Tôi biết các bạn đang nghĩ gì.
Bạn nghĩ rằng tôi đang đi lạc,
và có ai đó sẽ bước lên sân khấu này trong giây lát
và nhẹ nhàng dẫn dắt tôi quay trở về chỗ ngồi của mình.
(vỗ tay)
Tôi bị mọi người nghĩ thế suốt ở Dubai.
"Bạn đến đây để nghỉ ngơi à?"
(cười)
"Bạn đến đây để thăm những đứa trẻ hay sao?"
"Bạn định ở đây trong bao lâu?"
Thực tình mà nói, tôi hy vọng là lâu hơn thế.
Tôi hiện đã sống và dạy học ở vùng Vịnh
hơn 30 năm.
(vỗ tay)
Và trong những năm này, tôi thấy được nhiều sự đổi thay.
Bây giờ số liệu thống kê đó
là khá sốc.
Và tôi muốn nói chuyện với tất cả quý vị hôm nay
về sự mất dần của ngôn ngữ
và sự toàn cầu hóa của tiếng Anh.
Tôi muốn nói với bạn về bạn của tôi
một người dạy tiếng Anh cho người lớn ở Abu Dhabi.
Và một ngày đẹp trời,
cô ấy quyết định đêm học sinh của cô ấy tới một vườn cây
để dạy họ về từ vựng thiên nhiên.
Nhưng cuối cùng cô ấy lại là người phải học
tất cả những từ ngữ Ả Rập cho các cây cối địa phương,
cũng như cách sử dụng chúng--
làm thuốc, mỹ phẩm,
nấu ăn hay thảo mộc.
Làm sao mà những học sinh này biết được những kiến thức đó?
Tất nhiên là từ ông bà của họ
hay ngay cả ông bà cố của họ.
Tôi không cần thiết phải nói cho bạn biết nó quan trọng thế nào
để có thể giao tiếp, chia sẻ
qua thế hệ.
Nhưng buồn thay hôm nay
ngôn ngữ đang chết dần đi
ở một tỷ lệ chưa từng thấy trước đây.
Một ngôn ngữ chết đi mỗi 14 ngày.
Cùng lúc đó,
Tiếng Anh trở thành một ngôn ngữ toàn cầu, không cần tranh cãi.
Liệu có sự liên quan nào ở đó hay không?
Tôi không biết.
Nhưng tôi biết rằng tôi đấy thấy được rất nhiều thay đổi.
Khi tôi đên vùng Vịnh lần đầu, đó là ở Kuwait
trong những ngày khi mà nó vẫn còn nghèo khó.
Thực ra cách đây không lâu lắm.
Hình ảnh đó hơi bị sớm hơn một chút.
Nhưng tuy nhiên,
Tôi được tuyển bởi Hội Đồng Anh
cùng với 25 giáo viên khác.
chúng tôi là một trong những người đầu tiên không theo giáo đạo Muslim
đến dạy cho các trường học của chính phủ ở Kuwait.
Chúng tôi được mang đến để dạy tiếng Anh
bởi vì chính phủ họ muốn hiện đại hóa đất nước
và tăng sức mạnh cho công dân của họ bằng giáo dục.
Và tất nhiên là Anh Quốc cũng được lợi
từ một phần sự giàu sang đáng yêu của dầu mỏ.
Được.
Bây giờ thì một sự thay đổi chính tôi đã chứng kiến --
về làm sao dạy tiếng Anh
biến từ
một lợi ích cho cả hai bên
thành một công việc kinh doanh toàn cầu đồ sộ mà nó trở thành như ngày nay.
Không còn chỉ là một ngoại ngữ trên giáo trình của nhà trường.
Và không chỉ có mỗi
đất mẹ Anh Quốc.
Nó đã trở thành một phong trào
cho mỗi quốc gia nói tiếng Anh trên trái đất.
Và tại sao không?
Tất cả vì nền giáo dục tốt nhất --
theo Xếp hạng Trường Đại Học Thế Giới mới nhất--
được tìm thấy ở những trường đại học ở
Anh và Hoa kỳ.
Vì vậy tất cả mọi người muốn có một nền giáo dục Anh ngữ, tự nhiên thôi.
