WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:03.000
สำหรับผมแล้ว พวกเรื่องวิกฤตชีวิตทำงานเกิดขึ้นได้เสมอ

00:00:03.000 --> 00:00:05.000
แล้วก็มักจะเกิดขึ้นบ่อยๆในช่วงค่ำๆวันอาทิตย์ครับ

00:00:05.000 --> 00:00:07.000
พอพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า

00:00:07.000 --> 00:00:10.000
สิ่งที่เป็นความหวังของผม

00:00:10.000 --> 00:00:14.000
กับความเป็นจริงในชีวิตผม เริ่มแยกห่างจากกันไปคนละทิศละทาง

00:00:14.000 --> 00:00:17.000
ซึ่งในตอนท้ายสุด ผมก็ถึงกับซุกหน้าน้ำตาเล็ดกับหมอนบ่อยๆเลยเหมือนกันครับ

00:00:17.000 --> 00:00:19.000
ที่ผมพูดถึงเรื่องอะไรพวกเนี่ย

00:00:19.000 --> 00:00:22.000
ที่ผมพูดถึงเรื่องทำนองนี้ ก็เพราะผมไม่คิดว่ามันเป็นเพียงปัญหาเฉพาะบุคคลครับ

00:00:22.000 --> 00:00:24.000
คุณอาจมองว่าผมคิดผิดก็ได้

00:00:24.000 --> 00:00:26.000
แต่ผมว่าเรากำลังอยู่ในยุคที่ชีวิตเรามักจะ

00:00:26.000 --> 00:00:28.000
ถูกขัดจังหวะด้วยวิกฤตชีิวิตการทำงานครับ

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
ในจังหวะที่ เราคิดว่าเรารู้อะไรดีแล้ว

00:00:30.000 --> 00:00:32.000
เกี่ยวกับชีวิตของเรา เกี่ยวกับอาชีิพการงานของเรา

00:00:32.000 --> 00:00:36.000
กลับมีความเป็นจริงของชีวิตอีกแบบหนึ่งรุกคืบเข้ามาเสียงั้น

NOTE Paragraph

00:00:36.000 --> 00:00:39.000
บางที สมัยนี้ การดำรงชีวิตให้ได้ดีอาจจะทำได้ง่ายกว่าในสมัยก่อนๆก็ได้ครับ

00:00:39.000 --> 00:00:42.000
แต่บางทีมันก็อาจจะยากกว่าสมัยอื่นๆ

00:00:42.000 --> 00:00:45.000
ที่จะทำใจให้สบาย ให้ผ่อนคลายจากความวิตกกังวลเรื่องการงาน

00:00:45.000 --> 00:00:47.000
ผมก็เลยอยากจะค้นหาคำตอบ หากว่าผมทำได้อ่ะนะครับ

00:00:47.000 --> 00:00:49.000
ว่ามีเหตุผลอะไรบ้างที่เป็นต้นเหตุ

00:00:49.000 --> 00:00:52.000
ให้เราต้องมานั่งวิตกกังวลกับหน้าที่การงานของเรา

00:00:52.000 --> 00:00:54.000
เพราะอะไร เราถึงอาจจะต้องประสบกับภาวะวิกฤตในอาชีพการงานอะไรพวกเนี่ย

00:00:54.000 --> 00:00:58.000
ก็อย่างที่เราต้องมุดหน้าน้ำตาเล็ดกับหมอนไงครับ

00:00:58.000 --> 00:01:01.000
เหตุหนึ่งที่ให้เราต้องมาทุกข์ทนกับเรื่องพวกเนี่ย

00:01:01.000 --> 00:01:03.000
ก็เพราะรอบตัวเราล้วนเต็มไปพวกหัวสูงครับ

NOTE Paragraph

00:01:03.000 --> 00:01:06.000
ตอนนี้ผมก็มีข่าวร้ายบางอย่างครับ

00:01:06.000 --> 00:01:09.000
โดยเฉพาะสำหรับท่านที่เป็นชาวต่างชาติที่มาอ็อกซ์ฟอร์ดนี่ (Oxford, UK)

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
เรื่องหัวสูงเจ้ายศเจ้าอย่างเนี่ยเป็นปัญหาของแท้ครับ

00:01:11.000 --> 00:01:13.000
เพราะบางที คนที่ไม่ใช่ชาวอังกฤษมักจะพากันคิด

00:01:13.000 --> 00:01:15.000
พากันจินตนาการว่าความหัวสูงเจ้ายศเจ้าอย่างเป็นปรากฎการณ์เฉพาะในอังกฤษ

