[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.52,0:00:04.62,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับความทุกข์ที่ฉันเผชิญอยู่
Dialogue: 0,0:00:04.62,0:00:07.13,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเดาว่าพวกคุณจำนวนไม่น้อย
Dialogue: 0,0:00:07.13,0:00:09.05,Default,,0000,0000,0000,,ก็ทุกข์จากมันเช่นกัน
Dialogue: 0,0:00:09.05,0:00:11.14,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อฉันเดินรอบห้องแสดงภาพ
Dialogue: 0,0:00:11.14,0:00:13.25,Default,,0000,0000,0000,,ห้องแล้วห้องเล่าที่เต็มไปด้วยภาพเขียน
Dialogue: 0,0:00:13.25,0:00:17.76,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากประมาณ 15 หรือ 20 นาที
Dialogue: 0,0:00:17.76,0:00:19.66,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็ตระหนักว่าฉันไม่ได้คิดถึงภาพเขียนเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:00:19.66,0:00:21.26,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่เชื่อมโยงกับพวกมัน
Dialogue: 0,0:00:21.26,0:00:23.77,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันกลับคิดถึง กาแฟสักถ้วย
Dialogue: 0,0:00:23.77,0:00:26.77,Default,,0000,0000,0000,,ฉันต้องการมันเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น
Dialogue: 0,0:00:26.77,0:00:29.95,Default,,0000,0000,0000,,ฉันกำลังทรมานกับอาการล้าจากห้องแสดงภาพ
Dialogue: 0,0:00:29.95,0:00:32.33,Default,,0000,0000,0000,,มีกี่คนที่เป็นแบบนี้บ้าง
Dialogue: 0,0:00:32.33,0:00:34.33,Default,,0000,0000,0000,,ค่ะ ฮ่าๆ
Dialogue: 0,0:00:34.33,0:00:36.48,Default,,0000,0000,0000,,ในบางครั้งคุณอาจทนได้นาน
Dialogue: 0,0:00:36.48,0:00:38.58,Default,,0000,0000,0000,,กว่า 20 นาที หรืออาจจะสั้นกว่านั้น
Dialogue: 0,0:00:38.58,0:00:40.79,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันคิดเราทุกคนก็เคยเผชิญกันมาแล้ว
Dialogue: 0,0:00:40.79,0:00:42.87,Default,,0000,0000,0000,,แล้วคุณรู้สึกผิดตามมาบ้างหรือเปล่า?
Dialogue: 0,0:00:42.87,0:00:45.86,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับฉัน ฉันมองไปที่ภาพเขียนบนผนัง
Dialogue: 0,0:00:45.86,0:00:48.87,Default,,0000,0000,0000,,และคิดว่า มีบางคนตัดสินใจติดภาพไว้ตรงนั้น
Dialogue: 0,0:00:48.87,0:00:51.40,Default,,0000,0000,0000,,โดยคิดว่าพวกมันดีพอที่จะอยู่บนผนัง
Dialogue: 0,0:00:51.40,0:00:52.76,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันก็ไม่ได้เห็นแบบนั้นเสมอไป
Dialogue: 0,0:00:52.76,0:00:55.42,Default,,0000,0000,0000,,ในความเป็นจริง ส่วนใหญ่ฉันก็ไม่เห็นแบบนั้น
Dialogue: 0,0:00:55.42,0:00:59.20,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็จากไป ด้วยความรู้สึกไม่เป็นสุข
Dialogue: 0,0:00:59.20,0:01:02.66,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้สึกผิด และไม่มีความสุขกับตัวเอง
Dialogue: 0,0:01:02.66,0:01:04.73,Default,,0000,0000,0000,,แทนที่จะคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับภาพเขียน
Dialogue: 0,0:01:04.73,0:01:06.18,Default,,0000,0000,0000,,ฉันกลับคิดว่า มีบางอย่างผิดปกติกับตัวฉันเอง
Dialogue: 0,0:01:06.18,0:01:09.09,Default,,0000,0000,0000,,และมันก็ไม่ได้เป็นประสบการณ์ที่ดี \Nที่จากห้องแสดงภาพมา\Nด้วยความรู้สึกแบบนั้น
Dialogue: 0,0:01:09.09,0:01:10.36,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:01:10.36,0:01:12.67,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดว่าเราควรหยุดพัก
Dialogue: 0,0:01:12.67,0:01:15.13,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณคิดจะเข้าร้านอาหาร
Dialogue: 0,0:01:15.13,0:01:18.82,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อคุณดูเมนู
Dialogue: 0,0:01:18.82,0:01:21.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณคิดจะสั่งทุกอย่างในเมนูหรือเปล่า
Dialogue: 0,0:01:21.00,0:01:22.88,Default,,0000,0000,0000,,ไม่! คุณเลือก
Dialogue: 0,0:01:22.88,0:01:26.06,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสื้อสักตัว
Dialogue: 0,0:01:26.06,0:01:29.04,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะลองเสื้อทุกๆ ตัว
Dialogue: 0,0:01:29.04,0:01:30.36,Default,,0000,0000,0000,,และต้องการเสื้อทุกๆ ตัวไหม?
Dialogue: 0,0:01:30.36,0:01:34.49,Default,,0000,0000,0000,,ไม่อย่างแน่นอน คุณสามารถเลือกได้ \Nมันควรต้องเป็นแบบนั้น
Dialogue: 0,0:01:34.49,0:01:37.11,Default,,0000,0000,0000,,แล้วทำไม เราถึงไม่ควร
Dialogue: 0,0:01:37.11,0:01:39.68,Default,,0000,0000,0000,,เลือกเวลาที่เราไปชมห้องแสดงงานศิลปะ?
Dialogue: 0,0:01:39.68,0:01:42.98,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมเราต้องเชื่อมโยงได้กับทุกภาพ?
