WEBVTT

00:00:11.990 --> 00:00:16.887
امروز می خواهم کمی درباره 
انگیزه های انسانی صحبت کنم

00:00:16.887 --> 00:00:20.094
چیزهایی که ما را به اهمیت دادن
و فعال بودن تشویق می کنند

00:00:21.847 --> 00:00:23.856
برای شروع باید بگویم

00:00:23.856 --> 00:00:26.464
بخصوص که در شیکاگو
و نزدیک دانشگاه شیکاگو

00:00:26.464 --> 00:00:28.741
در دانشکده اقتصاد هستیم

00:00:28.741 --> 00:00:33.604
به نظرم جای تامل دارد 
که هنگام بررسی انگیزه های انسانی

00:00:33.604 --> 00:00:36.340
ما انسان ها را مثل موش می بینیم.

00:00:36.340 --> 00:00:38.213
آدم ها دوست ندارند کار کنند.

00:00:38.213 --> 00:00:40.863
اگر ما را به حال خودمان رها می کردند

00:00:40.898 --> 00:00:43.552
دوست داشتیم فقط توی ساحل لم بدهیم.

00:00:43.963 --> 00:00:48.252
و تنها انگیزه ما برای کار کردن 
این است که پول در بیاوریم

00:00:48.252 --> 00:00:51.642
تا بتوانیم برویم توی ساحل لم بدهیم.

00:00:51.677 --> 00:00:53.638
(خنده حضار)

00:00:53.673 --> 00:00:57.129
که انگیزه اصلی، لذت بردن
از تفریح است و نه کار

00:00:57.129 --> 00:01:02.400
و چیزهای دیگر فقط بهانه ای
برای رسیدن به این هدف است.

00:01:02.400 --> 00:01:04.794
و این مدل خوبی است،
ولی سوال اینجاست

00:01:04.794 --> 00:01:07.707
که آیا این مدل تصویر درستی
از انگیزه های انسانی به ما می دهد؟

00:01:07.742 --> 00:01:12.212
آیا این واقعا چیزی ست که ما را
تشویق به عمل می کند؟

00:01:12.212 --> 00:01:16.047
بیایید به کوهنوردی
به عنوان یک مثال نگاه کنیم.

00:01:16.047 --> 00:01:19.492
اگر به کسانی که کوه های 
زیادی را فتح کرده اند دقت کنید

00:01:19.492 --> 00:01:22.463
و با ماجراها و سختی های آن ها آشنا شوید

00:01:22.463 --> 00:01:25.856
به نظرتان رنج آورترین کار دنیا خواهد آمد.

00:01:25.856 --> 00:01:27.758
هوای سرد، سرمازدگی

00:01:27.758 --> 00:01:30.594
و دشواری در نفس کشیدن 
همه چیز را سخت می کند.

00:01:30.594 --> 00:01:33.497
من سال ها پیش در هیمالیا 
قله کوچکی را فتح کردم

00:01:33.497 --> 00:01:34.987
آدم فکر می کند وقتی به قله برسد،

00:01:35.007 --> 00:01:37.569
می تواند بنشیند و از منظره لذت ببرد.

00:01:37.569 --> 00:01:40.971
ولی نه! هوا سرد است و
آدم خسته و بی حال است.

00:01:40.971 --> 00:01:46.978
فقط دلت می خواهد برگردی
و به پایین برسی. (خنده حضار)

00:01:46.978 --> 00:01:48.445
و اگر به این رفتار فکر کنیم

00:01:48.445 --> 00:01:52.551
کاری ست که هر لحظه اش عذاب آور است،

00:01:52.551 --> 00:01:54.886
چیزی مثل یک مجازات.

00:01:54.886 --> 00:01:58.189
ولی وقتی به پایین می رسی،

00:01:58.189 --> 00:02:00.958
بیش از هر چیزی دلت می خواهد
دوباره بالا بروی.

00:02:00.958 --> 00:02:02.939
چیزی اینجا هست که با تصویر

00:02:02.974 --> 00:02:05.463
آدم های لم داده توی ساحل هم خوانی ندارد.

00:02:05.463 --> 00:02:08.098
پس باید گفت یا آدم ها شیفته مجازات هستند،

00:02:08.098 --> 00:02:10.167
یعنی ما همه می خواهیم
خودمان را مجازات کنیم،

00:02:10.167 --> 00:02:14.417
یا اینکه آن چه ما را تشویق می کند،
آسایش نیست.

00:02:14.452 --> 00:02:15.974
راحتی نیست، چیزهای دیگر است.

00:02:15.974 --> 00:02:18.586
مثل پیشرفت، فتح کردن،

00:02:18.586 --> 00:02:23.882
هدفی را دنبال کردن، به قله رسیدن.

00:02:23.882 --> 00:02:26.634
من به این موضوع وقتی علاقه مند شدم

00:02:26.669 --> 00:02:30.688
که یکی از دانشجوهای سابقم به دیدن من آمد.