00:01:15.000 --> 00:01:18.000
เพราะนึกไปถึงเคหาสห์สุดหรูในชนบทกับยศฐาบรรดาศักดิ์อะไรพวกนั้น

00:01:18.000 --> 00:01:20.000
ข่าวร้ายก็คือว่า ความจริงไม่ได้มีแค่นั้น

00:01:20.000 --> 00:01:22.000
ความหัวสูงเจ้ายศเจ้าอย่างนับว่าเป็นปรากฎการณ์ระดับโลกทีเดียวครับ

00:01:22.000 --> 00:01:24.000
โลกของเราก็เหมือนองค์กรใหญ่ๆองค์กรหนึ่ง และนี่ก็เป็นปรากฎการณ์ระดับโลก

00:01:24.000 --> 00:01:26.000
ซึ่งมีอยู่จริง แต่ว่าคนหัวสูงที่ว่านี่เป็นอะไรยังไงล่ะ

00:01:26.000 --> 00:01:29.000
คนหัวสูงเจ้ายศเจ้าอย่างก็คือคนที่หยิบแค่บางเสี้ยวบางส่วนของความเป็นคุณ

00:01:29.000 --> 00:01:32.000
แล้วเอามาสรุปเหมารวมแล้วว่าคุณเป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้

00:01:32.000 --> 00:01:34.000
นั่นแหละครับ หัวสูงเจ้ายศเจ้าอย่างหละ

NOTE Paragraph

00:01:34.000 --> 00:01:36.000
และพวกหัวสูงบ้าเห่อประเภทที่เห็นกันชัดๆเลย

00:01:36.000 --> 00:01:38.000
ที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็คือพวกหัวสูงด้านอาชีิพการงานไงครับ

00:01:38.000 --> 00:01:40.000
อย่างในงานเลี้ยงเนี่ย แป่บเดียว คุณก็สังเกตุพวกนี้ออกครับ

00:01:40.000 --> 00:01:43.000
คนพวกเนี่ยจะถามคุณด้วยคำถามยอดนิยม

00:01:43.000 --> 00:01:46.000
ประจำต้นศตวรรษที่ 21 ว่า "ตอนนี้คุณกำลังทำงานอะไร?"

00:01:46.000 --> 00:01:48.000
ทีนี้ ก็จะขึ้นอยู่กับว่าคุณตอบพวกเขาไปยังไง

00:01:48.000 --> 00:01:50.000
พวกเขาอาจทำท่ายินดีเสียนี่กระไรที่ได้เจอคุณ

00:01:50.000 --> 00:01:52.000
หรือไม่อีกทีก็ทำทีดูนาฬิกาข้อมือแล้วขอปลีกตัว

00:01:52.000 --> 00:01:53.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:53.000 --> 00:01:56.000
อืม..ต่อนะครับ... ที่อยู่คนละฟากกันกับพวกหัวสูงบ้าเห่อก็คือคุณแม่ของคุณครับ

00:01:56.000 --> 00:01:58.000
(เสียงหัวเราะ)

00:01:58.000 --> 00:02:01.000
ไม่จำเป็นว่าจะเป็นคุณแม่ของคุณ หรือแม้แต่ของผมก็ตาม

00:02:01.000 --> 00:02:03.000
แต่หมายถึง คุณแม่ในอุดมคติครับ

00:02:03.000 --> 00:02:05.000
ก็คือคนที่ไม่แคร์เรื่องความสำเร็จของคุณ

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
แต่น่าเสียดายที่คนส่วนใหญ่ไม่ใช่คุณแม่ของเรา

00:02:07.000 --> 00:02:10.000
คนส่วนใหญ่มักจะหาทางเทียบว่าจะให้เวลาเราเท่าไหร่

00:02:10.000 --> 00:02:12.000
หรือจะเอาเป็นแบบว่า จะรักเราเท่าไหร่ ไม่ใช่รักหวานซึ้งนะครับ

00:02:12.000 --> 00:02:14.000
แม้ว่ามันอาจจะมีความหมายบางอย่างอยู่

00:02:14.000 --> 00:02:16.000
แต่ผมหมายถึงความรักแบบทั่วๆไปนะครับ และจะนับถือเราเท่าไหร่

00:02:16.000 --> 00:02:19.000
อย่างที่พวกเขาจะเต็มใจมีให้กับเรานั้นเป็นไปตามที่พวกเขาจะมองว่า

00:02:19.000 --> 00:02:21.000
สถานะของเราอยู่ตรงชั้นไหนขั้นไหนในระดับชั้นของสังคม

NOTE Paragraph

00:02:21.000 --> 00:02:24.000
และมีเหตุผลอีกมากที่ทำให้เราต้องกังวลสนใจเกี่ยวกับอาชีพการงานของเราเสียเหลือเกิน

