1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
เริ่มกันเลยนะครับ การเล่นฉบับรวบรัด

2
00:00:04,000 --> 00:00:08,000
ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แน่ ถ้านิวยอร์กไทม์ส

3
00:00:08,000 --> 00:00:14,000
ฉบับวันอาทิตย์ที่ 17 ก.พ. ทำปกเรื่องเกี่ยวกับการเล่น

4
00:00:14,000 --> 00:00:17,000
พาดหัวรองบอกว่า "มันลึกซึ้งกว่าเรื่องเพศ

5
00:00:19,000 --> 00:00:22,000
จริงจัง แต่สนุกสนานโลดโผน

6
00:00:23,000 --> 00:00:27,000
แหล่งความคิดใหม่ๆ เกียวกับวิวัฒนาการ"

7
00:00:28,000 --> 00:00:32,000
ไม่เลวเลยนะครับ เสียแต่ว่าถ้าคุณดูที่ปกดีๆ เห็นอะไรหายไปมั้ยครับ?

8
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
มีผู้ใหญ่มั้ยครับ?

9
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
เอาละ เรามาย้อนกลับไปในศตวรรษที่15

10
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
นี่คือภาพลานกลางแจ้งในยุโรป

11
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
เต็มไปด้วยการเล่น 124 ชนิดที่แตกต่างกันไป

12
00:00:46,000 --> 00:00:52,000
ทุกช่วงวัย เล่นคนเดียว เล่นกับร่างกาย เกมส์ ตีกัน

13
00:00:52,000 --> 00:00:57,000
และนี่เอง ที่ผมคิดว่าเป็นภาพที่เป็นแบบอย่าง

14
00:00:57,000 --> 00:01:00,000
ของสภาพลานกลางแจ้งที่ควรเป็นในสมัยนั้น

15
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
เป็นสิ่งที่ผมคิดว่า เราอาจจะเสียมันไปจากวัฒนธรรมของเรา

16
00:01:05,000 --> 00:01:08,000
ดังนั้น ผมจึงอยากจะพาคุณไปสัมผ้ส

17
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
กับสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นผลพวงอันน่าทึ่ง

18
00:01:12,000 --> 00:01:15,000
ที่มานิโทบา ทางเหนือของเชอร์ชิล ช่วงเดือนตุลาคมและพฤศจิกายน

19
00:01:15,000 --> 00:01:17,000
น้ำแข็งในอ่าวฮัดสันละลายหมดไปแล้ว

20
00:01:17,000 --> 00:01:20,000
เจ้าหมีขั้วโลกที่คุณเห็นนี้ หนัก 1200 ปอนด์

21
00:01:20,000 --> 00:01:24,000
มันดุร้ายและหิวพอควร

22
00:01:24,000 --> 00:01:27,000
นอร์เบิร์ท รอสซิ่ง ช่างภาพชาวเยอรมัน

23
00:01:27,000 --> 00:01:33,000
อยู่ที่นั่น กำลังเก็บภาพของสุนัขพันธุ์ฮัสกี้ที่กำลังหยอกล้อกัน

24
00:01:34,000 --> 00:01:38,000
แล้วจู่ๆ มันก็โผล่มา, เจ้าหมีขั้วโลกเพศผู้ที่ดุร้าย

25
00:01:38,000 --> 00:01:41,000
กับสายตาจับจ้องแบบนักล่า

26
00:01:41,000 --> 00:01:46,000
คนที่เคยไปแอฟริกา หรือเคยถูกสุนัขจรจัดตามหลัง คงจะรู้ว่า

27
00:01:46,000 --> 00:01:49,000
มีสายตาจับจ้องของนักล่าแบบหนึ่ง

28
00:01:49,000 --> 00:01:51,000
ที่คุณรู้ได้เลยว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก

29
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
แต่ที่อีกด้านหนึ่งของสายตานักล่านั้น

30
00:01:53,000 --> 00:01:58,000
คือ สุนัขฮัสกี้เพศเมีย ตั้งท่าพร้อมเล่น แกว่งหางไปมา

31
00:01:58,000 --> 00:02:02,000
แล้วสิ่งที่แปลกมากๆ ก็เกิดขึ้น

32
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
พฤติกรรมทื่อๆ -- ที่ถูกกำหนด และเป็นรูปแบบเดียวกัน

33
00:02:05,000 --> 00:02:08,000
ที่จะลงเอยด้วยมื้ออาหาร -- กลับเปลี่ยนไป

34
00:02:09,000 --> 00:02:11,000
เจ้าหมีขั้วโลกตัวนี้

35
00:02:11,000 --> 00:02:14,000
ยืนตระหง่านเหนือเจ้าฮัสกี้

36
00:02:14,000 --> 00:02:18,000
ปราศจากซึ่งกรงเล็บ หรือแม้แต่เขี้ยวให้ได้เห็น

37
00:02:18,000 --> 00:02:21,000
แล้วพวกมันก็เริ่มการเต้นรำอันน่าทึ่ง

38
00:02:25,000 --> 00:02:26,000
การเล่นบัลเลต์

39
00:02:26,000 --> 00:02:30,000
สิ่งนี้เกิดขึ้นในธรรมชาติ การเล่นได้เอาชนะสัญชาตญาณของสัตว์กินเนื้อ

40
00:02:30,000 --> 00:02:33,000
และพลิกผันเหตุการณ์ที่น่าจะเป็นการต่อสู้สั้นๆ ที่ลงเอยด้วยความตาย

41
00:02:34,000 --> 00:02:39,000
ถ้าคุณเริ่มดูเจ้าฮัสกี้ ที่กำลังยื่นคอให้เจ้าหมีขั้วโลกดีๆ

42
00:02:40,000 --> 00:02:43,000
และมองใกล้ขึ้นอีกนิด จะพบว่าพวกมันอยู่ในสภาวะเปลี่ยนผ่าน

43
00:02:44,000 --> 00:02:47,000
มันกำลังเล่นกัน

44
00:02:47,000 --> 00:02:49,000
และสภาวะแบบนี้แหละ

45
00:02:50,000 --> 00:02:54,000
ที่ทำให้สัตว์สองชนิดนี้ ได้สำรวจความเป็นไปได้

46
00:02:54,000 --> 00:02:57,000
ที่จะเริ่มต้นทำบางสิ่งบางอย่างที่ต่างฝ่าย ต่างก็ไม่คิดจะทำ

47
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
หากปราศจากซึ่งสัญญาณแห่งการเล่น

48
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
นี่เป็นตัวอย่างชั้นเลิศ

49
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
ของการที่ความแตกต่างของพละกำลัง

50
00:03:07,000 --> 00:03:11,000
จะถูกลบล้างได้ด้วยขบวนการทางธรรมชาติ ที่ล้วนมีอยู่ในตัวเราทุกคน

51
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
แล้วผมมาเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร?

