1
00:00:06,463 --> 00:00:09,482
Πριν από ένα χρόνο, νοίκιασα ένα αυτοκίνητο στην Ιερουσαλήμ

2
00:00:09,482 --> 00:00:11,674
προκειμένου να αναζητήσω έναν άνδρα τον οποίο δεν είχα γνωρίσει ποτέ

3
00:00:11,674 --> 00:00:13,810
αλλά μου είχε αλλάξει τη ζωή.

4
00:00:13,810 --> 00:00:16,555
Δεν είχα το τηλέφωνο του για να τον ενημερώσω πως έρχομαι.

5
00:00:16,555 --> 00:00:19,056
Δε γνώριζα την ακριβή του διεύθυνση,

6
00:00:19,056 --> 00:00:21,671
αλλά ήξερα το όνομά του, Άμπεντ,

7
00:00:21,671 --> 00:00:26,323
ήξερα πως ζούσε σε μία πόλη 15.000 κατοίκων, 
στην Κφαρ Κάρα,

8
00:00:26,323 --> 00:00:31,134
και ήξερα πως πριν από 21 χρόνια, έξω από την ιερή αυτή πόλη

9
00:00:31,134 --> 00:00:33,355
μου προκάλεσε κάταγμα στον αυχένα.

10
00:00:33,355 --> 00:00:37,619
Έτσι λοιπόν, ένα συννεφιασμένο πρωινό του Ιανουαρίου, κατευθύνθηκα βόρεια

11
00:00:37,619 --> 00:00:42,325
με μία ασημί Σεβρολέ για να βρω έναν άνδρα, αλλά και την εσωτερική μου ηρεμία.

12
00:00:42,325 --> 00:00:45,197
Ο δρόμος ήταν κατηφορικός και βγήκα από την Ιερουσαλήμ.

13
00:00:45,197 --> 00:00:47,837
Έπειτα έστριψα στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου το μπλε του φορτηγό,

14
00:00:47,837 --> 00:00:50,163
γεμάτο με τέσσερις τόνους πλακάκια δαπέδου,

15
00:00:50,163 --> 00:00:52,981
είχε κατευθυνθεί με μεγάλη ταχύτητα προς την πίσω αριστερή γωνία

16
00:00:52,981 --> 00:00:56,119
του μικρού λεωφορείου στο οποίο επέβαινα.

17
00:00:56,119 --> 00:00:58,773
Ήμουν 19 ετών.

18
00:00:58,773 --> 00:01:02,100
Είχα ψηλώσει 12,5 εκατοστά και είχα κάνει περί τα 20.000 push ups

19
00:01:02,100 --> 00:01:05,044
μέσα σε οκτώ μήνες και τη βραδιά πριν το τροχαίο,

20
00:01:05,044 --> 00:01:07,210
απολάμβανα το νέο σώμα μου,

21
00:01:07,210 --> 00:01:09,351
έπαιζα μπάσκετ με φίλους

22
00:01:09,351 --> 00:01:11,457
μέχρι τα ξημερώματα μιας ημέρας του Μαίου.

23
00:01:11,457 --> 00:01:14,152
Χτυπούσα τη μπάλα με το μεγάλο δεξί μου χέρι

24
00:01:14,152 --> 00:01:18,497
και όταν το χέρι μου έφτανε το καλάθι, αισθανόμουν αήττητος.

25
00:01:18,497 --> 00:01:22,343
Είχα πάρει το λεωφορείο για να πάω να πάρω την πίτσα που είχα κερδίσει στο γήπεδο.

26
00:01:22,343 --> 00:01:24,891
Δεν είδα τον Άμπεντ να πλησιάζει.

27
00:01:24,891 --> 00:01:27,263
Από τη θέση μου, ατένιζα μία πέτρινη πόλη

28
00:01:27,263 --> 00:01:30,249
πάνω σ' ένα λόφο, να λάμπει στον ήλιο του μεσημεριού,

29
00:01:30,249 --> 00:01:32,725
όταν από πίσω ακούστηκε ένας έντονος θόρυβος,

30
00:01:32,725 --> 00:01:35,642
δυνατός και βίαιος σαν έκρηξη βόμβας.

31
00:01:35,642 --> 00:01:38,118
Το κεφάλι μου τραβήχτηκε προς τα πίσω πάνω από το κόκκινο κάθισμά μου.

32
00:01:38,118 --> 00:01:41,204
Το τύμπανό μου έσπασε. Τα παπούτσια μου πετάχτηκαν από τα πόδια μου.

33
00:01:41,204 --> 00:01:44,458
Κι εγώ πετάχτηκα, το κεφάλι μου στηριζόταν σε σπασμένα κόκκαλα

34
00:01:44,458 --> 00:01:48,674
και όταν προσγειώθηκα ήμουν τετραπληγικός.

35
00:01:48,674 --> 00:01:51,095
Τους επόμενους μήνες, έμαθα να αναπνέω χωρίς βοήθεια,

36
00:01:51,095 --> 00:01:54,100
έπειτα έμαθα να κάθομαι, να στέκομαι και να περπατώ,

37
00:01:54,100 --> 00:01:56,568
αλλά το σώμα μου ήταν χωρισμένο κάθετα.

38
00:01:56,568 --> 00:02:00,029
Ήμουν ημιπληγικός, και στο σπίτι μου στη Νέα Υόρκη,

39
00:02:00,029 --> 00:02:04,664
χρησιμοποιούσα αναπηρικό καρότσι για τέσσερα χρόνια, καθόλη τη διάρκεια των σπουδών μου.

40
00:02:04,664 --> 00:02:08,142
Οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και επέστρεψα στην Ιερουσαλήμ για ένα χρόνο.

