[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.88,0:00:03.48,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากคริสต์มาสปีที่แล้ว
Dialogue: 0,0:00:03.48,0:00:07.32,Default,,0000,0000,0000,,เด็ก 132 คนในแคลิฟอร์เนียได้ติดโรคหัด
Dialogue: 0,0:00:07.32,0:00:09.33,Default,,0000,0000,0000,,จากใครคนหนึ่งที่ไปเที่ยวสวนสนุกดิสนี่แลนด์
Dialogue: 0,0:00:09.33,0:00:12.28,Default,,0000,0000,0000,,หรือได้สัมผัสกับใครบางคนที่มีเชื้อโรคหัด\Nในที่แห่งนั้น
Dialogue: 0,0:00:12.28,0:00:15.49,Default,,0000,0000,0000,,เชื้อไวรัสได้กระโดดข้ามพรมแดนแคนาดา
Dialogue: 0,0:00:15.49,0:00:18.92,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้เด็กมากกว่า 100 คนในควีเบก\Nติดโรคหัดไปด้วย
Dialogue: 0,0:00:18.92,0:00:21.87,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่งในเรื่องที่น่าสลดใจเกี่ยวกับ\Nการระบาดของโรคนี้
Dialogue: 0,0:00:21.87,0:00:27.49,Default,,0000,0000,0000,,คือการติดโรคหัดที่อาจรุนแรงปางตาย\Nกับเด็กที่ไม่มีระบบภูมิคุ้มกันที่อ่อนแอ
Dialogue: 0,0:00:27.49,0:00:31.28,Default,,0000,0000,0000,,วิธีการหนึ่งในการป้องกันที่ง่ายที่สุด\Nกับเชื้อโรคในโลกนี้
Dialogue: 0,0:00:31.28,0:00:33.27,Default,,0000,0000,0000,,วัคซีนที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านมัน
Dialogue: 0,0:00:33.27,0:00:36.64,Default,,0000,0000,0000,,มีความสามารถมากกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว
Dialogue: 0,0:00:36.64,0:00:39.91,Default,,0000,0000,0000,,แต่เด็กจำนวนมากที่ติดโรคระบาดไข้หัดนี้\Nในสวนสนุกดิสนี่แลนด์
Dialogue: 0,0:00:39.91,0:00:41.89,Default,,0000,0000,0000,,ต่างไม่เคยได้รับวัคซีน
Dialogue: 0,0:00:41.89,0:00:44.14,Default,,0000,0000,0000,,เพราะพ่อแม่พวกเขาต่างหวาดกลัว
Dialogue: 0,0:00:44.14,0:00:47.16,Default,,0000,0000,0000,,กับบางอย่างที่ถูกกล่าวหาว่าว่าเลวร้ายมาก
Dialogue: 0,0:00:47.16,0:00:48.88,Default,,0000,0000,0000,,คือโรคออทิซีม
Dialogue: 0,0:00:48.88,0:00:52.66,Default,,0000,0000,0000,,แต่เดี๋ยว แต่ไม่ใช่เอกสารนั่นหรือที่จุดไฟ\Nการโต้เถียงอย่างรุนแรง
Dialogue: 0,0:00:52.66,0:00:54.98,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับโรคออทิซิมและวัคซีน
Dialogue: 0,0:00:54.98,0:00:56.98,Default,,0000,0000,0000,,ถูกหักล้างความคิด ถูกถอนคำพูด
Dialogue: 0,0:00:56.98,0:00:59.45,Default,,0000,0000,0000,,ประทับตราการหลอกลวงอย่างไตร่ตรอง
Dialogue: 0,0:00:59.45,0:01:01.16,Default,,0000,0000,0000,,โดยวารสารการแพทย์ของอังกฤษ
Dialogue: 0,0:01:01.16,0:01:03.20,Default,,0000,0000,0000,,แล้วนักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญมีประสบการณ์\N
Dialogue: 0,0:01:03.20,0:01:07.52,Default,,0000,0000,0000,,รู้เรื่องทฤษฏีที่ว่าวัคซีนเป็นสาเหตุให้\Nเกิดโรคออทิซึมในอังกฤษหรือไม่
Dialogue: 0,0:01:07.52,0:01:09.38,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่าหลายท่านรู้
Dialogue: 0,0:01:09.38,0:01:11.96,Default,,0000,0000,0000,,แต่พ่อแม่นับล้านคนทั่วโลก
Dialogue: 0,0:01:11.96,0:01:16.57,Default,,0000,0000,0000,,ยังหวาดวิตกอย่างต่อเนื่องเรื่องวัคซีน\Nทำให้ลูก ๆ มีความเสี่ยงกับโรคออทิซีม
Dialogue: 0,0:01:16.92,0:01:18.05,Default,,0000,0000,0000,,ทำไม
Dialogue: 0,0:01:18.83,0:01:20.29,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือเหตุผลว่าทำไม
Dialogue: 0,0:01:20.29,0:01:25.38,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือกราฟแสดงความชุกของโรคออทิซึม\Nที่ประมาณการที่เพิ่มขึ้นจากเดิม
Dialogue: 0,0:01:25.38,0:01:27.49,Default,,0000,0000,0000,,มีจำนวนที่มากที่สุดในศตวรรษที่ 20
Dialogue: 0,0:01:27.49,0:01:31.18,Default,,0000,0000,0000,,โรคออทิซึมคาดว่ามีเงื่อนไขที่เป็นยากมาก\Nกลายเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ
Dialogue: 0,0:01:31.18,0:01:34.50,Default,,0000,0000,0000,,มีนักจิตวิทยาและกุมารแพทย์น้อยรายมาก\Nที่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้
