1
00:00:00,000 --> 00:00:02,020
สวัสดีค่า วิวจากแชนเนล Point of View ค่ะ

2
00:00:02,040 --> 00:00:05,040
กลับมาอีกครั้งนะคะ กับซีรี่ส์ที่ทุกคนเรียกร้อง นั่นก็คือซีรี่ส์

3
00:00:05,040 --> 00:00:07,040
ดราม่าระดับเทพ นั่นเองค่ะ

4
00:00:07,040 --> 00:00:09,040
หลังจากที่ห่างหายไปค่อนข้างนานนะคะ

5
00:00:09,040 --> 00:00:10,960
เห็นชื่อเรื่องด้านล่างกันมั้ยคะ

6
00:00:10,960 --> 00:00:13,380
เป็นไง มีความละครดราม่าสมัยใหม่มั้ย

7
00:00:13,380 --> 00:00:15,040
เล่ห์รักกามเทพนะคะ

8
00:00:15,040 --> 00:00:17,260
ขอบอกเลยว่า นี่ไม่ใช่ละครสมัยใหม่ค่ะ

9
00:00:17,260 --> 00:00:19,000
แต่เป็นดราม่าระดับเทพนะคะ

10
00:00:19,000 --> 00:00:20,680
คือดราม่าของเหล่าเทพจริงๆ

11
00:00:20,680 --> 00:00:23,680
และกามเทพในที่นี้ก็หมายถึงกามเทพจริงๆ ค่ะ

12
00:00:23,680 --> 00:00:26,860
แต่ว่าไม่ใช่กามเทพแบบคิวปิดของฝั่งกรีกโรมันนะคะ

13
00:00:26,860 --> 00:00:31,120
วันนี้เรากลับไปที่จุดเริ่มต้นของซีรี่ส์ ดราม่าระดับเทพ ของเราค่ะ

14
00:00:31,120 --> 00:00:35,080
เพราะว่าวันนี้เราจะมาพูดถึงเทพของศาสนาพราห์มณ์ฮินดูกันนะคะ

15
00:00:35,080 --> 00:00:37,080
ซึ่งเนื้อหาที่วิวจะนำมาเล่าในวันนี้เนี่ย

16
00:00:37,080 --> 00:00:41,560
เป็นเรื่องราวที่ตัดตอนมาจากตำนานเทพอะไรต่างๆ มากมายค่ะ

17
00:00:41,560 --> 00:00:45,220
ซึ่ง เช่นเคยเลย ขอย้ำอีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งว่า

18
00:00:45,220 --> 00:00:47,680
เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่เล่ากันปากต่อปากบ้าง

19
00:00:47,680 --> 00:00:48,728
บันทึกบ้างอะไรบ้าง

20
00:00:48,728 --> 00:00:51,640
ดังนั้นนะคะ มันจะมีหลากหลายเวอร์ชันเต็มไปหมดเลยค่ะ

21
00:00:51,640 --> 00:00:53,640
นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้หลายๆ คน

22
00:00:53,640 --> 00:00:55,640
ไปอ่านเวอร์ชันนั้นเวอร์ชันนี้มาแล้วก็

23
00:00:55,640 --> 00:00:58,300
รู้สึกว่า เฮ้ยเนื้อหามันไม่เหมือนกับที่วิวเล่านะคะ

24
00:00:58,300 --> 00:01:01,200
สำหรับตัววิวเนี่ยนะคะ พอตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องนี้

25
00:01:01,200 --> 00:01:03,200
ก็ไปหาอ่านมาค่อนข้างหลายเวอร์ชันเลยค่ะ

26
00:01:03,200 --> 00:01:06,380
แล้วก็เลือกเอาเวอร์ชันที่น่าจะมันส์ที่สุดขึ้นมานะคะ

27
00:01:06,380 --> 00:01:08,380
แต่อย่างไรก็ตาม วิวอาจจะไม่ได้เล่าแบบ

28
00:01:08,380 --> 00:01:10,060
เวอร์ชันเดียวเปีะๆๆๆ

29
00:01:10,060 --> 00:01:13,280
ดังนั้น ถ้าใครจะนำไปอ้างอิง จะนำไปเรียนหนังสืออะไร

30
00:01:13,280 --> 00:01:14,980
แนะนำให้ไปหาอ่านเพิ่มค่ะ

31
00:01:14,980 --> 00:01:17,880
วิวลงอ้างอิงไว้ให้ด้านล่างนะคะ สามารถไปหาอ่านกันได้

32
00:01:17,880 --> 00:01:20,240
ซึ่ง เวอร์ชันหลักๆ ที่วิวจะนำมาเล่าในวันนี้เนี่ย

33
00:01:20,240 --> 00:01:22,240
มาจากเล่มนี้ ภารตนิ ยายนะคะ

34
00:01:22,240 --> 00:01:24,860
ของศาสตราจารย์ ดร.ศักดิ์ศ รี แย้มนัดดา ค่ะ

35
00:01:24,860 --> 00:01:27,240
ซึ่งเนื้อหาด้านในเนี่ย อาจารย์เหมือนจะรวบรวมมาจาก

36
00:01:27,240 --> 00:01:28,600
หลายแหล่งเหมือนกันนะคะ

37
00:01:28,600 --> 00:01:31,480
ถ้าเกิดสมมติว่าไปหาอ่านเอง ไปเจอเวอร์ชันศิวะปุราณะ

38
00:01:31,480 --> 00:01:34,440
หรืออะไรอย่างนี้ เนื้อหาข้างในก็อาจจะต่างกันออกไปค่ะ

39
00:01:34,440 --> 00:01:36,440
ดังนั้น ลองไปหาอ่านกันดูได้นะคะ

40
00:01:36,440 --> 00:01:38,440
ไม่น่ายากอะไรค่ะ สำหรับตอนนี้

41
00:01:38,440 --> 00:01:40,440
อย่าลืมกดติดตามวิวให้ครบทุกช่องทางนะคะ

42
00:01:40,440 --> 00:01:44,440
จะได้ไม่พลาดคลิปวิดีโอสนุกๆ แล้วก็ข่าวสารดีๆ จากช่อง Point of View ค่ะ

43
00:01:44,440 --> 00:01:48,180
พร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุก และก็มีสาระกันหรือยังคะ

44
00:01:48,180 --> 00:01:50,400
ถ้าพร้อมกันแล้วก็ ไปฟังกันเลยค่ะ

45
00:01:54,480 --> 00:01:56,480
เรื่องราวความรักของกามเทพในครั้งนี้นะคะ

46
00:01:56,480 --> 00:01:58,660
เกิดขึ้นที่เมืองของอสูรตนนึงค่ะ

47
00:01:58,660 --> 00:02:02,080
ชื่อว่าวัชรนาภ วัชระแปลว่าเพชร นาภะแปลว่าพุง

48
00:02:02,080 --> 00:02:04,880
แปลว่าผู้มีพุง สะดือเป็นเพชร นั่นแหละ ประมาณนั้น

49
00:02:04,880 --> 00:02:07,900
เอาเป็นว่า วัชรนาภเนี่ยนะคะ เป็นอสูรตนนึง

50
00:02:07,900 --> 00:02:10,240
ที่ค่อนข้างจะเก่งกล้าสามารถมากๆ ค่ะ

51
00:02:10,240 --> 00:02:12,980
วัชรนาภเนี่ยนะคะ มีปัญหาอยู่ข้อนึงค่ะ

52
00:02:12,980 --> 00:02:15,840
คือรู้สึกว่า ตัวเองเนี่ย ทำไมจะต้องแพ้อยู่ตลอดเวลานะคะ

53
00:02:15,840 --> 00:02:17,920
เพราะว่าในยุคของวัชรนาภเนี่ย

54
00:02:17,920 --> 00:02:20,320
เกิดมีคนคนนึงเกิดขึ้นนะคะ นั่น ก็คือ

55
00:02:20,320 --> 00:02:22,060
พระกฤษณะนั่นเองค่ะ

56
00:02:22,060 --> 00:02:24,860
พระกฤษณะนี่เป็นอวตารอีกปางนึงของพระนารายณ์นะคะ

57
00:02:24,860 --> 00:02:26,780
ลงมาต่อจากพระรามนั่นแหละ

58
00:02:26,780 --> 00:02:30,080
อวตารลงมาก็ไล่ปราบอสูร ไล่ปราบพวกแทดอะไรต่างๆ

59
00:02:30,080 --> 00:02:32,920
ตายกันไปเป็นหมู่เหล่า เป็นหมู่คณะเลยนะคะ

60
00:02:32,920 --> 00:02:37,100
ไม่ใช่แค่พระกฤษณะคนเดียวนะคะที่ไล่ปราบแทด ไล่ปราบอสูรอะไรต่างๆ

61
00:02:37,100 --> 00:02:40,620
ลูกๆ ของพระกฤษณะเนี่ยนะคะ ก็ช่วยกันปราบช่วยกันอะไรด้วย

62
00:02:40,620 --> 00:02:42,620
รวมไปถึงลูกชายคนนึงของพระกฤษณะนะคะ ที่ชื่อ

63
00:02:42,620 --> 00:02:47,520
ว่าปรัทยุมน์นะ คนนี้ก็ช่วยพ่อปราบแทดปราบอสูรอะไรต่างๆ

64
00:02:47,520 --> 00:02:51,320
เรียกได้ว่า ล้มหายตายจากกันแทบจะล้างโคตรเลย ว่าอย่างนั้นเถอะค่ะ

65
00:02:51,320 --> 00:02:54,480
พอมีปัญหาแบบนี้ ถามว่าวัชรนาภยอมมั้ยนะคะ

66
00:02:54,480 --> 00:02:57,160
วัชรนาภไม่ยอมนะคะ วัชรนาภบอกว่า

67
00:02:57,160 --> 00:02:59,160
เฮ้ย ฉันจะต้องอัพเกรดตัวเอง คือแบบ

68
00:02:59,160 --> 00:03:01,320
ใครจะยอมแพ้ตลอดไปแบบนี้!

