลับทันทีเลยนะคะ

00:07:40.400 --> 00:07:42.300
พระลักษมณ์ชี้หน้าด่าหนุมานกลับประมาณว่า

00:07:42.420 --> 00:07:46.680
"หนุมาน เจ้าก็รู้อยู่ว่า ข้ากับพี่ข้าเนี่ย โดนไล่ออกจากเมือง "

00:07:46.680 --> 00:07:49.720
"ข้า จะไปมีอะไรให้เจ้า ก็สัญญากันแล้วไงว่า"

00:07:49.725 --> 00:07:52.715
"ถ้ารบเสร็จเมื่อไหร่ ข้าจะยกเมืองให้เจ้าปกครองเมืองนึง "

00:07:52.720 --> 00:07:55.745
"แล้วตอนนั้นค่อยได้ไง แล้วมาทวงอะไรตอนนี้"

00:07:55.745 --> 00:07:58.680
"เจ้านี่มันเห็นแก่ได้จริง ๆ เลย ไปเข้ากับทศกัณฐ์ เหอะ"

00:07:58.680 --> 00:08:01.620
หนุมานนะคะ หันไปด่ากับทันทีเลยคะ่ ประมาณว่า

00:08:01.740 --> 00:08:03.680
"พระลักษมณ์ท่านมาบอกอย่างนี้ ไร้สาระ"

00:08:03.760 --> 00:08:06.360
"มีที่ไหนให้ทำงานก่อนรับค่าจ้างทีหลัง"

00:08:06.360 --> 00:08:10.240
"อย่างน้อยมันก็ต้องมีมัดจงมัดจำมั่งสิ ท่านไม่เคยเห็นข่าวว่าเขาโกงเงินหรือไง"

00:08:10.245 --> 00:08:13.525
"เกิดข้ารบๆ อยู่แล้วข้าตายไป ท่านก็ใช้งานค่าฟรีสิ"

00:08:13.525 --> 00:08:15.060
"เอ้อ ดูสิไม่ได้เรื่องเลย "

00:08:15.060 --> 00:08:20.620
"เนี่ยนะเสียดายจริง ๆ เลยที่ตอนนี้เนี่ย พระอาทิตย์กำลังตกดีแล้ว ข้าจำเป็นจะต้องเลิกทัพกลับ"

00:08:20.680 --> 00:08:26.720
"ถ้าสมมุติว่าพระอาทิตย์ไม่ตกดินนะ ข้าจะจับท่านเนี่ยไปให้ทศกัณฐ์วันนี้แหละ เฮอะ พวกเรากลับ"

00:08:26.720 --> 00:08:30.780
ว่าแล้วนะคะ หนุมานก็สั่งถอยทัพค่ะ ถอย ถอย ถอย ถอย ถอย กลับเมืองไปนะคะ

00:08:30.780 --> 00:08:37.320
ฝั่งพระลักษมณ์ค่ะ จะถอยทัพก็ไม่กล้าถอย กลัวว่าหนุมานเนี่ย จะใช้กลอุบายศึกต่าง ๆ นะคะ แล้วก็มาตีตลบหลัง

00:08:37.540 --> 00:08:43.700
ดังนั้นพระลักษมณ์นะคะ ก็เลยได้แต่ตั้งกองทัพอยู่ตรงนั้นค่ะ แล้วก็ส่งสุครีพเนี่ยกลับไปหาพระรามประมาณว่า

00:08:43.700 --> 00:08:46.880
"สุครีพ! หลานเจ้านี่เป็นอะไรไปแล้ว เป็นบ้าอะไรมาสู้กับข้าเนี่ย "

00:08:46.880 --> 00:08:49.380
"ไปบอกพระรามซิ ว่าหนุมานเป็นบ้าไปแล้ว"

00:08:49.380 --> 00:08:53.100
ฝั่งสุครีพนะคะ ก็ได้แต่รีบเดินทางกลับไปบอกพระรามค่ะ ประมาณว่า

