1
00:00:06,463 --> 00:00:09,482
يك سال پيش ، ماشينى در بيت المقدس كرايه كردم

2
00:00:09,482 --> 00:00:11,674
تا مردى را پیدا كنم كه هرگز ملاقات نكرده بودم

3
00:00:11,674 --> 00:00:13,810
او كسى بود كه زندگيم را تغيير داده بود.

4
00:00:13,810 --> 00:00:16,555
شماره تلفنى نداشتم تا با او تماس بگيرم و بگويم که دارم میآيم.

5
00:00:16,555 --> 00:00:19,056
آدرس دقيقى هم نداشتم،

6
00:00:19,056 --> 00:00:21,671
اما نامش را مىدانستم، عابد،

7
00:00:21,671 --> 00:00:26,323
مىدانستم كه او در شهر ١٥٠٠٠ نفرى كفركارا زندگى میكرد،

8
00:00:26,323 --> 00:00:31,134
و مىدانستم كه، ٢١ سال قبل، درست بيرون از اين شهر مقدس،

9
00:00:31,134 --> 00:00:33,355
گردنم را شكست.

10
00:00:33,355 --> 00:00:37,619
و اينكه، در صبحى ابرى در ژانويه، راهى شمال شدم

11
00:00:37,619 --> 00:00:42,325
با يك شورلت نقره اى تا با پیدا کردن یک مرد، كمى هم آرامش بگیرم.

12
00:00:42,325 --> 00:00:45,197
جاده تمام شد و بيت المقدس را ترك كردم.

13
00:00:45,197 --> 00:00:47,837
سپس آن پيچ را دور زدم كه كاميون آبىاش،

14
00:00:47,837 --> 00:00:50,163
با محموله ٤ تنى از كاشى هاى كف،

15
00:00:50,163 --> 00:00:52,981
با سرعتی زياد به گوشه سمت چپ مينى بوس در

16
00:00:52,981 --> 00:00:56,119
جايى كه نشسته بودم، بطرز وحشتناكى نزديك شده بود.

17
00:00:56,119 --> 00:00:58,773
آنموقع ١٩ ساله بودم.

18
00:00:58,773 --> 00:01:02,100
پنج اينچ بلندتر شده بودم و تو هشت ماه حدود ٢٠٫٠٠٠

19
00:01:02,100 --> 00:01:05,044
تا شنا رفته بودم، و شب قبل از سانحه،

20
00:01:05,044 --> 00:01:07,210
در بدن جديدم خوشحال بودم،

21
00:01:07,210 --> 00:01:09,351
تا ساعتهاى اوليه صبحى در ماه مى

22
00:01:09,351 --> 00:01:11,457
با دوستانم بسكتبال بازى كردم.

23
00:01:11,457 --> 00:01:14,152
با كف بزرگ دست راستم توپ را نگه داشتم،

24
00:01:14,152 --> 00:01:18,497
و موقعيكه دست به حلقه رسيد، احساس نامرئى بودن كردم.

25
00:01:18,497 --> 00:01:22,343
توى اتوبوس فكرم به اين بود پيتزايى را كه در زمين برده بودم بگيرم.

26
00:01:22,343 --> 00:01:24,891
نديدم كه عابد داشت ميامد.

27
00:01:24,891 --> 00:01:27,263
از صندلىام، به شهر سنگى بالاى تپه اى نگاه مىكردم

28
00:01:27,263 --> 00:01:30,249
در بالاى يك تپه، درخشان در خورشيد ظهر هنگام،

29
00:01:30,249 --> 00:01:32,725
موقعى كه از پشت سر صداى ضربه محكمى آمد،

30
00:01:32,725 --> 00:01:35,642
به بلندى و وحشتناكى يك بمب.

31
00:01:35,642 --> 00:01:38,118
سرم از پشت روى صندلى قرمزم خورد.

32
00:01:38,118 --> 00:01:41,204
پرده گوشم پاره شد. كفشهايم به هوا رفتند.

33
00:01:41,204 --> 00:01:44,458
خودم هم پرواز كردم، سرم روى استخوانهاى شكسته تلو مىخورد،

34
00:01:44,458 --> 00:01:48,674
و موقعيكه فرود آمدم، از گردن به پايين فلج بودم.

35
00:01:48,674 --> 00:01:51,095
در ماههاى پيش رو، ياد گرفتم خودم نفس بكشم،

36
00:01:51,095 --> 00:01:54,100
سپس بنشينم و بيايستم و راه بروم،

37
00:01:54,100 --> 00:01:56,568
اما اكنون بدنم عمودى وار تقسيم شده بود.

38
00:01:56,568 --> 00:02:00,029
نيمه فلج بودم، در بازگشت به خانه ام در نيويورك،

39
00:02:00,029 --> 00:02:04,664
به مدت چهار سال از صندلى چرخ دار استفاده كردم، همه دوران كالج را.

40
00:02:04,664 --> 00:02:08,142
كالج تمام شد و به مدت يكسال به بيت المقدس برگشتم.

41
00:02:08,142 --> 00:02:11,020
در آنجا از صندلىام براى هميشه بلند شدم،

42
00:02:11,020 --> 00:02:13,979
به عصايم تكيه دادم، و گذشته را نگاه كردم،

43
00:02:13,979 --> 00:02:16,960
از طريق دوستانم كه سرنشين آن اتوبوس بودند و

44
00:02:16,960 --> 00:02:19,751
عكسهاى سانحه به همه چيز پى بردم،

45
00:02:19,751 --> 00:02:22,762
و موقعيكه اين عكس را ديدم،

46
00:02:24,208 --> 00:02:27,569
يك بدن بى حركت و خونى را نديدم.

