1
00:00:01,000 --> 00:00:03,000
ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
คุณคงคิดว่าฉันหลงทาง

3
00:00:05,000 --> 00:00:07,000
และเดี๋ยวจะมีใครบางคนขึ้นมาบนเวที

4
00:00:07,000 --> 00:00:09,000
แล้วบอกให้ฉันกลับไปที่นั่งของตัวเอง

5
00:00:09,000 --> 00:00:15,000
(เสียงปรบมือ)

6
00:00:15,000 --> 00:00:18,000
ฉันเจอเรื่องแบบนี้อยู่เรื่อย ในดูไบ

7
00:00:18,000 --> 00:00:20,000
"มาเที่ยวพักร้อนหรอคะ ?"

8
00:00:20,000 --> 00:00:22,000
(เสียงหัวเราะ)

9
00:00:22,000 --> 00:00:25,000
"มาเยี่ยมลูก ๆ เหรอ"

10
00:00:25,000 --> 00:00:27,000
"จะอยู่นานเท่าไหร่ล่ะ?"

11
00:00:27,000 --> 00:00:30,000
จริง ๆ แล้ว ฉันหวังจะอยู่ไปอีกนาน ๆ

12
00:00:30,000 --> 00:00:33,000
ฉันใช้ชีวิตและสอนหนังสืออยู่ในกลุ่มประเทศตะวันออกกลาง

13
00:00:33,000 --> 00:00:35,000
มากว่า 30 ปีแล้ว

14
00:00:35,000 --> 00:00:39,000
(เสียงปรบมือ)

15
00:00:39,000 --> 00:00:43,000
และในช่วงนั้น ฉันก็เห็นความเปลี่ยนแปลง
หลาย ๆ อย่าง

16
00:00:43,000 --> 00:00:45,000
นี่คือตัวเลขสถิติ

17
00:00:45,000 --> 00:00:47,000
ที่ค่อนข้างน่าตกใจ

18
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
และฉันต้องการจะบอกคุณวันนี้

19
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
เกี่ยวกับการสูญหายไปของภาษา

20
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
และโลกาภิวัตน์ของภาษาอังกฤษ

21
00:00:54,000 --> 00:00:56,000
ฉันอยากจะเล่าเกี่ยวกับเพื่อนของฉัน

22
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
ที่สอนภาษาอังกฤษสำหรับผู้ใหญ่ในดูไบ

23
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
จนวันหนึ่ง

24
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
เธอตัดสินใจพาพวกเขาไปที่สวน

25
00:01:03,000 --> 00:01:05,000
เพื่อสอนคำศัพท์เกี่ยวกับธรรมชาติ

26
00:01:05,000 --> 00:01:07,000
แต่กลับเป็นตัวเธอเองที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับ

27
00:01:07,000 --> 00:01:09,000
ศัพท์ภาษาอาราบิกของต้นไม้ท้องถิ่น

28
00:01:09,000 --> 00:01:11,000
รวมไปถึงประโยชน์ของพวกมัน

29
00:01:11,000 --> 00:01:14,000
ทั้งทางการแพทย์ การใช้เป็นเครื่องสำอาง

30
00:01:14,000 --> 00:01:17,000
ใช้ปรุงอาหาร และเป็นสมุนไพร

31
00:01:17,000 --> 00:01:19,000
นักเรียนเหล่านั้นเอาความรู้พวกนี้มาจากไหน?

32
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
แน่นอนว่า จากปู่ย่าตายาย

33
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
หรือแม้แต่จากคุณทวด

34
00:01:24,000 --> 00:01:27,000
คงไม่จำเป็นที่จะต้องบอกคุณว่า มันสำคัญแต่ไหน

35
00:01:27,000 --> 00:01:29,000
ที่เราจะสามารถสื่อสาร

36
00:01:29,000 --> 00:01:31,000
จากรุ่นนึงสู่อีกรุ่นนึง

37
00:01:31,000 --> 00:01:33,000
แต่ที่น่าเศร้าก็คือ วันนี้

38
00:01:33,000 --> 00:01:35,000
ภาษากำลังตายจากไป

39
00:01:35,000 --> 00:01:37,000
ในอัตราที่ไม่เคยปรากฎมาก่อน

40
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
ภาษาหนึ่ง จะหายไปทุก ๆ 14 วัน

41
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
และในขณะเดียวกัน

42
00:01:43,000 --> 00:01:45,000
ภาษาอังกฤษก็เป็นภาษาสากลอย่างไม่อาจโต้แย้งได้

43
00:01:45,000 --> 00:01:47,000
แล้วมันมีความสัมพันธ์กันไหมนะ?

