Toen ik 14 was,
was mijn familie bezig met de adoptie
van mijn kleine broertjes uit Ethiopië.
Op een dag vroeg mijn moeder:
"Welke dag moeten we kiezen
voor hun verjaardag?"
"Uh, de dag dat ze geboren werden, klaar?"
Belachelijke vraag.
Mijn moeder antwoordde:
"Nou, Kristen,
geen van beide broertjes
heeft een geboorteakte,
dus hoe denk je dat wij weten
wanneer dat was?"
Ondersteboven!
Nu, 20 jaar later,
ben ik er nog steeds mee bezig,
maar nu los ik niet het mysterie
van de geboorteakten van mijn broers op,
maar ik pak het wereldwijd aan.
Wat hebben geboorteakten te maken
met internationale ontwikkeling?
Het antwoord vinden we
in de oorspronkelijke ontwikkelingsagenda,
de agenda van de mensenrechten.
In 1948 bracht de Universele Verklaring
van de Rechten van de Mens
voor de eerste keer
een gedeelde visie over de essentiële
rechten en waardigheden van de mens
die gelden voor alle mensen
in alle landen:
Artikel 6, het recht om te worden
erkend als rechtspersoon.
Of een juridische identiteit.
Voor kinderen is dit een geboorteakte.
En ondanks dat dit
een universeel mensenrecht is,
hebben vandaag de dag een miljard mensen
geen bewijs dat ze bestaan,
wat een van de grootste schendingen
van de mensenrechten van onze tijd is,
maar niemand lijkt het te weten.
Vergeleken met mondiale armoede en honger
lijkt het secundair om te zorgen
dat elkeen juridisch een identiteit heeft,
maar in werkelijkheid is dat wel zo.
In het begin van mijn carrière
werkte ik samen
met een maatschappelijk werker
in een sloppenwijk in Mumbai,
en we volgden het geval
van een klein meisje
dat als baby polio had gehad
en vanaf het middel
naar beneden verlamd was.
Toen we bij het huis aankwamen,
vonden we haar op de grond.
Haar benen waren
zwaar gehavend en ontstoken,
ze was ondervoed,
ze was nog nooit naar school geweest
en ze had een groot deel
van haar leven doorgebracht
in deze kleine, donkere kamer.
Toen we vertrokken,
vroeg ik aan de maatschappelijk werker
hoe we te werk moesten gaan,
en ze zei: "Ten eerste moet ze
een geboorteakte krijgen."
Ik was een beetje verrast.
Ik zei: "Denk je niet dat ze eerst
wat sociale bijstand nodig heeft,
een veilige plek om te wonen
en een school?"
Ze zei: "Precies, net daarom moeten we
haar een geboorteakte bezorgen."
Zonder een juridische identiteit,
word je niet als persoon
erkend door de overheid.
Een persoon die officieel niet bestaat,
heeft geen toegang tot overheidsdiensten,
en de overheid kan alleen diensten leveren
aan de mensen die ze kennen.
En zo worden mensen over het hoofd gezien
door bijvoorbeeld de immunisatiediensten.
Mensen zonder een wettige identiteit
zijn van geen tel en onbeschermd.
Ze horen tot de armste leden
van de samenleving
uit de meest gemarginaliseerde
gemeenschappen.
Ze zijn het slachtoffer van kinderhandel.
Mensenhandelaren weten
dat het bijna onmogelijk is
om mensen te vinden
als nooit geregistreerd is dat ze bestaan.
Ze zijn slachtoffers van uitbuiting,
zoals kindhuwelijken en kinderarbeid.
Hoe kun je zonder geboorteakte aantonen
dat een kind nog een kind is?
Ze vallen onder de staatlozen.
Geboorteakten bewijzen wie je ouders zijn
en waar je geboren bent,
de twee belangrijkste factoren
voor het verwerven van een nationaliteit.
Van de miljard mensen in de wereld
zonder een juridische identiteit
wordt het gros gevormd door kinderen
die na de geboorte
niet geregistreerd werden.
In de minst ontwikkelde landen
werd de geboorte van meer dan 60%
van de kinderen nooit geregistreerd.
Een studie in zeventien landen
in Sub-Saharisch Afrika
toonde aan dat 80% van de kinderen
geen geboorteakte had.
Van de landen waar nog geen
algemene geboorteregistratie bestaat,
is in 26 landen een geboorteakte vereist
om toegang te krijgen tot gezondheidszorg,
alsook vaccins.
In 37 landen is het nodig
om toegang te krijgen tot sociale bijstand
bedoeld om mensen uit de armoede te halen.