Dialogue: 0,0:01:42.98,0:01:45.68,Default,,0000,0000,0000,,ทีนี้ ฉันพยายามที่จะใช้วิธีใหม่
Dialogue: 0,0:01:45.68,0:01:47.30,Default,,0000,0000,0000,,โดยมีสองสิ่งที่ฉันทำ
Dialogue: 0,0:01:47.30,0:01:51.80,Default,,0000,0000,0000,,คือ เมื่อฉันไปห้องแสดงภาพตอนแรก \Nฉันจะเดินเร็วมาก
Dialogue: 0,0:01:51.80,0:01:56.03,Default,,0000,0000,0000,,มองดูทุกสิ่งทุกอย่าง และฉันจะเจาะจง
Dialogue: 0,0:01:56.03,0:01:59.08,Default,,0000,0000,0000,,เฉพาะภาพที่ทำให้ฉันเดินช้าลงด้วยเหตุผลใดก็ตาม
Dialogue: 0,0:01:59.08,0:02:01.89,Default,,0000,0000,0000,,แม้ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันทำให้ฉันช้าลง
Dialogue: 0,0:02:01.89,0:02:03.94,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันมีบางสิ่งที่ดึงฉันเหมือนกับแม่เหล็ก
Dialogue: 0,0:02:03.94,0:02:07.06,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันจะไม่สนใจภาพอื่นๆ ที่เหลือ และจะตรงไปที่ภาพนั้น
Dialogue: 0,0:02:07.06,0:02:09.52,Default,,0000,0000,0000,,นี่เป็นสิ่งแรกที่ฉันทำ นั่นคือ \Nดำเนินการคัดสรรภาพเขียนด้วยตัวเอง
Dialogue: 0,0:02:09.52,0:02:12.82,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลือกภาพเขียน มันอาจเป็นเพียงแค่หนึ่งใน 50 ภาพ
Dialogue: 0,0:02:12.82,0:02:16.51,Default,,0000,0000,0000,,แล้ว สิ่งที่สองที่ฉันทำคือ ฉันจะยืนอยู่หน้าภาพวาดนั้น
Dialogue: 0,0:02:16.51,0:02:19.59,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเล่าเรื่องราวของภาพนั้นให้กับตัวเอง
Dialogue: 0,0:02:19.59,0:02:23.19,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมต้องเป็นเรื่องราวน่ะเหรอ? \Nฉันคิดว่าพวกเราถูกโยงเข้าด้วยกัน
Dialogue: 0,0:02:23.19,0:02:27.08,Default,,0000,0000,0000,,ดีเอ็นเอของเราสั่งให้เราเล่าเรื่องต่างๆ
Dialogue: 0,0:02:27.08,0:02:29.45,Default,,0000,0000,0000,,เราเล่าเรื่องตลอดเวลา เกี่ยวกับทุกอย่าง
Dialogue: 0,0:02:29.45,0:02:34.56,Default,,0000,0000,0000,,และฉันว่า เราทำแบบนั้น \Nเพราะโลกนี้มันดู วุ่นวาย อลหม่าน
Dialogue: 0,0:02:34.56,0:02:38.51,Default,,0000,0000,0000,,และบางที เรื่องราวที่เราพยายามเล่า \Nเพื่อจะเข้าใจโลกให้มากขึ้นอีกนิด
Dialogue: 0,0:02:38.51,0:02:40.68,Default,,0000,0000,0000,,อาจจัดระเบียบให้กับมันได้บ้าง
Dialogue: 0,0:02:40.68,0:02:44.67,Default,,0000,0000,0000,,แล้วทำไมไม่ใช้แนวคิดนี้กับตอนที่เราดูภาพเขียนบ้างล่ะ?
Dialogue: 0,0:02:44.67,0:02:48.38,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ทีนี้ฉันมีวิธีคล้ายๆ กับการดูเมนูในร้านอาหาร
Dialogue: 0,0:02:48.38,0:02:51.61,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเข้าชมห้องแสดงภาพศิลปะ
Dialogue: 0,0:02:51.61,0:02:54.81,Default,,0000,0000,0000,,มีภาพอยู่สามภาพที่ฉันจะให้คุณดู
Dialogue: 0,0:02:54.81,0:02:57.88,Default,,0000,0000,0000,,ภาพเหล่านี้ทำให้ฉันหยุดเดินต่อ
Dialogue: 0,0:02:57.88,0:03:00.42,Default,,0000,0000,0000,,และอยากจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับมัน
Dialogue: 0,0:03:00.42,0:03:03.98,Default,,0000,0000,0000,,ภาพแรกแทบจะไม่ต้องแนะนำอะไรมาก --
Dialogue: 0,0:03:03.98,0:03:07.01,Default,,0000,0000,0000,,"เด็กสาวกับต่างหูมุก" โดยโยฮันเนส เวอร์เมียร์
Dialogue: 0,0:03:07.01,0:03:09.16,Default,,0000,0000,0000,,จิตรกรดัตช์ มีชีวิตอยู่ในคริสต์ศตวรรษที่ 17
Dialogue: 0,0:03:09.16,0:03:11.66,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือจิตรกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุด
Dialogue: 0,0:03:11.66,0:03:13.81,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเห็นมันครั้งแรกเมื่ออายุ 19 ปี
Dialogue: 0,0:03:13.81,0:03:16.09,Default,,0000,0000,0000,,และฉันออกไปหาซื้อโปสเตอร์มาเก็บไว้แทบจะในทันที
Dialogue: 0,0:03:16.09,0:03:20.24,Default,,0000,0000,0000,,และที่จริงแล้วฉันยังเก็บโปสเตอร์นั้นไว้ 30 ปีให้หลัง \Nและมันยังแขวนอยู่ในบ้านฉัน
Dialogue: 0,0:03:20.24,0:03:23.39,Default,,0000,0000,0000,,มันไปกับฉันในทุกๆ ที่ ที่ฉันไป
Dialogue: 0,0:03:23.39,0:03:25.74,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่เคยเบื่อที่จะมองดูเธอ
Dialogue: 0,0:03:25.74,0:03:29.52,Default,,0000,0000,0000,,เริ่มจากสิ่งที่ทำให้ฉันต้องหยุดชะงักเกี่ยวกับเธอ ในตอนแรก
Dialogue: 0,0:03:29.52,0:03:32.07,Default,,0000,0000,0000,,เป็นเพียงสีอันสวยสดที่เขาใช้
Dialogue: 0,0:03:32.07,0:03:34.02,Default,,0000,0000,0000,,และแสงที่ตกกระทบบนใบหน้าของเธอ
Dialogue: 0,0:03:34.02,0:03:36.80,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่ทำให้ฉันต้องกลับมาคิดถึงมัน
