1
00:00:11,990 --> 00:00:16,887
امروز می خواهم کمی درباره 
انگیزه های انسانی صحبت کنم

2
00:00:16,887 --> 00:00:20,094
چیزهایی که ما را به اهمیت دادن
و فعال بودن تشویق می کنند

3
00:00:21,847 --> 00:00:23,856
برای شروع باید بگویم

4
00:00:23,856 --> 00:00:26,464
بخصوص که در شیکاگو
و نزدیک دانشگاه شیکاگو

5
00:00:26,464 --> 00:00:28,741
در دانشکده اقتصاد هستیم

6
00:00:28,741 --> 00:00:33,604
به نظرم جای تامل دارد 
که هنگام بررسی انگیزه های انسانی

7
00:00:33,604 --> 00:00:36,340
ما انسان ها را مثل موش می بینیم.

8
00:00:36,340 --> 00:00:38,213
آدم ها دوست ندارند کار کنند.

9
00:00:38,213 --> 00:00:40,863
اگر ما را به حال خودمان رها می کردند

10
00:00:40,898 --> 00:00:43,552
دوست داشتیم فقط توی ساحل لم بدهیم.

11
00:00:43,963 --> 00:00:48,252
و تنها انگیزه ما برای کار کردن 
این است که پول در بیاوریم

12
00:00:48,252 --> 00:00:51,642
تا بتوانیم برویم توی ساحل لم بدهیم.

13
00:00:51,677 --> 00:00:53,638
(خنده حضار)

14
00:00:53,673 --> 00:00:57,129
که انگیزه اصلی, لذت بردن
از تفریح است و نه کار

15
00:00:57,129 --> 00:01:02,400
و چیزهای دیگر فقط بهانه ای
برای رسیدن به این هدف است.

16
00:01:02,400 --> 00:01:04,794
و این مدل خوبی است،
ولی سوال اینجاست

17
00:01:04,794 --> 00:01:07,707
که آیا این مدل تصویر درستی
از انگیزه های انسانی به ما می دهد؟

18
00:01:07,742 --> 00:01:12,212
آیا این واقعا چیزی ست که ما را
تشویق به عمل می کند؟

19
00:01:12,212 --> 00:01:16,047
بیایید به کوهنوردی
به عنوان یک مثال نگاه کنیم.

20
00:01:16,047 --> 00:01:19,492
اگر به کسانی که کوه های 
زیادی را فتح کرده اند دقت کنید

21
00:01:19,492 --> 00:01:22,463
و با ماجراها و سختی های آن ها آشنا شوید

22
00:01:22,463 --> 00:01:25,856
به نظرتان رنج آورترین کار دنیا خواهد آمد.

23
00:01:25,856 --> 00:01:27,758
هوای سرد، سرمازدگی

24
00:01:27,758 --> 00:01:30,594
و دشواری در نفس کشیدن 
همه چیز را سخت می کند.

25
00:01:30,594 --> 00:01:33,497
من سال ها پیش در هیمالیا 
قله کوچکی را فتح کردم

26
00:01:33,497 --> 00:01:34,987
آدم فکر می کند وقتی به قله برسد،

27
00:01:35,007 --> 00:01:37,569
می تواند بنشیند و از منظره لذت ببرد.

28
00:01:37,569 --> 00:01:40,971
ولی نه! هوا سرد است و
آدم خسته و بی حال است.

29
00:01:40,971 --> 00:01:46,978
فقط دلت می خواهد برگردی
و به پایین برسی. (خنده حضار)

30
00:01:46,978 --> 00:01:48,445
و اگر به این رفتار فکر کنیم

31
00:01:48,445 --> 00:01:52,551
کاری ست که هر لحظه اش عذاب آور است،

32
00:01:52,551 --> 00:01:54,886
چیزی مثل یک مجازات.

33
00:01:54,886 --> 00:01:58,189
ولی وقتی به پایین می رسی،

34
00:01:58,189 --> 00:02:00,958
بیش از هر چیزی دلت می خواهد
دوباره بالا بروی.

35
00:02:00,958 --> 00:02:02,939
چیزی اینجا هست که با تصویر

36
00:02:02,974 --> 00:02:05,463
آدم های لم داده توی ساحل هم خوانی ندارد.

37
00:02:05,463 --> 00:02:08,098
پس باید گفت یا آدم ها شیفته مجازات هستند،

38
00:02:08,098 --> 00:02:10,167
یعنی ما همه می خواهیم
خودمان را مجازات کنیم,

39
00:02:10,167 --> 00:02:14,417
یا اینکه آن چه ما را تشویق می کند،
آسایش نیست.

40
00:02:14,452 --> 00:02:15,974
راحتی نیست، چیزهای دیگر است.

41
00:02:15,974 --> 00:02:18,586
مثل پیشرفت، فتح کردن،

42
00:02:18,586 --> 00:02:23,882
هدفی را دنبال کردن، به قله رسیدن.

43
00:02:23,882 --> 00:02:26,634
من به این موضوع وقتی علاقه مند شدم

44
00:02:26,669 --> 00:02:30,688
که یکی از دانشجوهای سابقم به دیدن من آمد.

