WEBVTT

00:00:01.000 --> 00:00:11.000
นับแต่ที่ทารกถือกำเนิด

00:00:11.000 --> 00:00:16.000
จนต่อมาอีกนานหลังจากนั้น

00:00:16.000 --> 00:00:21.000
ที่ยังดำรงตนเป็นผู้บริโภค

00:00:21.000 --> 00:00:33.000
เขาไม่ระลึกรู้ถึงการเป็นผู้ให้

00:00:33.000 --> 00:00:35.000
เขาช่วยตัวเองไม่ได้

00:00:35.000 --> 00:00:38.000
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาชีวิตรอดได้อย่างไร

00:00:38.000 --> 00:00:53.000
แม้ว่าเขาจะเกิดมาพร้อมกับสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด

00:00:53.000 --> 00:01:09.000
เขาก็ยังต้องมีแม่หรือแม่เลี้ยง คอยอุ้มชู ถึงจะรอดมาได้

00:01:09.000 --> 00:01:22.000
เขาไม่อาจมีข้อกังขาใดๆ ต่อผู้ที่เลี้ยงดูอุ้มชู

00:01:22.000 --> 00:01:27.000
เขาต้องยอมศิโรราบโดยสิ้น

00:01:27.000 --> 00:01:32.000
เหมือนที่คนไข้ที่ต้องวางใจในวิสัญญีแพทย์

NOTE Paragraph

00:01:32.000 --> 00:01:38.000
เขาต้องยอมศิโรราบอย่างสิ้นเชิง

00:01:38.000 --> 00:01:48.000
ซึ่งนั่น หมายถึงความไว้วางใจอย่างมาก

00:01:48.000 --> 00:01:55.000
มันหมายถึงผู้ที่ได้รับความไว้วางใจ

00:01:55.000 --> 00:01:58.000
จะไม่ทำลายความวางใจนั้น

00:01:58.000 --> 00:02:03.000
และเมื่อเด็กเติบโตขึ้น,

00:02:03.000 --> 00:02:07.000
เขาก็ค่อยๆ พบว่า,

00:02:07.000 --> 00:02:13.000
คนที่เขาวางใจ ได้ทำลายความไว้วางใจนั้น

00:02:13.000 --> 00:02:18.000
เขาไม่รู้จักคำว่าทำลายด้วยซ้ำ

00:02:18.000 --> 00:02:24.000
ดังนั้น, เด็กน้อยจึงโทษตัวเอง

00:02:24.000 --> 00:02:27.000
เป็นการกล่าวโทษที่ปราศจากคำพูด

00:02:27.000 --> 00:02:39.000
ซึ่งเป็นเรื่องที่แก้ได้ยากยิ่ง,

00:02:39.000 --> 00:02:45.000
การโทษตัวเองที่ไร้เสียง

NOTE Paragraph

00:02:45.000 --> 00:02:50.000
เมื่อเด็กเติบโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่,

00:02:50.000 --> 00:02:54.000
เขายังคงตั้งหน้าบริโภคต่อไป,

00:02:54.000 --> 00:02:57.000
แต่การเติบโตของมนุษย์

00:02:57.000 --> 00:03:07.000
กลับขึ้นอยู่กับความสามารถในการให้

00:03:07.000 --> 00:03:11.000
ในการเป็นผู้ให้

00:03:11.000 --> 00:03:17.000
คนๆ หนึ่ง จะให้ไม่ได้เลย ถ้าเขาไม่รู้สึกมั่นคง

00:03:17.000 --> 00:03:20.000
รู้สึกว่าตนเองยิ่งใหญ่

00:03:20.000 --> 00:03:26.000
รู้สึกว่า: ฉันมีพอแล้ว

NOTE Paragraph

00:03:26.000 --> 00:03:30.000
ความรู้สึกกรุณา ไม่ใช่เรื่องตลก

00:03:30.000 --> 00:03:33.000
และก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