00:08:53.100 --> 00:08:57.420
"พระราม ตอนนี้หนุมานยกทัพมาสู้กับพวกเราแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงดี" นะคะ

00:08:57.520 --> 00:09:00.280
ซึ่งพระรามเนี่ยก็ Get อยู่ในใจประมาณว่า

00:09:00.280 --> 00:09:03.940
'โห ที่วันนั้นหนุมานมากระซิบข้าเนี่ย มันจะต้องเป็นเรื่องนี้แน่ ๆ เลย'

00:09:03.940 --> 00:09:09.200
'หนุมานไม่น่าจะทรยศข้าแน่ อย่ากระนั้นเลยจะบอกพระลักษมณ์ก็ พระลักษมณ์ ก็ เอ่อ ... '

00:09:09.360 --> 00:09:13.400
'เก่งแต่ฝีมืออะนะ ข้างในนี้ก็ยังอ่อน อยู่นิดนึง ถ้าบอกไปเดี่ยวแผนแตก'

00:09:13.405 --> 00:09:16.605
'เอางี้ .. ข้านี่รีบจัดทัพแล้วก็ออกไปอยู่กับพระลักษมณ์ดีกว่า'

00:09:16.605 --> 00:09:19.765
'เดี๋ยวไม่งั้น พรุ่งนี้เกิดรบกันขึ้นมาจริง ๆ เนี่ย พระลักษมณ์'

00:09:19.765 --> 00:09:23.300
'พระลักษมณ์ฆ่าหนุมานตาย หรือ หนุมานฆ่าพระลักษมณ์ตายเนี่ย จะไม่เวิร์คเลยทีเดียว' นะคะ

00:09:23.300 --> 00:09:26.100
ดังนั้นพระรามก็เลยเตรียมยกทัพตามออกไปค่ะ

00:09:26.160 --> 00:09:30.040
ตัดภาพมาที่ฝั่งกรุงลงกานะคะหนุมานก็กลับไปที่กรุงลงกา

00:09:30.040 --> 00:09:32.160
ไปถึงก็ไปหาทศกัณฐ์ทศกัณฐ์ ทศกัณฐ์ก็แบบ

00:09:32.160 --> 00:09:36.880
"อู้.. หนุมานกลับมาแล้ว ไหนลูกรัก เล่าให้พ่อฟังสิว่าไปรบมาเป็นอย่างไรบ้าง"

00:09:36.880 --> 00:09:40.880
หนุมานนะคะ แทนที่จะเล่าเองก็หันไปหาทหารข้างหลังค่ะ แล้วก็บอกประมาณว่า

00:09:41.000 --> 00:09:47.260
"ท่านพ่อให้ข้าพูดเองเนี่ย มันก็เหมือนข้าอวด อยากรู้อะไรถามทหารที่ไปด้วยสิ เขาเล่าได้ละเอียดยิบเลย"

00:09:47.320 --> 00:09:50.620
ทศกัณฐ์นะคะก็หันไปถามเหล่าทหารประมาณว่า

00:09:50.700 --> 00:09:53.620
"อะ เหล่าทหาร หนุมานไปรบมาเป็นอย่างไรบ้าง เล่าให้ข้าฟังซิ"

00:09:53.620 --> 00:09:56.880
ซึ่งเหล่าทหารนะคะ ตอนนี้เป็นทีม FC หนุมานเต็มที่ ก็แบบ

00:09:56.880 --> 00:09:58.920
"หูยท่าน ...หนุมานเจ๋งมาก"

00:09:58.920 --> 00:10:02.120
"ท่านไม่รู้เหรอ ว่าวันนี้หนุมานออกไปรบ ตัวเดียวเลย"

00:10:02.220 --> 00:10:06.420
"ไม่ได้ให้คนอื่นไปยุ่งเลยนะ แล้วก็ตีกองทัพแตกทั้งกองทัพด้วยตัวคนเดียว"