44
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

45
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
แต่ฉันรู้ว่า ฉันเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

46
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
เมื่อฉันมาในประเทศแถบนี้ครั้งแรก ฉันมาที่คูเวต

47
00:01:55,000 --> 00:01:58,000
ในช่วงเวลานั้น มันค่อนข้างลำบาก

48
00:01:58,000 --> 00:02:00,000
ที่จริงแล้ว มันก็ไม่นานขนาดนั้น

49
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
อันนี้ดูจะเก่าเกินไปหน่อย

50
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
แต่กระนั้นก็ตาม

51
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
ฉันถูกจ้างโดยบริติชเคาน์ซิล

52
00:02:07,000 --> 00:02:09,000
พร้อม ๆ กับครูอีกประมาณ 25 คน

53
00:02:09,000 --> 00:02:11,000
และพวกเราเป็นคนที่ไม่ใช่มุสลิมกลุ่มแรก

54
00:02:11,000 --> 00:02:14,000
ที่เข้ามาสอนในโรงเรียนรัฐในคูเวต

55
00:02:14,000 --> 00:02:16,000
พวกเราถูกจ้างให้สอนภาษาอังกฤษ

56
00:02:16,000 --> 00:02:20,000
เพราะรัฐบาลต้องการนำประเทศสู่ความทันสมัย

57
00:02:20,000 --> 00:02:23,000
และพัฒนาคุณภาพประชาชนผ่านการศึกษา

58
00:02:23,000 --> 00:02:25,000
และแน่นอนว่าสหราชอาณาจักรก็ได้ประโยชน์

59
00:02:25,000 --> 00:02:28,000
จากบางส่วนของความมั่งคั่งทางน้ำมันนี้ด้วย

60
00:02:28,000 --> 00:02:30,000
โอเค

61
00:02:30,000 --> 00:02:33,000
สิ่งหลักที่ฉันเห็นได้
ถึงความเปลี่ยนแปลงก็คือ

62
00:02:33,000 --> 00:02:35,000
วิธีการสอนภาษาอังกฤษ

63
00:02:35,000 --> 00:02:37,000
ได้ถูกเปลี่ยนไป

64
00:02:37,000 --> 00:02:41,000
จากภารกิจที่ก่อให้เกิดผลประโยชน์ร่วมกัน

65
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
กลายเป็นธุรกิจระหว่างประเทศขนาดใหญ่

66
00:02:44,000 --> 00:02:48,000
มันไม่ใช่แค่ภาษาต่างประเทศในหลักสูตรการเรียนอีกต่อไป

67
00:02:48,000 --> 00:02:50,000
และก็ไม่ได้อยู่แต่เพียงที่เดียว

68
00:02:50,000 --> 00:02:52,000
ในประเทศต้นกำเนิดอย่างอังกฤษ

69
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
มันได้รับความนิยม

70
00:02:54,000 --> 00:02:57,000
สำหรับทุก ๆ ประเทศในโลก
ที่พดภาษาอังกฤษ

71
00:02:57,000 --> 00:02:59,000
แล้วมันจะไม่ดียังไงหล่ะ ?

72
00:02:59,000 --> 00:03:02,000
เพราะสุดท้ายแล้ว ตำแหน่งความเป็นเลิศทางวิชาการ

73
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
โดยอ้างอิงจาก World University Rankings

74
00:03:05,000 --> 00:03:07,000
ตกเป็นของมหาวิทยาลัย

75
00:03:07,000 --> 00:03:11,000
ของ สหราชอาณาจักร และ สหรัฐอเมริกา

76
00:03:11,000 --> 00:03:15,000
ฉะนั้น ทุกคนเลยก็อยากมีความรู้
ทางภาษาอังกฤษไปโดยปริยาย

77
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
แต่ถ้าคุณไม่ใช่เจ้าของภาษา

78
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
คุณต้องผ่านการทดสอบ

79
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
แล้วมันถูกต้องไหม

80
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
ที่จะปฏิเสธนักเรียน

81
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
เพียงเพราะความสามารถทางด้านภาษาเท่านั้น?

