[Ήχοι πουλιών που κελαηδούν]

[Ντοκιμαντέρ της σειράς Αrt21 New York Close up]

[Τοποθεσία Φορτ Γκριν, Μπρούκλιν]

Αισθάνομαι πως το να μπορώ να δουλεύω από το σπίτι...

το να ξυπνάω το πρωί,

να παίρνω πρωινό, να αρχίζω να δουλεύω...

αυτό αποτελεί μια πολύ ομαλή μετάβαση

απευθείας στη δουλειά

με βάση ένα πιο ήρεμο,

πιο επικεντρωμένο περιβάλλον.

[ΛΟΥΙΖ ΝΤΕΣΠΟΝ, Καλλιτέχνης]

[ΝΙΚΟΛ ΓΟΥΟΝΓΚ, Βοηθός καλλιτέχνης]

Σκέφτομαι να κάνουμε λευκές τελείες πάνω σε αυτά,

μέχρι να φτάσεις αυτό εδώ το μικρό σημείο...

να σταματήσεις πριν φτάσεις στο μικρότερο.

Να σταματήσεις σε αυτό εδώ.

Αυτό που μου αρέσει στο να δουλεύω με αυτόν τον τρόπο

είναι το ότι δεν χρειάζεται να περιμένω να μου δοθεί κάποια ευκαιρία.

Δεν χρειάζεται να υποβάλλω αίτηση χρηματοδότησης για να υλοποιήσω την ιδέα μου

όταν μπορώ να κάνω αυτό που χρειάζεται να κάνω

κι αυτό που θέλω να κάνω απλώς πάνω στο χαρτί.

Μου αρέσει αυτό---δεν έχω δικαιολογία να μην δημιουργήσω

αφού ο τρόπος αυτός είναι τόσο περιεκτικός.

Το να είσαι συγκεντωμένος και αφοσιωμένος στο να κάνεις ένα απλό πράγμα

μπορεί να είναι ίσως και αυτό που σε μετασχηματίζει περισσότερο από ο,τιδήποτε.

Όσο κι αν αυτό δεν είναι πολύ ευρύ,

μπορεί να είναι απροσμέτρητα βαθύ.

[ΛΟΥΙΖ ΝΤΕΣΠΟΝ, ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΒΑΘΙΑ]

Πάντα συνδέουμε το να φτιάχνουμε σχέδια στο χαρτί με κάτι πιο προσωπικό,

πιο οικείο από τη ζωγραφική.

Επειδή παραδοσιακά τα σχέδια δεν προορίζονταν για να εκτεθούν

κι όταν αυτό συνέβαινε τα παρουσίαζαν

ως τα προσωπικά αρχεία κάποιου

ή ως τα προσχέδια διάσημων πινάκων ζωγραφικής.

Παλαιότερα, ασχολούμουν περισσότερο με την ελαιογραφία,

πριν δέκα χρόνια...

...όταν ξαφνικά το κοιτάζεις

και σκέφτεσαι ότι όλο αυτό είναι λάθος

και ότι πρέπει να χαράξεις μια εντελώς διαφορετική πορεία.

Και τότε ήταν η εποχή που άρχισα να δουλεύω σε τετράδια

και να δημιουργώ πολλά κολάζ (collage)

κάτι που σήμαινε απλώς το να συλλέγω εικόνες

και να τις επικολλώ μέσα στο τετράδιο.

Η αίσθηση του να γεμίζω ένα τετράδιο ήταν ωραία, καταλαβαίνεις;

Ούτε καν χρειαζόταν οι εικόνες να είναι ιδιαίτερα καλές

ήταν απλώς ωραία η αίσθηση του να ολοκληρώνεις ένα τετράδιο.

Νομίζω επίσης πως είναι και η φύση της εργασίας σε ένα τετράδιο.

Το οτι η εργασία είναι ιδιωτική,

δεν εργάζεσαι για να δουν τη δουλειά σοι οι άλλοι.

Αν πάντα έχεις στο μυαλό σου οτι κάποιος θα δει την δουλειά σου

τότε ίσως δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει τα λάθη

που απαιτούνται κατά τη διαδικασία.

Αυτά τα κατάστιχα χρησιμοποιούνται κυρίως για λογιστικές πράξεις

για την παρακολούθηση των εξόδων,

των χρεών και των οφειλών.

Θεωρώ πως αυτός είναι ένας εναλλακτικός τρόπος να κρατάς λογαριασμό για το χρόνο σου

και για το πως ξοδεύεις τη ζωή σου.

Ο λογαριασμός της κάθε μέρας

είναι αυτό που καταγράφω στο σχέδιο μου.

Όταν άρχισα να χρησιμοποιώ τα διάτρητα αρχιτεκτονικά πρότυπα (stencils)

άλλαξε τελείως ο τρόπος που σχεδίαζα.