41
00:02:08,142 --> 00:02:11,020
Εκεί σηκώθηκα για τα καλά από το καρότσι,

42
00:02:11,020 --> 00:02:13,979
έγειρα πάνω στο μπαστούνι μου και έριξα μια ματιά στο παρελθόν,

43
00:02:13,979 --> 00:02:16,960
βρήκα όλους τους συνεπιβάτες μου στο λεωφορείο,

44
00:02:16,960 --> 00:02:19,751
αλλά και φωτογραφίες από το δυστύχημα,

45
00:02:19,751 --> 00:02:22,762
και όταν είδα αυτή τη φωτογραφία,

46
00:02:24,208 --> 00:02:27,569
δεν είδα ένα αιμόφυρτο και ακίνητο σώμα.

47
00:02:27,569 --> 00:02:31,316
Είδα τον υγιή όγκο ενός αριστερού δελτοειδή,

48
00:02:31,316 --> 00:02:33,632
και θρήνησα την απώλειά του,

49
00:02:33,632 --> 00:02:36,018
θρήνησα όλα όσα δεν είχα ακόμη κάνει,

50
00:02:36,018 --> 00:02:39,910
και τα οποία θα ήταν αδύνατον πια να κάνω.

51
00:02:43,897 --> 00:02:46,274
Τότε διάβασα την κατάθεση του Άμπεντ

52
00:02:46,274 --> 00:02:48,490
το πρωινό της επομένης του δυστυχήματος,

53
00:02:48,490 --> 00:02:52,372
ότι κατευθυνόταν προς την Ιερουσαλήμ στη δεξιά λωρίδα του δρόμου.

54
00:02:52,372 --> 00:02:55,327
Διαβάζοντας τα λόγια του, μου ήρθαν δάκρυα οργής.

55
00:02:55,327 --> 00:02:58,827
Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα οργή προς αυτόν τον άνδρα,

56
00:02:58,827 --> 00:03:01,650
ως απόρροια σκέψεων που πίστευα πως μπορούν να μετουσιωθούν σε πράξεις.

57
00:03:01,650 --> 00:03:03,773
Σε αυτό το κομμάτι χαρτί,

58
00:03:03,773 --> 00:03:07,326
το δυστύχημα δεν είχε συμβεί ακόμη.

59
00:03:07,326 --> 00:03:09,415
O Άμπεντ μπορούσε ακόμη να στρίψει προς τα αριστερά

60
00:03:09,415 --> 00:03:12,799
έτσι ώστε να τον δω να με προσπερνάει από το παράθυρό μου

61
00:03:12,799 --> 00:03:15,241
και εγώ να μην πάθω τίποτα.

62
00:03:15,241 --> 00:03:19,099
«Πρόσεχε, Άμπεντ, πρόσεχε. Κόψε ταχύτητα.»

63
00:03:19,099 --> 00:03:21,412
Ο Άμπεντ όμως δεν έκοψε ταχύτητα,

64
00:03:21,412 --> 00:03:25,220
και στο κομμάτι αυτό χαρτί, ο αυχένας μου υπέστη και πάλι κάταγμα

65
00:03:25,220 --> 00:03:29,223
και για άλλη μία φορά, δεν μπορούσα να νιώσω θυμό.

66
00:03:29,223 --> 00:03:31,623
Αποφάσισα να βρω τον Άμπεντ,

67
00:03:31,623 --> 00:03:33,363
και όταν τον βρήκα,

68
00:03:33,363 --> 00:03:36,916
απάντησε στο εβραϊκό μου «γεια» τόσο ατάραχα,

69
00:03:36,916 --> 00:03:39,091
που θα πίστευε κανείς πως περίμενε το τηλεφώνημά μου.

70
00:03:39,091 --> 00:03:41,465
Ίσως να το περίμενε.

71
00:03:41,465 --> 00:03:44,638
Δεν ανέφερα στον Άμπεντ το μητρώο του στην τροχαία --

72
00:03:44,638 --> 00:03:48,419
27 παραβάσεις μέχρι τα 25 του,

73
00:03:48,419 --> 00:03:53,110
η τελευταία, το ό,τι δε χαμήλωσε ταχύτητα εκείνη τη μέρα του Μαίου --

74
00:03:53,110 --> 00:03:55,203
και δεν ανέφερα το δικό μου ιστορικό --

75
00:03:55,203 --> 00:03:56,911
την τετραπληγία και τους καθετήρες,

76
00:03:56,911 --> 00:03:59,432
την ανασφάλεια και την απώλεια --

77
00:03:59,432 --> 00:04:02,124
και όταν ο Άμπεντ συνέχισε να μιλά για το πόσο είχε τραυματιστεί στο δυστύχημα,

78
00:04:02,124 --> 00:04:04,484
δεν του είπα πως ήξερα από την αναφορά της αστυνομίας

79
00:04:04,484 --> 00:04:07,187
πως δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά.

80
00:04:07,187 --> 00:04:10,920
Είπα πως ήθελα να συναντηθούμε.

81
00:04:10,920 --> 00:04:13,563
Ο Άμπεντ είπε να τον ξανακαλέσω μερικές βδομάδες αργότερα,

82
00:04:13,563 --> 00:04:16,139
και όταν το έκανα και ένα ηχογραφημένο μήνυμα με ενημέρωσε

83
00:04:16,139 --> 00:04:18,412
πως ο αριθμός εκείνος δεν ίσχυε πια,

84
00:04:18,412 --> 00:04:23,388
σταμάτησα να σκέφτομαι τον Άμπεντ και το δυστύχημα.

85
00:04:23,388 --> 00:04:25,618
Πέρασαν πολλά χρόνια.

86
00:04:25,618 --> 00:04:29,887
Περπατούσα με το μπαστούνι μου και την επιστραγαλίδα και ένα σακίδιο

87
00:04:29,887 --> 00:04:32,557
σε ταξίδια σε έξι ηπείρους.

88
00:04:32,557 --> 00:04:35,996
Έπαιζα κάθε βδομάδα σε παιχνίδια σόφτμπολ

89
00:04:35,996 --> 00:04:38,224
τα οποία είχα ο ίδιος οργανώσει στο Σέντραλ Παρκ,

90
00:04:38,224 --> 00:04:41,137
και στη Νέα Υόρκη όπου έμενα, έγινα δημοσιογράφος και συγγραφέας

91
00:04:41,137 --> 00:04:45,223
και πληκτρολογούσα εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις 
μ' ένα δάχτυλο.