Dialogue: 0,0:03:36.80,0:03:39.86,Default,,0000,0000,0000,,ปีแล้วปีเล่า กลับเป็นอีกสิ่งหนึ่ง
Dialogue: 0,0:03:39.86,0:03:43.55,Default,,0000,0000,0000,,นั่นก็คือสีหน้าของเธอ สีหน้าที่แสดงความขัดแย้ง
Dialogue: 0,0:03:43.55,0:03:45.97,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่สามารถบอกว่า เธอมีความสุข หรือ เศร้า
Dialogue: 0,0:03:45.97,0:03:48.94,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเปลี่ยนใจตลอดเวลา
Dialogue: 0,0:03:48.94,0:03:52.54,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันต้องคอยกลับมาดูมัน
Dialogue: 0,0:03:52.54,0:03:56.54,Default,,0000,0000,0000,,วันหนึ่ง 16 ปีหลังจากฉันมีโปสเตอร์แผ่นนี้ติดอยู่บนผนัง
Dialogue: 0,0:03:56.54,0:03:59.23,Default,,0000,0000,0000,,ฉันนอนบนเตียงและจ้องมองดูเธอ
Dialogue: 0,0:03:59.23,0:04:01.80,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็พลันคิด ฉันสงสัย
Dialogue: 0,0:04:01.80,0:04:05.72,Default,,0000,0000,0000,,ว่าจิตรกรได้ทำอะไรกับเธอ ทำให้เธอมีสีหน้าเป็นเช่นนั้น
Dialogue: 0,0:04:05.72,0:04:08.67,Default,,0000,0000,0000,,และมันเป็นครั้งแรกที่ฉันคิดว่า
Dialogue: 0,0:04:08.67,0:04:11.47,Default,,0000,0000,0000,,การแสดงออกบนใบหน้าของเธอ อันที่จริงแล้วสะท้อนให้เห็น
Dialogue: 0,0:04:11.47,0:04:13.61,Default,,0000,0000,0000,,ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา
Dialogue: 0,0:04:13.61,0:04:16.76,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก่อนนั้น ฉันได้แต่คิดว่ามันเป็นแค่ภาพวาดของเด็กผู้หญิง
Dialogue: 0,0:04:16.76,0:04:21.53,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ ฉันเริ่มคิดว่า มันภาพวาดของความสัมพันธ์
Dialogue: 0,0:04:21.53,0:04:24.36,Default,,0000,0000,0000,,และฉันคิดว่า แล้วมันเป็นความสัมพันธ์อะไรเล่า?
Dialogue: 0,0:04:24.36,0:04:27.57,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ฉันจึงเริ่มหาข้อมูล และค้นพบ
Dialogue: 0,0:04:27.57,0:04:29.90,Default,,0000,0000,0000,,ว่าเราไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร
Dialogue: 0,0:04:29.90,0:04:32.24,Default,,0000,0000,0000,,ที่จริงแล้ว เราไม่รู้เลยว่าเหล่านางแบบ
Dialogue: 0,0:04:32.24,0:04:34.60,Default,,0000,0000,0000,,ในภาพเขียนของเวอร์เมียร์นั้นเป็นใคร
Dialogue: 0,0:04:34.60,0:04:36.73,Default,,0000,0000,0000,,และเรารู้น้อยมากเกี่ยวกับตัวของ เวอร์เมียร์
Dialogue: 0,0:04:36.73,0:04:39.50,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งทำให้ฉันร้อง ยิ้ปปี้!
Dialogue: 0,0:04:39.50,0:04:44.16,Default,,0000,0000,0000,,ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ตามต้องการ \Nฉันสามารถสร้างเรื่องอย่างไรก็ได้อย่างที่ฉันต้องการ
Dialogue: 0,0:04:44.16,0:04:46.76,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น นี่คือเรื่องที่ฉันแต่งขึ้นเอง
Dialogue: 0,0:04:46.76,0:04:48.64,Default,,0000,0000,0000,,ในตอนแรก ฉันคิดว่า
Dialogue: 0,0:04:48.64,0:04:50.73,Default,,0000,0000,0000,,ฉันต้องเอาเธอมาไว้ในบ้านให้ได้ก่อน
Dialogue: 0,0:04:50.73,0:04:53.22,Default,,0000,0000,0000,,เวอร์เมียร์รู้จักเธอได้อย่างไร?
Dialogue: 0,0:04:53.22,0:04:54.76,Default,,0000,0000,0000,,คือ มันมีข้อมูลที่บ่งชี้ว่า
Dialogue: 0,0:04:54.76,0:04:59.18,Default,,0000,0000,0000,,เธอเป็นลูกสาววัย 12 ปีของเขา
Dialogue: 0,0:04:59.18,0:05:01.41,Default,,0000,0000,0000,,ลูกสาวซึ่งในเวลานั้นอายุ 12 เมื่เขาวาดภาพภาพนั้น
Dialogue: 0,0:05:01.41,0:05:04.10,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็คิดต่อว่า ไม่ สายตาที่เธอมองนั้นดูใกล้ชิดกันมาก
Dialogue: 0,0:05:04.10,0:05:06.29,Default,,0000,0000,0000,,แต่ไม่ใช่ในลักษณะที่ลูกสาวจะมองพ่อของเธอ
Dialogue: 0,0:05:06.29,0:05:08.13,Default,,0000,0000,0000,,มีอยู่สิ่งหนึ่ง ในจิตรกรรมดัตช์ในช่วงเวลานั้น
Dialogue: 0,0:05:08.13,0:05:11.72,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือถ้าปากของหญิงสาวเผยอ \Nมันจะบ่งชี้ความพร้อมทางเพศของเธอ
Dialogue: 0,0:05:11.72,0:05:13.61,Default,,0000,0000,0000,,มันก็คงไม่เหมาะสมสำหรับเวอร์เมียร์
Dialogue: 0,0:05:13.61,0:05:15.50,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะวาดภาพลูกสาวของเขาแบบนั้น
Dialogue: 0,0:05:15.50,0:05:17.38,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นหล่อนไม่ใช่ลูกสาวของเขา แต่เป็นใครบางคน
Dialogue: 0,0:05:17.38,0:05:19.63,Default,,0000,0000,0000,,ที่ใกล้ชิดกับเขา ใกล้ชิดในทางกายภาพ
Dialogue: 0,0:05:19.63,0:05:21.90,Default,,0000,0000,0000,,แล้วใครอีก ที่จะอยู่ในบ้านได้?