52
00:03:14,000 --> 00:03:17,000
จอห์นได้พูดถึงเรื่องที่ผมได้มีโอกาสศึกษาพวกฆาตกร, ซึ่งผมก็ได้ทำจริงๆ

53
00:03:17,000 --> 00:03:20,000
ฆาตกรคดีเท็กซัส ทาวเวอร์ ได้เปิดโลกทรรศน์ของผม --

54
00:03:20,000 --> 00:03:25,000
ย้อนกลับไปตอนที่เราศึกษาโศกนาฏกรรมการสังหารหมู่ของเขา

55
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
ต่อความสำคัญของการเล่น

56
00:03:27,000 --> 00:03:30,000
ที่มีกับเขา, จากการศึกษาอย่างละเอียด

57
00:03:30,000 --> 00:03:32,000
เราพบว่าเขาถูกกีดกันจากการเล่นอย่างรุนแรง

58
00:03:32,000 --> 00:03:34,000
เขาชื่อ ชาร์ลส วิทแมน

59
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
และคณะกรรมาธิการ ซึ่งประกอบไปด้วยนักวิทยาศาสตร์แท้ๆ จำนวนมาก

60
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
ก็ได้รู้สึกเมื่อตอนสิ้นสุดการศึกษาว่า

61
00:03:39,000 --> 00:03:45,000
การที่ไม่ได้เล่น และการจำกัดการเล่นเชิงพัฒนาที่มากขึ้นเรื่อยๆ

62
00:03:45,000 --> 00:03:50,000
นำเขาไปสู่สภาวะที่เปราะบางยิ่งขึ้นต่อโศกนาฏกรรมที่เขาก่อ

63
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
และการค้นพบนั้น ก็ได้ผ่านการพิสูจน์ของเวลา--

64
00:03:54,000 --> 00:03:58,000
โชคไม่ดีเลย, แม้แต่กับกรณีเมื่อเร็วๆ นี้ที่เวอร์จิเนียเทค ก็เช่นกัน

65
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
และยังมีการศึกษาอื่นๆ ในประชากรกลุ่มเสี่ยง

66
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความสำคัญของการเล่น,

67
00:04:05,000 --> 00:04:07,000
แต่ผมก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันคืออะไร

68
00:04:07,000 --> 00:04:12,000
และก็ต้องใข้เวลาศึกษาประวัติการเล่นของผู้คนต่างๆ อยู่นานหลายปี

69
00:04:12,000 --> 00:04:18,000
ก่อนที่ผมจะเริ่มตระหนักว่า ผมไม่ได้เข้าใจเรื่องนี้อย่างครบถ้วนจริงๆ

70
00:04:18,000 --> 00:04:22,000
และผมก็ไม่คิดว่าใครในพวกเราจะมีความเข้าใจอย่างครบถ้วน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ

71
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
แต่เราก็มองมันได้หลายทาง

72
00:04:24,000 --> 00:04:29,000
ซึ่งทางหนึ่งที่ผมคิดว่าจะมอบให้พวกคุณได้ก็คือ-- การแยกแยะ และการทำความเข้าใจ

73
00:04:29,000 --> 00:04:34,000
ภาพนี้ คือจุดเริ่มต้น ของการเล่นสำหรับมนุษยชาติ

74
00:04:34,000 --> 00:04:37,000
เมื่อสายตาของผู้เป็นแม่และทารกประสานกัน

75
00:04:37,000 --> 00:04:40,000
และทารกก็โตพอที่จะยิ้มได้แล้ว,

76
00:04:40,000 --> 00:04:44,000
เกิดอะไรขึ้น--แม่ก็จะเกิดความปิติที่พลุ่งพลานขึ้นมาตามธรรมชาติ

77
00:04:44,000 --> 00:04:48,000
และเธอก็เริ่มทำเสียงหยอกล้อและยิ้ม, ทารกก็ทำเช่นเดียวกัน

78
00:04:48,000 --> 00:04:52,000
ถ้าเรานำทั้งคู่ไปต่อสายเข้ากับเครื่องอ่านคลื่นไฟฟ้า

79
00:04:52,000 --> 00:04:57,000
ภาพคลื่นสมองซีกขวาของทั้งคู่จะสอดคล้องกัน

80
00:04:57,000 --> 00:05:02,000
ดังนั้น ความปิติที่เกิดขึ้นในช่วงแรกเริ่มของการเล่น

81
00:05:02,000 --> 00:05:06,000
และภาพทางกายภาพของมัน ก็คือสิ่งที่เราเริ่มต้นเข้าไปจัดการ

82
00:05:07,000 --> 00:05:11,000
และผมอยากให้พวกคุณคิดว่าทุกๆ ส่วนเล็กๆ ของการเล่นที่ซับซ้อน

83
00:05:11,000 --> 00:05:15,000
ล้วนอยู่บนพื้นฐานนี้สำหรับเราผู้เป็นมนุษย์

84
00:05:15,000 --> 00:05:19,000
ตอนนี้ผมกำลังนำคุณไปสู่หลากหลายวิธี ที่เราจะมองการเล่น

85
00:05:19,000 --> 00:05:23,000
ซึ่งไม่สามารถแยกแยะเดี่ยวๆ ได้

86
00:05:23,000 --> 00:05:26,000
เรากำลังมองการเล่นทางร่างกาย

87
00:05:26,000 --> 00:05:32,000
ซึ่งเป็นความปราถนาโดยธรรมชาติ ที่จะเอาชนะแรงดึงดูดของโลก

88
00:05:32,000 --> 00:05:34,000
นี่คือแพะภูเขา

89
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
ถ้าวันไหนคุณรู้สึกแย่ ลองนี่

90
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
กระโดดขึ้นลง ขยับตัวไปมา -- คุณจะรู้สึกดีขึ้น

91
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
คุณอาจมีความรู้สึกเหมือนเด็กในภาพ,

92
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
ที่ทำมันโดยปราศจากเหตุผลใดๆ

93
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
ไม่มีจุดประสงค์เฉพาะเจาะจง และนั่นคือสิ่งที่เยี่ยมยอดเกี่ยวกับการเล่น

94
00:05:47,000 --> 00:05:50,000
ถ้าจุดประสงค์มีความสำคัญมากกว่า

95
00:05:50,000 --> 00:05:53,000
การเล่นแล้ว, มันก็อาจไม่ใช่การเล่น

96
00:05:53,000 --> 00:05:57,000
ยังมีการเล่นในแบบที่แตกต่างออกไปอีก, การเล่นกับสิ่งของ

97
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
อย่างเจ้าลิงกังญี่ปุ่นนี่ มันทำลูกบอลหิมะ,

98
00:06:00,000 --> 00:06:03,000
และกำลังจะกลิ้งมันลงไปตามเขา

99
00:06:03,000 --> 00:06:07,000
และพวกมันไม่ปาใส่กัน แต่นี่คือพื้นฐานของความรู้สึกสนุกสนาน

100
00:06:07,000 --> 00:06:11,000
ในการควบคุมวัตถุ, มือของคนเรา

101
00:06:11,000 --> 00:06:14,000
คือมือที่มองหาสมอง

102
00:06:14,000 --> 00:06:16,000
สมองก็มองหามือ

103
00:06:16,000 --> 00:06:21,000
และการเล่นเป็นสื่อกลางที่เชื่อมโยงทั้งสองส่วนได้ดีที่สุด

104
00:06:21,000 --> 00:06:27,000
เจพีแอล ที่เราได้ยินไปเมื่อช่วงเช้านี้ เป็นที่ที่น่าทึ่ง

105
00:06:27,000 --> 00:06:30,000
ที่นั่นมีที่ปรึกษาอยู่สองคน

106
00:06:30,000 --> 00:06:33,000
แฟรงค์ วิลสัน และเนท จอห์นสัน

107
00:06:33,000 --> 00:06:37,000
แฟรงค์ วิลสัน เป็นนักประสาทวิทยา ส่วน เนท จอห์นสันเป็นช่างกล

108
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
เนทสอนวิชาเครื่องกลในโรงเรียนมัธยมที่ลองบีช

109
00:06:40,000 --> 00:06:45,000
และพบว่านักเรียนของเขา ได้สูญเสียความสามารถในการแก้ไขปัญหา

110
00:06:46,000 --> 00:06:49,000
เขาพยายามหาว่าทำไม ในที่สุด ก็ได้ข้อสรุปของเขาเองว่า

