Men zegt dat het gras altijd groener is bij de buren en ik geloof dat dat waar is. Vooral als ik president Obama over het Koreaanse onderwijssysteem hoor praten, als criterium voor succes. Ik kan je vertellen dat de starre structuur en sterke concurrentie van het Koreaanse schoolsysteem, ook bekend als 'hogedrukpan', niet voor iedereen een gunstige omgeving is. Terwijl veel mensen op verschillende manieren reageren op ons onderwijssysteem, ging ik als antwoord op die hogedrukomgeving bogen maken van stukken hout die ik bij mijn flatgebouw vond. Waarom bogen? Dat weet ik eigenlijk niet. Misschien dat, door de constante druk, mijn primitieve overlevingsinstinct mij met de bogen verbond. Als je daarover nadenkt, heeft de boog de menselijke overleving echt voortgedreven sinds de prehistorische tijd. Het gebied binnen een straal van drie kilometer rond mijn huis was een moerbeibos gedurende de Joseon-dynastie, toen zijdewormen gevoed werden met blaadjes van de moerbei. De regering heeft moerbeibomen geplant om de historische bewustwording hierover te vergroten. De zaden van deze bomen worden hier en daar ook verspreid door vogels, vlakbij de geluiddichte muren van de snelweg die aangelegd werd ten tijde van de Olympische spelen in 1988. Het gebied bij deze muren waar niemand ooit enige aandacht aan schenkt, zijn met rust gelaten en hier vond ik mijn schatten. Toen ik me meer ging bezighouden met het maken van bogen begon ik veel verder dan in mijn eigen buurt te zoeken. Als ik op schoolreisjes ging, op familievakanties, of simpelweg op weg naar huis van mijn buitenschoolse lessen, wandelde ik door beboste gebieden en verzamelde ik boomtakken met het gereedschap dat ik stiekem in mijn schooltas had. En dat waren zagen, messen, sikkels en bijlen die ik verborg in een handdoek. Ik bracht die takken mee naar huis, met de bus en in de metro, ik kon ze nauwelijks vasthouden. Ik heb dat gereedschap niet hier naar Long Beach meegenomen. Luchthavenbeveiliging. (Gelach) In mijn huis, bedekt met zaagsel, zaagde, bewerkte en polijste ik het hout de hele nacht tot een boog ontstond. Ik was eens bezig om een stuk bamboe te bewerken toen ik de boel in brand zette. Dat was op het dak van mijn appartementencomplex waar 96 gezinnen woonden. Een klant van een warenhuis aan de overkant belde de alarmcentrale. Ik rende naar beneden om het mijn moeder te vertellen met half verbrande haren. Ik wil de kans aangrijpen om mijn moeder, die in de zaal zit, te vertellen: Mam, het speet me echt en vanaf nu zal ik voorzichtiger zijn met vuur. Mijn moeder moest veel uitleggen, dat haar zoon niet met voorbedachte rade brand had gesticht. Ik heb veel onderzoek verricht naar bogen over de hele wereld. Ik probeerde de bogen van verschillende tijden en plekken te combineren om de meest effectieve boog te maken. Ik werkte met veel verschillende houtsoorten, zoals esdoorn, taxus en moerbei en deed veel schietproeven in het bosgebied bij de snelweg, die ik al noemde. De meeste effectieve boog zag er zo uit: 1. Gebogen hoeken voor optimale veerkacht als je de pijl richt en schiet. 2. Een ingedeukte buik voor een hogere trekkracht die zorgt voor meer kracht. 3. De pees is aan de buitenkant bevestigd voor een optimale opslag van spankracht. 4. Een hoorn om drukkracht op te slaan. Na repareren, breken, herontwerpen, herstellen, buigen en aanpassen, kreeg mijn ideale boog gestalte. Mijn uiteindelijke resultaat zag er zo uit. Ik was erg trots op mezelf dat ik de ideale boog had uitgevonden. Dit is een foto van een traditionele Koreaanse boog in een museum. Mijn boog lijkt er erg op. Bedankt voorouders, voor het stelen van mijn uitvinding. Door het maken van een boog kwam ik in contact met mijn voorgeschiedenis. Ik leerde dat informatie die over de jaren heen was verzameld, en het lezen van informatie van mijn voorouders, meer betekenden dan troostende therapie, of tips van mijn ouders. Ik heb ver gezocht maar nooit de moeite genomen om dichtbij te zoeken. Hierdoor ben ik geïnteresseerd geraakt in Koreaanse geschiedenis. die me nooit eerder had geïnspireerd. Uiteindelijk is het gras aan de eigen kant vaak groener ook al hebben we dat niet door. Nu ga ik jullie demonstreren hoe mijn boog werkt. Laat ons kijken hoe deze werkt. Dit is een boog van bamboe met een trekkracht van 45 pond. (Applaus) Een boog functioneert mechanisch eenvoudig. Maar om een goede boog te maken, is veel gevoeligheid nodig. Je moet communiceren met het hout. Elk houtdeeltje heeft zijn eigen functie, alleen de communicatie en harmonie tussen de houtdeeltjes maak het een goede boog. Ik ben misschien maar een gewone student met bijzondere interesses. Ik hoop dat ik een bijdrage lever door mijn verhaal met jullie te delen. In mijn ideale wereld valt niemand buiten de boot en is iedereen nodig waar hij is, net als de vezels en de pezen in een boog. Een plek waar de sterken flexibel zijn en de zwakken veerkrachtig zijn. Ik lijk op de boog en de boog lijkt op mij. Ik schiet nu een deel van mezelf naar jullie. Beter nog, een deel van mijn geest is net naar jullie geest geschoten. Heeft het jullie geraakt? Dank jullie wel. (Applaus)