00:02:30.688 --> 00:02:33.669
اسمش دیوید بود،
چند سال قبل دانشگاه را تمام کرده بود

00:02:33.669 --> 00:02:37.895
و در یکی از بانک های بزرگ


00:02:37.895 --> 00:02:39.670
وال استریت کار می کرد.

00:02:39.670 --> 00:02:43.087
برایم تعریف کرد که
چند هفته روی یک ارائه مهم

00:02:43.105 --> 00:02:45.680
برای یک ادغام بانکی کار می کرده

00:02:45.680 --> 00:02:50.244
شب ها اضافه وقت می مانده
که این ارائه زیبا را آماده کند

00:02:50.244 --> 00:02:52.726
با آمارها و نمودارها و توضیحات لازم.

00:02:52.726 --> 00:02:56.046
گفت که به کارش افتخار می کرده
و خیلی هم لذت برده.

00:02:56.046 --> 00:02:58.511
وقتی کار را برای رییسش فرستاده،
رییس جواب داده که

00:02:58.546 --> 00:03:01.355
"دیوید، کارت عالی است،
ولی ادغام کنسل شد."

00:03:01.355 --> 00:03:04.621
و این روحیه او را به کلی خراب کرد!

00:03:04.621 --> 00:03:07.637
نکته جالب این است که

00:03:07.637 --> 00:03:11.087
دیوید می گفت
از دیدگاه عملی همه چیز عالی بود

00:03:11.087 --> 00:03:15.030
او کارش را خوب انجام داده بود،
از کارش لذت برده بود،

00:03:15.030 --> 00:03:18.792
رییس از کارش راضی بود،
و او مطمئن بود

00:03:18.827 --> 00:03:21.434
وقتش که برسد ترفیع خواهد گرفت.

00:03:21.434 --> 00:03:25.543
با این حال نمی توانست 
مثل قبل به کارش اهمیت بدهد.

00:03:25.543 --> 00:03:30.882
داشت روی یک پروژه جدید کار می کرد، 
ولی دیگر مثل قبل برایش مهم نبود.

00:03:30.882 --> 00:03:34.253
سوال اینجاست که چه اتفاقی افتاد؟
چه شد؟

00:03:34.253 --> 00:03:38.556
از لحاظ عملی همه چیز خوب بود،
با این وجود چیزی کم بود.

00:03:38.556 --> 00:03:42.170
برای بررسی این موضوع 
تصمیم گرفتم چند آزمایش کوچک انجام بدهم.

00:03:42.170 --> 00:03:45.838
آزمایش اول مربوط به 
ساخت بیونیکل بود

00:03:45.838 --> 00:03:49.502
بیونیکل ها ربات های لگویی هستند
که حدود چهل قطعه دارند

00:03:49.502 --> 00:03:51.670
و می توانید آن ها را بسازید.

00:03:51.670 --> 00:03:54.837
ما از آدم ها خواستیم
که به مرکز دانشجویی بیایند

00:03:54.837 --> 00:03:58.042
و گفتیم: "می خواهید با لگو ساختن
پول در بیاورید؟"

00:03:58.042 --> 00:04:02.088
اولی را بسازید،
سه دلارگیرتان می آید

00:04:02.088 --> 00:04:04.849
اولی را که تمام کردند گفتیم:
"می خواهید یکی دیگر بسازید؟

00:04:04.849 --> 00:04:08.087
برای این یکی ۲/۷ دلار می گیرید.

00:04:08.087 --> 00:04:10.856
این را که تمام کردید،
می خواهید بعدی را برای ۲/۴ دلار بسازید؟"

00:04:10.856 --> 00:04:11.754
۲/۱؟

00:04:11.754 --> 00:04:12.691
۱/۸؟

00:04:12.691 --> 00:04:15.088
و به همین ترتیب برای پول کمتر.

00:04:15.088 --> 00:04:17.729
و هرکس تصمیم می گرفت
که در کدام مرحله دست بکشد.

00:04:17.729 --> 00:04:20.058
چه موقع پولی که
برای ساختن لگو می گرفتند

00:04:20.058 --> 00:04:22.507
به وقتش نمی ارزید.

00:04:22.507 --> 00:04:25.135
ما این آزمایش را در دو حالت انجام دادیم.

00:04:25.135 --> 00:04:28.087
حالت اول همانی بود 
که الان برایتان توصیف کردم.

00:04:28.087 --> 00:04:31.977
آدم ها یک لگو می سازند،
بعد یکی دیگر، بعد یکی دیگر

00:04:31.977 --> 00:04:34.712
و وقتی ساخت همه این لگوها تمام شد،

00:04:34.712 --> 00:04:36.140
بعد از ساخت هرکدام،

00:04:36.145 --> 00:04:38.087
ما آن ها را می گرفتیم،
می گذاشتیم زیر میز

00:04:38.087 --> 00:04:40.150
و به آن ها می گفتیم که بعد از پایان آزمایش

00:04:40.150 --> 00:04:43.087
ما قطعه های لگوها را از هم جدا می کنیم

00:04:43.087 --> 00:04:46.122
و آن ها را توی جعبه می گذاریم
برای نفر بعدی.

