WEBVTT

00:00:07.297 --> 00:00:09.157
یک نگاه به این عکس بیندازید.

00:00:09.157 --> 00:00:10.657
این چه چیزی میتواند باشد؟

00:00:10.657 --> 00:00:12.067
یک هیولای ترسناک؟

00:00:12.067 --> 00:00:13.597
دو تا خرس مهربان؟

00:00:13.597 --> 00:00:16.557
و یا کاملا چیز دیگری؟

00:00:16.557 --> 00:00:17.957
حدودا برای یک قرن،

00:00:17.957 --> 00:00:20.427
ده لکه جوهری مثل اینها

00:00:20.427 --> 00:00:24.117
برای یک آزمون شخصیت 
بظاهر مرموز استفاده شدند.

00:00:24.117 --> 00:00:27.697
که برای مدت طولانی
فقط بین روانشناسان و مراجعینشان بود.

00:00:27.697 --> 00:00:33.357
گفته میشد که این عکسهای مرموز 
کارکرد ذهن فرد را به تصویر میکشد.

00:00:33.357 --> 00:00:35.885
ولی این لکهها واقعا 
چه میتوانند به ما بگویید؟

00:00:35.885 --> 00:00:38.425
و این آزمون چطور کار میکند؟

NOTE Paragraph

00:00:38.425 --> 00:00:43.205
اختراع شده در اوایل قرن بیستم،
توسط یک روانپزشک سوییسی، هرمن رورشاخ،

00:00:43.205 --> 00:00:47.645
آزمون رورشاخ در واقع کمتر راجع به 
تصویر دقیقیست که میبینیم،

00:00:47.645 --> 00:00:50.920
و بیشتر راجع به 
رویکرد کلی ما به ادراک است.

00:00:50.920 --> 00:00:52.300
بعنوان یک هنرمند تازهکار

00:00:52.300 --> 00:00:57.220
هرمن شگفت زده بود که چطور ادراک تصویری ما 
در هر فردی متفاوت از دیگریست.

00:00:57.220 --> 00:00:59.687
او این علاقه را با خود
به دانشکده پزشکی برد،

00:00:59.687 --> 00:01:03.347
جایی که یاد گرفت تمامی حسهای ما
عمیقا با هم مرتبط هستند.

00:01:03.347 --> 00:01:08.087
او یاد گرفت که چطور پروسه ادراک ما
فقط ورودیهای حسی را ثبت نمیکند،

00:01:08.087 --> 00:01:09.868
بلکه آنها را تبدیل میکند.

00:01:09.868 --> 00:01:13.898
و وقتی شروع به کار در یک بیمارستان روانی
در شرق سوییس کرد،

00:01:13.898 --> 00:01:17.308
شروع به طراحی یک سری 
تصاویر گیجکننده کرد

00:01:17.308 --> 00:01:21.358
که فهم بهتری راجع به
این پروسه مرموز پیدا کند.

NOTE Paragraph

00:01:21.358 --> 00:01:23.578
با استفاده از این نقاشیهای لکهای،

00:01:23.578 --> 00:01:26.688
رورشاخ شروع به تست صدها شخص سالم

00:01:26.688 --> 00:01:29.608
و بیماران روانی با یک سوال واحد کرد:

00:01:29.608 --> 00:01:31.648
این عکس چه چیزی میتواند باشد؟

00:01:31.648 --> 00:01:36.278
با این حال، برای رورشاخ این مهم نبود 
که افراد در این عکسها چه میدیدند،

00:01:36.278 --> 00:01:39.102
ولی بیشتر اینکه رویکردشان به این کار چیست.

00:01:39.102 --> 00:01:42.432
روی کدام قسمتهای تصویر تمرکز میکردند
و کدامها را نادیده میگرفتند؟

00:01:42.432 --> 00:01:44.682
تصویر را متحرک میدیدند؟

00:01:44.682 --> 00:01:48.382
آیا رنگ برخی از لکهها 
کمک کرد جوابهای بهتری دهند؟

00:01:48.382 --> 00:01:51.462
یا حواسشان را پرت کرد 
و یا عصبیشان کرد؟

NOTE Paragraph

00:01:51.462 --> 00:01:54.492
او سیستمی ساخت که 
جوابهای مردم را کُدگذاری کرد،

00:01:54.492 --> 00:01:59.472
که تعداد زیاد برداشتها را 
به تعداد محدودی خلاصه میکرد.

00:01:59.472 --> 00:02:04.124
حالا او مقیاسی تجربی داشت 
که تمامی انواع افراد را اندازهگیری کند:

00:02:04.124 --> 00:02:06.185
افراد خلاق و خیالپرداز،

00:02:06.185 --> 00:02:08.955
افراد جزئینگر، 
افراد کلینگر،

00:02:08.955 --> 00:02:12.655
و افراد قابل انعطاف که میتوانستند
روش درکشان را تغییر دهند.

00:02:12.655 --> 00:02:14.375
برخیها گیر میکردند،

00:02:14.375 --> 00:02:17.055
و یک جواب خاص را 
برای خیلی تصاویر میدادند.

00:02:17.055 --> 00:02:20.275
برخی دیگر توضیحات
غیرمعمول و جالبی میدادند.

00:02:20.275 --> 00:02:22.985
جوابها به تعداد تصاویر متفاوت بودند،

00:02:22.985 --> 00:02:26.035
که گویای مسائل ادراکی متفاوتی بود -

00:02:26.035 --> 00:02:28.855
برخی قابل فهمتر از برخی دیگر.

