Toen ik 14 was, was mijn familie bezig met de adoptie van mijn kleine broertjes uit Ethiopië. Op een dag vroeg mijn moeder: "Welke dag moeten we kiezen voor hun verjaardag?" "Uh, de dag dat ze geboren werden, klaar?" Belachelijke vraag. Mijn moeder antwoordde: "Nou, Kristen, geen van beide broertjes heeft een geboorteakte, dus hoe denk je dat wij weten wanneer dat was?" Ondersteboven! Nu, 20 jaar later, ben ik er nog steeds mee bezig, maar nu los ik niet het mysterie van de geboorteakten van mijn broers op, maar ik pak het wereldwijd aan. Wat hebben geboorteakten te maken met internationale ontwikkeling? Het antwoord vinden we in de oorspronkelijke ontwikkelingsagenda, de agenda van de mensenrechten. In 1948 bracht de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens voor de eerste keer een gedeelde visie over de essentiële rechten en waardigheden van de mens die gelden voor alle mensen in alle landen: Artikel 6, het recht om te worden erkend als rechtspersoon. Of een juridische identiteit. Voor kinderen is dit een geboorteakte. En ondanks dat dit een universeel mensenrecht is, hebben vandaag de dag een miljard mensen geen bewijs dat ze bestaan, wat een van de grootste schendingen van de mensenrechten van onze tijd is, maar niemand lijkt het te weten. Vergeleken met mondiale armoede en honger lijkt het secundair om te zorgen dat elkeen juridisch een identiteit heeft, maar in werkelijkheid is dat wel zo. In het begin van mijn carrière werkte ik samen met een maatschappelijk werker in een sloppenwijk in Mumbai, en we volgden het geval van een klein meisje dat als baby polio had gehad en vanaf het middel naar beneden verlamd was. Toen we bij het huis aankwamen, vonden we haar op de grond. Haar benen waren zwaar gehavend en ontstoken, ze was ondervoed, ze was nog nooit naar school geweest en ze had een groot deel van haar leven doorgebracht in deze kleine, donkere kamer. Toen we vertrokken, vroeg ik aan de maatschappelijk werker hoe we te werk moesten gaan, en ze zei: "Ten eerste moet ze een geboorteakte krijgen." Ik was een beetje verrast. Ik zei: "Denk je niet dat ze eerst wat sociale bijstand nodig heeft, een veilige plek om te wonen en een school?" Ze zei: "Precies, net daarom moeten we haar een geboorteakte bezorgen." Zonder een juridische identiteit, word je niet als persoon erkend door de overheid. Een persoon die officieel niet bestaat, heeft geen toegang tot overheidsdiensten, en de overheid kan alleen diensten leveren aan de mensen die ze kennen. En zo worden mensen over het hoofd gezien door bijvoorbeeld de immunisatiediensten. Mensen zonder een wettige identiteit zijn van geen tel en onbeschermd. Ze horen tot de armste leden van de samenleving uit de meest gemarginaliseerde gemeenschappen. Ze zijn het slachtoffer van kinderhandel. Mensenhandelaren weten dat het bijna onmogelijk is om mensen te vinden als nooit geregistreerd is dat ze bestaan. Ze zijn slachtoffers van uitbuiting, zoals kindhuwelijken en kinderarbeid. Hoe kun je zonder geboorteakte aantonen dat een kind nog een kind is? Ze vallen onder de staatlozen. Geboorteakten bewijzen wie je ouders zijn en waar je geboren bent, de twee belangrijkste factoren voor het verwerven van een nationaliteit. Van de miljard mensen in de wereld zonder een juridische identiteit wordt het gros gevormd door kinderen die na de geboorte niet geregistreerd werden. In de minst ontwikkelde landen werd de geboorte van meer dan 60% van de kinderen nooit geregistreerd. Een studie in zeventien landen in Sub-Sa­ha­risch Afrika toonde aan dat 80% van de kinderen geen geboorteakte had. Van de landen waar nog geen algemene geboorteregistratie bestaat, is in 26 landen een geboorteakte vereist om toegang te krijgen tot gezondheidszorg, alsook vaccins. In 37 landen is het nodig om toegang te krijgen tot sociale bijstand bedoeld om mensen uit de armoede te halen. In 59 landen is een geboorteakte een vereiste voor