47
00:02:27,569 --> 00:02:31,316
تودهى سالمى از باقيمانده عضلات شانه سمت چپ را ديدم،

48
00:02:31,316 --> 00:02:33,632
برای زندگیم که از دست رفته بود زاری کردم،

49
00:02:33,632 --> 00:02:36,018
براى هر آنچه كه هنوز انجام نداده بودم زاری کردم،

50
00:02:36,018 --> 00:02:39,910
و حالا دیگر غيرممكن بود.

51
00:02:43,897 --> 00:02:46,274
و این پس از ان بود كه اظهارات عابد را در روز

52
00:02:46,274 --> 00:02:48,490
پس از سانحه خواندم،

53
00:02:48,490 --> 00:02:52,372
اينكه از مسير سمت راست بزرگراه به سمت بيت المقدس در حال رانندگى بود.

54
00:02:52,372 --> 00:02:55,327
موقع خواندن حرفهايش، سرشار از خشم شدم.

55
00:02:55,327 --> 00:02:58,827
نخستين بارى بود كه نسبت به اين مرد احساس خشم مىكردم،

56
00:02:58,827 --> 00:03:01,650
و از جادوی پندارم ناشى مى شد.

57
00:03:01,650 --> 00:03:03,773
روى اين تكه كاغذ زيراكسى،

58
00:03:03,773 --> 00:03:07,326
سانحه هنوز اتفاق نيفتاده بود.

59
00:03:07,326 --> 00:03:09,415
عابد مىتوانست فرمانش را به چپ بچرخاند

60
00:03:09,415 --> 00:03:12,799
در نتيجه من او را مىديدم كه از بيرون پنجره ام صفيركشان مىگذشت

61
00:03:12,799 --> 00:03:15,241
و من سالم مىماندم.

62
00:03:15,241 --> 00:03:19,099
«مراقب باش، عابد، بپا. يواش برو.»

63
00:03:19,099 --> 00:03:21,412
اما عابد يواش نكرد،

64
00:03:21,412 --> 00:03:25,220
و روى آن تكه كاغذ زيراكسى، گردنم دوباره شكست،

65
00:03:25,220 --> 00:03:29,223
و دوباره، من باقی ماندم بدون عصبانيت.

66
00:03:29,223 --> 00:03:31,623
تصميم گرفتم عابد را پيدا كنم،

67
00:03:31,623 --> 00:03:33,363
وقتى سرانجام اين كار را كردم،

68
00:03:33,363 --> 00:03:36,916
او به سلام عبريم با چنان بيخيالى جواب داد كه

69
00:03:36,916 --> 00:03:39,091
به نظرم آمد منتظر تماسم بوده است.

70
00:03:39,091 --> 00:03:41,465
و شايد هم بود.

71
00:03:41,465 --> 00:03:44,638
من براى عابد از سوابق قبلى رانندگيش نگفتم--

72
00:03:44,638 --> 00:03:48,419
٢٧ تخلف تا قبل از سن ٢٥ سالگى،

73
00:03:48,419 --> 00:03:53,110
آخريش، عوض نكردن دنده كاميونش به دنده اى پايين در آن روز از ماه مى بود--

74
00:03:53,110 --> 00:03:55,203
ومن برايش از سابقه قبلى ام نگفتم--

75
00:03:55,203 --> 00:03:56,911
از گردن به پايين فلج بودن و لوله ها،

76
00:03:56,911 --> 00:03:59,432
آن عدم امنيت و فقدان--

77
00:03:59,432 --> 00:04:02,124
و هنگامى كه عابد به صحبتش درباره اينكه چطور در سانحه آسيب ديده بود، ادامه داد

78
00:04:02,124 --> 00:04:04,484
نگفتم كه از گزارش پليس مىدانستم

79
00:04:04,484 --> 00:04:07,187
كه از آسيب جدى جان به در برده بود.

80
00:04:07,187 --> 00:04:10,920
گفتم مىخواهم ملاقاتش كنم.

81
00:04:10,920 --> 00:04:13,563
عابد گفت كه بايد چند هفته ديگر دوباره زنگ بزنم،

82
00:04:13,563 --> 00:04:16,139
و وقتى زنگ زدم، صداى ضبط شده اى به من گفت

83
00:04:16,139 --> 00:04:18,412
كه شماره اش قطع شده بود،

84
00:04:18,412 --> 00:04:23,388
گذاشتم عابد و تصادف فراموش شوند.

85
00:04:23,388 --> 00:04:25,618
سالهاى زيادى گذشت.

86
00:04:25,618 --> 00:04:29,887
با عصا و اتل زانويم و يك كوله پشتى درسفرهايى

87
00:04:29,887 --> 00:04:32,557
در شش قاره راه رفتم.

88
00:04:32,557 --> 00:04:35,996
در بازى هفتگى سافت بالى كه در سنترال پارك شروع كرده بودم

89
00:04:35,996 --> 00:04:38,224
توپ را به سمت بالا پرت مىكردم،

90
00:04:38,224 --> 00:04:41,137
و توى خانه ام در نيويورك، خبرنگار و نويسنده شدم،

91
00:04:41,137 --> 00:04:45,223
صدها هزار كلمه را با يك انگشت تايپ مىكردم.