111
00:06:49,000 --> 00:06:53,000
นักเรียนที่สูญเสียความสามารถในการแก้ไขปัญหา อย่างเช่นการซ่อมรถนั้น

112
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
ไม่ค่อยได้ใช้มือในการทำงาน

113
00:06:55,000 --> 00:06:58,000
แฟรงค์ วิลสันเขียนหนังสือชื่อ "มือ"

114
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
เขาทั้งคู่ทำงานด้วยกันที่ เจพีแอล

115
00:07:01,000 --> 00:07:04,000
ตอนนี้ที่ เจพีแอล นาซ่า และโบอิ้ง

116
00:07:04,000 --> 00:07:07,000
ก่อนที่จะจ้างนักแก้ปัญหางานวิจัยและพัฒนา

117
00:07:07,000 --> 00:07:11,000
ต่อให้ผู้สมัครได้เกียรตินิยมเหรียญทองจากฮาวาร์ด หรือแคล เทค--

118
00:07:11,000 --> 00:07:14,000
ถ้าพวกเขาไม่เคยแม้แต่จะซ่อมรถ ไม่เคยใช้มือทำสิ่งของเลยในชีวิต

119
00:07:14,000 --> 00:07:17,000
ไม่เคยเล่นกับมือ พวกเขาก็จะไม่สามารถเป็นนักแก้ปัญหาเช่นกัน

120
00:07:17,000 --> 00:07:20,000
ดังนั้นการเล่นก็ถือเป็นงาน และสำคัญเอามากๆ

121
00:07:21,000 --> 00:07:27,000
มีสิ่งหนึ่งเกี่ยวกับการเล่นก็คือ มันเกิดจากความอยากรู้อยากเห็น และการสำรวจ

122
00:07:27,000 --> 00:07:30,000
แต่ต้องเป็นการสำรวจที่ปลอดภัย

123
00:07:30,000 --> 00:07:33,000
บังเอิญในกรณีนี้โอเค เขาเป็นแค่เด็กชายตัวเล็กๆ ที่สนใจในสรีระ

124
00:07:33,000 --> 00:07:37,000
และนั่นก็แม่เขาเอง ถ้าเป็นสถานการณ์อื่น อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

125
00:07:37,000 --> 00:07:40,000
แต่ความอยากรู้อยากเห็น การสำรวจ ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของการเล่น

126
00:07:40,000 --> 00:07:43,000
ถ้าคุณต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม คุณต้องเล่นเป็นกลุ่ม

127
00:07:43,000 --> 00:07:46,000
และการเล่นเป็นกลุ่มทางสังคม ก็เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เราเป็นในทุกวันนี้

128
00:07:46,000 --> 00:07:49,000
และมันเป็นผลพลอยได้จากการเล่น

129
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
การเล่นแรงๆ และหกคะเมนตีลังกา

130
00:07:52,000 --> 00:07:55,000
สิงโตตัวเมียเหล่านี้ มองห่างๆ เหมือนกำลังต่อสู้กัน

131
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
แต่ถ้ามองเข้าไปใกล้ๆ พวกมันก็เหมือนในกรณีหมีขั้วโลกและฮัสกี้

132
00:07:58,000 --> 00:08:02,000
ไม่มีกรงเล็บ ขนเรียบ นัยตาอ่อนโยน

133
00:08:02,000 --> 00:08:05,000
ปากกว้างไร้เขี้ยว เคลื่อนไหวแบบบัลเลต์

134
00:08:05,000 --> 00:08:08,000
เคลื่อนไหวเป็นวง-- ทั้งหมดแสดงถึงการเล่น

135
00:08:08,000 --> 00:08:12,000
และการเล่นแบบตึงตังและเกลือกกลิ้ง เป็นสื่อการเรียนรู้อันยอดเยี่ยมของเราทุกคน

136
00:08:12,000 --> 00:08:16,000
ยกตัวอย่างเช่น เด็กก่อนวัยเรียนควรได้รับอนุญาตให้ พุ่งตัว, ตี, เป่าปาก,

137
00:08:16,000 --> 00:08:23,000
กรีดร้อง, อลหม่าน, และได้รับการพัฒนาผ่านการควบคุมทางอารมณ์

138
00:08:23,000 --> 00:08:28,000
และผลพลอยได้ทางสังคมอื่น--ทางการรับรู้ ทางอารมณ์ และทางกายภาพ--

139
00:08:28,000 --> 00:08:30,000
และนั่นก็อยู่ในส่วนการเล่นแรงๆ และหกคะเมนตีลังกาที่ว่า

140
00:08:31,000 --> 00:08:35,000
การเล่นในฐานะผู้ชม การเล่นในงานพิธีเฉลิมฉลอง-- เราคงเคยมีส่วนร่วมกันมาบ้าง

141
00:08:35,000 --> 00:08:39,000
พวกคุณที่มาจากบอสตันรู้ดีว่านี่คือ เวลาที่ว่า ซึ่งหาได้ยาก

142
00:08:39,000 --> 00:08:43,000
ที่ทีมเบสบอลเรดซอกซ์ ชนะเวิลด์ซีรีย์

143
00:08:43,000 --> 00:08:46,000
แต่มองดูที่ใบหน้าและภาษากายของทุกคน

144
00:08:46,000 --> 00:08:49,000
ในภาพที่สับสนนี้ และคุณคงรู้สึกได้ว่าพวกเขาล้วนอยู่ในการเล่นทั้งนั้น

145
00:08:50,000 --> 00:08:51,000
การเล่นที่เปี่ยมด้วยจินตนาการ

146
00:08:51,000 --> 00:08:56,000
ผมรักภาพนี้ เพราะลูกสาวผม ซึ่งตอนนี้อายุเกือบ 40 ปีแล้ว อยู่ในภาพนี้ด้วย

147
00:08:56,000 --> 00:09:00,000
มันเตือนให้ผมนึกถึงการเล่าเรื่องและจินตนาการของเธอ

148
00:09:00,000 --> 00:09:05,000
ความสามารถที่จะร้อยเรียงเรื่องราวในวัยเพียงเท่านี้ วัยก่อนเรียน

149
00:09:05,000 --> 00:09:08,000
ส่วนสำคัญที่สุดในการเล่น

150
00:09:08,000 --> 00:09:11,000
คือการจินตนาการในการเล่นคนเดียว

151
00:09:11,000 --> 00:09:15,000
และผมก็ชอบภาพนี้ เพราะมันคือสิ่งที่พวกเราเป็น

152
00:09:15,000 --> 00:09:19,000
เราทุกคนล้วนมีเสียงภายในที่เป็นเรื่องเล่าของเราเอง

153
00:09:19,000 --> 00:09:24,000
หน่วยหนึ่งที่แสดงความฉลาดเฉลียวของสมองของพวกเราก็คือการเล่าเรื่อง

154
00:09:24,000 --> 00:09:27,000
วันนี้ผมกำลังเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับการเล่น

155
00:09:27,000 --> 00:09:32,000
ส่วนนี่ คนป่าคนนี้ ผมคิดว่าเขาคงกำลังพูดถึงปลาที่หลุดมือไป คงตัวใหญ่

156
00:09:32,000 --> 00:09:36,000
และนี่คือส่วนที่เป็นพื้นฐานของการเล่น

157
00:09:36,000 --> 00:09:39,000
แล้วการเล่นมีผลอย่างไรต่อสมอง?

