WEBVTT

00:00:00.882 --> 00:00:03.482
หลังจากคริสต์มาสปีที่แล้ว

00:00:03.482 --> 00:00:07.320
เด็ก 132 คนในแคลิฟอร์เนียได้ติดโรคหัด

00:00:07.320 --> 00:00:09.333
จากใครคนหนึ่งที่ไปเที่ยวสวนสนุกดิสนี่แลนด์

00:00:09.333 --> 00:00:12.282
หรือได้สัมผัสกับใครบางคนที่มีเชื้อโรคหัด
ในที่แห่งนั้น

00:00:12.282 --> 00:00:15.486
เชื้อไวรัสได้กระโดดข้ามพรมแดนแคนาดา

00:00:15.486 --> 00:00:18.922
ทำให้เด็กมากกว่า 100 คนในควีเบก
ติดโรคหัดไปด้วย

00:00:18.922 --> 00:00:21.871
หนึ่งในเรื่องที่น่าสลดใจเกี่ยวกับ
การระบาดของโรคนี้

00:00:21.871 --> 00:00:27.490
คือการติดโรคหัดที่อาจรุนแรงปางตาย
กับเด็กที่ไม่มีระบบภูมิคุ้มกันที่อ่อนแอ

00:00:27.490 --> 00:00:31.275
วิธีการหนึ่งในการป้องกันที่ง่ายที่สุด
กับเชื้อโรคในโลกนี้

00:00:31.275 --> 00:00:33.272
วัคซีนที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านมัน

00:00:33.272 --> 00:00:36.638
มีความสามารถมากกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว

00:00:36.638 --> 00:00:39.912
แต่เด็กจำนวนมากที่ติดโรคระบาดไข้หัดนี้
ในสวนสนุกดิสนี่แลนด์

00:00:39.912 --> 00:00:41.886
ต่างไม่เคยได้รับวัคซีน

00:00:41.886 --> 00:00:44.138
เพราะพ่อแม่พวกเขาต่างหวาดกลัว

00:00:44.138 --> 00:00:47.157
กับบางอย่างที่ถูกกล่าวหาว่าว่าเลวร้ายมาก

00:00:47.157 --> 00:00:48.875
คือโรคออทิซีม

NOTE Paragraph

00:00:48.875 --> 00:00:52.658
แต่เดี๋ยว แต่ไม่ใช่เอกสารนั่นหรือที่จุดไฟ
การโต้เถียงอย่างรุนแรง

00:00:52.658 --> 00:00:54.981
เกี่ยวกับโรคออทิซิมและวัคซีน

00:00:54.981 --> 00:00:56.978
ถูกหักล้างความคิด ถูกถอนคำพูด

00:00:56.978 --> 00:00:59.450
ประทับตราการหลอกลวงอย่างไตร่ตรอง

00:00:59.450 --> 00:01:01.158
โดยวารสารการแพทย์ของอังกฤษ

00:01:01.158 --> 00:01:03.201
แล้วนักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญมีประสบการณ์


00:01:03.201 --> 00:01:07.520
รู้เรื่องทฤษฏีที่ว่าวัคซีนเป็นสาเหตุให้
เกิดโรคออทิซึมในอังกฤษหรือไม่

00:01:07.520 --> 00:01:09.377
ผมคิดว่าหลายท่านรู้

00:01:09.377 --> 00:01:11.955
แต่พ่อแม่นับล้านคนทั่วโลก

00:01:11.955 --> 00:01:16.573
ยังหวาดวิตกอย่างต่อเนื่องเรื่องวัคซีน
ทำให้ลูก ๆ มีความเสี่ยงกับโรคออทิซีม

NOTE Paragraph

00:01:16.923 --> 00:01:18.047
ทำไม

00:01:18.827 --> 00:01:20.290
นี่คือเหตุผลว่าทำไม

00:01:20.290 --> 00:01:25.375
นี่คือกราฟแสดงความชุกของโรคออทิซึม
ที่ประมาณการที่เพิ่มขึ้นจากเดิม

00:01:25.375 --> 00:01:27.488
มีจำนวนที่มากที่สุดในศตวรรษที่ 20

00:01:27.488 --> 00:01:31.180
โรคออทิซึมคาดว่ามีเงื่อนไขที่เป็นยากมาก
กลายเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ

00:01:31.180 --> 00:01:34.500
มีนักจิตวิทยาและกุมารแพทย์น้อยรายมาก
ที่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้

00:01:34.500 --> 00:01:37.217
แสดงอย่างชัดเจนว่าพวกเขาน่าจะเคยพบคนไข้บ้าง
จากงานอาชีพประจำ

