[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:06.48,0:00:07.51,Default,,0000,0000,0000,,มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
Dialogue: 0,0:00:07.51,0:00:13.32,Default,,0000,0000,0000,,รายการนี้นำเสนอโดย มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด \Nเยี่ยมชมเราได้ที่ standford.edu
Dialogue: 0,0:00:15.06,0:00:21.53,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:00:21.53,0:00:22.84,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณครับ
Dialogue: 0,0:00:24.96,0:00:26.82,Default,,0000,0000,0000,,(สตีฟ จ๊อบส์ - ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร แอ็ปเปิล และ พิกซ่าร์แอนิเมชั่น)
Dialogue: 0,0:00:27.03,0:00:32.13,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้มาอยู่ที่นี่กับคุณ ในวันรับปริญญา ของมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
Dialogue: 0,0:00:32.13,0:00:35.38,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงร้องชื่นชม)
Dialogue: 0,0:00:35.69,0:00:45.57,Default,,0000,0000,0000,,ผมขอบอกความจริงอย่างหนึ่ง ผมไม่เคยเรียนจบวิทยาลัย และงานในวันนี้ เป็นสิ่งที่ใกล้เคียงการจบวิทยาลัยจริงๆ ที่สุดแล้วของผม
Dialogue: 0,0:00:46.10,0:00:47.69,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:00:47.95,0:00:54.27,Default,,0000,0000,0000,,วันนี้ ผมอยากจะเล่าเรื่องราว 3 เรื่องจากชีวิตของผม\Nมีเท่านี้เอง ไม่มากมาย แค่ 3 เรื่อง
Dialogue: 0,0:00:55.48,0:00:59.04,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องแรกเกี่ยวกับการเชื่อมต่อจุด
Dialogue: 0,0:01:00.71,0:01:08.20,Default,,0000,0000,0000,,ผมเลิกเรียนที่ วิทยาลัยรีด หลังจากเรียนไปแค่หกเดือน\Nแต่ก็ยังแวะเวียนเข้าไปบ้างอยู่ประมาณสิบแปดเดือน ก่อนที่จะลาออกอย่างเป็นทางการ
Dialogue: 0,0:01:09.10,0:01:10.83,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมผมถึงลาออก?
Dialogue: 0,0:01:12.18,0:01:13.95,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องนี้เริ่มมาตั้งแต่ก่อนที่ผมจะเกิด
Dialogue: 0,0:01:15.10,0:01:21.27,Default,,0000,0000,0000,,แม่แท้ๆ ของผมตอนนั้นยังเป็นวัยรุ่น เป็นนักศึกษา ยังไม่ได้แต่งงาน\Nท่านตัดสินใจที่จะยกผมให้คนอื่นไปอุปการะ
Dialogue: 0,0:01:22.10,0:01:25.99,Default,,0000,0000,0000,,ท่านมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าผมควรจะได้เป็นลูกบุญธรรมของคนที่เรียนจบวิทยาลัย
Dialogue: 0,0:01:25.99,0:01:30.67,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ชีวิตผมถูกวางแผนไว้ตั้งแต่แรกว่า เมื่อผมเกิด ทนายความและภรรยาจะเป็นผู้รับอุปการะผม
Dialogue: 0,0:01:31.58,0:01:36.54,Default,,0000,0000,0000,,แต่เมื่อผมเกิด ครอบครัวทนายความเกิดเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย พวกเขากลับต้องการเด็กผู้หญิง
Dialogue: 0,0:01:37.65,0:01:42.35,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น พ่อแม่ของผม (ผู้เลี้ยงดูจ๊อบส์จริงๆ จนเติบใหญ่) ซึ่งอยู่ในรายชื่อผู้รับอุปการะในลำดับต่อๆ มา ก็ได้รับโทรศัพท์กลางดึกจากแม่แท้ๆ ของผม
