1
00:00:00,516 --> 00:00:04,623
ကျွန်မခံစားရတဲ့ ဝေဒနာတစ်ခု
အကြောင်း ပြောပြမလို့ပါ။

2
00:00:04,623 --> 00:00:07,127
အဲဒါကြောင့် ရှင်တို့ထဲက တစ်ချို့လည်း 
ခံစားကြရတယ်လို့

3
00:00:07,127 --> 00:00:09,047
ရယ်စရာ ခံစားချက် ကျွန်မမှာ ရှိပါတယ်။

4
00:00:09,047 --> 00:00:11,144
အခန်းတိုင်း ပန်းချီကားတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့

5
00:00:11,144 --> 00:00:13,247
ပန်းချီပြခန်းတစ်ခု အနား လျှောက်နေတုန်း

6
00:00:13,247 --> 00:00:17,764
၁၅ မိနစ် မိနစ် ၂၀ လောက်ကြာတော့
ကိုယ် တွေးနေတာက

7
00:00:17,764 --> 00:00:19,655
ပန်းချီကားအကြောင်း 
မဟုတ်တာ သိလိုက်တယ်။

8
00:00:19,655 --> 00:00:21,263
ကျွန်မ ဒါတွေကို မဆက်သွယ်ပါဘူး။

9
00:00:21,263 --> 00:00:23,767
ဒီအစား ကျွန်မကို အသည်းအသန် နိုးဖို့ လိုတဲ့

10
00:00:23,767 --> 00:00:26,767
ကော်ဖီခွက်အကြောင်းကို တွေးနေတာလေ။

11
00:00:26,767 --> 00:00:29,951
ပန်းချီပြခန်း ဒဏ်ခံစားနေရပါတယ်။

12
00:00:29,951 --> 00:00:32,327
ရှင်တို့ ဘယ်နှစ်ယောက် အဲဒီလို ခံစားရ...

13
00:00:32,327 --> 00:00:34,332
ဟုတ် ဟား ဟား ဟား။

14
00:00:34,332 --> 00:00:36,482
ကဲ တစ်ခါတစ်လေ မိနစ် ၂၀ ထက် ပိုကြာနိုင်တယ်

15
00:00:36,482 --> 00:00:38,576
ဒါမှမဟုတ် ပို တိုနိုင်တာပေါ့

16
00:00:38,576 --> 00:00:40,790
ဒါပေမဲ့ အားလုံး ခံစားရတယ်ထင်တယ်။ 


17
00:00:40,790 --> 00:00:42,871
စိတ်ထဲ လိပ်ပြာမလုံတာမျိုးရော ဖြစ်လား။

18
00:00:42,871 --> 00:00:45,858
ကျွန်မအတွက်တော့ နံရံပေါ်က 
ပန်းချီကားတွေကို ကြည့်ပြီး ဒါတွေဟာ

19
00:00:45,858 --> 00:00:48,873
နံရံမှာ ထားရလောက်အောင် ကောင်းတယ်လို့
တစ်ယောက်ယောင်က ထင်မိလို့

20
00:00:48,873 --> 00:00:51,401
ထားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာလို့ ထင်တယ်။

21
00:00:51,401 --> 00:00:52,759
ဒါပေမဲ့ အမြဲတမ်းတော့ မထင်ဘူး

22
00:00:52,759 --> 00:00:55,423
တကယ်က အချိန်အများစုမှာ မထင်မိဘူး။

23
00:00:55,423 --> 00:00:59,197
တကယ့်ကို စိတ်ညစ်မိတဲ့ ခံစားချက်ကျန်ရစ်တယ်။

24
00:00:59,197 --> 00:01:02,664
ပန်းချီကားဟာ တစ်ခုခု မှားနေတယ်လို့ 
တွေးမိတာထက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို

25
00:01:02,664 --> 00:01:04,727
မလုံမလဲနဲ့ စိတ်ညစ်သလို ခံစားရတယ်။

26
00:01:04,727 --> 00:01:06,184
ကိုယ် တစ်ခုခုမှားတာပဲ ထင်တယ်။

27
00:01:06,184 --> 00:01:09,092
အဲဒီလိုခံစားချက်မျိုးနဲ့ ပြခန်းထဲမှ 
ထွက်လာတာ မကောင်းဘူးလေ။

28
00:01:09,092 --> 00:01:10,363
(ရယ်သံများ)

29
00:01:10,363 --> 00:01:12,672
ကိစ္စက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အနားပေးသင့်
တယ်လို့ ထင်တယ်။

30
00:01:12,672 --> 00:01:15,132
စားသောက်ဆိုင်ထဲကို ဝင်မယ်လို့စဉ်းစားရင်

31
00:01:15,132 --> 00:01:18,819
ဟင်းလျာစာရင်းကို ကြည့်တော့
စာရင်းမှာပါတာတိုင်းကို

32
00:01:18,819 --> 00:01:21,002
မှာဖို့ မျှော်လင့်ထားသလား။

33
00:01:21,002 --> 00:01:22,884
မဟုတ်ဘူး။ ရွေးမှာတာပါ။

34
00:01:22,884 --> 00:01:26,059
ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ဝယ်ဖို့
ကုန်တိုက်ကိုဝင်ရင်

35
00:01:26,059 --> 00:01:29,036
ရှပ် အင်္ကျီတိုင်းကို စမ်းဝတ်မှာလား။

36
00:01:29,036 --> 00:01:30,364
အထည်တိုင်းကို လိုချင်လား။

37
00:01:30,364 --> 00:01:34,491
မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်က ရွေးနိုင်ရပါမယ်။ 
ဒါ မျှော်လင့်ထားတာလေ။

38
00:01:34,491 --> 00:01:37,112
ဒါဆို ပန်းချီပြခန်းသွာတော့ ရွေးချယ်စရာ

39
00:01:37,112 --> 00:01:39,685
မရှိနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်လိုလုပ် ယူဆကြတာတုန်း။