45
00:02:30,688 --> 00:02:33,669
اسمش دیوید بود،
چند سال قبل دانشگاه را تمام کرده بود

46
00:02:33,669 --> 00:02:37,895
و در یکی از بانک های بزرگ


47
00:02:37,895 --> 00:02:39,670
وال استریت کار می کرد.

48
00:02:39,670 --> 00:02:43,087
برایم تعریف کرد که
چند هفته روی یک ارائه مهم

49
00:02:43,105 --> 00:02:45,680
برای یک ادغام بانکی کار می کرده

50
00:02:45,680 --> 00:02:50,244
شب ها اضافه وقت می مانده
که این ارائه زیبا را آماده کند

51
00:02:50,244 --> 00:02:52,726
با آمارها و نمودارها و توضیحات لازم.

52
00:02:52,726 --> 00:02:56,046
گفت که به کارش افتخار می کرده
و خیلی هم لذت برده.

53
00:02:56,046 --> 00:02:58,511
وقتی کار را برای رییسش فرستاده،
رییس جواب داده که

54
00:02:58,546 --> 00:03:01,355
"دیوید، کارت عالی است،
ولی ادغام کنسل شد."

55
00:03:01,355 --> 00:03:04,621
و این روحیه او را به کلی خراب کرد!

56
00:03:04,621 --> 00:03:07,637
نکته جالب این است که

57
00:03:07,637 --> 00:03:11,087
دیوید می گفت
از دیدگاه عملی همه چیز عالی بود

58
00:03:11,087 --> 00:03:15,030
او کارش را خوب انجام داده بود،
از کارش لذت برده بود،

59
00:03:15,030 --> 00:03:18,792
رییس از کارش راضی بود, 
و او مطمئن بود

60
00:03:18,827 --> 00:03:21,434
وقتش که برسد ترفیع خواهد گرفت.

61
00:03:21,434 --> 00:03:25,543
با این حال نمی توانست 
مثل قبل به کارش اهمیت بدهد.

62
00:03:25,543 --> 00:03:30,882
داشت روی یک پروژه جدید کار می کرد، 
ولی دیگر مثل قبل برایش مهم نبود.

63
00:03:30,882 --> 00:03:34,253
سوال اینجاست که چه اتفاقی افتاد؟
چه شد؟

64
00:03:34,253 --> 00:03:38,556
از لحاظ عملی همه چیز خوب بود،
با این وجود چیزی کم بود.

65
00:03:38,556 --> 00:03:42,170
برای بررسی این موضوع 
تصمیم گرفتم چند آزمایش کوچک انجام بدهم.

66
00:03:42,170 --> 00:03:45,838
آزمایش اول مربوط به 
ساخت بیونیکل بود

67
00:03:45,838 --> 00:03:49,502
بیونیکل ها ربات های لگویی هستند
که حدود چهل قطعه دارند

68
00:03:49,502 --> 00:03:51,670
و می توانید آن ها را بسازید.

69
00:03:51,670 --> 00:03:54,837
ما از آدم ها خواستیم
که به مرکز دانشجویی بیایند

70
00:03:54,837 --> 00:03:58,042
و گفتیم: "می خواهید با لگو ساختن
پول در بیاورید؟"

71
00:03:58,042 --> 00:04:02,088
اولی را بسازید،
سه دلارگیرتان می آید

72
00:04:02,088 --> 00:04:04,849
اولی را که تمام کردند گفتیم:
"می خواهید یکی دیگر بسازید؟

73
00:04:04,849 --> 00:04:08,087
برای این یکی ۲/۷ دلار می گیرید.

74
00:04:08,087 --> 00:04:10,856
این را که تمام کردید،
می خواهید بعدی را برای ۲/۴ دلار بسازید؟"

75
00:04:10,856 --> 00:04:11,754
۲/۱؟

76
00:04:11,754 --> 00:04:12,691
۱/۸؟

77
00:04:12,691 --> 00:04:15,088
و به همین ترتیب برای پول کمتر.

78
00:04:15,088 --> 00:04:17,729
و هرکس تصمیم می گرفت
که در کدام مرحله دست بکشد.

79
00:04:17,729 --> 00:04:20,058
چه موقع پولی که
برای ساختن لگو می گرفتند

80
00:04:20,058 --> 00:04:22,507
به وقتش نمی ارزید.

81
00:04:22,507 --> 00:04:25,135
ما این آزمایش را در دو حالت انجام دادیم.

82
00:04:25,135 --> 00:04:28,087
حالت اول همانی بود 
که الان برایتان توصیف کردم.

83
00:04:28,087 --> 00:04:31,977
آدم ها یک لگو می سازند،
بعد یکی دیگر، بعد یکی دیگر

84
00:04:31,977 --> 00:04:34,712
و وقتی ساخت همه این لگوها تمام شد،

85
00:04:34,712 --> 00:04:36,140
بعد از ساخت هرکدام،

86
00:04:36,145 --> 00:04:38,087
ما آن ها را می گرفتیم،
می گذاشتیم زیر میز

87
00:04:38,087 --> 00:04:40,150
و به آن ها می گفتیم که بعد از پایان آزمایش

88
00:04:40,150 --> 00:04:43,087
ما قطعه های لگوها را از هم جدا می کنیم

89
00:04:43,087 --> 00:04:46,122
و آن ها را توی جعبه می گذاریم
برای نفر بعدی.