00:10:06.420 --> 00:10:08.600
"เท่านั้นยังไม่พอ ไปถึงหน้ารถพระลักษมณ์"

00:10:08.600 --> 00:10:11.960
"ก็ด่า ด่า ด่า ด่า ด่า ด่าจะพระลักษมณ์หน้าแหกไม่มีชิ้นดีเลยนะ"

00:10:11.960 --> 00:10:13.840
"เสียดายที่พระอาทิตย์ตกดินก่อน"

00:10:13.840 --> 00:10:17.920
"หนุมานก็เลยเลิกทัพกลับ ไม่งั้นป่านนี้ท่านเห็นพระลักษมณ์มาอยู่ตรงนี้แล้ว"

00:10:17.920 --> 00:10:20.195
ทศกัณฐ์ได้ยินอย่างนั้นนะคะ ดีใจมาก

00:10:20.200 --> 00:10:22.580
ทศกัณฐ์แบบดึงหนุมานมากอดเลย กอดแบบ กอดแบบ

00:10:22.580 --> 00:10:25.620
"โอ๊ย ลูกรัก ลูกรักของพ่อ เก่งมาก"

00:10:25.620 --> 00:10:29.020
"พ่อเนี่ยนะรู้สึกว่าเจ้านี่เก่งจริง ๆ ช่างมีพรสวรรค์ ""

00:10:29.020 --> 00:10:31.420
"เมืองลงกาเมืองนี้ ควรจะเป็นของเจ้า"

00:10:31.420 --> 00:10:34.760
"เดี๋ยวอีกไม่นานนะเสร็จศึกเมื่อไหร่ พ่อจะยกเมืองนี้ให้เจ้าปกครอง"

00:10:34.760 --> 00:10:37.020
"ส่วนพ่อเองเนี่ย พ่อคิดว่าพ่อแก่แล้ว"

00:10:37.020 --> 00:10:42.920
"พ่อจะพามณโฑ กับสีดาออกไปอยู่ป่า เกษียณไปบวชเป็นฤาษี หรืออะไรก็ตามในบั้นปลายชีวิตนะ"

00:10:42.980 --> 00:10:44.840
"โอ้.. ลูกรักของพ่อ ลูกรักของพ่อ"

00:10:44.840 --> 00:10:47.120
ซึ่งหนุมานนะคะ ก็หันไปบอกทศกัณฐ์ค่ะบอกว่า

00:10:47.160 --> 00:10:50.700
"ลูกนี่เสียดายจริง ๆ เลยที่วันนี้เนี่ยนะพระอาทิตย์ตกดินก่อน "

00:10:50.700 --> 00:10:53.220
"ไม่งั้นป่านนี้นะ ลูกจับพระลักษมณ์กับพระรามเนี่ย"

00:10:53.240 --> 00:10:55.880
"มาถวายท่าพ่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เสียดายเสียดาย"

00:10:55.880 --> 00:10:58.180
ทศกัณฐ์ได้ยินแบบนั้นนะคะ ก็ดีใจมากค่ะ

00:10:58.180 --> 00:11:01.300
ทศกัณฐ์ถึงขั้นที่หันไปบอกหนุมานนะคะบอกว่า

00:11:01.300 --> 00:11:05.360
"ลูกรัก ตอนนี้ พ่อยังไม่ยกเมืองให้เจ้า แต่ตอนนี้พ่อยกอย่างอื่นให้เจ้าก่อนดีกว่า"

00:11:05.480 --> 00:11:07.800
"อะ เจ้าไม่ต้องอยู่ปราสาทธรรมดาแล้ว"

00:11:07.800 --> 00:11:11.740
"เห็นปราสาทอินทรชิตไหม ปราสาทใหญ่สุดเนี่ย เอาไปเลย! เอาปราสามอินทรชิตไปเลย"