Dialogue: 0,0:01:43.19,0:01:49.20,Default,,0000,0000,0000,,แม่แท้ๆ ผมถามว่า "เราก็มีเด็กทารกคนนึงเป็นผู้ชาย พวกคุณอยากอุปการะเขาไหม?" พวกเขา (พ่อแม่ที่รับเลี้ยงดูจ๊อบส์จริง ๆ) จึงตอบว่า "แน่นอน"
Dialogue: 0,0:01:50.63,0:01:58.25,Default,,0000,0000,0000,,แต่แล้วแม่แท้ ๆ ของผมมารู้ภายหลังว่า แม่ที่รับอุปการะผม ไม่ได้จบวิทยาลัย และและพ่อที่รับอุปการะผมก็ไม่ได้จบแม้แต่ชั้นมัธยม
Dialogue: 0,0:01:58.78,0:02:02.12,Default,,0000,0000,0000,,แม่แท้ๆ ของผมจึงปฎิเสธที่จะมอบพวกเขาอุปการะผม
Dialogue: 0,0:02:03.28,0:02:11.68,Default,,0000,0000,0000,,แต่อีกไม่กี่เดือนต่อมา แม่แท้ๆ ของผมก็ยินยอม เมื่อพ่อแม่ของผมสัญญาว่าจะส่งผมไปเรียนวิทยาลัย และนั่นคือจุดเริ่มต้นของชีวิตผม
Dialogue: 0,0:02:13.65,0:02:21.45,Default,,0000,0000,0000,,และอีก 17 ปี ต่อมา ผมได้ไปวิทยาลัย แต่ด้วยความไร้เดียงสา ผมเลือกวิทยาลัยที่ค่าเรียนแพงเกือบจะเท่าสแตนฟอร์ด
Dialogue: 0,0:02:22.21,0:02:26.58,Default,,0000,0000,0000,,เงินเก็บทั้งหมดของพ่อแม่ผม ซึ่งเป็นชนชั้นแรงงาน หมดไปกับค่าเล่าเรียน
Dialogue: 0,0:02:27.30,0:02:30.18,Default,,0000,0000,0000,,หกเดือนผ่านไป ผมไม่เห็นคุณค่าของการเรียนที่นีเลย
Dialogue: 0,0:02:30.46,0:02:35.93,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่รู้ว่าควรทำอะไรกับชีวิต ไม่รู้ว่าวิทยาลัยจะช่วยผมให้รู้ได้ยังไง
Dialogue: 0,0:02:36.58,0:02:40.85,Default,,0000,0000,0000,,และที่นี่ ผมได้ใช้เงินทั้งหมดที่พ่อแม่ผมเก็บมาทั้งชีวิต
Dialogue: 0,0:02:42.32,0:02:46.79,Default,,0000,0000,0000,,ผมจึงตัดสินใจลาออก และเชื่อว่ามันน่าจะเป็นการตัดสินใจที่ใช้ได้
Dialogue: 0,0:02:47.41,0:02:52.25,Default,,0000,0000,0000,,ณ ตอนนั้น ผมก็รู้สึกกลัว แต่เมื่อหันกลับไปมองมัน มันกลับเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดของผม
Dialogue: 0,0:02:52.94,0:02:53.99,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:02:54.07,0:02:59.07,Default,,0000,0000,0000,,ณ นาทีที่ผมหยุดเรียน ผมก็ไม่ต้องเรียนวิชาบังคับที่ผมไม่สนใจ
Dialogue: 0,0:02:59.50,0:03:03.50,Default,,0000,0000,0000,,และสามารถเข้าเรียนวิชาที่น่าสนใจกว่า
Dialogue: 0,0:03:04.58,0:03:13.82,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวมันไม่สวยงามเท่าไรหรอก ผมไม่มีห้องในหอพัก ต้องนอนบนพื้นห้องเพื่อน เอาขวดโค้กไปแลกเงิน 5 เซนต์ เพื่อซื้อข้าวกิน
Dialogue: 0,0:03:14.40,0:03:21.31,Default,,0000,0000,0000,,และผมต้องเดิน 7 ไมล์ข้ามไปอีกฝากของเมืองทุกๆ วันอาทิตย์ เพื่อไปกินอาหารดีๆ สักมื้อที่วัดฮาเร กฤษณะ
Dialogue: 0,0:03:21.72,0:03:23.21,Default,,0000,0000,0000,,ผมรักชีวิตช่วงนี้ของผม
Dialogue: 0,0:03:23.58,0:03:29.72,Default,,0000,0000,0000,,และสิ่งที่ผมบังเอิญได้พบเจอส่วนใหญ่ ซึ่งเกิดจากความสงสัยและสัญชาติญาณ ในภายหลังได้กลับกลายเป็นสิ่งล้ำค่า
Dialogue: 0,0:03:29.88,0:03:31.35,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีตัวอย่างอยู่เรื่องหนึ่ง
Dialogue: 0,0:03:32.76,0:03:37.68,Default,,0000,0000,0000,,ในตอนนั้น รีดคอลเลจเปิดสอนวิชาการออกแบบตัวอักษร ซึ่งอาจจะเป็นหลักสูตรที่ดีที่สุดของประเทศ
Dialogue: 0,0:03:37.99,0:03:44.64,Default,,0000,0000,0000,,ทั่วทั้งเขตมหาวิทยาลัย โปสเตอร์ทุกใบ ป้ายบนลิ้นชักทุกอัน เขียนด้วยตัวหนังสือที่สร้างจากลายมือที่สวยงาม