69
00:03:01,320 --> 00:03:04,820
ศึกษามาจากเหล่าบรรพบุรุษ อสูรต่างๆ ในเรื่อง รามเกียรติ์แล้ว

70
00:03:04,820 --> 00:03:08,480
เวลารู้สึกว่าตัวเองอ่อนเกินไป จะต้องไปขอพรจากเทพเจ้าองค์นึง

71
00:03:08,480 --> 00:03:10,420
นั่นก็คือ พระพรหมนั่นเองค่ะ

72
00:03:10,420 --> 00:03:13,980
ดังนั้นวัชรนาภนะคะ ก็เลยตัดสินใจไปนั่งสมาธิ บำเพ็ญตบะ

73
00:03:13,980 --> 00:03:17,900
อะไรต่างๆ นะคะ เรียกได้ว่า ระลึกถึงคุณของพระพรหมอย่างยิ่งยวดเลยนะคะ

74
00:03:17,900 --> 00:03:21,100
จนกระทั่งในที่สุดค่ะ พระพรหมก็รู้สึกว่าเห็นใจนะ

75
00:03:21,100 --> 00:03:24,260
ประมาณว่า อุ้ย อสูรตนนี้อีกแล้ว มันจะต้องขอะไรฉันแน่ๆ เลย

76
00:03:24,260 --> 00:03:27,360
ก็เลยลงมาหานะคะ แล้วก็ถามวัชรนาภว่า

77
00:03:27,360 --> 00:03:29,600
อะ วัชรนาภ บำเพ็ญเพียรมาขนาดนี้

78
00:03:29,600 --> 00:03:31,380
อยากได้อะไร ไหนบอกข้ามาซิ

79
00:03:31,380 --> 00:03:33,380
วัชรนาภนะคะ ก็เริ่มด้วยการ

80
00:03:33,380 --> 00:03:35,380
เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พระพรหมฟังก่อนค่ะ

81
00:03:35,380 --> 00:03:37,380
ประมาณว่า ตอนนี้พวกเราเหล่าอสูร

82
00:03:37,380 --> 00:03:39,380
กำลังเดือดร้อนอย่างยิ่งยวด

83
00:03:39,380 --> 00:03:41,580
เพราะว่าพระนารายณ์เนี่ยอวตารลงมาเป็นพระกฤษณะ

84
00:03:41,580 --> 00:03:44,620
พออวตารลงมาแล้วก็ไล่ปราบแพดปราบอสูร

85
00:03:44,620 --> 00:03:48,260
โดยเฉพาะลูกของพระกฤษณะ ก็ไล่ปราบๆๆ ตายกันเรียบ

86
00:03:48,260 --> 00:03:50,260
แม้แต่เพื่อนสนิทของข้า หรือว่าญาติของข้า

87
00:03:50,260 --> 00:03:53,660
ก็ไม่รอดไปหมดเลย ทำให้พวกเราเหล่าอสูรเนี่ย

88
00:03:53,660 --> 00:03:55,660
เดือดร้อนหนักมาก ท่านต้องช่วยเรานะ

89
00:03:55,660 --> 00:03:57,940
ซึ่งถามว่าพระพรหมได้ยินอย่างนั้นแล้ว พระพรหมว่ายังไงนะคะ

90
00:03:57,940 --> 00:04:00,600
พระพรหมบอกว่า เอ๊า ก็ดีแล้วนี่ ก็ถูกแล้ว

91
00:04:00,600 --> 00:04:02,600
ก็เหล่าอสูรมันอาละวาดอะไรต่างๆ

92
00:04:02,600 --> 00:04:04,600
พระนารายณ์ก็ต้องอวตารลงมาปราบสิ

93
00:04:04,600 --> 00:04:07,680
จะผิดไปได้ยังไง ก็ข้าจะช่วยยังไง

94
00:04:07,680 --> 00:04:09,680
ก็มันผิดจริงอะ ซึ่งวัชรนาภ

95
00:04:09,680 --> 00:04:11,680
ได้ยินอย่างนั้นก็บ อกว่า แต่เดี๋ยวก่อน!

96
00:04:11,680 --> 00:04:14,960
พระพรหมอย่าเพิ่งตัดสินสิว่าทุกคนควรจะโดนปราบ

97
00:04:14,960 --> 00:04:16,960
อสูรดีๆ ก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ เช่น

98
00:04:16,960 --> 00:04:20,320
อสูรของข้าเป็นต้น ท่านน่ะไม่ควรจะปล่อยให้เราเหล่าอสูรเนี่ย

99
00:04:20,320 --> 00:04:22,120
จะต้องตายเปล่าไปหมดแบบนี้นะ

100
00:04:22,120 --> 00:04:23,460
ท่านจะต้องเหลือบางตนเอาไว้

101
00:04:23,460 --> 00:04:25,460
ซึ่งพระพรหมก็แบบ อยู่ดีๆ ก็เคลิ้ม

102
00:04:25,460 --> 00:04:27,360
แล้วก็เห็นด้วย ประมาณว่า เอ้อ จริงด้วย

103
00:04:27,360 --> 00:04:29,460
เจ้าอาจจะเป็นอสูรที่ดีก็ได้ เนี่ยดูซิ

104
00:04:29,460 --> 00:04:31,940
เจ้านั่งบำเพ็ญตบะ นึกถึงข้ามาตั้งเป็นพันๆ ปี

105
00:04:31,940 --> 00:04:33,940
เอ้อ โอเค ไหนอยากได้อะไร ขอมาซิ

106
00:04:33,940 --> 00:04:37,940
ซึ่งวัชรนาภนะคะ ก็เลยตัดสินใจ ขอพรไปข้อนึงค่ะ

107
00:04:37,940 --> 00:04:39,940
จริงๆ แต่ละเวอร์ชันขอพรไม่เหมือนกันนะ

108
00:04:39,940 --> 00:04:42,340
แต่ว่า ในเวอร์ชันนี้ ขอพรไว้บอกว่า

109
00:04:42,340 --> 00:04:44,340
เอาอย่างนี้นะ ข้าไม่ได้คิดอยากจะมี

110
00:04:44,340 --> 00:04:46,320
พลังพิเศษอะไรมากมายหรอก ขอแค่อย่างเดียว

111
00:04:46,320 --> 00:04:48,520
คือข้าเคยได้ยินเรื่องราวของอสูรในอดีต

112
00:04:48,520 --> 00:04:50,300
ที่มีเมืองวิเศษอะไรอย่างนี้

113
00:04:50,300 --> 00:04:51,600
ข้าอยากได้แบบนั้นบ้าง

114
00:04:51,600 --> 00:04:54,300
คือ ขอให้เมืองของข้าเนี่ย เป็นเมืองที่คนมองไม่เห็น

115
00:04:54,300 --> 00:04:56,020
ไม่มีใครสามารถเข้ามาตีได้

116
00:04:56,020 --> 00:04:57,660
ยกเว้นว่า ถ้าใครอยากเข้าเมืองเนี่ย

117
00:04:57,660 --> 00:04:59,740
ข้าจะต้องอนุญาตก่อน ประมาณว่า

118
00:04:59,740 --> 00:05:03,020
ก็เมืองของฉันก็ตั้งอยู่ตรงนี้ ใครจะเข้ามาฉันต้องอนุญาตก่อน

119
00:05:03,020 --> 00:05:07,380
แปลว่า ไม่มีใครจะสามารถเข้ามาตีเมืองเมืองนี้ได้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาต นะคะ

120
00:05:07,380 --> 00:05:11,080
ก็ขอให้มันเป็นที่หลบภัยแหล่งสุดท้าย ของเหล่าอสูร ได้มั้ย นะคะ

121
00:05:11,080 --> 00:05:12,700
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะคะ

122
00:05:12,700 --> 00:05:15,080
พระพรหมก็เคลิ้มไปเคลิ้มมา ก็มอบพรข้อนี้

123
00:05:15,080 --> 00:05:18,540
ให้ไปเรียบร้อยค่ะ เสร็จแล้วพระพรหมก็กลับสวรรค์ไปเช่นเคยนะคะ

124
00:05:18,540 --> 00:05:20,540
เรื่องราวหลังจากนั้นค่ะ แน่นอนว่า

125
00:05:20,540 --> 00:05:22,540
ก็ตามสเต็ปเลย วัชรนาภรู้สึกว่า

126
00:05:22,540 --> 00:05:25,540
เฮ้ยในตอนนี้ ในที่สุด ฉันก็มีอำนาจอยู่ในมือแล้ว