40
00:01:39,685 --> 00:01:42,980
ဘာကြောင့် ပန်းချီကားတိုင်းနဲ့
ဆက်စပ်မှု ရှိသင့်ရတာလဲ။

41
00:01:42,980 --> 00:01:45,684
မတူတဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ ချဉ်းကပ်ဖို့
ကျွန်မ ကြိုးစားနေပါတယ်။

42
00:01:45,684 --> 00:01:47,302
လုပ်စရာ နှစ်ခုရှိပါတယ်၊

43
00:01:47,302 --> 00:01:51,796
ပြခန်းတစ်ခုကို သွားရင် ပထမဆုံးက
မြန်မြန်လေး သွားလိုက်တယ်။

44
00:01:51,796 --> 00:01:56,031
အကုန်လုံးကိုကြည့်ပြီး 
တစ်နည်းနည်းဖြင့် ကိုယ့်ကို

45
00:01:56,031 --> 00:01:59,085
နှေးလာစေတဲ့ဟာတွေကို 
စေ့စေ့စပ်စပ် ဖေါ်ထုတ်လိုက်တယ်။

46
00:01:59,085 --> 00:02:01,886
ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်ကို နှေးသွားစေတာလဲ
ဆိုတာတောင်မသိပေမဲ့

47
00:02:01,886 --> 00:02:03,943
တစ်ခုခုက ကျွန်မကို သံလိုက်လို ဆွဲထားပါတယ်။

48
00:02:03,943 --> 00:02:07,061
နောက်ပြီး ကျန်တာတွေကို လျစ်လျှူရှုကာ
ဒီကားဆီပဲသွားတယ်။

49
00:02:07,061 --> 00:02:09,525
ဒီတော့ ပထမဆုံး လုပ်တာက 
ကိုယ်ပိုင်ရွေးချယ်ခြင်းပါ။

50
00:02:09,525 --> 00:02:12,821
ပန်းချီကား တစ်ချပ်ကိုရွေးတယ်။ 
၅၀ ထဲက တစ်ကား ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်။

51
00:02:12,821 --> 00:02:16,511
နောက် ဒုတိယလုပ်တာက ပန်းချီးကားရှေ့မှာ
ရပ်လိုက်ပြီး

52
00:02:16,511 --> 00:02:19,588
ဒီအကြောင်း ပုံပြင် တစ်ပုဒ်
ကိုယ့်ဘာသာ ပြောတာပါ။

53
00:02:19,588 --> 00:02:23,186
ဘာလို့ ပုံပြင် တစ်ပုဒ်လဲ။ ကျွန်မတို့ဟာ 
ထူးဆန်းတယ်လို့ ထင်တယ်။

54
00:02:23,186 --> 00:02:27,077
ကျွန်မတို့ရဲ့ DNA က ကျွန်မတို့ကို 
ပုံတွေ ပြောပြတယ်။

55
00:02:27,077 --> 00:02:29,446
အရာတိုင်းရဲ့ပုံတွေ တစ်ချိန်လုံး 
ကျွန်မတို့ပြောကာ

56
00:02:29,446 --> 00:02:34,557
ကမ္ဘာကြီးဟာ ရူးကြောင်ပြီး ပရမ်းပတာနေရာ
တစ်ခုလိုနေဖြစ်လို့ ပြောတာလို့ ထင်တယ်။

57
00:02:34,557 --> 00:02:38,508
တစ်ခါတစ်လေ ပုံပြင်တွေက ကျွန်မတို့ 
ကမ္ဘာကြီးကို နည်းနည်း သဘောပေါက်ဖို့

58
00:02:38,508 --> 00:02:40,677
အစီအစဉ်ချပေးဖို့ ကြိုးစားနေတာပါ။

59
00:02:40,677 --> 00:02:44,668
ဒါကို ပန်းချီကားတွေကြည့်တာမှာ 
သုံးရအောင်လေ။

60
00:02:44,668 --> 00:02:48,383
ကဲ စားသောက်ဆိုင်က ဟင်းလျာစာရင်းလို
ပြခန်းတွေကို

61
00:02:48,383 --> 00:02:51,606
လည်ပတ်ရေး စာရင်းရှိတယ်။

62
00:02:51,606 --> 00:02:54,814
ရှင်တို့ကို ပြမယ့် ကျွန်မရဲ့ 
လမ်းကြောင်းတွေမှာ ကျွန်မကို

63
00:02:54,814 --> 00:02:57,878
ရပ်တန့်သွားစေခဲ့တဲ့
ပန်းချီကား သုံးကားရှိပါတယ်။

64
00:02:57,878 --> 00:03:00,424
သူတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို ပြောပြချင်ပါတယ်။

65
00:03:00,424 --> 00:03:03,975
ပထမဆုံး တစ်ချပ်က နည်းနည်း 
မိတ်ဆက်ဖို့လိုပါတယ်။

66
00:03:03,975 --> 00:03:07,006
၁၇ ရာစု ဒတ်ခ်ျ ပန်းချီဆရာ 
Johannes Vermeer ရဲ့

67
00:03:07,006 --> 00:03:09,162
"ပုလဲနားကပ်နဲ့ ကောင်မလေး" ပါ။

68
00:03:09,162 --> 00:03:11,662
ဒါဟာ အခမ်းနားဆုံး ပန်းချီကားပါ။

69
00:03:11,662 --> 00:03:13,806
ကျွန်မ ၁၉ နှစ်မှာ ပထမဆုံးမြင်ခဲ့ပြီး

70
00:03:13,806 --> 00:03:16,086
ချက်ချင်းပဲ နံရံကပ်ပိုစတာ သွားဝယ်လိုက်တယ်။

71
00:03:16,086 --> 00:03:20,243
ဒီ ပိုစတာ အခုထိရှိတုန်းပါ၊ နှစ် ၃၀ 
ကြာသွားတာတောင် အိမ်မှာ ချိတ်ဆွဲထားတုန်းပါ။