Nhưng nếu bạn không phải là một người địa phương
bạn phải đậu một bài kiểm tra
Vậy bây giờ, điều đó còn đúng không
khi chúng ta loại một học sinh
chỉ qua xét tuyển khả năng ngôn ngữ?
Có lẽ bạn có một nhà khoa học máy tính
một thần đồng
Vậy anh ta có cần khả năng ngôn ngữ tương đương với một luật sư hay không?
Tôi không nghĩ vậy.
Chúng ta, giáo viên tiếng Anh, loại bỏ những người như vậy suốt.
Chúng ta đặt bản chỉ dẫn "dừng lại",
và chúng ta dừng họ trên con đường sự nghiệp của họ.
Và họ không thể theo đuổi ước mơ của họ nữa
cho tới khi nào họ có chứng chỉ tiếng Anh.
Bây giờ, để tôi nói thử theo cách này,
nếu tôi gặp một người Hà Lan chỉ nói được duy nhất tiếng Hà Lan,
một người có thể chữa bệnh ung thư
liêu tôi có thể dừng anh ta lại trong việc bước vào đại học Anh hay không?
Tôi không nghĩ vậy.
Nhưng quả thực, đó chính là điều chúng ta làm.
Chúng tôi những giáo viên tiếng Anh là những người gác cống.
Và bạn phải thõa mãn chúng tôi trước
rằng tiếng Anh của bạn phải đủ tốt.
Bây giờ, điều đó có thể trở nên nguy hiểm
nếu ban quá nhiều quyền lợi
cho một bộ phận nhỏ của xã hội
có lẽ rào cảng sẽ trở nên toàn cầu
Được.
"Nhưng," tôi nghe bạn nói,
"còn những nghiên cứu?"
"chúng đều bằng tiếng Anh."
Vậy những cuốn sách đều viết bằng tiếng Anh,
những tạp chí cũng được viết bằng tiếng Anh,
nhưng đó chỉ là một tiên đoán tự hoàn thành.
nó nuôi những yêu cầu về Anh ngữ.
và tiếp tục như thế.
Tôi hỏi bạn, thế điều gì đã xảy ra với dịch ngữ?
Nếu bạn nghĩ về thời hoàng kim của Islam,
hồi ấy người ta dịch rất nhiều
họ dịch từ Latin qua tiếng Hy Lạp
qua Ả Rập, qua Ba Tư
rồi dịch chúng qua những
ngôn ngữ gốc Đức tới châu Âu
rồi qua những ngôn ngữ gốc La Mã.
Vậy ánh sáng chiếu lên Thời Kỳ Đen Tối của châu Âu.
Bây giờ, đừng hiểu sai ý tôi;
Tôi không chống lại việc dạy tiếng Anh,
tất cả những giáo viên Anh ngữ ở ngoài kia.
Tôi thích điều này, chúng ta có một ngôn ngữ toàn cầu.
Chúng ta cần một ngôn ngữ như thế ngày nay, hơn tất cả những thời điểm khác.
Nhưng tôi chống lại việc sử dụng nó
để làm hàng rào cản trở.
Liệu chúng ta có thực sự muốn kết thúc với 600 ngôn ngữ
với ngôn ngữ chính là tiếng Anh hoặc tiếng Trung?
Chúng ta cần nhiều hơn thế. Vậy chúng ta vẽ giới hạn ở đâu?
Hệ thống này
đang xem rằng trí tuệ thông minh
ngang bằng với kiến thức về tiếng Anh
điều đó khá độc đoán.
(vỗ tay)
Và tôi muốn nhắc nhở bạn rằng
những vĩ nhân mà cống hiến mang lại
cho giới trí thức ngày hôm nay
không bắt buộc phải biết Anh ngữ,
họ không phải đậu một bài kiểm tra tiếng Anh.
Ví dụ như Einstein.
Ông ấy bị cho rằng cần được chữa trị thêm ở trường
vì ông ấy, trên thực tế, mắc chứng khó đọc.
Nhưng may mắn thay cho thế giới,
ông ta không cần phải đậu một bài kiểm tra tiếng Anh.
Bởi vì họ không bắt đầu cho tới năm 1964
với TOEFL
bài kiểm tra tiếng Anh của Hoa Kỳ.
Bây giờ thì nó đã nổ ra.
Có rất nhiều và rất nhiều bài kiểm tra Anh ngữ.
Và hàng triệu học sinh
lấy những bài kiểm tra này mỗi năm.