92
00:04:45,223 --> 00:04:47,730
دوستى به من خاطر نشان كرد كه همه داستانهاى بزرگم

93
00:04:47,730 --> 00:04:50,622
آينه خودم بودند، هر كدام روى زندگى اى متمركز بودند

94
00:04:50,622 --> 00:04:52,982
كه در يك لحظه تغيير كرده بود،

95
00:04:52,982 --> 00:04:55,803
كه اگر بخاطر سانحه نبود، پس بخاطر بردن ارث ،

96
00:04:55,803 --> 00:04:58,436
ضربه چوب، فشار دادن دكمه شاتر، دستگير شدن بود.

97
00:04:58,436 --> 00:05:02,410
هر كدام از ما يك قبل و بعد داشتيم.

98
00:05:02,410 --> 00:05:05,513
آخرش روى اقبالم كار كرده بودم.

99
00:05:05,513 --> 00:05:09,686
هنوز، عابد خيلى از ذهنم دور بود، وقتى سال گذشته،

100
00:05:09,686 --> 00:05:12,476
به اسرائيل برگشتم تا درباره سانحه بنويسم،

101
00:05:12,476 --> 00:05:15,108
و كتابى كه بعداً نوشتم، "زندگى نصفه"،

102
00:05:15,108 --> 00:05:18,056
تقريباً داشت تكميل مى شد كه تشخيص دادم

103
00:05:18,056 --> 00:05:20,493
هنوز مىخواستم عابد را ملاقات كنم،

104
00:05:20,493 --> 00:05:23,400
و سرانجام فهميدم چرا:

105
00:05:23,400 --> 00:05:28,729
تا ازاين مرد اين دو كلمه را بشنوم: "من متاسفم."

106
00:05:28,729 --> 00:05:31,647
آدمها بخاطر كمتر از اين هم عذرخواهى مىكنند.

107
00:05:31,647 --> 00:05:34,459
و در نتيجه پليسى را پيدا كردم كه تاييد مىكرد عابد هنوز جايى

108
00:05:34,459 --> 00:05:36,676
در همان شهر زندگى مىكرد،

109
00:05:36,676 --> 00:05:39,748
و من حالا داشتم با گلدان رُزى زرد رنگی در صندلى عقب به آنجا رانندگى مىكردم،

110
00:05:39,748 --> 00:05:43,741
تا اينكه ناگهان گلها هديه مسخره اى به نظر رسيدند.

111
00:05:43,741 --> 00:05:47,123
اما براى آن مرد عوضى كه گردنت را شكسته بود چه چيزى بايد مىخريدى؟

112
00:05:47,123 --> 00:05:51,205
(خنده)

113
00:05:51,205 --> 00:05:53,351
در شهر ابوغوش توقف كردم،

114
00:05:53,351 --> 00:05:55,410
يك بسته باقلواى تركى خريدم:

115
00:05:55,410 --> 00:05:59,599
پسته هايى كه توى گلاب كش ميامد. بهتر.

116
00:05:59,599 --> 00:06:03,012
در بازگشتم به بزرگراه ١، چيزى كه انتظار داشتم را مجسم كردم.

117
00:06:03,012 --> 00:06:07,194
عابد بغلم مىكرد. عابد به رويم تف مىانداخت.

118
00:06:07,194 --> 00:06:11,391
عابد مىگفت، "من متاسفم."

119
00:06:11,391 --> 00:06:14,417
سپس شروع كردم به فكر كردن، همانطور كه خيلى وقتها قبلاً كرده بودم،

120
00:06:14,417 --> 00:06:15,655
چطورزندگى ام فرق داشت اگر

121
00:06:15,655 --> 00:06:17,061
اين مرد من را زخمى نكرده بود،

122
00:06:17,061 --> 00:06:20,942
اگر ژنهاى من تجربه متفاوتى را مىگذراندند.

123
00:06:20,942 --> 00:06:23,155
من چه كى بودم؟

124
00:06:23,155 --> 00:06:25,972
آيا همان آدم قبل از سانحه بودم،

125
00:06:25,972 --> 00:06:30,033
قبل از آن كه اين جاده زندگي ام را مانند عطف كتابى باز دو قسمت كند؟

126
00:06:30,033 --> 00:06:32,322
آيا من بلايى كه سرم آورده شده بود، بودم؟

127
00:06:32,322 --> 00:06:36,715
آيا همه ما نتايج چيزهايى هستيم كه با ما شده است، براى ما شده است،

128
00:06:36,715 --> 00:06:39,055
بى وفايى يكى از والدين يا همسر،

129
00:06:39,055 --> 00:06:41,242
پولى كه به ارث رسيده است؟

130
00:06:41,242 --> 00:06:45,380
آيا ما در عوض بدنمان، مواهب و قصورات ذاتى آنها بوديم؟

131
00:06:45,380 --> 00:06:48,345
به نظر مىرسيد كه ما مىتوانستيم چيزى بيش از ژنها و تجربه ها نباشيم،

132
00:06:48,345 --> 00:06:51,835
اما چطور مىشد اين دو را از هم تميز داد؟

133
00:06:51,835 --> 00:06:54,677
همانطور كه ویلیام باتلر ییتس (شاعری ایرلندی) پرسش جهانى یکسانی را مطرح مىكند،

134
00:06:54,677 --> 00:06:57,871
«آن بدنى كه با موسيقى تاب مىخورد، آن نگاهى كه روشنگر است،

135
00:06:57,871 --> 00:07:04,186
چگونه مى توانم رقاص را از رقص بازشناسيم؟»

136
00:07:04,186 --> 00:07:06,445
به مدت يكساعت رانندگى كرده بودم

137
00:07:06,445 --> 00:07:10,172
موقعيكه به آينه عقبم نگاه كردم و نگاه روشنگر خودم را ديدم.