00:02:24.000 --> 00:02:28.000
และอันที่จริงแล้ว ก็ทำให้เริ่มกังวลสนใจมากขึ้นในพวกวัตถุสิ่งของ

00:02:28.000 --> 00:02:31.000
คุณทราบดีใช่ไหมครับ มีการกล่าวกันอยู่เสมอว่าเราอยู่ในยุควัตถุนิยม

00:02:31.000 --> 00:02:33.000
และเราเป็นคนโลภ

00:02:33.000 --> 00:02:35.000
ผมไม่คิดว่าเราเป็นเฉพาะแต่วัตถุนิยม

00:02:35.000 --> 00:02:37.000
ผมคิดว่าเราอยู่ในสังคม

00:02:37.000 --> 00:02:39.000
ที่ทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาเป็นผลตอบแทน

00:02:39.000 --> 00:02:42.000
กับการได้มาซึ่งวัตถุสิ่งของ

00:02:42.000 --> 00:02:45.000
เราไม่ได้ต้องการซึ่ีงวัตถุสิ่งของหรอก แต่เราต้องการผลตอบแทนนั้นต่างหาก

00:02:45.000 --> 00:02:47.000
และนั่นก็คือ วิธีมองสินค้าหรูหราวิธีใหม่ครับ

00:02:47.000 --> 00:02:49.000
คราวหน้าถ้าคุณเห็นใครขับรถเฟอร์รารี่

00:02:49.000 --> 00:02:51.000
อย่าไปคิดว่า "ช่างเป็นคนโลภมากเสียจริง"

00:02:51.000 --> 00:02:54.000
ลองคิดว่า "นี่คือคนที่เปราะบางอย่างไม่น่าเชื่อและต้องการความรักขั้นรุนแรง"

00:02:54.000 --> 00:02:59.000
หรือพูดอีกอย่าง -- (เสียงหัวเราะ)

00:02:59.000 --> 00:03:01.000
คือให้คิดเห็นอกเห็นใจ ดีกว่าที่จะไปดูถูกเขา

NOTE Paragraph

00:03:01.000 --> 00:03:03.000
มีเหตุผลอื่นอีกนะครับ --

00:03:03.000 --> 00:03:04.000
(เสียงหัวเราะ)

00:03:04.000 --> 00:03:06.000
มีเหตุผลอื่นอีกที่จะอธิบายว่าทำไมจึงได้ยากมากขึ้นในยุคปัจจุบัน

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
เกินที่จะทำใจเย็นเหมือนสมัยก่อนนี้ได้

00:03:08.000 --> 00:03:11.000
มีเหตุผลหนึ่ง ซึ่งขัดแย้งในตัวมันเองด้วยเพราะว่ามันไปเชื่อมโยงอยู่กับข้อดีบางอย่าง

00:03:11.000 --> 00:03:14.000
นั่นคือความหวังที่เรามีต่ออาชีพการงานของเรา

00:03:14.000 --> 00:03:16.000
ก่อนนี้ความคาดหวังไม่เคยสูงเช่นนี้มาก่อน

00:03:16.000 --> 00:03:19.000
ถึงสิ่งที่คนๆหนึ่งจะทำให้สำเร็จบรรลุได้ในช่วงชีวิตหนึ่ง

00:03:19.000 --> 00:03:22.000
ใครๆก็บอกเราว่า คนเราใครๆก็สามารถประสบความสำเร็จได้ทั้งนั้น

00:03:22.000 --> 00:03:24.000
ไม่มีคำว่าชนชั้นวรรณะอีกแล้ว

00:03:24.000 --> 00:03:26.000
ตอนนี้ จะเป็นใครก็สามารถถีบตัวเองขึ้นมาได้ทั้งนั้น

00:03:26.000 --> 00:03:28.000
ขึ้นไปยังตำแหน่งที่ใฝ่จะได้

00:03:28.000 --> 00:03:30.000
เป็นความคิดที่สวยงามทีเดียวครับ

00:03:30.000 --> 00:03:34.000
สิ่งที่ตามติดมาด้วยคือจิตวิญญาณแห่งความเท่าเทียมกัน โดยพื้นฐานแล้วคนเราเท่าเทียมกัน

00:03:34.000 --> 00:03:36.000
ไม่มีคำนิยามที่รัดกุม

00:03:36.000 --> 00:03:38.000
ถึงลำดับชั้นฐานันดร

NOTE Paragraph

00:03:38.000 --> 00:03:40.000
มีปัญหาหนึ่งที่ใหญ่โตมาก

00:03:40.000 --> 00:03:42.000
ปัญหานั้นก็คือ ความอิจฉาริษยา ครับ

00:03:42.000 --> 00:03:45.000
ความอิจฉาริษยา ถือเป็นคำต้องห้ามไม่ให้พูดถึงครับ

00:03:45.000 --> 00:03:48.000
แต่มีอารมณ์หนึ่งที่ครอบงำในสังคมยุคใหม่ นั่นก็คือ ความอิจฉาริษยา นี่แหละครับ

