1
00:00:03,009 --> 00:00:05,519
-

2
00:00:05,519 --> 00:00:12,519
ჩვენი გაქვეთილი აბსტრაქციაზე იყენებს
"მედ ლიბსის" ნაცნობ კონცეპტს, სადაც

3
00:00:13,250 --> 00:00:15,000
გვაქვს გამოტოვებული ადგილი

4
00:00:15,000 --> 00:00:18,698
წინადადებაში, რომელიც შეიძლება, ნებისმიერი
რამით შევავსოთ.

5
00:00:18,699 --> 00:00:22,618
ჩვენ გვინდა, ბავშვმა თავად შეავსოს

6
00:00:22,618 --> 00:00:26,140
ისტორია და კარგად გაიაზრონ

7
00:00:26,140 --> 00:00:29,689
აბსტრაქციის კონცეპტი. ეს ეხება
ფუნქციებსაც

8
00:00:29,689 --> 00:00:33,049
ფუნქციაში, როგორც "ბებერ მაკდონალდში"

9
00:00:33,049 --> 00:00:37,019
გვაქვს მისამღერის სტრუქტურა, მაგრამ
ყოველ ჯერზე რაღაც იცვლება

10
00:00:37,020 --> 00:00:41,620
იმ ადგილს, რომელიც იცვლება, ცარიელს ვტოვებთ
და ყოველ ჯერზე ვავსებთ

11
00:00:41,619 --> 00:00:42,839
ახალი სიტყვით.

12
00:00:42,840 --> 00:00:47,039
ხანდახან ერთდროულად სამი სიტყვა იცვლება

13
00:00:47,039 --> 00:00:51,370
და ჩვენ სამ ცარიელ ადგილს სამი პარამეტრით
ვავსებთ. ესეც გვეხმარება

14
00:00:51,369 --> 00:00:54,909
ერთი ფუნქცია შეიძლება ძალიან ბევრ პრობლემას

15
00:00:54,909 --> 00:00:59,339
წყვეტდეს. ხშირად ადამიანები ამ პრობლემებისთვის
ცალ-ცალკე ფუნქციებს

16
00:00:59,340 --> 00:01:00,149
ქმნიან

17
00:01:00,149 --> 00:01:03,739
არადა ხანდახან მათ შორის მხოლოდ პატარა
განსხვავებაა. უფრო მარტივია,

18
00:01:03,738 --> 00:01:05,859
იმ პატარა განსხვავებაზე ვიზრუნოთ

19
00:01:05,859 --> 00:01:09,368
და ერთი ფუნქცია რამდენჯერმე გამოვიყენოთ
ოთხი განსხვავებული ფუნქციის მაგივრად

20
00:01:09,368 --> 00:01:10,250
-

21
00:01:10,250 --> 00:01:15,359
-

22
00:01:15,359 --> 00:01:16,950
-

23
00:01:16,950 --> 00:01:21,250
-