Dialogue: 0,0:05:21.90,0:05:25.28,Default,,0000,0000,0000,,คนรับใช้ คนรับใช้ที่น่ารัก
Dialogue: 0,0:05:25.28,0:05:26.84,Default,,0000,0000,0000,,เอาล่ะ เธออยู่ในบ้านแล้ว
Dialogue: 0,0:05:26.84,0:05:29.50,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเราจะเอาเธอไปอยู่ในสตูดิโอได้อย่างไร
Dialogue: 0,0:05:29.50,0:05:31.64,Default,,0000,0000,0000,,เราไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับเวอร์เมียร์
Dialogue: 0,0:05:31.64,0:05:33.78,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งเล็กๆที่เรารู้แน่ๆ สิ่งหนึ่งที่เรารู้
Dialogue: 0,0:05:33.78,0:05:36.77,Default,,0000,0000,0000,,คือ เขาแต่งงานหญิงคาทอลิก พวกเขาอาศัยกับมารดาของเธอ
Dialogue: 0,0:05:36.77,0:05:39.04,Default,,0000,0000,0000,,ในบ้านที่เขามีห้องของเขาเอง
Dialogue: 0,0:05:39.04,0:05:43.32,Default,,0000,0000,0000,,ที่ซึ่งเขามีสตูดิโอของตัวเอง นอกจากนี้เขายังมีลูกอีก 11 คน
Dialogue: 0,0:05:43.32,0:05:46.40,Default,,0000,0000,0000,,มันคงจะเป็นบ้านที่วุ่ยวายและเสียงดัง
Dialogue: 0,0:05:46.40,0:05:49.34,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถ้าคุณได้เห็นภาพของเวอร์เมียร์มาก่อน
Dialogue: 0,0:05:49.34,0:05:53.21,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะรู้ว่า มันกลับดูเงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อ
Dialogue: 0,0:05:53.21,0:05:57.10,Default,,0000,0000,0000,,จิตรกรจะระบายสีภาพเขียนที่ดูเงียบสงบแบบนั้น \Nในขณะที่มีเด็ก 11 คนอยู่ในบ้านได้อย่างไร?
Dialogue: 0,0:05:57.10,0:05:59.40,Default,,0000,0000,0000,,เขาคงต้องแบ่งชีวิต
Dialogue: 0,0:05:59.40,0:06:03.08,Default,,0000,0000,0000,,เขาเข้าไปในสตูดิโอแล้วบอกทุกคนว่า \N"ห้ามใครเข้ามาเป็นอันขาด
Dialogue: 0,0:06:03.08,0:06:07.81,Default,,0000,0000,0000,,ห้ามภรรยา ห้ามเด็กๆ แต่เอาล่ะ \Nให้แม่บ้านสามารถเข้ามาทำความสะอาดได้"
Dialogue: 0,0:06:07.81,0:06:14.86,Default,,0000,0000,0000,,เธออยู่สตูดิโอ เขาพาเธอเข้ามในสตูดิโอ \Nพวกเขาอยู่ด้วยกัน
Dialogue: 0,0:06:14.86,0:06:16.94,Default,,0000,0000,0000,,และเขาตัดสินใจจะวาดภาพของเธอ
Dialogue: 0,0:06:16.94,0:06:19.21,Default,,0000,0000,0000,,เขาให้เธอสวมเสื้อผ้าธรรมดา
Dialogue: 0,0:06:19.21,0:06:22.58,Default,,0000,0000,0000,,ผู้หญิงทั้งหมด หรือผู้หญิงส่วนใหญ่\Nในภาพอื่นๆ ของเวอร์เมียร์
Dialogue: 0,0:06:22.58,0:06:28.54,Default,,0000,0000,0000,,สวมผ้ากำมะหยี ผ้าไหม ผ้าขนสัตว์ ซึ่งเป็นวัสดุที่หรูหรามาก
Dialogue: 0,0:06:28.54,0:06:31.06,Default,,0000,0000,0000,,แต่นี่เป็นเสื้อผ้าธรรมดามาก สิ่งเดียวที่ไม่ธรรมดา
Dialogue: 0,0:06:31.06,0:06:33.10,Default,,0000,0000,0000,,คือต่างหูมุกของเธอ
Dialogue: 0,0:06:33.10,0:06:36.55,Default,,0000,0000,0000,,ทีนี้ ถ้าเธอเป็นคนใช้ มันไม่มีทางที่เธอจะซื้อ
Dialogue: 0,0:06:36.55,0:06:38.76,Default,,0000,0000,0000,,ต่างหูมุกแม้แต่เพียงคู่เดียว
Dialogue: 0,0:06:38.76,0:06:42.02,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น มันต้องไม่ใช่ต่างหูมุกของหล่อน \Nแล้วมันเป็นของใครเล่า?