00:01:37.217 --> 00:01:39.724
น่าจะเคยเห็นไม่ต่ำกว่าเรื่องเดียว

00:01:40.364 --> 00:01:43.602
หลายสิบปีความชุกของโรคที่ประมาณการ
ยังคงที่

00:01:43.602 --> 00:01:46.853
มีเด็กเพียง 3-4 คนใน 10,000 คน

00:01:46.853 --> 00:01:48.919
ต่อเมื่อในปี ค.ศ. 1990

00:01:48.919 --> 00:01:51.380
ตัวเลขกลับเริ่มถึบตัวขึ้นสูง

00:01:51.380 --> 00:01:54.608
องค์กรแสวงหารายได้จากโครงการต่าง ๆ
เช่น ออทิซึมสปีคส์

00:01:54.608 --> 00:01:57.696
อ้างอิงเสมอว่าโรคออทิซีมเหมือนโรคระบาด

00:01:57.696 --> 00:02:01.365
แต่ถ้าคุณสามารถจับโรคนี้ได้จากเด็ก
อีกคนในสวนสนุกดิสนีแลนด์

NOTE Paragraph

00:02:01.365 --> 00:02:02.967
แล้วอะไรที่จะตามมา

00:02:02.967 --> 00:02:06.194
ถ้าไม่ใช้วัคซีค แล้วจะใช้อะไร

00:02:06.194 --> 00:02:10.165
ถ้าคุณถามพนักงานที่พบเจอ
ที่สำนักงานกลางเพื่อควบคุมโรคในแอตลันต้า

00:02:10.165 --> 00:02:11.860
อะไรที่จะเกิดขึ้น

00:02:11.860 --> 00:02:16.370
พวกเขามีแนวโน้มที่จะตอบด้วยวลีว่า
"วิธีการวินิจฉัยโรคที่แพร่ขยายตัวขึ้น"

00:02:16.370 --> 00:02:18.134
และ " กำลังค้นกรณีตัวอย่างที่ดีขึ้น "

00:02:18.134 --> 00:02:20.711
ในการอธิบายจำนวนที่เพิ่มขึ้นมาก

00:02:20.711 --> 00:02:22.731
แต่ประเภทของวาทะกรรมนั้น

00:02:22.731 --> 00:02:25.680
ไม่ได้บรรเทาอาการหวาดผวา
ของแม่วัยสาวแต่อย่างใด

00:02:25.680 --> 00:02:30.324
ที่พบว่าเด็กวัยสองขวบที่สัมผัสกับตาได้

00:02:30.324 --> 00:02:33.319
ถ้าการวินิจฉัยโรคมีการแผร่กระจายแล้ว

00:02:33.319 --> 00:02:36.152
ทำไม่ถึงอยู่ใกล้กับสถานที่แห่งแรก

00:02:36.152 --> 00:02:39.147
ทำไมกรณีโรคออทิซึ่มจึงยากกับการค้นพบ

00:02:39.147 --> 00:02:41.437
ก่อนปี ค.ศ. 1990

NOTE Paragraph

00:02:41.437 --> 00:02:47.172
ห้าปีก่อน ผมตัดสินใจที่จะพยายาม
ค้นหาคำตอบเกี่ยวกับปัญหาเรื่องนี้

00:02:47.172 --> 00:02:49.216
ผมเรียนรู้ว่ามีอะไรที่ได้เกิดขึ้นมาแล้ว

00:02:49.216 --> 00:02:53.116
ผลความล่าช้าและการเตือนภัยที่ก้าวหน้า
ทางวิทยาศาสตร์ทำให้มีข้อมูลน้อยกว่า

00:02:53.116 --> 00:02:56.354
พลังการเล่าเรื่องราว(ข่าวลือ)ที่หลอกลวง

00:02:56.544 --> 00:02:58.750
ที่สำคัญที่สุดในศตรวรรษที่ 20

00:02:58.750 --> 00:03:01.211
แพทย์ที่รักษาโรคได้บอกเล่าเรื่องราวหนึ่ง

00:03:01.211 --> 00:03:04.763
เกี่ยวกับการเป็นโรคออทิซิมและมีวิธีการ
ค้นพบได้อย่างไร

00:03:04.763 --> 00:03:07.573
แต่เรื่องราวนั้นกลับเป็นเรื่องที่ผิดพลาด

00:03:07.573 --> 00:03:09.384
และคุณลักษณะผลที่ได้ของโรคนี้

00:03:09.384 --> 00:03:13.285
ได้สร้างผลกระทบสร้างความเสียหายอย่างมากมาย
กับระบบสุขภาพสาธารณะทั่วโลก

00:03:13.285 --> 00:03:16.814
มีเรื่องราวลำดับที่ 2 เกี่ยวกับความจริง
ของเรื่องโรคออทิซึม