90
00:04:46,122 --> 00:04:49,093
اسم این حالت را، حالت 'معنی دار' گذاشتیم.

91
00:04:49,093 --> 00:04:55,628
معنی خیلی بزرگی هم نبود برای ما
دانشگاهی ها، یک معنی کوچک. (خنده حضار)

92
00:04:55,628 --> 00:05:01,772
حالت دوم را، حالت
سیزیفیک (بی معنی) نام گذاشتیم.

93
00:05:01,772 --> 00:05:04,775
و در این حالت بعد از اینکه 
هرکس یک لگو را می ساخت

94
00:05:04,775 --> 00:05:06,810
ما آن را می گرفتیم و می گفتیم:

95
00:05:06,810 --> 00:05:08,728
"می خواهی یکی دیگر بسازی؟"

96
00:05:08,728 --> 00:05:12,349
و اگر می خواستند یکی دیگر بسازند،
یکی دیگر بهشان می دادیم،

97
00:05:12,349 --> 00:05:14,022
ولی در حالی که آن ها
روی دومی کار می کردند،

98
00:05:14,023 --> 00:05:17,041
ما قطعات اولی را جلوی چشمشان 
از هم جدا می کردیم

99
00:05:17,076 --> 00:05:22,089
و بعد اگر می خواستند لگوی سوم را بسازند،
همان را بهشان پس می دادیم

100
00:05:22,089 --> 00:05:25,965
مثل یک دور باطل.

101
00:05:25,965 --> 00:05:29,595
و به این حالت سیزیفیک می گفتیم،
به یاد سیزیفوس،

102
00:05:29,630 --> 00:05:32,986
که یک سنگ را باید از یک تپه
دوباره و دوباره بالا می برد.

103
00:05:34,004 --> 00:05:36,430
سوال این است که آیا 
دلیل بی انگیزگی سیزیفوس

104
00:05:36,430 --> 00:05:38,013
این بود که هر بار باید
همان سنگ را 


105
00:05:38,013 --> 00:05:39,677
از همان تپه بالا می برد؟


106
00:05:39,677 --> 00:05:42,881
آیا کمتر دلسرد کننده بود 
اگر هربار یک تپه جدید بود؟

107
00:05:42,881 --> 00:05:46,195
پس ساختن چیزی،
و از بین رفتنش جلوی چشممان،

108
00:05:46,195 --> 00:05:48,185
و دوباره ساختنش,

109
00:05:48,185 --> 00:05:52,088
به نظر یک عامل اصلی بی انگیزگی است.

110
00:05:52,088 --> 00:05:54,087
و نتایج آزمایش این گونه بود:

111
00:05:54,087 --> 00:05:57,062
در حالت 'معنی دار' هرکس
حدود ۱۱ ربات ساخت،

112
00:05:57,062 --> 00:06:00,004
و در حالت 'بی معنی' (سیزیفیک)،
حدود ۷ ربات.

113
00:06:00,004 --> 00:06:02,585
به علاوه ما از کسانی که در 
آزمایش شرکت نکرده بودند

114
00:06:02,620 --> 00:06:04,998
خواستیم که نتایج را پیش بینی کنند.

115
00:06:05,301 --> 00:06:09,040
که مردم در حالت 'معنی دار' 
چند ربات بیشتراز حالت 'سیزیفیک' می سازند.

116
00:06:09,040 --> 00:06:13,109
و آن ها درست پیش بینی کردند
ولی تفاوت را به شدت دست کم گرفتند.

117
00:06:13,109 --> 00:06:15,141
پیش بینی آن ها این بود که تفاوت
فقط ۱ ربات خواهد بود.

118
00:06:15,176 --> 00:06:18,560
ولی در عمل تفاوت بسیار بزرگ تر بود.

119
00:06:18,816 --> 00:06:21,785
بنابراین ما همه می فهمیم که معنی مهم است،

120
00:06:21,785 --> 00:06:25,671
فقط اهمیت اش را بسیار دست کم می گیریم.

121
00:06:25,671 --> 00:06:29,392
من اخیرا یک سخنرانی در یک
شرکت بزرگ نرم افزاری داشتم

122
00:06:29,392 --> 00:06:33,466
و در این شرکت گروهی از کارمندان

123
00:06:33,501 --> 00:06:36,368
برای دو سال روی طراحی 
یک محصول کار کرده بودند،

124
00:06:36,368 --> 00:06:39,204
و فکر می کردند 
این بهترین محصول شرکت خواهد بود.

125
00:06:39,204 --> 00:06:41,227
بعد از دو سال کار کردن،

126
00:06:41,240 --> 00:06:44,629
درست هفته قبل از آمدن من،
مدیرعامل پروژه را کنسل کرد.

127
00:06:44,664 --> 00:06:50,186
و من تا حالا توی عمرم آدم هایی 
تا این حد دلسرد و بی انگیزه ندیده بودم.

128
00:06:50,186 --> 00:06:53,851
به من گفتند احساس می کنند 
در آزمایش لگوی من شرکت کرده اند.

129
00:06:53,851 --> 00:06:56,686
مدت ها روی این محصول کار کرده بودند 
و بعد جلوی چشمشان از بین رفت.