92
00:04:45,223 --> 00:04:47,730
Ένας φίλος μου επεσήμανε πως όλες οι σημαντικές μου ιστορίες

93
00:04:47,730 --> 00:04:50,622
καθρέφτιζαν τη δική μου, κάθε μία εστίαζε στη ζωή ενός ανθρώπου

94
00:04:50,622 --> 00:04:52,982
η οποία είχε αλλάξει μέσα σε μία στιγμή,

95
00:04:52,982 --> 00:04:55,803
αν όχι λόγω κάποιου δυστυχήματος, τότε λόγω κάποιας κληρονομιάς,

96
00:04:55,803 --> 00:04:58,436
ενός χτυπήματος με μπαστούνι, λόγω μιας φωτογραφίας ή μίας σύλληψης.

97
00:04:58,436 --> 00:05:02,410
Όλοι μας είχαμε ένα πριν και ένα μετά.

98
00:05:02,410 --> 00:05:05,513
Προσπαθούσα απ' ό,τι φαίνεται να συμφιλιωθώ με τη μοίρα μου μέσα από το έργο μου.

99
00:05:05,513 --> 00:05:09,686
Ωστόσο, ο Άμπεντ ήταν το τελευταία που σκεπτόμουν, όταν πέρυσι,

100
00:05:09,686 --> 00:05:12,476
επέστρεψα στο Ισραήλ για να γράψω για το δυστύχημα,

101
00:05:12,476 --> 00:05:15,108
και το βιβλίο το οποίο έγραψα, «Μισή ζωή»,

102
00:05:15,108 --> 00:05:18,056
είχε σχεδόν ολοκληρωθεί όταν συνειδητοποίησα

103
00:05:18,056 --> 00:05:20,493
πως ήθελα ακόμη να συναντήσω τον Άμπεντ

104
00:05:20,493 --> 00:05:23,400
και κατάλαβα επιτέλους το γιατί:

105
00:05:23,400 --> 00:05:28,729
για να ακούσω τον άνθρωπο αυτό να λέει μια λέξη: «Συγγνώμη».

106
00:05:28,729 --> 00:05:31,647
Ο κόσμος ζητά συγγνώμη και για πιο απλά πράγματα.

107
00:05:31,647 --> 00:05:34,459
Κι έτσι ζήτησα από έναν αστυνομικό να μου επιβεβαιώσει πως ο Άμπεντ έμενε ακόμη

108
00:05:34,459 --> 00:05:36,676
κάπου στην ίδια πόλη

109
00:05:36,676 --> 00:05:39,748
και κατευθύνθηκα οδικώς προς τα εκεί με ένα κίτρινο τριαντάφυλλο σε γλάστρα στην πίσω θέση,

110
00:05:39,748 --> 00:05:43,741
όταν ξαφνικά τα λουλούδια μου φάνηκαν γελοία επιλογή δώρου.

111
00:05:43,741 --> 00:05:47,123
Τι να προσφέρεις όμως στον άνθρωπο που σου έσπασε τον αυχένα;

112
00:05:47,123 --> 00:05:51,205
(Γέλια)

113
00:05:51,205 --> 00:05:53,351
Έφτασα στην πόλη Άμπου Γκος,

114
00:05:53,351 --> 00:05:55,410
και αγόρασα ένα κουτί με λουκούμια,

115
00:05:55,410 --> 00:05:59,599
φυστίκια με ροδόνερο. Καλύτερα.

116
00:05:59,599 --> 00:06:03,012
Πίσω στον αυτοκινητόδρομο 1, οραματιζόμουν αυτό που με περίμενε.

117
00:06:03,012 --> 00:06:07,194
Τον Άμπεντ να με αγκαλιάζει. Τον Άμπεντ να με φτύνει.

118
00:06:07,194 --> 00:06:11,391
Τον Άμπεντ να λέει, «Συγγνώμη».

119
00:06:11,391 --> 00:06:14,417
Άρχισα τότε να αναρωτιέμαι, όπως το είχα κάνει τόσες φορές στο παρελθόν,

120
00:06:14,417 --> 00:06:15,655
πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου

121
00:06:15,655 --> 00:06:17,061
αν ο άνθρωπος αυτός δε με είχε τραυματίσει,

122
00:06:17,061 --> 00:06:20,942
αν τα γονίδιά μου είχαν βιώσει μία διαφορετική εμπειρία.

123
00:06:20,942 --> 00:06:23,155
Ποιος ήμουν;

124
00:06:23,155 --> 00:06:25,972
Ήμουν αυτός που ήμουν πριν το τροχαίο,

125
00:06:25,972 --> 00:06:30,033
προτού ο δρόμος αυτός να χωρίσει τη ζωή μου στα δύο σαν ανοιχτό βιβλίο;

126
00:06:30,033 --> 00:06:32,322
Με καθόριζε αυτό που μου είχε συμβεί;

127
00:06:32,322 --> 00:06:36,715
Ήμαστε όλοι το αποτέλεσμα των όσων μας είχαν κάνει, των όσων είχαν κάνει για μας,

128
00:06:36,715 --> 00:06:39,055
η απιστία ενός γονέα ή συζύγου,

129
00:06:39,055 --> 00:06:41,242
τα χρήματα που κληρονομήσαμε;

130
00:06:41,242 --> 00:06:45,380
Ή μήπως είμασταν τα σώματά μας, με τα όσα κληρονομούν και τις ελλείψεις που έχουν;

131
00:06:45,380 --> 00:06:48,345
Είχα την αίσθηση πως δεν μπορούσαμε να είμαστε τίποτε περισσότερο από γονίδια και εμπειρίες,

132
00:06:48,345 --> 00:06:51,835
πώς όμως να διαχωρίσεις το ένα από το άλλο;

133
00:06:51,835 --> 00:06:54,677
Ο Γέιτς έθεσε το ίδιο αυτό καθολικό ερώτημα,

134
00:06:54,677 --> 00:06:57,871
«Ω σώμα που λικνίζεσαι με την μουσική, ω λαμπερή ματιά,

135
00:06:57,871 --> 00:07:04,186
πώς ξεχωρίζει κανείς το χορευτή από το χορό;»

136
00:07:04,186 --> 00:07:06,445
Είχα ήδη οδηγήσει για μία ώρα

137
00:07:06,445 --> 00:07:10,172
όταν κοίταξα στον καθρέφτη του οδηγού και είδα το λαμπερό μου βλέμμα.