00:03:16.814 --> 00:03:19.430
ที่สูญหายไปแล้วและมีการลืมเลือนไป

00:03:19.430 --> 00:03:22.410
ในแง่มุมต่าง ๆ ที่คลุมเครือเกี่ยวกับ
สิ่งตีพิมพ์ทางการแพทย์


00:03:22.410 --> 00:03:26.427
เรื่องราวที่ 2 นี้บอกเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับ
ว่าทำไมเราต้องมาที่นี่

00:03:26.427 --> 00:03:29.032
และเราจะไปทางไหนกันต่อไป

NOTE Paragraph

00:03:29.352 --> 00:03:33.996
เรื่องแรกสุดเริ่มต้นด้วยนักจิตแพทย์เด็ก
ที่โรงพยาบาลจอห์นส์ ฮ๊อปคินส์

00:03:33.996 --> 00:03:35.946
ชื่อว่า ลีโอ เคนเนอร์

00:03:35.946 --> 00:03:39.499
ในปี ค.ศ. 1943 เคนเนอร์ ได้ตีพิมพ์เอกสาร

00:03:39.499 --> 00:03:44.212
อธิบายว่ามีคนไข้วัยรุ่น 11 คน
ที่ดูเหมือนว่ามีโลกส่วนตัวของตนเอง

00:03:44.212 --> 00:03:46.302
ไม่ยอมรับรู้ผู้คนที่อยู่รอบข้าง

00:03:46.302 --> 00:03:48.462
แม้แต่พ่อแม่ของตนเอง

00:03:48.462 --> 00:03:50.737
พวกเขาสามารถหัวเราะเองได้เป็นชั่วโมง ๆ

00:03:50.737 --> 00:03:53.384
ด้วยการกระพือมือขึ้นลงหน้าใบหน้าตนเอง

00:03:53.384 --> 00:03:55.358
แต่พวกเขาจะรู้สึกตื่นตกใจกับเรื่องจิ๊บ ๆ

00:03:55.358 --> 00:03:58.970
เช่นของเล่นชิ้นโปรดที่ถูกย้ายไปจากที่เดิม
ที่วางไว้เป็นประจำ

00:03:58.970 --> 00:04:00.977
โดยพวกเขาไม่รู้เรื่อง

00:04:00.977 --> 00:04:03.693
เรื่องนี้ขึ้นกับพ่อแม่เด็กที่ถูกพามาที่
คลีนิคของเขา

00:04:03.693 --> 00:04:07.269
เคนเนอร์ได้พิจารณาว่าโรคออทิซึม
ค่อนข้างหายากมาก

00:04:07.269 --> 00:04:11.727
ในปี ค.ศ. 1950 ในฐานะผู้นำระดับโลกในเรื่องนี้

00:04:11.727 --> 00:04:17.300
เขาได้ประกาศว่าเขาได้เห็นกรณีตัวอย่าง
ของจริงในกลุ่มอาการโรคถึง 150 เรื่อง

00:04:17.300 --> 00:04:21.363
ในระหว่างลงพื้นที่ภาคสนามในที่ห่างไกล
ที่ประเทศอัฟริกาใต้

00:04:21.363 --> 00:04:23.754
ที่นั่นแน่นอนไมน่าแปลกใจแต่อย่างใด

00:04:23.754 --> 00:04:27.130
เพราะบรรทัดฐานของเคนเนอร์คือ
การวินิจฉัยโรคออทิซึม

00:04:27.130 --> 00:04:29.443
ที่มีการคัดเลือกคนไข้มาอย่างไม่น่าเชื่อถือ

00:04:29.443 --> 00:04:34.621
ตัวอย่างเช่น เขาได้ทำลายขวัญด้วย
การวินิจฉัยโรคเด็กที่เป็นโรคลมชัก

00:04:34.621 --> 00:04:38.382
แต่ตอนนี้เรารู้ว่าโรคลมชักเป็นอาการปรกติ
ของโรคออทิซึม

00:04:38.382 --> 00:04:41.424
ครั้งหนึ่งเขาได้โวว่าเขาค้นพบเด็ก 
9 ถึง 10 คน

00:04:41.424 --> 00:04:45.255
ที่ย้ายมาจากคลีนิคอื่นเพื่อมารักษา
โรคออทิซีมที่คลีนิคของเขา

00:04:45.255 --> 00:04:47.883
โดยไม่มีการวินิจฉัยโรคออทิซึมแต่อย่างใด

NOTE Paragraph

00:04:48.503 --> 00:04:50.944
เคนเนอร์เป็นคนที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่ง

00:04:50.944 --> 00:04:53.113
แต่จำนวนคนในทฤษฏีของเขา
ไม่ได้จบลงด้วยดีเลย

00:04:53.113 --> 00:04:56.888
เขาจัดลำดับโรคออทิซึมเป็นรูปแบบ
จากความผิดปรกติทางจิตตั้งแต่วัยเด็ก