158
00:09:39,000 --> 00:09:42,000
มากทีเดียว

159
00:09:42,000 --> 00:09:46,000
เรายังไม่ทราบมากนักเกี่ยวกับผลที่มีต่อสมองของมนุษย์

160
00:09:46,000 --> 00:09:53,000
เพราะเงินสนับสนุนการวิจัยเกี่ยวกับการเล่น ยังมีไม่มากนัก

161
00:09:53,000 --> 00:09:55,000
ผมไปที่คาร์เนกี้เพื่อขอทุนสนับสนุน

162
00:09:55,000 --> 00:09:58,000
พวกเขาเคยให้ทุนสนับสนุนเมื่อตอนผมเป็นนักวิชาการ

163
00:09:58,000 --> 00:10:03,000
เพื่อศึกษาเรื่องคนขับรถเมาและฝ่าฝืนกฏหมาย และผมก็คิดว่าผมมีประวัติการทำงานที่ดีที่เดียว

164
00:10:03,000 --> 00:10:08,000
เมื่อผมใช้เวลาไปกว่าครึ่งชั่วโมงพูดถึงเรื่องการเล่น

165
00:10:08,000 --> 00:10:12,000
ก็เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาไม่..ไม่รู้สึกว่าการเล่นเป็นเรื่องที่จริงจัง

166
00:10:12,000 --> 00:10:16,000
ผมคิดเช่นนั้น นั่นเป็นเมื่อหลายปีก่อน ผมคิดว่าคลื่นความคิดแบบนั้นผ่านไปแล้ว

167
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
และคลื่นของการเล่นกำลังก่อตัวขึ้น

168
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
เพราะมันมีหลักการทางวิทยาศาสตร์สนับสนุน

169
00:10:20,000 --> 00:10:23,000
ไม่มีอะไรจุดประกายสมองได้เหมือนการเล่น

170
00:10:23,000 --> 00:10:26,000
การเล่นในสามมิติจุดระเบิดให้สมองส่วนเซเรเบลลัม

171
00:10:26,000 --> 00:10:29,000
ส่งสัญญาณกระตุ้นจำนวนมาก ไปยังสมองส่วนหน้า--

172
00:10:29,000 --> 00:10:33,000
ส่วนปฏิบัติการ--ที่ช่วยพัฒนาความทรงจำเกี่ยวกับการเรียนรู้

173
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
และ ๆ ๆ ๆ

174
00:10:35,000 --> 00:10:41,000
สำหรับผม มันเป็นการผจญภัยทางวิชาการที่ต้องการ การฟูมฟักอย่างสุดๆ

175
00:10:41,000 --> 00:10:46,000
ในการที่จะมองประสาทวิทยาในส่วนที่เกี่ยวกับการเล่น และการนำผู้คนมาทำงานร่วมกัน

176
00:10:46,000 --> 00:10:51,000
ซึ่งแต่ละคนต่างก็มีหลักการของแต่ละคนนั้นไม่ได้คิดไปในแนวนั้นเลยซะทีเดียว

177
00:10:51,000 --> 00:10:54,000
และนั่นก็คือหน้าที่ของสถาบันการเล่นแห่งชาติ

178
00:10:54,000 --> 00:10:56,000
และนี่คือหนึ่งในหลายวิธี ที่คุณสามารถใช้ศึกษาเรื่องการเล่น--

179
00:10:56,000 --> 00:11:00,000
คือติดเอาตัววัดคลื่นกระแสไฟฟ้า 256 ตัว

180
00:11:00,000 --> 00:11:05,000
เสียใจด้วยที่ผมไม่มีเรื่องที่ดูน่าเล่นมาให้ดู แต่มันช่วยให้เราวัดค่าต่างๆ แม้ตอนเคลื่อนไหว

181
00:11:05,000 --> 00:11:07,000
ซึ่งเคยเป็นข้อจำกัดในการศึกษาการเล่น

182
00:11:07,000 --> 00:11:11,000
และเราอยู่ระหว่างการศึกษาเรื่องการเล่นระหว่างแม่-ลูก

183
00:11:11,000 --> 00:11:14,000
ที่เราหวังว่าจะแล้วเสร็จสมบูรณ์ในไม่ช้า

184
00:11:14,000 --> 00:11:17,000
สาเหตุที่ผมใส่ไว้ที่นี่ก็เพื่อเป็นการจัดลำดับ

185
00:11:17,000 --> 00:11:21,000
ความคิดของผม ที่จะแสดงให้เห็นว่าการเล่นทำอะไรได้บ้าง

186
00:11:21,000 --> 00:11:25,000
โลกของสัตว์ ได้แสดงให้เราเห็นอย่างชัดเจน

187
00:11:25,000 --> 00:11:28,000
ในโลกของสัตว์ ถ้าคุณนำเอาหนูมา

188
00:11:28,000 --> 00:11:34,000
ปล่อยให้มันได้เล่นเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในวัยเด็ก

189
00:11:34,000 --> 00:11:37,000
และพอคุณจำกัดการเล่น--พวกมันร้องเสียงแหลม กอดรัด

190
00:11:37,000 --> 00:11:40,000
ตะครุบกัน, ซึ่งนั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของการเล่นของพวกมัน

191
00:11:40,000 --> 00:11:45,000
ถ้าคุณหยุดพฤติกรรมที่ว่าในกลุ่มทดลองหนึ่ง

192
00:11:45,000 --> 00:11:48,000
และอนุญาตให้เกิดในอีกกลุ่มทดลอง

193
00:11:48,000 --> 00:11:50,000
และเมื่อคุณให้หนูเหล่านั้น

194
00:11:50,000 --> 00:11:53,000
ได้เจอกับปลอกคอแมวที่เต็มไปด้วยกลิ่น

195
00:11:53,000 --> 00:11:56,000
โดยสัญชาตญาณพวกมันจะหลบหนีและหาที่ซ่อน

196
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
ฉลาดไม่เลว-- พวกมันไม่อยากถูกแมวฆ่า

197
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
แล้วเกิดอะไรขึ้น?

198
00:12:01,000 --> 00:12:03,000
ทั้งสองกลุ่มล้วนหลบซ่อน

199
00:12:04,000 --> 00:12:07,000
พวกที่ไม่ได้รับการเล่น ไม่เคยโผล่ออกจากที่ซ่อนเลย

200
00:12:07,000 --> 00:12:08,000
และตายในที่สุด

201
00:12:08,000 --> 00:12:12,000
พวกที่เคยเล่น ค่อยๆ สำรวจสภาพแวดล้อม

202
00:12:12,000 --> 00:12:15,000
และเริ่มลองพิสูจน์สิ่งที่พวกมันพบอีกครั้ง

203
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
นั้นบอกบางอย่างแก่ผม อย่างน้อยก็ในหนู--

204
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
ซึ่งผมคิดว่าพวกมันมีตัวส่งสัญญาณทางประสาทแบบเดียวกับเรา

205
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
และมีโครงสร้างสมองคล้ายของเรา

206
00:12:23,000 --> 00:12:26,000
ว่า การเล่นอาจจะค่อนข้างสำคัญสำหรับการเอาชีวิตรอดของเรา

207
00:12:26,000 --> 00:12:30,000
และอีกมากมาย มีการทดลองกับสัตว์อีกมากที่ผมสามารถนำมาเล่าให้ฟังได้

208
00:12:31,000 --> 00:12:35,000
ทีนี้ นี่คือผลพวงของการถูกลิดรอนการเล่น (หัวเราะ)

209
00:12:35,000 --> 00:12:37,000
นี่ใช้เวลานานทีเดียว

210
00:12:37,000 --> 00:12:42,000
ผมต้องบังคับให้้โฮเมอร์นอนลง ใส่เขาเข้าไปในเครื่องสแกนแม่เหล็กไฟฟ้า เครื่องสแกนโฟตอน

211
00:12:42,000 --> 00:12:46,000
และเครื่องตรวจวัดคลื่นสมองอีกหลายตัว แต่ก็เหมือนกับพวกที่เอาแต่ดูทีวีนั่นแหละ สมองของเขาหดเหลือนิดเดียว