138
00:07:10,172 --> 00:07:13,981
نورى كه چشمانم براى همه زمانى كه آبى بوده است، حمل كرده بود.

139
00:07:13,981 --> 00:07:16,539
تحريكات و تمايلاتى كه مرا به جلو سوق داده بود

140
00:07:16,539 --> 00:07:19,749
تا بعنوان كودكى نوپا تلاش كنم و روى قايقى در درياچه شيكاگو ليز بخورم،

141
00:07:19,749 --> 00:07:21,389
همان که من را بعنوان نوجوانى به جلو هل داده بود

142
00:07:21,389 --> 00:07:25,810
تا بعد از طوفان توى خليج وحشى كيپ كاد بپرم.

143
00:07:25,810 --> 00:07:28,400
اما من همچنين در انعكاس خودم مىديدم كه

144
00:07:28,400 --> 00:07:30,247
اگر عابد من را زخمى نكرده بود،

145
00:07:30,247 --> 00:07:33,234
الان، با هم احتمالات، يك پزشك

146
00:07:33,234 --> 00:07:36,757
و همسر و پدر بودم.

147
00:07:36,757 --> 00:07:39,235
كمتر به وقت يا مرگ اهميت مىدادم،

148
00:07:39,235 --> 00:07:41,056
و، آه، معلول نبودم،

149
00:07:41,056 --> 00:07:44,564
از هزاران تيرو فلاخن تقدیر زندگیم رنج نمى بردم.

150
00:07:44,564 --> 00:07:47,219
جمع شدن مكرر پنج انگشتم، تراشههاى توى دندانهايم

151
00:07:47,219 --> 00:07:49,565
كه بخاطر به دندان كشيدن همه آن چيزهايى زيادى بود كه

152
00:07:49,565 --> 00:07:52,346
تنها با يك دست نمى توانستم باز كنم.

153
00:07:52,346 --> 00:07:57,785
رقاص و رقص نوميدانه در هم مىتابيدند.

154
00:07:57,785 --> 00:07:59,911
نزديك ساعت ١١ بود وقتى كه خروجی سمت راست را به سوی شهر آفولا

155
00:07:59,911 --> 00:08:02,070
گرفتم، و از كنار معدن سنگ بزرگى گذشتم

156
00:08:02,070 --> 00:08:04,523
و به زودى در كفركارا بودم.

157
00:08:04,523 --> 00:08:06,986
سوزش عصبى را احساس كردم.

158
00:08:06,986 --> 00:08:10,789
اما موسیقی شوپن(آهنگساز لهستانی) از راديو پخش مىشد، مازوركاى زيباى شماره هفت،

159
00:08:10,789 --> 00:08:13,019
و توى پاركينگى در پمپ بنزين نگهداشتم

160
00:08:13,019 --> 00:08:16,360
تا آن را گوش دهم و آرام شوم.

161
00:08:16,360 --> 00:08:18,592
به من گفته شده بود كه در يك شهرعربى،

162
00:08:18,592 --> 00:08:20,797
كافيست تنها اسم فرد محلى را بگويى

163
00:08:20,797 --> 00:08:23,077
و شناسايى خواهد شد.

164
00:08:23,077 --> 00:08:25,087
و من اسم عابد و خودم را مىگفتم،

165
00:08:25,087 --> 00:08:27,445
عمداً تاكيد مىكردم كه براى آشتى اينجا بودم،

166
00:08:27,445 --> 00:08:29,581
به مردم توى این شهر مىگفتم،

167
00:08:29,581 --> 00:08:32,864
هنگامى كه محمد را سر ظهر بيرون اداره پست ديدم.

168
00:08:32,864 --> 00:08:35,306
او به من گوش داد.

169
00:08:35,306 --> 00:08:38,130
مىدانيد، بيشتر وقتها هنگام حرف زدن با آدمها پيش ميامد

170
00:08:38,130 --> 00:08:42,070
كه فكر كنم كجا من تمام شده بودم و معلوليتم آغاز شده بود،

171
00:08:42,070 --> 00:08:44,948
چون بسيارى از مردم چيزى را به من مىگفتند كه به كس ديگرى نمىگفتند.

172
00:08:44,948 --> 00:08:47,254
بسيارى گريه مىكردند.

173
00:08:47,254 --> 00:08:49,898
و يك روز، پس از اينكه زنى را در خيابان ديدم كه همان كار را كرد

174
00:08:49,898 --> 00:08:51,794
و من بعداً از او دلیلش را پرسيدم ،

175
00:08:51,794 --> 00:08:53,768
به من گفت، بهترين حرفى بود كه مى توانست بگوید، اشكهايش

176
00:08:53,768 --> 00:08:57,044
چيزى داشت كه با خوشحال و قوى بودن من ارتباط داشت،

177
00:08:57,044 --> 00:08:59,731
اما آسيب پذير هم بود.