00:04:56.888 --> 00:05:00.858
มาจากสาเหตุพ่อแม่เด็กที่เย็นชา
และไม่แสดงออกถึงความรักเด็ก

00:05:00.858 --> 00:05:02.995
เด็กเหล่านี้ เขากล่าวว่า

00:05:02.995 --> 00:05:07.313
เหมือนกับถูกแช่ในตู้เย็นใบหนึ่ง
ที่ไม่ได้ละลายน้ำแข็ง

00:05:07.313 --> 00:05:09.264
ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม

00:05:09.264 --> 00:05:12.189
เคนเนอร์สังเกตเห็นว่าบางครั้งคนไข้วัยรุ่น
ของเขาบางคน

00:05:12.189 --> 00:05:15.602
มีความสามารถพิเศษในบางเรื่องอย่าง
เฉพาะเจาะจง

00:05:15.602 --> 00:05:18.853
เช่น ดนตรี คณิตศาตร์ และความจำ

00:05:18.853 --> 00:05:20.734
เด็กคนหนึ่งในคลีนิคของเขา

00:05:20.734 --> 00:05:25.328
สามารถจำแนกความแตกต่างเพลงซิมโฟนี
18 บทก่อนวัยสองขวบ

00:05:25.796 --> 00:05:28.443
เมื่อแม่ของเด็กเปิดหนึ่งในเพลงโปรด
เพลงหนึ่งของเด็ก


00:05:28.443 --> 00:05:31.809
เขาจะร้องบอกเสียงดังว่า "เบโธเฟน"

00:05:31.809 --> 00:05:34.665
แต่เคนเนอร์ไม่สนใจสังเกตในเรื่อง
ความสามารถพิเศษเหล่านี้

00:05:34.665 --> 00:05:38.242
โดยอ้างว่าเด็กเหล่านี้ต่างเป็นสิ่งของ
ที่กำลังถูกย้อนคิดย้อนทำ

00:05:38.242 --> 00:05:40.865
เพราะพวกเขาได้ยินจากพ่อแม่ที่พูดเกินจริง

00:05:40.865 --> 00:05:43.465
เพราะสิ้นหวังกับการยอมรับในเรื่อง
ที่ได้รับรู้ของพวกเขา

00:05:43.465 --> 00:05:48.829
โดยเหตุผลอีกอย่าง โรคออทิซึมเป็นเรื่องที่
น่าอับอายและอัปยศของหลายครอบครัว

00:05:48.829 --> 00:05:51.406
และคนสองรุ่นของเด็กที่เป็นโรคออทิซึ่ม

00:05:51.406 --> 00:05:54.889
ต่างหนีหายไปจากสถาบันต่าง ๆ เพื่อหนทาง
ที่พวกเขาคิดว่าดี

00:05:54.889 --> 00:05:58.163
ด้วยการหายไปจากโลกจำนวนมาก

NOTE Paragraph

00:05:58.163 --> 00:06:02.400
เรื่องที่น่าแปลกใจต้องรอจนถึงปี ค.ศ. 1970

00:06:02.400 --> 00:06:07.567
นักวิจัยหลายคนจึงเริ่มพิสูจน์ทฤษฏีเคนเนอร์
เรืองโรคออทิซึมที่ค่อนข้างหายาก

00:06:07.567 --> 00:06:11.305
ลอร์น่า วิง เป็นนักจิตวิทยาบำบัด
การเรียนรู้ในลอนดอน

00:06:11.305 --> 00:06:14.509
ที่คิดว่าทฤษฏีเคนเนอร์เกี่ยวกับ
ความเป็นพ่อแม่ที่เย็นชาไร้อารมณ์

00:06:14.509 --> 00:06:17.528
เป็นเรื่อง "งี่เง่าเข้าไส้" ตามที่เธอบอกผม

00:06:17.528 --> 00:06:21.707
เธอกับจอห์น สามีของเธอต่างเป็นคนอบอุ่น
และน่ารักใคร่

00:06:21.707 --> 00:06:24.520
และพวกเขามีลูกสาวที่เป็นโรคออทิซึม
อย่างเต็มที่ชื่อ ซูซี่

00:06:25.110 --> 00:06:29.822
ลอร์น่ากับจอห์นต่างรู้ดีว่าเป็นงานหนักมาก
ในการเลี้ยงดูเด็กอย่างซูซี่

00:06:29.822 --> 00:06:31.784
ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือในหลายด้าน

00:06:31.784 --> 00:06:33.386
การศึกษาพิเศษ

00:06:33.386 --> 00:06:37.635
และทรัพยากรอื่น ๆ ที่สุดเอื้อมถ้าไม่ได้รับ
การวินิจฉัยโรคนี้