Dialogue: 0,0:01:34.50,0:01:37.22,Default,,0000,0000,0000,,แสดงอย่างชัดเจนว่าพวกเขาน่าจะเคยพบคนไข้บ้าง\Nจากงานอาชีพประจำ
Dialogue: 0,0:01:37.22,0:01:39.72,Default,,0000,0000,0000,,น่าจะเคยเห็นไม่ต่ำกว่าเรื่องเดียว
Dialogue: 0,0:01:40.36,0:01:43.60,Default,,0000,0000,0000,,หลายสิบปีความชุกของโรคที่ประมาณการ\Nยังคงที่
Dialogue: 0,0:01:43.60,0:01:46.85,Default,,0000,0000,0000,,มีเด็กเพียง 3-4 คนใน 10,000 คน
Dialogue: 0,0:01:46.85,0:01:48.92,Default,,0000,0000,0000,,ต่อเมื่อในปี ค.ศ. 1990
Dialogue: 0,0:01:48.92,0:01:51.38,Default,,0000,0000,0000,,ตัวเลขกลับเริ่มถึบตัวขึ้นสูง
Dialogue: 0,0:01:51.38,0:01:54.61,Default,,0000,0000,0000,,องค์กรแสวงหารายได้จากโครงการต่าง ๆ\Nเช่น ออทิซึมสปีคส์
Dialogue: 0,0:01:54.61,0:01:57.70,Default,,0000,0000,0000,,อ้างอิงเสมอว่าโรคออทิซีมเหมือนโรคระบาด
Dialogue: 0,0:01:57.70,0:02:01.36,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถ้าคุณสามารถจับโรคนี้ได้จากเด็ก\Nอีกคนในสวนสนุกดิสนีแลนด์
Dialogue: 0,0:02:01.36,0:02:02.97,Default,,0000,0000,0000,,แล้วอะไรที่จะตามมา
Dialogue: 0,0:02:02.97,0:02:06.19,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าไม่ใช้วัคซีค แล้วจะใช้อะไร
Dialogue: 0,0:02:06.19,0:02:10.16,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณถามพนักงานที่พบเจอ\Nที่สำนักงานกลางเพื่อควบคุมโรคในแอตลันต้า
Dialogue: 0,0:02:10.16,0:02:11.86,Default,,0000,0000,0000,,อะไรที่จะเกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:02:11.86,0:02:16.37,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขามีแนวโน้มที่จะตอบด้วยวลีว่า\N"วิธีการวินิจฉัยโรคที่แพร่ขยายตัวขึ้น"
Dialogue: 0,0:02:16.37,0:02:18.13,Default,,0000,0000,0000,,และ " กำลังค้นกรณีตัวอย่างที่ดีขึ้น "
Dialogue: 0,0:02:18.13,0:02:20.71,Default,,0000,0000,0000,,ในการอธิบายจำนวนที่เพิ่มขึ้นมาก
Dialogue: 0,0:02:20.71,0:02:22.73,Default,,0000,0000,0000,,แต่ประเภทของวาทะกรรมนั้น
Dialogue: 0,0:02:22.73,0:02:25.68,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ได้บรรเทาอาการหวาดผวา\Nของแม่วัยสาวแต่อย่างใด
Dialogue: 0,0:02:25.68,0:02:30.32,Default,,0000,0000,0000,,ที่พบว่าเด็กวัยสองขวบที่สัมผัสกับตาได้
Dialogue: 0,0:02:30.32,0:02:33.32,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าการวินิจฉัยโรคมีการแผร่กระจายแล้ว
Dialogue: 0,0:02:33.32,0:02:36.15,Default,,0000,0000,0000,,ทำไม่ถึงอยู่ใกล้กับสถานที่แห่งแรก
Dialogue: 0,0:02:36.15,0:02:39.15,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมกรณีโรคออทิซึ่มจึงยากกับการค้นพบ
Dialogue: 0,0:02:39.15,0:02:41.44,Default,,0000,0000,0000,,ก่อนปี ค.ศ. 1990
Dialogue: 0,0:02:41.44,0:02:47.17,Default,,0000,0000,0000,,ห้าปีก่อน ผมตัดสินใจที่จะพยายาม\Nค้นหาคำตอบเกี่ยวกับปัญหาเรื่องนี้
Dialogue: 0,0:02:47.17,0:02:49.22,Default,,0000,0000,0000,,ผมเรียนรู้ว่ามีอะไรที่ได้เกิดขึ้นมาแล้ว
Dialogue: 0,0:02:49.22,0:02:53.12,Default,,0000,0000,0000,,ผลความล่าช้าและการเตือนภัยที่ก้าวหน้า\Nทางวิทยาศาสตร์ทำให้มีข้อมูลน้อยกว่า
Dialogue: 0,0:02:53.12,0:02:56.35,Default,,0000,0000,0000,,พลังการเล่าเรื่องราว(ข่าวลือ)ที่หลอกลวง
Dialogue: 0,0:02:56.54,0:02:58.75,Default,,0000,0000,0000,,ที่สำคัญที่สุดในศตรวรรษที่ 20
Dialogue: 0,0:02:58.75,0:03:01.21,Default,,0000,0000,0000,,แพทย์ที่รักษาโรคได้บอกเล่าเรื่องราวหนึ่ง
Dialogue: 0,0:03:01.21,0:03:04.76,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับการเป็นโรคออทิซิมและมีวิธีการ\Nค้นพบได้อย่างไร
Dialogue: 0,0:03:04.76,0:03:07.57,Default,,0000,0000,0000,,แต่เรื่องราวนั้นกลับเป็นเรื่องที่ผิดพลาด
Dialogue: 0,0:03:07.57,0:03:09.38,Default,,0000,0000,0000,,และคุณลักษณะผลที่ได้ของโรคนี้
Dialogue: 0,0:03:09.38,0:03:13.28,Default,,0000,0000,0000,,ได้สร้างผลกระทบสร้างความเสียหายอย่างมากมาย\Nกับระบบสุขภาพสาธารณะทั่วโลก