00:03:33.000 --> 00:03:40.000
คนๆ หนึ่ง ต้องค้นพบความยิ่งใหญ่บางอย่างในตัวเอง

00:03:40.000 --> 00:03:43.000
ความยิ่งใหญ่นี้ ควรจะต้องมีศูนย์กลางอยู่ที่ตัวเอง

00:03:43.000 --> 00:03:46.000
ไม่ใช่เป็นเงินทอง

00:03:46.000 --> 00:03:50.000
ไม่ใช่อำนาจที่มี

00:03:50.000 --> 00:03:58.000
ไม่ใช่ฐานะใดๆ ที่นำมากล่าวอ้างได้ในสังคม,

00:03:58.000 --> 00:04:03.000
แต่มันควรจะมาจากตัวเอง

00:04:03.000 --> 00:04:07.000
ตัวตนของคุณ คุณที่ระลึกรู้ถึงตัวตนนั้น

00:04:07.000 --> 00:04:14.000
และที่ตัวตนนั้น มันก็ควรจะเป็นศูนย์กลาง ของความรู้สึกยิ่งใหญ่ ความรู้สึกสมบูรณ์พร้อม

00:04:14.000 --> 00:04:21.000
ไม่เช่นนั้น ความกรุณาก็เป็นเพียงคำพูด และความฝัน

NOTE Paragraph

00:04:24.000 --> 00:04:29.000
บางครั้ง คุณก็แสดงความกรุณาได้,

00:04:29.000 --> 00:04:33.000
แต่ส่วนมากก็มาจากความสงสาร

00:04:33.000 --> 00:04:40.000
มากกว่าความกรุณา

00:04:40.000 --> 00:04:44.000
ขอบคุณพระเจ้าที่เราเป็นคนที่มีความเห็นอกเห็นใจ

00:04:44.000 --> 00:04:49.000
ยามที่มีใครซักคนบาดเจ็บ, เรารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดนั้น

NOTE Paragraph

00:04:49.000 --> 00:04:56.000
ในการแข่งวิมเบิลดัน, รอบสุดท้าย

00:04:56.000 --> 00:04:59.000
สองคนนี่ต่อสู้กัน

00:04:59.000 --> 00:05:04.000
ต่างฝ่ายต่างก็ชนะอยู่สองเกมส์

00:05:04.000 --> 00:05:07.000
มันจะเป็นคราวของใครก็ได้

00:05:07.000 --> 00:05:14.000
หยาดเหงื่อที่เสียไปแล้วไร้ความหมาย

00:05:14.000 --> 00:05:20.000
แล้วฝ่ายหนึ่งก็ชนะ

00:05:20.000 --> 00:05:30.000
มารยาทในการเล่นเทนนิสก็คือ ทั้งคู่จะต้องมาที่เน็ต

00:05:30.000 --> 00:05:35.000
และจับมือกัน

00:05:35.000 --> 00:05:38.000
ผู้ชนะชูหมัดสูงสู่ฟ้า

00:05:38.000 --> 00:05:43.000
และก้มลงจูบพื้นดิน

00:05:43.000 --> 00:05:47.000
โยนเสื้อของเขาไป ประหนึ่งมีใครรอคอยอยู่

00:05:47.000 --> 00:05:50.000
(หัวเราะ)

00:05:50.000 --> 00:05:54.000
และแล้วเขาก็มาที่เน็ต

00:05:54.000 --> 00:05:57.000
เมื่อเขามาถึงเน็ต

00:05:57.000 --> 00:06:02.000
คุณเห็นมั้ย, สีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไป

00:06:02.000 --> 00:06:07.000
ดูเหมือนเขากำลังหวังว่าเขาไม่ใช่ผู้ชนะ

00:06:07.000 --> 00:06:12.000
ทำไมล่ะ? ความเห็นใจ

NOTE Paragraph

00:06:12.000 --> 00:06:14.000
นั่นละ ใจมนุษย์

00:06:14.000 --> 00:06:20.000
ไม่มีใจมนุษย์คนไหน ปฏิเสธความเห็นใจนั้นได้

00:06:20.000 --> 00:06:26.000
ไม่มีศาสนาใดทำลายมันได้ด้วยการพร่ำสอน

00:06:26.000 --> 00:06:32.000
ไม่มีวัฒนธรรมใด, ชาติใด, แม้แต่ความเป็นชาตินิยม

00:06:32.000 --> 00:06:35.000
ไม่มีอะไรแตะต้องมันได้

00:06:35.000 --> 00:06:38.000
เพราะสิ่งนั้น คือความเห็นอกเห็นใจ

00:06:38.000 --> 00:06:44.000
และความสามารถที่จะเห็นใจ

00:06:44.000 --> 00:06:52.000
จะเป็นช่องทางที่คุณจะเชื่อมไปยังผู้อื่นได้

00:06:52.000 --> 00:06:57.000
คุณทำอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ชีวิตของคนบางคนเปลี่ยนแปลงไป

00:06:57.000 --> 00:07:02.000
อาจจะเป็นคำพูด, อาจจะเป็นเวลา

NOTE Paragraph

00:07:02.000 --> 00:07:07.000
ความกรุณา ไม่ได้จำกัดรูปแบบอยู่เพียงอย่างเดียว

00:07:07.000 --> 00:07:10.000
ไม่มีความกรุณาแบบอินเดีย

00:07:10.000 --> 00:07:14.000
ไม่มีความกรุณาแบบอเมริกัน

00:07:14.000 --> 00:07:20.000
มันอยู่เหนือเชื้อชาติ, เพศ, วัย

00:07:20.000 --> 00:07:31.000
ทำไมนะหรือ? เพราะมันมีอยู่ในทุกผู้ทุกคน

00:07:31.000 --> 00:07:38.000
บางคน ผู้คนอาจจะสัมผัสมันได้เป็นบางครั้ง

NOTE Paragraph

00:07:38.000 --> 00:07:43.000
ความกรุณาเป็นครั้งคราวเช่นนี้

00:07:43.000 --> 00:07:47.000
ไม่ใช่สิ่งที่เราพูดถึง

00:07:47.000 --> 00:07:50.000
มันไม่ใช่สิ่งที่มาเป็นครั้งคราว

00:07:50.000 --> 00:07:55.000
คุณไม่สามารถสั่งการให้ใครๆ มีความกรุณาได้

00:07:58.000 --> 00:08:02.000
คุณพูดไม่ได้ว่า "กรุณารักฉันเถิด"

00:08:02.000 --> 00:08:05.000
ความรัก เป็นสิ่งที่คุณค้นพบ

00:08:05.000 --> 00:08:10.000
ไมใช่การกระทำ

00:08:10.000 --> 00:08:15.000
แต่ในภาษาอังกฤษ, มันก็อาจจะเป็นการกระทำได้ด้วย

00:08:15.000 --> 00:08:19.000
เราจะพูดเรื่องนั้นกันทีหลัง

NOTE Paragraph

00:08:19.000 --> 00:08:26.000
เช่นนั้นแล้ว คนแต่ละคนจะต้องค้นพบความสมบูรณ์พร้อม

00:08:26.000 --> 00:08:33.000
เรากำลังจะอ้างถึงความเป็นไปได้ของความสมบูรณ์พร้อมในตัวเอง

00:08:33.000 --> 00:08:40.000
ซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเรา, ประสบการณ์ของทุกๆ คน

00:08:40.000 --> 00:08:49.000
แทนที่เราจะต้องใช้ชีวิตอย่างเศร้ารันทด,

00:08:49.000 --> 00:08:59.000
เราอยู่อย่างเป็นสุขได้ในขณะปัจจุบัน ซึ่งมีได้ไม่มากนัก

00:08:59.000 --> 00:09:02.000
และผู้ที่กำลังเป็นสุข,

00:09:02.000 --> 00:09:10.000
แม้เพราะเรื่องตลกชั่วครู่

00:09:10.000 --> 00:09:19.000
ก็อยู่ในภาวะยอมรับตนเอง, และยอมรับสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่