212
00:12:46,000 --> 00:12:49,000
และเราก็รู้แน่ๆ ว่าพวกสัตว์พื้นเมือง

213
00:12:49,000 --> 00:12:51,000
และสัตว์อื่นๆ เมื่อถูกจำกัดการเล่น

214
00:12:51,000 --> 00:12:55,000
พวกมัน รวมทั้งพวกหนูด้วย จะมีการพัฒนาสมองที่ไม่ปกติ

215
00:12:56,000 --> 00:13:01,000
ปัจจุบัน พบว่าสิ่งที่ตรงข้ามกับการเล่นไม่ใช่การทำงาน

216
00:13:01,000 --> 00:13:03,000
มันคือ ความหดหู่

217
00:13:03,000 --> 00:13:07,000
และผมคิดว่า ถ้าคุณคิดถึงชีวิตที่ปราศจากการเล่น

218
00:13:07,000 --> 00:13:10,000
ไม่มีอารมณ์ขัน ไม่มีการจีบกัน ไม่มีภาพยนต์

219
00:13:10,000 --> 00:13:15,000
ไม่มีเกมส์ ไม่มีแฟนตาซี และอื่นๆ

220
00:13:15,000 --> 00:13:19,000
ลองจินตนาการถึงวัฒนธรรมหรือชีวิต ผู้ใหญ่หรืออะไรแล้วแต่

221
00:13:20,000 --> 00:13:22,000
ที่ปราศจากการเล่น

222
00:13:22,000 --> 00:13:25,000
และสิ่งที่เป็นลักษณะเฉพาะมากของเผ่าพันธุ์เรา

223
00:13:25,000 --> 00:13:29,000
ก็คือ พวกเราถูกออกแบบให้เล่นตลอดชีวิตของเรา

224
00:13:30,000 --> 00:13:33,000
และพวกเรามีความสามารถในการส่งสัญญาณการเล่น

225
00:13:33,000 --> 00:13:38,000
คงไม่มีใครคิดถึงเจ้าสุนัขที่ผบถ่ายภาพไว้ ที่หาดคาเมลเมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน

226
00:13:38,000 --> 00:13:41,000
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นตามมาจากพฤติกรรมในภาพ

227
00:13:41,000 --> 00:13:42,000
ก็คือ การเล่น

228
00:13:42,000 --> 00:13:43,000
คุณเชื่อใจได้เลย

229
00:13:43,000 --> 00:13:47,000
พื้นฐานความเชื่อใจของมนุษย์ก่อร่างผ่านสัญญาณการเล่น

230
00:13:47,000 --> 00:13:52,000
และเราเริ่มสูญเสียสัญญาณเหล่านั้น โดยทางวัฒนธรรมและอื่นๆ เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่

231
00:13:52,000 --> 00:13:54,000
เป็นเรื่องที่น่าอาย

232
00:13:54,000 --> 00:13:57,000
ผมคิดว่าพวกเรายังมีเรื่องต้องเรียนรู้อีกมาก

233
00:13:57,000 --> 00:14:01,000
เจน กู๊ดออล กับการเล่นกับใบหน้ากับลิงชิมแปนซีตัวโปรดของเธอ

234
00:14:01,000 --> 00:14:04,000
ระบบส่งสัญญาณในการเล่นล้วนทำผ่าน

235
00:14:04,000 --> 00:14:08,000
น้ำเสียง สีหน้า ร่างกาย ท่าทาง

236
00:14:08,000 --> 00:14:13,000
คุณบอกได้ทันที-- และเมื่อพูดถึงการเล่นเป็นหมู่คณะ

237
00:14:13,000 --> 00:14:17,000
มันสำคัญมากสำหรับกลุ่มที่จะต้องรู้สึกถึงความปลอดภัย

238
00:14:17,000 --> 00:14:20,000
โดยผ่านทางการแบ่งปันสัญญาณการเล่นของพวกเขาเอง

239
00:14:21,000 --> 00:14:23,000
พวกคุณอาจจะไม่รู้จักคำนี้

240
00:14:23,000 --> 00:14:28,000
แต่มันควรจะเป็นชื่อและสกุลทางชีวภาพของคุณ

241
00:14:28,000 --> 00:14:32,000
เพราะว่าคำนี้หมายถึง การคงไว้ซึ่งความเป็นเด็กจนถึงวัยผู้ใหญ่

242
00:14:32,000 --> 00:14:35,000
ในเชิงมนุษยวิทยา พวกเราคือ

243
00:14:35,000 --> 00:14:38,000
พวกที่มีคุณสมบัตินี้ที่สุด จากการศึกษามากมาย

244
00:14:38,000 --> 00:14:43,000
เป็นพวกที่อ่อนเยาว์ ยืดหยุ่น และปั้นแต่งได้ที่สุดในบรรดาสิ่งมีชิวิตทั้งหลาย

245
00:14:43,000 --> 00:14:46,000
และเช่นกัน เป็นพวกที่ขี้เล่นที่สุด

246
00:14:46,000 --> 00:14:49,000
และนี่ทำให้เราได้เปรียบในการปรับตัว

247
00:14:50,000 --> 00:14:53,000
ทีนี้ ยังมีอีกวิธีในการทำความเข้าใจกับการเล่น

248
00:14:53,000 --> 00:14:56,000
ซึ่งผมอยากจะเน้นในที่นี้

249
00:14:56,000 --> 00:14:59,000
นั่นก็คือ ประวัติการเล่น

250
00:14:59,000 --> 00:15:02,000
ประวัติการเล่นของคุณเป็นลักษณะเฉพาะบุคคล

251
00:15:02,000 --> 00:15:06,000
และบ่อยครั้งไม่ใช่สิ่งที่เราจะตั้งใจคิดถึงมัน

252
00:15:06,000 --> 00:15:09,000
นี่คือหนังสือที่เขียนโดยนักเล่นที่บรรลุแล้ว

253
00:15:09,000 --> 00:15:11,000
นามว่า เควิน แคโรล

254
00:15:11,000 --> 00:15:16,000
เควิน แคโรล มาจากสภาพแวดล้อมที่ถูกลิดรอนสุดขีด

255
00:15:16,000 --> 00:15:20,000
แม่ที่ติดเหล้า พ่อที่ทิ้งไป อยู่ใจกลางเมืองฟิลาเดลเฟีย

256
00:15:20,000 --> 00:15:23,000
เป็นคนดำ ต้องดูแลน้อง

257
00:15:23,000 --> 00:15:26,000
ค้นพบว่าเมื่อเขามองไปที่สนามเด็กเล่น

258
00:15:26,000 --> 00:15:29,000
จากนอกหน้าต่างมายังที่ที่เขาอยู่อย่างจำกัด

259
00:15:29,000 --> 00:15:31,000
เขารู้สึกถึงบางอย่างที่แตกต่างไป

260
00:15:31,000 --> 00:15:34,000
และทำให้เขาเฝ้าติดตามมัน

261
00:15:34,000 --> 00:15:37,000
การเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา

262
00:15:37,000 --> 00:15:42,000
จากการถูกลิดรอนและที่ใครก็คาดว่าคงไม่พ้นคุกหรือความตาย

263
00:15:42,000 --> 00:15:47,000
เขากลายเป็นนักภาษาศาสตร์ เป็นผู้ฝึกซ้อมให้แก่ทีมบาสเกตบอลเซเว่นตี้ซิกเซอร์ และปัจจุบันนักพูดที่ทรงพลัง