Dialogue: 0,0:03:45.02,0:03:52.49,Default,,0000,0000,0000,,เนื่องจากผมได้ลาออก ไม่ต้องเรียนวิชาปกติ ผมจึงตัดสินใจเรียนวิชานี้
Dialogue: 0,0:03:52.69,0:03:59.28,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวอักษรแบบ Serif (มีการต่อเส้นที่ปลาย) และ Sans-serif (ไม่ต่อเส้นที่ปลาย) ได้เรียนรู้เกี่ยวกับช่องไฟในการผสมตัวอักษรต่างๆ เข้าด้วยกัน
Dialogue: 0,0:03:59.58,0:04:02.36,Default,,0000,0000,0000,,ได้เรียนรู้การทำให้งานพิมพ์ออกมายอดเยี่ยม
Dialogue: 0,0:04:02.90,0:04:11.03,Default,,0000,0000,0000,,มันช่วงสวยงาม น่าจดจำ และมีความเป็นศิลปะอย่างชัดเจน ซึ่งไม่สามารถบรรยายในเชิงวิทยาศาสตร์ และผมคิดว่ามันยอดเยี่ยมจริงๆ
Dialogue: 0,0:04:11.73,0:04:16.23,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องที่เพิ่งเล่าไปนี้ ฟังดูไม่น่าจะเอาไปใช้อะไรได้จริงในชีวิตผม
Dialogue: 0,0:04:17.00,0:04:22.91,Default,,0000,0000,0000,,แต่แล้ว 10 ปีต่อมา เมื่อเรากำลังออกแบบคอมพิวเตอร์แมคอินทอช เครื่องแรก เรื่องนี้ก็วนกลับมาหาผม
Dialogue: 0,0:04:23.05,0:04:28.61,Default,,0000,0000,0000,,เรานำมันทั้งหมดเข้าไปไว้ในแมค มันจึงกลายเป็นคอมพิวเตอร์เครื่องแรกที่มีการแสดงตัวอักษรได้อย่างสวยงาม
Dialogue: 0,0:04:29.08,0:04:32.36,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าผมไม่ได้เรียนวิชานั้นที่วิทยาลัย
Dialogue: 0,0:04:32.49,0:04:36.55,Default,,0000,0000,0000,,เครื่องแมคก็คงจะไม่มีตัวอักษรหลายรูปแบบและไม่มีการวางช่องไฟที่ได้สัดส่วนอย่างเช่นที่มันเป็น
Dialogue: 0,0:04:36.96,0:04:42.23,Default,,0000,0000,0000,,และเนื่องจากวินโดว์เลียนแบบแมค เครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลก็จะไม่มีระบบตัวอักษรที่สวยงามแบบนี้เช่นกัน
Dialogue: 0,0:04:42.47,0:04:49.39,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะและปรบมือ)
Dialogue: 0,0:04:49.57,0:04:53.67,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าผมไม่ได้ลาออก ผมก็จะไม่ได้เรียนวิชานั้น
Dialogue: 0,0:04:53.73,0:04:57.60,Default,,0000,0000,0000,,และคอมพิวเตอร์ทั่วโลกก็จะไม่มีระบบแสดงตัวอักษรที่ยอดเยี่ยมอย่างที่เป็นในตอนนี้
Dialogue: 0,0:04:57.92,0:05:02.19,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองไปข้างหน้าแล้วสามารถคิดเชื่อมต่อจุดต่างๆ ตั้งแต่สมัยยังเรียนวิทยาลัย
Dialogue: 0,0:05:02.48,0:05:06.35,Default,,0000,0000,0000,,แต่เมื่อเรามองย้อนกลับไปในอดีตสัก 10 ปีก่อน มันกลับชัดเจนเหลือเกิน
Dialogue: 0,0:05:06.60,0:05:12.10,Default,,0000,0000,0000,,ผมจึงอยากจะย้ำว่า คุณไม่สามารถเชื่อมต่อจุดด้วยการมองไปในอนาคต แต่เชื่อมต่อได้โดยการมองย้อนกลับไป
Dialogue: 0,0:05:12.37,0:05:16.16,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อคุณรู้เช่นนี้ คุณก็จะความเชื่อมั่นว่า ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง จุดต่างๆ เหล่้านี้จะสามารถเชื่อมกันได้ในอนาคต
Dialogue: 0,0:05:16.36,0:05:21.13,Default,,0000,0000,0000,,คุณต้องเชื่อในอะไรสักอย่าง เสียงในใจ พรหมลิขิต ชีวิต กรรม อะไรก็ตามแต่
Dialogue: 0,0:05:21.37,0:05:27.28,Default,,0000,0000,0000,,เพราะความเชื่อว่าจุดต่างๆ จะเวียนมาเชื่อมกันได้ จะสร้างความมั่นใจให้คุณกล้าเดินตามจิตใจที่แท้จริงของคุณ
