1 00:00:00,965 --> 00:00:03,111 நான் நினைத்து பார்த்ததில்லை, 2 00:00:03,111 --> 00:00:06,527 19 வயதேயான தற்கொலைப்படைத் தீவிரவாதி ஒருவன் 3 00:00:06,527 --> 00:00:11,188 மிகவும் முக்கியமான பாடம் ஒன்றை எனக்குக் கற்பிப்பான் என்று. 4 00:00:12,640 --> 00:00:13,807 ஆனால் அவன் செய்தான். 5 00:00:14,640 --> 00:00:18,383 நமக்கு அறிமுகமில்லாத எவரைப் பற்றியும் 6 00:00:18,383 --> 00:00:22,423 கருத்துகள் ஏதும் கொள்ளக் கூடாது என்று அவன் எனக்கு கற்பித்தான். 7 00:00:24,414 --> 00:00:28,543 ஜூலை 2005, ஒரு வியாழக்கிழமை காலை, 8 00:00:28,567 --> 00:00:31,625 முன்பின் அறிந்திராத அந்த தீவிரவாதியும் நானும், 9 00:00:31,649 --> 00:00:36,196 ஒரே ரயில் பெட்டியில் ஒரே நேரத்தில் பயணம் செய்வதற்காக ஏறினோம், 10 00:00:36,220 --> 00:00:40,683 ஒருசில அடிகளேயான இடைவெளியில் நின்று கொண்டிருந்திருப்போம். 11 00:00:42,345 --> 00:00:43,495 அவனை நான் கவனிக்கவில்லை. 12 00:00:44,185 --> 00:00:45,976 எவரையுமே நான் கவனிக்கவில்லை. 13 00:00:46,000 --> 00:00:48,587 சுரங்க இரயிலில் நாம் எவரையும் கவனிப்பதில்லையே. 14 00:00:48,611 --> 00:00:51,912 ஆனால் அவன் என்னை கவனித்திருப்பான். 15 00:00:52,916 --> 00:00:56,297 அந்த வெடியை வெடிக்கவைக்கும் பொத்தானை அமுக்கச் செல்கையில் 16 00:00:56,327 --> 00:01:00,901 எங்கள் அனைவரையும் அவன் கவனித்திருப்பான். 17 00:01:02,439 --> 00:01:06,884 அவன் என்ன தான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தான் என்று அடிக்கடி யோசித்திருக்கிறேன். 18 00:01:06,908 --> 00:01:10,265 குறிப்பாக அந்த கடைசி விநாடிகளில். 19 00:01:11,815 --> 00:01:14,604 தனிப்பட்ட பகை ஏதும் இதில் இல்லை என்று எனக்குத் தெரியும். 20 00:01:14,977 --> 00:01:18,994 அவன் ஜில் ஹிக்ஸ் எனும் இந்தப் பெண்ணைக் கொல்வதற்காகக் கிளம்பவில்லை. 21 00:01:19,018 --> 00:01:20,771 அவனுக்கு என்னைத் தெரிந்திருக்காது. 22 00:01:21,758 --> 00:01:22,932 வாய்ப்பேயில்லை. 23 00:01:23,666 --> 00:01:26,612 ஆனால் அவன் எனக்கு அளித்தது 24 00:01:26,636 --> 00:01:31,241 சற்றும் பொருத்தமற்ற, தேவையற்றற அடையாளம் ஒன்றினை. 25 00:01:32,272 --> 00:01:35,652 "எதிரி" என்ற அடையாளமே அது. 26 00:01:37,390 --> 00:01:40,966 அவனைப் பொறுத்தவரை நான் ஒரு "அன்னியன்," 27 00:01:40,990 --> 00:01:43,687 "எங்கள்" மக்களுக்கு எதிரான "அவர்கள்." 28 00:01:45,581 --> 00:01:50,855 எங்களை எதிரிகளாகப் பார்த்த அவனால் மனிதர்களாகப் பார்க்க முடியவில்லை. 29 00:01:51,674 --> 00:01:54,101 அந்த வெடியின் பொத்தானை அவன் அமுக்கச் செய்தது அதுவே. 30 00:01:55,339 --> 00:01:57,506 அவன் எவரையும் குறிவைக்கவும் இல்லை. 31 00:01:58,875 --> 00:02:04,058 பெட்டியிலிருந்த இருபத்தாறுபேர் தம் விலைமதிப்பற்ற உயிரை இழந்தனர், 32 00:02:05,042 --> 00:02:06,970 நானும் கூட உயிரிழந்திருப்பேன். 