00:11:11.780 --> 00:11:15.000
"เท่านั้นยังไม่พอ สุวรรณกันยุมา เมียอินทรชิตที่สวยๆ อะ"

00:11:15.000 --> 00:11:19.315
"ยกให้หนุมานเลยทุกคนยกให้ ยกให้ อะไรที่เป็นของอินทรชิต เอาให้หนุมานไปให้หมด"

00:11:19.315 --> 00:11:22.345
นึกสภาพนะคะว่าทศกัณฐ์รักอินทรชิตขนาดไหน

00:11:22.345 --> 00:11:24.540
สมบัติอินทรชิตมากมายขนาดไหน

00:11:24.540 --> 00:11:26.360
ยกให้หนุมานหมดเกลี้ยงเลยค่ะ

00:11:26.360 --> 00:11:29.000
ดังนั้นนะคะ หนุมานก็เลยเข้าไปที่ปราสาทของอินทรชิตค่ะ

00:11:29.000 --> 00:11:33.400
แล้วก็จัดการเคลมนางสุวรรณกันยุมาเรียบร้อยนะคะ แม้ว่าตอนแรกนางจะบอกว่า

00:11:33.500 --> 00:11:35.480
"เดี๋ยวๆๆ ใจเย็น ผัวเพิ่งตายไม่กี่วันเอง"

00:11:35.480 --> 00:11:41.140
แต่ว่าหนุมานก็ไม่สนใจนะคะ เริงร่ามีความสุขอยู่ในปราสาทแห่งนั้นจนกระทั่งเวลาเช้าค่ะ

00:11:41.260 --> 00:11:45.240
เดี๋ยวเราไปดูกันที่สัปดาห์หน้าดีกว่าค่ะ ว่าศึกครั้งสุดท้ายเนี่ยจะเกิดอะไรขึ้น

00:11:45.240 --> 00:11:47.760
ตอนหน้าเป็นตอนที่สำคัญมาก ๆ อย่าพลาดนะคะ

00:11:47.760 --> 00:11:51.320
เพราะว่านี่คือจุด Climax ของเรื่องรามเกียรติ์ แล้วค่ะ

00:11:51.320 --> 00:11:53.265
ดังนั้นถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้ อย่าลืม

00:11:53.265 --> 00:11:56.235
กด LIKE เป็นกำลังใจให้วิวแล้วก็กด SHARE เพื่อชวนเพื่อน ๆ มาดูด้วยกันนะคะ

00:11:56.235 --> 00:11:59.265
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ บ๊ายบาย สวัสดีค่ะ

00:11:59.265 --> 00:12:03.780
หนะ เป็นไงบ้างคะ เรื่องดำเนินไปอย่างยาวนาน และเข้มข้นขึ้นทุกวินาทีแล้วนะคะ

00:12:03.800 --> 00:12:05.660
เรียกได้ว่าเข้มข้นจริง ๆ

00:12:05.660 --> 00:12:08.240
แต่ว่าหลายคนคิดว่าคลิปหน้าน่าจะเป็นคลิปสุดท้ายแล้วใช่ไหม

00:12:08.240 --> 00:12:11.540
เพราะว่าถึงตอนจบของสงครามครั้งนี้แล้ว แต่อย่างไรก็ดี

00:12:11.540 --> 00:12:14.760
จริง ๆ ซีรีส์รามเกียรติ์ยังไม่จบนะคะ ยังต่อไปอีกยาวนาน

00:12:14.760 --> 00:12:17.635
เพราะว่ามันต้องมีศึกกรุงลงกาครั้งที่สอง

00:12:17.640 --> 00:12:19.900
มีลูกของพระราม มีอะไรอีกเยอะแยะมากมาย

00:12:19.900 --> 00:12:23.215
ดังนั้นติดตามกันต่อไปค่ะ วันนี้ลาไปก่อนนะคะทุกคน

00:12:23.215 --> 00:12:24.615
บ๊ายบาย สวัสดีค่ะ