Dialogue: 0,0:05:27.47,0:05:32.11,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่ามันจะต้องพาคุณออกนอกเส้นทางที่คุ้นเคย และะเผชิญความแตกต่างขนานใหญ่
Dialogue: 0,0:05:37.97,0:05:42.25,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องที่สองของผมเกี่ยวกับความรักและการสูญเสีย
Dialogue: 0,0:05:43.41,0:05:47.54,Default,,0000,0000,0000,,ผมโชคดี ผมค้นพบสิ่งที่ผมรักตั้งแต่อายุยังน้อย
Dialogue: 0,0:05:47.98,0:05:51.16,Default,,0000,0000,0000,,วอซ (Steve Wozniak) กับผมเริ่มบริษัทแอ๊ปเปิลในโรงรถของพ่อแม่ผมตอนผมอายุ20
Dialogue: 0,0:05:51.37,0:05:59.30,Default,,0000,0000,0000,,เราทำงานหนัก และเมื่อ10 ปีผ่านไป แอ็ปเปิลเติบโตจากคนาสองคนในโรงรถ กลายเป็นธุรกิจ 2 พันล้านเหรีญซึ่งมีพนักงานกว่า 4,000 คน
Dialogue: 0,0:05:59.61,0:06:04.78,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนั้นเราเพิ่งเสนอผลงานที่เยี่ยมที่สุดของเรา แมคอินทอช แค่หนึ่งปีก่อนหน้า และผมก็เพิ่งจะอายุ 30
Dialogue: 0,0:06:05.94,0:06:07.17,Default,,0000,0000,0000,,และแล้ว ผมก็โดนไล่ออก
Dialogue: 0,0:06:08.54,0:06:11.12,Default,,0000,0000,0000,,ผมจะโดนไล่ออกจากบริษัทที่ผมก่อตั้งได้อย่างไร?
Dialogue: 0,0:06:11.91,0:06:18.04,Default,,0000,0000,0000,,ก็นั่นหละ เมื่อแอ็ปเปิลเติบโต พวกเราก็จ้างคนที่เราคิดว่ามีพรสวรรค์ที่จะบริหารบริษัทร่วมกับผม
Dialogue: 0,0:06:18.25,0:06:20.53,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งช่วงปีแรกๆ มันก็เป็นไปด้วยดี
Dialogue: 0,0:06:20.68,0:06:25.10,Default,,0000,0000,0000,,แต่เมื่อวิสัยทัศน์ของเราเริ่มต่างกัน ในที่สุดเราก็แตกแยก
Dialogue: 0,0:06:25.26,0:06:28.23,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมถูกไล่ออก คณะกรรมการอยู่ข้างเขา (ผู้บริหารที่มาแทนจ๊อบส์)
Dialogue: 0,0:06:28.45,0:06:32.35,Default,,0000,0000,0000,,ผมจึงถูกไล่ออกตอนอายุ 30 แถมเป็นที่รู้กันทั่วไปในสังคมเีสียด้วย
Dialogue: 0,0:06:32.83,0:06:37.44,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่เป็นความตั้งใจในช่วงชีวิตผู้ใหญ่ของผมจากไปซะแล้ว มันเป็นความเสียหายที่ยิ่งใหญ่
Dialogue: 0,0:06:37.86,0:06:40.06,Default,,0000,0000,0000,,ผมสับสนกับชีวิตอยู่เป็นเดือนๆ
Dialogue: 0,0:06:40.64,0:06:46.100,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้สึกว่าผมทำให้ผู้ร่วมลงทุนในแอ็ปเปิลรุ่นเก่าๆ ผิดหวัง เหมือนผมทิ้งไม้ผลัดเมื่อมันกำลังถูกส่งผ่านมา
Dialogue: 0,0:06:47.59,0:06:53.24,Default,,0000,0000,0000,,ผมพบกับ เดวิด แพคคาร์ด และ บ๊อบ นอยส์ และพยายามที่จะขอโทษที่ผมทำพลาดไม่เป็นท่า
Dialogue: 0,0:06:53.80,0:06:57.66,Default,,0000,0000,0000,,ผมล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงในสายตาสาธารณชน ผมเคยแม้แต่คิดหนีไปให้พ้นจาก (ซิลิคอน) วาเลย์
Dialogue: 0,0:06:57.98,0:07:03.28,Default,,0000,0000,0000,,แต่บางอย่างค่อยๆ พาผมกลับขึ้นมา ... ผมยังรักในสิ่งที่ผมทำ
Dialogue: 0,0:07:04.32,0:07:10.65,Default,,0000,0000,0000,,เหตุการณ์ที่แอ็ปเปิลไม่ได้ทำให้ผมเปลี่ยนไป ถึงผมจะถูกไล่ออก แต่ผมก็ยังรักในสิ่งที่ทำอยู่เช่นเดิม
Dialogue: 0,0:07:11.65,0:07:13.31,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่