NOTE Paragraph

00:09:19.000 --> 00:09:23.000
นั่นหมายถึงทั้งระบบจักรวาล,

00:09:23.000 --> 00:09:27.000
สิ่งที่รู้ และสิ่งที่ยังไม่รู้

00:09:27.000 --> 00:09:33.000
ยอมรับได้หมดทุกสิ่ง

00:09:33.000 --> 00:09:39.000
เพราะคุณได้ค้นพบ ความเป็นเอกภาพ สมบูรณ์ในตัวเอง

00:09:39.000 --> 00:09:43.000
สิ่งนี้, ตัวฉัน,

00:09:43.000 --> 00:09:46.000
กับสิ่งนั้น, สิ่งต่างๆ ที่อยู่รายรอบตัว

00:09:46.000 --> 00:09:51.000
ผนึกเข้าเป็นสิ่งเดียวกัน,

00:09:51.000 --> 00:09:57.000
เป็นประสบการณ์ที่ไม่มีใครกล่าวได้ว่า "ฉันถูกปฏิเสธ"

00:09:57.000 --> 00:10:03.000
ประสบการณ์ที่เราก็เป็นเสมือนส่วนหนึ่งของสิ่งต่างๆ

NOTE Paragraph

00:10:03.000 --> 00:10:12.000
ประสบการณ์ที่ช่วยเรายืนยันว่า, ไม่ว่าเราจะมีข้อจำกัดใดๆ,

00:10:12.000 --> 00:10:17.000
ทั้งหมดทั้งปวงของ ความต้องการ, ความปรารถนา, สิ่งที่ขาดหาย และบัตรเครดิต,

00:10:17.000 --> 00:10:22.000
และการเลิกจ้าง,

00:10:22.000 --> 00:10:26.000
และถึงที่สุด, ศีรษะล้านโล่ง

00:10:26.000 --> 00:10:30.000
คุณก็ยังมีความสุขได้

00:10:30.000 --> 00:10:35.000
แต่ความหมายที่สืบเนื่องไปจากเรื่องนี้ก็คือว่า

00:10:35.000 --> 00:10:41.000
คุณไม่จำเป็นต้องเติมเต็มความปรารถนาของคุณ เพื่อจะได้พบกับความสุข

00:10:41.000 --> 00:10:47.000
คุณ คือความสุขอย่างที่สุด, เป็นความสมบูรณ์พร้อม, อย่างที่อยากเป็น

NOTE Paragraph

00:10:47.000 --> 00:10:49.000
เรื่องนี้ไม่ต้องเลือก

00:10:49.000 --> 00:10:55.000
เรื่องนี้ เป็นเพียงสิ่งยืนยันความจริง

00:10:55.000 --> 00:11:02.000
ที่ว่าความสมบูรณ์พร้อมนั้น ไม่แตกต่างไปจากตัวคุณ,

00:11:02.000 --> 00:11:06.000
ไม่น้อยไปกว่าคุณ

00:11:06.000 --> 00:11:09.000
มันคือตัวคุณเท่านั้น

00:11:09.000 --> 00:11:12.000
คุณไม่สามารถเป็นส่วนหนึ่งของความสมบูรณ์พร้อมนั้น

00:11:12.000 --> 00:11:15.000
และยังรู้สึกสมบูรณ์เต็มเปี่ยมอยู่ได้

00:11:15.000 --> 00:11:19.000
ขณะที่คุณมีความสุข เผยให้เห็นความจริงนั้น,

00:11:19.000 --> 00:11:24.000
ความตระหนักรู้, ความระลึกได้

00:11:24.000 --> 00:11:27.000
บางที ฉันอาจจะเป็นสิ่งสมบูรณ์นั้น

00:11:27.000 --> 00:11:30.000
สวามี อาจจะพูดถูก

NOTE Paragraph

00:11:30.000 --> 00:11:41.000
สวามีอาจจะพูดถูก จงเริ่มต้นชีวิตใหม่

00:11:41.000 --> 00:11:47.000
เพื่อให้ทุกสิ่งกลับมามีความหมาย

00:11:47.000 --> 00:11:51.000
เราไม่มีเหตุอันใดอีกต่อไป ที่จะกล่าวโทษตนเอง

00:11:51.000 --> 00:11:57.000
ถ้าใครซักคนจะกล่าวโทษตัวเอง, เขามีเหตุผลเป็นล้าน แล้วก็ยังมีอีกมากมาย,