33 00:02:08,855 --> 00:02:11,596 ஒரு உள்மூச்சு எடுக்கும் தருணத்திற்குள் 34 00:02:11,620 --> 00:02:15,290 ஒரு கரிய இருள் எங்களை ஆட்கொண்டது 35 00:02:15,314 --> 00:02:17,696 மிக அடர்த்தியான இருள் அது; 36 00:02:17,720 --> 00:02:22,079 கரிய அடர்ந்த தாரில் நீந்துவது போலிருந்தது. 37 00:02:23,398 --> 00:02:25,448 நாங்கள் எதிரிகள் என்று நாங்கள் அறியவில்லை. 38 00:02:25,448 --> 00:02:29,506 எங்கள் மட்டில், நாங்கள் வெறும் பயணிகள், ஒருசில நிமிடங்களுக்கு முன்புவரை, 39 00:02:30,403 --> 00:02:32,887 சுரங்க இரயில் வழக்கங்களை கடைபிடித்த பயணிகள்: 40 00:02:32,911 --> 00:02:35,117 கண்ணோடு கண் நாங்கள் பார்க்கவில்லை, 41 00:02:35,141 --> 00:02:36,291 பேசிக்கொள்ளவில்லை, 42 00:02:36,894 --> 00:02:39,766 எந்த ஒரு உரையாடலும் இல்லவே இல்லை. 43 00:02:41,948 --> 00:02:44,901 ஆனால், அந்த காரிருள் எங்களை நீங்கியபோது, 44 00:02:45,776 --> 00:02:47,401 நாங்கள் ஒருவரையொருவர் தொடர்பு கொண்டோம் 45 00:02:48,179 --> 00:02:49,691 ஒருவருக்கொருவர் உதவிக்கொண்டோம். 46 00:02:50,808 --> 00:02:53,269 ஒவ்வொருவரும் தம் பெயரை உரக்கக் கூறினோம், 47 00:02:53,293 --> 00:02:55,444 வருகைப் பதிவு உரைப்பது போல, 48 00:02:56,389 --> 00:02:58,666 பதில் ஏதும் வருமா என எதிர்பார்த்து உரைத்தோம். 49 00:03:00,559 --> 00:03:03,222 "நான் ஜில், இங்கே உள்ளேன். 50 00:03:05,111 --> 00:03:06,421 உயிருடன் உள்ளேன். 51 00:03:08,279 --> 00:03:09,468 ஓகே." 52 00:03:11,697 --> 00:03:12,883 "நான் ஜில். 53 00:03:13,679 --> 00:03:14,875 இங்கே. 54 00:03:16,318 --> 00:03:17,627 உயிருடன் உள்ளேன். 55 00:03:19,329 --> 00:03:20,524 ஓகே." 56 00:03:23,096 --> 00:03:25,637 அலிசன் எனும் பெண்ணை அதற்கு முன்பு எனக்குத் தெரியாது. 57 00:03:26,399 --> 00:03:30,641 ஆனால், சில நிமிடங்களுக்கு ஒருமுறை அவள் குரலெழுப்பும்போதும் அதை கவனித்தேன். 58 00:03:31,340 --> 00:03:32,958 ரிச்சர்டை எனக்குத் தெரியாது. 59 00:03:33,839 --> 00:03:36,728 ஆனால் அவர் உயிர்பிழைப்பது எனக்கு முக்கியமாயிருந்தது. 60 00:03:38,752 --> 00:03:40,546 அவர்களுடன் என்னைப் பற்றி பகிர்ந்துகொண்டதெல்லாம் 61 00:03:40,570 --> 00:03:42,053 என் முதற்பெயர் மட்டுமே. 62 00:03:43,013 --> 00:03:44,164 டிசைன் கவுன்சிலில் 63 00:03:44,188 --> 00:03:47,711 நான் ஒரு துறைத் தலைவர் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாது. 64 00:03:49,185 --> 00:03:52,742 இதோ, இதுதான் என்னருமை பை, 65 00:03:52,766 --> 00:03:55,217 அன்று இதுவும் மீட்கப்பட்டது. 