1
00:00:00,882 --> 00:00:03,482
หลังจากคริสต์มาสปีที่แล้ว

2
00:00:03,482 --> 00:00:07,320
เด็ก 132 คนในแคลิฟอร์เนียได้ติดโรคหัด

3
00:00:07,320 --> 00:00:09,333
จากใครคนหนึ่งที่ไปเที่ยวสวนสนุกดิสนี่แลนด์

4
00:00:09,333 --> 00:00:12,282
หรือได้สัมผัสกับใครบางคนที่มีเชื้อโรคหัด
ในที่แห่งนั้น

5
00:00:12,282 --> 00:00:15,486
เชื้อไวรัสได้กระโดดข้ามพรมแดนแคนาดา

6
00:00:15,486 --> 00:00:18,922
ทำให้เด็กมากกว่า 100 คนในควีเบก
ติดโรคหัดไปด้วย

7
00:00:18,922 --> 00:00:21,871
หนึ่งในเรื่องที่น่าสลดใจเกี่ยวกับ
การระบาดของโรคนี้

8
00:00:21,871 --> 00:00:27,490
คือการติดโรคหัดที่อาจรุนแรงปางตาย
กับเด็กที่ไม่มีระบบภูมิคุ้มกันที่อ่อนแอ

9
00:00:27,490 --> 00:00:31,275
วิธีการหนึ่งในการป้องกันที่ง่ายที่สุด
กับเชื้อโรคในโลกนี้

10
00:00:31,275 --> 00:00:33,272
วัคซีนที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านมัน

11
00:00:33,272 --> 00:00:36,638
มีความสามารถมากกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว

12
00:00:36,638 --> 00:00:39,912
แต่เด็กจำนวนมากที่ติดโรคระบาดไข้หัดนี้
ในสวนสนุกดิสนี่แลนด์

13
00:00:39,912 --> 00:00:41,886
ต่างไม่เคยได้รับวัคซีน

14
00:00:41,886 --> 00:00:44,138
เพราะพ่อแม่พวกเขาต่างหวาดกลัว

15
00:00:44,138 --> 00:00:47,157
กับบางอย่างที่ถูกกล่าวหาว่าว่าเลวร้ายมาก

16
00:00:47,157 --> 00:00:48,875
คือโรคออทิซีม

17
00:00:48,875 --> 00:00:52,658
แต่เดี๋ยว แต่ไม่ใช่เอกสารนั่นหรือที่จุดไฟ
การโต้เถียงอย่างรุนแรง

18
00:00:52,658 --> 00:00:54,981
เกี่ยวกับโรคออทิซิมและวัคซีน

19
00:00:54,981 --> 00:00:56,978
ถูกหักล้างความคิด ถูกถอนคำพูด

20
00:00:56,978 --> 00:00:59,450
ประทับตราการหลอกลวงอย่างไตร่ตรอง

21
00:00:59,450 --> 00:01:01,158
โดยวารสารการแพทย์ของอังกฤษ

22
00:01:01,158 --> 00:01:03,201
แล้วนักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญมีประสบการณ์


23
00:01:03,201 --> 00:01:07,520
รู้เรื่องทฤษฏีที่ว่าวัคซีนเป็นสาเหตุให้
เกิดโรคออทิซึมในอังกฤษหรือไม่

24
00:01:07,520 --> 00:01:09,377
ผมคิดว่าหลายท่านรู้

25
00:01:09,377 --> 00:01:11,955
แต่พ่อแม่นับล้านคนทั่วโลก

26
00:01:11,955 --> 00:01:16,573
ยังหวาดวิตกอย่างต่อเนื่องเรื่องวัคซีน
ทำให้ลูก ๆ มีความเสี่ยงกับโรคออทิซีม

27
00:01:16,923 --> 00:01:18,047
ทำไม

28
00:01:18,827 --> 00:01:20,290
นี่คือเหตุผลว่าทำไม

29
00:01:20,290 --> 00:01:25,375
นี่คือกราฟแสดงความชุกของโรคออทิซึม
ที่ประมาณการที่เพิ่มขึ้นจากเดิม

30
00:01:25,375 --> 00:01:27,488
มีจำนวนที่มากที่สุดในศตวรรษที่ 20

31
00:01:27,488 --> 00:01:31,180
โรคออทิซึมคาดว่ามีเงื่อนไขที่เป็นยากมาก
กลายเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ

32
00:01:31,180 --> 00:01:34,500
มีนักจิตวิทยาและกุมารแพทย์น้อยรายมาก
ที่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้

33
00:01:34,500 --> 00:01:37,217
แสดงอย่างชัดเจนว่าพวกเขาน่าจะเคยพบคนไข้บ้าง
จากงานอาชีพประจำ