Dialogue: 0,0:06:42.02,0:06:47.06,Default,,0000,0000,0000,,เราบังเอิญรู้ว่า มันมีรายการเสื้อผ้า\Nของแคธารินาผู้เป็นภรรยา
Dialogue: 0,0:06:47.06,0:06:50.68,Default,,0000,0000,0000,,ในรายการนั้น มีเสื้อโค้ทสีเหลืองประดับด้วยขนสัตว์สีขาว
Dialogue: 0,0:06:50.68,0:06:52.42,Default,,0000,0000,0000,,เสื้อรัดอกสีเหลืองและดำ
Dialogue: 0,0:06:52.42,0:06:56.12,Default,,0000,0000,0000,,และคุณเห็นเสื้อผ้าเหล่านั้นในภาพเขียนอื่น ๆ มากมาย
Dialogue: 0,0:06:56.12,0:06:59.23,Default,,0000,0000,0000,,หญิงหลายคนในภาพเขียนของเวอร์เมียร์
Dialogue: 0,0:06:59.23,0:07:03.71,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น มันชัดเจนว่า เสื้อผ้าของภรรยา\Nถูกยืมไปให้ผู้หญิงหลายคนใส่
Dialogue: 0,0:07:03.71,0:07:06.23,Default,,0000,0000,0000,,มันก็คงไม่ใช่ยากเย็นที่จะเดา
Dialogue: 0,0:07:06.23,0:07:09.81,Default,,0000,0000,0000,,ว่าต่างหูมุก แท้จริงแล้วเป็นของภรรยาของเขา
Dialogue: 0,0:07:09.81,0:07:12.99,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น เราได้องค์ประกอบทั้งหมดสำหรับเรื่องราวของเราแล้ว
Dialogue: 0,0:07:12.99,0:07:15.42,Default,,0000,0000,0000,,เธออยู่ในสตูดิโอกับเขาเป็นเวลานาน
Dialogue: 0,0:07:15.42,0:07:17.46,Default,,0000,0000,0000,,ภาพวาดเหล่านี้ใช้เวลานานกว่าจะวาดขึ้นมาได้
Dialogue: 0,0:07:17.46,0:07:20.33,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาคงต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันลำพัง ตลอดเวลา
Dialogue: 0,0:07:20.33,0:07:22.33,Default,,0000,0000,0000,,เธอสวมใส่ต่างหูมุกของภรรยาของเขา
Dialogue: 0,0:07:22.33,0:07:25.15,Default,,0000,0000,0000,,เธอสวย เธอรักเขาอย่างเห็นได้ชัด \Nเธอเกิดความขัดแย้งขึ้นในใจ
Dialogue: 0,0:07:25.15,0:07:27.94,Default,,0000,0000,0000,,แล้วภรรยาเขารู้หรือเปล่า? บางทีอาจจะไม่
Dialogue: 0,0:07:27.94,0:07:31.32,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าเธอไม่รู้ ก็--
Dialogue: 0,0:07:31.32,0:07:33.17,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือ เรื่องราว
Dialogue: 0,0:07:33.17,0:07:35.35,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:07:35.35,0:07:37.94,Default,,0000,0000,0000,,ภาพวาดถัดไปที่ฉันจะพูดถึง
Dialogue: 0,0:07:37.94,0:07:41.19,Default,,0000,0000,0000,,มีชื่อว่า "เด็กชายผู้สร้างบ้านจากไพ่" โดย ชาร์แด็ง
Dialogue: 0,0:07:41.19,0:07:45.56,Default,,0000,0000,0000,,เขาเป็นจิตรกรฝรั่งเศสในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 18 \Nมีชื่อเสียงในด้านภาพหุ่นนิ่ง
Dialogue: 0,0:07:45.56,0:07:48.16,Default,,0000,0000,0000,,แต่บางครั้งเขาก็วาดภาพคน
Dialogue: 0,0:07:48.16,0:07:52.12,Default,,0000,0000,0000,,อันที่จริงแล้ว เขาวาดภาพนี้ไว้ 4 เวอร์ชัน
Dialogue: 0,0:07:52.12,0:07:56.08,Default,,0000,0000,0000,,เด็กชายคนละคน กำลังสร้างบ้านจากไพ่ ทุกคนกำลังตั้งใจ
Dialogue: 0,0:07:56.08,0:07:59.55,Default,,0000,0000,0000,,ฉันชอบเวอร์ชันนี้มากที่สุด เพราะเด็กบางคน
Dialogue: 0,0:07:59.55,0:08:02.94,Default,,0000,0000,0000,,แก่เกินไป และบางคนก็เด็กไป สำหรับฉัน\Nแล้วเด็กคนนี้
Dialogue: 0,0:08:02.94,0:08:05.89,Default,,0000,0000,0000,,เปรียบดังข้าวต้มในนิทานหนูน้อยโกลดี้ล็อกคส์ \Nคือ กำลังพอดี
Dialogue: 0,0:08:05.89,0:08:09.88,Default,,0000,0000,0000,,เขาไม่ดูเป็นเด็ก และยังไม่เป็นหนุ่มนัก
Dialogue: 0,0:08:09.88,0:08:14.68,Default,,0000,0000,0000,,เขาคือสมดุลที่แท้จริงระหว่างความไร้เดียงสา\Nและประสบการณ์
Dialogue: 0,0:08:14.68,0:08:19.16,Default,,0000,0000,0000,,และนั่น ทำให้ฉันหยุดเดิน ต่อหน้าภาพๆนี้
Dialogue: 0,0:08:19.16,0:08:22.88,Default,,0000,0000,0000,,และฉันดูที่ใบหน้าเขา \Nมันเหมือนกับภาพของเวอร์เมียร์อยู่เล็กน้อย
Dialogue: 0,0:08:22.88,0:08:25.50,Default,,0000,0000,0000,,แสงมาในจากด้านซ้าย ใบหน้าของเขาถูกอาบ
Dialogue: 0,0:08:25.50,0:08:27.72,Default,,0000,0000,0000,,ไปด้วยแสงที่เรืองรองนี้ มันอยู่ตรงกลางภาพวาดพอดี
Dialogue: 0,0:08:27.72,0:08:30.74,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อคนมองดูมัน ฉันพบว่าเมื่อฉันกำลังมองดูมัน
Dialogue: 0,0:08:30.74,0:08:31.94,Default,,0000,0000,0000,,ฉันยืนอยู่และคิดในใจว่า
Dialogue: 0,0:08:31.94,0:08:34.90,Default,,0000,0000,0000,,"มองฉันสิ ได้โปรดมองดูฉัน"
Dialogue: 0,0:08:34.90,0:08:37.63,Default,,0000,0000,0000,,แต่เขาก็ไม่ได้มองมาที่ฉัน เขายังคงดูที่ไพ่ของเขา
Dialogue: 0,0:08:37.63,0:08:40.38,Default,,0000,0000,0000,,และมีสิ่งหนึ่งที่น่าดึงดูดเกี่ยวกับภาพนี้
Dialogue: 0,0:08:40.38,0:08:44.87,Default,,0000,0000,0000,,เขาจดจ่อกับสิ่งที่เขาทำอยู่มาก จนไม่มองมาที่เรา