178
00:08:59,731 --> 00:09:02,014
به حرفهايش گوش دادم. به گمانم حقيقت داشتند.

179
00:09:02,014 --> 00:09:04,276
من، من بودم،

180
00:09:04,276 --> 00:09:06,430
اما حالا با وجود لنگی پایم ، من بودم

181
00:09:06,430 --> 00:09:10,592
و اين كه، به گمانم، چيزى بود كه الان از من، من را مى ساخت.

182
00:09:10,592 --> 00:09:12,394
بهرحال، محمد به من چيزى را گفت

183
00:09:12,394 --> 00:09:15,175
كه شايد تا بحال به هيچ غريبه اى نگفته بود.

184
00:09:15,175 --> 00:09:19,286
من را به خانه اى از گچ كارى كرم رنگ داشت هدايت كرد، بعد رفت.

185
00:09:19,286 --> 00:09:21,984
در حاليكه درباره اين كه چه بگويم ، فكركنان نشسته بودم،

186
00:09:21,984 --> 00:09:25,418
زنى با شال و لباس بلند مشكى نزديك شد.

187
00:09:25,418 --> 00:09:27,798
از ماشين پياده شدم و گفتم " سلام،"

188
00:09:27,798 --> 00:09:29,835
و خودم را معرفى كردم،

189
00:09:29,835 --> 00:09:31,264
و او به من گفت كه شوهرش عابد

190
00:09:31,264 --> 00:09:34,116
چهار ساعت ديگر از سركار ميامد.

191
00:09:34,116 --> 00:09:36,632
عبرى اش خوب نبود، و بعداً اعتراف كرد

192
00:09:36,632 --> 00:09:39,772
كه فكر مىكرد براى نصب اينترنت آمده بودم.

193
00:09:39,772 --> 00:09:43,496
(خنده)

194
00:09:43,496 --> 00:09:46,521
رفتم و ساعت ٤:٣٠ برگشتم،

195
00:09:46,521 --> 00:09:47,797
به لطف مناره بالاى جاده

196
00:09:47,797 --> 00:09:50,331
كه به من در پيدا كردن راه برگشتنم كمك كرد.

197
00:09:50,331 --> 00:09:52,428
و موقعيكه به در جلو نزديك مى شدم،

198
00:09:52,428 --> 00:09:55,853
عابد مرا با شلوار جين ، لباس پشمى و عصايمدید،

199
00:09:55,853 --> 00:10:00,639
ومن هم عابد را ديدم، مردى با چهره معمولى و هيكلى متوسط.

200
00:10:00,639 --> 00:10:03,662
مشكى و سفيد پوشيده بود: دمپايى با جوراب،

201
00:10:03,662 --> 00:10:05,761
شلوار گرمكن، پوليور سياه و سفيد،

202
00:10:05,761 --> 00:10:09,073
كلاه اسكى كه تا زير پيشانيش كشيده بود.

203
00:10:09,073 --> 00:10:11,570
انتظارم را مىکشيد. محمد به او زنگ زده بود.

204
00:10:11,570 --> 00:10:15,853
و بنابراين يكهو، دست داديم، و لبخند زديم،

205
00:10:15,853 --> 00:10:17,940
و من كادويم را به او دادم،

206
00:10:17,940 --> 00:10:19,331
و او به من گفت كه در مهمان خانه او شوم،

207
00:10:19,331 --> 00:10:22,744
و كنار هم روى مبل پارچه اى نشستيم.

208
00:10:22,744 --> 00:10:25,505
آن عابد بود كه به يكمرتبه دوباره شروع كرد

209
00:10:25,505 --> 00:10:27,361
داستان بدبختى كه ١٦ سال قبل

210
00:10:27,361 --> 00:10:30,325
از طريق تلفن شروع شده بود.

211
00:10:30,325 --> 00:10:33,630
گفت، تازه چشمهايش را جراحى كرده بود.

212
00:10:33,630 --> 00:10:35,827
مشكلاتى با پهلو و پاهايش نيز داشت،

213
00:10:35,827 --> 00:10:38,369
و، آه، دندانهايش را در سانحه از دست داده بود.

214
00:10:38,369 --> 00:10:41,340
آيا آیا آرزو کرده بودم که دندانهاش بریزند ؟

215
00:10:41,340 --> 00:10:43,870
عابد سپس برخاست و تلويزيون را روشن كرد

216
00:10:43,870 --> 00:10:46,728
تا وقتى كه از اتاق خارج میشد، تنها نمانم،

217
00:10:46,728 --> 00:10:48,967
و با پولارايدهاى ازسانحه و

218
00:10:48,967 --> 00:10:51,577
گواهينامه قديمى اش برگشت.

219
00:10:51,577 --> 00:10:55,384
" خوش تيپ بودم،" گفت،

220
00:10:55,384 --> 00:10:57,562
به ليوان سفالى اش خيره شديم.

221
00:10:57,562 --> 00:11:00,318
عابد با آن موهاى مشكى پرپشت و صورت پُر و گردن باريك،

222
00:11:00,318 --> 00:11:04,110
در واقع چندان هم خوش تيپ نبود.