264
00:15:48,000 --> 00:15:53,000
และเขาให้การเล่นเป็นพลังในการเปลี่ยนแปลง

265
00:15:53,000 --> 00:15:56,000
ตลอดชีวิตของเขา

266
00:15:56,000 --> 00:16:01,000
มีอีกประวัติการเล่นที่ผมคิดว่ากำลังคืบหน้า

267
00:16:03,000 --> 00:16:06,000
พวกคุณที่จำ อัล กอร์ ได้

268
00:16:06,000 --> 00:16:11,000
ระหว่างดำรงตำแหน่งสมัยแรกและระหว่างการแข่งขัน

269
00:16:11,000 --> 00:16:14,000
ชิงตำแหน่งประธานาธิบดีที่ประสบความสำเร็จแต่ไม่ได้รับเลือก

270
00:16:14,000 --> 00:16:19,000
อาจจะจำเขาได้ในแง่ที่มีบุคคลิกทื่อๆ และไม่เป็นตัวของตัวเอง

271
00:16:19,000 --> 00:16:21,000
อย่างน้อยก็ในที่สาธารณะ

272
00:16:21,000 --> 00:16:25,000
และถ้าดูประวัติของเขา ที่ปรากฏตามหนังสือพิมพ์

273
00:16:25,000 --> 00:16:31,000
อย่างน้อยเมื่อมองจากมุมเล็กๆ นี้ ผมรู้สึกว่า

274
00:16:31,000 --> 00:16:35,000
หลายสิ่งในชีวิตเขาถูกตั้งโปรแกรมไว้แล้ว

275
00:16:36,000 --> 00:16:41,000
ฤดูร้อนกับการทำงานหนักท่ามกลางความร้อนระอุของรัฐเทนเนสซี

276
00:16:42,000 --> 00:16:48,000
เป็นความคาดหวังของพ่อผู้เป็นวุฒิสมาชิกและวอชิงตัน ดีซี

277
00:16:48,000 --> 00:16:51,000
และแม้ผมจะคิดว่าเขามีความสามารถในการเล่นค่อนข้างแน่

278
00:16:51,000 --> 00:16:53,000
เพราะว่าผมพอมีความรู้เกี่ยวกับมัน

279
00:16:53,000 --> 00:16:57,000
ผมคิดว่า เขาดูไม่มีพลังเท่ากับที่เห็นในตอนนี้

280
00:16:57,000 --> 00:17:01,000
โดยการให้ความสนใจในสิ่งที่เป็นความใฝ่ฝันของตนเอง

281
00:17:01,000 --> 00:17:04,000
และแรงขับเคลื่อนภายในตนเอง

282
00:17:04,000 --> 00:17:09,000
ซึ่งผมคิดว่าเป็นพื้นฐานในประวัติการเล่นของเราทุกคน

283
00:17:09,000 --> 00:17:12,000
สิ่งที่ผมอยากจะสนับสนุนให้แต่ละคนทำ

284
00:17:12,000 --> 00:17:16,000
คือสำรวจย้อนไปในอดีตเท่าที่จะทำได้

285
00:17:16,000 --> 00:17:21,000
จนพบภาพที่ชัดเจน เต็มไปด้วยความสุข สนุกสนานที่สุดที่มี

286
00:17:21,000 --> 00:17:24,000
ไม่ว่าจะเป็นกับของเล่น ในวันเกิด หรือวันหยุด

287
00:17:24,000 --> 00:17:27,000
และเริ่มก่อร่างจากความรู้สึกนั้น

288
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
ไปสู่คำตอบว่ามันเชื่อมโยงกับชีวิตของคุณในตอนนี้อย่างไร

289
00:17:30,000 --> 00:17:33,000
แล้วคุณจะพบว่า คุณอาจอยากเปลี่ยนงาน -

290
00:17:33,000 --> 00:17:36,000
ซึ่งเกิดขึ้นกับหลายคนที่ผมแนะนำให้ทำแบบนี้

291
00:17:36,000 --> 00:17:39,000
เพื่อที่จะเพิ่มพลังผ่านการเล่นของพวกเขา

292
00:17:39,000 --> 00:17:43,000
หรือคุณจะสามารถเพิ่มคุณค่าให้แก่ชีวิตคุณ ด้วยการจัดลำดับความสำคัญ

293
00:17:43,000 --> 00:17:45,000
และให้ความเอาใจใส่มัน

294
00:17:45,000 --> 00:17:48,000
พวกเราส่วนใหญทำงานเป็นกลุ่ม และผมยกเรื่องนี้มาเพราะ

295
00:17:48,000 --> 00:17:51,000
ดีสกูล โรงเรียนสอนออกแบบที่สแตนฟอร์ด

296
00:17:51,000 --> 00:17:54,000
ต้องขอบคุณเดวิด เคลลี่ และคนอื่นๆ อีกมาก

297
00:17:54,000 --> 00:17:57,000
ที่มีวิสัยทัศน์ในการก่อตั้งมัน

298
00:17:57,000 --> 00:17:59,000
อนุญาตให้กลุ่มของพวกเรามาร่วมกันทำงาน

299
00:17:59,000 --> 00:18:03,000
และสร้างสรรค์วิชาเรียนที่ชื่อว่า "จากการเล่นสู่นวัตกรรม"

300
00:18:03,000 --> 00:18:06,000
คุณจะเห็นว่าวิชานี้ก็คือการเจาะลึกลงไป

301
00:18:06,000 --> 00:18:10,000
ในสภาวะการเล่นของมนุษย์ ซึ่งคล้ายกับสภาวะของหมีขั้วโลกกับฮัสกี้

302
00:18:10,000 --> 00:18:12,000
และมันสำคัญกับความคิดสร้างสรรค์

303
00:18:12,000 --> 00:18:15,000
เพื่อที่จะสำรวจพฤติกรรมการเล่น การพัฒนาการและพื้นฐานทางชีวภาพของมัน

304
00:18:15,000 --> 00:18:18,000
เพื่อที่จะนำหลักการ ผ่านการออกแบบกระบวนการคิด

305
00:18:18,000 --> 00:18:20,000
เพื่อไปส่งเสริมนวัตกรรมในบริษัท

306
00:18:20,000 --> 00:18:23,000
นักเรียนจะทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานภายนอก

307
00:18:23,000 --> 00:18:26,000
ในโครงการออกแบบตามความต้องการใข้งาน

308
00:18:26,000 --> 00:18:28,000
นี่เป็นการเดินทางไกลครั้งแรกของเรา

309
00:18:28,000 --> 00:18:32,000
เราใช้เวลาไปแล้วกว่า 2 เดือนครึ่งถึง 3 เดือน และค่อนข้างสนุกสนานทีเดียว

310
00:18:32,000 --> 00:18:35,000
นั่นคือนักเรียนดาวเด่นของเรา สุนัขพันธุ์ลาบาดอร์

311
00:18:35,000 --> 00:18:39,000
มันสอนให้เราหลายคนให้รู้ว่า การเล่นคืออะไร

312
00:18:39,000 --> 00:18:43,000
และเหล่าอาจารย์ผู้สูงอายุ และหมดกำลังวังชาคอยรับผิดชอบ

313
00:18:43,000 --> 00:18:48,000
เบรนดอน บอย ริช แครนดอล และทางขวาสุดคือ

314
00:18:48,000 --> 00:18:53,000
สจ๊วต ทอมสัน คนที่ผมคิดว่าจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับ จอร์จ สมูธ ในการชิงรางวัลโนเบล

315
00:18:53,000 --> 00:18:54,000
ในสาขาประสาทวิทยา

316
00:18:54,000 --> 00:18:56,000
ดังนั้นเรามีเบรนดอน ที่มาจากไอดีโอ

317
00:18:56,000 --> 00:19:00,000
และพวกเราที่เหลือ นั่งเรียงกันมองดูนักเรียนเหล่านี้

