Šta znamo o budućnosti?
Teško pitanje, a jednostavan odgovor:
ništa.
Ne možemo da predvidimo budućnost.
Možemo samo da stvorimo viziju budućnosti,
kako bi ona izgledala,
viziju koja otkriva remetilačke ideje,
koja inspiriše,
i najbitniji je razlog
koji lomi lanac
tradicionalnog razmišljanja.
Postoji puno ljudi
koji su stvorili svoju viziju budućnosti,
na primer ova vizija
sa početka dvadesetog veka.
Ovde piše da je to
okeanski brod budućnosti.
Potrebno je samo jedan i po dan
da se pređe Atlantski okean.
Danas znamo da se ova vizija budućnosti
nije obistinila.
Ovo je najveći avion koji postoji,
Erbas A380, i prilično je velik,
tako da tu stane dosta ljudi
i tehnički je potpuno drugačiji
od vizije koju sam vam pokazao.
Radim u timu sa Erbasom
i stvorili smo našu viziju
o održivijoj budućnosti aerotransporta.
Održivost je za nas veoma bitna,
i treba da uključuje društvene
ali i ekološke i ekonomske vrednosti.
Stvorili smo
veoma remetilačku strukturu
koja imitira izgled kosti ili skeleta
koji se javlja u prirodi.
Zbog toga možda izgleda pomalo čudno,
naročito ljudima koji se bave
strukturama u globalu.
Ali u najmanju ruku je
vrsta umetničkog dela
gde istražujemo naše ideje
o drugačijoj budućnosti.
Ko su glavne mušterije budućnosti?
Imamo stare, imamo mlade,
imamo rastuću moć žena,
i tu je jedan veliki trend
koji nas sve pogađa.
Ovo je antropometrija budućnosti.
Naša deca postaju sve veća,
ali u isto vreme
mi rastemo u raznim pravcima.
Potreban nam je prostor unutar letelice,
unutar veoma zbijenog prostora.
Ovi ljudi imaju drugačije potrebe.
Vidimo jasnu potrebu za aktivnim
promovisanjem zdravlja,
naročito kod starijih ljudi.
Želimo da nas tretiraju kao pojedince.
Želimo da budemo produktivni
tokom celog lanca putovanja,
a u budućnosti će se desiti to
da ćemo hteti da koristimo najnoviji
interfejs između ljudi i mašina
i želimo da ovo integrišemo i pokažemo
na jednom proizvodu.
Ove potrebe smo kombinovali
sa temama ove tehnologije.
Na primer, zapitali smo se,
kako stvoriti više svetla?
Kako da u avion dovedemo
više prirodnog svetla?
Na primer, ovaj avion
više nema prozore.
A šta sa softverom
za podatke i komunikaciju
koji će nam biti potrebni u budućnosti?
Verujem da će avion budućnosti
imati sopstvenu svest.
Biće više kao živo biće
nego kao skup
veoma komplikovanih tehnologija.
Ovo će biti veoma drugačije
u budućnosti.
Komuniciraće direktno
sa putnikom u svom okruženju.
Tu je i priča o materijalima,
na primer sintetička biologija.
Verujem da ćemo dobijati
sve više i više
novih materijala koje kasnije možemo
da ugradimo u strukturu
jer struktura je jedno od
ključnih pitanja u dizajnu letelica.
Uporedimo stari svet sa novim.
Želim da vam pokažem
šta radimo danas.
Ovo je podupirač odeljka
za naslon za posadu A380.
On podnosi dosta težine
i prati pravila klasičnog dizajna.
Ovo je jednak podupirač
za istu upotrebu.
On prati formu kosti.
Proces dizajniranja je potpuno drugačiji.
Sa jedne strane imamo 1,2 kilograma,
a sa druge 0,6 kilograma.
Tako da ova tehnologija 3D štampe
i nova pravila dizajna
nam zaista pomažu
da smanjimo težinu,
što je najveći problem
u dizajniranju letelica
jer je direktno povezan sa emisijom
gasova staklene bašte.
Odvedimo ovu ideju malo dalje.
Kako priroda pravi svoje
komponente i strukture?
Priroda je veoma pametna.
Sve informacije stavlja
u ove male gradivne blokove
koje nazivamo DNK.
Priroda od njih pravi velike skelete.
Ovde vidimo pristup odozdo nagore
jer je sva informacija unutar DNK,
kao što sam rekao.
Ovo se kombinuje
sa pristupom odozgo nadole,
jer u svom svakodnevnom životu
treniramo svoje mišiće i svoj skelet
i oni postaju jači.
Isti pristup se može primeniti
i na tehnologiju.
Naš gradivni materijal su, na primer,
nanocevi ugljenika,
kako bi na kraju dana napravili
veliki skelet bez nitni.
Kako ovo tačno izgleda,
možete videti ovde.
Zamislite da imate
nanocevi ugljenika koje rastu
unutar 3D štampača
i koje su ugrađene
unutar plastične mreže
i prate sile koje se dešavaju
u vašoj komponenti.
I imate ih na bilione.
Poravnate ih sa drvetom
i uzmete to drvo i napravite
morfološku optimizaciju
i pravite strukture, podstrukture
što vam omogućava da prenosite
električnu energiju ili podatke.
I sada uzimamo ovaj materijal,
kombinujemo ovo
sa pristupom odozgo nadole
i pravimo sve veće komponente.
Kako bi mogao da izgleda
avion budućnosti?
Imamo veoma drugačija sedišta
koja se prilagođavaju
obliku putnika budućnosti,
sa različitom antropometrijom.
Imamo društvene zone unutar letelice
koje bi mogle da se pretvore u mesto
gde možete igrati virtualni golf.
Konačno, ova bionička struktura
koja je pokrivrena providnom
membranom od biopolimera,
drastično će promeniti to
kako ćemo u budućnosti
gledati na letelice.
Kako je rekao Džejson Silva,
ako nešto možemo da zamislimo,
zašto ga ne bi i ostvarili?
Vidimo se u budućnosti.
Hvala vam.
(Aplauz)