223
00:11:04,110 --> 00:11:07,047
اين جوانى بود كه در ١٦ مى، ١٩٩٠ ،

224
00:11:07,047 --> 00:11:09,196
دو گردن از جمله مال من را شكسته بود،

225
00:11:09,196 --> 00:11:13,144
و به مغز يك نفر آسيب وارد كرد و جان يك نفر را گرفت.

226
00:11:13,144 --> 00:11:15,743
بيست و يك سال بعد، او حالا از زنش لاغرتر بود،

227
00:11:15,743 --> 00:11:17,492
پوست صورتش آويزان بود،

228
00:11:17,492 --> 00:11:20,223
و به عابد نگاه مىكرد، به جوانى خودش نگاه مىكرد،

229
00:11:20,223 --> 00:11:22,606
یاد نگاه کردن به آن عکس جوانی خودم افتادم

230
00:11:22,606 --> 00:11:26,932
بعد از سانحه، و اشتیاقش را تشخیص دادم.

231
00:11:26,932 --> 00:11:31,049
من گفتم، «آن سانحه زندگی هر دو ما را تغییر داد،»

232
00:11:31,049 --> 00:11:33,777
عابد سپس عکسی از کامیون له شدهاش را نشانم داد،

233
00:11:33,777 --> 00:11:36,365
و گفت که آن سانحه تقصیر راننده اتوبوسی بود

234
00:11:36,365 --> 00:11:39,538
که در مسیر چپ به او اجاز سبقت گرفتن را نداده بود.

235
00:11:39,538 --> 00:11:42,260
نمیخواستم سانحه را با عابد ازسر تکرار کنم.

236
00:11:42,260 --> 00:11:44,029
چيزى ساده تری را آرزو میكردم:

237
00:11:44,029 --> 00:11:48,834
دسر تركيه اى را با دو كلمه عوض كنم و به راهم برگردم.

238
00:11:48,834 --> 00:11:51,423
و بنابراین اشاره ای به این نکردم که در اظهارات خودش

239
00:11:51,423 --> 00:11:53,469
در صبح پس از سانحه،

240
00:11:53,469 --> 00:11:55,854
عابد حتی از راننده اتوبوس حرفی نزده بود.

241
00:11:55,854 --> 00:11:59,218
نه، من ساکت بودم. ساکت بودم چون برای حقیقت نیامده بودم.

242
00:11:59,218 --> 00:12:02,226
دنبال پشیمانی آمده بودم.

243
00:12:02,226 --> 00:12:04,382
و بنابراین حالا دنبال پشیمانی بودم

244
00:12:04,382 --> 00:12:06,667
و حقیقت را زیر اتوبوس انداختم.

245
00:12:06,667 --> 00:12:09,793
«درک میکنم،» گفتم، «آن تصادف تقصیر تو نبود،

246
00:12:09,793 --> 00:12:14,182
اما این که دیگران رنج کشیدند، تو را غمگین میکند؟»

247
00:12:14,182 --> 00:12:16,577
عابد سه کلمه را تند گفت.

248
00:12:16,577 --> 00:12:20,369
«بله، رنج کشیدم.»

249
00:12:20,369 --> 00:12:23,305
عابد سپس به من گفت که چرا رنج کشیده بود.

250
00:12:23,305 --> 00:12:26,444
تا قبل از سانحه زندگی کفرآمیزی داشت،

251
00:12:26,444 --> 00:12:28,773
و بنابراین خدا سانحه را برایش مقدر میکند،

252
00:12:28,773 --> 00:12:32,596
اما حالا، او میگفت که مذهبی بود، و خدا از او راضی بود.

253
00:12:32,596 --> 00:12:35,737
پس از اینجا بود که خدا مداخله کرد:

254
00:12:35,737 --> 00:12:38,511
اخبار توی تلویزیون درباره لاشه ماشینی بود که ساعتها قبل

255
00:12:38,511 --> 00:12:41,283
سه نفر را در طرف شمال کشته بود.

256
00:12:41,283 --> 00:12:43,656
ما به لاشه نگاه کردیم.

257
00:12:43,656 --> 00:12:46,677
«عجیب است،» گفتم،

258
00:12:46,677 --> 00:12:49,462
«عجیب است،» موافقت کرد.

259
00:12:49,462 --> 00:12:52,157
به این فکر کردم که آنجا، در جاده ۸۰۴،

260
00:12:52,157 --> 00:12:54,287
مقصران و قربانیانی وجود داشت،

261
00:12:54,287 --> 00:12:56,023
دو تاهایی که بواسطه سانحه بهم پیوند میخوردند.

262
00:12:56,023 --> 00:12:58,484
برخی، آن تاریخ را فراموش میکردند، همانطور که عابد کرده بود.

263
00:12:58,484 --> 00:13:01,694
برخی، بخاطر میاوردند، همانطور که من میکردم.

264
00:13:01,694 --> 00:13:04,819
گزارش تمام شد و عابد صحبت کرد.

265
00:13:04,819 --> 00:13:07,192
«حیف است،» عابد گفت، «که پلیس

266
00:13:07,192 --> 00:13:12,086
در این کشور با رانندگان بد سختگیر نیست.»

267
00:13:12,086 --> 00:13:15,114
گیج شده بودم.

268
00:13:15,114 --> 00:13:17,893
عابد حرف قابل توجهی زده بود.