Dialogue: 0,0:07:14.34,0:07:20.37,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนั้นผมยังไม่รู้ตัว แต่มันกลายเป็นว่า การโดนไล่ออกจากแอ็ปเปิลเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นกับผม
Dialogue: 0,0:07:20.48,0:07:27.12,Default,,0000,0000,0000,,ความสำคัญตนที่เกิดจากความสำเร็จในอดีต ถูกทดแทนด้วยความถ่อมตนของการเริ่มต้นใหม่ ที่ไม่มีอะไรแน่นอนสักอย่าง
Dialogue: 0,0:07:27.61,0:07:30.44,Default,,0000,0000,0000,,มันให้อิสระผมในการเข้าสู่ช่วงที่มีความคิดสร้างสรรมากที่สุดช่วงนึงของชีวิต
Dialogue: 0,0:07:30.89,0:07:35.48,Default,,0000,0000,0000,,ช่วง 5 ปีหลังจากนั้น ผมเิริ่มบริษัทใหม่ ชื่อว่า เน็กซ์ (NeXT) และอีกบริษัทชื่อ พิกซ่าร์ (Pixar)
Dialogue: 0,0:07:35.80,0:07:38.63,Default,,0000,0000,0000,,และตกหลุมรักผู้หญิงที่น่าทึ่งคนนึง ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นภรรยาของผม
Dialogue: 0,0:07:38.93,0:07:47.53,Default,,0000,0000,0000,,พิกซ่าร์ได้สร้างภาพยนต์อนิเมชั่นเรื่องแรกของโลกคือ ทอย สเตอรี่ และขณะนี้ได้กลายเป็นเป็นอนิเมชั่นสตูดิโอที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในโลก
Dialogue: 0,0:07:47.80,0:07:49.44,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือและโห่ร้องยินดี)
Dialogue: 0,0:07:49.44,0:07:54.58,Default,,0000,0000,0000,,และในที่สุด แอ็ปเปิลก็ซื้อเน็กส์ และผมก็ได้กลับมายังแอ็ปเปิล
Dialogue: 0,0:07:54.76,0:07:58.84,Default,,0000,0000,0000,,เทคโนโลยีที่เราพัฒนาขึ้นที่เน็กส์ ได้กลายเป็นหัวใจสำคัญของแอ็ปเปิลในยุคใหม่นี้
Dialogue: 0,0:07:59.26,0:08:02.51,Default,,0000,0000,0000,,และลอรีน (ภรรยาจ๊อบส์) กับผมก็ได้มีชีวิตครอบครัวที่มีความสุขด้วยกัน
Dialogue: 0,0:08:03.32,0:08:07.13,Default,,0000,0000,0000,,ผมเชื่อว่า สิ่งเหล่านี้คงจะไม่เกิดขึ้น ถ้าผมไม่ถูกไล่ออกจากแอ๊ปเปิล
Dialogue: 0,0:08:07.57,0:08:11.15,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นยาขมรสแย่ แต่ผมคิดว่าคนป่วยต้องการมัน
Dialogue: 0,0:08:11.74,0:08:15.74,Default,,0000,0000,0000,,บางครั้งชีวิตก็ฟาดหัวคุณด้วยก้อนอิฐ
Dialogue: 0,0:08:15.97,0:08:21.31,Default,,0000,0000,0000,,อย่าสิ้นศรัทธา ผมเชื่อมั่นว่าสิ่งทำให้ผมเดินหน้าต่อได้ ก็คือการที่ผมรักในสิ่งที่ทำ
Dialogue: 0,0:08:21.76,0:08:26.98,Default,,0000,0000,0000,,คุณต้องค้นหาว่าคุณรักอะไร เรื่องนี้จริงจังทั้งในด้านการงานและใช้ชีวิตคู่
Dialogue: 0,0:08:27.64,0:08:34.28,Default,,0000,0000,0000,,งานที่คุณทำจะกลายเป็นส่วนสำึััคัญของชีวิต ซึ่งหนทางเดียวที่คุณจะพอใจกับงานนั้นได้ คือทำสิ่งทีุ่คุณเชื่อมั่นว่า มันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่
Dialogue: 0,0:08:34.51,0:08:38.33,Default,,0000,0000,0000,,และหนทางเดียวที่จะสร้างสรรงานที่ยอดเยี่ยมได้ ก็คือรักในสิ่งที่คุณทำ
Dialogue: 0,0:08:38.57,0:08:42.65,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณยังไม่เจอมัน ให้ค้นหาไปเรื่อยๆ อย่าล้มเลิก อย่าหยุดพัก
Dialogue: 0,0:08:43.07,0:08:46.50,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ต่างกับเรื่องต่างๆ ที่รับรู้ได้ด้วยใจ คุณจะรู้ตัวเองเมื่อคุณเจอมัน