Dialogue: 0,0:03:13.28,0:03:16.81,Default,,0000,0000,0000,,มีเรื่องราวลำดับที่ 2 เกี่ยวกับความจริง\Nของเรื่องโรคออทิซึม
Dialogue: 0,0:03:16.81,0:03:19.43,Default,,0000,0000,0000,,ที่สูญหายไปแล้วและมีการลืมเลือนไป
Dialogue: 0,0:03:19.43,0:03:22.41,Default,,0000,0000,0000,,ในแง่มุมต่าง ๆ ที่คลุมเครือเกี่ยวกับ\Nสิ่งตีพิมพ์ทางการแพทย์\N
Dialogue: 0,0:03:22.41,0:03:26.43,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวที่ 2 นี้บอกเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับ\Nว่าทำไมเราต้องมาที่นี่
Dialogue: 0,0:03:26.43,0:03:29.03,Default,,0000,0000,0000,,และเราจะไปทางไหนกันต่อไป
Dialogue: 0,0:03:29.35,0:03:33.100,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องแรกสุดเริ่มต้นด้วยนักจิตแพทย์เด็ก\Nที่โรงพยาบาลจอห์นส์ ฮ๊อปคินส์
Dialogue: 0,0:03:33.100,0:03:35.95,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อว่า ลีโอ เคนเนอร์
Dialogue: 0,0:03:35.95,0:03:39.50,Default,,0000,0000,0000,,ในปี ค.ศ. 1943 เคนเนอร์ ได้ตีพิมพ์เอกสาร
Dialogue: 0,0:03:39.50,0:03:44.21,Default,,0000,0000,0000,,อธิบายว่ามีคนไข้วัยรุ่น 11 คน\Nที่ดูเหมือนว่ามีโลกส่วนตัวของตนเอง
Dialogue: 0,0:03:44.21,0:03:46.30,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ยอมรับรู้ผู้คนที่อยู่รอบข้าง
Dialogue: 0,0:03:46.30,0:03:48.46,Default,,0000,0000,0000,,แม้แต่พ่อแม่ของตนเอง
Dialogue: 0,0:03:48.46,0:03:50.74,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาสามารถหัวเราะเองได้เป็นชั่วโมง ๆ
Dialogue: 0,0:03:50.74,0:03:53.38,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยการกระพือมือขึ้นลงหน้าใบหน้าตนเอง
Dialogue: 0,0:03:53.38,0:03:55.36,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเขาจะรู้สึกตื่นตกใจกับเรื่องจิ๊บ ๆ
Dialogue: 0,0:03:55.36,0:03:58.97,Default,,0000,0000,0000,,เช่นของเล่นชิ้นโปรดที่ถูกย้ายไปจากที่เดิม\Nที่วางไว้เป็นประจำ
Dialogue: 0,0:03:58.97,0:04:00.98,Default,,0000,0000,0000,,โดยพวกเขาไม่รู้เรื่อง
Dialogue: 0,0:04:00.98,0:04:03.69,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องนี้ขึ้นกับพ่อแม่เด็กที่ถูกพามาที่\Nคลีนิคของเขา
Dialogue: 0,0:04:03.69,0:04:07.27,Default,,0000,0000,0000,,เคนเนอร์ได้พิจารณาว่าโรคออทิซึม\Nค่อนข้างหายากมาก
Dialogue: 0,0:04:07.27,0:04:11.73,Default,,0000,0000,0000,,ในปี ค.ศ. 1950 ในฐานะผู้นำระดับโลกในเรื่องนี้
Dialogue: 0,0:04:11.73,0:04:17.30,Default,,0000,0000,0000,,เขาได้ประกาศว่าเขาได้เห็นกรณีตัวอย่าง\Nของจริงในกลุ่มอาการโรคถึง 150 เรื่อง
Dialogue: 0,0:04:17.30,0:04:21.36,Default,,0000,0000,0000,,ในระหว่างลงพื้นที่ภาคสนามในที่ห่างไกล\Nที่ประเทศอัฟริกาใต้
Dialogue: 0,0:04:21.36,0:04:23.75,Default,,0000,0000,0000,,ที่นั่นแน่นอนไมน่าแปลกใจแต่อย่างใด
Dialogue: 0,0:04:23.75,0:04:27.13,Default,,0000,0000,0000,,เพราะบรรทัดฐานของเคนเนอร์คือ\Nการวินิจฉัยโรคออทิซึม
Dialogue: 0,0:04:27.13,0:04:29.44,Default,,0000,0000,0000,,ที่มีการคัดเลือกคนไข้มาอย่างไม่น่าเชื่อถือ
Dialogue: 0,0:04:29.44,0:04:34.62,Default,,0000,0000,0000,,ตัวอย่างเช่น เขาได้ทำลายขวัญด้วย\Nการวินิจฉัยโรคเด็กที่เป็นโรคลมชัก
Dialogue: 0,0:04:34.62,0:04:38.38,Default,,0000,0000,0000,,แต่ตอนนี้เรารู้ว่าโรคลมชักเป็นอาการปรกติ\Nของโรคออทิซึม
Dialogue: 0,0:04:38.38,0:04:41.42,Default,,0000,0000,0000,,ครั้งหนึ่งเขาได้โวว่าเขาค้นพบเด็ก \N9 ถึง 10 คน
Dialogue: 0,0:04:41.42,0:04:45.26,Default,,0000,0000,0000,,ที่ย้ายมาจากคลีนิคอื่นเพื่อมารักษา\Nโรคออทิซีมที่คลีนิคของเขา
Dialogue: 0,0:04:45.26,0:04:47.88,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่มีการวินิจฉัยโรคออทิซึมแต่อย่างใด
Dialogue: 0,0:04:48.50,0:04:50.94,Default,,0000,0000,0000,,เคนเนอร์เป็นคนที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่ง