127
00:05:25,540 --> 00:05:27,420
จัดการมันเลยจ้า! ว่าแล้วนะคะ

128
00:05:27,420 --> 00:05:31,120
วัชรนาภก็ยกทัพออกไปไล่ตีเมืองนั้นเมืองนี้ทั่วโลกไปหมดเลยค่ะ

129
00:05:31,120 --> 00:05:33,120
ซึ่งถามว่าวัชรนาภนี่เก่งมั้ย

130
00:05:33,120 --> 00:05:35,120
ก็เก่ง แต่ว่าไม่ได้เก่งขนาดนั้น

131
00:05:35,120 --> 00:05:37,120
แต่ถามว่าทำไมถึงรบแล้วชนะนะคะ

132
00:05:37,120 --> 00:05:39,080
เพราะว่าทุกครั้งที่รู้สึกว่าจะแพ้

133
00:05:39,080 --> 00:05:41,340
วัชรนาภก็จะถอยทัพกลับเข้าเมือง

134
00:05:41,340 --> 00:05:43,600
ปุ๊บ ก็ไม่มีใครตามมาจัดการได้ นึกออกมั้ย

135
00:05:43,600 --> 00:05:45,600
คือเวลาใครแพ้เนี่ย เขาก็จะหนีเข้าเมืองกัน

136
00:05:45,600 --> 00:05:48,440
แต่ว่าฝั่งชนะสามารถเข้าไปตีเมืองเขาได้ไง

137
00:05:48,440 --> 00:05:50,620
อันนี้ก็แบบ ถ้าฉันถอนทัพทุกอย่างก็จบจ้า

138
00:05:50,620 --> 00:05:52,480
ฉันเข้าเมืองแล้ว ไม่มีใครทำอะไรฉันได้

139
00:05:52,480 --> 00:05:55,820
นะคะ ด้วยความสามารถข้อนี้ค่ะ ทำให้วัชรนาภเนี่ย

140
00:05:55,820 --> 00:05:57,820
สามารถตีชนะๆๆๆ

141
00:05:57,820 --> 00:05:59,820
ไปแทบจะรอบโลกเลยค่ะ

142
00:05:59,820 --> 00:06:01,820
หลังจากที่มีอำนาจมากมายแล้วเนี่ยนะคะ

143
00:06:01,820 --> 00:06:03,820
วัชรนาภก็คิดการใหญ่ขึ้นมาค่ะ

144
00:06:03,820 --> 00:06:08,200
อยู่ดีๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า เออ จะว่าไป พระอินทร์นี่ก็ปกครองสวรรค์มานานแล้วนะ

145
00:06:08,200 --> 00:06:10,020
ทำไมเราถึงไม่ได้ปกครองสวรรค์บ้างอะ

146
00:06:10,020 --> 00:06:12,720
อยากปกครองสวรรค์บ้างจังเลย ขึ้นไปแย่งสวรรค์จากพระอินทร์ดีกว่า

147
00:06:12,720 --> 00:06:15,500
น่ะ คิดอย่างนี้ได้นะคะ อสูรก็ต้องตีกับพระอินทร์

148
00:06:15,500 --> 00:06:16,540
ก็เป็นเรื่องปกตินะ

149
00:06:16,540 --> 00:06:18,740
แต่ ถามว่าวัชรนาภเนี่ยมีความพิเศษยังไง

150
00:06:18,740 --> 00:06:21,740
วัชรนาภนะคะ เป็นพี่น้องกับพระอินทร์ค่ะ

151
00:06:21,740 --> 00:06:23,740
แต่ว่า เป็นพี่น้องต่างแม่กัน

152
00:06:23,740 --> 00:06:25,740
คือมีพ่อร่วมกัน ได้แก่

153
00:06:25,740 --> 00:06:27,740
พระกัศยปเทพบิดรนั่นเองนะคะ

154
00:06:27,740 --> 00:06:29,740
ดังนั้น วันนึงค่ะ วัชรนาภก็เลย

155
00:06:29,740 --> 00:06:32,880
ขึ้นไปข้างบนนะคะ ไปเยี่ยมพระกัศยปเทพบิดรค่ะ

156
00:06:32,880 --> 00:06:35,800
ไปถึงก็บอกว่า สวัสดีครับคุณพ่อ ผมมาเยี่ยม

157
00:06:35,800 --> 00:06:38,420
แน่นอนว่าพ่อก็จะต้องแบบ ลูกรัก มาเยี่ยมพ่อทำไมรึ

158
00:06:38,420 --> 00:06:40,540
จริงๆ ตอนนี้พ่อกำลังทำยัญชพิธีอยู่

159
00:06:40,540 --> 00:06:44,000
ยัญชพิธีคือพิธีแบบว่า บูชายัญ อะไรอย่างนี้ ยิ่งใหญ่นะคะ

160
00:06:44,000 --> 00:06:47,020
แต่ว่าพอเห็นลูกมาเยี่ยมเนี่ย พระกัศยปเทพบิดรก็ดีใจไง

161
00:06:47,020 --> 00:06:49,520
ก็แบบ ละมือจากยัญชพิธีแว้บนึง มาคุยกับลูกก่อน

162
00:06:49,520 --> 00:06:53,860
วัชรนาภก็บอกว่า พ่อ ผมอะมีเรื่องสงสัยมากเรื่องนึง จะมาถามพ่อ

163
00:06:53,860 --> 00:06:56,100
คือพ่อเนี่ย ก็มีลูกตั้งเยอะตั้งแยะ

164
00:06:56,100 --> 00:06:58,420
ทำไมพ่อถึงยกสวรรค์ให้พระอินทร์ดูแล

165
00:06:58,420 --> 00:07:02,960
ผมก็เป็นลูกของพ่อเหมือนกัน ผมก็ควรจะมีสิทธิ์เท่ากับพี่เขาไม่ใช่เหรอ

166
00:07:02,960 --> 00:07:05,720
ดังนั้นเนี่ย พระอินทร์ปกครองสวรรค์มาตั้งนานแล้ว

167
00:07:05,720 --> 00:07:09,260
ตอนนี้น่าจะได้เป็นเวลาของผมแล้ว ที่จะขึ้นปกครองสวรรค์แทนพระอินทร์

168
00:07:09,260 --> 00:07:11,460
พ่อยกสวรรค์ให้ผมแทนพระอินทร์เถอะ

169
00:07:11,460 --> 00:07:13,460
ซึ่งพระกัศยปเทพบิดรนะคะ ได้ยินอย่างนั้นก็แบบ

170
00:07:13,460 --> 00:07:15,460
เออะ ใช่มั้ย ใช่เรื่องหรือเปล่า

171
00:07:15,460 --> 00:07:17,700
คือ ให้ลูกคนนึงไปแล้ว จะให้โยกมาให้อีกคนนึง

172
00:07:17,700 --> 00:07:19,700
ก็ไม่ใช่เรื่อง แต่จะห้ามก็แบบ

173
00:07:19,700 --> 00:07:21,700
เออ เหตุผลที่เขายกมามันก็จริง ก็ลูกเท่ากัน

174
00:07:21,700 --> 00:07:25,180
ทำไมเราถึงให้ลูกคนนี้ ทำไมเราถึงไม่ให้ลูกคนนั้น ประมาณนั้นนะคะ

175
00:07:25,180 --> 00:07:28,540
พอเถียงไม่ได้นะคะ พระกัศยปเทพบิดรก็เลยใช้วิธี

176
00:07:28,540 --> 00:07:31,160
บอกปัดค่ะ ประมาณว่า โอ๊ยๆ เดี๋ยวนะลูก

177
00:07:31,160 --> 00:07:33,160
ลูกจำได้มั้ยเมื่อกี้พ่อบอกว่าพ่อทำอะไรอยู่

178
00:07:33,160 --> 00:07:35,720
พ่อกำลังทำยัญชพิธีอยู่ พ่องานยุ่ง!

179
00:07:35,720 --> 00:07:39,340
เนี่ย เดี๋ยวรอพ่อบูชาเทพเจ้าอะไรเสร็จเดี๋ยวพ่อมาคุยด้วยนะ

180
00:07:39,340 --> 00:07:41,840
เดี๋ยวตอนนั้นเราค่อยตกลงกันว่าจะแบ่งกันยังไงดี

181
00:07:41,840 --> 00:07:44,000
ตอนนี้พ่อขอไปทำยัญชพิธีต่อก่อน

182
00:07:44,000 --> 00:07:47,060
ซึ่ง วัชรนาภก็ถามว่า อ้าวแล้วพ่อจะว่างอีกนานมั้ย

183
00:07:47,080 --> 00:07:49,000
ข้าจะได้นั่งรอ อะไรอย่างนี้ พ่อก็บอกว่า

184
00:07:49,000 --> 00:07:51,000
อุ้ย แป๊บเดียว เดี๋ยวพ่อก็ไหว้เสร็จแล้ว

185
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
ขอเวลาไปไหว้ต่ออีกสิบปีเท่านั้นแหละลูก!

