Ξέρω τι σκέφτεστε.

Σκέφτεστε ότι έχω χάσει τον δρόμο μου,

και κάποιος θ' ανέβει 
στη σκηνή όπου να' ναι

και θα με οδηγήσει ευγενικά 
πίσω στη θέση μου.

(Χειροκρότημα)

Μου συμβαίνει συνέχεια στο Ντουμπάι.

«Είσαι εδώ για διακοπές, καλή μου;»

(Γέλια)

«Ήρθες να επισκεφτείς τα παιδιά;

Πόσο καιρό θα κάτσεις;»

Ελπίζω για αρκετό καιρό ακόμα.

Ζω και διδάσκω στον Κόλπο

για πάνω από 30 χρόνια.

(Χειροκρότημα)

Και σε αυτό το διάστημα 
έχω δει πολλές αλλαγές.

Αυτή η στατιστική

είναι αρκετά σοκαριστική.

Και θέλω να σας μιλήσω σήμερα

για την απώλεια των γλωσσών

και την παγκοσμιοποίηση των αγγλικών.

Θέλω να μιλήσω για τη φίλη μου

που δίδασκε Αγγλικά
σε ενήλικες στο Άμπου Ντάμπι.

Και μία ωραία μέρα

αποφάσισε να τους πάει στον κήπο

για να τους διδάξει κάποιες λέξεις 
σχετικές με τη φύση.

Κατέληξε όμως να μαθαίνει αυτή

όλες τις αραβικές λέξεις 
για τα τοπικά φυτά,

καθώς και τις χρήσεις τους --

ιατρικές χρήσεις, κοσμητικές,

μαγειρικές, βότανα.

Πως απέκτησαν όλη αυτή 
τη γνώση αυτοί οι μαθητές;

Φυσικά από τους παππούδες τους

και τους προπαππούδες τους.

Δεν είναι απαραίτητο να σας πω 
πόσο σημαντικό είναι

να είσαι σε θέση να επικοινωνήσεις

μεταξύ των γενεών.

Αλλά δυστυχώς, σήμερα,

οι γλώσσες πεθαίνουν

με ένα πρωτόγνωρο ρυθμό.

Κάθε 14 μέρες πεθαίνει μία γλώσσα.

Τώρα, την ίδια στιγμή,

τα Αγγλικά είναι 
η αδιαφιλονίκητη παγκόσμια γλώσσα.

Μπορεί να υπάρχει μία σύνδεση;

Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως πως έχω δει πολλές αλλαγές.

Όταν πρωτοήρθα στον Κόλπο, ήρθα στο Κουβέιτ

την εποχή που ήταν μία δύσκολη τοποθέτηση.

Πριν από όχι και τόσο καιρό.

Είναι λίγο πολύ νωρίς.

Τέλος πάντων,

με προσέλαβε το Βρετανικό Συμβούλιο

με άλλους 25 δασκάλους.

Και ήμασταν οι πρώτοι μη-μουσουλμάνοι

που διδάξαμε στα κρατικά σχολεία 
εδώ στο Κουβέιτ.

Μας έφεραν να διδάξουμε αγγλικά

γιατί η κυβέρνηση ήθελε 
να εκσυγχρονίσει τη χώρα

και να ενδυναμώσει τους κατοίκους 
μέσω της εκπαίδευσης.

Και φυσικά το Ηνωμένο Βασίλειο επωφελήθηκε

από ένα μέρος αυτού του υπέροχου πετρελαϊκού πλούτου.

Εντάξει.

Τώρα, αυτή είναι η βασική αλλαγή 
που έχω δει --

πως η διδασκαλία Αγγλικών

έχει μεταμορφωθεί

από μια αμοιβαία ωφέλιμη πρακτική που ήταν

σε μία μαζική παγκόσμια επιχείρηση 
που είναι σήμερα.

Δεν είναι πλέον απλά μια ξένη γλώσσα 
στο σχολικό πρόγραμμα.

Και δεν είναι πλέον η μοναδική κτήση

της Μητέρας Αγγλίας.

Έχει γίνει ένα όχημα

για κάθε χώρα στη Γη που μιλάει Αγγλικά.

Και γιατί όχι;

Στο κάτω κάτω, η καλύτερη εκπαίδευση --

σύμφωνα με την πιο πρόσφατη 
Παγκόσμια Αξιολόγηση Πανεπιστημίων --

παρέχεται στα πανεπιστήμια

του Ηνωμένου Βασιλείου και των Η.Π.Α.

Έτσι,φυσικά, όλοι θέλουν να έχουν 
μια Αγγλική εκπαίδευση.

Αλλά αν δεν είσαι ιθαγενής ομιλητής,

πρέπει να περάσεις μια εξέταση.