00:04:46.122 --> 00:04:49.093
اسم این حالت را، حالت 'معنی دار' گذاشتیم.

00:04:49.093 --> 00:04:55.628
معنی خیلی بزرگی هم نبود برای ما
دانشگاهی ها، یک معنی کوچک. (خنده حضار)

00:04:55.628 --> 00:05:01.772
حالت دوم را، حالت
سیزیفیک (بی معنی) نام گذاشتیم.

00:05:01.772 --> 00:05:04.775
و در این حالت بعد از اینکه 
هرکس یک لگو را می ساخت

00:05:04.775 --> 00:05:06.810
ما آن را می گرفتیم و می گفتیم:

00:05:06.810 --> 00:05:08.728
"می خواهی یکی دیگر بسازی؟"

00:05:08.728 --> 00:05:12.349
و اگر می خواستند یکی دیگر بسازند،
یکی دیگر بهشان می دادیم،

00:05:12.349 --> 00:05:14.022
ولی در حالی که آن ها
روی دومی کار می کردند،

00:05:14.023 --> 00:05:17.041
ما قطعات اولی را جلوی چشمشان 
از هم جدا می کردیم

00:05:17.076 --> 00:05:22.089
و بعد اگر می خواستند لگوی سوم را بسازند،
همان را بهشان پس می دادیم

00:05:22.089 --> 00:05:25.965
مثل یک دور باطل.

00:05:25.965 --> 00:05:29.595
و به این حالت سیزیفیک می گفتیم،
به یاد سیزیفوس،

00:05:29.630 --> 00:05:32.986
که یک سنگ را باید از یک تپه
دوباره و دوباره بالا می برد.

00:05:34.004 --> 00:05:36.430
سوال این است که آیا 
دلیل بی انگیزگی سیزیفوس

00:05:36.430 --> 00:05:38.013
این بود که هر بار باید
همان سنگ را 


00:05:38.013 --> 00:05:39.677
از همان تپه بالا می برد؟


00:05:39.677 --> 00:05:42.881
آیا کمتر دلسرد کننده بود 
اگر هربار یک تپه جدید بود؟

00:05:42.881 --> 00:05:46.195
پس ساختن چیزی،
و از بین رفتنش جلوی چشممان،

00:05:46.195 --> 00:05:48.185
و دوباره ساختنش،

00:05:48.185 --> 00:05:52.088
به نظر یک عامل اصلی بی انگیزگی است.

00:05:52.088 --> 00:05:54.087
و نتایج آزمایش این گونه بود:

00:05:54.087 --> 00:05:57.062
در حالت 'معنی دار' هرکس
حدود ۱۱ ربات ساخت،

00:05:57.062 --> 00:06:00.004
و در حالت 'بی معنی' (سیزیفیک)،
حدود ۷ ربات.

00:06:00.004 --> 00:06:02.585
به علاوه ما از کسانی که در 
آزمایش شرکت نکرده بودند

00:06:02.620 --> 00:06:04.998
خواستیم که نتایج را پیش بینی کنند.

00:06:05.301 --> 00:06:09.040
که مردم در حالت 'معنی دار' 
چند ربات بیشتراز حالت 'سیزیفیک' می سازند.

00:06:09.040 --> 00:06:13.109
و آن ها درست پیش بینی کردند
ولی تفاوت را به شدت دست کم گرفتند.

00:06:13.109 --> 00:06:15.141
پیش بینی آن ها این بود که تفاوت
فقط ۱ ربات خواهد بود.

00:06:15.176 --> 00:06:18.560
ولی در عمل تفاوت بسیار بزرگ تر بود.

00:06:18.816 --> 00:06:21.785
بنابراین ما همه می فهمیم که معنی مهم است،

00:06:21.785 --> 00:06:25.671
فقط اهمیت اش را بسیار دست کم می گیریم.

00:06:25.671 --> 00:06:29.392
من اخیرا یک سخنرانی در یک
شرکت بزرگ نرم افزاری داشتم

00:06:29.392 --> 00:06:33.466
و در این شرکت گروهی از کارمندان

00:06:33.501 --> 00:06:36.368
برای دو سال روی طراحی 
یک محصول کار کرده بودند،

00:06:36.368 --> 00:06:39.204
و فکر می کردند 
این بهترین محصول شرکت خواهد بود.

00:06:39.204 --> 00:06:41.227
بعد از دو سال کار کردن،

00:06:41.240 --> 00:06:44.629
درست هفته قبل از آمدن من،
مدیرعامل پروژه را کنسل کرد.

00:06:44.664 --> 00:06:50.186
و من تا حالا توی عمرم آدم هایی 
تا این حد دلسرد و بی انگیزه ندیده بودم.

00:06:50.186 --> 00:06:53.851
به من گفتند احساس می کنند 
در آزمایش لگوی من شرکت کرده اند.

00:06:53.851 --> 00:06:56.686
مدت ها روی این محصول کار کرده بودند 
و بعد جلوی چشمشان از بین رفت.