138
00:07:10,172 --> 00:07:13,981
Το φως που είχαν τα μάτια μου όσο είχαν μπλε χρώμα.

139
00:07:13,981 --> 00:07:16,539
Τις προδιαθέσεις και τις παρορμήσεις που με ωθούσαν

140
00:07:16,539 --> 00:07:19,749
ως βρέφος να προσπαθώ να πέσω από μία βάρκα σε μια λίμνη του Σικάγο,

141
00:07:19,749 --> 00:07:21,389
που με ωθούσαν ως έφηβο

142
00:07:21,389 --> 00:07:25,810
να πηδήξω στα αφιλόξενα νερά του κόλπου του Κέιπ Κοντ μετά από έναν τυφώνα.

143
00:07:25,810 --> 00:07:28,400
Είδα, επίσης, στην αντανάκλασή μου

144
00:07:28,400 --> 00:07:30,247
πως, αν ο Άμπεντ δε με είχε τραυματίσει,

145
00:07:30,247 --> 00:07:33,234
θα ήμουν τώρα, κατά πάσα πιθανότητα, γιατρός

146
00:07:33,234 --> 00:07:36,757
και σύζυγος και πατέρας.

147
00:07:36,757 --> 00:07:39,235
Θα με απασχολούσαν λιγότερο ο χρόνος και ο θάνατος

148
00:07:39,235 --> 00:07:41,056
και, βεβαίως, δε θα ήμουν ανάπηρος,

149
00:07:41,056 --> 00:07:44,564
και δε θα υπέφερα από τα χιλιάδες βέλη που μου εκτόξευσε η μοίρα μου.

150
00:07:44,564 --> 00:07:47,219
Το συχνό σφίξιμο των δακτύλων μου, τα θραύσματα στα δόντια μου

151
00:07:47,219 --> 00:07:49,565
τα απέκτησα δαγκώνοντας όλα αυτά

152
00:07:49,565 --> 00:07:52,346
που δεν ανοίγουν μόνο μ' ένα χέρι.

153
00:07:52,346 --> 00:07:57,785
Ο χορευτής και ο χορός ήταν αναπόδραστα συνδεδεμένοι.

154
00:07:57,785 --> 00:07:59,911
Κόντευε 11 όταν βγήκα προς τα δεξιά από τον αυτοκινητόδρομο

155
00:07:59,911 --> 00:08:02,070
προς Αφούλα και πέρασα μπροστά από ένα μεγάλο λατομείο

156
00:08:02,070 --> 00:08:04,523
και σύντομα ήμουν στην Κφαρ Κάρα.

157
00:08:04,523 --> 00:08:06,986
Ένιωσα ταραγμένος.

158
00:08:06,986 --> 00:08:10,789
Όμως στο ραδιόφωνο έπαιζαν Σοπέν, επτά υπέροχες μαζούρκες

159
00:08:10,789 --> 00:08:13,019
και σταμάτησα σε ένα χώρος στάθμευσης 
δίπλα σ' ένα βενζινάδικο

160
00:08:13,019 --> 00:08:16,360
για να τις ακούσω και να ηρεμήσω.

161
00:08:16,360 --> 00:08:18,592
Μου έχουν πει πως στις αραβικές πόλεις,

162
00:08:18,592 --> 00:08:20,797
αρκεί να αναφέρεις το όνομα κάποιου σ' έναν ντόπιο

163
00:08:20,797 --> 00:08:23,077
και θα το αναγνωρίσει.

164
00:08:23,077 --> 00:08:25,087
Και ανέφερα τον Άμπεντ και τον εαυτό μου,

165
00:08:25,087 --> 00:08:27,445
επισημαίνοντας επίτηδες πως ερχόμουν εν ειρήνη,

166
00:08:27,445 --> 00:08:29,581
στους ανθρώπους της πόλης,

167
00:08:29,581 --> 00:08:32,864
όταν συνάντησα τον Μοχάμεντ έξω από ένα ταχυδρομείο το μεσημέρι.

168
00:08:32,864 --> 00:08:35,306
Με άκουσε.

169
00:08:35,306 --> 00:08:38,130
Ξέρετε, κυρίως όταν μιλούσα με άλλους ανθρώπους

170
00:08:38,130 --> 00:08:42,070
αναρωτιόμουν που τελείωνα εγώ και που ξεκινούσε 
η αναπηρία μου,

171
00:08:42,070 --> 00:08:44,948
καθώς πολύ άνθρωποι μου έλεγαν πράγματα που δεν έλεγαν σε άλλους.

172
00:08:44,948 --> 00:08:47,254
Πολλοί έκλαιγαν.

173
00:08:47,254 --> 00:08:49,898
Και μία μέρα, όταν μία γυναίκα που συνάντησα 
στο δρόμο έκανε το ίδιο

174
00:08:49,898 --> 00:08:51,794
και αργότερα τη ρώτησα γιατί,

175
00:08:51,794 --> 00:08:53,768
μου είπε, απ' όσο μπορούσε να καταλάβει, 
τα δάκρυά της

176
00:08:53,768 --> 00:08:57,044
είχαν να κάνουν με το γεγονός πως ήμουν ευτυχισμένος και γερός,

177
00:08:57,044 --> 00:08:59,731
αλλά ταυτόχρονα και ευάλωτος.

178
00:08:59,731 --> 00:09:02,014
Άκουσα τα λόγια της. Υποθέτω πως ήταν αληθινά.