186
00:07:53,000 --> 00:07:55,540
ว่าแล้วนะคะ พระกัศยปเทพบิดรก็สะบัดก้น ชึ่บ

187
00:07:55,540 --> 00:07:57,540
แล้วก็กลับไปทำยัญชพิธีต่อค่ะ

188
00:07:57,540 --> 00:07:59,540
ทิ้งให้วัชรนาภนะคะ นั่งเซ็งเลย

189
00:07:59,540 --> 00:08:02,660
ประมาณว่า อ้าวแล้วฉันจะทำยังไง ฉันจะต้องยังไงต่อ

190
00:08:02,660 --> 00:08:04,800
แล้วพ่อไม่คุยด้วยนะคะ อย่างไรก็ตามค่ะ

191
00:08:04,800 --> 00:08:08,140
วัชรนาภก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรอพ่อไปนะคะ

192
00:08:08,140 --> 00:08:10,580
ตัดภาพกลับมาที่เมืองของวัชรนาภค่ะ

193
00:08:10,580 --> 00:08:14,420
วัชรนาภมีลูกสาวอยู่คนนึงนะคะ ชื่อว่า ประภาวดีค่ะ

194
00:08:14,420 --> 00:08:18,380
เป็นผู้หญิงที่สวยม๊าก ตามสไตล์ของนิทานสันสกฤตทุกเรื่องนะจ๊ะ

195
00:08:18,380 --> 00:08:20,700
ปรากฏว่า ลูกสาวของวัชรนาภเนี่ย

196
00:08:20,700 --> 00:08:23,500
ก็มีปัญหาเหมือนที่สาวๆ คนอื่นมีล่ะค่ะ ก็คือ

197
00:08:23,500 --> 00:08:26,100
หลังจากที่อยู๋มาเรื่อยๆ ก็จำเริญวัยขึ้น

198
00:08:26,100 --> 00:08:28,100
ถึงเวลาที่จะต้องแต่งงานค่ะ

199
00:08:28,100 --> 00:08:31,480
แต่ว่า ประภาวดีเนี่ย ตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบันเนี่ยนะ

200
00:08:31,480 --> 00:08:33,880
ไม่เคยหลงรักผู้ชายคนไหนเลย

201
00:08:33,880 --> 00:08:37,140
ไม่ว่าพ่อจะหาใครมาให้ ไม่ว่าพ่อจะแนะนำใคร

202
00:08:37,140 --> 00:08:39,140
พูดถึงใคร ประภาวดีก็แบบ ไม่อะพ่อ

203
00:08:39,140 --> 00:08:42,380
ไม่สนใจ ไม่ชอบ ไม่หล่อ ไม่เอา

204
00:08:42,380 --> 00:08:45,940
ปัดทิ้งหมดนะคะ ทีนี้ พ่อก็กลุ้มใจค่ะ ทำอะไรไม่ถูก

205
00:08:45,940 --> 00:08:47,940
จนกระทั่งวันนึงนะคะ วัชรนาภเนี่ย

206
00:08:47,940 --> 00:08:49,940
นั่งอยู่ในเมือง บังเอิญว่าตอนนั้นค่ะ

207
00:08:49,940 --> 00:08:51,940
พระนารทฤๅษีเนี่ย เหาะผ่านมา

208
00:08:51,940 --> 00:08:56,520
พระนารถฤๅษีเนี่ย เป็นคนที่ค่อนข้างจะมีความรู้เรื่องต่างๆ เกี่ยวกับจักรวาลเต็มไปหมดนะคะ

209
00:08:56,520 --> 00:09:00,160
เรียกได้ว่า เป็นเหมือนเจ้ากรมข่าวประจำวรรณคดีสันสกฤต ว่าอย่างนั้นเถอะ

210
00:09:00,160 --> 00:09:02,160
ถามอะไร รู้หมด ประมาณนั้น

211
00:09:02,160 --> 00:09:04,160
วัชรนาภเนี่ย ชอบคุยกับพระนารทฤๅษี

212
00:09:04,160 --> 00:09:06,160
ก็เลยเชิญพระนารทฤๅษีเข้ามาในเมือง

213
00:09:06,160 --> 00:09:08,280
เข้ามาก็นั่งในวังกัน คุยกันประมาณว่า

214
00:09:08,280 --> 00:09:11,480
เป็นไงบ้างท่าน มาไหนจากไหน อะไรยังไง

215
00:09:11,480 --> 00:09:13,480
คุยกันไปคุยกันมา ปรับทุกข์กันค่ะ

216
00:09:13,480 --> 00:09:16,360
พระนารทฤๅษีเนี่ย ถามสารทุกข์สุขดิบของวัชรนาภ

217
00:09:16,360 --> 00:09:18,360
วัชรนาภก็เลยเล่าขึ้นมาให้ฟัง บอกว่า

218
00:09:18,360 --> 00:09:20,360
เนี่ย นอกจากเรื่องตีสวรรค์นะ

219
00:09:20,360 --> 00:09:22,320
ข้าก็เครียดอยู่เรื่องเดียวนี่แหละ ก็คือ

220
00:09:22,320 --> 00:09:26,600
ข้าน่ะอยากให้ลูกสาวข้าแต่งงานม๊าก แต่ลูกสาวข้าไม่สนใจใครเลย

221
00:09:26,600 --> 00:09:28,940
ท่านพอจะรู้มั้ยว่าใครเป็นเนื้อคู่ของลูกข้า

222
00:09:28,940 --> 00:09:30,680
ข้าจะได้ไปตามหามาให้

223
00:09:30,680 --> 00:09:32,520
คือข้าก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้ นะคะ

224
00:09:32,520 --> 00:09:34,880
ปรากฏว่า พระนารทฤๅษีเนี่ย พูดขึ้นมาชื่อนึง

225
00:09:34,880 --> 00:09:36,880
ประมาณว่า โอ๊ย จะไปยากอะไร

226
00:09:36,880 --> 00:09:40,240
เนื้อคู่ของลูกสาวเจ้าอะนะ เขาเป็นพรหมลิขิตกันมาตั้งแต่เกิดแล้ว

227
00:09:40,240 --> 00:09:42,420
สาเหตุที่ลูกสาวเจ้าไม่สนใจใครเลยอะ

228
00:09:42,420 --> 00:09:45,900
เพราะว่าเนื้อคู่ของลูกสาวเจ้า ชื่อว่าปรัทยุมน์

229
00:09:45,900 --> 00:09:47,900
เป็นลูกของพระกฤษณะนั่นเอง!

230
00:09:47,900 --> 00:09:50,260
ซึ่งพอได้ยินอย่างนั้นนะคะ วัชรนาภแบบ ไม่ได้!

231
00:09:50,260 --> 00:09:53,240
ท่านจะบ้าเหรอ นั่นมันศัตรูคู่แค้นของเรานะ

232
00:09:53,240 --> 00:09:56,740
เราเกลียดพระกฤษณะมากถึงขั้นต้องไปขอพรจากพระพรหมเลยนะ

233
00:09:56,740 --> 00:09:58,720
พระกฤษณะไล่ฆ่าอสูรต่างๆ

234
00:09:58,720 --> 00:10:01,500
แล้วท่านจะให้ข้าเอาลูกสาวไปยกให้ปรัทยุมน์ได้ยังไง

235
00:10:01,500 --> 00:10:03,660
ทำไมท่านถึงคิดว่าสองคนนี้เป็นเนื้อคู่กัน

236
00:10:03,660 --> 00:10:05,500
พระนารทฤๅษีนะคะ ก็บอกว่า

237
00:10:05,500 --> 00:10:08,660
อ๋อ เรื่องนี้มันเรื่องพรหมลิขิต ท่านไปฝืนพรหมลิติไม่ได้หรอก

238
00:10:08,660 --> 00:10:10,660
ยังไงสองคนนี้ก็เกิดมาคู่กัน

239
00:10:10,660 --> 00:10:12,500
เพราะว่าในชาติที่แล้วเนี่ยนะ

240
00:10:12,500 --> 00:10:14,060
ปรัทยุมน์คือกามเทพ

241
00:10:14,060 --> 00:10:17,540
ซึ่งใครๆ ก็รู้นะคะว่าพระชายาของกามเทพเนี่ย ชื่อว่านางรตี

242
00:10:17,540 --> 00:10:19,860
สองคนนี้รักกันม๊ากนะคะ รักกันสุดๆ

243
00:10:19,860 --> 00:10:23,320
ปัญหาก็คือ ถามว่าประภาวดีชาติที่แล้วเป็นใคร

244
00:10:23,320 --> 00:10:25,500
ประภาวดีนะคะ ชาติที่แล้วเป็นนางอัปสรค่ะ

245
00:10:25,500 --> 00:10:27,920
ที่หลงรักพระกามเทพมากๆ นะคะ

246
00:10:27,920 --> 00:10:32,640
แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยแอบติดตามพระกามเทพไปทุกที่ๆๆๆ เลยค่ะ

247
00:10:32,640 --> 00:10:36,960
จนกระทั่งในที่สุดนะคะ วันนึงกามเทพก็ไปก่อกวนพระศิวะเ ข้าน่ะนะ

248
00:10:36,960 --> 00:10:40,020
จนกระทั่งตัวเองโดนเผา ร่างหายไหม้เป็นจุลนะคะ

249
00:10:40,020 --> 00:10:42,980
เหลือแต่คอนเซปต์ของความเป็นกามเทพลอยไปลอยมา

250
00:10:42,980 --> 00:10:45,720
ซึ่งตรงนี้สามารถไปฟังได้จาก ดราม่าระดับเทพ เรื่อง