00:06:37.635 --> 00:06:40.259
เพื่อทำให้เป็นกรณีกับบริการสุขภาพของชาติ

00:06:40.259 --> 00:06:45.507
ทั้งยังต้องมีทรัพยากรหลายอย่างที่จำเป็นกับ
เด็กที่เป็นโรคออทิซึมกับครอบครัวของพวกเขา

NOTE Paragraph

00:06:45.507 --> 00:06:47.643
ลอร์น่ากับพื่อนร่วมงานของเธอ จูดิธ กูลด์

00:06:47.643 --> 00:06:52.193
ได้ตัดสินใจที่จะทำบางอย่างที่ควรจะ
มีการทำมาแล้วเมื่อ 30 ปีก่อนหน้านี้

00:06:52.193 --> 00:06:57.139
ทั้งสองคนทำการศึกษาโรคออทิซีมที่ชุก
ในกลุ่มประชากรทั่วไป

00:06:57.139 --> 00:07:01.435
พวกเธอมุ่งเน้นในพื้นที่ของลอนดอน
ในชุมชนที่เรียกว่า แคมเบอร์เวลล์

00:07:01.435 --> 00:07:05.100
พยายามที่จะค้นหาเด็กออทิซึมในชุมชน

00:07:05.100 --> 00:07:09.767
แต่สิ่งที่พวกเธอเห็นทำให้รู้ชัดว่ารูปแบบ
การศึกษาของเคนเนอร์มีวิธีการที่จำกัดมาก

00:07:09.767 --> 00:07:14.293
ขณะที่โรคออทิซึมที่แท้จริงมีมากกว่ามาก
มีชีวิตชีวากับแตกต่างกันมาก

00:07:14.663 --> 00:07:16.806
เด็กบางคนไม่สามารถพูดได้เลย

00:07:16.806 --> 00:07:21.542
ขณะที่บางคนไปไกลกว่าด้วยการหลงใหล
ในเรื่องเกี่ยวกับดาราศาสตร์

00:07:21.542 --> 00:07:25.486
ไดโนเสาร์ หรือ ลำดับการสืบทอดราชวงศ์

00:07:25.486 --> 00:07:30.176
ในอีกนัยหนึ่ง เด็กเหล่านี้ไม่ได้เรียนรู้
เรื่องความสุภาพ และการจัดกล่องให้เรียบร้อย

00:07:30.176 --> 00:07:31.871
หลังจากจูธิทวางไว้ทดสอบ

00:07:31.871 --> 00:07:33.752
และพวกเธอเห็นเด็กพวกนี้จำนวนมาก

00:07:33.752 --> 00:07:37.537
มีวิถีชีวิตที่มากกว่ารูปแบบเคนเนอร์
ที่มีขนาดใหญ่มากกว่าที่เคยทำนายไว้

NOTE Paragraph

00:07:37.537 --> 00:07:41.252
ในต้องแรกพวกเธอแทบจะสูญเสีย
ความมั่นใจกับข้อมูลเหล่านี้

00:07:41.252 --> 00:07:44.380
ทำไมไม่มีใครสังเกตเด็กเหล่านี้มาก่อน

00:07:44.380 --> 00:07:47.899
ต่อมาลอร์นาได้พบเอกสารอ้างอิง
ที่เคยตีพิมพ์มาก่อนโดยบังเอิญ

00:07:47.899 --> 00:07:50.554
ในเยอรมันนี ในปี ค.ศ. 1944

00:07:50.554 --> 00:07:52.899
หนึ่งปีหลังจากเอกสารของเคนเนอร์

00:07:52.899 --> 00:07:54.617
และแล้วถูกลืมไป

00:07:54.617 --> 00:07:57.194
ถูกฝังไปกับเถ้าถ่านของช่วงเวลาที่เลวร้าย
(สงครามโลกครั้งที่ 2)

00:07:57.194 --> 00:08:00.445
ไม่มีใครต้องการจดจำหรือคิดถึงมันอีก

00:08:00.445 --> 00:08:03.115
เคนเนอร์ก็รู้ดีเกี่ยวกับเอกสารของคู่แข่ง

00:08:03.115 --> 00:08:07.860
แต่ได้หลีกเลี่ยงอย่างไร้จริยธรรม
ที่จะอ้างอิงไว้ในงานของเขา

00:08:07.860 --> 00:08:10.322
มันไม่เคยมีการแปลเป็นภาษาอังกฤษ
มาก่อนด้วยแต่อย่างใด

00:08:10.322 --> 00:08:13.285
แต่โชคดีที่สามีของลอร์น่าพูดภาษาเยอรมัน

00:08:13.285 --> 00:08:15.932
และเขาได้แปลเอกสารนี้ให้เธอ

NOTE Paragraph

00:08:15.932 --> 00:08:19.624
เอกสารนี้ได้เสนอเรื่องราวทางเลือกอีกทาง
ให้กับโรคออทิซีม

