WEBVTT

00:00:05.334 --> 00:00:06.904
(เสียงปรบมือ)

00:00:07.252 --> 00:00:11.419
สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออีลานนา วายส์ 
ฉันมาจากโรงเรียนเอ็มเมอรี่/วีเนอร์

00:00:11.419 --> 00:00:14.599
ฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้างรอบรู้

00:00:14.599 --> 00:00:15.949
ฉันเป็นนักเรียนที่โอเค

00:00:15.949 --> 00:00:19.026
ฉันเป็นคนขยัน
ฉันพูดกับตัวเองแบบนั้นนะ

00:00:19.026 --> 00:00:20.456
ฉันเล่นบาสเกตบอล

00:00:20.456 --> 00:00:22.920
ฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนมีความสร้างสรรค์

00:00:22.920 --> 00:00:25.730
ก็เหมือนทุก ๆ คน
พวกเราต่างก็มีข้อเด่นและข้อด้อย

00:00:25.730 --> 00:00:28.261
บางคนก็ดูออกได้ง่ายกว่าคนอื่น

00:00:28.261 --> 00:00:31.101
ยกตัวอย่างเช่น
เมื่อคุณเห็นใครบางคนนั่งรถเข็น

00:00:31.101 --> 00:00:33.502
สิ่งแรกที่คุณเห็นก็คือ ความอ่อนแอของเขา

00:00:33.502 --> 00:00:36.195
แต่ถ้าหากคุณเห็นใครบางคน
ที่ไม่ได้อยู่บนรถเข็น

00:00:36.195 --> 00:00:37.701
ลองใช้ตัวฉันเองเป็นตัวอย่าง

00:00:37.701 --> 00:00:40.439
คุณอาจไม่เห็นคนที่สมาธิหลุด
คิดฟุ้งซ่านง่าย ๆ

00:00:40.439 --> 00:00:44.909
สำหรับบางคน พวกเขาอาจมีเอกลักษณ์
ที่คนอื่นมองว่าเป็นจุดด้อยของเขา

00:00:44.909 --> 00:00:49.109
ยกตัวอย่างเช่น ไม่สามารถเรียน
ในสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบปกติ

00:00:49.109 --> 00:00:52.991
ระบบโรงเรียนนั้นทำงานอย่างหนัก
เพื่อมอบการศึกษาที่ดี

00:00:52.991 --> 00:00:55.906
ให้แก่เด็ก ๆ ได้เรียนรู้
และก้าวออกไปทำสิ่งที่พิเศษ

00:00:55.906 --> 00:00:57.971
อย่างไรก็ดี มันมีข้อบกพร่องอยู่หนึ่งอย่าง

00:00:57.971 --> 00:01:00.592
มันรองรับผู้เรียนเพียงประเภทเดียวเท่านั้น

00:01:00.592 --> 00:01:04.670
ห้องเรียนถูกสร้างให้รองรับจุดเด่น
และจุดด้อยของผู้เรียนเฉพาะกลุ่ม

00:01:04.670 --> 00:01:08.157
การทำแบบนี้ มันช่วยนักเรียนหลายคน
แต่ไม่ได้ช่วยทั้งหมด

00:01:08.157 --> 00:01:11.220
แล้วทำไมเด็กคนอื่น ๆ
ถึงไม่สามารถได้ผลประโยชน์แบบเดียวกัน

00:01:11.220 --> 00:01:15.110
จนถึงตอนนี้ ทางออกเดียวที่ฉันเห็น
มีเพียงอย่างเดียว

00:01:15.110 --> 00:01:17.128
อย่างเดียวที่ดูเหมือนจะช่วยได้

00:01:17.128 --> 00:01:19.747
แต่เอาจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

00:01:19.747 --> 00:01:23.422
วิธีการแก้ปัญหาของโรงเรียน
คือการรวมเด็กที่มีวิธีเรียนไม่เหมือนคนอื่น

00:01:23.422 --> 00:01:25.463
เข้าไว้เป็นกลุ่มเดียวกัน

00:01:25.463 --> 00:01:26.803
การทำแบบนี้ก็เท่ากับว่า

00:01:26.803 --> 00:01:29.847
พวกเขามีบางอย่างที่เหมือนกัน
มากกว่าที่มีกับนักเรียนคนอื่น ๆ