Dialogue: 0,0:04:50.94,0:04:53.11,Default,,0000,0000,0000,,แต่จำนวนคนในทฤษฏีของเขา\Nไม่ได้จบลงด้วยดีเลย
Dialogue: 0,0:04:53.11,0:04:56.89,Default,,0000,0000,0000,,เขาจัดลำดับโรคออทิซึมเป็นรูปแบบ\Nจากความผิดปรกติทางจิตตั้งแต่วัยเด็ก
Dialogue: 0,0:04:56.89,0:05:00.86,Default,,0000,0000,0000,,มาจากสาเหตุพ่อแม่เด็กที่เย็นชา\Nและไม่แสดงออกถึงความรักเด็ก
Dialogue: 0,0:05:00.86,0:05:02.100,Default,,0000,0000,0000,,เด็กเหล่านี้ เขากล่าวว่า
Dialogue: 0,0:05:02.100,0:05:07.31,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับถูกแช่ในตู้เย็นใบหนึ่ง\Nที่ไม่ได้ละลายน้ำแข็ง
Dialogue: 0,0:05:07.31,0:05:09.26,Default,,0000,0000,0000,,ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม
Dialogue: 0,0:05:09.26,0:05:12.19,Default,,0000,0000,0000,,เคนเนอร์สังเกตเห็นว่าบางครั้งคนไข้วัยรุ่น\Nของเขาบางคน
Dialogue: 0,0:05:12.19,0:05:15.60,Default,,0000,0000,0000,,มีความสามารถพิเศษในบางเรื่องอย่าง\Nเฉพาะเจาะจง
Dialogue: 0,0:05:15.60,0:05:18.85,Default,,0000,0000,0000,,เช่น ดนตรี คณิตศาตร์ และความจำ
Dialogue: 0,0:05:18.85,0:05:20.73,Default,,0000,0000,0000,,เด็กคนหนึ่งในคลีนิคของเขา
Dialogue: 0,0:05:20.73,0:05:25.33,Default,,0000,0000,0000,,สามารถจำแนกความแตกต่างเพลงซิมโฟนี\N18 บทก่อนวัยสองขวบ
Dialogue: 0,0:05:25.80,0:05:28.44,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อแม่ของเด็กเปิดหนึ่งในเพลงโปรด\Nเพลงหนึ่งของเด็ก\N
Dialogue: 0,0:05:28.44,0:05:31.81,Default,,0000,0000,0000,,เขาจะร้องบอกเสียงดังว่า "เบโธเฟน"
Dialogue: 0,0:05:31.81,0:05:34.66,Default,,0000,0000,0000,,แต่เคนเนอร์ไม่สนใจสังเกตในเรื่อง\Nความสามารถพิเศษเหล่านี้
Dialogue: 0,0:05:34.66,0:05:38.24,Default,,0000,0000,0000,,โดยอ้างว่าเด็กเหล่านี้ต่างเป็นสิ่งของ\Nที่กำลังถูกย้อนคิดย้อนทำ
Dialogue: 0,0:05:38.24,0:05:40.86,Default,,0000,0000,0000,,เพราะพวกเขาได้ยินจากพ่อแม่ที่พูดเกินจริง
Dialogue: 0,0:05:40.86,0:05:43.46,Default,,0000,0000,0000,,เพราะสิ้นหวังกับการยอมรับในเรื่อง\Nที่ได้รับรู้ของพวกเขา
Dialogue: 0,0:05:43.46,0:05:48.83,Default,,0000,0000,0000,,โดยเหตุผลอีกอย่าง โรคออทิซึมเป็นเรื่องที่\Nน่าอับอายและอัปยศของหลายครอบครัว
Dialogue: 0,0:05:48.83,0:05:51.41,Default,,0000,0000,0000,,และคนสองรุ่นของเด็กที่เป็นโรคออทิซึ่ม
Dialogue: 0,0:05:51.41,0:05:54.89,Default,,0000,0000,0000,,ต่างหนีหายไปจากสถาบันต่าง ๆ เพื่อหนทาง\Nที่พวกเขาคิดว่าดี
Dialogue: 0,0:05:54.89,0:05:58.16,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยการหายไปจากโลกจำนวนมาก
Dialogue: 0,0:05:58.16,0:06:02.40,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องที่น่าแปลกใจต้องรอจนถึงปี ค.ศ. 1970
Dialogue: 0,0:06:02.40,0:06:07.57,Default,,0000,0000,0000,,นักวิจัยหลายคนจึงเริ่มพิสูจน์ทฤษฏีเคนเนอร์\Nเรืองโรคออทิซึมที่ค่อนข้างหายาก
Dialogue: 0,0:06:07.57,0:06:11.30,Default,,0000,0000,0000,,ลอร์น่า วิง เป็นนักจิตวิทยาบำบัด\Nการเรียนรู้ในลอนดอน
Dialogue: 0,0:06:11.30,0:06:14.51,Default,,0000,0000,0000,,ที่คิดว่าทฤษฏีเคนเนอร์เกี่ยวกับ\Nความเป็นพ่อแม่ที่เย็นชาไร้อารมณ์
Dialogue: 0,0:06:14.51,0:06:17.53,Default,,0000,0000,0000,,เป็นเรื่อง "งี่เง่าเข้าไส้" ตามที่เธอบอกผม
Dialogue: 0,0:06:17.53,0:06:21.71,Default,,0000,0000,0000,,เธอกับจอห์น สามีของเธอต่างเป็นคนอบอุ่น\Nและน่ารักใคร่
Dialogue: 0,0:06:21.71,0:06:24.52,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขามีลูกสาวที่เป็นโรคออทิซึม\Nอย่างเต็มที่ชื่อ ซูซี่
Dialogue: 0,0:06:25.11,0:06:29.82,Default,,0000,0000,0000,,ลอร์น่ากับจอห์นต่างรู้ดีว่าเป็นงานหนักมาก\Nในการเลี้ยงดูเด็กอย่างซูซี่
Dialogue: 0,0:06:29.82,0:06:31.78,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือในหลายด้าน
Dialogue: 0,0:06:31.78,0:06:33.39,Default,,0000,0000,0000,,การศึกษาพิเศษ
Dialogue: 0,0:06:33.39,0:06:37.64,Default,,0000,0000,0000,,และทรัพยากรอื่น ๆ ที่สุดเอื้อมถ้าไม่ได้รับ\Nการวินิจฉัยโรคนี้
