Ik heb 422 vrienden en toch ben ik eenzaam Ik spreek ze allemaal elke dag en toch kent niemand me echt KIJK OP Het probleem dat ik heb zit ergens tussen direct in hun ogen kijken of naar een naam op een scherm. Ik deed een stap terug en opende mijn ogen Ik keek rond en realiseerde me dat de media die we sociaal noemen, alles behalve is. Wanneer we onze computers open doen zijn het onze deuren die we sluiten. Al deze technologie die we hebben is slechts een illusie. Gemeenschap, vriendschap, een gevoel van samenhorigheid echter wanneer je weg stapt van dit apparaat van misleiding wordt je wakker in een wereld van verwarring Een wereld waar we slaven zijn voor de technologie die we beheersten waar informatie wordt verkocht door een rijke, hebzuchtige bastaard Een wereld van eigenbelang, imago, zelfpromotie waar we allemaal de beste deeltjes delen echter zonder emotie. We zijn uiterst blij met de ervaring die we delen maar is dit het zelfde als er niemand is? Wees er voor je vrienden en zij zullen er ook zijn voor jou. Maar niemand zal er zijn als een groepsbericht volstaat We verfijnen en overdrijven, smeken om vleierij We doen alsof we de sociale isolatie niet merken We ordenen onze woorden tot ons leven staat te schitteren We weten niet eens of iemand zit te luisteren Alleen zijn is niet het probleem laat me dat benadrukken als je een boek leest, schildert of wat sport, ben je productief en aanwezig niet terughoudend of afgezonderd Dan ben je wakker en oplettend en besteed je je tijd goed. Dus als je in het openbaar bent en je voelt je alleen steek je handen achter je hoofd, stap weg van dat toestel Je hoeft niet te staren naar je menu of je contactenlijst. Praat gewoon met elkaar. Leer naast elkaar te bestaan. Ik verdraag het niet de stilte te horen van een drukke pendellaarstrein waar niemand wil praten wegens de angst gek te lijken. We worden asociaal, We zijn niet meer tevreden met het zich verbinden met elkaar en met het kijken in elkaars ogen. We zijn omgeven door kinderen, die sinds ze geboren worden, ons zien leven als robotten en denken dat dit de norm is. Vrij onwaarschijnlijk dat je werelds beste vader wordt als je je kind niet kunt entertainen zonder een iPad Toen ik kind was, was ik nooit thuis, was ik weg met vrienden, zwerven op onze fietsen. Had gaten in mijn schoenen en schaafde mijn knieën bouwde ons clubhuis hoog in de bomen Nu is het park zo stil, ik krijg het er koud van. Ik zie geen kinderen buiten en de schommel hangt stil. Er is geen touwtjespringen, geen hinkelen, geen ?? We zijn een generatie idioten: smartphones en domme mensen. Dus kijk op van je toestel, zet dat scherm af. Neem je omgeving op, maak het beste van vandaag. Gewoon één kleine verbinding - - dat is alles wat nodig is om je het verschil te tonen wat 'er zijn' kan maken. Wees daar in het moment dat ze je die blik geeft dat je voor altijd mag Onthouden wanneer liefde het van je overnam. Het moment dat ze je hand voor het eerst vasthield, of voor het eerst je lippen kuste, het moment dat jullie het voor het eerst niet eens waren maar toch van haar hield op alle vlakken. Het moment waarover jullie niet moeten vertellen aan honderden wat je net gedaan hebt, omdat je het moment net wou delen met juist deze ene. Het moment dat je je computer verkocht zodat je een ring kan kopen voor de meid van je dromen die nu net de ware is geworden. Het moment dat je een familie wil starten en het moment wanneer je voor het eerst je kleine meid vasthoudt en opnieuw verliefd wordt. Het moment dat ze je 's nachts wakker houdt, en het enige dat je wil is rust en het moment dat je een traan laat als je kindje het nest verlaat. Het moment dat je kleine meid terugkeert met een jongen om vast te houden en het moment dat hij je grootvader noemt en je echt oud doet voelen. De tijd die je hebt genomen voor alles wat je hebt gedaan door gewoon wat aandacht te geven en hoe blij je bent dat je ze niet verspild hebt door gewoon te kijken naar een of andere uitvinding Het moment dat je de hand van je vrouw vast neemt, naast haar aan het bed zit, Je vertelt haar dat je van haar houdt, je kust haar op het hoofd. Ze fluistert je zachtjes toe, terwijl haar hart voor de laatste keer tikt dat ze gelukkig is dat ze werd tegengehouden door een verdwaalde jongen op straat. Maar geen van deze momenten gebeurden. Niets van dit had je gehad. Omdat je te druk bezig was met neer te lijken, zie je de kansen niet die je mist. Dus kijk op van je toestel, zet die schermen af. We hebben allemaal een eindig bestaan, een bepaald aantal dagen. Verspil je leven niet gevangen gehouden in het net want wanneer het einde komt, is niets erger dan spijt. Ik ben ook schuldig aan deel uit te maken van deze machine, Deze digitale wereld waar we gehoord worden maar niet gezien. waar we typen wanneer we praten en we lezen wanneer we babbelen, we spenderen uren samen zonder oogcontact te leggen. Geef gewoon niet toe aan het leven waarin je de hype volgt. Geef mensen je liefde. Geef hen niet je like. Koppel los van de nood om gehoord en vastgelegd te worden. Ga naar buiten, de wereld in en laat afleidingen achter je. Kijk op van je toestel, zet dat scherm af. Stop met deze video te kijken en leef het leven op de echte manier.