00:11:57.000 --> 00:12:03.000
แต่ถ้าเรากล่าวว่า, แม้ว่ากายของเราจะมีข้อจำกัด,

00:12:03.000 --> 00:12:12.000
ถ้ามันดำ, มันก็ไม่ขาว, หรือหากมันขาว มันก็ไม่ดำ,

00:12:12.000 --> 00:12:18.000
กายของเรามันมีข้อจำกัดอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมองมันอย่างไร ก็จำกัด

NOTE Paragraph

00:12:18.000 --> 00:12:22.000
ความรู้ของคุณก็จำกัด, สุขภาพก็จำกัด

00:12:22.000 --> 00:12:25.000
และดังนั้น อำนาจของคุณจึงมีอย่างจำกัด

00:12:25.000 --> 00:12:30.000
และความสดชื่น เบิกบาน ก็ย่อมมีอย่างจำกัด

00:12:30.000 --> 00:12:33.000
ความกรุณา ก็ย่อมมีอย่างจำกัด

00:12:33.000 --> 00:12:38.000
ทุกๆ สิ่ง จะกลายเป็นไร้ขีดจำกัด

00:12:38.000 --> 00:12:44.000
คุณสั่งให้กรุณาไม่ได้

00:12:44.000 --> 00:12:48.000
เว้นแต่ว่าคุณจะไร้ข้อจำกัด, และไม่มีใครกลายเป็นคนไม่มีข้อจำกัดได้,

00:12:48.000 --> 00:12:53.000
ไม่ว่าคุณจะเป็น หรือไม่เป็นก็ตาม. ก็เท่านั้นเอง

00:12:53.000 --> 00:13:02.000
และไม่มีทางที่การมีอยู่ของคุณจะไม่มีข้อจำกัด

NOTE Paragraph

00:13:02.000 --> 00:13:12.000
ประสบการณ์ของคุณเองก็บอกได้, ถึงแม้จะมีข้อจำกัดมากมาย, คุณก็ยังสมบูรณ์พร้อม

00:13:12.000 --> 00:13:17.000
และความสมบูรณ์พร้อมนี้เอง คือสิ่งที่เป็นจริงในตัวคุณ

00:13:17.000 --> 00:13:19.000
เมื่อคุณสัมพันธ์กับโลก

00:13:19.000 --> 00:13:22.000
ก็จะมีความรักมาก่อน

00:13:22.000 --> 00:13:24.000
เมื่อคุณสัมพันธ์กับโลก,

00:13:24.000 --> 00:13:29.000
การปรากฎของพลัง แห่งความสมบูรณ์พร้อม

00:13:29.000 --> 00:13:34.000
ก็คือ, สิ่งที่เราเรียกว่า, ความรัก

00:13:34.000 --> 00:13:38.000
และตัวมันเองก็กลายเป็นความกรุณา

00:13:38.000 --> 00:13:49.000
หากว่าสิ่งที่คุณไปเกี่ยวข้องด้วย แสดงอารมณ์นั้นให้ปรากฎ

00:13:49.000 --> 00:13:59.000
เมื่อนั้น สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นการให้, การแบ่งปัน

00:13:59.000 --> 00:14:05.000
คุณแสดงออก เพราะว่าคุณมีความกรุณา

NOTE Paragraph

00:14:05.000 --> 00:14:11.000
การจะพบความกรุณา คุณต้องรู้จักเห็นอกเห็นใจ

00:14:11.000 --> 00:14:16.000
การจะพบความสามารถที่จะให้ และแบ่งปันได้,

00:14:16.000 --> 00:14:18.000
คุณต้องให้ และแบ่งปัน

00:14:18.000 --> 00:14:23.000
ไม่มีทางลัด มันก็เหมือนการว่ายน้ำ ที่ต้องว่ายน้ำ

00:14:23.000 --> 00:14:27.000
คุณหัดว่ายน้ำด้วยการว่ายน้ำ

00:14:27.000 --> 00:14:31.000
คุณหัดว่ายน้ำบนฟองน้ำ แล้วโดดลงน้ำเลยไม่ได้

00:14:31.000 --> 00:14:33.000
(หัวเราะ)