00:06:56.686 --> 00:07:01.993
من فکر می کنم رییس آن ها هم 
همان اشتباه ما در آزمایش را مرتکب شد

00:07:01.993 --> 00:07:04.717
او می دانست که معنی 
احتمالا تا حدی مهم است،

00:07:04.717 --> 00:07:06.159
ولی درجه اهمیت اش را متوجه نشد.

00:07:06.164 --> 00:07:11.135
و حالا با یک گروه بسیار 
دلسرد و بی انگیزه مواجه شده بود.

00:07:13.042 --> 00:07:17.685
نکته جالب دیگر در مورد این آزمایش این بود

00:07:17.685 --> 00:07:19.673
که اگر به ارتباط بین 
میزان علاقه آدم ها به لگو

00:07:19.708 --> 00:07:22.574
و تعداد لگوهایی که ساختند نگاه کنیم،

00:07:22.579 --> 00:07:25.577
انتظار داریم کسانی که به لگو 
علاقه دارند تعداد زیادی بسازند،

00:07:25.577 --> 00:07:27.862
و کسانی که بی علاقه اند تعداد کمی؛

00:07:27.862 --> 00:07:29.787
و برای هرکس این تعداد فرق کند.

00:07:29.787 --> 00:07:32.428
و همین طور هم بود.

00:07:32.428 --> 00:07:35.003
در حالت 'معنی دار' کسانی که 
عاشق لگو بودند بیشتر ساختند،

00:07:35.038 --> 00:07:37.471
و کسانی که خیلی 
علاقه مند نبودند تعداد کمتر.

00:07:37.471 --> 00:07:40.699
در حالت 'سیزیفیک' هیچ ارتباطی 
بین میزان علاقه و تعداد لگوها نبود،

00:07:40.699 --> 00:07:44.680
انگار ما هر لذت طبیعی لگوسازی را

00:07:44.680 --> 00:07:48.011
از آن ها بیرون کشیده بودیم.

00:07:48.011 --> 00:07:50.907
آدم ها، بعضی آدم ها،
طبیعتا به لگو علاقه دارند،

00:07:50.907 --> 00:07:53.357
و ما توانستیم این علاقه را 
با خاک یکسان کنیم.

00:07:53.392 --> 00:07:57.951
(خنده حضار)

00:07:58.584 --> 00:08:02.362
در آزمایش بعدی می خواستیم بفهمیم 


00:08:02.397 --> 00:08:05.668
حتی تفاوت های کوچک تر 
چه تغییری ایجاد می کنند.

00:08:06.222 --> 00:08:09.726
بنابراین به افراد یک کاغذ
پر از حروف دادیم و گفتیم:

00:08:09.726 --> 00:08:12.336
"هر دو حرف یکسانی که 
کنار هم هستند را پیدا کنید."

00:08:12.371 --> 00:08:14.624
مانند آزمایش اول، برای صفحه اول

00:08:14.624 --> 00:08:17.272
به آن ها بیشتر پول دادیم،
و برای صفحه های بعدی کمتر.

00:08:18.236 --> 00:08:20.939
و سه حالت را امتحان کردیم.

00:08:20.939 --> 00:08:24.639
در حالت اول، هربار ورقی را 
به من می دادید، اگر من آزمایشگر بودم،

00:08:24.639 --> 00:08:28.207
از شما می خواستم اسمتان را بالای صفحه بنویسید،
بعد صفحه را اینطوری نگاه می کردم،

00:08:28.207 --> 00:08:31.525
می گفتم: "آها!" و آن را 
روی دسته کاغذها می گذاشتم.

00:08:31.525 --> 00:08:35.018
در حالت دوم لازم نبود اسمتان را بنویسید.

00:08:35.018 --> 00:08:38.138
من فقط برگه را می گرفتم، و بدون نگاه کردن،

00:08:38.173 --> 00:08:40.594
آن را روی دسته کاغذها می گذاشتم؛

00:08:40.599 --> 00:08:43.179
بدون اینکه چیزی را تصدیق کنم.

00:08:43.179 --> 00:08:45.782
در حالت سوم، وقتی ورقی را به من می دادید،

00:08:45.782 --> 00:08:51.241
همان جا آن را ریز ریز می کردم. (خنده حضار)

00:08:51.276 --> 00:08:57.678
حالا سوال اینجاست 
که در هر حالت مردم چقدر کار کردند.

00:08:57.678 --> 00:09:00.128
و چیزی که اینجا می خواهم به شما نشان بدهم

00:09:00.163 --> 00:09:02.382
حداقل پولی است که افراد 
حاضرند برایش کار کنند.

00:09:02.417 --> 00:09:06.684
یعنی تا چقدر جلو رفتند، پس پول کمتر 
نشان دهنده این است که بیشتر لذت بردند.

00:09:06.684 --> 00:09:09.187
و نتایج دقیقا مانند آزمایش اول بود.

00:09:09.187 --> 00:09:10.628
در حالتی که تصدیق می کنیم

00:09:10.628 --> 00:09:14.546
و "آها" می گوییم،
آدم ها حاضرند حتی برای ۰/۱۵ دلار کار کنند،

00:09:14.546 --> 00:09:15.960
که حقوق بسیار کمی است.

