Όταν έψαχνα για επενδυτές
για τη νεοφυή επιχείρησή μου,

ένας επενδυτής επιχειρηματικών
κεφαλαίων μου είπε,

«Ασουίνι, πιστεύω ότι θα μαζέψεις
μερικά εκατομμύρια δολάρια.

Και η εταιρεία σου θα πωληθεί
για 50 με 70 εκατομμύρια.

Θα ενθουσιαστείς.

Οι πρώτοι επενδυτές σου θα ενθουσιαστούν.

Και εγώ θα συγχυστώ.

Γι' αυτό δεν επενδύω
σ' αυτήν τη συμφωνία».

Θυμάμαι ότι έμεινα απλώς άφωνη.

Ποιος δε θα χαιρόταν

να βάλει τέσσερα ή πέντε
εκατομμύρια δολάρια σε μια εταιρεία

και να πουληθεί για 50 με 70 εκατομμύρια;

Ήταν η πρώτη φορά που ίδρυα μια εταιρεία.

Οι άνθρωποι που γνώριζα δεν είχαν
αρκετά χρήματα για να επενδύσουν,

έτσι πήγα σε επενδυτές
επιχειρηματικού κεφαλαίου

που επενδύουν
συχνά σε εταιρείες τεχνολογίας.

Ποτέ όμως δεν είχα ασχοληθεί
για να καταλάβω

τι κίνητρο θα είχε αυτός ο επενδυτής.

Πιστεύω ότι ζούμε σε μια χρυσή εποχή 
για την επιχειρηματικότητα.

Οι ευκαιρίες να φτιάξεις μια εταιρεία
είναι περισσότερες από ποτέ.

Αλλά τα χρηματοοικονομικά συστήματα
που είναι σχεδιασμένα

για τη χρηματοδότηση της καινοτομίας,
το επιχειρηματικό κεφάλαιο,

δεν έχουν εξελιχθεί
τα τελευταία 20 με 30 χρόνια.

Το επιχειρηματικό κεφάλαιο σχεδιάστηκε για
να επενδύονται μεγάλα χρηματικά ποσά

σε λίγες επιχειρήσεις που μπορούν να
πωλούνται για πάνω από ένα δισ. δολάρια.

Δε σχεδιάστηκε να πασπαλίζει κεφάλαιο
σε πολλές εταιρείες

που έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν
λιγότερο κεφαλαιακά, όπως η δική μου.

Αυτό περιορίζει τις ιδέες
που χρηματοδοτούνται,

τον αριθμό των νέων επιχειρήσεων

και αυτόν που τελικά θα πάρει
τη χρηματοδότηση για να εξελιχθεί.

Και νομίζω γεννάται ένα σκληρό ερώτημα:

Ποιος είναι ο στόχος
της επιχειρηματικότητας;

Αν είναι να δημιουργήσουμε έναν μικρό
αριθμό εταιρειών δισεκατομμυρίου δολαρίων,

ας συνεχίσουμε με το επιχειρηματικό
κεφάλαιο, έχει αποτέλεσμα.

Αλλά αν ο σκοπός μας είναι
να ενθαρρύνουμε την καινοτομία

και να ενδυναμώσουμε περισσότερα άτομα
να ιδρύουν επιχειρήσεις κάθε μεγέθους,

χρειάζεται ένας νέος τρόπος
χρηματοδότησης.

Χρειαζόμαστε ένα πιο ευέλικτο σύστημα

που δεν πιέζει
επιχειρηματίες και επενδυτές

για ένα άκαμπτο οικονομικά αποτέλεσμα.

Χρειάζεται ένας εκδημοκρατισμός
της πρόσβασης στο κεφάλαιο.

Το καλοκαίρι του 2017 πήγα
στο Σαν Φρανσίσκο,

για να μπω σε έναν επιταχυντή τεχνολογίας
μαζί με άλλες 30 εταιρείες.

Θα μας έδειχνε πώς να αυξήσουμε
το επιχειρηματικό κεφάλαιο.

Αλλά όταν πήγα εκεί,

η κοινότητα μιλούσε για τα ICO,
την Αρχική Προσφορά Νομισμάτων.

Για πρώτη φορά, τα ICO
ενίσχυσαν τις νεοφυείς επιχειρήσεις

περισσότερο από
το επιχειρηματικό κεφάλαιο.

Ήταν η πρώτη εβδομάδα του προγράμματος.

Τεκίλα την Παρασκευή.

Οι επιχειρηματίες
δε σταματούσαν να μιλούν.

«Θα αρχίσω να προσφέρω ICO».

«Θα αρχίσω να προσφέρω ICO».

Μέχρι που κάποιος είπε,

«Δε θα ήταν καλύτερο
αν το κάναμε όλοι μαζί;

Θα πρέπει να κάνουμε ένα ICO που συνδυάζει
την αξία όλων των εταιρειών μας μαζί

και να μαζέψουμε χρήματα σαν ομάδα».

