Ik heb 422 vrienden
en toch ben ik eenzaam
Ik spreek ze allemaal elke dag
en toch kent niemand me echt
KIJK OP
Het probleem dat ik heb
zit ergens tussen
direct in hun ogen kijken
of naar een naam op een scherm.
Ik deed een stap terug en opende mijn ogen
Ik keek rond en realiseerde me
dat de media die we sociaal noemen,
alles behalve is.
Wanneer we onze computers open doen
zijn het onze deuren die we sluiten.
Al deze technologie die we hebben
is slechts een illusie.
Gemeenschap, vriendschap,
een gevoel van samenhorigheid
echter wanneer je weg stapt
van dit apparaat van misleiding
wordt je wakker
in een wereld van verwarring
Een wereld waar we slaven zijn
voor de technologie die we beheersten
waar informatie wordt verkocht
door een rijke, hebzuchtige bastaard
Een wereld van eigenbelang, imago,
zelfpromotie
waar we allemaal de beste deeltjes delen
echter zonder emotie.
We zijn uiterst blij
met de ervaring die we delen
maar is dit het zelfde als er niemand is?
Wees er voor je vrienden
en zij zullen er ook zijn voor jou.
Maar niemand zal er zijn
als een groepsbericht volstaat
We verfijnen en overdrijven,
smeken om vleierij
We doen alsof
we de sociale isolatie niet merken
We ordenen onze woorden
tot ons leven staat te schitteren
We weten niet eens of
iemand zit te luisteren
Alleen zijn is niet het probleem
laat me dat benadrukken
als je een boek leest,
schildert of wat sport,
ben je productief en aanwezig
niet terughoudend of afgezonderd
Dan ben je wakker en oplettend
en besteed je je tijd goed.
Dus als je in het openbaar bent
en je voelt je alleen
steek je handen achter je hoofd,
stap weg van dat toestel
Je hoeft niet te staren naar je menu
of je contactenlijst.
Praat gewoon met elkaar.
Leer naast elkaar te bestaan.
Ik verdraag het niet de stilte te horen
van een drukke pendellaarstrein
waar niemand wil praten
wegens de angst gek te lijken.
We worden asociaal,
We zijn niet meer tevreden
met het zich verbinden met elkaar
en met het kijken in elkaars ogen.
We zijn omgeven door kinderen,
die sinds ze geboren worden,
ons zien leven als robotten
en denken dat dit de norm is.
Vrij onwaarschijnlijk dat je
werelds beste vader wordt
als je je kind niet kunt entertainen
zonder een iPad
Toen ik kind was, was ik nooit thuis,
was ik weg met vrienden,
zwerven op onze fietsen.
Had gaten in mijn schoenen
en schaafde mijn knieën
bouwde ons clubhuis hoog in de bomen
Nu is het park zo stil,
ik krijg het er koud van.
Ik zie geen kinderen buiten
en de schommel hangt stil.
Er is geen touwtjespringen, geen hinkelen,
geen ??
We zijn een generatie idioten:
smartphones en domme mensen.
Dus kijk op van je toestel,
zet dat scherm af.
Neem je omgeving op,
maak het beste van vandaag.
Gewoon één kleine verbinding -
- dat is alles wat nodig is
om je het verschil te tonen
wat 'er zijn' kan maken.
Wees daar in het moment
dat ze je die blik geeft
dat je voor altijd mag Onthouden
wanneer liefde het van je overnam.
Het moment dat ze je hand voor het eerst vasthield,
of voor het eerst je lippen kuste,
het moment dat jullie het voor het eerst niet eens waren
maar toch van haar hield op alle vlakken.
Het moment waarover jullie niet moeten vertellen aan honderden
wat je net gedaan hebt,
omdat je het moment net wou delen
met juist deze ene.
Het moment dat je je computer verkocht
zodat je een ring kan kopen
voor de meid van je dromen
die nu net de ware is geworden.
Het moment dat je een familie wil starten
en het moment wanneer
je voor het eerst je kleine meid vasthoudt
en opnieuw verliefd wordt.
Het moment dat ze je 's nachts wakker houdt,
en het enige dat je wil is rust
en het moment dat je een traan laat
als je kindje het nest verlaat.
Het moment dat je kleine meid terugkeert
met een jongen om vast te houden
en het moment dat hij je grootvader noemt
en je echt oud doet voelen.
De tijd die je hebt genomen voor alles wat je hebt gedaan
door gewoon wat aandacht te geven
en hoe blij je bent dat je ze niet verspild hebt
door gewoon te kijken naar een of andere uitvinding
Het moment dat je de hand van je vrouw vast neemt,
naast haar aan het bed zit,
Je vertelt haar dat je van haar houdt,
je kust haar op het hoofd.
Ze fluistert je zachtjes toe,
terwijl haar hart voor de laatste keer tikt
dat ze gelukkig is dat ze werd tegengehouden
door een verdwaalde jongen op straat.
Maar geen van deze momenten gebeurden.
Niets van dit had je gehad.
Omdat je te druk bezig was met neer te lijken,
zie je de kansen niet die je mist.
Dus kijk op van je toestel,
zet die schermen af.
We hebben allemaal een eindig bestaan,
een bepaald aantal dagen.
Verspil je leven niet
gevangen gehouden in het net
want wanneer het einde komt,
is niets erger dan spijt.
Ik ben ook schuldig aan deel uit te maken van deze machine,
Deze digitale wereld waar we gehoord worden maar niet gezien.
waar we typen wanneer we praten
en we lezen wanneer we babbelen,
we spenderen uren samen
zonder oogcontact te leggen.
Geef gewoon niet toe aan het leven
waarin je de hype volgt.
Geef mensen je liefde.
Geef hen niet je like.
Koppel los van de nood
om gehoord en vastgelegd te worden.
Ga naar buiten, de wereld in
en laat afleidingen achter je.
Kijk op van je toestel,
zet dat scherm af.
Stop met deze video te kijken
en leef het leven op de echte manier.