251
00:10:45,720 --> 00:10:48,780
พระอุมากับพระศิวะ กามเทพ อะไรประมาณนี้นะคะ

252
00:10:48,780 --> 00:10:51,380
วิวเคยเล่าไว้แล้ว สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เลยค่ะ

253
00:10:51,380 --> 00:10:54,160
เอาเป็นว่า หลังจากที่กามเทพร่างกายหายไปเนี่ยนะคะ

254
00:10:54,160 --> 00:10:56,160
เรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มต้นขึ้นค่ะ

255
00:10:56,160 --> 00:10:58,960
เพราะว่าคนที่น่าสงสารที่่สุดในเรื่องนี้ก็คือนางรตีนั่นเอง

256
00:10:58,960 --> 00:11:01,820
นางรตีนี่อยู่ดีๆ ก็ผัวหายไง เหลือแต่คอนเซปต์

257
00:11:01,820 --> 00:11:04,980
ดังนั้นนะคะ นางรตีก็เลยได้รับพรข้อนึงจากพระศิวะค่ะ

258
00:11:04,980 --> 00:11:06,780
ว่าเดี๋ยวในอนาคตข้างหน้านะ

259
00:11:06,780 --> 00:11:10,080
เมื่อไรก็ตามที่พระนารายณ์อวตารลงมาเป็นพระกฤษณะเนี่ย

260
00:11:10,080 --> 00:11:12,680
กามเทพจะได้อวตารลงมาเกิดด้วยเช่นกันนะคะ

261
00:11:12,680 --> 00:11:14,660
ลงมาเป็นลูกของพระกฤษณะ

262
00:11:14,660 --> 00:11:18,060
แล้วตอนนั้นเองเนี่ย นางรตีก็จะได้ลงมาเกิดบนโลกมนุษย์เหมือนกัน

263
00:11:18,060 --> 00:11:20,500
ถึงเวลานั้น ทั้งคู่ก็จะสามารถมีร่างกาย

264
00:11:20,500 --> 00:11:22,940
แล้วก็สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกระยะเวลานึง

265
00:11:22,940 --> 00:11:25,940
เป็นอีกครั้งนึงนะคะ ก่อนที่ทั้งคู่จะตายจากการเป็นมนุษย์

266
00:11:25,940 --> 00:11:28,120
แล้วก็กลับไปอยู่บนสวรรค์เหมือนเดิมค่ะ

267
00:11:28,120 --> 00:11:31,720
ซึ่งถามว่านางอัปสรที่หลงรักกามเทพเนี่ยลงมาด้วยมั้ย

268
00:11:31,720 --> 00:11:34,500
ก็ลงมานั่นแหละ ลงมาเป็นลูกสาวของท่าน

269
00:11:34,500 --> 00:11:36,620
ดังนั้นนะคะชาติที่แล้วรักกามเทพยังไง

270
00:11:36,620 --> 00:11:39,820
ชาตินี้ลูกสาวของท่านก็จะรักกามเทพอยู่อย่างนั้นล่ะ

271
00:11:39,820 --> 00:11:42,180
ถามว่า ปรึกษาไปปรึกษามานะคะ

272
00:11:42,180 --> 00:11:43,960
วัชรนาภก็แบบ โอ๊ย โน

273
00:11:43,960 --> 00:11:46,160
เรื่องไร้สาระ ข้าไม่เชื่อหรอกพระนารทฤๅษี

274
00:11:46,160 --> 00:11:49,700
ช่างมัน เรื่องนี้เราปัดตกไปแล้วกันนะ ไม่ต้องมีใครมารู้หรอก

275
00:11:49,700 --> 00:11:53,060
แต่ปัญหาคือ ทั้งสองไม่ได้คุยกันอยู่ในที่ลับขนาดนั้นไง

276
00:11:53,060 --> 00:11:54,860
เรื่องมันก็กระจายไป

277
00:11:54,860 --> 00:11:56,860
ดังนั้นนะคะ คนที่ได้ยินเรื่องนี้คือใคร

278
00:11:56,860 --> 00:12:01,160
คือนางประภาวดีนั่นเองค่ะ นางประภาวดีได้ยินเรื่องราวทั้งหมดครับเลยนะคะ

279
00:12:01,160 --> 00:12:03,160
ปรากฏว่า ถามว่าได้ยินแล้วเกิดอะไรขึ้น

280
00:12:03,160 --> 00:12:05,160
เรื่องความรักห้ามกันไม่ได้ค่ะ

281
00:12:05,160 --> 00:12:07,160
แค่ได้ยินแค่นี้ ประภาวดีแบบ โอ๊ะ

282
00:12:07,160 --> 00:12:11,560
หัวใจเต้น นี่ครั้งแรกในชีวิตเลยนะ ที่ฉันได้ยินชื่อผู้ชายแล้วฉันหัวใจเต้น

283
00:12:11,560 --> 00:12:13,560
คือที่ผ่านมา หล่อขนาดไหน ดีขนาดไหน

284
00:12:13,560 --> 00:12:16,580
ฉันไม่เคยแคร์เลย ได้ยินชื่อของผู้ชายคนนี้ครั้งแรก

285
00:12:16,580 --> 00:12:18,300
ฉันแบบ นี่แหละเนื้อคู่ของฉัน

286
00:12:18,300 --> 00:12:21,080
แค่ได้ยินการบรรยายถึงหน้าตา ฉันก็หลงหัวปักหัวปำ

287
00:12:21,080 --> 00:12:23,420
แทบจะเป็นพระเพื่อนพระแพง หลงพระลอแล้ว คือแบบ

288
00:12:23,420 --> 00:12:26,060
อยากได้มากก อยากได้คนนี้เป็นผัวมากๆ

289
00:12:26,060 --> 00:12:27,520
ทำยังไงดี นะคะ

290
00:12:27,520 --> 00:12:30,560
ทำให้นางประภาวดีเนี่ย ถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับนะ

291
00:12:30,560 --> 00:12:33,920
อยากได้ปรัทยุมน์เนี่ย เป็นผัวมากๆๆๆ เลยค่ะ

292
00:12:33,920 --> 00:12:36,860
แต่ถามว่าอยากได้ไปแล้ว ทำอะไรได้มั้ย

293
00:12:36,860 --> 00:12:39,360
ก็ทำไม่ได้นะคะ เพราะว่าทั้งสองคนไม่รู้จักกัน

294
00:12:39,360 --> 00:12:41,360
ปรัทยุมน์ไม่รู้จักนางเลยแม้แต่น้อย

295
00:12:41,360 --> 00:12:43,360
นางเป็นผู้หญิง นางก็โดนขังอยู่ในเมือง

296
00:12:43,360 --> 00:12:45,840
แล้วเมืองนี้ ถามว่าออกไปข้างนอกได้มั้ย ออกไม่ได้!

297
00:12:45,840 --> 00:12:49,380
แล้วถามว่าคนข้างนอกจะมารู้จักนางได้มั้ย ก็ไม่ได้ เพราะเข้าเมืองไม่ได้ค่ะ

298
00:12:49,380 --> 00:12:52,480
ดังนั้นเรื่องราวก็ค้างคาแบบนี้มาเรื่อยๆ นะคะ

299
00:12:52,480 --> 00:12:55,080
จนกระทั่งวันนึงค่ะ ด้วยความเครียดของนางนะ

300
00:12:55,080 --> 00:12:58,860
นางก็เลยไปเที่ยวสวนนะคะ แล้วก็ไปนั่งเหม่อมองสระบัวอยู่ในสวน

301
00:12:58,860 --> 00:13:00,860
เหม่อไปเหม่อมา ปรากฏว่า

302
00:13:00,860 --> 00:13:04,240
ตอนนั้นเนี่ยนะคะ มีฝูงหงส์ฝูงนึงค่ะ

303
00:13:04,240 --> 00:13:07,640
บินร่อนลงมา แล้วก็ลงมาแวะเล่นน้ำในสวนตรงนั้นพอดี

304
00:13:07,640 --> 00:13:10,740
ซึ่งประภาวดีเนี่ยนะคะ เห็นหงส์สีขาวฝูงใหญ่มาอยู่ตรงนั้น

305
00:13:10,740 --> 00:13:13,600
ก็รู้สึกว่าแบบ หงส์สวยจังเลย น่าร๊าก อะไรอย่างนี้

306
00:13:13,600 --> 00:13:15,600
ก็เลยเดินเข้าไปแล้วก็ลูบหัวหงส์นะคะ

307
00:13:15,600 --> 00:13:17,360
ซึ่งไม่แนะนำให้ทำนะจ๊ะ

308
00:13:17,360 --> 00:13:20,080
สำหรับใครที่เคยไปเที่ยวเมืองนอก โดยเฉพาะยุโรป แล้วเคยเห็นหงส์

309
00:13:20,080 --> 00:13:23,180
จะรู้ว่า มันคือห่านดีๆ นี่เอง มันดุมากนะจ๊ะทุกคน

310
00:13:23,180 --> 00:13:25,180
ไล่กัดนะคะ อย่าทำตาม โอเคนะ

311
00:13:25,180 --> 00:13:26,880
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นนิทานค่ะ

312
00:13:26,880 --> 00:13:30,340
ดังนั้นสัตว์ในนิทานทุกตัวมันจะเฟรนด์ลี มีความเจ้าหญิงดิสนีย์กันนิดนึงนะจ๊ะ