00:09:15.960 --> 00:09:19.834
در حالت ریز ریز کردن،
آن ها دوبرابر حقوق می خواهند.

00:09:19.834 --> 00:09:23.145
سوال اینجاست که در حالت
بدون تصدیق چه اتفاقی می افتد؟

00:09:23.145 --> 00:09:24.980
آیا حالت بدون تصدیق 
مثل ریز ریز کردن است؟


00:09:24.980 --> 00:09:27.871
آیا مثل حالت با تصدیق است؟
یا چیزی بین این دو؟

00:09:27.871 --> 00:09:31.308
نتایج نشان داد که خیلی 
نزدیک به حالت ریز ریز کردن است.

00:09:31.308 --> 00:09:34.491
خلاصه اگر می خواهید
انگیزه کسی را از بین ببرید،

00:09:34.496 --> 00:09:37.025
کارش را ریز ریز کنید. (خنده حضار)

00:09:37.060 --> 00:09:39.322
ولی حتی اعتنا نکردن به کار آن ها هم

00:09:39.323 --> 00:09:44.522
تقریبا همان اثر را دارد. (خنده حضار)

00:09:47.522 --> 00:09:49.625
این یک بخش آزمایش بود.

00:09:49.631 --> 00:09:54.192
درباره معنی دار بودن کاری که می کنید،

00:09:54.227 --> 00:09:57.470
و مورد تایید قرار گرفتن.
و ما این بخش را عمدتا

00:09:57.470 --> 00:09:59.442
با از بین بردن انگیزه افراد انجام دادیم.

00:09:59.971 --> 00:10:01.627
بیایید یک لحظه به بخش دیگر فکر کنیم،

00:10:01.627 --> 00:10:03.512
که چگونه می توانیم 
انگیزه را افزایش دهیم.

00:10:03.512 --> 00:10:07.111
چطور مردم را به کار بیشتر تشویق کنیم.

00:10:07.111 --> 00:10:12.051
و این ایده زمانی به ذهن من رسید
که به فروشگاه اسباب خانه IKEA رفته بودم.

00:10:12.051 --> 00:10:16.095
شما را نمی دانم، ولی من از IKEA خوشم می آید.
ولی هربار که از آنجا چیزی می خرم،

00:10:16.095 --> 00:10:20.680
سر هم کردن وسایل خیلی بیشتر
از انتظارم طول می کشد.

00:10:20.680 --> 00:10:23.795
و دستورالعمل ها معمولا گیج کننده اند.

00:10:23.795 --> 00:10:27.133
گاهی هر مرحله ای را 
باید دو بار انجام دهم،

00:10:27.133 --> 00:10:31.844
و اگر قرار باشد مرحله ای را حدس بزنم 
نصف مواقع اشتباه می کنم.

00:10:31.844 --> 00:10:34.205
و چیزهایی از این قبیل.
و سوال اینجاست

00:10:34.205 --> 00:10:41.013
آیا این باعث می شود 
من وسایل خانه ام را بیشتر دوست داشته باشم؟

00:10:41.013 --> 00:10:43.262
اینکه آن ها را خودم می سازم،
خودم خلق می کنم،

00:10:43.262 --> 00:10:48.787
آیا این دلبستگی خاصی 
بین من و وسایل ام ایجاد می کند؟

00:10:48.787 --> 00:10:51.429
من اسم این را پدیده IKEA گذاشته ام.

00:10:51.429 --> 00:10:55.960
و یک اثبات این قضیه 
در مخلوط آماده کیک دیده می شود.

00:10:55.960 --> 00:10:58.264
وقتی مخلوط کیک در دهه ۵۰ به بازار آمد،

00:10:58.264 --> 00:11:01.099
بر خلاف انتظار سازندگانش،

00:11:01.099 --> 00:11:03.066
خیلی طرفدار پیدا نکرد.

00:11:03.066 --> 00:11:04.435
و این سوال پیش آمد که چرا؟

00:11:04.435 --> 00:11:07.639
مخلوط های آماده کلوچه و شیرینی

00:11:07.639 --> 00:11:12.210
و مخلوط های آماده دیگر پرطرفدار بودند.
ولی مخلوط آماده کیک نه.

00:11:12.210 --> 00:11:17.448
یک نظریه این بود که علت این است که مردم
کار زیادی لازم نیست برای این کیک ها بکنند.

00:11:17.448 --> 00:11:22.820
شاید وقتی فقط آب به مخلوط اضافه می کنید

00:11:22.820 --> 00:11:25.094
و آن را در فر می گذارید،

00:11:25.094 --> 00:11:28.794
اگر کسی بگوید: "عجب کیک خوبی!"
شما را خوشحال نمی کند.

00:11:28.794 --> 00:11:31.202
شاید این واقیعت که مخلوط آماده 


00:11:31.237 --> 00:11:34.228
خیلی زحمت لازم نداشت
آن را از چشم می انداخت.