130
00:06:56,686 --> 00:07:01,993
من فکر می کنم رییس آن ها هم 
همان اشتباه ما در آزمایش را مرتکب شد

131
00:07:01,993 --> 00:07:04,717
او می دانست که معنی 
احتمالا تا حدی مهم است،

132
00:07:04,717 --> 00:07:06,159
ولی درجه اهمیت اش را متوجه نشد.

133
00:07:06,164 --> 00:07:11,135
و حالا با یک گروه بسیار 
دلسرد و بی انگیزه مواجه شده بود.

134
00:07:13,042 --> 00:07:17,685
نکته جالب دیگر در مورد این آزمایش این بود

135
00:07:17,685 --> 00:07:19,673
که اگر به ارتباط بین 
میزان علاقه آدم ها به لگو

136
00:07:19,708 --> 00:07:22,574
و تعداد لگوهایی که ساختند نگاه کنیم،

137
00:07:22,579 --> 00:07:25,577
انتظار داریم کسانی که به لگو 
علاقه دارند تعداد زیادی بسازند،

138
00:07:25,577 --> 00:07:27,862
و کسانی که بی علاقه اند تعداد کمی؛

139
00:07:27,862 --> 00:07:29,787
و برای هرکس این تعداد فرق کند.

140
00:07:29,787 --> 00:07:32,428
و همین طور هم بود.

141
00:07:32,428 --> 00:07:35,003
در حالت 'معنی دار' کسانی که 
عاشق لگو بودند بیشتر ساختند،

142
00:07:35,038 --> 00:07:37,471
و کسانی که خیلی 
علاقه مند نبودند تعداد کمتر.

143
00:07:37,471 --> 00:07:40,699
در حالت 'سیزیفیک' هیچ ارتباطی 
بین میزان علاقه و تعداد لگوها نبود،

144
00:07:40,699 --> 00:07:44,680
انگار ما هر لذت طبیعی لگوسازی را

145
00:07:44,680 --> 00:07:48,011
از آن ها بیرون کشیده بودیم.

146
00:07:48,011 --> 00:07:50,907
آدم ها، بعضی آدم ها, 
طبیعتا به لگو علاقه دارند،

147
00:07:50,907 --> 00:07:53,357
و ما توانستیم این علاقه را 
با خاک یکسان کنیم.

148
00:07:53,392 --> 00:07:57,951
(خنده حضار)

149
00:07:58,584 --> 00:08:02,362
در آزمایش بعدی می خواستیم بفهمیم 


150
00:08:02,397 --> 00:08:05,668
حتی تفاوت های کوچک تر 
چه تغییری ایجاد می کنند.

151
00:08:06,222 --> 00:08:09,726
بنابراین به افراد یک کاغذ
پر از حروف دادیم و گفتیم:

152
00:08:09,726 --> 00:08:12,336
"هر دو حرف یکسانی که 
کنار هم هستند را پیدا کنید."

153
00:08:12,371 --> 00:08:14,624
مانند آزمایش اول، برای صفحه اول

154
00:08:14,624 --> 00:08:17,272
به آن ها بیشتر پول دادیم, 
و برای صفحه های بعدی کمتر.

155
00:08:18,236 --> 00:08:20,939
و سه حالت را امتحان کردیم.

156
00:08:20,939 --> 00:08:24,639
در حالت اول، هربار ورقی را 
به من می دادید، اگر من آزمایشگر بودم،

157
00:08:24,639 --> 00:08:28,207
از شما می خواستم اسمتان را بالای صفحه بنویسید،
بعد صفحه را اینطوری نگاه می کردم،

158
00:08:28,207 --> 00:08:31,525
می گفتم: "آها!" و آن را 
روی دسته کاغذها می گذاشتم.

159
00:08:31,525 --> 00:08:35,018
در حالت دوم لازم نبود اسمتان را بنویسید.

160
00:08:35,018 --> 00:08:38,138
من فقط برگه را می گرفتم، و بدون نگاه کردن،

161
00:08:38,173 --> 00:08:40,594
آن را روی دسته کاغذها می گذاشتم؛

162
00:08:40,599 --> 00:08:43,179
بدون اینکه چیزی را تصدیق کنم.

163
00:08:43,179 --> 00:08:45,782
در حالت سوم، وقتی ورقی را به من می دادید،

164
00:08:45,782 --> 00:08:51,241
همان جا آن را ریز ریز می کردم. (خنده حضار)

165
00:08:51,276 --> 00:08:57,678
حالا سوال اینجاست 
که در هر حالت مردم چقدر کار کردند.

166
00:08:57,678 --> 00:09:00,128
و چیزی که اینجا می خواهم به شما نشان بدهم

167
00:09:00,163 --> 00:09:02,382
حداقل پولی است که افراد 
حاضرند برایش کار کنند.

168
00:09:02,417 --> 00:09:06,684
یعنی تا چقدر جلو رفتند، پس پول کمتر 
نشان دهنده این است که بیشتر لذت بردند.

169
00:09:06,684 --> 00:09:09,187
و نتایج دقیقا مانند آزمایش اول بود.

170
00:09:09,187 --> 00:09:10,628
در حالتی که تصدیق می کنیم

171
00:09:10,628 --> 00:09:14,546
و "آها" می گوییم, 
آدم ها حاضرند حتی برای ۰/۱۵ دلار کار کنند،

172
00:09:14,546 --> 00:09:15,960
که حقوق بسیار کمی است.