313
00:13:30,340 --> 00:13:33,860
ดังนั้นประภาวดีก็เลยลูบหัวหงส์ค่ะ ลูบไปลูบมา

314
00:13:33,860 --> 00:13:37,500
นางหงส์ก็เลยหันมาถามว่า อ้าวสวัสดีจ้า ชื่ออะไรน่ะเรา

315
00:13:37,500 --> 00:13:40,500
ไหนมาลูบหัวข้าทำไม เครียดอะไรเหรอ เล่าให้ฟังหน่อย นะคะ

316
00:13:40,500 --> 00:13:42,960
ประภาวดีก็เลยมีความเมาท์กับหงส์ค่ะ

317
00:13:42,960 --> 00:13:44,960
ประมาณว่า เออ เจ้านี่ดีเนอะ

318
00:13:44,960 --> 00:13:47,700
เป็นสัตว์เนี่ย สามารถเข้าออกเมืองข้าได้อิสระ

319
00:13:47,700 --> 00:13:49,700
ถ้าเจ้าเป็นมนุษย์ เป็นแทด เป็นอสูรเนี่ย

320
00:13:49,700 --> 00:13:52,220
เข้าไม่ได้ นอกจากพ่อข้าจะอนุญาตเลย

321
00:13:52,220 --> 00:13:54,780
ดีจังที่เจ้าอยากบินไปไหนก็ได้ เป็นอิสระ

322
00:13:54,780 --> 00:13:58,120
อยากจะบินมาพักตรงนี้ จะบินไปตรงนั้น บินไปตรงไหนก็ได้

323
00:13:58,120 --> 00:14:00,120
ข้าอยากเป็นอิสระแบบนี้บ้างจังเลย

324
00:14:00,120 --> 00:14:01,900
เพราะว่าตอนนี้ข้ากำลังมีความรัก

325
00:14:01,900 --> 00:14:03,900
และเป็นความรักที่ไม่สมหวังแน่ๆ

326
00:14:03,900 --> 00:14:05,900
หงส์นะคะ ด้วยความฟังเรื่องไม่จบ

327
00:14:05,900 --> 00:14:08,320
ก็เลยถามประมาณว่า เอ๊า ไหนมีความรักอะไรกับใคร

328
00:14:08,320 --> 00:14:09,460
ไหนเล่าให้ข้าฟังหน่อยซิ

329
00:14:09,460 --> 00:14:14,020
รู้มั้ยนี่ว่าข้าเป็นใคร ข้าเป็นหงส์ที่มีชื่อเสียงมากๆ นะในวรรณคดีสันสกฤต

330
00:14:14,020 --> 00:14:18,120
ตอนที่พระนลกับนางทมยันตีจีบกันน่ะ ก็ข้านี่แหละ เป็นแม่สื่อให้

331
00:14:18,120 --> 00:14:20,800
ไหน รักใครบอกข้าซิ เดี๋ยวข้าเป็นแม่สื่อให้

332
00:14:20,800 --> 00:14:23,060
ข้านี่หงส์ระดับตำนานเลยนะจ๊ะทุกคน

333
00:14:23,060 --> 00:14:26,340
ซึ่ง นางประภาวดีนะคะ ก็เลยเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หงส์ฟังค่ะ

334
00:14:26,340 --> 00:14:29,960
ประมาณว่า ข้านี่หลงรักผู้ชายคนนึง ชื่อว่าปรัทยุมน์นะ

335
00:14:29,960 --> 00:14:32,060
แต่เขาไม่เคยรู้เลยว่าข้ามีตัวตนอยู่

336
00:14:32,060 --> 00:14:34,060
แล้วข้าก็แบบ รักเขาม๊ากก

337
00:14:34,060 --> 00:14:36,680
อยากได้เขาเป็นผัวอะไรอย่างนี้ จะทำยังไงดี นะคะ

338
00:14:36,680 --> 00:14:39,320
หงส์ก็เลยบอกว่า ไม่ยาก เดี๋ยวข้าสื่อให้

339
00:14:39,320 --> 00:14:44,260
ว่าแล้วนะคะ หงส์เนี่ยก็เลยตัดสินใจบินออกจากเมืองของวัชรนาภเนี่ย

340
00:14:44,260 --> 00:14:47,760
บินข้ามไปที่เมืองทวารกา ซึ่งเป็นเมืองของพระกฤษณะ

341
00:14:47,760 --> 00:14:51,380
ไปถึงก็ไปร่อนลงแบบฝูงใหญ่มาก นึกสภาพเมืองมนุษย์อะ

342
00:14:51,380 --> 00:14:54,460
แล้วมีฝูงหงส์ฝูงใหญ่สีขาวนะคะ ร่อนลงมากลางเมือง

343
00:14:54,460 --> 00:14:58,940
คนก็จะต้องมีความมุงนิดนึงอะ มีความอุ้ยๆ หงส์สวย อุ้ยสวยจังเลย อะไรอย่างนี้นะคะ

344
00:14:58,940 --> 00:15:01,820
รวมไปถึงปรัทยุมน์ ก็ไปมุงกับเขาด้วยค่ะ

345
00:15:01,820 --> 00:15:03,820
หงส์นี่หันไปเห็นปรัทยุมน์ก็รู้สึก

346
00:15:03,820 --> 00:15:05,820
ว่าคนนี้มีสง่าราศีผิดปกติ

347
00:15:05,820 --> 00:15:08,020
ใช่แน่ๆ นี่จะต้องเป็นเป้าหมายของเราแน่ๆ

348
00:15:08,020 --> 00:15:09,560
เดินเข้าไปคุยด้วยดีกว่า

349
00:15:09,560 --> 00:15:11,620
ว่าแล้วนะคะ ปรัทยุมน์ก็ได้คุยกับหงส์ค่ะ

350
00:15:11,620 --> 00:15:14,100
หงส์ก็บอกว่า นี่ข้ามีความลับจะมาบอก

351
00:15:14,100 --> 00:15:16,840
แต่คุยตรงนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไร เราไปคุยกันที่ลับๆ ดีกว่านะ

352
00:15:16,840 --> 00:15:19,820
ทั้งหนึ่งคนและหนึ่งตัวเนี่ยนะคะ ก็เลยไปแอบคุยกันที่ลับๆ ค่ะ

353
00:15:19,820 --> 00:15:22,500
เจ้าหงส์เนี่ยก็เล่าให้ปรัทยุมน์ฟังหมดเลยนะ ประมาณว่า

354
00:15:22,500 --> 00:15:25,200
มีผู้หญิงคนนึงเขาแอบชอบเจ้าอยู่รู้หรือเปล่า

355
00:15:25,200 --> 00:15:27,400
เนี่ยเป็นกามเทพซะเปล่า ต้องให้ข้าเป็นสื่อรัก

356
00:15:27,400 --> 00:15:29,920
เขาอะชอบเจ้ามาก ไม่รู้จะทำยังไง

357
00:15:29,920 --> 00:15:32,840
เนี่ยนะ เขาเป็นผู้หญิงคนนี้ ชื่อนั้น อยู่ในเมืองนี้

358
00:15:32,840 --> 00:15:34,500
ก็เล่าๆ เล่าให้ฟังหมดนะคะ

359
00:15:34,500 --> 00:15:37,220
ปรัทยุมน์ได้ยินอย่างนั้นก็แบบ อู๋ จริงเหรอออ

360
00:15:37,220 --> 00:15:39,220
มีผู้หญิงชื่อประภาวดีชอบข้าเหรอ

361
00:15:39,220 --> 00:15:42,100
โอ้ ได้ แต่ข้าเข้าไปเมืองของนางไม่ได้น่ะสิ

362
00:15:42,100 --> 00:15:44,100
อาจจะต้องอาศัยเจ้าเนี่ยช่วยข้านิดนึง

363
00:15:44,100 --> 00:15:48,260
คือฝากบอกประภาวดีหน่อย บอกว่าข้าก็สนใจนางเหมือนกัน เดี๋ยวข้าไปหา

364
00:15:48,260 --> 00:15:51,460
แล้วก็ ฝากปล่อยข่าวไปรอบๆ เมืองของวัชรนาภหน่อย

365
00:15:51,460 --> 00:15:53,460
ว่าเดี๋ยวจะมีคณะละครที่มีชื่อเสียงนะ

366
00:15:53,460 --> 00:15:55,700
เป็นคณะละครแบบออกทัวร์อยู่

367
00:15:55,700 --> 00:15:57,700
ไปทัวร์แถวเมืองของวัชรนาภ

368
00:15:57,700 --> 00:15:59,260
ปล่อยข่าวนี้ให้หน่อยนะจ๊ะ

369
00:15:59,260 --> 00:16:03,160
ซึ่งหงส์ได้ยินอย่างนั้นนะคะ ก็ตัดสินใจบินกลับไปอีกรอบนึง

370
00:16:03,160 --> 00:16:04,920
เรียกได้ว่าเหมือนหงส์สื่อสารเลยนะ

371
00:16:04,920 --> 00:16:07,180
ถ้าเป็นแฮร์รีนี่ก็นกฮูกสื่อสารแล้ว ว่าอย่างนั้นเถอะ