Σε εκείνο το σημείο, έπρεπε
να κάνω την προφανή ερώτηση,

«Παιδιά, τι είναι το ICO;»

Το ICO ήταν ένας τρόπος για καινούργιες
εταιρείες να μαζέψουν χρήματα

εκδίδοντας ένα ψηφιακό νόμισμα

συνδεδεμένο με την αξία της εταιρείας
και τις υπηρεσίες που προσφέρει.

Το νόμισμα λειτουργεί
όπως οι μετοχές μιας εταιρείας,

όπως στο χρηματιστήριο,

αυξάνοντας την αξία του
όσο πωλείται ηλεκτρονικά.

Το πιο σημαντικό είναι ότι
με το ICO διευρύνθηκε το επενδυτικό κοινό,

από μερικές εκατοντάδες
επενδυτικές εταιρείες

σε εκατομμύρια απλών ανθρώπων,
που θέλουν να επενδύσουν.

Αυτή η αγορά εκπροσωπούσε
περισσότερο χρήμα.

Εκπροσωπούσε περισσότερους επενδυτές.

Αρά και μεγαλύτερη πιθανότητα
χρηματοδότησης.

Η εταιρεία μου πωλήθηκε.

Η ιδέα της συνεργασίας μας
ακουγόταν ακόμη τρελή.

Οι νεοφυείς επιχειρήσεις ανταγωνίζονται
μεταξύ τους για επενδύσεις,

χρειάζονται εκατοντάδες
συναντήσεις για μια επιταγή.

Το ότι θα περνούσα τα πολύτιμα 15 λεπτά
που είχα μπροστά από έναν επενδυτή

μιλώντας όχι μόνο για τη δική μου εταιρεία
αλλά για όλες τις εταιρείες της παρτίδας,

ήταν πρωτοφανές.

Όμως έπιασε η ιδέα.

Και προτιμήσαμε τη συνεργασία
και όχι τον ανταγωνισμό.

Κάθε εταιρεία έβαλε 10 τοις εκατό του
κεφαλαίου της σε ένα κοινό λογαριασμό

που αργότερα μοιράσαμε
σε εμπορεύσιμα κρυπτονομίσματα

για αγοραπωλησία από επενδυτές.

Μετά από έξι μήνες και τέσσερις
δικηγορικές εταιρείες --

(Γέλια)

τον Ιανουάριο του 2018,
ξεκινήσαμε τo πρώτο ICO

που εκπροσωπούσε την αξία
σχεδόν 30 εταιρειών

και έναν εντελώς
νέο τρόπο άντλησης κεφαλαίων.

Ο τύπος ασχολήθηκε πολύ μαζί μας.

Ο αγαπημένος μου τίτλος για εμάς έλεγε,

«Επενδυτές, διαβάστε αυτό και κλάψτε».

(Γέλια)

Το ταμείο μας ξεχώριζε από τη φύση του.

Ένα τέταρτο των ιδρυτών ήταν γυναίκες.

Οι μισοί προέρχονται από όλο το κόσμο.

Και οι επενδυτές ήταν πιο ενθουσιασμένοι.

Είχαν την ευκαιρία για καλύτερη απόδοση,

επειδή βγάλαμε τους μεσάζοντες
του επιχειρηματικού κεφαλαίου.

Μπορούσαν να πάρουν τα χρήματα
και να τα ξαναεπενδύσουν,

πιθανόν επενδύοντας
σε περισσότερες ιδέες γρηγορότερα.

Πιστεύω ότι αυτό δημιουργεί
έναν ενάρετο κεφαλαιακό κύκλο

που επιτρέπει σε πολύ περισσότερους
επιχειρηματίες να πετύχουν.

Γιατί η πρόσβαση στο κεφάλαιο
σημαίνει πρόσβαση στην ευκαιρία.

Και έχουμε μόλις αρχίσει να φανταζόμαστε

τι θα φέρει η εκδημοκρατικοποίηση
της πρόσβασης στο κεφάλαιο.

Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι η δική μου
έρευνα για χρηματοδότηση

θα με οδηγούσε στο σημείο

να έχω βοηθήσει σχεδόν
30 εταιρείες να έχουν επενδύσεις.

Φανταστείτε αν άλλοι επιχειρηματίες
προσπαθούσαν να βρουν νέους τρόπους

για την πρόσβαση στο κεφάλαιο, αντί
να ακολουθούν το παραδοσιακό μονοπάτι.

Θα άλλαζε το τι χτίζεται, ποιος το χτίζει

και ο μακροπρόθεσμος
αντίκτυπος στην οικονομία.

Και πιστεύω ότι αυτό είναι
πολύ πιο εντυπωσιακό

από απλώς στην επένδυση στην επόμενη
νεοφυή εταιρεία δισεκατομμυρίων.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)