Dialogue: 0,0:08:44.87,0:08:48.77,Default,,0000,0000,0000,,และสำหรับฉันแล้ว นั่นคือสัญลักษณ์ของงานชิ้นเอก
Dialogue: 0,0:08:48.77,0:08:52.74,Default,,0000,0000,0000,,ของภาพวาดตรงที่คำอธิษฐานจะไม่เป็นจริง
Dialogue: 0,0:08:52.74,0:08:54.26,Default,,0000,0000,0000,,เขาจะไม่มีทางมองมาที่ฉัน
Dialogue: 0,0:08:54.26,0:08:55.94,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ฉันจึงคิดขึ้นมาเรื่องหนึ่งว่า
Dialogue: 0,0:08:55.94,0:08:59.16,Default,,0000,0000,0000,,หากฉันยืนอยู่ตำแหน่งนี้ จะมีใครบ้างที่กำลังมองเขาอยู่
Dialogue: 0,0:08:59.16,0:09:01.36,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ใช่จิตรกรแน่ ฉันไม่อยากคิดว่าเป็นคนวาด
Dialogue: 0,0:09:01.36,0:09:03.89,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดถึงตัวเขาเองในตอนแก่
Dialogue: 0,0:09:03.89,0:09:09.83,Default,,0000,0000,0000,,เขาเป็นชายหนุ่ม เป็นคนรับใช้ \Nมีคนรับใช้ที่แก่กว่า ที่กำลังมองดูคนรับใช้หนุ่ม
Dialogue: 0,0:09:09.83,0:09:12.30,Default,,0000,0000,0000,,แล้วพูดว่า "มองฉันสิ ฉันจะเตือนแกให้รู้ว่า
Dialogue: 0,0:09:12.30,0:09:14.75,Default,,0000,0000,0000,,แกกำลังจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ได้โปรดมองที่ฉัน"
Dialogue: 0,0:09:14.75,0:09:16.28,Default,,0000,0000,0000,,แต่เขาไม่เคยทำตาม
Dialogue: 0,0:09:16.28,0:09:20.08,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อขาดความแน่ชัด ลึกซึ้งในเรื่องราว \Nดั่งภาพ "หญิงสาวกับต่างหูมุก"
Dialogue: 0,0:09:20.08,0:09:22.13,Default,,0000,0000,0000,,เราจึงไม่รู้ว่า เธอมีสุข หรือเศร้า
Dialogue: 0,0:09:22.13,0:09:23.78,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเขียนเรื่องของเธอหนาเท่าหนังสือนิยาย
Dialogue: 0,0:09:23.78,0:09:25.78,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเธอสุข หรือเศร้า
Dialogue: 0,0:09:25.78,0:09:27.88,Default,,0000,0000,0000,,ครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันกลับมาพิจาณาภาพนั้น
Dialogue: 0,0:09:27.88,0:09:32.56,Default,,0000,0000,0000,,มองหาคำตอบ ค้นหาเรื่องราวเพื่อเติมเต็มช่องว่าง
Dialogue: 0,0:09:32.56,0:09:36.01,Default,,0000,0000,0000,,และเราอาจสร้างเรื่องราว \Nและมันช่วยทำให้เราพอใจได้ครู่หนึ่ง
Dialogue: 0,0:09:36.01,0:09:41.82,Default,,0000,0000,0000,,แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ และเราต้องกลับมาพิจารณามัน\Nครั้งแล้วครั้งเล่า
Dialogue: 0,0:09:41.82,0:09:44.36,Default,,0000,0000,0000,,ภาพวาดสุดท้ายที่ฉันจะพูดถึง
Dialogue: 0,0:09:44.36,0:09:49.22,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อว่า "นิรนาม" โดยจิตรกรนิรนาม (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:09:49.22,0:09:52.28,Default,,0000,0000,0000,,นี่เป็นภาพวาดแนวทิวดอร์ที่ซื้อ \Nโดยห้องแสดงภาพภาพเหมือนแห่งชาติ
Dialogue: 0,0:09:52.28,0:09:54.89,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาคิดว่ามันเป็นภาพของชายชื่อ เซอร์ โทมัส โอเวอร์บิวรี่
Dialogue: 0,0:09:54.89,0:09:57.55,Default,,0000,0000,0000,,แต่แล้วพวกเขาพบว่านั่นไม่ใช่ภาพเขา
Dialogue: 0,0:09:57.55,0:09:59.15,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขาไม่รู้ว่าเป็นภาพใคร
Dialogue: 0,0:09:59.15,0:10:01.30,Default,,0000,0000,0000,,ที่ห้องแสดงภาพภาพเหมือนแห่งชาติ
Dialogue: 0,0:10:01.30,0:10:03.06,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณไม่ทราบชีวประวัติของจิตรกรรม
Dialogue: 0,0:10:03.06,0:10:04.69,Default,,0000,0000,0000,,ภาพนั้นก็ไร้ประโยชน์กับคุณ
Dialogue: 0,0:10:04.69,0:10:07.11,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาไม่สามารถแขวนมันบนผนัง \Nเพราะไม่รู้ว่า ชายคนดังกล่าวคือใคร
Dialogue: 0,0:10:07.11,0:10:12.02,Default,,0000,0000,0000,,กรรมของภาพเหล่านี้ เมื่อหาที่มาไม่ได้ \Nก็ต้องลงเอยในห้องเก็บของ
Dialogue: 0,0:10:12.02,0:10:14.16,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนๆกับภาพไร้ที่มา อีกมากมาย
Dialogue: 0,0:10:14.16,0:10:16.67,Default,,0000,0000,0000,,หลายภาพถือเป็นจิตรกรรมที่งดงาม
Dialogue: 0,0:10:16.67,0:10:21.68,Default,,0000,0000,0000,,จิตรกรรมเหล่านี้ ทำให้ฉันหยุดเดินต่อ \Nด้วยเหตุผลสามประการ:
Dialogue: 0,0:10:21.68,0:10:24.55,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่งคือ การไม่ต่อเนื่องระหว่างปากของเขา
Dialogue: 0,0:10:24.55,0:10:27.26,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งกำลังยิ้ม และดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
Dialogue: 0,0:10:27.26,0:10:30.26,Default,,0000,0000,0000,,เขาไม่มีความสุข แล้วทำไมเขาถึงไม่มีความสุขล่ะ?