00:14:33.000 --> 00:14:37.000
คุณหัดว่ายน้ำ ด้วยการว่ายน้ำ คุณหัดขี่จักรยาน ด้วยการขี่จักรยาน

00:14:37.000 --> 00:14:39.000
คุณหัดทำครัว ด้วยการทำครัว

00:14:39.000 --> 00:14:42.000
การมีคนที่น่าสงสารอยู่รอบๆ ตัว

00:14:42.000 --> 00:14:44.000
ที่จะได้กินของที่คุณปรุง

00:14:44.000 --> 00:14:47.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:14:52.000 --> 00:14:56.000
และก็, นั่นล่ะ, ที่เราพูดถึง,

00:14:56.000 --> 00:14:58.000
คุณต้องแกล้งทำแล้วมันจะเกิดขึ้น

00:14:58.000 --> 00:15:05.000
(หัวเราะ)

00:15:05.000 --> 00:15:08.000
คุณต้องทำ

00:15:08.000 --> 00:15:14.000
บรรพบุรุษของเรา ก็ตั้งใจให้เป็นเช่นนั้น

00:15:14.000 --> 00:15:19.000
คุณต้องลงมือทำ

00:15:19.000 --> 00:15:26.000
ทำอย่างมีความกรุณา

NOTE Paragraph

00:15:26.000 --> 00:15:31.000
ไม่มีคำกริยา สำหรับความกรุณา

00:15:31.000 --> 00:15:35.000
แต่มีคำขยายกริยา สำหรับความกรุณา

00:15:35.000 --> 00:15:39.000
ผมพบว่าเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

00:15:39.000 --> 00:15:45.000
คุณลงมือทำอย่างมีความกรุณา

00:15:45.000 --> 00:15:49.000
แต่ก็นั่นแหละ คุณจะลงมือทำอย่างมีความกรุณาได้อย่างไร หากคุณไม่มีความกรุณา?

00:15:49.000 --> 00:15:52.000
ตรงนั้นแหละ ที่คุณต้องแกล้งทำ

00:15:52.000 --> 00:15:56.000
แกล้งทำแล้วมันจะเกิดขึ้น นี่คือมนต์ของอเมริกา

00:15:56.000 --> 00:16:01.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:16:01.000 --> 00:16:05.000
แกล้งทำแล้วมันจะเกิดขึ้น

00:16:05.000 --> 00:16:08.000
ทำอย่างมีความกรุณา ประหนึ่งว่าคุณมีความกรุณา,

00:16:08.000 --> 00:16:11.000
กัดฟันไปด้วย,

00:16:11.000 --> 00:16:13.000
ใช้กำลังเสริมทั้งหมดที่มี,

00:16:13.000 --> 00:16:17.000
ถ้าสวดมนต์เป็น ก็สวดไปด้วย

00:16:17.000 --> 00:16:20.000
ร้องขอความกรุณา

00:16:20.000 --> 00:16:23.000
ขอให้ฉันได้แสดงออกอย่างมีกรุณา

00:16:23.000 --> 00:16:25.000
ลงมือ

00:16:25.000 --> 00:16:27.000
คุณจะได้พบความกรุณา

00:16:27.000 --> 00:16:32.000
และสิ่งที่สัมพันธ์กับความกรุณา อย่างช้าๆ,

00:16:32.000 --> 00:16:36.000
และอย่างช้าๆ หากคุณได้รับการสอนที่ดี,

00:16:36.000 --> 00:16:41.000
คุณก็จะพบว่า ความกรุณา เป็นการปรากฎของพลัง

00:16:41.000 --> 00:16:47.000
ของความเป็นจริงแห่งตัวตน, ซึ่งเป็นเอกภาพ, เป็นสิ่งสมบูรณ์พร้อม,

00:16:47.000 --> 00:16:49.000
นั่นล่ะ คือสิ่งที่คุณเป็น

NOTE Paragraph

00:16:49.000 --> 00:16:52.000
ด้วยคำกล่าวเหล่านี้, ขอบคุณมาก

00:16:52.000 --> 00:16:54.000
(ปรบมือ)