Men zegt dat het gras
altijd groener is bij de buren
en ik geloof dat dat waar is.
Vooral als ik president Obama
over het Koreaanse
onderwijssysteem hoor praten,
als criterium voor succes.
Ik kan je vertellen
dat de starre structuur
en sterke concurrentie
van het Koreaanse schoolsysteem,
ook bekend als 'hogedrukpan',
niet voor iedereen
een gunstige omgeving is.
Terwijl veel mensen
op verschillende manieren reageren
op ons onderwijssysteem,
ging ik als antwoord
op die hogedrukomgeving
bogen maken van stukken hout
die ik bij mijn flatgebouw vond.
Waarom bogen?
Dat weet ik eigenlijk niet.
Misschien dat,
door de constante druk,
mijn primitieve overlevingsinstinct
mij met de bogen verbond.
Als je daarover nadenkt,
heeft de boog de menselijke
overleving echt voortgedreven
sinds de prehistorische tijd.
Het gebied binnen een straal
van drie kilometer rond mijn huis
was een moerbeibos
gedurende de Joseon-dynastie,
toen zijdewormen gevoed werden
met blaadjes van de moerbei.
De regering heeft moerbeibomen geplant
om de historische bewustwording
hierover te vergroten.
De zaden van deze bomen
worden hier en daar ook verspreid door vogels,
vlakbij de geluiddichte muren van de snelweg
die aangelegd werd ten tijde van
de Olympische spelen in 1988.
Het gebied bij deze muren
waar niemand ooit
enige aandacht aan schenkt,
zijn met rust gelaten
en hier vond ik mijn schatten.
Toen ik me meer ging bezighouden
met het maken van bogen
begon ik veel verder dan
in mijn eigen buurt te zoeken.
Als ik op schoolreisjes ging,
op familievakanties,
of simpelweg op weg naar huis
van mijn buitenschoolse lessen,
wandelde ik door beboste gebieden
en verzamelde ik boomtakken
met het gereedschap
dat ik stiekem in mijn schooltas had.
En dat waren zagen, messen,
sikkels en bijlen
die ik verborg in een handdoek.
Ik bracht die takken mee naar huis,
met de bus en in de metro,
ik kon ze nauwelijks vasthouden.
Ik heb dat gereedschap niet hier
naar Long Beach meegenomen.
Luchthavenbeveiliging.
(Gelach)
In mijn huis, bedekt met zaagsel,
zaagde, bewerkte en polijste ik
het hout de hele nacht
tot een boog ontstond.
Ik was eens bezig om
een stuk bamboe te bewerken
toen ik de boel in brand zette.
Dat was op het dak
van mijn appartementencomplex
waar 96 gezinnen woonden.
Een klant van een warenhuis
aan de overkant
belde de alarmcentrale.
Ik rende naar beneden
om het mijn moeder te vertellen
met half verbrande haren.
Ik wil de kans aangrijpen
om mijn moeder, die in de zaal zit,
te vertellen:
Mam, het speet me echt
en vanaf nu zal ik
voorzichtiger zijn met vuur.
Mijn moeder moest veel uitleggen,
dat haar zoon niet met voorbedachte
rade brand had gesticht.
Ik heb veel onderzoek verricht
naar bogen over de hele wereld.
Ik probeerde
de bogen van verschillende tijden
en plekken te combineren
om de meest effectieve boog te maken.
Ik werkte met veel
verschillende houtsoorten,
zoals esdoorn, taxus en moerbei
en deed veel schietproeven
in het bosgebied bij de snelweg,
die ik al noemde.
De meeste effectieve boog zag er zo uit:
1. Gebogen hoeken voor optimale veerkacht
als je de pijl richt en schiet.
2. Een ingedeukte buik
voor een hogere trekkracht
die zorgt voor meer kracht.
3. De pees is aan de buitenkant bevestigd
voor een optimale opslag van spankracht.
4. Een hoorn om drukkracht op te slaan.
Na repareren, breken, herontwerpen,
herstellen, buigen en aanpassen,
kreeg mijn ideale boog gestalte.
Mijn uiteindelijke resultaat
zag er zo uit.
Ik was erg trots op mezelf dat ik
de ideale boog had uitgevonden.
Dit is een foto van een traditionele
Koreaanse boog in een museum.
Mijn boog lijkt er erg op.
Bedankt voorouders,
voor het stelen van mijn uitvinding.
Door het maken van een boog
kwam ik in contact met mijn voorgeschiedenis.
Ik leerde dat informatie
die over de jaren heen was verzameld,
en het lezen van informatie
van mijn voorouders,
meer betekenden dan troostende therapie,
of tips van mijn ouders.
Ik heb ver gezocht
maar nooit de moeite genomen
om dichtbij te zoeken.
Hierdoor ben ik geïnteresseerd geraakt
in Koreaanse geschiedenis.
die me nooit eerder had geïnspireerd.
Uiteindelijk is het gras
aan de eigen kant vaak groener
ook al hebben we dat niet door.
Nu ga ik jullie demonstreren
hoe mijn boog werkt.
Laat ons kijken hoe deze werkt.
Dit is een boog van bamboe
met een trekkracht van 45 pond.
(Applaus)
Een boog functioneert
mechanisch eenvoudig.
Maar om een goede boog te maken,
is veel gevoeligheid nodig.
Je moet communiceren met het hout.
Elk houtdeeltje heeft zijn eigen functie,
alleen de communicatie en harmonie tussen
de houtdeeltjes maak het een goede boog.
Ik ben misschien maar een gewone student
met bijzondere interesses.
Ik hoop dat ik een bijdrage lever
door mijn verhaal met jullie te delen.
In mijn ideale wereld
valt niemand buiten de boot
en is iedereen nodig
waar hij is,
net als de vezels
en de pezen in een boog.
Een plek waar de sterken flexibel zijn
en de zwakken veerkrachtig zijn.
Ik lijk op de boog
en de boog lijkt op mij.
Ik schiet nu een deel
van mezelf naar jullie.
Beter nog, een deel van mijn geest
is net naar jullie geest geschoten.
Heeft het jullie geraakt?
Dank jullie wel.
(Applaus)