173
00:09:15,960 --> 00:09:19,834
در حالت ریز ریز کردن،
آن ها دوبرابر حقوق می خواهند.

174
00:09:19,834 --> 00:09:23,145
سوال اینجاست که در حالت
بدون تصدیق چه اتفاقی می افتد؟

175
00:09:23,145 --> 00:09:24,980
آیا حالت بدون تصدیق 
مثل ریز ریز کردن است؟


176
00:09:24,980 --> 00:09:27,871
آیا مثل حالت با تصدیق است؟
یا چیزی بین این دو؟

177
00:09:27,871 --> 00:09:31,308
نتایج نشان داد که خیلی 
نزدیک به حالت ریز ریز کردن است.

178
00:09:31,308 --> 00:09:34,491
خلاصه اگر می خواهید
انگیزه کسی را از بین ببرید،

179
00:09:34,496 --> 00:09:37,025
کارش را ریز ریز کنید. (خنده حضار)

180
00:09:37,060 --> 00:09:39,322
ولی حتی اعتنا نکردن به کار آن ها هم

181
00:09:39,323 --> 00:09:44,522
تقریبا همان اثر را دارد. (خنده حضار)

182
00:09:47,522 --> 00:09:49,625
این یک بخش آزمایش بود.

183
00:09:49,631 --> 00:09:54,192
درباره معنی دار بودن کاری که می کنید،

184
00:09:54,227 --> 00:09:57,470
و مورد تایید قرار گرفتن.
و ما این بخش را عمدتا

185
00:09:57,470 --> 00:09:59,442
با از بین بردن انگیزه افراد انجام دادیم.

186
00:09:59,971 --> 00:10:01,627
بیایید یک لحظه به بخش دیگر فکر کنیم,

187
00:10:01,627 --> 00:10:03,512
که چگونه می توانیم 
انگیزه را افزایش دهیم.

188
00:10:03,512 --> 00:10:07,111
چطور مردم را به کار بیشتر تشویق کنیم.

189
00:10:07,111 --> 00:10:12,051
و این ایده زمانی به ذهن من رسید
که به فروشگاه اسباب خانه IKEA رفته بودم.

190
00:10:12,051 --> 00:10:16,095
شما را نمی دانم, ولی من از IKEA خوشم می آید.
ولی هربار که از آنجا چیزی می خرم،

191
00:10:16,095 --> 00:10:20,680
سر هم کردن وسایل خیلی بیشتر
از انتظارم طول می کشد.

192
00:10:20,680 --> 00:10:23,795
و دستورالعمل ها معمولا گیج کننده اند.

193
00:10:23,795 --> 00:10:27,133
گاهی هر مرحله ای را 
باید دو بار انجام دهم,

194
00:10:27,133 --> 00:10:31,844
و اگر قرار باشد مرحله ای را حدس بزنم 
نصف مواقع اشتباه می کنم.

195
00:10:31,844 --> 00:10:34,205
و چیزهایی از این قبیل.
و سوال اینجاست

196
00:10:34,205 --> 00:10:41,013
آیا این باعث می شود 
من وسایل خانه ام را بیشتر دوست داشته باشم؟

197
00:10:41,013 --> 00:10:43,262
اینکه آن ها را خودم می سازم،
خودم خلق می کنم،

198
00:10:43,262 --> 00:10:48,787
آیا این دلبستگی خاصی 
بین من و وسایل ام ایجاد می کند؟

199
00:10:48,787 --> 00:10:51,429
من اسم این را پدیده IKEA گذاشته ام.

200
00:10:51,429 --> 00:10:55,960
و یک اثبات این قضیه 
در مخلوط آماده کیک دیده می شود.

201
00:10:55,960 --> 00:10:58,264
وقتی مخلوط کیک در دهه ۵۰ به بازار آمد،

202
00:10:58,264 --> 00:11:01,099
بر خلاف انتظار سازندگانش،

203
00:11:01,099 --> 00:11:03,066
خیلی طرفدار پیدا نکرد.

204
00:11:03,066 --> 00:11:04,435
و این سوال پیش آمد که چرا؟

205
00:11:04,435 --> 00:11:07,639
مخلوط های آماده کلوچه و شیرینی

206
00:11:07,639 --> 00:11:12,210
و مخلوط های آماده دیگر پرطرفدار بودند.
ولی مخلوط آماده کیک نه.

207
00:11:12,210 --> 00:11:17,448
یک نظریه این بود که علت این است که مردم
کار زیادی لازم نیست برای این کیک ها بکنند.

208
00:11:17,448 --> 00:11:22,820
شاید وقتی فقط آب به مخلوط اضافه می کنید

209
00:11:22,820 --> 00:11:25,094
و آن را در فر می گذارید،

210
00:11:25,094 --> 00:11:28,794
اگر کسی بگوید: "عجب کیک خوبی!"
شما را خوشحال نمی کند.

211
00:11:28,794 --> 00:11:31,202
شاید این واقیعت که مخلوط آماده 


212
00:11:31,237 --> 00:11:34,228
خیلی زحمت لازم نداشت
آن را از چشم می انداخت.

213
00:11:34,232 --> 00:11:36,572
اسم این 'نظریه تخم مرغ' بود.