Dialogue: 0,0:10:30.26,0:10:33.98,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่สอง ที่ดึงดูดฉัน
Dialogue: 0,0:10:33.98,0:10:35.70,Default,,0000,0000,0000,,คือแก้มที่แดงสดใสของเขา
Dialogue: 0,0:10:35.70,0:10:39.30,Default,,0000,0000,0000,,เขากำลังสะท้าน เขินอาย ที่เห็นการวาดภาพเหมือนของตน
Dialogue: 0,0:10:39.30,0:10:42.34,Default,,0000,0000,0000,,เขาต้องเป็นคนที่ขวยเขินตลาดเวลา
Dialogue: 0,0:10:42.34,0:10:44.48,Default,,0000,0000,0000,,เขาคิดอะไรอยู่นะ จนทำให้เขาหน้าแดง
Dialogue: 0,0:10:44.48,0:10:48.26,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่สาม ที่ทำให้ฉันหยุดเดินต่อ
Dialogue: 0,0:10:48.26,0:10:51.06,Default,,0000,0000,0000,,คือ เสื้อตัวนอกอันงดงามของเขา
Dialogue: 0,0:10:51.06,0:10:54.62,Default,,0000,0000,0000,,ผ้าไหมสีเทา และกระดุมสวยงามเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:10:54.62,0:10:56.26,Default,,0000,0000,0000,,และคุณรู้มั๊ย มันทำให้ฉันนึกถึงว่า
Dialogue: 0,0:10:56.26,0:11:01.05,Default,,0000,0000,0000,,ใส่แล้วมันต้องพอดีตัว และ ดูพอง เหมือนผ้านวมคลุมเตียง
Dialogue: 0,0:11:01.05,0:11:03.70,Default,,0000,0000,0000,,ฉันหมกมุ่นคิดถึงเตียง และ แก้มอันแดงเรื่อ
Dialogue: 0,0:11:03.70,0:11:06.46,Default,,0000,0000,0000,,แน่นอน มันทำให้ฉันอดคิดถึงเรื่องเพศไม่ได้ ตอนที่มองเขา
Dialogue: 0,0:11:06.46,0:11:09.07,Default,,0000,0000,0000,,ฉันฉุกคิดว่า แล้วเขากำลังคิดแบบนี้ด้วยหรือเปล่านะ
Dialogue: 0,0:11:09.07,0:11:11.34,Default,,0000,0000,0000,,และฉันคิดต่อว่า ถ้าฉันจะแต่งซักเรื่อง
Dialogue: 0,0:11:11.34,0:11:13.33,Default,,0000,0000,0000,,อะไรคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันเขียนลงไป
Dialogue: 0,0:11:13.33,0:11:16.96,Default,,0000,0000,0000,,อืม สุภาพบุรุษทิวดอร์นายนี้หมกมุ่นกับเรื่องอะไรอยู่นะ
Dialogue: 0,0:11:16.96,0:11:18.89,Default,,0000,0000,0000,,ฉันระลึกถึง พระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 ใช่เลย
Dialogue: 0,0:11:18.89,0:11:23.03,Default,,0000,0000,0000,,เขาคงจะสาละวนกับการสืบทอดทายาทของเขา
Dialogue: 0,0:11:23.03,0:11:26.68,Default,,0000,0000,0000,,ใครจะสืบทอดชื่อของเขาและมรดกของเขา
Dialogue: 0,0:11:26.68,0:11:30.56,Default,,0000,0000,0000,,คุณจับเรืองเหล่านี้ทั้งหมดเข้าด้วยกัน \Nนั่นจะเป็นพล็อตเรื่องของตุณ
Dialogue: 0,0:11:30.56,0:11:33.92,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อตอบคุณทุกคำถาม ที่เคยทำให้คุณ \Nต้องแวะกลับมาเรื่อยๆ
Dialogue: 0,0:11:33.92,0:11:38.64,Default,,0000,0000,0000,,ทีนี้ ลองฟังเรื่องนี้
Dialogue: 0,0:11:38.64,0:11:41.57,Default,,0000,0000,0000,,มันชื่อสั้นๆ ว่า
Dialogue: 0,0:11:41.57,0:11:44.30,Default,,0000,0000,0000,,"โรซี่"
Dialogue: 0,0:11:44.30,0:11:48.35,Default,,0000,0000,0000,,ผมยังคงสวมเสื้อปักสีขาวที่แคโรไลน์เคยให้ผมไว้
Dialogue: 0,0:11:48.35,0:11:52.66,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นแบบคอสูงธรรมดา ถอดแขนได้
Dialogue: 0,0:11:52.66,0:11:55.83,Default,,0000,0000,0000,,และกระดุมอันประณีตของทำจากไหมบิดเป็นปม
Dialogue: 0,0:11:55.83,0:11:58.76,Default,,0000,0000,0000,,กระดุมวางถี่เพื่อให้รัดตัวพอดีเวลาสวม
Dialogue: 0,0:11:58.76,0:12:02.32,Default,,0000,0000,0000,,เสื้อตัวนี้ทำให้ผมคิดถึงผ้าคลุมเตียงหลังใหญ่
Dialogue: 0,0:12:02.32,0:12:06.07,Default,,0000,0000,0000,,บางทีนั่นอาจจะเป็นความตั้งใจ
Dialogue: 0,0:12:06.07,0:12:10.99,Default,,0000,0000,0000,,ผมสวมมันครั้งแรกเพื่อร่วมมื้อเย็นอันบรรจง \Nซึ่งพ่อแม่ของเธอจัดให้เพื่อเป็นเกียรติแก่เรา
Dialogue: 0,0:12:10.99,0:12:12.82,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้ว่า ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นพูด