00:08:19.624 --> 00:08:22.317
โดยนักเขียนชาย ฮันส์ แอสเปอร์เจอร์

00:08:22.317 --> 00:08:25.591
ที่ทำงานที่คลีนิครวมแพทย์กับโรงเรียนประจำ

00:08:25.591 --> 00:08:28.331
ในเวียนนาในปี ค.ศ. 1930

00:08:28.331 --> 00:08:32.302
แอสเปอร์เจอร์มีแนวคิดในการสอนเด็ก
ด้วยการเรียนที่แตกต่างหลายอย่าง

00:08:32.302 --> 00:08:35.436
ที่ก้าวหน้ามากกว่ามาตรฐานต่าง ๆ
ในยุคร่วมสมัย

00:08:35.436 --> 00:08:39.848
ทุกเช้าที่คลินิคของเขาจะเริ่มต้นด้วย
การออกกำลังกายพร้อมเสียงดนตรี

00:08:39.848 --> 00:08:43.354
และเด็ก ๆ ต่างมีการละเล่นต่าง ๆ ใน
วันอาทิตย์หลังเที่ยง

00:08:43.354 --> 00:08:46.349
แทนที่จะโทษพ่อแม่ที่เป็นสาเหตุของ
โรคออทิซีม

00:08:46.349 --> 00:08:51.202
เอสเปอร์เจอร์วางเรื่องนี้ไว้ว่าเป็นเรื่อง
ตลอดชีวิต พันธุกรรมที่บกพร่อง

00:08:51.202 --> 00:08:55.103
ที่ต้องการรูปแบบความเห็นอกเห็นใจ
ด้วยการสนับสนุนและการปรับตัว

00:08:55.103 --> 00:08:58.510
มากกว่าแนวทางปฏิบัติแบบคนทั่วไปตลอดชีวิต

00:08:58.510 --> 00:09:01.395
แทนที่จะบำบัดรักษาเด็ก ๆ ในคลีนิค
เหมือนกับพ่อแม่

00:09:01.395 --> 00:09:04.460
แอสเปอร์เจอร์กับเรียกพวกเด็ก ๆ ว่า 
ศาตราจารย์ตัวน้อย ๆ

00:09:04.460 --> 00:09:08.245
แล้วระบุว่าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา
เพื่อพัฒนาระบบการศึกษา

00:09:08.245 --> 00:09:10.729
ที่เฉพาะเจาะจงเหมาะสมกับพวกเขา

00:09:10.729 --> 00:09:16.460
ที่สำคัญมาก เอสเปอร์เจอร์สังเกตโรคออทิซีม
เหมือนกับความหลากหลายอย่างต่อเนื่อง

00:09:16.460 --> 00:09:21.114
สะพานเชื่อมขอบเขตที่น่าประหลาดใจระหว่าง
อัจฉริยะกับความโง่เขลา

00:09:21.584 --> 00:09:25.116
เขาเชื่อว่าโรคออทิซึมและการรักษาเป็น
เรื่องธรรมดา

00:09:25.116 --> 00:09:26.982
และอย่างที่เป็นมาตลอด

00:09:26.982 --> 00:09:32.276
โดยการดูจากแง่มุมความต่อเนื่องในต้นแบบ
ที่คุ้นเคยจากวัฒนธรรมที่นิยมกันทั่วไป

00:09:32.276 --> 00:09:34.612
คล้ายกับสังคมนักวิทยาศาสตร์ที่งุ่มง่าม

00:09:34.612 --> 00:09:37.306
และศาตราจารย์ที่ใจลอย

00:09:37.306 --> 00:09:39.419
เขาไปไกลมากจนพูดได้ว่า

00:09:39.419 --> 00:09:42.646
ดูเหมือนว่าเป็นความสำเร็จของด้าน
วิทยาศาตร์กับด้านศิลปศาสตร์

00:09:42.646 --> 00:09:45.592
คุณสมบัติของโรคออทิซึ่มที่จำเป็นอย่างยิ่ง

NOTE Paragraph

00:09:46.292 --> 00:09:51.214
ลอร์น่ากับจูดิธเชื่อว่าเคนเนอร์ได้ผิดพลาด
ไปแล้วเรื่องโรคออทิซีมที่หายาก

00:09:51.214 --> 00:09:53.907
เหมือนกับพ่อแม่เด็กกำลังค้นพบมัน

00:09:53.907 --> 00:09:55.951
ในอีกเจ็ดปีต่อมา

00:09:55.951 --> 00:09:59.364
พวกเธอทำงานร่วมกับสมาคมจิตวิทยาแห่งอเมริกา

00:09:59.364 --> 00:10:01.964
ทำให้บรรทัดฐานเรื่องนี้มีการวินิจฉัย

00:10:01.964 --> 00:10:05.981
เพื่อสะท้อนความหลากหลายของเรื่อง
ที่เรียกว่าการคาดคะเนโรคออทิซีม