214
00:11:36,572 --> 00:11:39,607
برای امتحان این نظریه, 
تخم مرغ را از مخلوط آماده حذف کردند.

215
00:11:39,607 --> 00:11:42,644
مخلوط تقریبا همان بود،

216
00:11:42,644 --> 00:11:45,286
فقط باید تخم مرغ 
و شیر به آن اضافه می کردید.

217
00:11:46,043 --> 00:11:50,512
چه اتفاقی افتاد؟ مخلوط کیک 
خیلی پرطرفدارتر شد.

218
00:11:50,512 --> 00:11:55,929
انگار زحمت کشیدن برای چیزی 
آن را خواستنی تر می کند.

219
00:11:55,929 --> 00:11:57,623
ما تصمیم گرفتیم این را امتحان کنیم,

220
00:11:57,623 --> 00:12:00,429
برای این کار به افراد 
دستورالعمل ساختن اریگامی دادیم.

221
00:12:00,429 --> 00:12:03,907
در بالا ...

222
00:12:03,942 --> 00:12:06,584
(خنده حضار)

223
00:12:06,619 --> 00:12:09,207
در بالا لیستی از معنی هر علامت هست،

224
00:12:09,242 --> 00:12:12,304
و بعد مراحل ساخت اریگامی،

225
00:12:12,304 --> 00:12:13,771
کار راحتی نیست،

226
00:12:13,771 --> 00:12:16,441
و ما از افراد خواستیم 
که این کار را بکنند.

227
00:12:16,441 --> 00:12:18,678
و چه اتفاقی افتاد؟ مردم چیزهایی ساختند

228
00:12:18,678 --> 00:12:20,914
که شبیه آن چه قرار بود باشد، نبود.

229
00:12:20,914 --> 00:12:24,716
آن ها در ساخت اریگامی ماهر نبودند.

230
00:12:24,716 --> 00:12:28,954
ولی اگر به ارزش گذاری آدم ها 
روی هر اریگامی نگاه کنیم،

231
00:12:28,954 --> 00:12:31,263
چون مردم می توانستند 
روی آن ها قیمت بگذارند،

232
00:12:31,263 --> 00:12:35,659
نتیجه این است: 
کسی که اریگامی را نساخته بود،

233
00:12:35,659 --> 00:12:37,529
خیلی علاقه ای به آن نداشت.

234
00:12:37,529 --> 00:12:40,929
ولی کسی که آن را ساخته بود،
فکر می کرد محشر است.

235
00:12:40,929 --> 00:12:43,762
کسانی که اریگامی را ساخته بودند 
فکر می کردند عالی است.

236
00:12:43,762 --> 00:12:46,385
به علاوه، کسی که اریگامی را ساخته بود،

237
00:12:46,420 --> 00:12:51,028
وقتی از آن ها خواستیم پیش بینی کنند 
که بقیه چه قیمتی روی آن می گذارند،

238
00:12:51,344 --> 00:12:54,812
فکر می کردند بقیه هم به اندازه خودشان 
روی اریگامی ارزش می گذارند.

239
00:12:54,812 --> 00:12:57,429
اتفاقی که می افتد این است 
که کسانی که اریگامی را می سازند

240
00:12:57,429 --> 00:12:59,818
نه تنها فکر می کنند 
کارشان شگفت انگیز است،

241
00:12:59,818 --> 00:13:04,389
بلکه فکر می کنند بقیه هم همین نظر را 
در مورد کار آن ها خواهند داشت.

242
00:13:04,389 --> 00:13:07,058
ما یک حالت دیگر هم داشتیم 
که یادآور IKEA بود.

243
00:13:07,058 --> 00:13:09,894
به بعضی افراد دستورالعمل های آسان دادیم،

244
00:13:09,894 --> 00:13:12,897
برای بعضی دیگر بخش بالا را مخفی کردیم،

245
00:13:12,897 --> 00:13:17,568
برای همین آن ها قواعد ساخت
را دقیقا نمی دانستند.

246
00:13:17,568 --> 00:13:20,504
و طبق انتظار اریگامی های آن ها 
حتی بدتر از قبل بود.

247
00:13:20,504 --> 00:13:23,345
خیلی بدریخت تر بودند. (خنده حضار)

248
00:13:23,345 --> 00:13:25,679
برای ارزش گذاری ها چه اتفاقی افتاد؟

249
00:13:25,679 --> 00:13:29,781
کسانی که آن ها را ساختند قیمت بیشترگذاشتند 
تا آن ها که فقط قیمت گذاری کردند،

250
00:13:29,781 --> 00:13:35,019
ولی کسانی که دستورالعمل های سخت تر 
را گرفته بودند، ارزش حتی بیشتری گذاشتند

251
00:13:35,019 --> 00:13:38,289
چون کار بیشتری رویش گذاشته بودند،
سخت تر بود،

252
00:13:38,289 --> 00:13:40,095
بیشتر دوستش داشتند.

253
00:13:40,095 --> 00:13:42,527
و کسانی که فقط ارزش گذاری می کردند؟

254
00:13:42,527 --> 00:13:48,188
برای آن ها حتی کمتر از قبل ارزش داشت،
چون از دیدگاه بیرونی زشت تر بودند. (خنده حضار)

255
00:13:50,512 --> 00:13:53,372
یک مثال خوب برای این قضیه بچه ها هستند.