179
00:09:02,014 --> 00:09:04,276
Ήμουν ο εαυτός μου,

180
00:09:04,276 --> 00:09:06,430
αλλά πλέον ήμουν ο εαυτός μου παρότι κουτσαίνω,

181
00:09:06,430 --> 00:09:10,592
και αυτό, υποθέτω, ήταν που με προσδιόριζε πλέον.

182
00:09:10,592 --> 00:09:12,394
Σε κάθε περίπτωση, ο Μοχάμεντ μου είπε

183
00:09:12,394 --> 00:09:15,175
κάτι το οποίο ίσως να μην έλεγε σε κανέναν άλλο άγνωστο.

184
00:09:15,175 --> 00:09:19,286
Με οδήγησε σε ένα σπίτι βαμμένο με στόκο στο χρώμα της κρέμας και μετά έφυγε με το αυτοκίνητο.

185
00:09:19,286 --> 00:09:21,984
Και καθώς συλλογιζόμουν τι να πω,

186
00:09:21,984 --> 00:09:25,418
με προσέγγισε μία γυναίκα η οποία φορούσε μαύρη εσάρπα και μαύρα ρούχα.

187
00:09:25,418 --> 00:09:27,798
Κατέβηκα από το αυτοκίνητό μου και είπα «Σαλόμ,»

188
00:09:27,798 --> 00:09:29,835
είπα ποιος ήμουν,

189
00:09:29,835 --> 00:09:31,264
και εκείνη μου είπε πως ο σύζυγός της, ο Άμπεντ

190
00:09:31,264 --> 00:09:34,116
θα επέστρεφε σπίτι από τη δουλειά σε τέσσερις ώρες.

191
00:09:34,116 --> 00:09:36,632
Τα εβραϊκά της δεν ήταν πολύ καλά και αργότερα μου εξομολογήθηκε

192
00:09:36,632 --> 00:09:39,772
πως νόμιζε πως είχα έρθει να εγκαταστήσω
τη σύνδεση για το ίντερνετ.

193
00:09:39,772 --> 00:09:43,496
(Γέλια)

194
00:09:43,496 --> 00:09:46,521
Έφυγα με το αυτοκίνητο και επέστρεψα στις 16:30,

195
00:09:46,521 --> 00:09:47,797
ευγνώμων για το μιναρέ στο βάθος του δρόμου

196
00:09:47,797 --> 00:09:50,331
που με βοήθησε να ξαναβρώ το σημείο.

197
00:09:50,331 --> 00:09:52,428
Καθώς πλησίαζα την μπροστινή πόρτα,

198
00:09:52,428 --> 00:09:55,853
ο Άμπεντ με είδε, με το τζιν, την μπλούζα μου και το μπαστούνι,

199
00:09:55,853 --> 00:10:00,639
και εγώ είδα τον Άμπεντ, έναν συνηθισμένο άνδρα μετρίου αναστήματος.

200
00:10:00,639 --> 00:10:03,662
Φορούσε ρούχα σε μαύρο και άσπρο: παπούτσια πάνω από κάλτσες,

201
00:10:03,662 --> 00:10:05,761
μία φθαρμένη φόρμα, ένα εμπριμέ πουλόβερ,

202
00:10:05,761 --> 00:10:09,073
ένα ριγέ σκουφί τραβηγμένο μέχρι το μέτωπο.

203
00:10:09,073 --> 00:10:11,570
Με περίμενε. Ο Μοχάμεντ είχε τηλεφωνήσει.

204
00:10:11,570 --> 00:10:15,853
Κι έτσι αμέσως, σφίξαμε τα χέρια και χαμογελάσαμε

205
00:10:15,853 --> 00:10:17,940
και του έδωσα το δώρο μου,

206
00:10:17,940 --> 00:10:19,331
και εκείνος με καλωσόρισε στο σπίτι του

207
00:10:19,331 --> 00:10:22,744
και καθίσαμε δίπλα-δίπλα σ' έναν υφασμάτινο καναπέ.

208
00:10:22,744 --> 00:10:25,505
Και τότε ο Άμπεντ συνέχισε αμέσως

209
00:10:25,505 --> 00:10:27,361
την αξιοθρήνητη ιστορία, την οποία ξεκίνησε στο τηλέφωνο

210
00:10:27,361 --> 00:10:30,325
πριν από 16 χρόνια.

211
00:10:30,325 --> 00:10:33,630
Είχε κάνει μόλις επέμβαση στα μάτια του, είπε.

212
00:10:33,630 --> 00:10:35,827
Είχε κι εκείνος προβλήματα με τα πλευρά του και τα πόδια του,

213
00:10:35,827 --> 00:10:38,369
και, α ναι, είχε χάσει τα δόντια του στο ατύχημα.

214
00:10:38,369 --> 00:10:41,340
Με ρώτησε αν ήθελα να τον δω να βγάζει τη μασέλα.

215
00:10:41,340 --> 00:10:43,870
Ο Άμπεντ μετά σηκώθηκε και άναψε την τηλεόραση

216
00:10:43,870 --> 00:10:46,728
για να μην είμαι μόνος μου όταν θα έβγαινε από το δωμάτιο,

217
00:10:46,728 --> 00:10:48,967
και επέστρεψε με φωτογραφίες πόλαροϊντ από το δυστύχημα

218
00:10:48,967 --> 00:10:51,577
και την παλιά του άδεια οδήγησης.

219
00:10:51,577 --> 00:10:55,384
«Ήμουν όμορφος», είπε.

220
00:10:55,384 --> 00:10:57,562
Στρέψαμε το βλέμμα μας στην μεταλλική κούπα του.

221
00:10:57,562 --> 00:11:00,318
Ο Άμπεντ ήταν μέτριας εμφάνισης,

222
00:11:00,318 --> 00:11:04,110
με πυκνά μαύρα μαλλιά, γεμάτο πρόσωπο και μακρύ λαιμό.