00:03:48.000 --> 00:03:52.000
และมันก็ยังเชื่อมโยงเข้ากับจิตวิญญาณแห่งความเท่าเทียมกันอีกด้วย ให้ผมอธิบายนะครับ

00:03:52.000 --> 00:03:55.000
ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่ปกติมากเลยสำหรับท่านที่อยู่ที่นี่และท่านที่กำลังดูอยู่ด้วย

00:03:55.000 --> 00:03:57.000
ที่จะไปอิจฉาริษยาสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ

00:03:57.000 --> 00:04:00.000
แม้ว่าพระองค์ท่านจะร่ำรวยกว่าพวกคุณทุกคนมาก

00:04:00.000 --> 00:04:03.000
และพระองค์ท่านก็ยังมีที่ประทับเป็นพระราชวังหลังใหญ่เบ้อเริ่ม

00:04:03.000 --> 00:04:07.000
เหตุผลที่เราไม่อิจฉาริษยาพระองค์ท่านก็เพราะพระองค์แปลกประหลาดเกินไป

00:04:07.000 --> 00:04:09.000
พระองค์ก็เพียงแตกต่างมากเกินไป

00:04:09.000 --> 00:04:11.000
เราไม่มีอะไรเชื่อมโยงกับพระองค์เลย พระองค์ทรงตรัสอะไรที่น่าขัน

00:04:11.000 --> 00:04:13.000
พระองค์ทรงมาจากสถานที่อันแปลกประหลาด

00:04:13.000 --> 00:04:17.000
ดังนั้นเราจึงไม่มีอะไรเชื่อมโยงกับพระองค์ และเมื่อเราไม่มีอะไรเชื่อมโยงกับใครสักคน เราก็จะไม่ไปอิจฉาริษยาเขา

NOTE Paragraph

00:04:17.000 --> 00:04:20.000
ยิ่งคนสองคนมีความใกล้เคียงกัน ทั้งในเรื่องอายุ ในพื้นเพความเป็นมา

00:04:20.000 --> 00:04:23.000
และในกระบวนการที่บ่งยอกความเป็นตัวตนมากเท่าใด ก็จะยิ่งมีโอกาสเกิดความอิจฉาริษยามากขึ้นเท่านั้น

00:04:23.000 --> 00:04:26.000
ซึ่งก็เหมือนประจวบเหมาะกันเลยว่าทำไมพวกคุณไม่ควรไปงานเลี้ยงชุมนุมศิษย์เก่า

00:04:26.000 --> 00:04:29.000
ก็เพราะมันไม่มีจุดเชื่อมโยงที่แข็งแรงพอ

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
ไม่เหมือนกับคนที่เคยเรียนด้วยกันมาก่อน

00:04:31.000 --> 00:04:34.000
แต่อันที่จริงแล้ว ปัญหาของสังคมสมัยใหม่ ก็คือมันเปลี่ยนโลกทั้งใบ

00:04:34.000 --> 00:04:36.000
ให้กลายเป็นโรงเรียน ทุกคนต่างก็ใส่กางเกงยีนส์ ทุกคนดูเหมือนกันหมด

00:04:36.000 --> 00:04:38.000
แต่อันที่จริง ก็ไม่เหมือนกันหรอก

00:04:38.000 --> 00:04:41.000
ดังนั้นมันจึงมีจิตวิญญาณแห่งความเท่าเทียมกัน ผสมไปด้วยความไม่เท่าเทียมกันลึกๆ

00:04:41.000 --> 00:04:44.000
ซึ่งทำให้เกิด -- ซึ่งจะทำให้เกิดสถานการณ์ที่ตึงเครียดอย่างมาก

NOTE Paragraph

00:04:44.000 --> 00:04:46.000
ทุกวันนี้ แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะ

00:04:46.000 --> 00:04:48.000
กลายเป็นคนร่ำรวยและมีชื่อเสียงเช่นเดียวกับ บิล เกตส์ (ฺBill Gates)

00:04:48.000 --> 00:04:50.000
เช่นเดียวกับที่ แทบเป็นไม่ได้เลยในศตวรรษที่ 17

00:04:50.000 --> 00:04:53.000
ที่คุณจะไต่ไปถึงการเป็นชนชั้นสูงชาวฝรั่งเศส

00:04:53.000 --> 00:04:55.000
แต่ประเด็นคือ ความคิดความรู้สึกพวกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเอง

00:04:55.000 --> 00:04:58.000
แต่ถูกสร้างขึ้น โดยนิตยสารและสื่ออื่น ๆ

00:04:58.000 --> 00:05:01.000
ว่าถ้าคุณมีพลังมากพอ มีความคิดสุดบรรเจิดในด้านเทคโนโลยี

00:05:01.000 --> 00:05:05.000
และมีโรงเก็บรถ คุณก็เป็นอีกคนหนึ่งที่สามารถจะสร้างสิ่งยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้

00:05:05.000 --> 00:05:06.000
(เสียงหัวเราะ)

00:05:06.000 --> 00:05:09.000
และผลพวงของปัญหานี้ก็ไปโผล่ในร้านหนังสือโน่นครับ

00:05:09.000 --> 00:05:12.000
เมื่อคุณไปที่ร้านหนังสือใหญ่ ๆ และไปเดินดูตามแผนกหนังสือพัฒนาตนเอง (self-help)

00:05:12.000 --> 00:05:14.000
ก็เหมือนกับที่ผมเองบางครั้งก็ทำ

00:05:14.000 --> 00:05:16.000
ถ้าคุณวิเคราะห์หนังสือพวกการช่วยเหลือตัวเองที่ถูกผลิตขึ้นมา

00:05:16.000 --> 00:05:18.000
ในโลกทุกวันนี้ พื้นๆเลยจะมีอยู่สองประเภท

00:05:18.000 --> 00:05:21.000
ประเภทแรกจะบอกคุณว่า "คุณทำได้! คุณสร้างมันขึ้นมาได้! ทุกอย่างเป็นไปได้!"

00:05:21.000 --> 00:05:24.000
และอีกประเภทหนึ่งก็จะบอกวิธีการที่คุณสามารถแก้ไข

00:05:24.000 --> 00:05:27.000
กับสิ่งที่เราอาจจะเรียกอย่างสุภาพได้ว่า "ความเชื่อมั่นในตัวเองต่ำ"

00:05:27.000 --> 00:05:29.000
หรือเรียกอย่างบ้านๆได้ว่า "รู้สึกย่ำแย่กับตัวเอง"

NOTE Paragraph

00:05:29.000 --> 00:05:31.000
มีความสัมพันธ์กันอย่างเหนี่ยวแน่นครับ

00:05:31.000 --> 00:05:35.000
ความสัมพันธ์กันระหว่างสังคมที่บอกผู้คนว่าพวกเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง

00:05:35.000 --> 00:05:37.000
และการมีอยู่ของความมั่นใจตัวเองต่ำ

00:05:37.000 --> 00:05:39.000
ดังนั้น หนทางที่บางครั้งค่อนข้างเป็นแง่บวก

00:05:39.000 --> 00:05:41.000
ก็อาจมีผลสะท้อนกลับที่อันตรายได้

00:05:41.000 --> 00:05:44.000
ยังมีเหตุผลอื่นอีกที่ว่าเหตุใดเราจึงรู้สึกเป็นกังวลมากขึ้น

00:05:44.000 --> 00:05:48.000
เกี่ยวกับอาชีพการงานของเรา เกี่ยวกับสถานภาพของเราในโลกปัจจุบัน กว่าในสมัยก่อนมาก

00:05:48.000 --> 00:05:50.000
และมันก็ไปเชื่อมโยงกับอะไรบางอย่างที่ดีมาก อีกเช่นเคย

00:05:50.000 --> 00:05:53.000
และสิ่งดีที่ว่าก็คือ ระบบการให้รางวัลตามความสามารถ

NOTE Paragraph

00:05:53.000 --> 00:05:55.000
ตอนนี้ทุกคน นักการเมืองทุกคนไม่ว่าจะเป็นฝ่ายซ้ายหรือฝ่ายขวา

00:05:55.000 --> 00:05:57.000
ต่างก็เห็นด้วยว่าระบบการให้รางวัลตามความสามารถเป็นสิ่งที่ดี

00:05:57.000 --> 00:06:01.000
และเราก็ควรจะพยายามทำให้สังคมของเราเป็นระบบที่มีการให้รางวัลตามความสามารถจริงๆ

00:06:01.000 --> 00:06:05.000
ถ้าจะให้อธิบายอีกอย่างล่ะก็ สังคมที่ให้รางวัลตามความสามารถคืออะไรล่ะครับ?