00:10:05.981 --> 00:10:08.559
ในช่วงหลังยุค 80 จนถึงต้นยุค 90

00:10:08.559 --> 00:10:10.857
การเปลี่ยนแปลงของพวกเธอสร้างผลกระทบ

00:10:10.857 --> 00:10:13.226
ลบล้างรูปแบบความคิดคับแคบของเคนเนอร์

00:10:13.226 --> 00:10:16.801
แทนที่ด้วยรูปแบบที่ครอบคลุมกว้างขวางกว่า
ของเอสเปอร์เจอร์

NOTE Paragraph

00:10:16.801 --> 00:10:19.472
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นใน
สุญญากาศ

00:10:19.472 --> 00:10:23.326
ด้วยการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันกับการที่
ลอร์น่ากับจูดิธที่ทำงานอยู่เบื้องหลัง

00:10:23.326 --> 00:10:25.160
ในการปรับปรุงการวินิจฉัยโรค

00:10:25.160 --> 00:10:30.176
ผู้คนทั่วโลกต่างรับรู้เรื่องโรคออทิซึ่ม
ในวัยรุ่นเป็นครั้งแรก

00:10:30.176 --> 00:10:33.550
ก่อนหนังเรื่อง "มนุษย์ฝน" 
จะฉายในปี ค.ศ. 1988

00:10:33.550 --> 00:10:38.209
มีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในระบบจำนวนน้อยมาก
ที่รู้เกี่ยวกับโรคออทิซึม

00:10:38.209 --> 00:10:42.969
แต่หลังจากดัสติน ฮอฟแมนต์ ลืมเรื่องศักยภาพ
ของ เรย์มอนด์ แบพบิตต์

00:10:42.969 --> 00:10:46.104
ทำให้ "มนุษย์ฝน" ได้รางวัลอเคเดมี่

00:10:46.104 --> 00:10:48.844
กุมารแพทย์ แพทย์จิตวิทยา

00:10:48.844 --> 00:10:53.534
ครูและพ่อแม่ทั่วโลกต่างรู้จักโรคออทิซึ่ม

NOTE Paragraph

00:10:53.534 --> 00:10:56.459
ในเวลาเดียวกันโดยบังเอิญ

00:10:56.459 --> 00:11:01.589
เป็นครั้งแรกที่มีวิธีการง่าย ๆ ของคลีนิค
นำมาใช้ในการทดสอบอาการโรคออทิซึม

00:11:01.939 --> 00:11:06.629
โดยไม่จำเป็นต้องไปพบกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ
จำนวนน้อยอีกเลย

00:11:06.629 --> 00:11:09.207
เพื่อพัฒนาการลูกของคุณ

NOTE Paragraph

00:11:09.207 --> 00:11:11.320
พันธมิตรจากหนังเรื่อง "มนุษย์ฝน"

00:11:11.320 --> 00:11:15.499
คือการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่บรรทัดฐาน
และการเริ่มต้นการทดสอบเหล่านี้

00:11:15.499 --> 00:11:17.774
ได้สร้างผลกระทบกว้างขวาง

00:11:17.774 --> 00:11:21.304
การจู่โจมสมบูรณ์แบบกับการรับรู้โรคออทิซึม

00:11:21.304 --> 00:11:24.322
จำนวนครั้งในการวินิจฉัยโรคได้พุ่งทะยานขึ้น

00:11:24.322 --> 00:11:29.990
เหมือนกับที่ลอร์น่ากับจูดิธได้พยากรณ์ไว้
และได้คาดหวังไว้อย่างแท้จริง ว่าจะเป็นเช่นนั้น

00:11:29.990 --> 00:11:32.106
ทำให้คนที่เป็นออทิซีม
และครอบครัวยอมเปิดเผยตัวตน

00:11:32.106 --> 00:11:35.798
ทำให้ในที่สุดได้รับการสนับสนุนและบริการ
ในด้านต่าง ๆตามที่พวกเธอเรียกร้อง

NOTE Paragraph

00:11:35.798 --> 00:11:37.864
แล้ว แอนดริว เวคฟิลด์ ก็ตามมา

00:11:37.864 --> 00:11:41.719
การประนามว่าเข็มฉีดยาใช้ใน
การตรวจโรคจากวัคซีนต่าง ๆ