34
00:01:37,217 --> 00:01:39,724
น่าจะเคยเห็นไม่ต่ำกว่าเรื่องเดียว

35
00:01:40,364 --> 00:01:43,602
หลายสิบปีความชุกของโรคที่ประมาณการ
ยังคงที่

36
00:01:43,602 --> 00:01:46,853
มีเด็กเพียง 3-4 คนใน 10,000 คน

37
00:01:46,853 --> 00:01:48,919
ต่อเมื่อในปี ค.ศ. 1990

38
00:01:48,919 --> 00:01:51,380
ตัวเลขกลับเริ่มถึบตัวขึ้นสูง

39
00:01:51,380 --> 00:01:54,608
องค์กรแสวงหารายได้จากโครงการต่าง ๆ
เช่น ออทิซึมสปีคส์

40
00:01:54,608 --> 00:01:57,696
อ้างอิงเสมอว่าโรคออทิซีมเหมือนโรคระบาด

41
00:01:57,696 --> 00:02:01,365
แต่ถ้าคุณสามารถจับโรคนี้ได้จากเด็ก
อีกคนในสวนสนุกดิสนีแลนด์

42
00:02:01,365 --> 00:02:02,967
แล้วอะไรที่จะตามมา

43
00:02:02,967 --> 00:02:06,194
ถ้าไม่ใช้วัคซีค แล้วจะใช้อะไร

44
00:02:06,194 --> 00:02:10,165
ถ้าคุณถามพนักงานที่พบเจอ
ที่สำนักงานกลางเพื่อควบคุมโรคในแอตลันต้า

45
00:02:10,165 --> 00:02:11,860
อะไรที่จะเกิดขึ้น

46
00:02:11,860 --> 00:02:16,370
พวกเขามีแนวโน้มที่จะตอบด้วยวลีว่า
"วิธีการวินิจฉัยโรคที่แพร่ขยายตัวขึ้น"

47
00:02:16,370 --> 00:02:18,134
และ " กำลังค้นกรณีตัวอย่างที่ดีขึ้น "

48
00:02:18,134 --> 00:02:20,711
ในการอธิบายจำนวนที่เพิ่มขึ้นมาก

49
00:02:20,711 --> 00:02:22,731
แต่ประเภทของวาทะกรรมนั้น

50
00:02:22,731 --> 00:02:25,680
ไม่ได้บรรเทาอาการหวาดผวา
ของแม่วัยสาวแต่อย่างใด

51
00:02:25,680 --> 00:02:30,324
ที่พบว่าเด็กวัยสองขวบที่สัมผัสกับตาได้

52
00:02:30,324 --> 00:02:33,319
ถ้าการวินิจฉัยโรคมีการแผร่กระจายแล้ว

53
00:02:33,319 --> 00:02:36,152
ทำไม่ถึงอยู่ใกล้กับสถานที่แห่งแรก

54
00:02:36,152 --> 00:02:39,147
ทำไมกรณีโรคออทิซึ่มจึงยากกับการค้นพบ

55
00:02:39,147 --> 00:02:41,437
ก่อนปี ค.ศ. 1990

56
00:02:41,437 --> 00:02:47,172
ห้าปีก่อน ผมตัดสินใจที่จะพยายาม
ค้นหาคำตอบเกี่ยวกับปัญหาเรื่องนี้

57
00:02:47,172 --> 00:02:49,216
ผมเรียนรู้ว่ามีอะไรที่ได้เกิดขึ้นมาแล้ว

58
00:02:49,216 --> 00:02:53,116
ผลความล่าช้าและการเตือนภัยที่ก้าวหน้า
ทางวิทยาศาสตร์ทำให้มีข้อมูลน้อยกว่า

59
00:02:53,116 --> 00:02:56,354
พลังการเล่าเรื่องราว(ข่าวลือ)ที่หลอกลวง

60
00:02:56,544 --> 00:02:58,750
ที่สำคัญที่สุดในศตรวรรษที่ 20

61
00:02:58,750 --> 00:03:01,211
แพทย์ที่รักษาโรคได้บอกเล่าเรื่องราวหนึ่ง

62
00:03:01,211 --> 00:03:04,763
เกี่ยวกับการเป็นโรคออทิซิมและมีวิธีการ
ค้นพบได้อย่างไร

63
00:03:04,763 --> 00:03:07,573
แต่เรื่องราวนั้นกลับเป็นเรื่องที่ผิดพลาด

64
00:03:07,573 --> 00:03:09,384
และคุณลักษณะผลที่ได้ของโรคนี้

65
00:03:09,384 --> 00:03:13,285
ได้สร้างผลกระทบสร้างความเสียหายอย่างมากมาย
กับระบบสุขภาพสาธารณะทั่วโลก

66
00:03:13,285 --> 00:03:16,814
มีเรื่องราวลำดับที่ 2 เกี่ยวกับความจริง
ของเรื่องโรคออทิซึม