00:06:05.000 --> 00:06:07.000
สังคมที่ให้รางวัลตามความสามารถก็คือสังคมที่

00:06:07.000 --> 00:06:09.000
ถ้าคุณมีพรสวรรค์ มีพลัง และมีทักษะ

00:06:09.000 --> 00:06:11.000
คุณสามารถไต่ขึ้นไปจนถึงระดับยอดได้ ไม่ควรมีอะไรที่ถ่วงรั้งคุณไว้

00:06:11.000 --> 00:06:14.000
เป็นแนวคิดที่สวยงามครับ แต่ปัญหาก็คือ

00:06:14.000 --> 00:06:16.000
ถ้าคุณเชื่อในความเป็นสังคม

00:06:16.000 --> 00:06:19.000
ที่เฉพาะคนที่คู่ควรกับการไปถึงจุดสูงสุด ไปถึงจุดสูงสุดได้

00:06:19.000 --> 00:06:22.000
โดยนัยยะกลับกันไปในทางลบสุดกู่ ก็จะตีความได้ว่า คุณก็จะ

00:06:22.000 --> 00:06:25.000
เชื่อในความเป็นสังคมที่ว่า คนที่สมควรอยู่ข้างล่าง

00:06:25.000 --> 00:06:28.000
ก็ต้องไปจมอยู่ข้างล่างโน่น

00:06:28.000 --> 00:06:31.000
หรืออธิบายอีกแบบก็คือ สถานะของชีวิตคุณจะเสมือนว่าไม่ได้เป็นโดยบังเอิญ

00:06:31.000 --> 00:06:33.000
แต่เป็นไปตามความสามารถและความเหมาะสม

00:06:33.000 --> 00:06:36.000
และนั่นยิ่งทำให้ความล้มเหลวเป็นสิ่งที่ทำให้บีบคั้นมากขึ้น

NOTE Paragraph

00:06:36.000 --> 00:06:38.000
คุณทราบใช่ไหมครับ อังกฤษในยุคกลาง

00:06:38.000 --> 00:06:40.000
เมื่อคุณเห็นคนจน

00:06:40.000 --> 00:06:43.000
คนๆ นั้นจะถูกมองว่าเป็น "คนโชคร้าย"

00:06:43.000 --> 00:06:47.000
ความหมายโดยคำศัพท์คือ มีบางคนไม่ได้พรจากโชคชะตา นั่นก็คือโชคร้ายนั่นเองครับ

00:06:47.000 --> 00:06:49.000
ทุกวันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐอเมริกา

00:06:49.000 --> 00:06:51.000
ถ้าคุณเห็นใครอยู่ระดับล่างของสังคม

00:06:51.000 --> 00:06:54.000
พวกเขาอาจถูกเรียกอย่างใจร้ายว่า "คนขี้แพ้"

00:06:54.000 --> 00:06:57.000
มันมีความแตกต่างอันสำคัญระหว่าง คนโชคร้ายและคนขี้แพ้

00:06:57.000 --> 00:07:00.000
และนี่ก็แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการ 400 ปีของสังคม

00:07:00.000 --> 00:07:03.000
และพัฒนาการความเชื่อของเราที่ว่าใครกันจะเป็นผู้รับผิดชอบชีวิตเรา

00:07:03.000 --> 00:07:06.000
ไม่ใช่พระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป แต่เป็นตัวเรา เรานี่แหละที่นั่งในตำแหน่งคนขับครับ

NOTE Paragraph

00:07:06.000 --> 00:07:08.000
ก็จะเป็นความสุขเบิกบานใจถ้าคุณทำได้ดี

00:07:08.000 --> 00:07:10.000
แต่ย่อมบีบคั้นมากเลย ถ้าเกิดคุณทำได้ไม่ดีขึ้นมา

00:07:10.000 --> 00:07:13.000
ซึ่งตามการวิเคราะห์ของนักสังคมวิทยา ก็จะเกิดกรณีที่เลวร้ายที่สุด

00:07:13.000 --> 00:07:17.000
อย่าง เอมิล เดอร์ไคม์ (Emil Durkheim) มองว่าเป็นกรณีที่จะทำให้อัตราการฆ่าตัวตายเพิ่มสูงขึ้น

00:07:17.000 --> 00:07:20.000
กลุ่มประเทศที่พัฒนาเรื่องปัจเจกนิยมอย่างเต็มขั้นมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงกว่า

00:07:20.000 --> 00:07:22.000
ประเทศอื่นๆในโลก

00:07:22.000 --> 00:07:24.000
และเหตุอย่างหนึ่งของเรื่องนี้ก็คือคนมักจะถือเอาสิ่งที่เกิดขึ้น

00:07:24.000 --> 00:07:26.000
กับตัวเองเป็นเรื่องส่วนตัวของตัวเองล้วนๆ

00:07:26.000 --> 00:07:30.000
ความสำเร็จเกิดขึ้นก็เพราะตัวเองเพียงผู้เดียว ในขณะเดียวความล้มเหลวก็เกิดเพราะตัวเองล้วนๆด้วย

NOTE Paragraph

00:07:30.000 --> 00:07:32.000
มีอะไรบ้างไหมที่จะคลายความกดดันพวกนี้

00:07:32.000 --> 00:07:34.000
อย่างอันที่ผมได้เกริ่นไป?