223
00:11:04,110 --> 00:11:07,047
Αυτός ήταν ο νεαρός, ο οποίος στις 16 Μαίου 1990

224
00:11:07,047 --> 00:11:09,196
είχε σπάσει δύο αυχένες, συμπεριλαμβανομένου του δικού μου,

225
00:11:09,196 --> 00:11:13,144
είχε τραυματίσει έναν εγκέφαλο και αφαιρέσει μία ζωή.

226
00:11:13,144 --> 00:11:15,743
21 χρόνια μετά, ήταν πλέον πιο αδύνατος από τη γυναίκα του,

227
00:11:15,743 --> 00:11:17,492
το δέρμα του προσώπου του χαλαρό,

228
00:11:17,492 --> 00:11:20,223
και κοιτάζοντας τον Άμπεντ να κοιτάζει τον νεαρό εαυτό του

229
00:11:20,223 --> 00:11:22,606
θυμήθηκα που κοιτούσα τη δική μου φωτογραφία του νεαρού εαυτού μου

230
00:11:22,606 --> 00:11:26,932
μετά το δυστύχημα και αναγνώρισα τη λαχτάρα που ένιωσε.

231
00:11:26,932 --> 00:11:31,049
«Το ατύχημα άλλαξε τη ζωή και των δύο μας», είπα.

232
00:11:31,049 --> 00:11:33,777
Ο Άμπεντ έπειτα μου έδειξε μία φωτογραφία του κατεστραμμένου του φορτηγού,

233
00:11:33,777 --> 00:11:36,365
και είπε πως για το ατύχημα έφταιγε ο οδηγός ενός λεωφορείου

234
00:11:36,365 --> 00:11:39,538
στην αριστερή λωρίδα, ο οποίος δεν τον άφηνε να περάσει.

235
00:11:39,538 --> 00:11:42,260
Δεν ήθελα να κάνω ανασκόπηση του δυστυχήματος με τον Άμπεντ.

236
00:11:42,260 --> 00:11:44,029
Ήλπιζα για κάτι πιο απλό:

237
00:11:44,029 --> 00:11:48,834
να φάμε λουκούμια με δύο κουβέντες και μετά να αναχωρήσω.

238
00:11:48,834 --> 00:11:51,423
Και γι' αυτό δεν επεσήμανα πως στην κατάθεσή του

239
00:11:51,423 --> 00:11:53,469
το πρωινό μετά το δυστύχημα,

240
00:11:53,469 --> 00:11:55,854
ο Άμπεντ δεν ανέφερε καν τον οδηγό του λεωφορείου.

241
00:11:55,854 --> 00:11:59,218
Αλλά όχι, δεν είπα τίποτα. Δεν είπα τίποτα επειδή δεν είχα έρθει για να ακούσω κάποια αλήθεια.

242
00:11:59,218 --> 00:12:02,226
Είχα έρθει για μεταμέλειεα.

243
00:12:02,226 --> 00:12:04,382
Κι έτσι άρχισα να αναζητώ τη μεταμέλεια

244
00:12:04,382 --> 00:12:06,667
και πέταξα την αλήθεια απ' το παράθυρο.

245
00:12:06,667 --> 00:12:09,793
«Καταλαβαίνω». είπα, «πως δε έφταιγες εσύ για το δυστύχημα,

246
00:12:09,793 --> 00:12:14,182
αλλά δεν αισθάνεσαι λύπη για τους ανθρώπους που υπέφεραν;»

247
00:12:14,182 --> 00:12:16,577
Ο Άμπεντ είπε δύο λέξεις.

248
00:12:16,577 --> 00:12:20,369
«Ναι, υπέφερα.»

249
00:12:20,369 --> 00:12:23,305
Έπειτα ο Άμπεντ μου είπε για ποιο λόγο υπέφερε.

250
00:12:23,305 --> 00:12:26,444
Είχε ζήσει μία άσωτη ζωή πριν από το ατύχημα,

251
00:12:26,444 --> 00:12:28,773
και επομένως ο Θεός είχε διατάξει το ατύχημα,

252
00:12:28,773 --> 00:12:32,596
ενώ τώρα, είπε, ήταν θρησκευόμενος και ο Θεός ευχαριστημένος.

253
00:12:32,596 --> 00:12:35,737
Και τότε ο Θεός έκανε την παρέμβασή του:

254
00:12:35,737 --> 00:12:38,511
μία είδηση στην τηλεόραση για ένα τροχαίο που ώρες πριν

255
00:12:38,511 --> 00:12:41,283
είχε παρασύρει στο θάνατο τρεις ανθρώπους στα βόρεια της χώρας.

256
00:12:41,283 --> 00:12:43,656
Κοιτάξαμε τα συντρίμμια.

257
00:12:43,656 --> 00:12:46,677
«Περίεργο,» είπα.

258
00:12:46,677 --> 00:12:49,462
«Περίεργο,» συμφώνησε.

259
00:12:49,462 --> 00:12:52,157
Έκανα τη σκέψη πως εκεί, στην οδό 804,

260
00:12:52,157 --> 00:12:54,287
υπήρχαν υπαίτιοι και θύματα,

261
00:12:54,287 --> 00:12:56,023
δυάδες τις οποίες ένωνε ένα δυστύχημα.

262
00:12:56,023 --> 00:12:58,484
Κάποιοι, όπως και ο Άμπεντ, θα ξεχάσουν την ημερομηνία.

263
00:12:58,484 --> 00:13:01,694
Κάποιοι, όπως κι εγώ, θα τη θυμούνται.

264
00:13:01,694 --> 00:13:04,819
Το ρεπορτάζ ολοκληρώθηκε και ο Άμπεντ μίλησε.

265
00:13:04,819 --> 00:13:07,192
«Είναι κρίμα,» είπε, «που η αστυνομία

266
00:13:07,192 --> 00:13:12,086
σε αυτήν τη χώρα δεν είναι πιο αυστηρή με τους κακούς οδηγούς.»

267
00:13:12,086 --> 00:13:15,114
Έμεινα εμβρόντητος.

268
00:13:15,114 --> 00:13:17,893
Ο Άμπεντ είχε πει κάτι αξιοσημείωτο.