67
00:03:16,814 --> 00:03:19,430
ที่สูญหายไปแล้วและมีการลืมเลือนไป

68
00:03:19,430 --> 00:03:22,410
ในแง่มุมต่าง ๆ ที่คลุมเครือเกี่ยวกับ
สิ่งตีพิมพ์ทางการแพทย์


69
00:03:22,410 --> 00:03:26,427
เรื่องราวที่ 2 นี้บอกเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับ
ว่าทำไมเราต้องมาที่นี่

70
00:03:26,427 --> 00:03:29,032
และเราจะไปทางไหนกันต่อไป

71
00:03:29,352 --> 00:03:33,996
เรื่องแรกสุดเริ่มต้นด้วยนักจิตแพทย์เด็ก
ที่โรงพยาบาลจอห์นส์ ฮ๊อปคินส์

72
00:03:33,996 --> 00:03:35,946
ชื่อว่า ลีโอ เคนเนอร์

73
00:03:35,946 --> 00:03:39,499
ในปี ค.ศ. 1943 เคนเนอร์ ได้ตีพิมพ์เอกสาร

74
00:03:39,499 --> 00:03:44,212
อธิบายว่ามีคนไข้วัยรุ่น 11 คน
ที่ดูเหมือนว่ามีโลกส่วนตัวของตนเอง

75
00:03:44,212 --> 00:03:46,302
ไม่ยอมรับรู้ผู้คนที่อยู่รอบข้าง

76
00:03:46,302 --> 00:03:48,462
แม้แต่พ่อแม่ของตนเอง

77
00:03:48,462 --> 00:03:50,737
พวกเขาสามารถหัวเราะเองได้เป็นชั่วโมง ๆ

78
00:03:50,737 --> 00:03:53,384
ด้วยการกระพือมือขึ้นลงหน้าใบหน้าตนเอง

79
00:03:53,384 --> 00:03:55,358
แต่พวกเขาจะรู้สึกตื่นตกใจกับเรื่องจิ๊บ ๆ

80
00:03:55,358 --> 00:03:58,970
เช่นของเล่นชิ้นโปรดที่ถูกย้ายไปจากที่เดิม
ที่วางไว้เป็นประจำ

81
00:03:58,970 --> 00:04:00,977
โดยพวกเขาไม่รู้เรื่อง

82
00:04:00,977 --> 00:04:03,693
เรื่องนี้ขึ้นกับพ่อแม่เด็กที่ถูกพามาที่
คลีนิคของเขา

83
00:04:03,693 --> 00:04:07,269
เคนเนอร์ได้พิจารณาว่าโรคออทิซึม
ค่อนข้างหายากมาก

84
00:04:07,269 --> 00:04:11,727
ในปี ค.ศ. 1950 ในฐานะผู้นำระดับโลกในเรื่องนี้

85
00:04:11,727 --> 00:04:17,300
เขาได้ประกาศว่าเขาได้เห็นกรณีตัวอย่าง
ของจริงในกลุ่มอาการโรคถึง 150 เรื่อง

86
00:04:17,300 --> 00:04:21,363
ในระหว่างลงพื้นที่ภาคสนามในที่ห่างไกล
ที่ประเทศอัฟริกาใต้

87
00:04:21,363 --> 00:04:23,754
ที่นั่นแน่นอนไมน่าแปลกใจแต่อย่างใด

88
00:04:23,754 --> 00:04:27,130
เพราะบรรทัดฐานของเคนเนอร์คือ
การวินิจฉัยโรคออทิซึม

89
00:04:27,130 --> 00:04:29,443
ที่มีการคัดเลือกคนไข้มาอย่างไม่น่าเชื่อถือ

90
00:04:29,443 --> 00:04:34,621
ตัวอย่างเช่น เขาได้ทำลายขวัญด้วย
การวินิจฉัยโรคเด็กที่เป็นโรคลมชัก

91
00:04:34,621 --> 00:04:38,382
แต่ตอนนี้เรารู้ว่าโรคลมชักเป็นอาการปรกติ
ของโรคออทิซึม

92
00:04:38,382 --> 00:04:41,424
ครั้งหนึ่งเขาได้โวว่าเขาค้นพบเด็ก 
9 ถึง 10 คน

93
00:04:41,424 --> 00:04:45,255
ที่ย้ายมาจากคลีนิคอื่นเพื่อมารักษา
โรคออทิซีมที่คลีนิคของเขา

94
00:04:45,255 --> 00:04:47,883
โดยไม่มีการวินิจฉัยโรคออทิซึมแต่อย่างใด

95
00:04:48,503 --> 00:04:50,944
เคนเนอร์เป็นคนที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่ง

96
00:04:50,944 --> 00:04:53,113
แต่จำนวนคนในทฤษฏีของเขา
ไม่ได้จบลงด้วยดีเลย

97
00:04:53,113 --> 00:04:56,888
เขาจัดลำดับโรคออทิซึมเป็นรูปแบบ
จากความผิดปรกติทางจิตตั้งแต่วัยเด็ก