82
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
บางที คุณอาจจะมีนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์

83
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
ซึ่งเป็นอัจฉริยะ

84
00:03:29,000 --> 00:03:32,000
เขาจำเป็นต้องใช้ภาษาเดียวกันกับนักกฎหมายด้วยเหรอ?

85
00:03:32,000 --> 00:03:35,000
อืม..ฉันคิดว่าไม่

86
00:03:36,000 --> 00:03:39,000
แต่ครูสอนภาษาอังกฤษอย่างพวกเราปฏิเสธพวกเขาตลอดเวลา

87
00:03:39,000 --> 00:03:41,000
เราตั้งป้ายห้าม

88
00:03:41,000 --> 00:03:43,000
และหยุดยั้งพวกเขาไม่ให้ไปต่อ

89
00:03:43,000 --> 00:03:45,000
พวกเขาไม่สามารถทำตามความฝันได้อีกต่อไป

90
00:03:45,000 --> 00:03:48,000
จนกว่าพวกเขาจะเข้าใจภาษาอังกฤษ

91
00:03:49,000 --> 00:03:52,000
ให้ฉันลองยกตัวอย่างดู

92
00:03:52,000 --> 00:03:56,000
ถ้าฉันเจอคนที่พูดภาษาดัชได้อย่างเดียว

93
00:03:56,000 --> 00:03:58,000
แต่เขามีวิธีรักษาโรคมะเร็ง

94
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
ฉันควรจะห้ามไม่ให้เขาเข้ามหาวิทยาลัยในอังกฤษไหม?

95
00:04:01,000 --> 00:04:03,000
ฉันไม่คิดอย่างนั้น

96
00:04:03,000 --> 00:04:06,000
แต่นั้นแหละ เป็นสิ่งที่พวกเราทำกัน

97
00:04:06,000 --> 00:04:09,000
ครูสอนภาษาอังกฤษอย่างพวกเราก็เหมือนกับนายด่าน

98
00:04:09,000 --> 00:04:12,000
และขั้นแรก พวกคุณต้องทำให้พวกเราพอใจก่อน

99
00:04:12,000 --> 00:04:15,000
นั่นคือภาษาอังกฤษคุณต้องดีพอ

100
00:04:16,000 --> 00:04:18,000
มันอาจจะเป็นอันตรายได้

101
00:04:18,000 --> 00:04:21,000
ที่ให้อำนาจมากเกินไป

102
00:04:21,000 --> 00:04:23,000
กับ ส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งของสังคม

103
00:04:23,000 --> 00:04:26,000
บางทีข้อแบ่งกั้นนี้มันสากลเกินไป

104
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
โอเค

105
00:04:28,000 --> 00:04:31,000
"แต่" ฉันได้ยินคุณพูด

106
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
"แล้วเรื่องงานวิจัยหละ?

107
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
มันเป็นภาษาอังกฤษหมดนะ"

108
00:04:35,000 --> 00:04:37,000
หนังสือตำราก็เป็นภาษาอังกฤษ

109
00:04:37,000 --> 00:04:39,000
งานวิจัยก็เขียนเป็นภาษาอังกฤษ

110
00:04:39,000 --> 00:04:42,000
แต่นี่มันเป็นการตอบสนองคำทำนาย

111
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
มันกลับมาหล่อเลี้ยงสนับสนุน ข้อบังคับเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ

112
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
แล้วมันก็วนไปเรื่อย ๆ

113
00:04:46,000 --> 00:04:49,000
ฉันขอถามพวกคุณ เกิดอะไรขึ้นกับการแปล?

114
00:04:49,000 --> 00:04:53,000
ถ้าคุณนึกถึงยุครุ่นเรืองของอิสลาม

115
00:04:53,000 --> 00:04:56,000
มีงานแปลมากมายในช่วงนั้น

116
00:04:56,000 --> 00:04:59,000
พวกเขาแปลจากภาษาลาตินและกรีก

117
00:04:59,000 --> 00:05:01,000
เป็นภาษาอาหรับ เป็นภาษาเปอร์เชีย

118
00:05:01,000 --> 00:05:03,000
แล้วมันก็ถูกแปลต่อไป

119
00:05:03,000 --> 00:05:05,000
เป็นภาษาในกลุ่มเยอรมันนิคของยุโรป

120
00:05:05,000 --> 00:05:07,000
และก็กลุ่มภาษาโรมานซ์

121
00:05:07,000 --> 00:05:11,000
และในที่สุดแสงสว่างก็ส่องมายังยุโรปในยุคมืด

122
00:05:12,000 --> 00:05:14,000
อย่าเพิ่งเข้าใจฉันผิด

123
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
ฉันไม่ได้ต่อต้านการสอนภาษาอังกฤษ