66 00:03:56,479 --> 00:04:00,445 கட்டமைப்பு மற்றும் வடிவமைப்பு ஆய்விதழ்களில் நான் எழுதியுள்ளேன் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாது, 67 00:04:00,469 --> 00:04:03,785 ராயல் சொசைட்டி ஆஃப் ஆர்ட்ஸில் நான் ஆய்வாளர் என்றும் தெரியாது, 68 00:04:03,809 --> 00:04:05,524 கருநிற உடைகளை அணிவேன் என்றும் -- 69 00:04:06,695 --> 00:04:07,861 இப்போதும் அணிகிறேன் -- 70 00:04:08,566 --> 00:04:11,122 நான் புகைபிடிப்பேன் என்றும் அவர்களுக்குத் தெரியாது. 71 00:04:11,888 --> 00:04:14,191 இப்போதெல்லாம் நான் புகைபிடிப்பதில்லை. 72 00:04:14,215 --> 00:04:18,399 ஜின் குடித்து TED உரைகளைப் பார்ப்பேன், 73 00:04:18,423 --> 00:04:24,629 அப்போது கற்பனையும் செய்ததில்லை, ஒருநாள் இவ்வாறு 74 00:04:25,593 --> 00:04:28,092 செயற்கைக் கால்களில் நின்றுகொண்டு 75 00:04:28,092 --> 00:04:29,669 உரை நிகழ்த்துவேன் என்று. 76 00:04:30,651 --> 00:04:36,295 இலண்டன் நகரில் செயற்கரிய காரியங்கள் செய்துகொண்டிருந்த ஆஸ்திரேலிய இளம்பெண் நான். 77 00:04:36,319 --> 00:04:39,492 அவை எல்லாமே முடிந்துவிடும் என்பதை என்னால் ஏற்க முடியவில்லை. 78 00:04:40,882 --> 00:04:44,040 எப்படியாவது பிழைக்கவேண்டும் என்பதில் உறுதியாயிருந்தேன், 79 00:04:44,064 --> 00:04:49,266 என் கால்களில் மேல்பகுதியச் சுற்றி குருதியடக்கும் கட்டு கட்டினேன், 80 00:04:49,290 --> 00:04:54,623 வெளியில் எதையும் எவரையும் கவனிக்காமல் 81 00:04:55,345 --> 00:04:58,605 என்னுள்ளே கவனம் செலுத்தினேன், 82 00:04:58,629 --> 00:05:01,763 என் உள்ளுணர்வால் மட்டுமே வழிநடத்தப்பட்டேன். 83 00:05:03,085 --> 00:05:05,179 மூச்சு விடும் வேகத்தைக் குறைத்தேன். 84 00:05:05,847 --> 00:05:07,627 தொடைகளை உயர்த்தினேன். 85 00:05:07,651 --> 00:05:09,319 நிமிர்ந்து நேராக அமர்ந்தேன், 86 00:05:09,343 --> 00:05:13,013 கண்ணிமைகள் மூடிக்கொள்வதைத் தடுக்கப் போராடினேன். 87 00:05:14,681 --> 00:05:18,013 கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரத்தை இப்படியே கடத்தினேன், 88 00:05:19,030 --> 00:05:23,411 அந்த ஒரு மணி நேரத்தில், அதுவரையிலான என் வாழ்க்கை முழுவதையும் 89 00:05:23,435 --> 00:05:25,231 திரும்பிப் பார்த்தேன். 90 00:05:27,199 --> 00:05:30,278 அதுவரை நான் செய்தவற்றை விட அதிகமாகச் செய்திருக்கலாம். 91 00:05:31,223 --> 00:05:34,427 அதிகமாக வாழ்ந்திருக்கலாம், அதிக இடங்களைப் பார்த்திருக்கலாம். 92 00:05:34,451 --> 00:05:38,865 ஓட்டப்பயிற்சி செய்திருக்கலாம், நடனமோ யோகமோ பழகியிருக்கலாம். 93 00:05:40,317 --> 00:05:45,255 ஆனால் என் கவனம், குறிக்கோள் எல்லாமே என் பணியிலேயே இருந்தது. 94 00:05:45,279 --> 00:05:47,180 பணி செய்வதற்காகவே வாழ்ந்தேன். 95 00:05:47,730 --> 00:05:50,537 தொழிலட்டையில் என் பெயரும் பணிநிலையுமே 96 00:05:50,561 --> 00:05:51,831 எனக்கு முக்கியமாயிருந்தது. 97 00:05:53,688 --> 00:05:57,298 ஆனால் அந்தச் சுரங்கத்தினுள் அது முக்கியமாகத் தெரியவில்லை. 