98
00:04:56,888 --> 00:05:00,858
มาจากสาเหตุพ่อแม่เด็กที่เย็นชา
และไม่แสดงออกถึงความรักเด็ก

99
00:05:00,858 --> 00:05:02,995
เด็กเหล่านี้ เขากล่าวว่า

100
00:05:02,995 --> 00:05:07,313
เหมือนกับถูกแช่ในตู้เย็นใบหนึ่ง
ที่ไม่ได้ละลายน้ำแข็ง

101
00:05:07,313 --> 00:05:09,264
ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม

102
00:05:09,264 --> 00:05:12,189
เคนเนอร์สังเกตเห็นว่าบางครั้งคนไข้วัยรุ่น
ของเขาบางคน

103
00:05:12,189 --> 00:05:15,602
มีความสามารถพิเศษในบางเรื่องอย่าง
เฉพาะเจาะจง

104
00:05:15,602 --> 00:05:18,853
เช่น ดนตรี คณิตศาตร์ และความจำ

105
00:05:18,853 --> 00:05:20,734
เด็กคนหนึ่งในคลีนิคของเขา

106
00:05:20,734 --> 00:05:25,328
สามารถจำแนกความแตกต่างเพลงซิมโฟนี
18 บทก่อนวัยสองขวบ

107
00:05:25,796 --> 00:05:28,443
เมื่อแม่ของเด็กเปิดหนึ่งในเพลงโปรด
เพลงหนึ่งของเด็ก


108
00:05:28,443 --> 00:05:31,809
เขาจะร้องบอกเสียงดังว่า "เบโธเฟน"

109
00:05:31,809 --> 00:05:34,665
แต่เคนเนอร์ไม่สนใจสังเกตในเรื่อง
ความสามารถพิเศษเหล่านี้

110
00:05:34,665 --> 00:05:38,242
โดยอ้างว่าเด็กเหล่านี้ต่างเป็นสิ่งของ
ที่กำลังถูกย้อนคิดย้อนทำ

111
00:05:38,242 --> 00:05:40,865
เพราะพวกเขาได้ยินจากพ่อแม่ที่พูดเกินจริง

112
00:05:40,865 --> 00:05:43,465
เพราะสิ้นหวังกับการยอมรับในเรื่อง
ที่ได้รับรู้ของพวกเขา

113
00:05:43,465 --> 00:05:48,829
โดยเหตุผลอีกอย่าง โรคออทิซึมเป็นเรื่องที่
น่าอับอายและอัปยศของหลายครอบครัว

114
00:05:48,829 --> 00:05:51,406
และคนสองรุ่นของเด็กที่เป็นโรคออทิซึ่ม

115
00:05:51,406 --> 00:05:54,889
ต่างหนีหายไปจากสถาบันต่าง ๆ เพื่อหนทาง
ที่พวกเขาคิดว่าดี

116
00:05:54,889 --> 00:05:58,163
ด้วยการหายไปจากโลกจำนวนมาก

117
00:05:58,163 --> 00:06:02,400
เรื่องที่น่าแปลกใจต้องรอจนถึงปี ค.ศ. 1970

118
00:06:02,400 --> 00:06:07,567
นักวิจัยหลายคนจึงเริ่มพิสูจน์ทฤษฏีเคนเนอร์
เรืองโรคออทิซึมที่ค่อนข้างหายาก

119
00:06:07,567 --> 00:06:11,305
ลอร์น่า วิง เป็นนักจิตวิทยาบำบัด
การเรียนรู้ในลอนดอน

120
00:06:11,305 --> 00:06:14,509
ที่คิดว่าทฤษฏีเคนเนอร์เกี่ยวกับ
ความเป็นพ่อแม่ที่เย็นชาไร้อารมณ์

121
00:06:14,509 --> 00:06:17,528
เป็นเรื่อง "งี่เง่าเข้าไส้" ตามที่เธอบอกผม

122
00:06:17,528 --> 00:06:21,707
เธอกับจอห์น สามีของเธอต่างเป็นคนอบอุ่น
และน่ารักใคร่

123
00:06:21,707 --> 00:06:24,520
และพวกเขามีลูกสาวที่เป็นโรคออทิซึม
อย่างเต็มที่ชื่อ ซูซี่

124
00:06:25,110 --> 00:06:29,822
ลอร์น่ากับจอห์นต่างรู้ดีว่าเป็นงานหนักมาก
ในการเลี้ยงดูเด็กอย่างซูซี่

125
00:06:29,822 --> 00:06:31,784
ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือในหลายด้าน

126
00:06:31,784 --> 00:06:33,386
การศึกษาพิเศษ

127
00:06:33,386 --> 00:06:37,635
และทรัพยากรอื่น ๆ ที่สุดเอื้อมถ้าไม่ได้รับ
การวินิจฉัยโรคนี้