00:07:34.000 --> 00:07:36.000
ผมว่า มีครับ ผมจะลองพูดถึงสักสองสามหนทางก็แล้วกันครับ

00:07:36.000 --> 00:07:38.000
ขอพูดเรื่องหลักการตอบแทนตามความสามารถก่อน

00:07:38.000 --> 00:07:41.000
แนวคิดนี้พูดถึงการที่ทุกคนจะได้สิ่งที่สมควรได้

00:07:41.000 --> 00:07:44.000
ผมว่านี่เป็นแนวคิดที่พิลึกมาก พิลึกสมบูรณ์แบบ

00:07:44.000 --> 00:07:46.000
ผมจะสนับสนุนนักการเมืองคนใดก็ได้ไม่ว่าจะฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา

00:07:46.000 --> 00:07:48.000
ที่เสนอทางสายกลางของแนวคิดการตอบแทนตามความสามารถที่เหมาะสม

00:07:48.000 --> 00:07:50.000
ผมจัดว่าเป็นพวกหลักการตอบแทนตามความสามารถในลักษณะนั้นครับ

00:07:50.000 --> 00:07:52.000
แต่ผมคิดว่าเป็นเรื่องไร้เหตุผลที่จะเชื่อว่าเราจะสามารถ

00:07:52.000 --> 00:07:56.000
สร้างสังคมที่ใช้หลักการตอบแทนตามความสามารถอย่างแท้จริง มันเป็นความฝันที่เป็นไปไม่ได้

NOTE Paragraph

00:07:56.000 --> 00:07:58.000
แนวคิดที่จะทำให้เราสร้างสังคมที่

00:07:58.000 --> 00:08:00.000
ความหมายตามศัพท์แล้ว ทุกคนจะถูกจัดลำดับคะแนน

00:08:00.000 --> 00:08:02.000
คนได้คะแนนดีอยู่ข้างบน คนได้คะแนนแย่อยู่ด้านล่าง

00:08:02.000 --> 00:08:04.000
และการทำตามนั้นโดยเคร่งครัด เป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
เพราะว่ามีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้เต็มไปหมด

00:08:06.000 --> 00:08:08.000
อุบัติเหตุเอย อุบัติการณ์จากชาติกำเนิดเอย

00:08:08.000 --> 00:08:11.000
อุบัติเหตุจากสิ่งของตกใส่หัวเอย ความเจ็บไข้ได้ป่วยเอย และอะไรต่อมิอะไร

00:08:11.000 --> 00:08:13.000
เราจะไม่มีวันจัดอันดับคะแนนผู้คนได้

00:08:13.000 --> 00:08:15.000
ไม่มีวันให้ระดับคะแนนกับผู้คนตามที่ควรเป็น

NOTE Paragraph

00:08:15.000 --> 00:08:18.000
ผมขอกล่าวถึงคำพูดที่น่าชื่นชมของ นักบุญออกัสตินใน "เมืองแห่งเทพเจ้า" (The City of God)

00:08:18.000 --> 00:08:22.000
ซึ่งท่านได้กล่าวเอาไว้ว่า "มันเป็นบาปที่จะตัดสินผู้คนตามตำแหน่ง"

00:08:22.000 --> 00:08:24.000
ในภาษา(อังกฤษ)สมัยใหม่อาจตีความว่า

00:08:24.000 --> 00:08:26.000
มันเป็นบาป ที่คุณจะมีมุมมองต่อคนที่คุณคุยด้วย

00:08:26.000 --> 00:08:28.000
จากสิ่งที่ปรากฏในนามบัตรของเขา

00:08:28.000 --> 00:08:30.000
เราไม่สามารถวัดใครจากแค่ตำแหน่งได้หรอก

00:08:30.000 --> 00:08:32.000
และตามคำของท่านนักบุญออกัสติน

00:08:32.000 --> 00:08:34.000
มีเพียงพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นที่จะจับผู้คนใส่ในตำแหน่งที่ควรเป็น

00:08:34.000 --> 00:08:36.000
และท่านจะทรงกระทำเช่นนั้นในวันสิ้นโลก (Day of Judgement)