98 00:05:59,226 --> 00:06:03,696 எங்களை மீட்க வந்த மீட்பாளர் ஒருவரின் கை முதன்முறையாக 99 00:06:03,720 --> 00:06:05,860 என்னைத் தொடுவதை நான் உணர்ந்த போது, 100 00:06:06,472 --> 00:06:08,589 என்னால் எதுவும் பேச இயலவில்லை, 101 00:06:08,613 --> 00:06:13,592 "ஜில்" என்ற ஒரு சிறு சொல்லையும் என்னால் சொல்ல இயலவில்லை. 102 00:06:15,183 --> 00:06:17,918 என் உடலுடன் முற்றிலுமாக அவர்களிடம் சரணடைந்தேன். 103 00:06:17,942 --> 00:06:20,815 அதுவரை இயன்றதெல்லாம் செய்த நான் 104 00:06:20,839 --> 00:06:24,535 இப்போது அவர்கள் கையில். 105 00:06:27,091 --> 00:06:28,479 எனக்கு ஒரு புரிதல் வந்தது, 106 00:06:29,283 --> 00:06:35,481 மனித நேயம் என்றால் உணமையில் யார் என்ன என்று, 107 00:06:35,972 --> 00:06:39,171 மருத்துவமனையில் நான் அனுமதிக்கப்பட்டபோது எனக்கு அளிக்கப்பட்ட 108 00:06:39,195 --> 00:06:42,454 அடையாள அட்டையை முதன் முதலில் பார்த்த போது புரிந்தது. 109 00:06:42,478 --> 00:06:43,652 அதில் எழுதியிருந்தது: 110 00:06:44,218 --> 00:06:49,488 "அடையாளம் காணப்படாத, பெண் எனக் கருதப்படும் ஒருவர்." 111 00:06:51,162 --> 00:06:55,377 அடையாளம் காணப்படாத, பெண் எனக் கருதப்படும் ஒருவர். 112 00:06:57,004 --> 00:06:59,951 அவ்வார்த்தைகள் எனக்குக் கிடைத்த பரிசு என நான் கருதுகிறேன். 113 00:07:01,149 --> 00:07:03,896 அவ்வார்த்தைகள் எனக்குத் தெளிவாய்ச் சொன்னது இது தான்: 114 00:07:03,896 --> 00:07:06,601 என் வாழ்க்கை காப்பாற்றப்பட்டதற்கு ஒரே காரணம் 115 00:07:06,625 --> 00:07:09,769 நான் ஒரு மனிதர் என்பது மட்டுமே. 116 00:07:10,610 --> 00:07:14,794 வேறெந்த வேறுபாடுகளும் அங்கே முக்கியமில்லை, 117 00:07:14,818 --> 00:07:19,375 மீட்பாளர்கள் மேற்கொண்ட அனைத்து அரிய முயற்சிகளுக்கும், 118 00:07:20,129 --> 00:07:21,669 என் உயிரைக் காப்பதற்காக, 119 00:07:22,458 --> 00:07:25,181 முடிந்தளவு அத்தனை உயிர்களையும் காப்பாற்றுவதற்காக 120 00:07:25,205 --> 00:07:27,537 உயிரையும் பணயம் வைத்த அவர்களுக்கு முக்கியமேயில்லை. 121 00:07:28,405 --> 00:07:32,576 நான் ஏழையா அல்லது வசதி படைத்தவளா என்பது அவர்களுக்கு முக்கியமில்லை, 122 00:07:33,298 --> 00:07:35,439 என் தோலின் நிறம் முக்கியமில்லை, 123 00:07:35,463 --> 00:07:37,025 நான் ஆணா அல்லது பெண்ணா, 124 00:07:37,049 --> 00:07:38,946 என் பாலியல் உணர்வுகள் எப்படிப்பட்டவை, 125 00:07:39,613 --> 00:07:41,216 நான் யாருக்கு வாக்களித்தேன், 126 00:07:41,240 --> 00:07:42,758 நான் கல்வி கற்றவளா, 127 00:07:42,782 --> 00:07:46,471 நான் இறை நம்பிக்கை கொண்டவளா அல்லது கொண்டிராதவளா. 128 00:07:47,409 --> 00:07:49,353 எதுவுமே அவர்களுக்கு முக்கியமில்லை, 129 00:07:49,377 --> 00:07:54,020 நான் ஒரு விலைமதிப்பற்ற மனித உயிர் என்பதனைத் தவிர. 130 00:07:55,881 --> 00:07:59,361 நான் இன்று வாழ்வதே இதற்கு சான்று. 