128
00:06:37,635 --> 00:06:40,259
เพื่อทำให้เป็นกรณีกับบริการสุขภาพของชาติ

129
00:06:40,259 --> 00:06:45,507
ทั้งยังต้องมีทรัพยากรหลายอย่างที่จำเป็นกับ
เด็กที่เป็นโรคออทิซึมกับครอบครัวของพวกเขา

130
00:06:45,507 --> 00:06:47,643
ลอร์น่ากับพื่อนร่วมงานของเธอ จูดิธ กูลด์

131
00:06:47,643 --> 00:06:52,193
ได้ตัดสินใจที่จะทำบางอย่างที่ควรจะ
มีการทำมาแล้วเมื่อ 30 ปีก่อนหน้านี้

132
00:06:52,193 --> 00:06:57,139
ทั้งสองคนทำการศึกษาโรคออทิซีมที่ชุก
ในกลุ่มประชากรทั่วไป

133
00:06:57,139 --> 00:07:01,435
พวกเธอมุ่งเน้นในพื้นที่ของลอนดอน
ในชุมชนที่เรียกว่า แคมเบอร์เวลล์

134
00:07:01,435 --> 00:07:05,100
พยายามที่จะค้นหาเด็กออทิซึมในชุมชน

135
00:07:05,100 --> 00:07:09,767
แต่สิ่งที่พวกเธอเห็นทำให้รู้ชัดว่ารูปแบบ
การศึกษาของเคนเนอร์มีวิธีการที่จำกัดมาก

136
00:07:09,767 --> 00:07:14,293
ขณะที่โรคออทิซึมที่แท้จริงมีมากกว่ามาก
มีชีวิตชีวากับแตกต่างกันมาก

137
00:07:14,663 --> 00:07:16,806
เด็กบางคนไม่สามารถพูดได้เลย

138
00:07:16,806 --> 00:07:21,542
ขณะที่บางคนไปไกลกว่าด้วยการหลงใหล
ในเรื่องเกี่ยวกับดาราศาสตร์

139
00:07:21,542 --> 00:07:25,486
ไดโนเสาร์ หรือ ลำดับการสืบทอดราชวงศ์

140
00:07:25,486 --> 00:07:30,176
ในอีกนัยหนึ่ง เด็กเหล่านี้ไม่ได้เรียนรู้
เรื่องความสุภาพ และการจัดกล่องให้เรียบร้อย

141
00:07:30,176 --> 00:07:31,871
หลังจากจูธิทวางไว้ทดสอบ

142
00:07:31,871 --> 00:07:33,752
และพวกเธอเห็นเด็กพวกนี้จำนวนมาก

143
00:07:33,752 --> 00:07:37,537
มีวิถีชีวิตที่มากกว่ารูปแบบเคนเนอร์
ที่มีขนาดใหญ่มากกว่าที่เคยทำนายไว้

144
00:07:37,537 --> 00:07:41,252
ในต้องแรกพวกเธอแทบจะสูญเสีย
ความมั่นใจกับข้อมูลเหล่านี้

145
00:07:41,252 --> 00:07:44,380
ทำไมไม่มีใครสังเกตเด็กเหล่านี้มาก่อน

146
00:07:44,380 --> 00:07:47,899
ต่อมาลอร์นาได้พบเอกสารอ้างอิง
ที่เคยตีพิมพ์มาก่อนโดยบังเอิญ

147
00:07:47,899 --> 00:07:50,554
ในเยอรมันนี ในปี ค.ศ. 1944

148
00:07:50,554 --> 00:07:52,899
หนึ่งปีหลังจากเอกสารของเคนเนอร์

149
00:07:52,899 --> 00:07:54,617
และแล้วถูกลืมไป

150
00:07:54,617 --> 00:07:57,194
ถูกฝังไปกับเถ้าถ่านของช่วงเวลาที่เลวร้าย
(สงครามโลกครั้งที่ 2)

151
00:07:57,194 --> 00:08:00,445
ไม่มีใครต้องการจดจำหรือคิดถึงมันอีก

152
00:08:00,445 --> 00:08:03,115
เคนเนอร์ก็รู้ดีเกี่ยวกับเอกสารของคู่แข่ง

153
00:08:03,115 --> 00:08:07,860
แต่ได้หลีกเลี่ยงอย่างไร้จริยธรรม
ที่จะอ้างอิงไว้ในงานของเขา

154
00:08:07,860 --> 00:08:10,322
มันไม่เคยมีการแปลเป็นภาษาอังกฤษ
มาก่อนด้วยแต่อย่างใด

155
00:08:10,322 --> 00:08:13,285
แต่โชคดีที่สามีของลอร์น่าพูดภาษาเยอรมัน

156
00:08:13,285 --> 00:08:15,932
และเขาได้แปลเอกสารนี้ให้เธอ

157
00:08:15,932 --> 00:08:19,624
เอกสารนี้ได้เสนอเรื่องราวทางเลือกอีกทาง
ให้กับโรคออทิซีม