Dialogue: 0,0:08:46.69,0:08:51.51,Default,,0000,0000,0000,,และ เหมือนกับความสัมพันธ์ที่ยิ่งใหญ่ มันจะก้าวหน้าพัฒนายิ่งขึ้นไปตามกาลเวลา
Dialogue: 0,0:08:51.63,0:08:54.28,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น จงค้นหามัน อย่าล้มเลิก อย่าหยุดพัก
Dialogue: 0,0:08:57.47,0:09:04.16,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:09:04.66,0:09:07.61,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องที่สามของผมเกี่ยวกับความตาย
Dialogue: 0,0:09:08.73,0:09:12.06,Default,,0000,0000,0000,,ตอนผมอายุ 17 ผมได้อ่านคำกล่าวหนึ่ง
Dialogue: 0,0:09:12.53,0:09:17.72,Default,,0000,0000,0000,,"ถ้าคุณใช้ชีวิตในแต่ละวันเหมือนเป็นวันสุดท้าย วันหนึ่งมันก็จะมาถึง"
Dialogue: 0,0:09:18.03,0:09:19.75,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:09:20.35,0:09:27.50,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นแรงบันดาลใจของผมตั้งแต่นั้นมา ตลอด 33 ปี ผมมองกระจกทุกเช้าแล้วถามตัวเองว่า
Dialogue: 0,0:09:27.65,0:09:33.20,Default,,0000,0000,0000,,"ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต ผมยังอยากจะทำสิ่งที่กำลังจะทำในวันนี้หรือเปล่า"
Dialogue: 0,0:09:33.38,0:09:38.99,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อไรที่คำตอบคือ "ไม่" ติดๆกันหลายวัน ผมรู้ว่าผมต้องเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่างเสียที
Dialogue: 0,0:09:39.90,0:09:46.64,Default,,0000,0000,0000,,การระลึกได้ว่าผมจะต้องตายในเร็ววันนี้ กลายเป็นเครื่องมือที่สำคัญสุดในการช่วยให้ผมเลือกทางเดินที่สำคัญในชีวิต
Dialogue: 0,0:09:47.25,0:09:54.10,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าเกือบทุกสิ่งทุกอย่าง ... ความคาดหวังจากคนอื่นๆ ความภาคภูมิ ความกลัวต่อความอับอายหรือความล้มเหลว
Dialogue: 0,0:09:54.10,0:09:59.84,Default,,0000,0000,0000,,ทุกสิ่งนั้นจะกลายเป็นเรื่องไ้ร้สาระเมื่อต้องเผชิญกับความตาย เหลือไว้แต่สิ่งที่สำคัญจริงๆ เท่านั้น
Dialogue: 0,0:09:59.95,0:10:07.28,Default,,0000,0000,0000,,การระลึกได้ว่าคุณกำลังจะตาย เป็นทางที่ดีที่สุดในการเลิกหลงคิดว่าคุณยังมีอะไรที่ต้องเสีย
Dialogue: 0,0:10:07.46,0:10:12.39,Default,,0000,0000,0000,,คุณมาตัวเปล่าอยู่แล้ว จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ทำตามหัวใจตัวเอง
Dialogue: 0,0:10:13.12,0:10:16.66,Default,,0000,0000,0000,,ประมาณปีก่อน ผมได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง
Dialogue: 0,0:10:17.56,0:10:22.53,Default,,0000,0000,0000,,ผมเข้าเครื่องตรวจตอน 7:30น. และผลออกมาชัดเจนว่าผมมีเนื้อร้ายที่ตับอ่อน
Dialogue: 0,0:10:22.75,0:10:25.04,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตับอ่อนคืออะไร
Dialogue: 0,0:10:25.51,0:10:34.66,Default,,0000,0000,0000,,หมอบอกว่าเนื้อร้ายที่ผมเป็นนี้ ค่อนข้างแน่นอนว่ารักษาไม่ได้ ผมไม่น่าจะอยู่ได้นานกว่าสามถึงหกเดือน
Dialogue: 0,0:10:34.93,0:10:42.65,Default,,0000,0000,0000,,หมอแนะนำให้ผมกลับบ้าน ไปจัดการเรื่องส่วนตัวต่างๆ ซึ่งเป็นการส่งสัญญาณว่าให้เตรียมตัวตาย
Dialogue: 0,0:10:42.94,0:10:50.66,Default,,0000,0000,0000,,มันแปลว่าคุณควรบอกลูกในทุกๆ อย่าง ในเวลาไม่กี่เดือนที่เหลือ จากที่เคยคิดว่าคุณยังมีเวลาอีกเป็นสิบๆ ปี