372
00:16:07,180 --> 00:16:09,480
บินกลับไปอีกรอบนะคะ ไปหานางประภาวดี

373
00:16:09,480 --> 00:16:12,540
แล้วก็ไปเล่าให้ฟังประมาณว่า ปรัทยุมน์เขาก็ชอบเจ้าเหมือนกันแหละ

374
00:16:12,540 --> 00:16:18,260
เนี่ย เดี๋ยวข้าจะไปปล่อยข่าวนะว่ามีคณะละครที่มีชื่อเสียงที่สุดในดินแดนภารตมาเล่นแถวๆ เมืองพ่อเจ้า

375
00:16:18,260 --> 00:16:19,940
พ่อเจ้าอะชอบดูละคร

376
00:16:19,940 --> 00:16:22,020
รับรองว่า ได้ยินปุ๊บ เชิญเข้าเมืองปั๊บ

377
00:16:22,020 --> 00:16:25,740
ไอ้ในละครนั้นน่ะ เดี๋ยวปรัทยุมน์ปลอม ตัวมาหาเจ้าแน่นอนนะจ๊ะ รอได้เลย

378
00:16:25,740 --> 00:16:29,800
ตัดภาพกลับไปที่ปรัทยุมน์นะคะ ถามว่าทำอะไร ไปปลอมตัวเหรอ

379
00:16:29,800 --> 00:16:31,800
เปล่า! ไปหาพ่อตัวเองค่ะ

380
00:16:31,800 --> 00:16:34,140
ไปถึง รายงานให้พระกฤษณะฟังเรียบร้อย

381
00:16:34,140 --> 00:16:37,100
ประมาณว่า พ่อ พ่อหาทางเข้าเมืองของวัชรนาภใช่มั้ย

382
00:16:37,100 --> 00:16:41,000
ข้าหาได้แล้ว คือ นี่ ลูกสาวเขาชอบข้า

383
00:16:41,000 --> 00:16:43,620
แล้วข้าเนี่ยก็แกล้งปล่อยข่าวไปเรียบร้อยแล้วว่า

384
00:16:43,620 --> 00:16:45,620
มันจะมีคณะละครอะไรต่างๆ ไปเล่นแถวนั้น

385
00:16:45,620 --> 00:16:49,180
รับรอง เดี๋ยวลูกสาวไปยุพ่อให้เชิญคณะละครเข้าเมืองแน่นอน

386
00:16:49,180 --> 00:16:51,140
เดี๋ยวข้าเข้าไปเอง โอเคนะพ่อ

387
00:16:51,140 --> 00:16:54,080
นัดแนะกันอย่างดี เดี๋ยวเราไปตีเมืองของวัชรนาภกัน

388
00:16:54,080 --> 00:16:58,780
คือจังหวะนั้นน่ะเป็นจังหวะที่พระอินทร์กับพระกฤษณะกำลังปรึกษาอะไรกันอยู่พอดี

389
00:16:58,780 --> 00:17:00,780
เพราะช่วงนั้นเนี่ย ทั้งคู่ก็เริ่มรับรู้แล้วว่า

390
00:17:00,780 --> 00:17:02,780
วัชรนาภกำลังจะไปตีสวรรค์

391
00:17:02,780 --> 00:17:05,840
ดังนั้น ในฐานะพันธมิตร ในฐานะคนที่จะต้องปราบอสูร

392
00:17:05,840 --> 00:17:07,480
ก็หาทางจะไปตีไอ้เมืองนี้อยู่นี่แหละ

393
00:17:07,480 --> 00:17:10,980
แต่ว่าหาทางไม่ได้ ประจวบเหมาะกับมีเรื่องลูกสาวเข้ามานี่แหละค่ะ

394
00:17:10,980 --> 00:17:14,240
ดังนั้นนะคะ ปรัทยุมน์ก็เลยปลอมตัวเป็นคณะละครค่ะ

395
00:17:14,240 --> 00:17:17,240
แล้วก็ไปเล่นละครอยู่แถวๆ เมืองของวัชรนาค่ะ

396
00:17:17,240 --> 00:17:20,620
แน่นอนนะคะว่าเรื่องราวก็ต้องเป็นไปตามที่วางแผนไว้ค่ะ

397
00:17:20,620 --> 00:17:23,140
พอถึงเวลาเนี่ย วัชรนาภได้ยินว่า

398
00:17:23,140 --> 00:17:26,900
เหย มีละครชื่อดังมาเล่นอยู่แถวเมืองฉัน แล้วฉันก็เป็นคนต้องดูละคร

399
00:17:26,900 --> 00:17:31,760
ดังนั้นนะคะ วัชรนาภก็เลยเชิญปรัทยุมน์ค่ะ เข้าเมืองซะอย่างนั้นเลยนะคะ

400
00:17:31,760 --> 00:17:36,940
ก็เป็นอันว่า เมืองที่ตีถูกยากก็โดนเชิญเข้ามาด้วยความติดละครของเจ้าเมืองซะอย่างนั้นน่ะนะ

401
00:17:36,940 --> 00:17:39,900
เข้ามาถึงนะคะ ปรัทยุมน์ก็จัดการเล่นละครต่างๆ

402
00:17:39,900 --> 00:17:41,900
มันส์ถึงระดับที่ว่า วัชรนาภเนี่ย

403
00:17:41,900 --> 00:17:45,920
สั่งไว้บอกว่า นี่ถ้าเจ้าไม่ได้มีโปรแกรมไปทัวร์ที่อื่น ยังคิดไม่ออกว่าจะไปไหนนะ

404
00:17:45,920 --> 00:17:48,280
อยู่ในเมืองข้าไปก่อน อย่าเพิ่งไปไหนนะ

405
00:17:48,280 --> 00:17:51,640
ตอนนี้ข้างานยุ่งๆ เดี๋ยวเวลาว่างข้ากลับมาดูต่อ

406
00:17:51,640 --> 00:17:56,040
เพราะช่วงนั้นเนี่ยวัชรนาภรู้สึกว่าแบบ พ่อคงพึ่งอะไรไม่ได้แล้ว ฉันไปตีเอาเองเลยดีกว่า

407
00:17:56,040 --> 00:17:59,700
ประมาณนั้นค่ะ ซึ่งถามว่าพอปรัทยุมน์เข้ามาอยู่ในเมืองเนี่ย

408
00:17:59,700 --> 00:18:00,700
เกิดอะไรขึ้นนะคะ

409
00:18:00,700 --> 00:18:04,160
ระหว่างเล่นละครค่ะ แน่นอนว่าประภาวดีรู้อยู่แล้วใช่มั้ย

410
00:18:04,160 --> 00:18:07,580
ว่าปรัทยุมน์จะเข้ามาในเมือง และจะแกล้งปลอมตัวมาเป็นตัวละคร

411
00:18:07,580 --> 00:18:10,200
ดังนั้น ประภาวดีมานั่งดูละครทุกวันเลย

412
00:18:10,200 --> 00:18:13,120
ประมาณว่า โอ๊ยตายแล้ว นี่แหละผู้ชายในฝันของฉัน

413
00:18:13,120 --> 00:18:15,120
ยิ่งเห็นยิ่งชอบยิ่งรักนะคะ

414
00:18:15,120 --> 00:18:18,280
ดังนั้นนะคะ ในคืนนึงค่ะ ปรัทยุมน์ก็เลยปลอมตัวนะคะ

415
00:18:18,280 --> 00:18:21,540
แล้วก็ตัดสินใจว่าจะเข้าไปลองใจของประภาวดีก่อน

416
00:18:21,540 --> 00:18:23,700
ว่าเฮ้ยรักเราจริงหรือเปล่า อะไรอย่างนี้

417
00:18:23,700 --> 00:18:26,960
ก็เลยเริ่มจากการให้คนเนี่ยส่งดอกไม้ไปหาประภาวดีนะคะ

418
00:18:26,960 --> 00:18:28,580
เป็นพวงมาลัยสวยงามเลย

419
00:18:28,580 --> 00:18:32,740
ส่วนตัวเองเนี่ย แปลงร่าง แปลงเป็นแมลงเกาะพวงมาลัยไปค่ะ

420
00:18:32,740 --> 00:18:35,800
ไปถึงก็ได้ยินประภาวดีกำลังคุยกับญาติๆ อยู่

421
00:18:35,800 --> 00:18:38,440
ญาติๆ เนี่ยก็เป็นเหมือนแบบ พี่น้องผู้หญิงของตัวเองอะ

422
00:18:38,440 --> 00:18:41,240
ก็สนิทๆ กันประมาณนี้ ก็คุยกันให้แซ่ดเลย

423
00:18:41,240 --> 00:18:45,300
เมาท์กันอยู่ประมาณว่า ประภาวดี เธอรักกับปรัทยุมน์จะดีจริงๆ เหรอ

424
00:18:45,300 --> 00:18:48,480
เนี่ยเชิญเขามาในเมืองแล้ว ถ้าพ่อเธอรู้เนี่ยจะเกิดอะไรขึ้น