Dialogue: 0,0:12:12.82,0:12:15.39,Default,,0000,0000,0000,,แก้มทั้งสองข้างของผม ก็แดงเรื่อแล้ว
Dialogue: 0,0:12:15.39,0:12:19.09,Default,,0000,0000,0000,,ผมแก้มแดงง่าย จากสิ่งเร้าภายนอก
Dialogue: 0,0:12:19.09,0:12:21.44,Default,,0000,0000,0000,,จากไวน์ จากอารมณ์ระทึก
Dialogue: 0,0:12:21.44,0:12:25.91,Default,,0000,0000,0000,,ตอนเด็กๆ ผมถูกพี่สาว น้องสาว และ เพื่อนที่โรงเรียนล้อ
Dialogue: 0,0:12:25.91,0:12:28.35,Default,,0000,0000,0000,,แต่ จอร์จ ไม่เคยล้อผม
Dialogue: 0,0:12:28.35,0:12:31.43,Default,,0000,0000,0000,,ผมยอมให้จอร์จเท่านั้น เรียกผมว่า โรซี่ ได้
Dialogue: 0,0:12:31.43,0:12:33.59,Default,,0000,0000,0000,,แต่คนอื่น ผมไม่ยอม
Dialogue: 0,0:12:33.59,0:12:37.81,Default,,0000,0000,0000,,เขามีวิธีพูดอันนุ่มนวล
Dialogue: 0,0:12:37.81,0:12:40.61,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมประกาศออกไป หน้าของจอร์จ
Dialogue: 0,0:12:40.61,0:12:43.67,Default,,0000,0000,0000,,ไม่แดงระเรื่อ แต่กลับซีดเหมือนสีเสื้อของผม
Dialogue: 0,0:12:43.67,0:12:45.58,Default,,0000,0000,0000,,เขาไม่น่ารู้สึกประหลาดใจนะ
Dialogue: 0,0:12:45.58,0:12:47.25,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นเรื่องที่รู้กันอยู่แล้ว
Dialogue: 0,0:12:47.25,0:12:51.10,Default,,0000,0000,0000,,ว่า วันหนึ่งผมต้องแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเขา
Dialogue: 0,0:12:51.10,0:12:53.68,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันคงยากที่จะได้ยิน เรื่องนี้ถูกพูดออกมาดังๆ
Dialogue: 0,0:12:53.68,0:12:56.98,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้ ผมเองก็แทบจะเปล่งเสียงออกมาไม่ได้
Dialogue: 0,0:12:56.98,0:13:01.38,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากนั้น ผมพบจอร์จที่ระเบียง เขากำลังเลบไปที่สวนหลังครัว
Dialogue: 0,0:13:01.38,0:13:06.64,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่าเขาจะดื่มตลอดทั้งบ่าย เขายังคงดูซีด
Dialogue: 0,0:13:06.64,0:13:10.87,Default,,0000,0000,0000,,เรายืนอยู่ด้วยกัน และมองเหล่าสาวใช้ตัดผักกาดหอม
Dialogue: 0,0:13:10.87,0:13:13.13,Default,,0000,0000,0000,,"เสื้อผมสวยมั๊ย" ผมถาม
Dialogue: 0,0:13:13.13,0:13:18.57,Default,,0000,0000,0000,,เขาเหลือบมาที่ผม "คอเสื้อนั่นดูจะรัดคอคุณแน่นไปนะ"
Dialogue: 0,0:13:18.57,0:13:20.58,Default,,0000,0000,0000,,"เราจะยังเจอกันอีก นะ" ผมเสนอ
Dialogue: 0,0:13:20.58,0:13:23.86,Default,,0000,0000,0000,,"เรายังจะไปล่าสัตว์ เล่นไพ่ และ ขึ้นศาล ด้วยกันได้
Dialogue: 0,0:13:23.86,0:13:25.60,Default,,0000,0000,0000,,ไม่เห็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย"
Dialogue: 0,0:13:25.60,0:13:29.32,Default,,0000,0000,0000,,จอร์จไม่ได้พูดอะไร
Dialogue: 0,0:13:29.32,0:13:32.71,Default,,0000,0000,0000,,"ผมอายุ 23 ปีแล้ว ถึงเวลาต้องแต่งงาน
Dialogue: 0,0:13:32.71,0:13:36.82,Default,,0000,0000,0000,,และผลิตทายาท ผมถูกคาดหวังไว้แบบนี้"
Dialogue: 0,0:13:36.82,0:13:40.40,Default,,0000,0000,0000,,จอร์จกระดกแก้วไวน์จนหมด แล้วหันมาทางผม
Dialogue: 0,0:13:40.40,0:13:44.48,Default,,0000,0000,0000,,"ขอแสดงความยินดี กับงานแต่งที่กำลังจะมาถึงของคุณ เจมส์
Dialogue: 0,0:13:44.48,0:13:49.32,Default,,0000,0000,0000,,ผมแน่ใจว่า คุณและเธอจะมีความสุขร่วมกัน"
Dialogue: 0,0:13:49.32,0:13:52.63,Default,,0000,0000,0000,,เขาไม่เคยเรียกชื่อเล่นของผมอีกเลย
Dialogue: 0,0:13:52.63,0:13:54.39,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณค่ะ
Dialogue: 0,0:13:54.39,0:13:57.78,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:13:57.78,0:13:58.96,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณ
Dialogue: 0,0:13:58.96,0:14:00.50,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)