00:02:28.855 --> 00:02:31.905
ولی تحلیل روش کلی افراد برای حل مسئله

00:02:31.905 --> 00:02:34.785
بینش واقعی خوبی 
به روان او میداد.

00:02:34.785 --> 00:02:37.505
و وقتی رورشاخ افراد بیشتر 
و بیشتری را تست کرد،

00:02:37.505 --> 00:02:39.775
الگوها واضح شدند.

00:02:39.775 --> 00:02:42.355
افراد سالم با مدل شخصیتی یکسان،

00:02:42.355 --> 00:02:45.295
معمولا روش بسیار مشابهی برای درک داشتند.

00:02:45.295 --> 00:02:47.945
بیمارانی که از بیماری یکسانی رنج میبردند،

00:02:47.945 --> 00:02:49.985
هم مشابه یکدیگر عمل کردند،

00:02:49.985 --> 00:02:53.045
که این آزمون را یک وسیله قابل اعتماد
برای تشخیص میکرد.

00:02:53.045 --> 00:02:55.575
این حتی میتوانست
برخی مواردی را تشخیص دهد

00:02:55.575 --> 00:02:59.135
که شناساییشان با روشهای معمول سخت بود.

NOTE Paragraph

00:02:59.135 --> 00:03:00.465
در ۱۹۲۱،

00:03:00.465 --> 00:03:05.205
رورشاخ سیستم کدگذاری خود را 
در کنار ۱۰ تا از تصاویری که فکر میکرد

00:03:05.205 --> 00:03:09.791
دقیقترین برداشت را از روش
ادراک افراد را نشان میداد منتشر کرد.

00:03:09.791 --> 00:03:11.570
در دهههای آینده،

00:03:11.570 --> 00:03:15.860
آزمون در کشورهای مختلف دنیا
بسیار معروف شد.

00:03:15.860 --> 00:03:17.207
تا دهه ۱۹۶۰،

00:03:17.207 --> 00:03:21.517
تنها در آمریکا میلیونها بار توسط 
روانشناسان استفاده شده بود.

00:03:21.517 --> 00:03:24.828
متاسفانه کمتر از یک سال
بعد از انتشار آزمون،

00:03:24.828 --> 00:03:27.408
هرمن رورشاخ بصورت تصادفی فوت شد.

00:03:27.408 --> 00:03:29.738
آزمون بدون طراح آن که آنرا بروز نگه دارد

00:03:29.738 --> 00:03:33.108
با وجود اینکه با نتایج بسیار زیادی 
بطور سازمانیافته تثبیت شده بود

00:03:33.108 --> 00:03:36.548
در موارد غیر علمی و 
بصورت حدسی مورد استفاده قرار گرفت.

NOTE Paragraph

00:03:36.548 --> 00:03:39.598
محققان آزمون را به مجرمان جنگی نازی دادند

00:03:39.598 --> 00:03:43.288
تا بفهمند که ریشه روانی قتلعام چیست.

00:03:43.288 --> 00:03:46.618
مردمشناسان تست را به 
مردمان قبیلهای دادند

00:03:46.618 --> 00:03:49.438
بعنوان یک آزمون جامع شخصیت شناسی.

00:03:49.438 --> 00:03:54.798
صاحبان شرکت از روی جدول کدگذاری آزمون
تصمیم استخدام و عدم استخدام گرفتند.

00:03:54.798 --> 00:03:58.239
وقتی که تست از کلینیکها خارج شد
و وارد فرهنگ عمومی شد

00:03:58.239 --> 00:04:01.609
اعتبارش را بین پزشکان از دست داد،

00:04:01.609 --> 00:04:05.279
و این تصاویر از استفاده کلینیکی افتاد.

NOTE Paragraph

00:04:05.279 --> 00:04:08.009
امروز، این آزمون هنوز مسئله برانگیز است،

00:04:08.009 --> 00:04:10.909
و بسیاری مردم فکر میکنند 
که کارایی آن نقض شده.

00:04:10.909 --> 00:04:15.929
ولی تعداد عظیم ۲۰۱۳ تایی مطالعات
روی تحقیقات رورشاخ

00:04:15.929 --> 00:04:20.349
نشان داد که وقتی درست از آزمون استفاده شود
جواب آزمون قابل اعتماد است،

00:04:20.349 --> 00:04:22.819
که میتواند بیماری روانی را تشخیص دهد

00:04:22.819 --> 00:04:26.349
و یا مشخصات روانی بیمار را نمایان کند.

00:04:26.349 --> 00:04:29.459
نمیشود گفت که 
یک کلید طلایی به ذهن بشر است --

00:04:29.459 --> 00:04:30.969
هیچ آزمونی نیست.

00:04:30.969 --> 00:04:34.709
ولی روش دیداری آن و 
عدم وجود یک پاسخ واحد برای تصاویر

00:04:34.709 --> 00:04:38.379
هنوز هم به روانشناسان کمک میکند که 
تصویر ظریفتری

00:04:38.379 --> 00:04:40.499
از مدلهای ادراک افراد بدست آورند.

00:04:40.499 --> 00:04:41.969
که ما را یک قدم

00:04:41.969 --> 00:04:46.189
به فهم الگوهای ادراکی ما نزدیکتر میکند.