318
00:19:00,000 --> 00:19:04,000
นำเอาหลักการเล่น ไปใช้ประโยชน์จริงในชั้นเรียน

319
00:19:06,000 --> 00:19:10,000
หนึ่งในโครงการของพวกเขาก็คือ

320
00:19:10,000 --> 00:19:13,000
ดูว่าอะไรทำให้การประชุมเป็นเรื่องน่าเบื่อ

321
00:19:13,000 --> 00:19:16,000
และหาทางแก้ไขมัน

322
00:19:16,000 --> 00:19:20,000
ผลก็คือภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นโดยนักเรียน

323
00:19:20,000 --> 00:19:23,000
ที่คุณจะได้เห็นนี้

324
00:19:23,000 --> 00:19:27,000
สภาวะลื่นไหล คือสภาวะทางจิตใจที่ไม่รู้ตัว

325
00:19:27,000 --> 00:19:30,000
ซึ่งบุคคลนั้นจมดิ่งเข้าไปในสิ่งที่เขาหรือเธอกำลังทำ

326
00:19:30,000 --> 00:19:33,000
มีลักษณะของความรู้สึกของการจับจ้องที่เต็มไปด้วยพลัง

327
00:19:33,000 --> 00:19:36,000
มีส่วนร่วมอย่างเต็มที่และความสำเร็จบนกระบวนการทำงาน

328
00:19:40,000 --> 00:19:43,000
หัวใจสำคัญที่เราเรียนรู้ได้จากการประชุม

329
00:19:43,000 --> 00:19:46,000
คือผู้คนจัดรวมการประชุมต่างๆ ตามลำดับ

330
00:19:46,000 --> 00:19:48,000
สร้างความยุ่งเหยิงตลอดวัน

331
00:19:48,000 --> 00:19:51,000
ผู้เข้าประชุมไม่ทราบเลยว่าเมื่อไรที่พวกเขาจะกลับไปทำงานของตน

332
00:19:51,000 --> 00:19:53,000
ที่ถูกกองทิ้งไว้บนโต๊ะ

333
00:19:53,000 --> 00:19:56,000
แต่มันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น

334
00:19:56,000 --> 00:20:49,000
(ดนตรี)

335
00:20:49,000 --> 00:20:52,000
ผู้ปราดเปรื่องและผู้บำเพ็ญตน

336
00:20:52,000 --> 00:20:54,000
แห่งสถานที่ที่เรียกว่าดี สกูล

337
00:20:54,000 --> 00:20:58,000
ได้ออกแบบการประชุมที่คุณสามารถออกมาได้อย่างแท้จริงเมื่อเลิกประชุม

338
00:20:59,000 --> 00:21:03,000
ปลดเปลื้องการประชุมออก และกลับสู่ความสงบทางจิตใจ

339
00:21:04,000 --> 00:21:06,000
เพราะว่าเมื่อใดก็ตามที่คุณต้องการมันอีกครั้ง

340
00:21:06,000 --> 00:21:10,000
การประชุมก็แขวนรอคุณอยู่ตรงนั้น

341
00:21:12,000 --> 00:21:14,000
การประชุมที่พร้อมให้คุณได้สวมใส่

342
00:21:14,000 --> 00:21:18,000
เพราะเมื่อคุณสวมใส่มัน คุณจะได้รับทุกสิ่งที่ต้องการเพื่อทำให้

343
00:21:18,000 --> 00:21:21,000
เป็นการประชุมที่สนุก ได้ผล และมีประโยชน์

344
00:21:21,000 --> 00:21:24,000
แต่เมื่อคุณถอดมันออก

345
00:21:24,000 --> 00:21:26,000
นั่นแหละคือเมื่อของจริงจะปรากฏ

346
00:21:26,000 --> 00:21:32,000
(ดนตรี)

347
00:21:32,000 --> 00:21:35,000
(หัวเราะ) (ปรบมือ)

348
00:21:35,000 --> 00:21:38,000
ดังนั้นผมอยากจะกระตุ้นให้พวกคุณทุกคน

349
00:21:41,000 --> 00:21:43,000
เข้าร่วม

350
00:21:43,000 --> 00:21:46,000
ไม่ใช่ในแบบแยกงานและการเล่นออกจากกัน

351
00:21:46,000 --> 00:21:49,000
เหมือนที่คุณแบ่งเวลาออกมาต่างหากเพื่อเล่น

352
00:21:49,000 --> 00:21:52,000
แต่เป็นในลักษณะที่ชีวิตของคุณถูกสูบฉีด

353
00:21:52,000 --> 00:21:56,000
นาทีต่อนาที ชั่วโมงต่อชั่วโมง

354
00:21:56,000 --> 00:21:58,000
ไปด้วยการเล่นทางกาย

355
00:21:58,000 --> 00:22:00,000
ทางวัตถุ

356
00:22:00,000 --> 00:22:05,000
ทางสังคม ทางแฟนตาซี หรือแบบใดๆ ก็ตาม

357
00:22:05,000 --> 00:22:09,000
และผมคิดว่า คุณจะมีชีวิตที่ดีขึ้นและมากด้วยพลัง

358
00:22:09,000 --> 00:22:11,000
ขอบคุณครับ

359
00:22:11,000 --> 00:22:18,000
(ปรบมือ)

360
00:22:18,000 --> 00:22:21,000
จอห์น ฮอคเคนเบอรี่: ฟังดูแล้ว สิ่งที่คุณกำลังบอกก็คือ

361
00:22:21,000 --> 00:22:25,000
อาจมีแนวโน้ม ที่คนบางส่วนจะมองงานของคุณ

362
00:22:25,000 --> 00:22:27,000
แล้วรู้สึกว่า

363
00:22:27,000 --> 00:22:32,000
ฉันเคยได้ยินเรื่องแบบนี้่ แนวเดียวกับจิตวิทยาการเล่นที่นิยมพูดๆ กัน

364
00:22:32,000 --> 00:22:34,000
ที่บอกว่า ทางใดทางหนึ่ง

365
00:22:34,000 --> 00:22:37,000
วิถีที่สัตว์และมนุษย์เข้าไปเกี่ยวข้องกับการเล่น

366
00:22:37,000 --> 00:22:40,000
ก็เพื่อเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับกิจกรรมในวัยเติบใหญ่

367
00:22:40,000 --> 00:22:43,000
แต่งานวิจัยของคุณดูเหมือนจะบอกว่ามันไม่ถูกต้องเลย

368
00:22:43,000 --> 00:22:46,000
ใช่ ผมคิดว่านั่นไม่ถูกต้องนัก

369
00:22:46,000 --> 00:22:49,000
บางทีเพราะสัตว์ต่างๆ ได้สอนเราว่า

370
00:22:49,000 --> 00:22:53,000
ถ้าคุณหยุดไม่ให้แมวได้เล่น

371
00:22:53,000 --> 00:22:57,000
ซึ่งคุณสามารถทำมันได้ และเราก็เห็นว่าแมวเล่นยังไง

372
00:22:57,000 --> 00:23:02,000
แมวก็ยังเป็นนักล่าที่ดีเหมือนที่ควรเป็น ถึงแม้จะไม่ได้เล่น

373
00:23:02,000 --> 00:23:04,000
และถ้าคุณลองจินตนาการถึงเด็ก

374
00:23:04,000 --> 00:23:07,000
กำลังเล่นสมมุติเป็นคิงคอง

375
00:23:07,000 --> 00:23:10,000
หรือนักแข่งรถ หรือเจ้าหน้าที่ดับเพลิง

376
00:23:10,000 --> 00:23:13,000
ก็ไม่ได้แปลว่า เด็กจะกลายเป็นนักแข่งรถ หรือเจ้าหน้าที่ดับเพลิงกันหมด