72
00:03:20,243 --> 00:03:23,393
ကျွန်မ ဘယ်သွားသွား အဖေါ်ပြုပေးပါတယ်။

73
00:03:23,393 --> 00:03:25,737
သူမကြည့်ရတာ ကျွန်မ 
ဘယ်တော့မှ စိတ်မကုန်နိုင်ဘူး။

74
00:03:25,737 --> 00:03:29,516
ကျွန်မရဲ့ ရှာဖွေမှုထဲတွင် သူမ အနားမှာ 
ရပ်တန့်မှုကို အစပြုလိုက်တာက

75
00:03:29,516 --> 00:03:32,073
ပန်းချီဆရာ သုံးတဲ့ အရောင်တွေနဲ့

76
00:03:32,073 --> 00:03:34,017
သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ်က အလင်းကျပုံပါ။

77
00:03:34,017 --> 00:03:36,801
ဒါပေမဲ့ ကျွန်မကို တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်
ဆက်၊ ဆက် လာနေစေတာက

78
00:03:36,801 --> 00:03:39,857
အခြားအကြောင်းတစ်ခုလို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါကတော့

79
00:03:39,857 --> 00:03:43,551
သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ်က အကြည့်၊ မျက်နှာပေါ်က
ဝိရောဓိဖြစ်နေတဲ့ အကြည့်ပါ။

80
00:03:43,551 --> 00:03:45,969
သူမပျော်လား၊ ဝမ်းနည်းလား 
ကျွန်မ မပြောနိုင်ပဲ

81
00:03:45,969 --> 00:03:48,936
ကျွန်မစိတ်က တစ်ချိန်လုံး ပြောင်းလဲနေပါတယ်။

82
00:03:48,936 --> 00:03:52,535
ဒီတော့ ဒါက ကျွန်မကို ဆက်၊ ဆက်လာနေစေတာပေါ့။

83
00:03:52,535 --> 00:03:56,544
တစ်နေ့ ဒီပုံကို နံရံမှာထားပြီး
၁၆ နှစ်အကြာမှာ

84
00:03:56,544 --> 00:03:59,226
အိပ်ရာထက်လှဲပြီး သူမကိုကြည့်လိုက်တယ်၊

85
00:03:59,226 --> 00:04:01,805
ရုတ်တရက် တွေးမိတာက ပန်းချီဆရာက သူမကို

86
00:04:01,805 --> 00:04:05,723
ဒီလိုအကြည့်ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့သလားပေါ့။

87
00:04:05,723 --> 00:04:08,667
သူမရဲ့ မျက်နှာပေးဟာ ပန်းချီဆရာနဲ့
ပတ်သက်ပြီး

88
00:04:08,667 --> 00:04:11,467
သူမရဲ့ခံစားချက်ကိုတကယ်ပဲ 
ရောင်ပြန်ဟပ်နေတယ်ဆိုတာကို

89
00:04:11,467 --> 00:04:13,606
ပထမဆုံးတွေးမိဖူးတဲ့ အတွေးပါပဲ။

90
00:04:13,606 --> 00:04:16,762
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပုံတူအဖြစ် 
အရင်က တွေးမိခဲ့တဲ့အတိုင်းပါ။

91
00:04:16,762 --> 00:04:21,531
အခုတော့ ဒါကို သံယောဇဉ်တစ်ခုရဲ့ 
ပုံတူတစ်ခုလို့ စတွေးမိပါတယ်။

92
00:04:21,531 --> 00:04:24,363
တွေးမိတာက အင်း၊ ဒီသံယောဇဉ်က ဘာလဲပေါ့။

93
00:04:24,363 --> 00:04:27,571
ဒီတော့ ရှာဖွေချင်လာတယ်။ 
လေ့လာမှုလုပ်ပြီး တွေ့ရှိရတာက

94
00:04:27,571 --> 00:04:29,896
သူမဟာ ဘယ်သူလဲဆိုတာ ကျွန်မတို့ မသိရတာပါ။

95
00:04:29,896 --> 00:04:32,243
တကယ်တော့ Vermeer ရဲ့ 
ပန်းချီကားတွေထဲက

96
00:04:32,243 --> 00:04:34,603
ကိုယ်ဟန်မယ်တွေဟာ ဘယ်သူဆိုတာ 
ကျွန်မတို့ မသိတာပါ။

97
00:04:34,603 --> 00:04:36,730
Vermeer ရဲ့အကြောင်းတောင် မသိသလောက်ပါ။

98
00:04:36,730 --> 00:04:39,504
ဒါက ကျွန်မကို "ဟေး" လို့အော်ဖြစ်သွားတယ်။

99
00:04:39,504 --> 00:04:44,163
ကိုယ်လုပ်ချင်တာလုပ်မယ်၊ ကိုယ်ဖြစ်ချင် 
တဲ့ဇာတ်လမ်းဘာဖြစ်ဖြစ် စိတ်ကူးလို့ရတယ်။

100
00:04:44,163 --> 00:04:46,759
ဒီတော့ ဒီဇာတ်လမ်းရလာပုံပါ။

101
00:04:46,759 --> 00:04:48,636
ပထမဆုံး တွေးမိတာကတော့

102
00:04:48,636 --> 00:04:50,728
သူမကို အိမ်ပေါ်ရောက်အောင်လုပ်ရမယ်။

103
00:04:50,728 --> 00:04:53,216
Vermeer သူမကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိခဲ့တာလဲ။

104
00:04:53,216 --> 00:04:54,760
အင်း အကြံပြုချက်တွေ ရှိထားတာက

105
00:04:54,760 --> 00:04:59,183
သူမဟာ ၁၂ နှစ်သမီးလေး၊

106
00:04:59,183 --> 00:05:01,408
သူပန်းချီစဆွဲတော့ သမီးလေးဟာ
၁၂ နှစ် သမီးပါ။

107
00:05:01,408 --> 00:05:04,104
ဒီတော့ တွေးမိတာက "မဟုတ်ဘူး၊ 
အကြည့်က အရမ်း ရင်းနှီးနေတယ်၊