Dialogue: 0,0:06:37.64,0:06:40.26,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อทำให้เป็นกรณีกับบริการสุขภาพของชาติ
Dialogue: 0,0:06:40.26,0:06:45.51,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งยังต้องมีทรัพยากรหลายอย่างที่จำเป็นกับ\Nเด็กที่เป็นโรคออทิซึมกับครอบครัวของพวกเขา
Dialogue: 0,0:06:45.51,0:06:47.64,Default,,0000,0000,0000,,ลอร์น่ากับพื่อนร่วมงานของเธอ จูดิธ กูลด์
Dialogue: 0,0:06:47.64,0:06:52.19,Default,,0000,0000,0000,,ได้ตัดสินใจที่จะทำบางอย่างที่ควรจะ\Nมีการทำมาแล้วเมื่อ 30 ปีก่อนหน้านี้
Dialogue: 0,0:06:52.19,0:06:57.14,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งสองคนทำการศึกษาโรคออทิซีมที่ชุก\Nในกลุ่มประชากรทั่วไป
Dialogue: 0,0:06:57.14,0:07:01.44,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอมุ่งเน้นในพื้นที่ของลอนดอน\Nในชุมชนที่เรียกว่า แคมเบอร์เวลล์
Dialogue: 0,0:07:01.44,0:07:05.10,Default,,0000,0000,0000,,พยายามที่จะค้นหาเด็กออทิซึมในชุมชน
Dialogue: 0,0:07:05.10,0:07:09.77,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่พวกเธอเห็นทำให้รู้ชัดว่ารูปแบบ\Nการศึกษาของเคนเนอร์มีวิธีการที่จำกัดมาก
Dialogue: 0,0:07:09.77,0:07:14.29,Default,,0000,0000,0000,,ขณะที่โรคออทิซึมที่แท้จริงมีมากกว่ามาก\Nมีชีวิตชีวากับแตกต่างกันมาก
Dialogue: 0,0:07:14.66,0:07:16.81,Default,,0000,0000,0000,,เด็กบางคนไม่สามารถพูดได้เลย
Dialogue: 0,0:07:16.81,0:07:21.54,Default,,0000,0000,0000,,ขณะที่บางคนไปไกลกว่าด้วยการหลงใหล\Nในเรื่องเกี่ยวกับดาราศาสตร์
Dialogue: 0,0:07:21.54,0:07:25.49,Default,,0000,0000,0000,,ไดโนเสาร์ หรือ ลำดับการสืบทอดราชวงศ์
Dialogue: 0,0:07:25.49,0:07:30.18,Default,,0000,0000,0000,,ในอีกนัยหนึ่ง เด็กเหล่านี้ไม่ได้เรียนรู้\Nเรื่องความสุภาพ และการจัดกล่องให้เรียบร้อย
Dialogue: 0,0:07:30.18,0:07:31.87,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากจูธิทวางไว้ทดสอบ
Dialogue: 0,0:07:31.87,0:07:33.75,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเธอเห็นเด็กพวกนี้จำนวนมาก
Dialogue: 0,0:07:33.75,0:07:37.54,Default,,0000,0000,0000,,มีวิถีชีวิตที่มากกว่ารูปแบบเคนเนอร์\Nที่มีขนาดใหญ่มากกว่าที่เคยทำนายไว้
Dialogue: 0,0:07:37.54,0:07:41.25,Default,,0000,0000,0000,,ในต้องแรกพวกเธอแทบจะสูญเสีย\Nความมั่นใจกับข้อมูลเหล่านี้
Dialogue: 0,0:07:41.25,0:07:44.38,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมไม่มีใครสังเกตเด็กเหล่านี้มาก่อน
Dialogue: 0,0:07:44.38,0:07:47.90,Default,,0000,0000,0000,,ต่อมาลอร์นาได้พบเอกสารอ้างอิง\Nที่เคยตีพิมพ์มาก่อนโดยบังเอิญ
Dialogue: 0,0:07:47.90,0:07:50.55,Default,,0000,0000,0000,,ในเยอรมันนี ในปี ค.ศ. 1944
Dialogue: 0,0:07:50.55,0:07:52.90,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่งปีหลังจากเอกสารของเคนเนอร์
Dialogue: 0,0:07:52.90,0:07:54.62,Default,,0000,0000,0000,,และแล้วถูกลืมไป
Dialogue: 0,0:07:54.62,0:07:57.19,Default,,0000,0000,0000,,ถูกฝังไปกับเถ้าถ่านของช่วงเวลาที่เลวร้าย\N(สงครามโลกครั้งที่ 2)
Dialogue: 0,0:07:57.19,0:08:00.44,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีใครต้องการจดจำหรือคิดถึงมันอีก
Dialogue: 0,0:08:00.44,0:08:03.12,Default,,0000,0000,0000,,เคนเนอร์ก็รู้ดีเกี่ยวกับเอกสารของคู่แข่ง
Dialogue: 0,0:08:03.12,0:08:07.86,Default,,0000,0000,0000,,แต่ได้หลีกเลี่ยงอย่างไร้จริยธรรม\Nที่จะอ้างอิงไว้ในงานของเขา
Dialogue: 0,0:08:07.86,0:08:10.32,Default,,0000,0000,0000,,มันไม่เคยมีการแปลเป็นภาษาอังกฤษ\Nมาก่อนด้วยแต่อย่างใด
Dialogue: 0,0:08:10.32,0:08:13.28,Default,,0000,0000,0000,,แต่โชคดีที่สามีของลอร์น่าพูดภาษาเยอรมัน
Dialogue: 0,0:08:13.28,0:08:15.93,Default,,0000,0000,0000,,และเขาได้แปลเอกสารนี้ให้เธอ
Dialogue: 0,0:08:15.93,0:08:19.62,Default,,0000,0000,0000,,เอกสารนี้ได้เสนอเรื่องราวทางเลือกอีกทาง\Nให้กับโรคออทิซีม