269
00:13:17,893 --> 00:13:21,359
Ανέβαζε αυτό άραγε το βαθμό απαλλαγής του από την ευθύνη για το ατύχημα;

270
00:13:21,359 --> 00:13:23,261
Ήταν δείγμα ενοχής, ένας ισχυρισμός

271
00:13:23,261 --> 00:13:25,644
πως θα έπρεπε να τον έχουν βάλει στη φυλακή για περισσότερο καιρό;

272
00:13:25,644 --> 00:13:29,256
Είχε εκτίσει εξάμηνη ποινή στη φυλακή και είχε χάσει την άδειά του για το φορτηγό για μία δεκαετία.

273
00:13:29,256 --> 00:13:31,282
Αποφάσισα να μην είμαι διακριτικός.

274
00:13:31,282 --> 00:13:34,726
«Άμπεντ,» είπα,

275
00:13:34,726 --> 00:13:38,957
«Nόμιζα πως είχαν υπάρξει κάποια θεματάκια με την οδήγηση και πριν το ατύχημα.»

276
00:13:38,957 --> 00:13:42,918
«Ναι», είπε, «μία φορά πήγα με 60 σε δρόμο με όριο τα 40.»

277
00:13:42,918 --> 00:13:46,319
27 παραβιάσεις --

278
00:13:46,319 --> 00:13:49,024
παραβίαση κόκκινου σηματοδότη, υπερβολική ταχύτητα,

279
00:13:49,024 --> 00:13:51,006
παραβίαση λωρίδας,

280
00:13:51,006 --> 00:13:53,046
και τέλος, το γεγονός ότι πατούσε και φρένο και γκάζι κατηφορίζοντας το λόφο --

281
00:13:53,046 --> 00:13:55,504
όλα αυτά ήταν μόνο μία παράβαση.

282
00:13:55,504 --> 00:13:58,991
Και τότε κατάλαβα πως όσο ωμή κι αν είναι η πραγματικότητα,

283
00:13:58,991 --> 00:14:02,106
ο κάθε άνθρωπος την προσαρμόζει με τον πιο εύπεπτο τρόπο.

284
00:14:02,106 --> 00:14:06,023
Ο τράγος γίνεται ήρωας. Ο φταίχτης μετατρέπεται σε θύμα.

285
00:14:06,023 --> 00:14:12,727
Τότε κατανόησα πως ο Άμπεντ δε θα ζητούσε ποτέ συγγνώμη.

286
00:14:12,727 --> 00:14:16,023
Ο Άμπεντ κι εγώ καθίσαμε με τον καφέ μας.

287
00:14:16,023 --> 00:14:18,815
Περάσαμε 90 λεπτά μαζί,

288
00:14:18,815 --> 00:14:21,177
και πλέον τον γνώριζα.

289
00:14:21,177 --> 00:14:23,545
Δεν ήταν ιδιαίτερα κακός άνθρωπος

290
00:14:23,545 --> 00:14:25,878
ούτε ιδιαίτερα καλός.

291
00:14:25,878 --> 00:14:28,036
Ήταν ένας περιορισμένος άνθρωπος

292
00:14:28,036 --> 00:14:31,066
που είχε βρει τον τρόπο να είναι ευγενικός απέναντί μου.

293
00:14:31,066 --> 00:14:32,576
Όπως επιτάσσει και η εβραϊκή παράδοση,

294
00:14:32,576 --> 00:14:36,523
μου ευχήθηκε να κλείσω τα 120 χρόνια.

295
00:14:36,523 --> 00:14:38,344
Ωστόσο, ήταν δύσκολο για μένα να καταλάβω κάποιον

296
00:14:38,344 --> 00:14:41,642
ο οποίος είχε νύψει τας χείρας του σε τέτοιο βαθμό ως προς τις επικίνδυνες πράξεις του,

297
00:14:41,642 --> 00:14:46,006
κάποιον, ο οποίος δεν εξέταζε καθόλου τη ζωή του, σε σημείο να πει

298
00:14:46,006 --> 00:14:50,781
πως νόμιζε πως δύο άνθρωποι είχαν πεθάνει στο δυστύχημα.

299
00:14:53,012 --> 00:14:56,636
Ήθελα να πω τόσα πολλά στον Άμπεντ.

300
00:14:56,636 --> 00:15:00,341
Ήθελα να του πω πως το να αναγνωρίσει την αναπηρία μου

301
00:15:00,341 --> 00:15:02,516
δεν ήταν κάτι κακό,

302
00:15:02,516 --> 00:15:04,314
καθότι δεν κάνουν καλά όσοι εκφράζουν θαυμασμό

303
00:15:04,314 --> 00:15:07,556
για ανθρώπους σαν κι εμένα που χαμογελούν ενώ κουτσαίνουν.

304
00:15:07,556 --> 00:15:11,492
Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως έχουν περάσει χειρότερα,

305
00:15:11,492 --> 00:15:15,154
πως τα θέματα της καρδιάς τους χτυπούν με μεγαλύτερη δύναμη από ένα φορτηγό,

306
00:15:15,154 --> 00:15:17,505
πως τα προβλήματα του μυαλού είναι ακόμη μεγαλύτερα,

307
00:15:17,505 --> 00:15:21,681
πιο επιβλαβή, από εκατοντάδες σπασμένους αυχένες.

308
00:15:21,681 --> 00:15:24,531
Ήθελα να του πω πως αυτό που προσδιορίζει τους περισσότερους από εμάς

309
00:15:24,531 --> 00:15:26,032
πάνω απ' όλα

310
00:15:26,032 --> 00:15:28,465
δεν είναι το μυαλό μας, ούτε το σώμα μας

311
00:15:28,465 --> 00:15:30,273
ούτε τα όσα μας συμβαίνουν,

312
00:15:30,273 --> 00:15:33,135
αλλά πώς αντιδρούμε στα όσα μας συμβαίνουν.