377
00:23:14,000 --> 00:23:19,000
ใช่ไหม มันมีความไม่เชื่อมโยงกันระหว่างการเตรียมพร้อมเพื่ออนาคต

378
00:23:19,000 --> 00:23:22,000
ซึ่งก็คืออะไรที่คนส่วนใหญ่รู้สึกคุ้นเคยในการคิดเกี่ยวกับการเล่น

379
00:23:22,000 --> 00:23:26,000
กับการคิดว่าการเล่นเป็นหน่วยหนึ่งทางชีวภาพที่แยกออกมา

380
00:23:26,000 --> 00:23:31,000
และจากการศึกษาจากสัตว์มาสี่ถึงห้าปี

381
00:23:31,000 --> 00:23:36,000
ได้เปลี่ยนมุมมองที่ผมเคยมี ให้มาเป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน

382
00:23:36,000 --> 00:23:40,000
ซึ่งก็คือ การเล่นนั้นมีที่ทางทางชีวภาพ

383
00:23:40,000 --> 00:23:43,000
ก็เหมือนกับการนอนและการฝัน

384
00:23:43,000 --> 00:23:48,000
และถ้าคุณมองการนอนและการฝันในเชิงชีวภาพ

385
00:23:48,000 --> 00:23:50,000
สัตว์มีการนอนและฝัน

386
00:23:50,000 --> 00:23:53,000
ฝึกฝน และทำสิ่งอื่นๆ ที่ช่วยเรื่องความจำ

387
00:23:53,000 --> 00:23:56,000
และนั่นคือส่วนสำคัญของการนอนและการฝัน

388
00:23:56,000 --> 00:23:59,000
วิวัฒนาการขั้นต่อไปของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

389
00:23:59,000 --> 00:24:03,000
และสัตว์ที่เต็มไปด้วยเซลล์ประสาทจำนวนมากล้น

390
00:24:03,000 --> 00:24:06,000
ก็คือเพื่อที่จะเล่น

391
00:24:06,000 --> 00:24:09,000
และความจริงที่ว่า หมีขั้วโลกและฮัสกี้ หรือ นกกางเขนและหมี

392
00:24:09,000 --> 00:24:15,000
หรือ คุณและผมและสุนัขของเรา สามารถก้าวข้ามและมีประสบการณ์แบบนั้น

393
00:24:15,000 --> 00:24:18,000
แยกการเล่นให้เป็นเรื่องต่างหาก

394
00:24:18,000 --> 00:24:22,000
และมันสำคัญอย่างยิ่งในการเรียนรู้และพัฒนาสมอง

395
00:24:22,000 --> 00:24:25,000
ดังน้นมันไม่ใช่แค่อะไรที่คุณทำเมื่อคุณมีเวลาว่าง

396
00:24:25,000 --> 00:24:28,000
คุณทำได้ไง คือผมรู้ว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของวงการวิจัยทางวิทยาศาสตร์

397
00:24:28,000 --> 00:24:33,000
และคุณก็ต้องถูกประเมินในเรื่องการได้รับทุนสนับสนุนและการเสนอโครงการเหมือนคนอื่นๆ

398
00:24:33,000 --> 00:24:35,000
คุณป้องกันอย่างไร -

399
00:24:35,000 --> 00:24:41,000
บางข้อมูลที่คุณได้ ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ที่คุณพุดถึง มันค่อนข้างเป็นของร้อน

400
00:24:41,000 --> 00:24:45,000
คุณป้องกันอย่างไร ไม่ให้เกิดการตีความทั้งจากสื่อมวลชน

401
00:24:45,000 --> 00:24:51,000
หรือจากคนในวงการวิทยาศาสตร์ในเชิงนัยในงานวิจัยของคุณ

402
00:24:51,000 --> 00:24:54,000
คล้ายกับที่เกิดกับ ปรากฎการณ์โมสาร์ท

403
00:24:54,000 --> 00:24:57,000
แบบว่า โอ้ เครื่องสแกนแสดงให้เห็น...

404
00:24:57,000 --> 00:25:00,000
ว่าการเล่นช่วยเพิ่มพูนความเฉลียวฉลาด

405
00:25:00,000 --> 00:25:02,000
ดีล่ะ นำเด็กๆ มาไว้ในคอก

406
00:25:02,000 --> 00:25:06,000
ปล่อยให้เล่น แล้วเด็กก็จะเป็นอัจฉริยะและเข้าฮาวาร์ด

407
00:25:06,000 --> 00:25:09,000
คุณป้องกันไม่ให้ผู้คนทำแบบนั้นได้อย่างไร

408
00:25:09,000 --> 00:25:11,000
บนพื้นฐานข้อมูลที่คุณกำลังพัฒนา?

409
00:25:11,000 --> 00:25:14,000
ผมคิดว่า ทางเดียวที่ผมจะทำได้

410
00:25:14,000 --> 00:25:17,000
ก็คือรวบรวมเหล่าที่ปรึกษาที่ผมมี

411
00:25:17,000 --> 00:25:19,000
ซึ่งเป็นนักปฏิบัติ

412
00:25:19,000 --> 00:25:23,000
โดยผ่านการเล่นที่ไม่จัดเตรียมไว้ก่อน หรือท่าทางตลก หรืออะไรก็ตาม

413
00:25:23,000 --> 00:25:25,000
สร้างสภาวะการเล่นขึ้นมา

414
00:25:25,000 --> 00:25:27,000
ทำให้ผู้คนเห็นในสภาวะที่ว่า

415
00:25:27,000 --> 00:25:31,000
และคุณก็มีผู้เชี่ยวชาญเครื่องสแกนสมอง คุณมี แฟรงค์ วิลสัน

416
00:25:31,000 --> 00:25:36,000
และคุณมีนักวิทยาศาสตร์ตัวจริงในด้านต่างๆ รวมถึงนักประสาทวิทยา

417
00:25:36,000 --> 00:25:42,000
ทั้งหมดรวมตัวกันโดยมีจุดหมายที่การเล่น

418
00:25:42,000 --> 00:25:46,000
มันคงเป็นการยากที่จะไม่เอาจริงเอาจังกับมัน

419
00:25:46,000 --> 00:25:49,000
แต่โชคไม่ดี สิ่งที่ว่านี้ยังทำกันไม่เพียงพอ

420
00:25:49,000 --> 00:25:52,000
ในฐานะมูลนิธิเพื่อวิทยาศาสตร์แห่งชาติ สถาบันวิจัยสุขภาพจิตแห่งชาติ

421
00:25:52,000 --> 00:25:55,000
หรือใครก็ตามที่เห็นด้วยกับแนวทางนี้ ทำกันอย่างจริงจัง

422
00:25:55,000 --> 00:26:01,000
ผมหมายถึงคุณยังไม่ได้ยินอะไร แบบว่า โรคมะเร็ง หรือโรคหัวใจ

423
00:26:01,000 --> 00:26:03,000
ที่เกี่ยวข้องกับการเล่น

424
00:26:03,000 --> 00:26:08,000
แต่สำหรับผม ผมมองมันเป็นพื้นฐานของความอยู่รอด ในระยะยาว

425
00:26:08,000 --> 00:26:12,000
เหมือนกับการเรียนรู้พื้นฐานทางด้านสุขภาพ

426
00:26:12,000 --> 00:26:14,000
และนี่คือ สจ๊วต บราวน์ ขอบคุณครับ

427
00:26:14,000 --> 00:26:16,000
(ปรบมือ)