ฮิวา เค : โปรเจ็คต์ระฆัง เสียงระฆัง ผมไม่ชอบงานศิลปะราคาแพง แทนที่จะต้องจ่ายเงินถึงแปดหมื่นยูโร เอาเงินไปช่วยเหลือครอบครัวในอิรัก หรือแอฟริกาได้เยอะเลย หรือในประเทศอื่นๆ ผมไม่ได้มีมโนธรรมสูงส่งอะไรที่จะต้อง เอาเงินไปทุ่มกับโปรเจ็คต์ระฆัง [ภาษาเคิร์ด] -- ทั้งหมดนี้มาจากสหรัฐ เป็นชิ้นส่วนของตู้เคบินกับรถจี๊ป -- ส่วนนี่ก็ชิ้นส่วนของรถยนต์ -- พวกนี้เป็นท่อจากตู้เคบิน -- อันนี้เป็นเกราะรถทหารอเมริกัน -- พวกนี้ก็ด้วย -- กองทั้งหมดนี้มาจากกองทัพสหรัฐ -- อาวุธจากนานาประเทศ มารวมกันอยู่ตรงนี้ -- ทั้งหมดนี้ถูกส่งกลับมาให้ผม ผมร่วมงานกับคนคนหนึ่ง เขาชื่อ นาฌาด์ เป็นเจ้าของกิจการจากอิรัก ที่เอาอาวุธต่างๆ มาหลอม เขาทำสัญญากับกองทัพพอเมริกัน เขาจะเก็บรวบรวมอาวุธทุกชนิด แล้วเอามาหลอมทำป็นก้อน เขาจะจัดประเภท แบ่งหมวดหมู่ ว่ามาจากที่ไหนบ้าง ขายให้อิรักเมื่อไร โดยประเทศไหน [ภาษาเคิร์ด]--คนขายอาวุธให้อิรักอิหร่าน มีมากกว่า 40 ประเทศ -- เท่าที่จำได้ -- สหรัฐ -- อิตาลี -- เยอรมนี -- ญี่ปุ่น -- จีน -- จากประเทศกำลังพัฒนาก็มี -- ตุรกีก็ด้วย -- ผมนึกไม่ออกละ -- พวกเขาขายอาวุธให้อิรัก และอิหร่านในเวลาเดียวกัน อาวุธพวกนี้ผลิตโดยตะวันตก แล้วส่งมาประเทศเรา นาฌาด์จัดการหลอมมันเป็นสิ่งที่เรียกว่า ความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนรูป [ภาษาอิตาเลียน] -- นี่เป็นวัสดุที่นาฌาด์ส่งมา -- เรากำลังจะนำมันไปวิเคราะห์ในแล็บ --เพื่อหาค่าความบริสุทธิ์และ ดูว่ามีกัมมันตรังสีมั้ย --เพราะว่ามันมาจากประเทศที่มีสงคราม และคุณไม่มีทางรู้เลย ทุกอย่างดูเหมือนพร้อมแล้ว 300 กิโล พอดีตามที่เราต้องการสำหรับทำระฆัง ที่ยุเโรป พวกเขามักจะหลอมระฆังเพื่อทำอาวุธ ระฆังเป็นพันๆ ใบถูกหลอมเป็นอาวุธ ผมเลยคิดจะว่าเอาวัสดุมาหมุนเวียน และลองสลับกระบวนการนี้ และทำกลับกัน-- เพื่อทำระฆังจากวัสดุเหล่านี้อีกครั้ง ระฆังใบนี้เรียบง่ายมาก เป็นงานที่เข้าใจง่าย และนั่นเป็นสิ่งที่ผมชอบ ถ้าผมชอบโปรเจ็คต์นี้ ถ้าผมรับได้ แค่นี้ก็พอแล้ว ในฐานะศิลปิน เรามักจะพูดถึงตัวเองเสมอ หรือไม่ก็กำลังพูดภาษายากๆ ซึ่งคนทั่วไปเข้าไม่ถึง และผมว่านะ นี่แหละคือปัญหาของเรากับศิลปะ ผมถามใครหลายคน พวกเขาบอกว่า "โทษทีนะ เราไม่ชอบไปพิพิธภัณฑ์ ไม่ชอบไปดูนิทรรศการ" ผมก็ไม่เคยไปพิพิธภัณฑ์หรือนิทรรศการ เพราะงานประเภทนี้ ออกจะเกินไปสำหรับผม ยากเกินไปครับ นั่นแหละ ผมถึงบอกว่า ผมมีความสัมพันธ์กับความรู้ แต่ไม่มีสัมพันธภาพกับความรู้ เพราะผมไม่ชอบให้งานของผมเต็มไปด้วยปรัชญา ทุกๆ ปีหรือสองปีที่ผมกลับบ้าน ผมจะแสดงผลงานชิ้นใหม่ให้ครอบครัวดู ถ้าแม่เข้าใจ ผมก็มีความสุข ผมรู้ว่ามีคนที่เข้าใจ นั่นแหละ ผมถึงชอบความเรียบง่าย ผมคิดว่าผมต้องการแบบนั้นนะ