00:01:29.847 --> 00:01:34.157
แต่ถ้ามีอีกวิธีนึงล่ะ ที่จะให้เด็ก ๆ
ได้เรียนรู้ตามความเหมาะสมของตนเอง

00:01:34.157 --> 00:01:36.042
ไอเดียที่ฉันคิดขึ้นมาก็คือ

00:01:36.042 --> 00:01:39.200
การอนุญาตให้นักเรียนตัดสินใจเอง
ว่าพวกเขาอยากจะได้รับข้อมูลอย่างไร

00:01:39.200 --> 00:01:41.422
ใช่แล้ว
ให้เด็กเลือกเอง

00:01:41.681 --> 00:01:44.637
ผลวิจัยแสดงให้เห็นว่าเด็ก ๆ
เรียนรู้ได้ดีขึ้นมากในมหาวิทยาลัย

00:01:44.637 --> 00:01:45.698
พวกเขาเรียนรู้ได้ดีกว่า

00:01:45.698 --> 00:01:48.345
เพราะพวกเขาเป็นคนเลือกวิชาด้วยตัวเอง

00:01:48.345 --> 00:01:50.319
มันสมเหตุสมผลใช่ไหมคะ

00:01:50.319 --> 00:01:52.409
ไม่มีใครรู้จักคุณดีกว่าตัวคุณเองหรอก

00:01:52.758 --> 00:01:55.578
ฉันไม่ได้บอกว่า
เราจะได้เลือกวิชาเรียนและสิ่งที่เราเรียนรู้

00:01:55.578 --> 00:01:58.698
ฉันเพียงแต่บอกว่า
เราได้เลือกว่าเราจะได้รับข้อมูลอย่างไร

00:01:58.698 --> 00:02:01.707
ยกตัวอย่างเช่น
ถ้าเด็กเป็นโรคสมาธิสั้น (โรค ADHD)

00:02:01.707 --> 00:02:04.756
แทนที่จะเอาเขาไปไว้ในห้องเรียนพิเศษ

00:02:04.756 --> 00:02:07.295
ทำไมไม่ให้เด็กเลือกเอง 
ว่าวิธีไหนทำให้เขาเรียนรู้ได้ดีขึ้น

00:02:07.295 --> 00:02:09.847
และครูค่อยเข้าไปช่วยเหลือต่อจากนั้น

00:02:09.847 --> 00:02:13.397
ตอนนี้ ประเทศอังกฤษได้นำแนวคิดนี้ไปใช้

00:02:13.397 --> 00:02:15.146
พวกเขาเรียกมันว่า PLE

00:02:15.146 --> 00:02:17.463
การจัดสภาพแวดล้อมการเรียนส่วนบุคคล
(Personalised Learning Environments)

00:02:17.463 --> 00:02:18.753
พีแอลอี คือรูปแบบสภาพแวดล้อม

00:02:18.753 --> 00:02:21.154
ซึ่งผู้เรียนแต่ละคน และแต่ละกลุ่ม

00:02:21.154 --> 00:02:26.690
สามารถเข้าถึงเครื่องมือและแหล่งข้อมูลต่าง ๆ
เพื่อกิจกรรมการเรียนรู้ส่วนบุคคลได้

00:02:26.690 --> 00:02:30.456
ในการทำเช่นนี้
คุณไม่ต้องแยกเด็กออกจากเพื่อนร่วมชั้นที่เหลือ

00:02:30.456 --> 00:02:33.845
แต่คุณกำลังให้เด็ก
ได้เดินบนเส้นทางแห่งความสำเร็จทางการศึกษา

00:02:33.845 --> 00:02:36.997
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในช่วงเตรียมตัว
เพราะเมื่อพวกเขาเข้ามหาวิทยาลัย

00:02:36.997 --> 00:02:38.988
พวกเขาจะรู้ว่าต้องทำอะไร

00:02:38.988 --> 00:02:40.098
ขอบคุณค่ะ

00:02:40.098 --> 00:02:42.765
(เสียงปรบมือ)