124
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
ของเหล่าครูสอนภาษาอังกฤษอย่างพวกคุณ

125
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
ฉันดีใจ ที่เรามีภาษาสากล

126
00:05:20,000 --> 00:05:23,000
ปัจจุบันนี้เราต้องการมันมากกว่าที่เคยเป็นมา

127
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
แต่ฉันต่อต้านการใช้

128
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
ที่เป็นเสมือนตัวแบ่งกั้น

129
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
พวกเราอยากจะลงเอย ด้วยการที่เหลือภาษาแค่ 600 ภาษา

130
00:05:30,000 --> 00:05:33,000
แล้วมีภาษาอังกฤษหรือภาษาจีนเป็นภาษาหลักงั้นหรือ?

131
00:05:33,000 --> 00:05:36,000
พวกเราต้องการมากกว่านั้น ตรงไหนละที่เราควรวาดเส้นแบ่ง?

132
00:05:36,000 --> 00:05:38,000
ด้วยระบบนี้

133
00:05:38,000 --> 00:05:41,000
เราวัดความฉลาด

134
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
ด้วยความรู้ทางภาษาอังกฤษ

135
00:05:44,000 --> 00:05:46,000
เป็นอะไรที่ค่อนข้างไร้เหตุผล

136
00:05:46,000 --> 00:05:52,000
(ปรบมือ)

137
00:05:52,000 --> 00:05:54,000
และฉันอยากเตือนคุณ

138
00:05:54,000 --> 00:05:57,000
ว่าเหล่ายักษ์บนไหล่

139
00:05:57,000 --> 00:05:59,000
วันนี้ ความรู้ ยืนหยัดได้

140
00:05:59,000 --> 00:06:01,000
โดยไม่จำเป็นต้องพึงพาภาษาอังกฤษ

141
00:06:01,000 --> 00:06:03,000
พวกเขาเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องผ่านการทดสอบภาษาอังกฤษ

142
00:06:03,000 --> 00:06:06,000
อย่างกรณีของ ไอสไตน์

143
00:06:07,000 --> 00:06:10,000
เขา ผู้ซึ่งเรียนซ่อมกับโรงเรียน

144
00:06:10,000 --> 00:06:12,000
เนื่องด้วยเขาเป็นโรคภาวะอ่านไม่เข้าใจ

145
00:06:12,000 --> 00:06:14,000
แต่เป็นเรื่องโชคดี สำหรับมนุษยชาติ

146
00:06:14,000 --> 00:06:17,000
ที่เขาไม่ต้องผ่านการสอบภาษาอังกฤษ

147
00:06:17,000 --> 00:06:20,000
เพราะมันไม่ได้เริ่ม จนกระทั้งปี คศ 1964

148
00:06:20,000 --> 00:06:22,000
สำหรับ TOEFL

149
00:06:22,000 --> 00:06:24,000
แบบทดสอบภาษาอังกฤษของอเมริกา

150
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
ตอนนี้มันเผยแพร่ไปทั่ว

151
00:06:26,000 --> 00:06:29,000
มีแบบทดสอบภาษาอังกฤษมากมาย

152
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
และนักเรียนเป็นล้านล้านคนต่อปี

153
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
ต้องสอบข้อสอบเหล่านี้

154
00:06:33,000 --> 00:06:35,000
ตอนนี้คุณอาจคิดว่า คุณและฉันด้วย

155
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
การจ่ายภาษีแบบนี้ มันก็โอเค ไม่ได้เลวร้ายอะไร

156
00:06:37,000 --> 00:06:39,000
แต่มันเป็นสิ่งขัดขวาง

157
00:06:39,000 --> 00:06:41,000
เหล่าคนจนหลายล้านคน

158
00:06:41,000 --> 00:06:43,000
เลยเป็นว่าพวกเราปฏิเสธพวกเขาโดยอัตโนมัต

159
00:06:43,000 --> 00:06:46,000
(ปรบมือ)