108
00:05:04,104 --> 00:05:06,288
သမီးက အဖေ့ကိုကြည့်တဲ့အကြည့် မဟုတ်ဘူး။

109
00:05:06,288 --> 00:05:08,128
တစ်ခုရှိတာက ဒတ်ခ်ျ ပန်းချီဆွဲချိန်မှာ

110
00:05:08,128 --> 00:05:11,720
မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ ပါးစပ်ဟနေရင်၊ 
ဒါဟာ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ရနိုင်တာကို ပြတယ်။

111
00:05:11,720 --> 00:05:13,608
သူ့သမီးကို ဒီလို ပန်းချီဆွဲဖို့တော့

112
00:05:13,608 --> 00:05:15,504
Vermeer အတွက် မသင့်တော်ဘူးလေ။

113
00:05:15,504 --> 00:05:17,384
ဒီတော့ သမီးမဟုတ်ရင်၊ သူနဲ့ ရင်းနှီးသူ

114
00:05:17,384 --> 00:05:19,634
တစ်ယောက်ယောက်ပေါ့၊ 
ကာယကံမြောက် ရင်းနှီးသူပေါ့။

115
00:05:19,634 --> 00:05:21,898
ကဲ၊ ဒီအိမ်ထဲ ဘယ်သူကများ လာရှိနိုင်မလဲ။

116
00:05:21,898 --> 00:05:25,281
အစေခံတစ်ယောက်၊ လှပတဲ့ အစေခံတစ်ယောက်ပေါ့။

117
00:05:25,281 --> 00:05:26,842
ဒါကြောင့် သူမက အိမ်ထဲမှာရှိတာလေ။

118
00:05:26,842 --> 00:05:29,503
သူမကို ပန်းချီခန်းထဲ ဘယ်လိုခေါ်မလဲ။

119
00:05:29,503 --> 00:05:31,637
Vermeer အကြောင်း အများကြီး မသိပေမဲ့

120
00:05:31,637 --> 00:05:33,776
နည်းနည်းလေး သိထားတာတစ်ခုက

121
00:05:33,776 --> 00:05:36,767
သူဟာ ကတ်သလစ် အမျိုးသမီးနဲ့ လက်ထပ်ပြီး
သူမရဲ့ အမေနဲ့အတူ

122
00:05:36,767 --> 00:05:39,040
သူ့ကိုယ်ပိုင် အခန်းရှိတဲ့ 
အိမ်တစ်လုံးမှာနေတယ်။

123
00:05:39,040 --> 00:05:43,323
ဒါက သူ့ပန်းချီခန်းပါ။ သူ့မှာ ကလေး
၁၁ ယောက်လည်းရှိတယ်။

124
00:05:43,323 --> 00:05:46,400
ဗြောင်းဆန် ဆူညံနေတဲ့ အိမ်ထောင်စု
ဖြစ်လိမ့်မယ်။

125
00:05:46,400 --> 00:05:49,344
အရင်က Vermeer ရဲ့ ပန်းချီကားတွေသာ 
တွေ့မိခဲ့ရင်

126
00:05:49,344 --> 00:05:53,208
ဒါတွေဟာ မယုံနိုင်အောင်ကို အေးချမ်း
တိတ်ဆိတ်တယ်ဆိုတာ သိကြပါတယ်။

127
00:05:53,208 --> 00:05:57,104
ပန်းချီဆရာဟာ ကလေး ၁၁ ယောက် နဲ့ 
ဒီလိုအေးချမ်းတဲ့ကားတွေ ဘယ်လိုလုပ်ဆွဲလဲ။

128
00:05:57,104 --> 00:05:59,400
အင်း၊ သူက သူ့ဘဝကို အကန့်ခွဲလိုက်တယ်။

129
00:05:59,400 --> 00:06:03,080
သူ့ပန်းချီခန်းထဲဝင်ရင် သူက
" ဒီကို ဘယ်သူမှမလာနဲ့။" လို့ပြောတယ်။

130
00:06:03,080 --> 00:06:07,808
မိန်းမရော၊ ကလေးတွေပါ။ ကောင်းပြီ၊ 
အိမ်ဖော်ကတော့ လာပြီး ရှင်းတယ်ပေါ့။

131
00:06:07,808 --> 00:06:14,859
သူမက ပန်းချီခန်းမှာ။ သူကလာခိုင်းပြီး 
သူတို့ အတူတူပေါ့။

132
00:06:14,859 --> 00:06:16,939
ပြီး သူမကို ပုံဆွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်တယ်ပေါ့။

133
00:06:16,939 --> 00:06:19,207
သူမကို ရိုးရိုးအဝတ်တွေ ဝတ်ခိုင်းတယ်။

134
00:06:19,207 --> 00:06:22,578
ကဲ Vermeer ရဲ့ အခြားပုံတွေထဲမှာ အကုန်လုံး 
သို့မဟုတ် မိန်းမအများစုဟာ

135
00:06:22,578 --> 00:06:28,544
ပိုးသား၊ သားမွှေး အပြတ်သားနားတဲ့
ပစ္စည်းတွေ ဝတ်ကြတယ်။

136
00:06:28,544 --> 00:06:31,064
ဒီပုံကတော့ အရမ်းရိုးပါတယ်။ မရိုးတာဆိုလို့

137
00:06:31,064 --> 00:06:33,104
သူမရဲ့ ပုလဲနားကပ်ပါ။

138
00:06:33,104 --> 00:06:36,551
ကဲ သူမဟာ အစေခံဆိုရင် ပုလဲနားကပ်တစ်ရံဖိုး

139
00:06:36,551 --> 00:06:38,758
မတတ်နိုင်လောက်ပါဘူး။

140
00:06:38,758 --> 00:06:42,020
ဒါဆို ဒါတွေဟာ သူမရဲ့ ပုလဲနားကပ်တွေ 
မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဘယ်သူ့ဟာတွေလဲ။

141
00:06:42,020 --> 00:06:47,061
သိရတာက Catharina ၊ ဇနီးသည်ရဲ့ 
အဝတ်အစား စာရင်းရှိတယ်။