256
00:13:53,372 --> 00:13:57,930
این ها بچه های من هستند.

257
00:13:57,930 --> 00:14:03,114
تصور کنید من از شما بپرسم: 
"بچه هایتان را چند به من می فروشید؟"

258
00:14:03,114 --> 00:14:04,858
فرض کنید بتوانم حافظه شما را پاک کنم,

259
00:14:04,863 --> 00:14:06,978
و همچنین افکار و احساساتتان 
نسبت به بچه هایتان را.

260
00:14:06,978 --> 00:14:10,354
برای جبران چقدر پول باید به شما بدهم؟

261
00:14:10,354 --> 00:14:15,027
بیشتر آدم ها خواهند گفت 
پول خیلی خیلی زیادی.

262
00:14:15,027 --> 00:14:20,136
حالا تصور کنید که بچه ندارید،
و به یک زمین بازی رفته اید.

263
00:14:20,136 --> 00:14:22,179
و با بچه ها چند ساعت بازی می کنید،

264
00:14:22,179 --> 00:14:24,872
و بعد از چند ساعت آن ها را بهتر می شناسید

265
00:14:24,907 --> 00:14:27,496
و وقت خداحافظی،
پدر و مادر بچه ها بگویند:

266
00:14:27,531 --> 00:14:32,840
"راستی اگر علاقه مند هستید, 
این ها برای فروش هستند." (خنده حضار)

267
00:14:32,875 --> 00:14:35,880
چقدر حاضرید بپردازید؟

268
00:14:35,880 --> 00:14:39,016
و بیشتر ما حاضر نخواهیم بود 
پول زیادی بدهیم،

269
00:14:39,016 --> 00:14:43,329
چون واقعیت این است که ... (خنده حضار)

270
00:14:47,206 --> 00:14:51,429
بچه های ما برایمان این همه ارزش دارند 
چون مال ما هستند.

271
00:14:51,429 --> 00:14:53,475
و کمی مثل اسباب IKEA

272
00:14:53,475 --> 00:14:55,873
برای اینکه مال ما هستند
و ما رویشان خیلی زحمت می کشیم

273
00:14:55,873 --> 00:14:58,203
و چون سخت و پیچیده و دشوار است،

274
00:14:58,203 --> 00:15:04,041
و دستورالعمل ها روشن نیستند. (خنده حضار)

275
00:15:04,041 --> 00:15:06,445
بنابراین پیشنهاد من این است

276
00:15:06,445 --> 00:15:09,596
می دانید که ما این مدل 
بسیار ساده را برای کار داریم

277
00:15:09,596 --> 00:15:12,848
که انگیزه فقط پول است، همین و بس

278
00:15:12,848 --> 00:15:15,261
و اگر به شیوه کار کردن مان فکر کنید،

279
00:15:15,261 --> 00:15:17,722
ما از همین مدل استفاده می کنیم.

280
00:15:17,722 --> 00:15:20,180
ولی این مدل درستی نیست.

281
00:15:20,180 --> 00:15:22,960
در واقع اگر به هر چیزی در دنیا فکر کنید،

282
00:15:22,960 --> 00:15:26,998
به سختی می توان قبول کرد 
که این مدل خوبی برای رفتارهای انسانی است.

283
00:15:26,998 --> 00:15:30,626
کاملا بی ارزش نیست، ولی قطعا

284
00:15:30,626 --> 00:15:32,415
توصیف خوبی از آن چه 
در عمل اتفاق می افتد نیست.

285
00:15:32,415 --> 00:15:34,605
در دنیای واقعی فاکتورهای زیاد دیگری داریم

286
00:15:34,605 --> 00:15:40,377
معنی, حس خلق کردن, 
بر سختی ها غلبه کردن، و غیره.

287
00:15:40,377 --> 00:15:43,247
و تا وقتی این عناصر را درست نشناسیم،

288
00:15:43,247 --> 00:15:46,553
نمی توانیم محیط کاری درستی ایجاد کنیم.

289
00:15:46,553 --> 00:15:50,956
این را هم در حاشیه بگویم,
ما می توانیم از پول

290
00:15:50,956 --> 00:15:54,323
برای ارضا کردن 
انگیزه های دیگر استفاده کنیم.

291
00:15:54,323 --> 00:15:57,058
برای مثال سربلندی، مردم می توانند

292
00:15:57,063 --> 00:15:59,339
به پولی که در می آورند افتخار کنند.

293
00:15:59,339 --> 00:16:01,199
حس دستاورد داشتن، حس رقابت،

294
00:16:01,199 --> 00:16:04,429
پول می تواند جایگزینی 
برای این انگیزه ها باشد،

295
00:16:04,429 --> 00:16:08,573
ولی به این معنی نیست 
که اصل قضیه پول است.

296
00:16:08,573 --> 00:16:12,430
انسان ها موجودات پیچیده ای هستند, 
چیزهای زیادی است که ما برایشان تلاش می کنیم

297
00:16:12,430 --> 00:16:13,912
مثلا در کوهنوردی،

298
00:16:13,912 --> 00:16:16,398
و خلاصه کردن این همه 
فقط در حقوقی که می گیریم,

299
00:16:16,398 --> 00:16:18,887
مدل درستی نیست.