425
00:18:48,480 --> 00:18:50,580
พ่อเธอเนี่ยฆ่าเขาทิ้งแน่ๆ เลยนะ

426
00:18:50,580 --> 00:18:53,100
ประภาวดีนะคะก็ตอบแบบเต็มปากเต็มคำเลยค่ะ

427
00:18:53,100 --> 00:18:55,100
ประมาณว่า ถ้าพ่อฆ่าเขาทิ้งจริง

428
00:18:55,100 --> 00:18:58,480
ฉันในฐานะที่ปักใจไปแล้วว่าฉันเป็นภรรยาของเขา

429
00:18:58,480 --> 00:19:00,480
ฉันก็จะต้องตายตามสามีไป

430
00:19:00,480 --> 00:19:02,480
คือฉันไม่ได้เห็นด้วยกับพ่อฉันเท่าไรหรอก

431
00:19:02,480 --> 00:19:04,480
คือฉันก็ต้องตายตามสามีฉันไปอะนะ

432
00:19:04,480 --> 00:19:07,420
ซึ่งทำให้ปรัทยุมน์นะคะได้ยินแล้วก็ดีใจมาก

433
00:19:07,420 --> 00:19:09,420
ก็เลยคืนร่างกลับเป็นร่างของตัวเองค่ะ

434
00:19:09,420 --> 00:19:12,440
แล้วก็แสดงตัวว่า ฮาย ประภาวดี ได้ข่าวว่าพูดถึงฉันเหรอจ๊ะ

435
00:19:12,440 --> 00:19:14,440
ชอบฉันเหรอ นี่ ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว นะคะ

436
00:19:14,440 --> 00:19:17,760
ทำให้ประภาวดีตกใจมากค่ะ แล้วก็ทำอะไรไม่ถูกนะ

437
00:19:17,760 --> 00:19:22,600
ดังนั้นนะคะ ในคืนนั้น ประภาวดีกับปรัทยุมน์ก็เลยเข้าพิธีแต่งงานร่วมกันค่ะ

438
00:19:22,600 --> 00:19:28,020
แล้วก็ไม่ได้เข้าแค่สองคนนะ แต่ว่าพาเอาญาติๆ ของประภาวดีที่นั่งเมาท์กันอยู๋อีกสองคนเนี่ย

439
00:19:28,020 --> 00:19:32,340
กับคนที่ติดตามปรัทยุมน์มาอีกสองคน แต่งงานพร้อมกันทั้งหมดสามคู่เลยค่ะ

440
00:19:32,340 --> 00:19:35,260
และแน่นอนว่าหลังจากนั้นก็จะต้องมีการพูดคุยกันเล็กน้อย

441
00:19:35,260 --> 00:19:38,400
ประมาณว่า เฮ้ย แล้วเนี่ยฉันจะต้องสู้กับพ่อเธอ เธอจะโอเคเหรอ

442
00:19:38,400 --> 00:19:41,140
อะไรอย่างนี้ แต่ประภาวดีบอกว่า

443
00:19:41,140 --> 00:19:44,280
นี่จริงๆ ฉันเป็นผู้ภักดีต่อพระวิษณุ พระนารายณ์นะ

444
00:19:44,280 --> 00:19:46,820
ดังนั้นฉันเห็นด้วยกับพ่อเธอมากกว่าพ่อตัวเองอีกอะ

445
00:19:46,820 --> 00:19:48,600
เอางี้ ถ้าต้องสู้กันจริงๆ ฉันก็ยอม

446
00:19:48,620 --> 00:19:49,800
เธอฆ่าๆ พ่อฉันไปเถอะ

447
00:19:49,800 --> 00:19:52,520
ประมาณนั้นนะคะ คือ อะไร นี่พ่อตัวเองนะ!

448
00:19:52,520 --> 00:19:55,580
อย่างไรก็ตามค่ะ ทั้งหมดก็อยู่ร่วมกันมาอย่างมีความสุข

449
00:19:55,580 --> 00:19:59,540
เพราะว่าตอนนั้นวัชรนาภกำลังวุ่นวายกับการตีสวรรค์อยู่ค่ะ

450
00:19:59,540 --> 00:20:02,760
จนกระทั่งวันนึงเนี่ยนะคะ วัชรนาภออกไปรบค่ะ

451
00:20:02,760 --> 00:20:05,580
ก็ออกไปรบตามปกตินี่แหละ แต่ว่ารอบนี้แพ้

452
00:20:05,580 --> 00:20:09,180
แล้วแพ้กระจุยเลยนะ แต่ว่าก็หนีกลับมาที่เมืองได้สำเร็จเหมือนปกติ

453
00:20:09,180 --> 00:20:11,740
เสียไพร่พลไปค่อนข้างเยอะ แต่ตัวเองเนี่ยรอดกลับมา

454
00:20:11,740 --> 00:20:15,200
กลับมาถึง ปรากฏได้ยินข่าว เขาลือกันให้แซ่ดทั้งเมืองสิ

455
00:20:15,200 --> 00:20:17,960
ประมาณว่าลูกของท่านเนี่ยเสร็จลูกพระกฤษณะไปแล้วจ้า

456
00:20:17,960 --> 00:20:21,560
ประมาณนั้นนะคะ วัชรนาภกลับมาถึง โกรธ!

457
00:20:21,560 --> 00:20:25,320
โกรธเสร็จก็ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ ก็เลยได้แต่ไปรบกับปรัทยุมน์ค่ะ

458
00:20:25,320 --> 00:20:28,660
ซึ่งรบกันไปรบกันมาเนี่ย ก็เหมือนจะเพลี่ยงพล้ำเล็กๆ

459
00:20:28,660 --> 00:20:31,000
เหมือนปรัทยุมน์จะแพ้เล็กๆ แต่ว่าสุดท้ายแล้วนะคะ

460
00:20:31,000 --> 00:20:34,280
ไม่รู้อีท่าไหน อาจจะเพราะว่าปรัทยุมน์เข้าไปอยู่ในเมืองแล้วอะไรต่างๆ เนี่ย

461
00:20:34,280 --> 00:20:37,340
พระกฤษณะ พ่อของปรัทยุมน์นะคะ ที่นัดกันเอาไว้เนี่ย

462
00:20:37,340 --> 00:20:39,340
ก็สามารถบุกทะลวงเข้ามาในเมืองได้สำเร็จค่ะ

463
00:20:39,340 --> 00:20:41,340
แล้วก็ใช้อาวุธวิเศษของตัวเองเนี่ย

464
00:20:41,340 --> 00:20:43,340
ปาใส่หัวของวัชรนาภนะคะ

465
00:20:43,340 --> 00:20:46,220
ปั่ก! ไป จนกระทั่งวัชรนาภตายในที่สุดค่ะ

466
00:20:46,220 --> 00:20:51,260
เรื่องราวเนี่ย ก็เลยเหมือนจะจบลงตรงนี้นะ ตรงที่ปรัทยุมน์สั่งประภาวดีบอกว่า

467
00:20:51,260 --> 00:20:53,260
ตอนนี้ข้าจะต้องกลับเมืองข้าแล้ว

468
00:20:53,260 --> 00:20:55,260
ส่วนเจ้าเนี่ยมีลูกของข้าอยู่ในท้อง

469
00:20:55,260 --> 00:20:58,380
ดังนั้น ขอให้เจ้าอยู่เลี้ยงลูกของเราให้โต

470
00:20:58,380 --> 00:21:00,520
แล้วก็ให้ลูกของเราเนี่ย ปกครองเมืองนี้ต่อไป

471
00:21:00,520 --> 00:21:04,600
เมื่อไรที่เจ้าหมดภาระตรงนั้นปุ๊บ ค่อยกลับเมืองทวารกาไปหาข้านะจ๊ะ

472
00:21:04,600 --> 00:21:06,840
แล้วเราจะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขค่ะ

473
00:21:06,840 --> 00:21:09,280
ทำให้เรื่องนี้จบลงแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

474
00:21:09,280 --> 00:21:11,460
เป็นไงบ้างเรื่องนี้ ฟังแล้วสนุกมั้ย ดราม่ามั้ย

475
00:21:11,460 --> 00:21:12,980
เหมือนละครรึเปล่านะคะ

476
00:21:12,980 --> 00:21:17,240
ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้ อย่าลืมกดไลก์เป็นกำลังใจให้วิว แล้วก็กดแชร์เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

477
00:21:17,240 --> 00:21:20,400
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊ายบาย สวัสดีค่า

478
00:21:20,860 --> 00:21:22,620
เป็นไงบ้างคะ ดราม่าระดับเทพในตอนนี้

479
00:21:22,620 --> 00:21:26,060
สะใจมากมั้ย จริงๆ มันมีรายละเอียดปลีกย่อยต่างๆ มากมาย

480
00:21:26,060 --> 00:21:27,960
ที่สามารถเล่าขยายไปได้เลยนะคะ เพราะว่า

481
00:21:27,960 --> 00:21:31,060
เรื่องราวเกี่ยวกับเทพของพราห์มณ์ฮินดูเนี่ยมันต่อเนื่องกันไปหมด

482
00:21:31,060 --> 00:21:33,700
สนุกสนานเลยค่ะ แม้แต่ประวัติของปรัทยุมน์เอง

483
00:21:33,700 --> 00:21:36,380
ก็น่าเล่ามากๆ เหมือนกันนะ ดราม่าพอสมควรค่ะ

484
00:21:36,380 --> 00:21:40,280
ดังนั้นถ้ามีโอกาสวันหน้าเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังทีละเรื่องๆ นะคะ

485
00:21:40,280 --> 00:21:42,280
วันนี้ลาไปก่อนค่ะ บ๊ายบาย

486
00:21:42,280 --> 00:21:44,280
สวัสดีค่ะ