In 59 landen is een geboorteakte
een vereiste voor een kind
om op school te worden ingeschreven
of om het onderwijs af te ronden.
Een geboorteakte is ook vaak nodig
voor andere vormen
van juridische identiteit,
zoals een identiteitskaart
of een paspoort.
En een vorm van juridische identiteit
is in bijna elk land verplicht
om te stemmen, voor een simkaart
of het openen van een bankrekening.
Van de 1,7 miljard mensen wereldwijd
die bankloos zijn,
is 20% te wijten aan het niet hebben
van een wettelijk identiteitsdocument.
Nu hoef je geen expert
te zijn om in te zien
dat dit,
en dan in miljardvoud,
een groot probleem is.
Het is dus niet verwonderlijk
dat een betere geboorteregistratie
bewezen hand in hand gaat
met verbeterde ontwikkelingsresultaten:
van armoedebestrijding
tot betere gezondheid, voeding, onderwijs,
economische verbetering
en een veilige en ordelijke migratie.
In 2015 kwamen wereldleiders samen
en ze beloofden dat ze de mensenrechten
van alle mensen zouden eerbiedigen
en niemand in de steek zouden laten
bij de inspanningen tegen armoede,
honger
en ongelijkheid.
Maar hoe gaan ze
de mensenrechten handhaven
en hoe weten ze of iemand
in de steek wordt gelaten,
als ze nog niet eens weten
wie ze zijn of waar ze zijn?
Om nog maar te beginnen.
Wat kunnen landen hieraan doen?
Er bestaat geen altijd passend model,
omdat de context van elk land uniek is.
Er zijn vijf bewezen interventies
die altijd kunnen dienen.
Nummer één: verminder de afstand.
Twee: verwijder de kosten.
Drie: vereenvoudig het proces.
Vier: vermijd discriminatie.
Vijf: verhoog de vraag ernaar.
Discriminatie op grond van geslacht
blijft een verborgen probleem,
omdat er statistisch gezien
geen verschil is
tussen de registratie
van jongens en meisjes.
Het kind wordt niet gediscrimineerd --
maar tegen de moeder.
Angola was een van de 35 landen
die de naam van de vader vereisten
of diens aanwezigheid
om de geboorte te registreren.
In situaties waar de vader onbekend is
of het vaderschap niet wil of kan opeisen,
zijn de moeders wettelijk verhinderd
om de geboortes van hun eigen kinderen
te laten registreren.
Om dit aan te pakken,
zette Angola een beleid op
zodat moeders als alleenstaande ouder
hun kinderen konden laten registreren.
In 2012 had in Tanzania slechts 13%
van de kinderen een geboorteakte.
Dus kwam de overheid
met een nieuw systeem.
Ze richtten registratiecentra op
in bestaande infrastructuur
zoals gemeentehuizen
en medische centra.
Dus ze brachten de diensten
dichter bij de mensen die ze nodig hadden.
Ze schaften de vergoeding af.
Ze vereenvoudigden
en automatiseerden het proces,
zodat de geboorteakte
ter plekke kon worden uitgereikt.
Om de vraag te laten groeien,
startten ze een publieke campagne
om mensen laten weten
dat er iets nieuws was
en waarom het belangrijk was
om de geboorten
van hun kinderen te registreren.
Na slechts een paar jaar had in de wijken
waar het nieuwe systeem werd ingevoerd,
83% van de kinderen nu een geboorteakte,
en ze zijn bezig om dit
over het hele land uit te rollen.
Wat kan jij doen?
Ik geloof dat we allen verenigd zijn
door onze menselijkheid.
We leven op dezelfde aarde
en we ademen dezelfde lucht in.
Niemand van ons vroeg om zijn geboorte
of de situatie waarin hij geboren werd,
maar we kunnen wel kiezen hoe we leven.
Verandering komt
als een moment van bewustzijn
of een moment van compassie
een persoon inspireert om te handelen.
Door onze collectieve actie worden we
de krachtigste agenten van verandering.
Wanneer niet handelen betekent
dat onschuldige kinderen
onbeschermd blijven,
niet gevaccineerd worden,
niet naar school kunnen,
opgroeien tot volwassenen
die geen waardig werk kunnen vinden
en niet kunnen stemmen,
gevangen zitten in een cyclus van armoede,
uitsluiting en onzichtbaarheid,
dan komt het op ons aan
om dit probleem uit de duisternis halen
en in het licht brengen.
Want je krijgt niet elke dag
de kans om de wereld te veranderen,
maar vandaag ...
kan je dat wel.
Bedankt.
(Applaus)