131 00:08:00,223 --> 00:08:02,252 நிபந்தனையற்ற அன்பும் மதிப்பும் 132 00:08:02,276 --> 00:08:09,004 உயிரைக் காப்பது மட்டுமல்ல, வாழ்வையே மாற்றும் என்பதற்கு 133 00:08:09,028 --> 00:08:12,069 என் அனுபவமே சான்று. 134 00:08:13,226 --> 00:08:17,694 இதோ, என்னை மீட்டவர்களுள் ஒருவரான ஆண்டியும், நானும், 135 00:08:17,718 --> 00:08:19,590 சென்ற வருடம் எடுத்த படம். 136 00:08:20,080 --> 00:08:22,641 அந்நிகழ்வு நிகழ்ந்து பத்து வருடங்கள் கழித்து 137 00:08:22,665 --> 00:08:25,009 இதோ, நாங்கள் தோளோடு தோள் நிற்கிறோம். 138 00:08:27,429 --> 00:08:29,677 அந்நிகழ்வின்போது, அந்தக் குழப்பமான தருணங்களில் 139 00:08:29,701 --> 00:08:32,541 என் கை இறுகப் பிடிக்கப்பட்டிருந்தது. 140 00:08:33,200 --> 00:08:36,073 என் முகம் இதமாக வருடப்பட்டது. 141 00:08:37,161 --> 00:08:38,573 நான் உணர்ந்தது என்ன? 142 00:08:39,541 --> 00:08:40,763 நான் உணர்ந்தது அன்பினை. 143 00:08:41,685 --> 00:08:46,502 பழி தீர்க்கும் எண்ணம் ஏதும் என்னுள் வராமல் பாதுகாத்தது, 144 00:08:46,526 --> 00:08:49,515 'இது என்னுடனே முடியட்டும்' என்று 145 00:08:49,539 --> 00:08:52,419 நான் சொல்லுவதற்குத் துணிவைக் கொடுத்தது, 146 00:08:54,006 --> 00:08:55,197 அன்பு மட்டுமே. 147 00:08:56,585 --> 00:08:58,583 நான் உணர்ந்த அந்த அன்பு. 148 00:09:01,234 --> 00:09:06,479 ஆக்கப்பூர்வமான மாற்றங்களை பரவலான முறையில் செயல்படுத்துவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் 149 00:09:06,479 --> 00:09:09,103 மாபெரும் அளவில் உள்ளது என்பது என் நம்பிக்கை. 150 00:09:09,127 --> 00:09:12,031 ஏனென்றால், நம்முடைய ஆற்றல் என்ன என்பது எனக்குத் தெரியும். 151 00:09:12,055 --> 00:09:15,252 மனித இனத்தின் சக்தி என்னவென்பதை நான் அறிவேன். 152 00:09:15,930 --> 00:09:19,920 என்னுள் பல பெரிய சிந்தனைகளை இது எழுப்புகிறது, 153 00:09:19,920 --> 00:09:23,266 நமக்குள் நாமே கெட்டுக்கொள்ள வேண்டிய சில கேள்விகளையும் எழுப்புகிறது: 154 00:09:24,512 --> 00:09:30,385 நம்மை இணைக்கும் இந்த ஒற்றுமை நம்மிடையே உள்ள எந்தத வேற்றுமையையும் விட மிகப் பெரியது அல்லவா? 155 00:09:31,663 --> 00:09:35,453 ஒரு பேரிடரோ, துன்ப நிகழ்வோ நிகழ்ந்தால் மட்டுமே 156 00:09:35,477 --> 00:09:39,973 நாம் ஒன்றுபடுவோமா? ஒரே இனம் என ஆழமாக உணர்வோமா? 157 00:09:40,902 --> 00:09:42,761 நாம் அனைவரும் மனிதர் என்று உணர்வோமா? 158 00:09:43,755 --> 00:09:48,961 காலம் உணர்த்தும் அறிவை ஏற்றுக் கொண்டு 159 00:09:49,764 --> 00:09:53,134 சகிப்புத்தன்மை எனும் நிலையையும் தாண்டி 160 00:09:53,931 --> 00:09:56,868 நமக்கு அறிமுகமில்லாதவர்களும் மனிதர்களே 161 00:09:56,892 --> 00:10:02,225 எனும் இந்த ஒற்றுமையை நாம் முழுமையாக ஏற்றுக்கொள்வது எப்போது? 162 00:10:03,550 --> 00:10:04,710 நன்றி. 163 00:10:04,734 --> 00:10:11,532 (கரவொலி)