Τώρα, είναι σωστό

να απορρίψεις ένα μαθητή

μόνο βάσει των γλωσσικών του ικανοτήτων;

Ίσως να έχεις ένα επιστήμονα 
ηλεκτρονικών υπολογιστών

που είναι ιδιοφυία.

Θα χρειαζόταν την ίδια γλώσσα 
με έναν δικηγόρο, για παράδειγμα;

Δεν νομίζω.

Εμείς οι δάσκαλοι Αγγλικών 
τους απορρίπτουμε όλη την ώρα.

Βάζουμε ένα σημάδι στοπ

και τους σταματούμε στην πορεία τους.

Δεν μπορούν να ακολουθήσουν
πλέον το όνειρό τους,

μέχρι να μάθουν Αγγλικά.

Αφήστε με να το θέσω αλλιώς,

αν συναντούσα κάποιον 
που μιλάει μόνο Ολλανδικά

που είχε τη θεραπεία για τον καρκίνο,

θα τον εμπόδιζα να μπει 
στο βρετανικό μου πανεπιστήμιο;

Δεν νομίζω.

Αλλά στην πράξη αυτό ακριβώς κάνουμε.

Εμείς οι δάσκαλοι Αγγλικών 
είμαστε οι φρουροί στις πύλες.

Και πρέπει να ικανοποιήσεις πρώτα εμάς

πως τα Αγγλικά σου είναι αρκετά καλά.

Τώρα αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο

να δίνουμε υπερβολική δύναμη

σε ένα στενό κομμάτι της κοινωνίας.

Ίσως το εμπόδιο να ήταν πολύ παγκόσμιο.

Εντάξει.

«Αλλά», σας ακούω να λέτε,

«τι γίνεται με την έρευνα;

Είναι όλη στα Αγγλικά».

Τα βιβλία λοιπόν είναι στα Αγγλικά,

τα επιστημονικά περιοδικά
είναι στα Αγγλικά,

αλλά αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος.

Τροφοδοτεί την απαίτηση για Αγγλικά.

Και έτσι εξακολουθεί.

Σας ρωτώ, τι απέγινε η μετάφραση;

Αν σκεφτείτε τη Χρυσή Εποχή του Ισλάμ,

η μετάφραση ήταν πολύ διαδεδομένη τότε.

Μετέφραζαν από τα Λατινικά και τα Ελληνικά

στα Αραβικά, στα Περσικά,

και μετά μεταφραζόταν

στις γερμανικές γλώσσες της Ευρώπης

και τις ρομανικές γλώσσες.

Και έτσι οι ευρωπαϊκοί 
Σκοτεινοί Αιώνες φωτίστηκαν.

Τώρα, μη με παρεξηγήσετε:

δεν αντιμάχομαι τη διδασκαλία Αγγλικών,

όλους εσάς τους δασκάλους 
Αγγλικών εκεί έξω.

Λατρεύω που έχουμε μία παγκόσμια γλώσσα.

Σήμερα χρειαζόμαστε μία περισσότερο από ποτέ.

Αλλά είμαι αντίθετη στη χρήση της

σαν εμπόδιο.

Θέλουμε πραγματικά
να καταλήξουμε με 600 γλώσσες

και με τα Αγγλικά ή Κινέζικα 
ως την κύρια γλώσσα;

Χρειαζόμαστε περισσότερες. 
Πού βάζουμε το όριο;

Αυτό το σύστημα

εξισώνει την ευφυία

με τη γνώση Αγγλικών

που είναι αρκετά αυθαίρετο.

(Χειροκρότημα)

Και θέλω να σας υπενθυμίσω

πως οι γίγαντες στους ώμους των οποίων

βασίζεται η σημερινή πνευματική κοινότητα

δεν χρειαζόταν να μιλάνε αγγλικά,

δεν χρειαζόταν να περάσουν τεστ Αγγλικών.

Για παράδειγμα ο Αϊνστάιν.

Θεωρούνταν, μιας που το έφερε η κουβέντα, 
ένας προβληματικός μαθητής

γιατί ήταν, στην πραγματικότητα, 
δυσλεκτικός.

Αλλά ευτυχώς για τον κόσμο,

δεν χρειαζόταν να περάσει
εξέταση Αγγλικών.

Διότι ήταν μόλις το 1964

που ξεκίνησε το TOEFL,

το αμερικανικό τεστ αγγλικών.

Τώρα έχει εξαπλωθεί ραγδαία.

Υπάρχουν ένα σωρό τεστ Αγγλικών.

Και εκατομμύρια μαθητές

συμμετέχουν σε αυτές τις εξετάσεις ετησίως.

Τώρα, μεταξύ μας, μπορεί να νομίζετε

πως αυτά τα τέλη δεν είναι 
κάτι κακό, το αντίθετο,

αλλά είναι απαγορευτικά

για εκατομμύρια φτωχών ανθρώπων.