00:11:34.232 --> 00:11:36.572
اسم این 'نظریه تخم مرغ' بود.

00:11:36.572 --> 00:11:39.607
برای امتحان این نظریه،
تخم مرغ را از مخلوط آماده حذف کردند.

00:11:39.607 --> 00:11:42.644
مخلوط تقریبا همان بود،

00:11:42.644 --> 00:11:45.286
فقط باید تخم مرغ 
و شیر به آن اضافه می کردید.

00:11:46.043 --> 00:11:50.512
چه اتفاقی افتاد؟ مخلوط کیک 
خیلی پرطرفدارتر شد.

00:11:50.512 --> 00:11:55.929
انگار زحمت کشیدن برای چیزی 
آن را خواستنی تر می کند.

00:11:55.929 --> 00:11:57.623
ما تصمیم گرفتیم این را امتحان کنیم،

00:11:57.623 --> 00:12:00.429
برای این کار به افراد 
دستورالعمل ساختن اریگامی دادیم.

00:12:00.429 --> 00:12:03.907
در بالا ...

00:12:03.942 --> 00:12:06.584
(خنده حضار)

00:12:06.619 --> 00:12:09.207
در بالا لیستی از معنی هر علامت هست،

00:12:09.242 --> 00:12:12.304
و بعد مراحل ساخت اریگامی،

00:12:12.304 --> 00:12:13.771
کار راحتی نیست،

00:12:13.771 --> 00:12:16.441
و ما از افراد خواستیم 
که این کار را بکنند.

00:12:16.441 --> 00:12:18.678
و چه اتفاقی افتاد؟ مردم چیزهایی ساختند

00:12:18.678 --> 00:12:20.914
که شبیه آن چه قرار بود باشد، نبود.

00:12:20.914 --> 00:12:24.716
آن ها در ساخت اریگامی ماهر نبودند.

00:12:24.716 --> 00:12:28.954
ولی اگر به ارزش گذاری آدم ها 
روی هر اریگامی نگاه کنیم،

00:12:28.954 --> 00:12:31.263
چون مردم می توانستند 
روی آن ها قیمت بگذارند،

00:12:31.263 --> 00:12:35.659
نتیجه این است: 
کسی که اریگامی را نساخته بود،

00:12:35.659 --> 00:12:37.529
خیلی علاقه ای به آن نداشت.

00:12:37.529 --> 00:12:40.929
ولی کسی که آن را ساخته بود،
فکر می کرد محشر است.

00:12:40.929 --> 00:12:43.762
کسانی که اریگامی را ساخته بودند 
فکر می کردند عالی است.

00:12:43.762 --> 00:12:46.385
به علاوه، کسی که اریگامی را ساخته بود،

00:12:46.420 --> 00:12:51.028
وقتی از آن ها خواستیم پیش بینی کنند 
که بقیه چه قیمتی روی آن می گذارند،

00:12:51.344 --> 00:12:54.812
فکر می کردند بقیه هم به اندازه خودشان 
روی اریگامی ارزش می گذارند.

00:12:54.812 --> 00:12:57.429
اتفاقی که می افتد این است 
که کسانی که اریگامی را می سازند

00:12:57.429 --> 00:12:59.818
نه تنها فکر می کنند 
کارشان شگفت انگیز است،

00:12:59.818 --> 00:13:04.389
بلکه فکر می کنند بقیه هم همین نظر را 
در مورد کار آن ها خواهند داشت.

00:13:04.389 --> 00:13:07.058
ما یک حالت دیگر هم داشتیم 
که یادآور IKEA بود.

00:13:07.058 --> 00:13:09.894
به بعضی افراد دستورالعمل های آسان دادیم،

00:13:09.894 --> 00:13:12.897
برای بعضی دیگر بخش بالا را مخفی کردیم،

00:13:12.897 --> 00:13:17.568
برای همین آن ها قواعد ساخت
را دقیقا نمی دانستند.

00:13:17.568 --> 00:13:20.504
و طبق انتظار اریگامی های آن ها 
حتی بدتر از قبل بود.

00:13:20.504 --> 00:13:23.345
خیلی بدریخت تر بودند. (خنده حضار)

00:13:23.345 --> 00:13:25.679
برای ارزش گذاری ها چه اتفاقی افتاد؟

00:13:25.679 --> 00:13:29.781
کسانی که آن ها را ساختند قیمت بیشترگذاشتند 
تا آن ها که فقط قیمت گذاری کردند،

00:13:29.781 --> 00:13:35.019
ولی کسانی که دستورالعمل های سخت تر 
را گرفته بودند، ارزش حتی بیشتری گذاشتند

00:13:35.019 --> 00:13:38.289
چون کار بیشتری رویش گذاشته بودند،
سخت تر بود،

00:13:38.289 --> 00:13:40.095
بیشتر دوستش داشتند.

00:13:40.095 --> 00:13:42.527
و کسانی که فقط ارزش گذاری می کردند؟

00:13:42.527 --> 00:13:48.188
برای آن ها حتی کمتر از قبل ارزش داشت،
چون از دیدگاه بیرونی زشت تر بودند. (خنده حضار)

00:13:50.512 --> 00:13:53.372
یک مثال خوب برای این قضیه بچه ها هستند.