160
00:06:46,000 --> 00:06:49,000
มันทำให้นึกถึงหัวข้อข่าวที่เห็นบ่อย ๆ

161
00:06:49,000 --> 00:06:51,000
"การศึกษา: การแบ่งแยกอย่างชัดเจน"

162
00:06:51,000 --> 00:06:53,000
ตอนนี้ฉันเข้าใจความหมายแล้ว

163
00:06:53,000 --> 00:06:56,000
ฉันเข้าใจว่าทำไมผู้คน
ถึงได้มุ่งเน้นไปที่ภาษาอังกฤษ

164
00:06:56,000 --> 00:06:59,000
พวกเขาต้องให้ลูกพวกเขา
มีโอกาสที่ดีที่สุดในชีวิต

165
00:07:00,000 --> 00:07:03,000
และเพื่อสิ่งนี้แล้ว 
พวกเขาต้องการการศึกษาทางตะวันตก

166
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
เพราะว่า แน่นอน ผู้ที่ได้งานดี ๆ

167
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
คือคนที่จบจากมหาวิทยาลัยตะวันตก

168
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
ดั่งที่ฉันได้พูดก่อนหน้านี้

169
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
สิ่งนี้มันเป็นวัฏจักร

170
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
โอเค

171
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
ให้ฉันเล่าเรื่อง
เกี่ยวกับนักวิทยาศาสตร์สองคน

172
00:07:16,000 --> 00:07:18,000
นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษสองคน

173
00:07:18,000 --> 00:07:20,000
พวกเขากำลังทำการทดลอง

174
00:07:20,000 --> 00:07:22,000
เกี่ยวกับพันธุกรรม

175
00:07:22,000 --> 00:07:25,000
แล้วก็เกี่ยวกับขาหน้าและหลังของสัตว์

176
00:07:25,000 --> 00:07:27,000
แต่พวกเขาก็ไม่พบคำตอบที่ต้องการ

177
00:07:27,000 --> 00:07:29,000
พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

178
00:07:29,000 --> 00:07:32,000
จนกระทั้งนักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมันเข้ามา

179
00:07:32,000 --> 00:07:35,000
ที่สังเกตว่าพวกเขาใช้คำสองคำ

180
00:07:35,000 --> 00:07:37,000
แทน ขาหน้า และขาหลัง

181
00:07:37,000 --> 00:07:41,000
แต่ ทางพันธุศาสตร์แล้ว 
มันไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย

182
00:07:41,000 --> 00:07:43,000
ซึ่งเป็นเช่นเดียวกันในภาษาเยอรมัน

183
00:07:43,000 --> 00:07:45,000
ดังนั้น ปิ๊งป่อง

184
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
ปริศนาคลีคลาย

185
00:07:47,000 --> 00:07:49,000
ถ้าคุณนึกอะไรไม่ออก

186
00:07:49,000 --> 00:07:52,000
คุณติดขัด

187
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
แต่อีกภาษานึงกลับทำให้คิดออก

188
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
ถ้างั้น ด้วยความร่วมมือ

189
00:07:56,000 --> 00:07:59,000
พวกเราจะสามารถเรียนรู้
และค้นพบอะไรอีกมากมาย

190
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
ลูกสาวของฉัน

191
00:08:03,000 --> 00:08:06,000
บินกลับอังกฤษจากคูเวต

192
00:08:06,000 --> 00:08:09,000
เธอเรียนวิทยาศาตร์และคณิตศาสตร์
เป็นภาษาอาหรับ

193
00:08:09,000 --> 00:08:12,000
ซึ่งโรงเรียนนั้นใช้ภาษาอาหรับในการสอน

194
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
เธอต้องแปลมันเป็นภาษาอังกฤษใน
ตอนที่เธอเรียนมัธยม

195
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
แต่เธอก็เรียนดีที่สุดในชั้นเรียน

196
00:08:17,000 --> 00:08:19,000
ในวิชาเหล่านั้น

197
00:08:19,000 --> 00:08:21,000
มันทำให้เรารู้ว่า

198
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
เมื่อนักเรียนจากต่างชาติมาหาเรา

199
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
พวกเราอาจจะไม่ได้ให้ความเชื่อถือเท่าที่ควร