Αμέσως λοιπόν τους απορρίπτουμε.

(Χειροκρότημα)

Μου θυμίζει μία επικεφαλίδα 
που είδα πρόσφατα:

«Εκπαίδευση: Το Μεγάλο Διαχωριστικό».

Τώρα καταλαβαίνω,

καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι 
επικεντρώνονται στα Αγγλικά.

Θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους 
την καλύτερη ευκαιρία στη ζωή.

Και για να το κάνουν αυτό,
χρειάζονται Δυτική εκπαίδευση.

Διότι, φυσικά, οι καλύτερες δουλειές

πηγαίνουν σε αποφοίτους 
Δυτικών πανεπιστημίων,

που έδειξα νωρίτερα.

Είναι μία κυκλική λογική.

Εντάξει.

Επιτρέψτε μου να σας πω 
μία ιστορία για δύο επιστήμονες,

δύο Άγγλους επιστήμονες.

Έκαναν ένα πείραμα

σχετικό με γενετική

και τα μπροστινά και πίσω άκρα των ζώων.

Αλλά δεν μπορούσαν να έχουν 
τα αποτελέσματα που ήθελαν.

Πραγματικά δεν ήξεραν τι να κάνουν,

ώσπου εμφανίστηκε 
ένας Γερμανός επιστήμονας

που συνειδητοποίησε 
πως χρησιμοποιούσαν δύο λέξεις

για τα μπροστινά και πίσω άκρα,

ενώ η γενετική δεν κάνει τέτοια διάκριση

ούτε και η γερμανική γλώσσα.

Και ιδού,

το πρόβλημα λύθηκε.

Αν δεν μπορείς να κάνεις μία σκέψη,

έχεις κολλήσει.

Αλλά αν μία άλλη γλώσσα 
μπορεί να κάνει αυτή τη σκέψη,

τότε, με συνεργασία,

μπορούμε να επιτύχουμε 
και να μάθουμε πολλά περισσότερα.

Η κόρη μου,

ήρθε στην Αγγλία από το Κουβέιτ.

Είχε σπουδάσει επιστήμη
και μαθηματικά στα Αραβικά.

Σε ένα αραβικό μέσο σχολείο.

Έπρεπε να το μεταφράσει 
στα Αγγλικά στο δημοτικό.

Και ήταν η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη

σε αυτά τα μαθήματα.

Κάτι που σημαίνει

πως, όταν μας έρχονται 
μαθητές από το εξωτερικό,

μπορεί να μην δίνουμε αρκετή σημασία

σε αυτά που ξέρουν,

και τα ξέρουν στη γλώσσα τους.

Όταν πεθαίνει μία γλώσσα,

δεν ξέρουμε τι χάνουμε με αυτή τη γλώσσα.

Αυτό είναι -- δεν ξέρω 
αν το είδατε πρόσφατα στο CNN --

έδωσαν μετάλλειο ανδρείας

σε ένα νεαρό βοσκό από την Κένυα

που δεν μπορούσε να μελετήσει 
το βράδυ στο χωριό του

όπως τα υπόλοιπα παιδιά,

γιατί η λάμπα κηροζίνης

κάπνιζε και του έβλαψε τα μάτια.

Και εξάλλου, δεν υπήρχε 
ποτέ αρκετή κηροζίνη,

διότι τι μπορεί να αγοράσεις 
με ένα δολάριο τη μέρα;

Επινόησε λοιπόν

μία ηλιακή λάμπα χωρίς κόστος.

Και τώρα τα παιδιά στο χωριό του

παίρνουν τους ίδιους βαθμούς στο σχολείο

με τα παιδιά που έχουν 
ηλεκτρισμό στο σπίτι τους.

(Χειροκρότημα)

Όταν παρέλαβε το βραβείο του,

είπε τα ακόλουθα πανέμορφα λόγια:

"Τα παιδιά μπορούν να οδηγήσουν 
την Αφρική από αυτό που είναι σήμερα,

μία σκοτεινή ήπειρος,

σε μία φωτεινή ήπειρο."

Μία απλή ιδέα,

αλλά θα μπορούσε να έχει 
τόσες βαθύτατες συνέπειες.

Άνθρωποι χωρίς φως,

είτε φυσικό είτε μεταφορικό,

δεν μπορούν να περάσουν τις εξετάσεις μας

και δεν μπορούμε ποτέ 
να μάθουμε αυτά που ξέρουν.

Ας μην κρατούμε εκείνους και τον εαυτό μας

στο σκοτάδι.

Ας γιορτάσουμε τη διαφορετκότητα.

Προσέξτε τη γλώσσα σας.

Χρησιμοποιήστε την 
για να προωθήσετε σπουδαίες ιδέες.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)