Bây giờ bạn có thể nghĩ rằng, với tôi và bạn,
lệ phí thi này không mắc, chúng cũng ổn thôi,
nhưng chúng đang cản trở
hàng triệu người nghèo.
Vì thế ngay lập tức, chúng ta loại bỏ họ.
(vỗ tay)
Điều này gợi tôi nhớ đến một tiêu đề báo tôi đọc gần đây
"Giáo dục: Một Sự Ngăn Cách Lớn"
Bây giờ tôi hiểu
Tôi hiểu vì sao mọi người chú tâm vào Anh ngữ
họ muốn con cái của họ có cơ hội tốt nhất trong cuộc sống
và để làm điều đó, họ cần một nền giáo dục Tây phương
bởi vì, tất nhiên, những công việc tốt nhất
dành cho những người tốt nghiệp đại học phương Tây
mà tôi đã cho thấy ở lúc đầu
nó là một vòng tròn.
Được.
Vậy để tôi kể cho bạn nghe về hai nhà khoa học,
hai nhà khoa học người Anh.
họ đang làm một thí nghiệm
về gene
và về chi trước và sau của động vật.
Nhưng họ không thể đạt được kết quả mong muốn.
Họ không biết làm thế nào,
cho tới khi một nhà khoa học Đức đến
phát hiện ra rằng họ đang sử dụng hai từ
cho chi trước và chi sau,
trong khi gien không phân biệt điều đó
và người Đức không sử dụng như vậy.
Vậy là đúng rồi,
vấn đề đã được giải quyết.
Nếu bạn không thể nghĩ ra một giải pháp,
bạn chết cứng.
Nhưng nếu một ngôn ngữ khác có thể nghĩ ra giải pháp đó,
thì bằng cách hợp tác,
chúng ta có thể học hỏi và đạt được hơn rất nhiều.
Con gái của tôi,
tới Anh quốc từ Kuwait.
Con tôi đã học môn khoa học và toán bằng tiếng Ả Rập.
Nó là một trường Ả Rập.
Nó phải dịch tất cả thành tiếng Anh ở trường trung học.
Và con tôi là học sinh giỏi nhất ở trong lớp
trong nhưng môn học này.
Điều đó nói với chúng ta
rằng, khi học sinh đến từ những nước khác,
chúng ta không cho họ đủ sự công nhận
cho những điều họ thực sự biết,
và họ biết những điều đó trong ngôn ngữ của họ.
Khi một ngôn ngữ chết đi,
chúng ta không biết chúng ta đã mất đi những gì trong ngôn ngữ đó.
Điều này - tôi không biết bạn đã xem trên CNN gần đây--
họ tặng giải thưởng Anh Hùng
cho một cậu bé chăn cừu người Kenya
một người không thể học vào ban đêm ở làng của cậu ấy
như những đứa trẻ khác trong làng
bởi vì đèn dầu,
có khỏi và nó làm hại mắt của cậu ấy.
Và một khía cạnh khác, sẽ chẳng bao giờ có đủ dầu
bởi vì một đô-la một ngày có thể mua những gì cho bạn?
Vì thế cậu ấy sáng chế ra
một chiếc đèn năng lượng mặt trời miễn phí.
Bây giờ thì những đứa trẻ trong làng
đạt được điểm giống nhau ở trường
như những đứa trẻ có điện ở nhà.
(vỗ tay)
Khi cậu ấy nhận giải thưởng này,
cậu ấy nói những lời như thế này:
"Trẻ em có thể dẫn dắt châu Phi từ những gì của hôm nay,
một châu lục tối tăm
thành một châu lục tươi sáng."
Một ý tưởng đơn giản,
nhưng nó có thể đạt được những kết quả xa xôi.
Những người không có ánh sáng,
dù là nghĩa bóng hay nghĩa đen,
không thể đậu bài thi của chúng ta,
và chúng ta sẽ không bao giờ biết được điều họ biết.
Hãy không để chúng ta giữ họ, và bản thân mình
ở trong bóng tối.
Hãy tôn vinh sự đa dạng.
Ghi nhớ ngôn ngữ của bạn.
Sử dụng nó để phố biến những ý tưởng tốt đẹp.
(vỗ tay)
Cám ơn rất nhiều.
(vỗ tay)