Dialogue: 0,0:08:19.62,0:08:22.32,Default,,0000,0000,0000,,โดยนักเขียนชาย ฮันส์ แอสเปอร์เจอร์
Dialogue: 0,0:08:22.32,0:08:25.59,Default,,0000,0000,0000,,ที่ทำงานที่คลีนิครวมแพทย์กับโรงเรียนประจำ
Dialogue: 0,0:08:25.59,0:08:28.33,Default,,0000,0000,0000,,ในเวียนนาในปี ค.ศ. 1930
Dialogue: 0,0:08:28.33,0:08:32.30,Default,,0000,0000,0000,,แอสเปอร์เจอร์มีแนวคิดในการสอนเด็ก\Nด้วยการเรียนที่แตกต่างหลายอย่าง
Dialogue: 0,0:08:32.30,0:08:35.44,Default,,0000,0000,0000,,ที่ก้าวหน้ามากกว่ามาตรฐานต่าง ๆ\Nในยุคร่วมสมัย
Dialogue: 0,0:08:35.44,0:08:39.85,Default,,0000,0000,0000,,ทุกเช้าที่คลินิคของเขาจะเริ่มต้นด้วย\Nการออกกำลังกายพร้อมเสียงดนตรี
Dialogue: 0,0:08:39.85,0:08:43.35,Default,,0000,0000,0000,,และเด็ก ๆ ต่างมีการละเล่นต่าง ๆ ใน\Nวันอาทิตย์หลังเที่ยง
Dialogue: 0,0:08:43.35,0:08:46.35,Default,,0000,0000,0000,,แทนที่จะโทษพ่อแม่ที่เป็นสาเหตุของ\Nโรคออทิซีม
Dialogue: 0,0:08:46.35,0:08:51.20,Default,,0000,0000,0000,,เอสเปอร์เจอร์วางเรื่องนี้ไว้ว่าเป็นเรื่อง\Nตลอดชีวิต พันธุกรรมที่บกพร่อง
Dialogue: 0,0:08:51.20,0:08:55.10,Default,,0000,0000,0000,,ที่ต้องการรูปแบบความเห็นอกเห็นใจ\Nด้วยการสนับสนุนและการปรับตัว
Dialogue: 0,0:08:55.10,0:08:58.51,Default,,0000,0000,0000,,มากกว่าแนวทางปฏิบัติแบบคนทั่วไปตลอดชีวิต
Dialogue: 0,0:08:58.51,0:09:01.40,Default,,0000,0000,0000,,แทนที่จะบำบัดรักษาเด็ก ๆ ในคลีนิค\Nเหมือนกับพ่อแม่
Dialogue: 0,0:09:01.40,0:09:04.46,Default,,0000,0000,0000,,แอสเปอร์เจอร์กับเรียกพวกเด็ก ๆ ว่า \Nศาตราจารย์ตัวน้อย ๆ
Dialogue: 0,0:09:04.46,0:09:08.24,Default,,0000,0000,0000,,แล้วระบุว่าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา\Nเพื่อพัฒนาระบบการศึกษา
Dialogue: 0,0:09:08.24,0:09:10.73,Default,,0000,0000,0000,,ที่เฉพาะเจาะจงเหมาะสมกับพวกเขา
Dialogue: 0,0:09:10.73,0:09:16.46,Default,,0000,0000,0000,,ที่สำคัญมาก เอสเปอร์เจอร์สังเกตโรคออทิซีม\Nเหมือนกับความหลากหลายอย่างต่อเนื่อง
Dialogue: 0,0:09:16.46,0:09:21.11,Default,,0000,0000,0000,,สะพานเชื่อมขอบเขตที่น่าประหลาดใจระหว่าง\Nอัจฉริยะกับความโง่เขลา
Dialogue: 0,0:09:21.58,0:09:25.12,Default,,0000,0000,0000,,เขาเชื่อว่าโรคออทิซึมและการรักษาเป็น\Nเรื่องธรรมดา
Dialogue: 0,0:09:25.12,0:09:26.98,Default,,0000,0000,0000,,และอย่างที่เป็นมาตลอด
Dialogue: 0,0:09:26.98,0:09:32.28,Default,,0000,0000,0000,,โดยการดูจากแง่มุมความต่อเนื่องในต้นแบบ\Nที่คุ้นเคยจากวัฒนธรรมที่นิยมกันทั่วไป
Dialogue: 0,0:09:32.28,0:09:34.61,Default,,0000,0000,0000,,คล้ายกับสังคมนักวิทยาศาสตร์ที่งุ่มง่าม
Dialogue: 0,0:09:34.61,0:09:37.31,Default,,0000,0000,0000,,และศาตราจารย์ที่ใจลอย
Dialogue: 0,0:09:37.31,0:09:39.42,Default,,0000,0000,0000,,เขาไปไกลมากจนพูดได้ว่า
Dialogue: 0,0:09:39.42,0:09:42.65,Default,,0000,0000,0000,,ดูเหมือนว่าเป็นความสำเร็จของด้าน\Nวิทยาศาตร์กับด้านศิลปศาสตร์
Dialogue: 0,0:09:42.65,0:09:45.59,Default,,0000,0000,0000,,คุณสมบัติของโรคออทิซึ่มที่จำเป็นอย่างยิ่ง
Dialogue: 0,0:09:46.29,0:09:51.21,Default,,0000,0000,0000,,ลอร์น่ากับจูดิธเชื่อว่าเคนเนอร์ได้ผิดพลาด\Nไปแล้วเรื่องโรคออทิซีมที่หายาก
Dialogue: 0,0:09:51.21,0:09:53.91,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับพ่อแม่เด็กกำลังค้นพบมัน
Dialogue: 0,0:09:53.91,0:09:55.95,Default,,0000,0000,0000,,ในอีกเจ็ดปีต่อมา
Dialogue: 0,0:09:55.95,0:09:59.36,Default,,0000,0000,0000,,พวกเธอทำงานร่วมกับสมาคมจิตวิทยาแห่งอเมริกา
Dialogue: 0,0:09:59.36,0:10:01.96,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้บรรทัดฐานเรื่องนี้มีการวินิจฉัย
Dialogue: 0,0:10:01.96,0:10:05.98,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อสะท้อนความหลากหลายของเรื่อง\Nที่เรียกว่าการคาดคะเนโรคออทิซีม
Dialogue: 0,0:10:05.98,0:10:08.56,Default,,0000,0000,0000,,ในช่วงหลังยุค 80 จนถึงต้นยุค 90