269
00:13:17,893 --> 00:13:21,359
آیا به درجهای تاکید داشت که با آن خودش را از سانحه مبرا میکرد؟

270
00:13:21,359 --> 00:13:23,261
آیا آن گواه جرم بود، تاکیدی

271
00:13:23,261 --> 00:13:25,644
که او باید مدت طولانیتری را زندانی میشد؟

272
00:13:25,644 --> 00:13:29,256
او شش ماه را در زندان گذرانده بود، گواهینامه کامیونش را بمدت ده سال از دست داده بود.

273
00:13:29,256 --> 00:13:31,282
احتیاط را فراموش کردم.

274
00:13:31,282 --> 00:13:34,726
«اِم، عابد،» گفتم،

275
00:13:34,726 --> 00:13:38,957
«من فکر میکردم قبل از سانحه تو چند مورد تخلف رانندگی داشتی؟»

276
00:13:38,957 --> 00:13:42,918
«خب،» او گفت، «من یکبارمست رانندگی کردم و یکباردیگر هم باعث مرگ کسی در رانندگی شدم»

277
00:13:42,918 --> 00:13:46,319
و همینطور ۲۷ تخلف --

278
00:13:46,319 --> 00:13:49,024
عبور از چراغ قرمز، رانندگی با سرعت غیر مجاز،

279
00:13:49,024 --> 00:13:51,006
رانندگی در جهت نادرست یک مانع،

280
00:13:51,006 --> 00:13:53,046
و بالاخره، سبقت گرفتن با در سراشیبی--

281
00:13:53,046 --> 00:13:55,504
در جاده یک خطی.

282
00:13:55,504 --> 00:13:58,991
پس از آن فهمیدم که مهم نیست که واقعیت چقدر خشن باشد،

283
00:13:58,991 --> 00:14:02,106
بلکه انسان آن را در روایتی دلپذیر میگنجاند.

284
00:14:02,106 --> 00:14:06,023
بُز قهرمان میشود. صیاد قربانی میشود.

285
00:14:06,023 --> 00:14:12,727
و سپس آن موقع بود که فهمیدم عابد هرگز معذرت نمیخواست.

286
00:14:12,727 --> 00:14:16,023
من و عابد درحالی که قهوههایمان را میخوردیم نشستیم

287
00:14:16,023 --> 00:14:18,815
و نود دقیقه باهم وقت گذراندیم،

288
00:14:18,815 --> 00:14:21,177
و او حالا برایم شناخته شده بود.

289
00:14:21,177 --> 00:14:23,545
او دیگر بطور خاص مرد بدی

290
00:14:23,545 --> 00:14:25,878
و یا بطور خاص مرد خوبی بود.

291
00:14:25,878 --> 00:14:28,036
او مرد بستهای بود

292
00:14:28,036 --> 00:14:31,066
کسی که در وجودش نسبت به من مهربان بود.

293
00:14:31,066 --> 00:14:32,576
با تایید سر به نشانه سنت کلیمیها،

294
00:14:32,576 --> 00:14:36,523
به من گفت که من باید ۱۲۰ سال زندگیکنم.

295
00:14:36,523 --> 00:14:38,344
اما برای من سخت بود با کسی همصدا شوم که

296
00:14:38,344 --> 00:14:41,642
خودش را از عمل فاجعهباری که انجام داده بود، کاملا مبرا میدانست،

297
00:14:41,642 --> 00:14:46,006
با کسی که زندگیاش چنان ناآزموده بود که گفت

298
00:14:46,006 --> 00:14:50,781
فکر میکرد دو نفر در آن سانحه کشته شده بودند.

299
00:14:53,012 --> 00:14:56,636
چیزهای بیشتری بود که میخواستم به عابد بگویم.

300
00:14:56,636 --> 00:15:00,341
میخواستم به او بگویم که، اگر قبول میکرد که عامل معلولیت من بوده،

301
00:15:00,341 --> 00:15:02,516
موضوع تمام میشد،

302
00:15:02,516 --> 00:15:04,314
به جهت اینکه مردم از افرادی مثل من متعجب میشوند

303
00:15:04,314 --> 00:15:07,556
وقتی لبخند میزنیم باوجود اینکه میلنگیم .

304
00:15:07,556 --> 00:15:11,492
مردم نمیدانند که آنها بدتر از آن را هم زندگی کردهاند،

305
00:15:11,492 --> 00:15:15,154
این که دل به درد آوردن ضربه محکمتری از یک کامیون فراری ( بر روح) وارد میکند،

306
00:15:15,154 --> 00:15:17,505
این که مشکلات ذهنی هنوز بزرگترهستند،

307
00:15:17,505 --> 00:15:21,681
جراحتها روحی، بدتر از یکصد گردن شکسته است.

308
00:15:21,681 --> 00:15:24,531
میخواستم به او بگویم آن چیزی که بیشتر از همه، باعث میشود کسی باشیم که هستیم

309
00:15:24,531 --> 00:15:26,032
بیشتر ازهمه

310
00:15:26,032 --> 00:15:28,465
ذهن ما یا جسم ما نیست

311
00:15:28,465 --> 00:15:30,273
و آن چه که برایمان اتفاق میافتد هم نیست،

312
00:15:30,273 --> 00:15:33,135
بلکه نحوه واکنش مان به آنچهکه برایمان اتفاق میافتد است.