00:13:53.372 --> 00:13:57.930
این ها بچه های من هستند.

00:13:57.930 --> 00:14:03.114
تصور کنید من از شما بپرسم: 
"بچه هایتان را چند به من می فروشید؟"

00:14:03.114 --> 00:14:04.858
فرض کنید بتوانم حافظه شما را پاک کنم،

00:14:04.863 --> 00:14:06.978
و همچنین افکار و احساساتتان 
نسبت به بچه هایتان را.

00:14:06.978 --> 00:14:10.354
برای جبران چقدر پول باید به شما بدهم؟

00:14:10.354 --> 00:14:15.027
بیشتر آدم ها خواهند گفت 
پول خیلی خیلی زیادی.

00:14:15.027 --> 00:14:20.136
حالا تصور کنید که بچه ندارید،
و به یک زمین بازی رفته اید.

00:14:20.136 --> 00:14:22.179
و با بچه ها چند ساعت بازی می کنید،

00:14:22.179 --> 00:14:24.872
و بعد از چند ساعت آن ها را بهتر می شناسید

00:14:24.907 --> 00:14:27.496
و وقت خداحافظی،
پدر و مادر بچه ها بگویند:

00:14:27.531 --> 00:14:32.840
"راستی اگر علاقه مند هستید،
این ها برای فروش هستند." (خنده حضار)

00:14:32.875 --> 00:14:35.880
چقدر حاضرید بپردازید؟

00:14:35.880 --> 00:14:39.016
و بیشتر ما حاضر نخواهیم بود 
پول زیادی بدهیم،

00:14:39.016 --> 00:14:43.329
چون واقعیت این است که ... (خنده حضار)

00:14:47.206 --> 00:14:51.429
بچه های ما برایمان این همه ارزش دارند 
چون مال ما هستند.

00:14:51.429 --> 00:14:53.475
و کمی مثل اسباب IKEA

00:14:53.475 --> 00:14:55.873
برای اینکه مال ما هستند
و ما رویشان خیلی زحمت می کشیم

00:14:55.873 --> 00:14:58.203
و چون سخت و پیچیده و دشوار است،

00:14:58.203 --> 00:15:04.041
و دستورالعمل ها روشن نیستند. (خنده حضار)

00:15:04.041 --> 00:15:06.445
بنابراین پیشنهاد من این است

00:15:06.445 --> 00:15:09.596
می دانید که ما این مدل 
بسیار ساده را برای کار داریم

00:15:09.596 --> 00:15:12.848
که انگیزه فقط پول است، همین و بس

00:15:12.848 --> 00:15:15.261
و اگر به شیوه کار کردن مان فکر کنید،

00:15:15.261 --> 00:15:17.722
ما از همین مدل استفاده می کنیم.

00:15:17.722 --> 00:15:20.180
ولی این مدل درستی نیست.

00:15:20.180 --> 00:15:22.960
در واقع اگر به هر چیزی در دنیا فکر کنید،

00:15:22.960 --> 00:15:26.998
به سختی می توان قبول کرد 
که این مدل خوبی برای رفتارهای انسانی است.

00:15:26.998 --> 00:15:30.626
کاملا بی ارزش نیست، ولی قطعا

00:15:30.626 --> 00:15:32.415
توصیف خوبی از آن چه 
در عمل اتفاق می افتد نیست.

00:15:32.415 --> 00:15:34.605
در دنیای واقعی فاکتورهای زیاد دیگری داریم

00:15:34.605 --> 00:15:40.377
معنی، حس خلق کردن،
بر سختی ها غلبه کردن، و غیره.

00:15:40.377 --> 00:15:43.247
و تا وقتی این عناصر را درست نشناسیم،

00:15:43.247 --> 00:15:46.553
نمی توانیم محیط کاری درستی ایجاد کنیم.

00:15:46.553 --> 00:15:50.956
این را هم در حاشیه بگویم،
ما می توانیم از پول

00:15:50.956 --> 00:15:54.323
برای ارضا کردن 
انگیزه های دیگر استفاده کنیم.

00:15:54.323 --> 00:15:57.058
برای مثال سربلندی، مردم می توانند

00:15:57.063 --> 00:15:59.339
به پولی که در می آورند افتخار کنند.

00:15:59.339 --> 00:16:01.199
حس دستاورد داشتن، حس رقابت،

00:16:01.199 --> 00:16:04.429
پول می تواند جایگزینی 
برای این انگیزه ها باشد،

00:16:04.429 --> 00:16:08.573
ولی به این معنی نیست 
که اصل قضیه پول است.

00:16:08.573 --> 00:16:12.430
انسان ها موجودات پیچیده ای هستند،
چیزهای زیادی است که ما برایشان تلاش می کنیم

00:16:12.430 --> 00:16:13.912
مثلا در کوهنوردی،

00:16:13.912 --> 00:16:16.398
و خلاصه کردن این همه 
فقط در حقوقی که می گیریم،

00:16:16.398 --> 00:16:18.887
مدل درستی نیست.