een kind om op school te worden ingeschreven of om het onderwijs af te ronden. Een geboorteakte is ook vaak nodig voor andere vormen van juridische identiteit, zoals een identiteitskaart of een paspoort. En een vorm van juridische identiteit is in bijna elk land verplicht om te stemmen, voor een simkaart of het openen van een bankrekening. Van de 1,7 miljard mensen wereldwijd die bankloos zijn, is 20% te wijten aan het niet hebben van een wettelijk identiteitsdocument. Nu hoef je geen expert te zijn om in te zien dat dit, en dan in miljardvoud, een groot probleem is. Het is dus niet verwonderlijk dat een betere geboorteregistratie bewezen hand in hand gaat met verbeterde ontwikkelingsresultaten: van armoedebestrijding tot betere gezondheid, voeding, onderwijs, economische verbetering en een veilige en ordelijke migratie. In 2015 kwamen wereldleiders samen en ze beloofden dat ze de mensenrechten van alle mensen zouden eerbiedigen en niemand in de steek zouden laten bij de inspanningen tegen armoede, honger en ongelijkheid. Maar hoe gaan ze de mensenrechten handhaven en hoe weten ze of iemand in de steek wordt gelaten, als ze nog niet eens weten wie ze zijn of waar ze zijn? Om nog maar te beginnen. Wat kunnen landen hieraan doen? Er bestaat geen altijd passend model, omdat de context van elk land uniek is. Er zijn vijf bewezen interventies die altijd kunnen dienen. Nummer één: verminder de afstand. Twee: verwijder de kosten. Drie: vereenvoudig het proces. Vier: vermijd discriminatie. Vijf: verhoog de vraag ernaar. Discriminatie op grond van geslacht blijft een verborgen probleem, omdat er statistisch gezien geen verschil is tussen de registratie van jongens en meisjes. Het kind wordt niet gediscrimineerd -- maar tegen de moeder. Angola was een van de 35 landen die de naam van de vader vereisten of diens aanwezigheid om de geboorte te registreren. In situaties waar de vader onbekend is of het vaderschap niet wil of kan opeisen, zijn de moeders wettelijk verhinderd om de geboortes van hun eigen kinderen te laten registreren. Om dit aan te pakken, zette Angola een beleid op zodat moeders als alleenstaande ouder hun kinderen konden laten registreren. In 2012 had in Tanzania slechts 13% van de kinderen een geboorteakte. Dus kwam de overheid met een nieuw systeem. Ze richtten registratiecentra op in bestaande infrastructuur zoals gemeentehuizen en medische centra. Dus ze brachten de diensten dichter bij de mensen die ze nodig hadden. Ze schaften de vergoeding af. Ze vereenvoudigden en automatiseerden het proces, zodat de geboorteakte ter plekke kon worden uitgereikt. Om de vraag te laten groeien, startten ze een publieke campagne om mensen laten weten dat er iets nieuws was en waarom het belangrijk was om de geboorten van hun kinderen te registreren. Na slechts een paar jaar had in de wijken waar het nieuwe systeem werd ingevoerd, 83% van de kinderen nu een geboorteakte, en ze zijn bezig om dit over het hele land uit te rollen. Wat kan jij doen? Ik geloof dat we allen verenigd zijn door onze menselijkheid. We leven op dezelfde aarde en we ademen dezelfde lucht in. Niemand van ons vroeg om zijn geboorte of de situatie waarin hij geboren werd, maar we kunnen wel kiezen hoe we leven. Verandering komt als een moment van bewustzijn of een moment van compassie een persoon inspireert om te handelen. Door onze collectieve actie worden we de krachtigste agenten van verandering. Wanneer niet handelen betekent dat onschuldige kinderen onbeschermd blijven, niet gevaccineerd worden, niet naar school kunnen, opgroeien tot volwassenen die geen waardig werk kunnen vinden en niet kunnen stemmen, gevangen zitten in een cyclus van armoede, uitsluiting en onzichtbaarheid, dan komt het op ons aan om dit probleem uit de duisternis halen en in het licht brengen. Want je krijgt niet elke dag de kans om de wereld te veranderen, maar vandaag ... kan je dat wel. Bedankt. (Applaus)