Dialogue: 0,0:10:51.15,0:10:56.48,Default,,0000,0000,0000,,มันแปลว่า คุณต้องจัดการทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทาง เพื่อที่ครอบครัวของคุณจะได้เผชิญความตายของคุณอย่างไม่ลำบากมากนัก
Dialogue: 0,0:10:56.81,0:10:58.64,Default,,0000,0000,0000,,มันแปลว่า คุณควรบอกลา
Dialogue: 0,0:11:00.51,0:11:02.94,Default,,0000,0000,0000,,ผมดำดิ่งอยู่กับผลตรวจนั้นทั้งวัน
Dialogue: 0,0:11:03.39,0:11:10.26,Default,,0000,0000,0000,,เย็นวันนั้นผมได้ทำไบออพซี่ ซึ่งคือการหย่อนกล้องลงไปทางลำคอ ผ่านกระเพาะอาหาร ลงไปที่ลำไส้ของผม
Dialogue: 0,0:11:10.45,0:11:14.07,Default,,0000,0000,0000,,ใส่เข็มเข้าไปในตับอ่อนของผม และเก็บเซลล์ออกมาจากเนื้องอก
Dialogue: 0,0:11:14.59,0:11:22.53,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้สึกอ่อนล้า แต่ภรรยาของผมที่อยู่ตรงนั้นด้วย บอกผมว่า ตอนที่หมอดูเซลล์ผ่านกล้องจุลทรรศน์ หมอเริ่มร้องไห้
Dialogue: 0,0:11:22.72,0:11:27.71,Default,,0000,0000,0000,,เพราะปรากฎว่า มันเป็นมะเร็งตับอ่อนชนิดหายาก ซึ่งรักษาได้ด้วยการผ่าตัด
Dialogue: 0,0:11:28.21,0:11:31.84,Default,,0000,0000,0000,,ผมเข้ารับการผ่าตัด และผมรู้สึกขอบคุณมาก ตอนนี้ผมกลับเป็นปกติแล้ว
Dialogue: 0,0:11:32.06,0:11:39.70,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:11:40.14,0:11:45.62,Default,,0000,0000,0000,,นี่เป็นประสบการณ์ใกล้เคียงความตายมากที่สุด และ ผมหวังว่ามันคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ไปอีกนาน
Dialogue: 0,0:11:45.96,0:11:53.54,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อได้ผ่านเรื่องราวเหล่านี้มา ผมสามารถบอกคุณได้อย่างมั่นใจว่า ความตายเป็นเรื่องที่มีประโยชน์ มันเป็นแนวคิดที่ล้ำลึกจริงๆ
Dialogue: 0,0:11:54.80,0:12:00.85,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีใครอยากตาย แม้แต่คนที่อยากขึ้นสวรรค์ก็ไม่อยาก(รีบ)ตายเพื่อไปสวรรค์
Dialogue: 0,0:12:01.32,0:12:07.07,Default,,0000,0000,0000,,แต่กระนั้น ความตายก็เป็นปลายทางที่ทุกคนต้องเผชิญเหมือนๆ กัน ไม่มีใครหนีพ้น
Dialogue: 0,0:12:07.35,0:12:13.95,Default,,0000,0000,0000,,ความตายจึงเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ดีที่สุดของชีวิตคนเรา
Dialogue: 0,0:12:14.12,0:12:18.35,Default,,0000,0000,0000,,มันเปลี่ยนแปลงชีวิต มันพาคนรุ่นเก่าๆ ให้จากไป และสร้างหนทางให้คนรุ่นใหม่
Dialogue: 0,0:12:18.91,0:12:27.12,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ คนรุ่นใหม่คือพวกคุณ แต่อีกไม่นานจากนั้น คุณก็จะค่อยๆ กลายเป็นคนรุ่นเก่า และจากไปในทีุ่สุด
Dialogue: 0,0:12:27.46,0:12:30.70,Default,,0000,0000,0000,,ขออภัยที่มันออกจะฟังเกินจริง แต่มันจริงแท้แน่นอน
Dialogue: 0,0:12:31.78,0:12:36.72,Default,,0000,0000,0000,,คุณมีเวลาจำกัด ... ดังนั้น อย่าใช้มันให้เสียเปล่าด้วยการชีวิตในหนทางของคนอื่น
Dialogue: 0,0:12:37.10,0:12:41.79,Default,,0000,0000,0000,,อย่าติดอยู่ในหลักการเดิมๆ ซึ่งหมายถึงการใช้ชีวิตอยู่กับตะกอนความคิดของคนอื่น
Dialogue: 0,0:12:42.27,0:12:46.12,Default,,0000,0000,0000,,อย่าให้เสียงของคนอื่นรบกวนเสียงข้างในตัวคุณ