313
00:15:33,135 --> 00:15:35,713
ویکتور فرانکل روانپزشک نوشت،

314
00:15:35,713 --> 00:15:37,530
«نهایت آزادی بشر، این است:

315
00:15:37,530 --> 00:15:42,430
انتخاب نگرش و طرز برخورد فرد درهر موقعیت پیش امده.»

316
00:15:42,430 --> 00:15:45,254
میخواستم به او بگویم که نه فقط فلج کننده

317
00:15:45,254 --> 00:15:49,125
و فلج شده باید رشد کنند، با واقعیت سازگار شوند،

318
00:15:49,125 --> 00:15:51,102
بلکه --

319
00:15:51,102 --> 00:15:55,988
مُسن ها، مضطرب ها، مطلقه ها ، طاس ها

320
00:15:55,988 --> 00:15:59,833
ویا ورشکسته ها ، همه ما باید رشد کنیم.

321
00:15:59,833 --> 00:16:02,438
میخواستم به او بگویم که هیچکس نباید بگوید

322
00:16:02,438 --> 00:16:04,454
که یک چیز بد، خوب است،

323
00:16:04,454 --> 00:16:07,002
این که بگوید یک سانحه از طرف خداست و بهمین خاطر خوب است،

324
00:16:07,002 --> 00:16:08,693
یک گردن شکسته خوب است.

325
00:16:08,693 --> 00:16:11,953
یک نفر میتواند بگوید که یک چیز بد نفرت انگیز است،

326
00:16:11,953 --> 00:16:16,075
اما این دنیای طبیعی هنوز افتخارات زیادی دارد.

327
00:16:16,075 --> 00:16:21,101
میخواستم به او بگویم که ، آخرسر، حکم ما روشن است:

328
00:16:21,101 --> 00:16:24,328
ما باید از اقبال بد فراتر رویم.

329
00:16:24,328 --> 00:16:27,354
ما باید در خوب باشیم و از خوبی لذت ببریم،

330
00:16:27,354 --> 00:16:33,238
از مطالعه ، کار، کاوشگری و دوستی-- آه،

331
00:16:33,238 --> 00:16:37,007
دوستی-- و جامعه و عشق لذت ببریم.

332
00:16:37,007 --> 00:16:39,766
اما بيشتر از همه، دلم میخواست به او چيزى را

333
00:16:39,766 --> 00:16:42,135
بگويم كه هرمان ملويل ( رماننویس، شاعر انگلیسی) نوشت،

334
00:16:42,135 --> 00:16:45,062
اين كه «براى لذت بردن واقعی از گرماى بدنی،

335
00:16:45,062 --> 00:16:48,119
قسمت كوچكى از آن بايد سرد باشد،

336
00:16:48,119 --> 00:16:50,422
زيرا هيچ خصوصيتى در اين جهان نيست

337
00:16:50,422 --> 00:16:53,714
كه صرفاً نقطه مقابل آن نباشد.»

338
00:16:53,714 --> 00:16:56,155
بله، نقطه مقابل.

339
00:16:56,155 --> 00:16:58,494
اگر به آن چيزى كه نداريد آگاه باشيد،

340
00:16:58,494 --> 00:17:01,722
شايد به راستى نسبت به آنچه كه داريد آگاه باشيد،

341
00:17:01,722 --> 00:17:05,616
و اگر خدايان مهربان باشند، شايد شما واقعاً از آنچه که داريد لذت ببريد.

342
00:17:05,616 --> 00:17:08,045
آن تک هدیهای باشد که ممکن است شما دریافت کنید

343
00:17:08,045 --> 00:17:11,016
اگر شما از شیوه های موجود رنج میبرید.

344
00:17:11,016 --> 00:17:13,345
شما مرگ را میشناسید، و بنابراین شاید هر روز صبح را

345
00:17:13,345 --> 00:17:15,375
با شیپورآماده باش زندگی، بیدار میشوید.

346
00:17:15,375 --> 00:17:16,970
بخشی از شما سرد است،

347
00:17:16,970 --> 00:17:20,469
و خب شاید بخش دیگرصادقانه از چیزی که قرار است که گرم باشد لذت میبرد،

348
00:17:20,469 --> 00:17:23,391
یا حتی از سرد بودن لذت میبرد.

349
00:17:23,391 --> 00:17:25,415
وقتى يك صبح، سالها پس از سانحه،

350
00:17:25,415 --> 00:17:28,198
روى سنگی قدم گذاشتم و زیر پای چپم

351
00:17:28,198 --> 00:17:31,661
لذت سرما را حس کردم، عصبها بالاخره بیدار شدند،

352
00:17:31,661 --> 00:17:36,948
نشاط بخش بود، خوشی از برف.

353
00:17:36,948 --> 00:17:40,184
اما اين چيزها را به عابد نگفتم.

354
00:17:40,184 --> 00:17:44,985
تنها به او گفتم كه او يك مرد را كشته بود، نه دو نفر.

355
00:17:44,985 --> 00:17:49,459
به او نام آن مرد را گفتم.

356
00:17:49,459 --> 00:17:53,272
و سپس گفتم، "خداحافظ."

357
00:17:53,272 --> 00:17:55,189
متشكرم.

358
00:17:55,189 --> 00:18:01,924
(تشويق)

359
00:18:01,924 --> 00:18:04,660
خيلى متشكرم.

360
00:18:04,660 --> 00:18:08,660
(تشويق)