142
00:06:47,061 --> 00:06:50,677
ဒီအထဲက သားမွှေးဖြူနဲ့ ကုတ်အဝါတစ်ထည်၊

143
00:06:50,677 --> 00:06:52,424
အဝါနဲ့ အနက် ဘော်လီတစ်ထည်၊

144
00:06:52,424 --> 00:06:56,118
အခြားပုံတွေမှာ ဒီအဝတ်အစားတွေ တွေ့ရပါတယ်၊

145
00:06:56,118 --> 00:06:59,232
ပုံတွေထဲက မိန်းမ အမျိုးမျိုးမှာ၊
Vermeer ရဲ့ပုံတွေမှာလေ။

146
00:06:59,232 --> 00:07:03,710
ဒီတော့ ရှင်းနေတာက သူမရဲ့ အဝတ်တွေဟာ 
မိန်းမအမျိုးမျိုးဆီက ငှားထားတာပေါ့။

147
00:07:03,710 --> 00:07:06,229
ဒါနဲ့ပဲ ပုလဲနားကပ်ဟာ 
သူ့မိန်းမပိုင်ပါတယ်လို့

148
00:07:06,229 --> 00:07:09,813
ကောက်ယုံလိုက်လို့တော့ မရပါဘူး။

149
00:07:09,813 --> 00:07:12,990
ဒီတော့ ဇာတ်လမ်းအတွက် အစိတ်အပိုင်းတွေ 
အားလုံး ရပြီပေါ့။

150
00:07:12,990 --> 00:07:15,420
သူမဟာ သူနဲ့ ပန်းချီခန်းထဲမှာ 
အကြာကြီး ရှိခဲ့တယ်။

151
00:07:15,420 --> 00:07:17,463
ဒီပုံတွေဆွဲဖို့က အချိန်တော်တော်
ယူရတယ်လေ။

152
00:07:17,463 --> 00:07:20,334
အဲဒီတစ်ချိန်လုံး သူတို့နှစ်ယောက်တည်း
ကုန်ဆုံးခဲ့တာ။

153
00:07:20,334 --> 00:07:22,334
သူ့ဇနီးရဲ့ ပုလဲနားကပ်ကို သူမဝတ်ထားတယ်။

154
00:07:22,334 --> 00:07:25,149
လှနေတာပေါ့။ သူ့ကိုချစ်နေတာ 
အရှင်းကြီး ဝိရောဓိ ဖြစ်တာပေါ့။

155
00:07:25,149 --> 00:07:27,941
ဇနီးရော သိလား။ သိချင်မှသိမှာပေါ့။

156
00:07:27,941 --> 00:07:31,319
သူမ မသိဘူးဆိုရင် ...အင်း...

157
00:07:31,319 --> 00:07:33,174
ဒါက ဇာတ်လမ်းပါ။

158
00:07:33,174 --> 00:07:35,351
(ရယ်သံများ)

159
00:07:35,351 --> 00:07:37,941
ကျွန်မ ပြောပြမယ့် နောက်ပန်းချီကားက

160
00:07:37,941 --> 00:07:41,188
"Boy Building a House of Cards" 
ဆိုတဲ့ Chadin ရဲ့ကားပါ။

161
00:07:41,188 --> 00:07:45,564
သူက သက်ငြိမ် ပန်ချီကားတွေနဲ့ 
ကျော်ကြားတဲ့ ၁၈ ရာစု ပြင်သစ် ပန်းချီဆရာပါ။

162
00:07:45,564 --> 00:07:48,157
တစ်ခါတစ်လေတော့ လူပုံတွေဆွဲတတ်ပါတယ်။

163
00:07:48,157 --> 00:07:52,124
တကယ်တော့ ဒီပုံကို မူကွဲ 
လေးမျိုးနဲ့ ဆွဲခဲ့တာပါ။

164
00:07:52,124 --> 00:07:56,084
စက္ကူအိမ်ဆောက်နေတဲ့ ကောင်လေးပုံ 
အမျိုးမျိုး၊ အာရုံစိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေပါ။

165
00:07:56,084 --> 00:07:59,548
ဒီမူကွဲကို အကြိုက်ဆုံးဖြစ်တာက 
တစ်ချို့ကောင်လေးတွေက

166
00:07:59,548 --> 00:08:02,941
ပိုအသက်ကြီးပြီး တစ်ချို့က ပိုငယ်ကာ 
ဒီပုံကျတော့ ကျွန်မအတွက်

167
00:08:02,941 --> 00:08:05,893
Goldilocks ရဲ့ ယာဂုလိုပဲလေ။ အတော်ပဲပေါ့။

168
00:08:05,893 --> 00:08:09,884
သူက သိပ်လည်း ကလေး မဟုတ်၊
လူကြီးလည်း မဟုတ်ဘူးလေ။

169
00:08:09,884 --> 00:08:14,677
သူဟာ အပြစ်ကင်းစင်မှုနဲ့ 
ရင့်ကျက်မှုကြားမှာ လုံးဝ ဟန်ချက်ညီတယ်။

170
00:08:14,677 --> 00:08:19,160
ဒါက လမ်းကြောင်းထဲမှာ ကျွန်မကို
ဒီကားရှေ့မှာ ရပ်တန့်သွားတာပါ။

171
00:08:19,160 --> 00:08:22,877
သူ့မျက်နှာကိုကြည့်တော့ Vermeer ရဲ့ 
ကားနဲ့ နည်းနည်းဆင်တယ်။

172
00:08:22,877 --> 00:08:25,500
အလင်းက ဘယ်ဘက်ကလာကာ 
သူ့မျက်နှာဟာ ဒီတောက်ပတဲ့ အလင်းမှာ

173
00:08:25,500 --> 00:08:27,724
ရွှန်းစိုနေပါတယ်။ ပုံရဲ့ 
အလယ်ခေါင်မှာဖြစ်ပြီး

174
00:08:27,724 --> 00:08:30,736
ကြည့်လိုက်ပါ ဒါကိုကြည့်ရင်း သိလိုက်တာ၊

175
00:08:30,736 --> 00:08:31,943
မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပြောမိနေတာက

176
00:08:31,943 --> 00:08:34,896
"ငါ့ကို ကြည့်ပါဦး၊ ကြည့်ပါဦးကွယ်။"လို့ပါ။

177
00:08:34,896 --> 00:08:37,632
သူကတော့ မကြည့်ပါဘူး။ 
သူ့ကဒ်ပြားတွေကိုပဲ ကြည့်နေတာပါ။

178
00:08:37,632 --> 00:08:40,384
ဒါဟာ ပန်းချီကားရဲ့ စွဲဆောင်တဲ့
အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်ပြီး

179
00:08:40,384 --> 00:08:44,874
ကျွန်မတို့ကို မကြည့်ပဲ သူလုပ်နေတာကိုသာ
အာရုံ စိုက်တာကိုပါ။

180
00:08:44,874 --> 00:08:48,767
ဒါက ကျွန်မအတွက်တော့ ပြတ်သားခြင်း
ကင်းတဲ့ ပန်းချီကားက

181
00:08:48,767 --> 00:08:52,744
အပြောင်မြောက်ဆုံး လက်ရာရဲ့ သင်္ကေတပါ။

182
00:08:52,744 --> 00:08:54,265
သူ ဘယ်တော့မှ ကြည့်မှာ မဟုတ်ဘူး။

183
00:08:54,265 --> 00:08:55,944
ဒီတော့ ဘယ်က ဇာတ်လမ်းဆိုတာ တွေးမိတယ်

184
00:08:55,944 --> 00:08:59,160
ကိုယ်သာ ဒီနေရာမှာဆို ဘယ်သူက
သူ့ကို ကြည့်နေလိမ့်မလဲ။

185
00:08:59,160 --> 00:09:01,362
ပန်းချီဆရာ မဟုတ်ဘူး ပန်းချီဆရာကို
မတွေးချင်ဘူး

186
00:09:01,362 --> 00:09:03,888
တွေးနေတာကက သူ့ကိုယ်တိုင်ရဲ့
အသက်ပိုကြီးတဲ့ မူကွဲပါ။

187
00:09:03,888 --> 00:09:09,833
သူက ယောက်ျား၊ အစေခံ၊ ပိုကြီးတဲ့
အစေခံက ပိုငယ်တဲ့ အစေခံကို ကြည့်နေတာ။

188
00:09:09,833 --> 00:09:12,304
ပြောနေတာက " ငါ့ကိုကြည့်၊ 
မင်းဘာဖြစ်တော့မယ်

189
00:09:12,304 --> 00:09:14,754
ဆိုတာ သတိပေးမလို့၊ ငါ့ကိုကြည့်စမ်းပါ။"

190
00:09:14,754 --> 00:09:16,280
သူကတော့ ဘယ်တော့မှ မကြည့်ဘူး။

191
00:09:16,280 --> 00:09:20,083
ပြတ်သားခြင်းကင်းမဲ့တဲ့
"Girl with a Pearl Earring " ပန်းချီကား..

192
00:09:20,083 --> 00:09:22,127
သူမ ပျော်လား၊ ဝမ်းနည်းလား မသိပါ။

193
00:09:22,127 --> 00:09:23,776
သူမအကြောင်း ဝတ္ထုတစ်အုပ်လုံးရေးတယ်

194
00:09:23,776 --> 00:09:25,776
သူမ ပျော်လား၊ ဝမ်းနည်းလား ဆိုတာ မသိသေးဘူး။

195
00:09:25,776 --> 00:09:27,880
အဖြေကိုရှာဖို့၊ ဟာကွက်ကို ဖြည့်ဖို့

196
00:09:27,880 --> 00:09:32,561
ပန်းချီကားဆီ အထပ်ထပ် လာခဲ့တယ်။

197
00:09:32,561 --> 00:09:36,008
ဇာတ်လမ်းဖွဲ့ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ခဏလောက်
စိတ်ကျေနပ်အောင်

198
00:09:36,008 --> 00:09:41,823
လုပ်လို့ရနိုင်ပေမဲ့ တကယ် မဟုတ်ဘူး၊ 
ထပ်ထပ် လာတာပဲလေ။

199
00:09:41,823 --> 00:09:44,361
နောက်ဆုံးပြောပြမယ့် ပန်းချီကားကတော့

200
00:09:44,361 --> 00:09:49,225
"အမည်မသိ" ဆိုတဲ့ အမည်မသိ
တစ်ယောက်ရဲ့ ကားပါ။ (ရယ်သံများ)

201
00:09:49,225 --> 00:09:52,276
ဒါက National Portrait Gallery ကဝယ်ထားတဲ့
Tudor ပုံတူတစ်ကားပါ။

202
00:09:52,276 --> 00:09:54,889
Sir Thomas Overbury ဆိုတဲ့ 
လူတစ်ယောက် လို့ ထင်ခဲ့ကြပြီး

203
00:09:54,889 --> 00:09:57,553
သူမဟုတ်မှန်း နောက်မှာ ဖော်ထုတ်ခဲ့ကြတယ်။

204
00:09:57,553 --> 00:09:59,153
ဘယ်သူမှန်း မသိကြပါဘူး။

205
00:09:59,153 --> 00:10:01,296
ကဲ National Portrait Gallery မှာ

206
00:10:01,296 --> 00:10:03,065
ပန်းချီကားရဲ့ ကိုယ်ရေးရာဇဝင် မသိရင်

207
00:10:03,065 --> 00:10:04,689
ကိုယ့်အတွက် အသုံးမကျသလိုပါ။

208
00:10:04,689 --> 00:10:07,113
ဘယ်သူမှန်း မသိတဲ့အတွက် 
ဒါကို နံရံမှာ ချိတ်မရဘူး။

209
00:10:07,113 --> 00:10:12,017
ဒါနဲ့ ကံဆိုးချင်တော့ ဒီမိဘမဲ့ဟာ 
အခြားမိဘမဲ့ အများကြီးနဲ့ အချိန်အများစုကို

