1
00:00:06,583 --> 00:00:10,133
کائنات حیات کیهانی خود را
با یک انفجار بزرگ شروع کرد

2
00:00:10,133 --> 00:00:12,603
نزدیک به چهارده میلیارد سال پیش،

3
00:00:12,603 --> 00:00:15,083
و از آن زمان در حال بزرگ شدن بوده است.

4
00:00:15,083 --> 00:00:18,533
اما در چه منبسط میشود؟

5
00:00:18,566 --> 00:00:21,186
این سوالی پیچیده است.

6
00:00:21,186 --> 00:00:23,166
دلیل این است که:

7
00:00:23,166 --> 00:00:25,416
معادله نسبیت عام انیشتین

8
00:00:25,416 --> 00:00:29,416
فضا و زمان را به گونهای
در هم تنیده توصیف میکند

9
00:00:29,416 --> 00:00:31,176
که تار و پود کائنات هستند.

10
00:00:31,176 --> 00:00:35,176
این یعنی آنچه به عنوان
فضا و زمان میشناسیم

11
00:00:35,176 --> 00:00:38,616
تنها به عنوان بخشی از کائنات
وجود دارد و نه ورای آن.

12
00:00:38,616 --> 00:00:42,656
خوب، وقتی اشیای هر روزه منبسط میشوند،

13
00:00:42,656 --> 00:00:43,986
فضای بیشتری اشغال میکنند.

14
00:00:43,986 --> 00:00:47,986
اما اگر چیزی به عنوان فضای بیشتر
برای اشغال وجود نداشته باشد چه،

15
00:00:47,986 --> 00:00:50,536
انبساط اصلا چه معنایی پیدا میکند؟

16
00:00:50,536 --> 00:00:54,536
در سال ۱۹۲۹ مشاهدات ستارهشناسی ادوین هابل

17
00:00:54,536 --> 00:00:57,116
پاسخی قطعی به ما داد.

18
00:00:57,116 --> 00:01:00,786
تحقیق او بر آسمان شب نشان داد
که تمام کهکشانهای دوردست

19
00:01:00,786 --> 00:01:03,686
پس میروند، یا از زمین دور میشوند.

20
00:01:03,686 --> 00:01:08,246
علاوه بر این، هرچه کهکشان دورتر باشد
سرعت پسروی آن بیشتر است.

21
00:01:08,246 --> 00:01:10,666
چطور میتوانیم این را درک کنیم؟

22
00:01:10,666 --> 00:01:14,726
یک قرص نان کشمشی را
در نظر بگیرید که در فر پف میکند.

23
00:01:14,726 --> 00:01:18,006
خمیر بین تمام کشمشها

24
00:01:18,006 --> 00:01:19,236
به یک اندازه پف میکند.

25
00:01:19,236 --> 00:01:22,736
اگر کشمشها را به عنوان
کهکشانها در نظر بگیریم،

26
00:01:22,736 --> 00:01:25,066
و خمیر را به عنوان فضای بین آنها،

27
00:01:25,066 --> 00:01:28,036
میتوانیم تصور کنیم
که کش آمدن یا منبسط شدن

28
00:01:28,036 --> 00:01:32,036
فضای بین کهکشانی باعث
دور شدن کهکشانها از هم میشود،

29
00:01:32,622 --> 00:01:37,222
و برای هر کهکشان،
همسایههای دوردستش فاصله بیشتری

30
00:01:37,222 --> 00:01:39,332
نسبت به همسایههای نزدیک میگیرند

31
00:01:39,332 --> 00:01:41,542
در یک بازه زمانی مساوی.

32
00:01:41,542 --> 00:01:46,812
قطع یقین، معادله نسبیت عام یک مسابقه

33
00:01:46,817 --> 00:01:49,977
طنابکشی کیهانی را پیشبینی میکند
میان گرانش و انبساط.

34
00:01:49,977 --> 00:01:54,097
تنها در فضای تاریک بین کهکشانهاست
که انبساط برنده میشود،

35
00:01:54,097 --> 00:01:55,827
و فضا کش میآید.

36
00:01:55,827 --> 00:01:58,117
پس جواب ما همین است.

37
00:01:58,117 --> 00:02:01,007
کائنات در خودش منبسط میشود.

38
00:02:01,007 --> 00:02:06,157
به همین دلیل، کیهانشناسان در حال
گسترش دادن مرزهای مدلهای ریاضی هستند

39
00:02:06,157 --> 00:02:11,187
تا ببینند چه چیزی، در صورت وجود،
ورای فضا-زمان وجود دارد.

40
00:02:11,192 --> 00:02:15,722
اینها حدس و گمانهای بی اساس نیستند،
بلکه فرضیاتی هستند

41
00:02:15,722 --> 00:02:18,622
که پیچ و تاب علمی نظریه
انفجار بزرگ را برطرف میکنند.

42
00:02:18,622 --> 00:02:23,802
انفجار بزرگ پیشبینی میکند که ماده به صورت
یکنواخت در تمام کائنات پراکنده شده است،

43
00:02:23,802 --> 00:02:28,322
به عنوان گاز فضایی -- اما بعد،
چطور کهکشانها و ستارهها به وجود آمدند؟

44
00:02:28,322 --> 00:02:32,122
مدل تورمی دورهای کوتاه را وصف میکند

45
00:02:32,128 --> 00:02:34,388
که انبساط با سرعتی
باورنکردنی رخ میداده است

46
00:02:34,388 --> 00:02:38,028
و نوسانات کوانتومی انرژی جهان جوان را

47
00:02:38,028 --> 00:02:42,538
به شکلگیری تودههای گاز که در نهایت
تبدیل به کهکشان شدند مرتبط میسازد.