Dialogue: 0,0:10:08.56,0:10:10.86,Default,,0000,0000,0000,,การเปลี่ยนแปลงของพวกเธอสร้างผลกระทบ
Dialogue: 0,0:10:10.86,0:10:13.23,Default,,0000,0000,0000,,ลบล้างรูปแบบความคิดคับแคบของเคนเนอร์
Dialogue: 0,0:10:13.23,0:10:16.80,Default,,0000,0000,0000,,แทนที่ด้วยรูปแบบที่ครอบคลุมกว้างขวางกว่า\Nของเอสเปอร์เจอร์
Dialogue: 0,0:10:16.80,0:10:19.47,Default,,0000,0000,0000,,การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นใน\Nสุญญากาศ
Dialogue: 0,0:10:19.47,0:10:23.33,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันกับการที่\Nลอร์น่ากับจูดิธที่ทำงานอยู่เบื้องหลัง
Dialogue: 0,0:10:23.33,0:10:25.16,Default,,0000,0000,0000,,ในการปรับปรุงการวินิจฉัยโรค
Dialogue: 0,0:10:25.16,0:10:30.18,Default,,0000,0000,0000,,ผู้คนทั่วโลกต่างรับรู้เรื่องโรคออทิซึ่ม\Nในวัยรุ่นเป็นครั้งแรก
Dialogue: 0,0:10:30.18,0:10:33.55,Default,,0000,0000,0000,,ก่อนหนังเรื่อง "มนุษย์ฝน" \Nจะฉายในปี ค.ศ. 1988
Dialogue: 0,0:10:33.55,0:10:38.21,Default,,0000,0000,0000,,มีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในระบบจำนวนน้อยมาก\Nที่รู้เกี่ยวกับโรคออทิซึม
Dialogue: 0,0:10:38.21,0:10:42.97,Default,,0000,0000,0000,,แต่หลังจากดัสติน ฮอฟแมนต์ ลืมเรื่องศักยภาพ\Nของ เรย์มอนด์ แบพบิตต์
Dialogue: 0,0:10:42.97,0:10:46.10,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้ "มนุษย์ฝน" ได้รางวัลอเคเดมี่
Dialogue: 0,0:10:46.10,0:10:48.84,Default,,0000,0000,0000,,กุมารแพทย์ แพทย์จิตวิทยา
Dialogue: 0,0:10:48.84,0:10:53.53,Default,,0000,0000,0000,,ครูและพ่อแม่ทั่วโลกต่างรู้จักโรคออทิซึ่ม
Dialogue: 0,0:10:53.53,0:10:56.46,Default,,0000,0000,0000,,ในเวลาเดียวกันโดยบังเอิญ
Dialogue: 0,0:10:56.46,0:11:01.59,Default,,0000,0000,0000,,เป็นครั้งแรกที่มีวิธีการง่าย ๆ ของคลีนิค\Nนำมาใช้ในการทดสอบอาการโรคออทิซึม
Dialogue: 0,0:11:01.94,0:11:06.63,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่จำเป็นต้องไปพบกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ\Nจำนวนน้อยอีกเลย
Dialogue: 0,0:11:06.63,0:11:09.21,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อพัฒนาการลูกของคุณ
Dialogue: 0,0:11:09.21,0:11:11.32,Default,,0000,0000,0000,,พันธมิตรจากหนังเรื่อง "มนุษย์ฝน"
Dialogue: 0,0:11:11.32,0:11:15.50,Default,,0000,0000,0000,,คือการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่บรรทัดฐาน\Nและการเริ่มต้นการทดสอบเหล่านี้
Dialogue: 0,0:11:15.50,0:11:17.77,Default,,0000,0000,0000,,ได้สร้างผลกระทบกว้างขวาง
Dialogue: 0,0:11:17.77,0:11:21.30,Default,,0000,0000,0000,,การจู่โจมสมบูรณ์แบบกับการรับรู้โรคออทิซึม
Dialogue: 0,0:11:21.30,0:11:24.32,Default,,0000,0000,0000,,จำนวนครั้งในการวินิจฉัยโรคได้พุ่งทะยานขึ้น
Dialogue: 0,0:11:24.32,0:11:29.99,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับที่ลอร์น่ากับจูดิธได้พยากรณ์ไว้\Nและได้คาดหวังไว้อย่างแท้จริง ว่าจะเป็นเช่นนั้น
Dialogue: 0,0:11:29.99,0:11:32.11,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้คนที่เป็นออทิซีม\Nและครอบครัวยอมเปิดเผยตัวตน
Dialogue: 0,0:11:32.11,0:11:35.80,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้ในที่สุดได้รับการสนับสนุนและบริการ\Nในด้านต่าง ๆตามที่พวกเธอเรียกร้อง
Dialogue: 0,0:11:35.80,0:11:37.86,Default,,0000,0000,0000,,แล้ว แอนดริว เวคฟิลด์ ก็ตามมา
Dialogue: 0,0:11:37.86,0:11:41.72,Default,,0000,0000,0000,,การประนามว่าเข็มฉีดยาใช้ใน\Nการตรวจโรคจากวัคซีนต่าง ๆ
Dialogue: 0,0:11:41.72,0:11:43.83,Default,,0000,0000,0000,,ง่ายแต่ทรงพลัง
Dialogue: 0,0:11:43.83,0:11:46.62,Default,,0000,0000,0000,,และเรื่องราวที่น่าเชื่อถือแต่ชักชวน\Nไปในทางผิด ๆ
Dialogue: 0,0:11:46.62,0:11:48.99,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนที่ผิดพลาดเหมือนกับทฤษฏีเคนเนอร์
Dialogue: 0,0:11:48.99,0:11:51.24,Default,,0000,0000,0000,,ว่าโรคออทิซีมหายากมาก