210
00:10:12,017 --> 00:10:14,161
သိုလှောင်ခန်းမှာ ကုန်ဆုံးတာပေါ့။

211
00:10:14,161 --> 00:10:16,672
တစ်ချို့ကတော့ လှပတဲ့ ပနိးချီကားတွေပါ။

212
00:10:16,672 --> 00:10:21,675
ဒီကားက လမ်းကြောင်းမှာ ကျွန်မကို 
ရပ်တန့်စေတဲ့ အကြောင်း သုံးချက်ရှိတယ်။

213
00:10:21,675 --> 00:10:24,552
တစ်ချက်က ပြုံးနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်နဲ့ 
ကြေကွဲနေတဲ့

214
00:10:24,552 --> 00:10:27,257
မျက်လုံးတွေကြားက အဆက်အစပ်မရှိခြင်းပါ။

215
00:10:27,257 --> 00:10:30,264
သူမပျော်ပါဘူး၊ ဘာလို့ သူမပျော်တာလဲ။

216
00:10:30,264 --> 00:10:33,981
ဒုတိယ အချက် ကျွန်မကိုဆွဲဆောင်တဲ့ အရာက

217
00:10:33,981 --> 00:10:35,697
သူ့ရဲ့ နီမြန်းတဲ့ ပါးပြင်တွေပါ။

218
00:10:35,697 --> 00:10:39,304
သူက ရှက်နေတယ်။ သူ့ပုံတူအတွက် 
ဟန်ပြလုပ်ရတာကို ရှက်နေတယ်။

219
00:10:39,304 --> 00:10:42,338
ဒီလူက တစ်ချိန်လုံး ရှက်နေသူပဲ ဖြစ်ရမယ်။

220
00:10:42,338 --> 00:10:44,480
သူ့ကိုရှက်စေနေတဲ့ အကြောင်းက ဘာများပါလိမ့်။

221
00:10:44,480 --> 00:10:48,256
လမ်းကြောင်းထဲမှာ ကျွန်မကို ရပ်သွားစေတဲ့
တတိယ တစ်ခုက

222
00:10:48,256 --> 00:10:51,056
သူ့ရဲ့ အပြတ်သားနားတဲ့ 
နှစ်ထပ်ကုတ်အင်္ကျီပါ။

223
00:10:51,056 --> 00:10:54,624
ပိုးသား၊ မီးခိုးရောင် လှပတဲ့ကြယ်သီးတွေပါ။

224
00:10:54,624 --> 00:10:56,256
သိတဲ့အတိုင်း ကျွန်မကိုတွေးမိစေတာက

225
00:10:56,256 --> 00:11:01,048
နွေးထွေးပြီး ခပ်ပွပွနဲ့ အိပ်ရာပေါ်
ဂွမ်းကပ် ဖြန့်ထားသလိုနဲ့လေ။

226
00:11:01,048 --> 00:11:03,704
အိပ်ရာတွေနဲ့ နီမြန်းတဲ့ပါးပြင်တွေကို
ဆက်တွေးနေမိပြီး

227
00:11:03,704 --> 00:11:06,464
တကယ်တော့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ 
လိင်ကိစ္စကို ဆက်တွေးမိပြီး

228
00:11:06,464 --> 00:11:09,072
သူတွေးနေတာ ဒါပဲလို့ ထင်မိတယ်။

229
00:11:09,072 --> 00:11:11,344
တွေးမိတာက သူ့အကြောင်း ဝတ္ထုဖန်တီးမယ်ဆိုရင်

230
00:11:11,344 --> 00:11:13,328
နောက်ဆုံးထည့်ရမှာက ဘာများလဲပေါ့။

231
00:11:13,328 --> 00:11:16,958
အင်း Tudor လူကြီးလူကောင်းက 
ဘာများနဲ့များ ဖိစီးနေမလဲပေါ့။

232
00:11:16,958 --> 00:11:18,888
ထင်တာက အင်း တတိယ ဟန်နရီ၊ ဟုတ်ပြီ။

233
00:11:18,888 --> 00:11:23,032
သူ့ရဲ့ အမွေ၊ အမွေခံနဲ့ 
စိတ်ဖိစီးနေမှာပဲပေါ့။

234
00:11:23,032 --> 00:11:26,681
သူ့ရဲ့ အမည်နဲ့ စည်းစိမ်ကို ဘယ်သူဆက်ခံမလဲ။

235
00:11:26,681 --> 00:11:30,561
ဒါတွေကို စုလိုက်ရင် ကိုယ့်ကို 
ပြန်ပြန်လာစေတဲ့ ဟာကွက်ကို

236
00:11:30,561 --> 00:11:33,915
ဖြည့်ပေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ရပြီပေါ့။

237
00:11:33,915 --> 00:11:38,636
ကဲ ဒီမှာ က ဇာတ်လမ်းပါ။

238
00:11:38,636 --> 00:11:41,566
တိုတိုလေးပါ။

239
00:11:41,566 --> 00:11:44,297
" ရိုစီ"

240
00:11:44,297 --> 00:11:48,347
Caroline ငါ့ကိုပေးထားတဲ့ ဘရိုကိတ် 
နှစ်ထပ်ကုတ်ကို ဝတ်ထားတုန်းပါ။

241
00:11:48,347 --> 00:11:52,658
ကော်လာအမြင့် ဗြောင်၊ လက်အရှင်

242
00:11:52,658 --> 00:11:55,834
ပိုးသားချည်ကျစ် အနုစိတ် ကြယ်သီးတွေကို

243
00:11:55,834 --> 00:11:58,760
နွေးထွေး ချပ်ရပ်ဖို့ နီးနီးလေး တပ်ထားတယ်။

244
00:11:58,760 --> 00:12:02,323
နှစ်ထပ်ကုတ်က ကျယ်ပြန့်တဲ့ အိပ်ရာပေါ်က
အိပ်ရာဖုံးကို တွေးမိသွားစေတယ်။