Αυτο είναι το πρώτο διάτρητο πρότυπο που είχα αγοράσει

το οποίο έχει πια σπάσει εντελώς.

Λυπάμαι γι` αυτό.

Νομίζω ότι το σχήμα που χρησιμοποιώ περισσότερο είναι αυτά τα τριγωνάκια.

Το άπλωμα του χαρτιού και η το να δω τις διαστάσεις του

μπορεί μερικές φορές να είναι η αφετηρία ενός σχεδίου.

Χρειάζεται να βάλω τα πρώτα σημάδια

και στη συνέχεια ολόκληρο το σχέδιο θα ξετυλιχτεί απο μόνο του

σαν να ανταποκρίνεται

ακόμη κια αν στην πορεία αλλάξεις εντελώς αυτό που είχες ξεκινήσει να κάνεις.

Αυτά τα λίγα σημάδια εμπεριέχουν το σπόρο ολόκληρου του σχεδίου.

Είναι σχεδόν σαν το σχέδιο να αυτοκαθοδηγείται

κι εσύ να είσαι εκεί για να βοτανίσεις

να ποτίσεις, να φροντίσεις τη σπορά.

Αλλά θα αναπτυχθεί μόνο του

κατά ένα μεγάλο βαθμό.

Είναι όμορφο να κοιτάζεις κάτι

και να νιώθεις ένα είδος δέους γι` αυτό,

να νιώθεις ότι δεν σου ανήκει τελείως

αλλά ότι δούλεψες για να γίνει.

Ακόμη κι αν φαίνεται πολύ ελεγχόμενο και λεπτομερές

νιώθω πως μου ανήκει

ίσως μόνο το ένα τέταρτο το πολύ. [ΓΕΛΙΑ]

Κάθε σχέδιο είναι μια ανακάλυψη,

μικροσκοπικές ανακαλύψεις,

αλλά καθε μια από αυτές ξεδιπλώνεται με έναν τρόπο

που απελευθερώνει το σχέδιο απο τον απόλυτο έλεγχο.

Είσαι υπεύθυνος μόνο για ένα μέρος

αλλά κάτι άλλο είναι υπεύθυνο για το υπόλοιπο τμήμα

κι αυτό το κάνει πολύ συναρπαστικό.

Υπάρχει μια πολυπλοκότητα που δεν μπορείς να συλλάβεις.

Είναι σαν μια διαδικασία συσσώρευσης μικρών μεταλλικών στοιχείων

που συνθέτει μια ολόκληρη επιφάνεια.

Πιστεύω πως είναι εκφραστικό με έναν ενεργητικό τρόπο,

τουλάχιστον αυτό ελπίζω.

Πιστεύω πως το έργο αποτελεί πρόσβαση

σε κάτι που εγώ το αντιλαμβάνομαι ως παγκόσμιο.

Υπάρχει κάτι τόσο προσωπικό και ακατέργαστο και απροσδιόριστο

στην σχέση μας με το πνευματικό

και οι λέξεις μου δεν μπορούν πάρα να είναι μια αδέξια προσπάθεια προσέγγισης

αυτού που αισθάνομαι πως αρχίζω να αγγίζω

μέσω μίας συμβολικής γλώσσας.

Νιώθω πως όλα αυτά εξηγούνται καλύτερα μέσα από τα ίδια τα σχέδια.

[Kορνιζοποιείο "White mule", Τσέλσι]

[ ΝΤΕΣΠΟΝ:] Κι αυτό είναι το Ιαπωνικό χαρτί από ρύζι και από μουριά;

[ΑΝΝ ΓΚΙΜΠΣ:] Ναι.

Η πάστα που χρησιμοποιούμε είναι απο ρύζι

κι άρα είναι υδροδιαλυτή.

Μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα με λίγο

[ΑΝΝ ΓΚΙΜΠΣ, Κορνιζοποιός ]

ξέρεις, αν το υγράνουμε λιγάκι.

[ΝΤΕΣΠΟΝ:] Και τότε

οταν πρέπει να κάνω το τελικό βήμα, όταν πηγαίνω το σχέδιο στο κορνιζοποιείο,

το κοιτάζω μια τελευταία φορά

επειδή συνειδητοποιώ πως αυτή είναι η τελευταία φορά για αλλαγές.

Και όταν κοιτάζω το σχέδιο

μπορώ να διακρίνω σημεία που δεν συνδέονται πλήρως

ή που μοιάζουν ανεπίλυτα.

Κι αυτά τα σημεία αποτελούν ανοίγματα

για κάποιες προσθήκες.

Κι όταν τελειώνει, είναι σαν να λέει

"Μη με αγγίζεις"!

Σαν να μην υπάρχει πια σημείο εισόδου.

Κι αυτό...

...είναι πάντα ξεκάθαρα αισθητό