Dialogue: 0,0:12:46.33,0:12:50.25,Default,,0000,0000,0000,,และที่สำคัญที่สุด จงมีความกล้าหาญในการทำตาม หัวใจ และ สัญชาติญาณของคุณ
Dialogue: 0,0:12:50.76,0:12:54.52,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งสองสิ่งนี้ อาจจะรู้อยู่แล้วว่าจริงๆ แล้วคุณต้องการอะไร
Dialogue: 0,0:12:54.90,0:12:57.54,Default,,0000,0000,0000,,ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้น ... ไม่สำคัญ
Dialogue: 0,0:12:59.28,0:13:08.54,Default,,0000,0000,0000,,(ปรบมือ)
Dialogue: 0,0:13:08.77,0:13:17.20,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมยังเด็ก มีนิตยสารฉบับหนึ่งชื่อว่า เดอะโฮลเอิร์ทแคตตาล็อก ซึ่งเปรียบเป็นคัมภีร์ไบเิบิ้ลของคนรุ่นผม
Dialogue: 0,0:13:17.30,0:13:24.77,Default,,0000,0000,0000,,นิตยสารนี้จัดทำโดยคนคุ้นเคยของเรา สจ๊วต แบรนด์ เขาอยู่ไม่ไกลจากเมนโลพาร์ค และเขาสร้างสรรนิตยสารนี้ด้วยบทกวี
Dialogue: 0,0:13:25.23,0:13:33.54,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องนี้เกิดช่วงปลายยุค 60 ก่อนที่จะมีเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล และการเรียงพิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์ ดังนั้นนิตยสารทั้งเล่มสร้างขึ้นมาจากเครื่องพิมพ์ดีด กรรไกร และกล้องโพลารอยด์
Dialogue: 0,0:13:33.76,0:13:44.03,Default,,0000,0000,0000,,มันเหมือนเป็นกูเกิลในรูปแบบกระดาษ 35 ปีก่อนที่จะมีกูเกิลจริงๆ .. มันสมบูรณ์แบบ ครบคันด้วยเครื่องมือและคำอธิบายที่ยอดเยี่ยม
Dialogue: 0,0:13:44.55,0:13:47.92,Default,,0000,0000,0000,,สจ๊วตและทีมของเขาพิมพ์นิตยสารนี้ออกมาหลายเล่ม
Dialogue: 0,0:13:48.20,0:13:52.17,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันก็มาถึงเล่มสุดท้ายจนได้
Dialogue: 0,0:13:52.50,0:13:56.35,Default,,0000,0000,0000,,มันคือช่วงกลางยุค 1970 ซึ่งผมอายุพอๆ กับพวกคุณตอนนี้
Dialogue: 0,0:13:57.53,0:14:07.29,Default,,0000,0000,0000,,ที่ปกหลังของนิตยสารฉบับสุดท้ายนี้ คือภาพยามเช้าของถนนชนบท คุณสามารถจิตนาการถึงการโบกรถขอร่วมทางไปด้วย หากคุณสวมวิญญาณนักผจญภัยสักหน่อย
Dialogue: 0,0:14:07.91,0:14:15.78,Default,,0000,0000,0000,,ใต้ภาพนั้นมีคำว่า: "จงหิว จงโง่เขลา" มันเป็นข้อความส่งท้ายการปิดตัวนิตยสาร
Dialogue: 0,0:14:16.28,0:14:22.07,Default,,0000,0000,0000,,จงหิว จงโง่เขลา ผมหวังกับตัวเองเช่นนั้นมาตลอด
Dialogue: 0,0:14:22.76,0:14:27.76,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ พวกคุณกำลังเรียนจบเพื่อไปเริ่มชีวิตใหม่ ผมขออวยพรสิ่งนั้นให้คุณ
Dialogue: 0,0:14:28.01,0:14:30.60,Default,,0000,0000,0000,,จงหิว จงโง่เขลา
Dialogue: 0,0:14:30.90,0:14:32.38,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณทุกๆ คนครับ
Dialogue: 0,0:14:32.59,0:14:49.11,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:14:54.31,0:14:56.84,Default,,0000,0000,0000,,[มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด - www.stanford.edu]
Dialogue: 0,0:14:56.92,0:15:00.21,Default,,0000,0000,0000,,ลิขสิทธิ์ โดย มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
Dialogue: 0,0:15:00.36,0:15:03.15,Default,,0000,0000,0000,,โปรดเยี่ยมชมเราที่ standord.edu