158
00:08:19,624 --> 00:08:22,317
โดยนักเขียนชาย ฮันส์ แอสเปอร์เจอร์

159
00:08:22,317 --> 00:08:25,591
ที่ทำงานที่คลีนิครวมแพทย์กับโรงเรียนประจำ

160
00:08:25,591 --> 00:08:28,331
ในเวียนนาในปี ค.ศ. 1930

161
00:08:28,331 --> 00:08:32,302
แอสเปอร์เจอร์มีแนวคิดในการสอนเด็ก
ด้วยการเรียนที่แตกต่างหลายอย่าง

162
00:08:32,302 --> 00:08:35,436
ที่ก้าวหน้ามากกว่ามาตรฐานต่าง ๆ
ในยุคร่วมสมัย

163
00:08:35,436 --> 00:08:39,848
ทุกเช้าที่คลินิคของเขาจะเริ่มต้นด้วย
การออกกำลังกายพร้อมเสียงดนตรี

164
00:08:39,848 --> 00:08:43,354
และเด็ก ๆ ต่างมีการละเล่นต่าง ๆ ใน
วันอาทิตย์หลังเที่ยง

165
00:08:43,354 --> 00:08:46,349
แทนที่จะโทษพ่อแม่ที่เป็นสาเหตุของ
โรคออทิซีม

166
00:08:46,349 --> 00:08:51,202
เอสเปอร์เจอร์วางเรื่องนี้ไว้ว่าเป็นเรื่อง
ตลอดชีวิต พันธุกรรมที่บกพร่อง

167
00:08:51,202 --> 00:08:55,103
ที่ต้องการรูปแบบความเห็นอกเห็นใจ
ด้วยการสนับสนุนและการปรับตัว

168
00:08:55,103 --> 00:08:58,510
มากกว่าแนวทางปฏิบัติแบบคนทั่วไปตลอดชีวิต

169
00:08:58,510 --> 00:09:01,395
แทนที่จะบำบัดรักษาเด็ก ๆ ในคลีนิค
เหมือนกับพ่อแม่

170
00:09:01,395 --> 00:09:04,460
แอสเปอร์เจอร์กับเรียกพวกเด็ก ๆ ว่า 
ศาตราจารย์ตัวน้อย ๆ

171
00:09:04,460 --> 00:09:08,245
แล้วระบุว่าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา
เพื่อพัฒนาระบบการศึกษา

172
00:09:08,245 --> 00:09:10,729
ที่เฉพาะเจาะจงเหมาะสมกับพวกเขา

173
00:09:10,729 --> 00:09:16,460
ที่สำคัญมาก เอสเปอร์เจอร์สังเกตโรคออทิซีม
เหมือนกับความหลากหลายอย่างต่อเนื่อง

174
00:09:16,460 --> 00:09:21,114
สะพานเชื่อมขอบเขตที่น่าประหลาดใจระหว่าง
อัจฉริยะกับความโง่เขลา

175
00:09:21,584 --> 00:09:25,116
เขาเชื่อว่าโรคออทิซึมและการรักษาเป็น
เรื่องธรรมดา

176
00:09:25,116 --> 00:09:26,982
และอย่างที่เป็นมาตลอด

177
00:09:26,982 --> 00:09:32,276
โดยการดูจากแง่มุมความต่อเนื่องในต้นแบบ
ที่คุ้นเคยจากวัฒนธรรมที่นิยมกันทั่วไป

178
00:09:32,276 --> 00:09:34,612
คล้ายกับสังคมนักวิทยาศาสตร์ที่งุ่มง่าม

179
00:09:34,612 --> 00:09:37,306
และศาตราจารย์ที่ใจลอย

180
00:09:37,306 --> 00:09:39,419
เขาไปไกลมากจนพูดได้ว่า

181
00:09:39,419 --> 00:09:42,646
ดูเหมือนว่าเป็นความสำเร็จของด้าน
วิทยาศาตร์กับด้านศิลปศาสตร์

182
00:09:42,646 --> 00:09:45,592
คุณสมบัติของโรคออทิซึ่มที่จำเป็นอย่างยิ่ง

183
00:09:46,292 --> 00:09:51,214
ลอร์น่ากับจูดิธเชื่อว่าเคนเนอร์ได้ผิดพลาด
ไปแล้วเรื่องโรคออทิซีมที่หายาก

184
00:09:51,214 --> 00:09:53,907
เหมือนกับพ่อแม่เด็กกำลังค้นพบมัน

185
00:09:53,907 --> 00:09:55,951
ในอีกเจ็ดปีต่อมา

186
00:09:55,951 --> 00:09:59,364
พวกเธอทำงานร่วมกับสมาคมจิตวิทยาแห่งอเมริกา

187
00:09:59,364 --> 00:10:01,964
ทำให้บรรทัดฐานเรื่องนี้มีการวินิจฉัย

188
00:10:01,964 --> 00:10:05,981
เพื่อสะท้อนความหลากหลายของเรื่อง
ที่เรียกว่าการคาดคะเนโรคออทิซีม