48
00:02:42,538 --> 00:02:47,318
اگر این فرض را بپذیریم،
ممکن است همچنین القا کند که جهان ما

49
00:02:47,318 --> 00:02:53,578
بخشی از یک واقعیت کیهانی بزرگتر است
که دچار تورمی بیپایان و ابدی است.

50
00:02:53,578 --> 00:02:57,088
ما هیچ چیز از این
واقعیت نظری متورم نمیدانیم،

51
00:02:57,088 --> 00:03:01,088
غیر از این پیشبینی ریاضی
که میگوید انبساط بیانتهای آن

52
00:03:01,088 --> 00:03:04,858
ممکن است ناشی از یک شرایط
انرژی کوانتومی ناپایدار باشد.

53
00:03:04,858 --> 00:03:09,358
اما در بسیاری از منطقههای محلی،
انرژی ممکن است به صورت تصادفی نشست کند

54
00:03:09,358 --> 00:03:15,348
و به شرایط پایدار برسد، تورم متوقف شود
و جهانهای حبابی پدید بیایند.

55
00:03:15,348 --> 00:03:18,158
هر جهان حبابی --
که مال ما هم یکی از آنهاست

56
00:03:18,158 --> 00:03:21,718
-- میتواند با انفجار بزرگ
و قوانین فیزیک خود توصیف شود.

57
00:03:21,718 --> 00:03:25,098
جهان ما ممکن است بخشی از
یک چندجهانی بزرگتر باشد،

58
00:03:25,098 --> 00:03:29,338
که در آن نرخ بینظیر انبساط ابدی

59
00:03:29,338 --> 00:03:31,818
دیدار با یک جهان همسایه را
برای ما ناممکن میکند.

60
00:03:31,818 --> 00:03:37,378
انفجار بزرگ همچنین پیشبینی میکند که
در کائنات جوان و داغ، نیروهای بنیادین ما

61
00:03:37,378 --> 00:03:40,758
ممکن است در یک ابرنیرو متمرکز شده باشند.

62
00:03:40,758 --> 00:03:44,758
نظریههای ریاضی ریسمان توصیفی
برای این اتحاد پیشنهاد میدهد،

63
00:03:44,758 --> 00:03:49,248
علاوه بر ساختاری اساسی
برای کوارکها و الکترونهای زیراتمی.

64
00:03:49,248 --> 00:03:54,908
در این مدلهای پیشنهادی، ریسمانهای
مرتعش واحدهای سازنده جهان هستند.

65
00:03:54,908 --> 00:03:59,788
مدلهای رقیب ریسمان،
حال در توصیفی واحد اتفاق نظر دارند،

66
00:03:59,788 --> 00:04:06,138
و میگویند ممکن است این ساختارها
با ابعاد عظیم بالاتر تعامل داشته باشند که غشا نام دارند.

67
00:04:06,141 --> 00:04:09,751
جهان ما ممکن است
در چنین غشائی محدود شده باشد،

68
00:04:09,751 --> 00:04:16,521
و در جایی ناشناخته با ابعاد بالاتر
شناور باشد، که "توده" یا ابرفضا نامیده میشود.

69
00:04:16,521 --> 00:04:22,491
غشاهای دیگر -- حاوی گونههای دیگر جهان --
ممکن است در ابرفضا توامان وجود داشته باشند،

70
00:04:22,491 --> 00:04:27,371
و غشاهای همسایه ممکن است نیروهای اساسی
خاص مثل گرانش را به اشتراک بگذارند.

71
00:04:27,371 --> 00:04:31,431
هم تورم ابدی و هم غشاها
یک چندجهانی را توصیف میکنند،

72
00:04:31,431 --> 00:04:37,511
اما در حالی که جهانها در تورم ابدی از هم جدا هستند،
جهانهای غشایی میتوانند با هم برخورد کنند.

73
00:04:37,511 --> 00:04:42,001
پژواک چنین برخوردی میتواند
در تابش زمینه کیهانی نمود پیدا کند

74
00:04:42,001 --> 00:04:46,971
-- آشی از تابش در تمام کائنات،
بازمانده از دوران انفجار بزرگ در ابتدا.

75
00:04:46,971 --> 00:04:50,771
اما تا کنون چنین پژواک
کیهانی را پیدا نکردهایم.

76
00:04:50,771 --> 00:04:57,231
بعضی فکر میکنند این نظریههای چندجهانی متفاوت
درنهایت در یک نظریه عام ادغام میشوند

77
00:04:57,231 --> 00:04:59,871
یا با چیزی دیگر جایگزین میشوند.

78
00:04:59,871 --> 00:05:04,551
اما فعلا، اینها توضیحات نظری
مدلهای ریاضی هستند.

79
00:05:04,551 --> 00:05:09,261
از آنجا که این مدلها از آزمایشهای علمی
بسیاری الهام گرفته و توسط آنها هدایت میشوند،

80
00:05:09,261 --> 00:05:13,601
هنوز، آزمایشهای عینی اندکی
برای آزمایش مستقیم آنها در دست است.

81
00:05:13,601 --> 00:05:15,971
تا وقتی که ادوین هابل بعدی از راه برسد،

82
00:05:15,971 --> 00:05:20,881
دانشمندان احتمالا به دعوا بر سر زیبایی
مدلهایشان ادامه خواهند داد ...

83
00:05:20,881 --> 00:05:27,341
و رویا پردازی میکنند که چه چیزی،
اگر باشد، ورای جهان ما نهفته است.