245
00:12:02,323 --> 00:12:06,073
ဒါက ရည်ရွယ်ရင်း ဖြစ်နိုင်တယ်။

246
00:12:06,073 --> 00:12:10,991
ပထမဆုံးဝတ်ခဲ့တာက သူမ မိဘတွေက ကျုပ်တို့ကို 
ဂုဏ်ပြု တည်ခင်းတဲ့ ညစာစားပွဲမှာ။

247
00:12:10,991 --> 00:12:12,817
ထပြီး စကားမပြောခင်ကတင် ကျုပ်ပါးတွေဟာ

248
00:12:12,817 --> 00:12:15,386
ပူနေတယ်ဆိုတာ သိခဲ့တယ်။

249
00:12:15,386 --> 00:12:19,087
ကျုပ်ဟာ ကာယအားထုတ်မှုကနေ၊
ဝိုင်ကနေ၊ စိတ်ခံစားမှု မြင့်မားတာကနေ

250
00:12:19,087 --> 00:12:21,442
အလွယ်လေး မျက်နှာရဲတတ်သူပါ။

251
00:12:21,442 --> 00:12:25,907
ငယ်ငယ်တုန်းက အမတွေနဲ့ 
ကျောင်းသားတွေ စတာ ခံခဲ့ရတယ်။

252
00:12:25,907 --> 00:12:28,354
George တော့မဟုတ်ဘူး။

253
00:12:28,354 --> 00:12:31,428
Gorge ပဲ ကျုပ်ကို ရိုစီလို့ခေါ်တာ။

254
00:12:31,428 --> 00:12:33,587
အခြား ဘယ်သူကိုမှ ခေါ်ခွင့်မပေးဘူး။

255
00:12:33,587 --> 00:12:37,811
သူဟာ စကားလုံးကို နူးညံ့အောင်လုပ်လိုက်တာပါ။

256
00:12:37,811 --> 00:12:40,610
ကျုပ် ကြေညာချက်ထုတ်လိုက်တော့ George ဟာ

257
00:12:40,610 --> 00:12:43,674
ပန်းရောင်သန်းသွားပြီး ကျုပ်ရဲ့
နှစ်ထပ်ကုတ်လို ဖြူရော်သွားတယ်။

258
00:12:43,674 --> 00:12:45,578
သူ တအံ့တအား ဖြစ်မနေခဲ့သင့်ဘူး။

259
00:12:45,578 --> 00:12:47,250
တစ်နေ့မှာ ကျုပ်ဟာ သူ့ဝမ်းကွဲကို

260
00:12:47,250 --> 00:12:51,098
လက်ထပ်မယ်ဆိုတာက 
လူတိုင်းမှန်းလို့ ရတာပဲလေ။။

261
00:12:51,098 --> 00:12:53,682
ဒါပေမဲ့ စကားလုံးတွေကို 
နားနဲ့ ဆတ်ဆတ်ကြားဖို့ တော့

262
00:12:53,682 --> 00:12:56,983
ခက်တာ သိပါတယ်၊ ပြောရုံလေးပြောတာပါ။

263
00:12:56,983 --> 00:13:01,385
ဒီနောက်မှာ ဟင်းရွက်ခင်း အပေါ်စီးမှာရှိတဲ့
လှေကားထစ်မှာ George ကိုတွေ့တယ်။

264
00:13:01,385 --> 00:13:06,642
တစ်နေ့ခင်းလုံး မရပ်မနား သောက်နေပေမဲ့
လည်း သူဟာ ဖြူရော်နေတုန်းပါ။

265
00:13:06,642 --> 00:13:10,867
အတူထိုင်ပြီး အိမ်ဖော်တွေ ဆလတ်ရွက် 
လှီးတာ ကြည့်ကြတယ်။

266
00:13:10,867 --> 00:13:13,129
"ကျုပ်ရဲ့ ကုတ်ကို ဘယ်လိုထင်လဲ "
လို့မေးလိုက်တယ်။

267
00:13:13,129 --> 00:13:18,573
သူက တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး " ကော်လံက 
မင်းလည်ပင်းကို ညှစ်နေသလိုပဲနော်။"တဲ့

268
00:13:18,573 --> 00:13:20,577
ကျုပ်က "အချင်းချင်း မြင်ရပါသေးတယ်"

269
00:13:20,577 --> 00:13:23,865
"အမဲလိုက်၊ဖဲရိုက်၊ ရုံးတက်လို့ရပါသေးတယ်။

270
00:13:23,865 --> 00:13:25,601
ဘာမှပြောင်းဖို့ မလိုပါဘူး။

271
00:13:25,601 --> 00:13:29,318
George က စကားမပြောဘူး။

272
00:13:29,318 --> 00:13:32,712
"ကျုပ်က ၂၃ နှစ်။ လက်ထပ်ဖို့ 
အချိန်ရောက်ပြီလေ။"

273
00:13:32,712 --> 00:13:36,817
ပြီးတော့ အမွေခံသူ မွေးဖွား၊။ 
သူတို့က ကျုပ်ကို မျှော်လင့်နေကြတာ။

274
00:13:36,817 --> 00:13:40,398
George က နောက် ဝိုင်အနီတစ်ခွက် 
မော့ချလိုက်ပြီး ကျုပ်ဘက်လှည့်ကာ

275
00:13:40,398 --> 00:13:44,481
"မင်းရဲ့ လာမယ့် မင်္ဂလာပွဲအတွက်
ဝမ်းသာတယ်၊ James ရေ။

276
00:13:44,481 --> 00:13:49,317
မင်းတို့တွေ ပျော်ကြမှာ ကျိန်းသေပါကွာ။

277
00:13:49,317 --> 00:13:52,634
သူ နာမည်ပြောင် ဘယ်တော့မှ မသုံးတော့ဘူး။

278
00:13:52,634 --> 00:13:54,393
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

279
00:13:54,393 --> 00:13:57,775
(လက်ခုပ်သံများ)

280
00:13:57,775 --> 00:13:58,957
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

281
00:13:58,957 --> 00:14:00,504
(လက်ခုပ်သံများ)