Ναόμι Κλάιν: αναγκάζουν χώρες να δεχθούν την καταστροφή τους

Λοιπόν, οι τελευταίες 24 ώρες των διαπραγματεύσεων.

Aς κάνουμε μια γενική αποτίμηση.

Όταν έρχονταν σ'αυτές τις διαπραγματεύσεις

οι πιο ευάλωτες και φτωχές χώρες

είχαν δύο θεμελιώδη ζητήματα.

Το ένα ήταν η ανάγκη για χρήματα

ώστε να πληρώσουν για τις επιπτώσεις

της κλιματικής αλλαγής σήμερα,

που συχνά λέγονται "απώλειες και ζημίες",

τα χρήματα που κοστίζει στις φτωχές χώρες

να αντιμετωπίσουν την ξηρασία ή τις πλημμύρες.

Το άλλο ζήτημα είναι ότι στην Κοπεγχάγη το 2009

υπήρξε μια προσπάθεια να τεθεί ο στόχος

για την αύξηση της θερμοκρασίας της γης

στους 2 βαθμούς Κελσίου.

Οι κυβερνήσεις είπαν, "δεν θα επιτρέπαμε

να ανέβει η θερμοκρασία πιο πάνω απ'αυτό".

Αυτό ήταν τότε απίστευτα επίμαχο σημείο

γιατί το σύνθημα των νησιωτικών εθνών ήταν

"1,5 βαθμός για να επιζήσουμε".

Αυτό ήταν το σύνθημα,

γιατί αύξηση 2 βαθμών θα σήμαινε

ότι θα εξαφανίζονταν κάτω από τα κύματα.

Κι έχει ασκηθεί τεράστια πίεση

σε αυτές τις ευάλωτες χώρες

σ'αυτές τις διαπραγματεύσεις,

δελεάζοντάς τις με την προοπτική

να περιοριστεί η θέρμανση του πλανήτη

κάτω από τον 1,5 βαθμό Κελσίου,

χρησιμοποιώντας πάρα πολύ αόριστη γλώσσα

Και τους ζητάνε να αποποιηθούν πάρα πολλά,

και ανάμεσα σ'αυτά το δικαίωμα

να προσφύγουν στον νόμο για αποζημίωση

από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Σε αντάλλαγμα έχουν μία αόριστη φρασεολογία

και μία δέσμευση για κάποια χρήματα στο μέλλον.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι

απελπισμένες χώρες κάνουν απέλπιδες κινήσεις,

θέλω να πω, δείτε την Ελλάδα.

Αλλά δεν νομίζω ότι έχω ξαναδεί περίπτωση

όπου χώρες αναγκάζονται να διαπραγματευτούν

τους όρους της ίδιας τους της εξαφάνισης.

Έτσι, ερχόμενοι σ'αυτές τις διαπραγματεύσεις,

ξέραμε ότι οι κυβερνήσεις δεν έφερναν στόχους

που θα ανέρχονταν συνολικά σε 1,5 ή 2 βαθμούς υπερθέρμανση.

Ξέραμε ότι αν κάναμε τις πράξεις

θα μας έφερναν στους 3 ή 4 βαθμούς.

Αλλά υπήρχε ακόμα μία ελπίδα

ότι αυτή η Διάσκεψη θα έφερνε

ένα πολύ σαφές μήνυμα

στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων

ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες.

Και στο κομβικό μέρος του κειμένου της διαπραγμάτευσης,

που είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος,

έχει ασκηθεί μεγάλη πίεση

ο μακροπρόθεσμος αυτός στόχος

να είναι να φτάσουμε σε 100% ανανεώσιμη ενέργεια

και να σταματήσουμε εντελώς τη χρήση ορυκτών καυσίμων

και υπήρξε μεγάλη συζήτηση για το χρονοδιάγραμμα.

Αλλά υπήρξε και μια άλλη ταχυδακτυλουργία.

Αντί να μιλάμε τώρα για παύση χρήσης ορυκτών καυσίμων

ή για χρήση 100% ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

το κείμενο μιλά για την ανάγκη

ουδετερότητας εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.

Δεν πρόκειται για το ίδιο πράγμα

με χρήση 100% ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

και θεωρείται ως σανίδα σωτηρίας

για τη βιομηχανία πετρελαίου και άνθρακα

ότι μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο

αλλά να παίρνουν τεράστιες επιδοτήσεις

για τη δέσμευση και την αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα

και μετά να δηλώνουν ότι έχουν ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα.

Επειδή το κίνημα για το κλίμα μεγαλώνει

και απαιτεί να μείνουν τα ορυκτά καύσιμα στη γη

θα δούμε μεγάλες διαδηλώσεις αύριο στο Παρίσι,

κι εγώ θα κάνω ρεπορτάζ από εκεί.

Μετάφραση: permaculture-greece.org