Dialogue: 0,0:11:51.24,0:11:54.71,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าจากการประมาณการในตอนนี้ของ ซีดีซี
Dialogue: 0,0:11:54.71,0:11:59.13,Default,,0000,0000,0000,,มีเด็ก 1 คนในจำนวน 68 คนในอเมริกา\Nที่อยู่ในข่าย ถ้าถูกต้อง
Dialogue: 0,0:11:59.13,0:12:03.34,Default,,0000,0000,0000,,โรคออทิซึมเป็นหนึ่งในจำนวน\Nคนกลุ่มน้อยที่มากที่สุดในโลก
Dialogue: 0,0:12:03.34,0:12:07.17,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อไม่กี่ปีมานี้ คนที่เป็นโรคออทิซึม\Nต่างได้มาพบกันในอินเทอร์เน็ต
Dialogue: 0,0:12:07.17,0:12:10.81,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อปฏิเสธความเชื่อที่ว่าพวกเขาเป็น\Nปริศนาที่รอการแก้ไข
Dialogue: 0,0:12:10.81,0:12:12.100,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยการฝ่าฝันอุปสรรคทางการแพทย์ในภายหน้า
Dialogue: 0,0:12:12.100,0:12:15.46,Default,,0000,0000,0000,,สร้างคำนิยามว่า ระบบประสาทที่หลากหลาย
Dialogue: 0,0:12:15.46,0:12:18.74,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อเฉลิมฉลองความหลากหลาย\Nในการรับรู้ของผู้คน
Dialogue: 0,0:12:19.26,0:12:21.66,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่งในวิธีการที่จะเข้าใจ\Nระบบประสาทที่หลากหลาย
Dialogue: 0,0:12:21.66,0:12:25.32,Default,,0000,0000,0000,,คือให้คิดถึงรูปแบบระบบในร่างกายของมนุษย์
Dialogue: 0,0:12:25.32,0:12:30.24,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนอย่างว่า พีซีที่ไม่ได้ใช้วินโดส์\Nไม่ได้หมายความว่ามันใช้งานไม่ได้
Dialogue: 0,0:12:30.24,0:12:33.87,Default,,0000,0000,0000,,โดยมาตรฐานโรคออทิซีม\Nกับมันสมองของคนทั่วไป
Dialogue: 0,0:12:33.87,0:12:35.89,Default,,0000,0000,0000,,ที่สับสนวุ่นวายอย่างง่าย ๆ\N
Dialogue: 0,0:12:35.89,0:12:37.68,Default,,0000,0000,0000,,สังคมที่ถูกครอบงำ
Dialogue: 0,0:12:37.68,0:12:40.100,Default,,0000,0000,0000,,และความทุกข์จากการขาดความสนใจ\Nในเรื่องรายละเอียด
Dialogue: 0,0:12:40.100,0:12:43.99,Default,,0000,0000,0000,,ให้แน่ใจว่า คนที่เป็นออทิซีม\Nมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก
Dialogue: 0,0:12:43.99,0:12:46.27,Default,,0000,0000,0000,,ในการอยู่บนโลกใบนี้\Nที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อพวกเขา
Dialogue: 0,0:12:46.27,0:12:50.52,Default,,0000,0000,0000,,[เจ็ดสิบ] หลายปีต่อมา\Nเรายังชื่นชมกับเอสเปอร์เจอร์
Dialogue: 0,0:12:50.52,0:12:54.60,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ที่เชื่อมั่น การบำบัดรักษา โรคออทิซึม\Nที่คาดหวังว่าไร้ความสามารถมากทีสุด
Dialogue: 0,0:12:54.60,0:12:57.53,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถูกค้นพบโดยครูหลายท่านที่เข้าใจ
Dialogue: 0,0:12:57.53,0:12:59.66,Default,,0000,0000,0000,,นายจ้างหลายคนที่จัดที่จัดทางให้
Dialogue: 0,0:12:59.66,0:13:01.52,Default,,0000,0000,0000,,การช่วยเหลือของชุมชนต่าง ๆ
Dialogue: 0,0:13:01.52,0:13:04.87,Default,,0000,0000,0000,,และพ่อแม่ที่เชื่อมั่นในศักยภาพของลูก ๆ
Dialogue: 0,0:13:04.87,0:13:07.91,Default,,0000,0000,0000,,ชายที่เป็นออทิซึม\Nชื่อว่าโซเซีย แซกส์ ครั้งหนึ่งพูดว่า
Dialogue: 0,0:13:07.91,0:13:13.21,Default,,0000,0000,0000,,"เราต้องการทุกคนอย่างเร่งด่วน\Nเพื่อนำทางเรือมนุษย์ชาติ"
Dialogue: 0,0:13:13.21,0:13:15.76,Default,,0000,0000,0000,,ขณะที่เรากำลังแล่นผ่านอนาคตที่ไม่แน่นอน
Dialogue: 0,0:13:15.76,0:13:19.50,Default,,0000,0000,0000,,เราต้องการความเฉลียวฉลาดทุกรูปแบบ\Nของมนุษยชาติบนโลกใบนี้
Dialogue: 0,0:13:19.50,0:13:25.47,Default,,0000,0000,0000,,ทำงานร่วมกันในการแก้ปัญหา\Nกับความท้าทายหลายเรื่องที่พวกเราเจอในสังคม
Dialogue: 0,0:13:25.47,0:13:27.79,Default,,0000,0000,0000,,เราไม่สามารถสูญเสียมันสมองอีกต่อไปแล้ว
Dialogue: 0,0:13:27.79,0:13:30.14,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณมากครับ
Dialogue: 0,0:13:30.14,0:13:34.14,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)