200
00:08:25,000 --> 00:08:27,000
กับเรื่องต่าง ๆ ที่พวกเขารู้

201
00:08:27,000 --> 00:08:30,000
ในสิ่งที่พวกเขารู้เป็นภาษาของเขาเอง

202
00:08:30,000 --> 00:08:32,000
และเมื่อภาษานั้นตาย

203
00:08:32,000 --> 00:08:35,000
เราไม่รู้เลยว่าเราเสียอะไรไปบ้างกับภาษานั้น

204
00:08:35,000 --> 00:08:39,000
นี่คือ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณดู CNN ช่วงนี้หรือเปล่า

205
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
พวกเขาให้รางวัล ฮีโร่ อวอร์ด

206
00:08:41,000 --> 00:08:44,000
กับเด็กหนุ่มเลี้ยงแกะชาวเคนย่า

207
00:08:44,000 --> 00:08:47,000
ที่ไม่สามารถเรียนตอนกลางคืนในหมู่บ้านได้

208
00:08:47,000 --> 00:08:49,000
เหมือนกับเด็กคนอื่นในหมู่บ้าน

209
00:08:49,000 --> 00:08:51,000
เพราะตะเกียงน้ำมันก๊าด

210
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
มันมีควัน และมันก็ทำร้ายดวงตาเขา

211
00:08:53,000 --> 00:08:56,000
และอย่างไรก็ดี เขาก็มีน้ำมันก๊าดไม่เพียงพอ

212
00:08:56,000 --> 00:08:59,000
เพราะเงินเพียงดอลล่าเดียวต่อวัน 
เขาจะไปซื้ออะไรได้

213
00:08:59,000 --> 00:09:01,000
ดังนั้นเขาเลยประดิษฐ์

214
00:09:01,000 --> 00:09:04,000
ตะเกียงพลังงานแสงอาทิตย์ ฟรี ไม่คิดเงิน

215
00:09:04,000 --> 00:09:06,000
และในตอนนี้เด็ก ๆ ในหมู่บ้าน

216
00:09:06,000 --> 00:09:08,000
ได้เรียนได้ดีทัดเทียมกัน

217
00:09:08,000 --> 00:09:12,000
กับเด็กที่มีไฟฟ้าใช้ในบ้าน

218
00:09:12,000 --> 00:09:18,000
(ปรบมือ)

219
00:09:18,000 --> 00:09:20,000
ตอนที่เขาได้รับรางวัล

220
00:09:20,000 --> 00:09:22,000
เขากล่าวคำพูดที่น่ารักมาก

221
00:09:22,000 --> 00:09:25,000
"เด็ก ๆ สามารถนำแอฟริกา ทุกวันนี้

222
00:09:25,000 --> 00:09:27,000
จากทวีปอันแสนมืด

223
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
สู่ทวีปแห่งความสว่างไสว

224
00:09:29,000 --> 00:09:31,000
ควาามคิดเรียบง่าย

225
00:09:31,000 --> 00:09:34,000
แต่มันให้ผลดีอะไรมากมาย

226
00:09:35,000 --> 00:09:37,000
ผู้ที่ไม่มีแสงสว่าง

227
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
ทั้งทางรูปธรรมและนามธรรม

228
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
ผู้ที่ไม่สามารถผ่านการทดสอบของเรา

229
00:09:43,000 --> 00:09:46,000
และพวกเราก็ไม่อาจรู้เลยว่าพวกเขารู้อะไรบ้าง

230
00:09:46,000 --> 00:09:49,000
จงอย่า ให้พวกเขา และ เรา

231
00:09:49,000 --> 00:09:51,000
ให้อยู่ในความมืดเลย

232
00:09:51,000 --> 00:09:54,000
แต่จงยินดี ในความหลากหลาย

233
00:09:54,000 --> 00:09:57,000
โปรดตระหนักถึงภาษาของคุณ

234
00:09:57,000 --> 00:10:01,000
ใช้มันเพื่อถ่ายทอดความคิดดี ๆ เถอะคะ

235
00:10:01,000 --> 00:10:08,000
(เสียงปรบมือ)

236
00:10:08,000 --> 00:10:10,000
ขอบคุณมากคะ

237
00:10:10,000 --> 00:10:13,000
(เสียงปรบมือ)