189
00:10:05,981 --> 00:10:08,559
ในช่วงหลังยุค 80 จนถึงต้นยุค 90

190
00:10:08,559 --> 00:10:10,857
การเปลี่ยนแปลงของพวกเธอสร้างผลกระทบ

191
00:10:10,857 --> 00:10:13,226
ลบล้างรูปแบบความคิดคับแคบของเคนเนอร์

192
00:10:13,226 --> 00:10:16,801
แทนที่ด้วยรูปแบบที่ครอบคลุมกว้างขวางกว่า
ของเอสเปอร์เจอร์

193
00:10:16,801 --> 00:10:19,472
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นใน
สุญญากาศ

194
00:10:19,472 --> 00:10:23,326
ด้วยการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันกับการที่
ลอร์น่ากับจูดิธที่ทำงานอยู่เบื้องหลัง

195
00:10:23,326 --> 00:10:25,160
ในการปรับปรุงการวินิจฉัยโรค

196
00:10:25,160 --> 00:10:30,176
ผู้คนทั่วโลกต่างรับรู้เรื่องโรคออทิซึ่ม
ในวัยรุ่นเป็นครั้งแรก

197
00:10:30,176 --> 00:10:33,550
ก่อนหนังเรื่อง "มนุษย์ฝน" 
จะฉายในปี ค.ศ. 1988

198
00:10:33,550 --> 00:10:38,209
มีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในระบบจำนวนน้อยมาก
ที่รู้เกี่ยวกับโรคออทิซึม

199
00:10:38,209 --> 00:10:42,969
แต่หลังจากดัสติน ฮอฟแมนต์ ลืมเรื่องศักยภาพ
ของ เรย์มอนด์ แบพบิตต์

200
00:10:42,969 --> 00:10:46,104
ทำให้ "มนุษย์ฝน" ได้รางวัลอเคเดมี่

201
00:10:46,104 --> 00:10:48,844
กุมารแพทย์ แพทย์จิตวิทยา

202
00:10:48,844 --> 00:10:53,534
ครูและพ่อแม่ทั่วโลกต่างรู้จักโรคออทิซึ่ม

203
00:10:53,534 --> 00:10:56,459
ในเวลาเดียวกันโดยบังเอิญ

204
00:10:56,459 --> 00:11:01,589
เป็นครั้งแรกที่มีวิธีการง่าย ๆ ของคลีนิค
นำมาใช้ในการทดสอบอาการโรคออทิซึม

205
00:11:01,939 --> 00:11:06,629
โดยไม่จำเป็นต้องไปพบกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ
จำนวนน้อยอีกเลย

206
00:11:06,629 --> 00:11:09,207
เพื่อพัฒนาการลูกของคุณ

207
00:11:09,207 --> 00:11:11,320
พันธมิตรจากหนังเรื่อง "มนุษย์ฝน"

208
00:11:11,320 --> 00:11:15,499
คือการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่บรรทัดฐาน
และการเริ่มต้นการทดสอบเหล่านี้

209
00:11:15,499 --> 00:11:17,774
ได้สร้างผลกระทบกว้างขวาง

210
00:11:17,774 --> 00:11:21,304
การจู่โจมสมบูรณ์แบบกับการรับรู้โรคออทิซึม

211
00:11:21,304 --> 00:11:24,322
จำนวนครั้งในการวินิจฉัยโรคได้พุ่งทะยานขึ้น

212
00:11:24,322 --> 00:11:29,990
เหมือนกับที่ลอร์น่ากับจูดิธได้พยากรณ์ไว้
และได้คาดหวังไว้อย่างแท้จริง ว่าจะเป็นเช่นนั้น

213
00:11:29,990 --> 00:11:32,106
ทำให้คนที่เป็นออทิซีม
และครอบครัวยอมเปิดเผยตัวตน

214
00:11:32,106 --> 00:11:35,798
ทำให้ในที่สุดได้รับการสนับสนุนและบริการ
ในด้านต่าง ๆตามที่พวกเธอเรียกร้อง

215
00:11:35,798 --> 00:11:37,864
แล้ว แอนดริว เวคฟิลด์ ก็ตามมา

216
00:11:37,864 --> 00:11:41,719
การประนามว่าเข็มฉีดยาใช้ใน
การตรวจโรคจากวัคซีนต่าง ๆ

217
00:11:41,719 --> 00:11:43,832
ง่ายแต่ทรงพลัง

218
00:11:43,832 --> 00:11:46,618
และเรื่องราวที่น่าเชื่อถือแต่ชักชวน
ไปในทางผิด ๆ