00:16:18.887 --> 00:16:21.450
و در آخر، می خواهم به شما

00:16:21.470 --> 00:16:24.470
درباره آدام اسمیت و کارل مارکس بگویم.

00:16:24.470 --> 00:16:29.060
آدام اسمیت این عقیده را 
در مورد محیط های کاری دارد.

00:16:29.060 --> 00:16:33.262
عقیده اش این است که اگر مثلا 
ساخت یک سوزن را در نظر بگیرید،

00:16:33.262 --> 00:16:37.635
و بگویید: 
"پربازده ترین راه ساخت این سوزن چیست؟"

00:16:37.635 --> 00:16:42.472
او می گوید اگر یک نفر همه مراحل ساخت 
سوزن را انجام دهد، بسیار کم بازده است.

00:16:42.472 --> 00:16:47.180
ولی اگر دوازده نفر، هرکدام 
یک مرحله از ساخت سوزن را انجام دهند،

00:16:47.180 --> 00:16:50.512
روی هم رفته بازده ساخت 
بسیار افزایش پیدا می کند

00:16:50.512 --> 00:16:54.012
و تولید شرکت 
به طرز قابل توجهی بالا می رود.

00:16:54.012 --> 00:16:58.556
و این عقیده اش درباره بازدهی و تولید است.

00:16:58.556 --> 00:17:02.326
از طرف دیگر، کارل مارکس 
درباره بیگانگی از کار نظر می دهد.

00:17:02.326 --> 00:17:04.563
که چقدر با کار خود پیوند دارید.

00:17:04.563 --> 00:17:06.741
و اگر ساخت سوزن را 
به دوازده مرحله تقسیم کنید،

00:17:06.741 --> 00:17:08.895
و هرکس یک مرحله را انجام دهد،

00:17:08.900 --> 00:17:12.870
افراد چقدر با کار احساس نزدیکی می کنند،

00:17:12.870 --> 00:17:14.675
وقتی همه روز یک کار را انجام می دهند،

00:17:14.710 --> 00:17:18.269
و هیچوقت پیشرفت کار 
یا نتیجه نهایی کارشان را نمی بینند.

00:17:18.900 --> 00:17:25.179
و من فکر می کنم در دوران پیش از صنعت 
آدام اسمیت درست می گفت؛

00:17:25.179 --> 00:17:28.057
بازده بالاتر ارزش بیشتری داشت

00:17:28.092 --> 00:17:30.181
و مهم تر از بیگانگی از کار بود.

00:17:30.216 --> 00:17:35.359
ولی ما دیگر در آن دوران نیستیم،
ما حالا در نوعی اقتصاد دانش هستیم

00:17:35.359 --> 00:17:37.296
برای بسیاری چیزها که برایمان مهم هستند.

00:17:37.296 --> 00:17:40.762
و من فکر می کنم در این اقتصاد دانش 
قضایا برعکس است.

00:17:40.762 --> 00:17:44.435
اگر بگویید: "بیایید یک کار مثل برنامه نویسی،
ساختن یک کامپیوتر، یا هرچیز دیگر را

00:17:44.435 --> 00:17:48.739
به پروژه های کوچک تر تقسیم کنیم
که بازدهی بالا برود."

00:17:48.739 --> 00:17:53.010
شاید در دنیای آدام اسمیت 
بازدهی بیشتری بگیریم

00:17:53.010 --> 00:17:58.679
ولی آیا همان پیشرفت، علاقه، انگیزه،
و معنی را خواهیم داشت؟

00:17:58.679 --> 00:18:01.928
و شاید این کار شیوه درستی نباشد

00:18:01.928 --> 00:18:04.017
اینکه کارهای بزرگ را

00:18:04.037 --> 00:18:07.216
به چندین بخش کوچک تقسیم می کنیم،
شاید به ضرر ما باشد.

00:18:07.251 --> 00:18:11.262
بنابراین من فکر می کنم 
که حالا چیزها برعکس هستند.

00:18:11.262 --> 00:18:13.321
و حرف آخر اینکه،

00:18:13.321 --> 00:18:16.581
ما می توانیم کارهای زیادی 
برای بالا بردن انگیزه مردم انجام دهیم.

00:18:16.600 --> 00:18:20.472
من فکر می کنم راه های زیادی برای تشویق افراد 
و ترغیب آن ها به کار بیشتر هست،

00:18:20.472 --> 00:18:22.848
ولی حداقل باید سعی کنیم آزمایش لگو را

00:18:22.883 --> 00:18:24.779
در زندگی روزمره تکرار نکنیم.

00:18:24.814 --> 00:18:27.878
حداقل باید بکوشیم که 
انگیزه افراد را کم نکنیم،

00:18:27.878 --> 00:18:30.702
که من احساس می کنم کاری است 
که اغلب انجام می دهیم.

00:18:30.708 --> 00:18:32.037
خیلی از شما ممنونم!

00:18:32.037 --> 00:18:34.201
(تشویق حضار)