00:11:41.719 --> 00:11:43.832
ง่ายแต่ทรงพลัง

00:11:43.832 --> 00:11:46.618
และเรื่องราวที่น่าเชื่อถือแต่ชักชวน
ไปในทางผิด ๆ

00:11:46.618 --> 00:11:48.986
เหมือนที่ผิดพลาดเหมือนกับทฤษฏีเคนเนอร์

00:11:48.986 --> 00:11:51.239
ว่าโรคออทิซีมหายากมาก

NOTE Paragraph

00:11:51.239 --> 00:11:54.710
ถ้าจากการประมาณการในตอนนี้ของ ซีดีซี

00:11:54.710 --> 00:11:59.133
มีเด็ก 1 คนในจำนวน 68 คนในอเมริกา
ที่อยู่ในข่าย ถ้าถูกต้อง

00:11:59.133 --> 00:12:03.340
โรคออทิซึมเป็นหนึ่งในจำนวน
คนกลุ่มน้อยที่มากที่สุดในโลก

00:12:03.340 --> 00:12:07.167
เมื่อไม่กี่ปีมานี้ คนที่เป็นโรคออทิซึม
ต่างได้มาพบกันในอินเทอร์เน็ต

00:12:07.167 --> 00:12:10.812
เพื่อปฏิเสธความเชื่อที่ว่าพวกเขาเป็น
ปริศนาที่รอการแก้ไข

00:12:10.812 --> 00:12:12.995
ด้วยการฝ่าฝันอุปสรรคทางการแพทย์ในภายหน้า

00:12:12.995 --> 00:12:15.456
สร้างคำนิยามว่า ระบบประสาทที่หลากหลาย

00:12:15.456 --> 00:12:18.744
เพื่อเฉลิมฉลองความหลากหลาย
ในการรับรู้ของผู้คน

NOTE Paragraph

00:12:19.264 --> 00:12:21.655
หนึ่งในวิธีการที่จะเข้าใจ
ระบบประสาทที่หลากหลาย

00:12:21.655 --> 00:12:25.324
คือให้คิดถึงรูปแบบระบบในร่างกายของมนุษย์

00:12:25.324 --> 00:12:30.240
เหมือนอย่างว่า พีซีที่ไม่ได้ใช้วินโดส์
ไม่ได้หมายความว่ามันใช้งานไม่ได้

00:12:30.240 --> 00:12:33.869
โดยมาตรฐานโรคออทิซีม
กับมันสมองของคนทั่วไป

00:12:33.869 --> 00:12:35.889
ที่สับสนวุ่นวายอย่างง่าย ๆ


00:12:35.889 --> 00:12:37.677
สังคมที่ถูกครอบงำ

00:12:37.677 --> 00:12:40.997
และความทุกข์จากการขาดความสนใจ
ในเรื่องรายละเอียด

00:12:40.997 --> 00:12:43.992
ให้แน่ใจว่า คนที่เป็นออทิซีม
มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก

00:12:43.992 --> 00:12:46.268
ในการอยู่บนโลกใบนี้
ที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อพวกเขา

00:12:46.268 --> 00:12:50.520
[เจ็ดสิบ] หลายปีต่อมา
เรายังชื่นชมกับเอสเปอร์เจอร์

00:12:50.520 --> 00:12:54.603
ผู้ที่เชื่อมั่น การบำบัดรักษา โรคออทิซึม
ที่คาดหวังว่าไร้ความสามารถมากทีสุด

00:12:54.603 --> 00:12:57.529
แต่ถูกค้นพบโดยครูหลายท่านที่เข้าใจ

00:12:57.529 --> 00:12:59.665
นายจ้างหลายคนที่จัดที่จัดทางให้

00:12:59.665 --> 00:13:01.522
การช่วยเหลือของชุมชนต่าง ๆ

00:13:01.522 --> 00:13:04.866
และพ่อแม่ที่เชื่อมั่นในศักยภาพของลูก ๆ

NOTE Paragraph

00:13:04.866 --> 00:13:07.908
ชายที่เป็นออทิซึม
ชื่อว่าโซเซีย แซกส์ ครั้งหนึ่งพูดว่า

00:13:07.908 --> 00:13:13.211
"เราต้องการทุกคนอย่างเร่งด่วน
เพื่อนำทางเรือมนุษย์ชาติ"

00:13:13.211 --> 00:13:15.764
ขณะที่เรากำลังแล่นผ่านอนาคตที่ไม่แน่นอน

00:13:15.764 --> 00:13:19.502
เราต้องการความเฉลียวฉลาดทุกรูปแบบ
ของมนุษยชาติบนโลกใบนี้

00:13:19.502 --> 00:13:25.469
ทำงานร่วมกันในการแก้ปัญหา
กับความท้าทายหลายเรื่องที่พวกเราเจอในสังคม

00:13:25.469 --> 00:13:27.791
เราไม่สามารถสูญเสียมันสมองอีกต่อไปแล้ว

NOTE Paragraph

00:13:27.791 --> 00:13:30.136
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:13:30.136 --> 00:13:34.136
(เสียงปรบมือ)