313
00:15:33,135 --> 00:15:35,713
«Αυτή,» έγραψε ο ψυχίατρος Βίκτος Φρανκλ,

314
00:15:35,713 --> 00:15:37,530
«είναι και η τελευταία ανθρώπινη ελευθερία:

315
00:15:37,530 --> 00:15:42,430
η επιλογή της συμπεριφοράς μας κάτω από οποιεσδήποτες συνθήκες.»

316
00:15:42,430 --> 00:15:45,254
Ήθελα να του πω πως δεν είναι μόνο αυτός που προκαλεί την παράλυση

317
00:15:45,254 --> 00:15:49,125
κι αυτός που την υφίσταται που πρέπει να εξελιχθούν, να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα,

318
00:15:49,125 --> 00:15:51,102
αλλά πως όλοι μας πρέπει --

319
00:15:51,102 --> 00:15:55,988
όσοι γερνάμε, όσοι είμαστε ανήσυχοι, χωρισμένοι και σιγά-σιγά φαλακροί

320
00:15:55,988 --> 00:15:59,833
και χρεωκοπημένοι και όλοι μας γενικότερα.

321
00:15:59,833 --> 00:16:02,438
Ήθελα να του πω πως δε χρειάζεται κάποιος να πει

322
00:16:02,438 --> 00:16:04,454
πως κάτι κακό είναι καλό,

323
00:16:04,454 --> 00:16:07,002
πως ένα δυστύχημα το προκαλεί ο Θεός, επομένως είναι κάτι καλό,

324
00:16:07,002 --> 00:16:08,693
πως ένας σπασμένος λαιμός είναι κάτι καλό.

325
00:16:08,693 --> 00:16:11,953
Μπορεί κανείς να πει πως κάτι κακό είναι φρικτό,

326
00:16:11,953 --> 00:16:16,075
αλλά πως παρόλα αυτά ο φυσικός αυτός κόσμος έχει και πολλά όμορφα πράγματα.

327
00:16:16,075 --> 00:16:21,101
Ήθελα να του πως πως, τελικά, η εντολή μας είναι ξεκάθαρη:

328
00:16:21,101 --> 00:16:24,328
Πρέπει να ξεπερνάμε την κακή μας τύχη.

329
00:16:24,328 --> 00:16:27,354
Πρέπει να είμαστε καλά και να απολαμβάνουμε το καλό,

330
00:16:27,354 --> 00:16:33,238
τις σπουδές, την εργασία, την περιπέτεια και τη φιλία -- βέβαια, τη φιλία --

331
00:16:33,238 --> 00:16:37,007
τους γύρω μας και την αγάπη.

332
00:16:37,007 --> 00:16:39,766
Πάνω απ' όλα, όμως, ήθελα να του πω

333
00:16:39,766 --> 00:16:42,135
αυτό που έγραψε ο Χέρμαν Μέλβιλ,

334
00:16:42,135 --> 00:16:45,062
πως «για να ευχαριστηθείς την ανθρώπινη ζεστασιά,

335
00:16:45,062 --> 00:16:48,119
κάποια κομμάτια σου θα πρέπει να είναι ψυχρά

336
00:16:48,119 --> 00:16:50,422
καθότι τίποτα δεν έχει την ποιότητα που έχει σ' αυτόν τον κόσμο

337
00:16:50,422 --> 00:16:53,714
χωρίς την ύπαρξη του αντιθέτου του.»

338
00:16:53,714 --> 00:16:56,155
Ναι, το αντίθετο.

339
00:16:56,155 --> 00:16:58,494
Και αν συνειδητοποιείς τι δεν έχεις,

340
00:16:58,494 --> 00:17:01,722
τότε ίσως πραγματικά συνειδητοποιήσεις τι έχεις,

341
00:17:01,722 --> 00:17:05,616
και αν οι θεοί είναι καλοί μαζί σου, θα απολαύσεις πραγματικά αυτά που έχεις.

342
00:17:05,616 --> 00:17:08,045
Αυτό είναι το ένα εξαιρετικό δώρο το οποίο θα λάβεις

343
00:17:08,045 --> 00:17:11,016
εάν έχεις υπαρξιακές ανησυχίες.

344
00:17:11,016 --> 00:17:13,345
Ο θάνατος για παράδειγμα. Επομένως, θα ξυπνάς κάθε πρωί

345
00:17:13,345 --> 00:17:15,375
γεμάτος ενέργεια για τη ζωή.

346
00:17:15,375 --> 00:17:16,970
Ένα κομμάτι σου είναι ψυχρό,

347
00:17:16,970 --> 00:17:20,469
και γι' αυτό ένα άλλο απολαμβάνει πραγματικά τη ζεστασιά

348
00:17:20,469 --> 00:17:23,391
ή και το κρύο.

349
00:17:23,391 --> 00:17:25,415
Όταν ένα πρωί, χρόνια μετά το ατύχημα,

350
00:17:25,415 --> 00:17:28,198
πάτησα μια πέτρα και η πατούσα του αριστερού μου ποδιού

351
00:17:28,198 --> 00:17:31,661
αισθάνθηκε την κρύα επιφάνεια, τα νεύρα επιτέλους αφυπνισμένα,

352
00:17:31,661 --> 00:17:36,948
ήταν αναζωογονητικό, σαν το χιόνι.

353
00:17:36,948 --> 00:17:40,184
Αλλά αυτά δεν τα είπα στον Άμπεντ.

354
00:17:40,184 --> 00:17:44,985
Του είπα μόνο πως είχε σκοτώσει έναν άνδρα, όχι δύο.

355
00:17:44,985 --> 00:17:49,459
Του είπα το όνομα αυτού του άνδρα.

356
00:17:49,459 --> 00:17:53,272
Και μετά είπα, «Αντίο».

357
00:17:53,272 --> 00:17:55,189
Σας ευχαριστώ.

358
00:17:55,189 --> 00:18:01,924
(Χειροκρότημα)

359
00:18:01,924 --> 00:18:04,660
Σας ευχαριστώ πολύ.

360
00:18:04,660 --> 00:18:08,660
(Χειροκρότημα)