300
00:16:18,887 --> 00:16:21,450
و در آخر، می خواهم به شما

301
00:16:21,470 --> 00:16:24,470
درباره آدام اسمیت و کارل مارکس بگویم.

302
00:16:24,470 --> 00:16:29,060
آدام اسمیت این عقیده را 
در مورد محیط های کاری دارد.

303
00:16:29,060 --> 00:16:33,262
عقیده اش این است که اگر مثلا 
ساخت یک سوزن را در نظر بگیرید،

304
00:16:33,262 --> 00:16:37,635
و بگویید: 
"پربازده ترین راه ساخت این سوزن چیست؟"

305
00:16:37,635 --> 00:16:42,472
او می گوید اگر یک نفر همه مراحل ساخت 
سوزن را انجام دهد, بسیار کم بازده است.

306
00:16:42,472 --> 00:16:47,180
ولی اگر دوازده نفر، هرکدام 
یک مرحله از ساخت سوزن را انجام دهند,

307
00:16:47,180 --> 00:16:50,512
روی هم رفته بازده ساخت 
بسیار افزایش پیدا می کند

308
00:16:50,512 --> 00:16:54,012
و تولید شرکت 
به طرز قابل توجهی بالا می رود.

309
00:16:54,012 --> 00:16:58,556
و این عقیده اش درباره بازدهی و تولید است.

310
00:16:58,556 --> 00:17:02,326
از طرف دیگر، کارل مارکس 
درباره بیگانگی از کار نظر می دهد.

311
00:17:02,326 --> 00:17:04,563
که چقدر با کار خود پیوند دارید.

312
00:17:04,563 --> 00:17:06,741
و اگر ساخت سوزن را 
به دوازده مرحله تقسیم کنید،

313
00:17:06,741 --> 00:17:08,895
و هرکس یک مرحله را انجام دهد،

314
00:17:08,900 --> 00:17:12,870
افراد چقدر با کار احساس نزدیکی می کنند،

315
00:17:12,870 --> 00:17:14,675
وقتی همه روز یک کار را انجام می دهند،

316
00:17:14,710 --> 00:17:18,269
و هیچوقت پیشرفت کار 
یا نتیجه نهایی کارشان را نمی بینند.

317
00:17:18,900 --> 00:17:25,179
و من فکر می کنم در دوران پیش از صنعت 
آدام اسمیت درست می گفت؛

318
00:17:25,179 --> 00:17:28,057
بازده بالاتر ارزش بیشتری داشت

319
00:17:28,092 --> 00:17:30,181
و مهم تر از بیگانگی از کار بود.

320
00:17:30,216 --> 00:17:35,359
ولی ما دیگر در آن دوران نیستیم, 
ما حالا در نوعی اقتصاد دانش هستیم

321
00:17:35,359 --> 00:17:37,296
برای بسیاری چیزها که برایمان مهم هستند.

322
00:17:37,296 --> 00:17:40,762
و من فکر می کنم در این اقتصاد دانش 
قضایا برعکس است.

323
00:17:40,762 --> 00:17:44,435
اگر بگویید: "بیایید یک کار مثل برنامه نویسی, 
ساختن یک کامپیوتر، یا هرچیز دیگر را

324
00:17:44,435 --> 00:17:48,739
به پروژه های کوچک تر تقسیم کنیم
که بازدهی بالا برود."

325
00:17:48,739 --> 00:17:53,010
شاید در دنیای آدام اسمیت 
بازدهی بیشتری بگیریم

326
00:17:53,010 --> 00:17:58,679
ولی آیا همان پیشرفت، علاقه، انگیزه،
و معنی را خواهیم داشت؟

327
00:17:58,679 --> 00:18:01,928
و شاید این کار شیوه درستی نباشد

328
00:18:01,928 --> 00:18:04,017
اینکه کارهای بزرگ را

329
00:18:04,037 --> 00:18:07,216
به چندین بخش کوچک تقسیم می کنیم, 
شاید به ضرر ما باشد.

330
00:18:07,251 --> 00:18:11,262
بنابراین من فکر می کنم 
که حالا چیزها برعکس هستند.

331
00:18:11,262 --> 00:18:13,321
و حرف آخر اینکه،

332
00:18:13,321 --> 00:18:16,581
ما می توانیم کارهای زیادی 
برای بالا بردن انگیزه مردم انجام دهیم.

333
00:18:16,600 --> 00:18:20,472
من فکر می کنم راه های زیادی برای تشویق افراد 
و ترغیب آن ها به کار بیشتر هست،

334
00:18:20,472 --> 00:18:22,848
ولی حداقل باید سعی کنیم آزمایش لگو را

335
00:18:22,883 --> 00:18:24,779
در زندگی روزمره تکرار نکنیم.

336
00:18:24,814 --> 00:18:27,878
حداقل باید بکوشیم که 
انگیزه افراد را کم نکنیم،

337
00:18:27,878 --> 00:18:30,702
که من احساس می کنم کاری است 
که اغلب انجام می دهیم.

338
00:18:30,708 --> 00:18:32,037
خیلی از شما ممنونم!

339
00:18:32,037 --> 00:18:34,201
(تشویق حضار)