219
00:11:46,618 --> 00:11:48,986
เหมือนที่ผิดพลาดเหมือนกับทฤษฏีเคนเนอร์

220
00:11:48,986 --> 00:11:51,239
ว่าโรคออทิซีมหายากมาก

221
00:11:51,239 --> 00:11:54,710
ถ้าจากการประมาณการในตอนนี้ของ ซีดีซี

222
00:11:54,710 --> 00:11:59,133
มีเด็ก 1 คนในจำนวน 68 คนในอเมริกา
ที่อยู่ในข่าย ถ้าถูกต้อง

223
00:11:59,133 --> 00:12:03,340
โรคออทิซึมเป็นหนึ่งในจำนวน
คนกลุ่มน้อยที่มากที่สุดในโลก

224
00:12:03,340 --> 00:12:07,167
เมื่อไม่กี่ปีมานี้ คนที่เป็นโรคออทิซึม
ต่างได้มาพบกันในอินเทอร์เน็ต

225
00:12:07,167 --> 00:12:10,812
เพื่อปฏิเสธความเชื่อที่ว่าพวกเขาเป็น
ปริศนาที่รอการแก้ไข

226
00:12:10,812 --> 00:12:12,995
ด้วยการฝ่าฝันอุปสรรคทางการแพทย์ในภายหน้า

227
00:12:12,995 --> 00:12:15,456
สร้างคำนิยามว่า ระบบประสาทที่หลากหลาย

228
00:12:15,456 --> 00:12:18,744
เพื่อเฉลิมฉลองความหลากหลาย
ในการรับรู้ของผู้คน

229
00:12:19,264 --> 00:12:21,655
หนึ่งในวิธีการที่จะเข้าใจ
ระบบประสาทที่หลากหลาย

230
00:12:21,655 --> 00:12:25,324
คือให้คิดถึงรูปแบบระบบในร่างกายของมนุษย์

231
00:12:25,324 --> 00:12:30,240
เหมือนอย่างว่า พีซีที่ไม่ได้ใช้วินโดส์
ไม่ได้หมายความว่ามันใช้งานไม่ได้

232
00:12:30,240 --> 00:12:33,869
โดยมาตรฐานโรคออทิซีม
กับมันสมองของคนทั่วไป

233
00:12:33,869 --> 00:12:35,889
ที่สับสนวุ่นวายอย่างง่าย ๆ


234
00:12:35,889 --> 00:12:37,677
สังคมที่ถูกครอบงำ

235
00:12:37,677 --> 00:12:40,997
และความทุกข์จากการขาดความสนใจ
ในเรื่องรายละเอียด

236
00:12:40,997 --> 00:12:43,992
ให้แน่ใจว่า คนที่เป็นออทิซีม
มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก

237
00:12:43,992 --> 00:12:46,268
ในการอยู่บนโลกใบนี้
ที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อพวกเขา

238
00:12:46,268 --> 00:12:50,520
[เจ็ดสิบ] หลายปีต่อมา
เรายังชื่นชมกับเอสเปอร์เจอร์

239
00:12:50,520 --> 00:12:54,603
ผู้ที่เชื่อมั่น การบำบัดรักษา โรคออทิซึม
ที่คาดหวังว่าไร้ความสามารถมากทีสุด

240
00:12:54,603 --> 00:12:57,529
แต่ถูกค้นพบโดยครูหลายท่านที่เข้าใจ

241
00:12:57,529 --> 00:12:59,665
นายจ้างหลายคนที่จัดที่จัดทางให้

242
00:12:59,665 --> 00:13:01,522
การช่วยเหลือของชุมชนต่าง ๆ

243
00:13:01,522 --> 00:13:04,866
และพ่อแม่ที่เชื่อมั่นในศักยภาพของลูก ๆ

244
00:13:04,866 --> 00:13:07,908
ชายที่เป็นออทิซึม
ชื่อว่าโซเซีย แซกส์ ครั้งหนึ่งพูดว่า

245
00:13:07,908 --> 00:13:13,211
"เราต้องการทุกคนอย่างเร่งด่วน
เพื่อนำทางเรือมนุษย์ชาติ"

246
00:13:13,211 --> 00:13:15,764
ขณะที่เรากำลังแล่นผ่านอนาคตที่ไม่แน่นอน

247
00:13:15,764 --> 00:13:19,502
เราต้องการความเฉลียวฉลาดทุกรูปแบบ
ของมนุษยชาติบนโลกใบนี้

248
00:13:19,502 --> 00:13:25,469
ทำงานร่วมกันในการแก้ปัญหา
กับความท้าทายหลายเรื่องที่พวกเราเจอในสังคม

249
00:13:25,469 --> 00:13:27,791
เราไม่สามารถสูญเสียมันสมองอีกต่อไปแล้ว

250
00:13:27,791 --> 00:13:30,136
ขอบคุณมากครับ

251
00:13:30,136 --> 00:13:34,136
(เสียงปรบมือ)