00:08:36.000 --> 00:08:38.000
พร้อมทวยเทพประโคมปี่แตร และท้องฟ้าก็จะเปิดออก

00:08:38.000 --> 00:08:41.000
มันเป็นแนวคิดที่ไร้สาระถ้าคุณเป็นคนไม่เอาพระคัมภีร์เท่าไหร่อย่างผม

00:08:41.000 --> 00:08:43.000
แต่อย่างไรก็ตาม แนวคิดนั้นก็ยังมีอะไรบางอย่างที่มีคุณค่าครับ

NOTE Paragraph

00:08:43.000 --> 00:08:47.000
หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ จงอย่าด่วนตัดสินผู้อื่น

00:08:47.000 --> 00:08:50.000
คุณอาจไม่จำต้องทราบก็ได้ว่าคุณค่าที่แท้จริงของใครคืออะไร

00:08:50.000 --> 00:08:52.000
นั่นเป็นส่วนที่คุณไม่อาจไปล่วงรู้

00:08:52.000 --> 00:08:55.000
และเราก็ไม่ควรทำเหมือนกับว่าเรารู้ด้วยครับ

00:08:55.000 --> 00:08:58.000
เพราะมันเป็นอะไรอย่างหนึ่งที่เป็นเครื่องปลอบขวัญและปลอบโยนเขา

00:08:58.000 --> 00:09:01.000
เมื่อเราครุ่นคิดถึงความผิดพลาดในชีวิต เมื่อเราคิดถึงความล้มเหลว

00:09:01.000 --> 00:09:03.000
เหตุผลประการหนึ่งที่เรากลัวความล้มเหลวไม่เพียงเพราะ

00:09:03.000 --> 00:09:05.000
เราต้องขาดรายได้ สูญเสียซึ่งสถานภาพ

00:09:05.000 --> 00:09:09.000
สิ่งที่เรากลัวคือการถูกตัดสินและถูกเหยียดหยันจากคนอื่น และมันก็เกิดขึ้นจริง

NOTE Paragraph

00:09:09.000 --> 00:09:11.000
คุณทราบไหมครับ องค์กรอันดับหนึ่งที่ชอบเหยียดหยัน

00:09:11.000 --> 00:09:13.000
ในทุกวันนี้ก็คือหนังสือพิมพ์

00:09:13.000 --> 00:09:15.000
และถ้าคุณเปิดหนังสือพิมพ์อ่านในแต่ละวัน

00:09:15.000 --> 00:09:17.000
มันเต็มไปด้วยเรื่องของคนที่ผจญกับเรื่องร้ายๆในชีวิต

00:09:17.000 --> 00:09:20.000
พวกเขามีเพศสัมพันธ์แบบผิดฝาผิดตัว พวกเขาลองใช้สารเคมีที่ไม่ถูกต้อง

00:09:20.000 --> 00:09:22.000
พวกเขาออกกฎหมายผิดที่ผิดทาง อะไรก็แล้วแต่

00:09:22.000 --> 00:09:25.000
และนั่นก็เหมาะกับการถูกเหยียดหยัน

00:09:25.000 --> 00:09:28.000
ในอีกด้านหนึ่ง พวกเขาล้มเหลว และพวกเขาก็ถูกมองว่าเป็น "พวกขี้แพ้"

00:09:28.000 --> 00:09:30.000
แล้วตอนนี้เรามีทางเลือกอื่นไหม?

00:09:30.000 --> 00:09:32.000
ผมคิดว่าธรรมเนียมทางตะวันตกแสดงให้เราเห็นถึงทางเลือกที่ยอดเยี่ยมอันหนึ่ง

00:09:32.000 --> 00:09:35.000
และนั่นก็คือโศกนาฏกรรม

NOTE Paragraph

00:09:35.000 --> 00:09:38.000
วิปโยคศิลป์ ซึ่งถูกพัฒนาขึ้นในโรงละครกรีกโบราณ

00:09:38.000 --> 00:09:40.000
ในช่วงศตวรรษที่ห้าก่อนคริตสกาล มันเป็นรูปลักษณ์ทางศิลปะอย่างแท้จริง

00:09:40.000 --> 00:09:43.000
ซึ่งอุทิศให้กับการติดตามดูว่าผู้คนล้มเหลวยังไง

00:09:43.000 --> 00:09:47.000
และยังคงโอบอุ้มด้วยระดับแห่งความเอื้ออาทรครับ

00:09:47.000 --> 00:09:51.000
ซึ่งชีวิตประจำวันอาจจะไม่มีความอาทรเช่นนั้น

00:09:51.000 --> 00:09:52.000
เมื่อสองสามปีก่อนผมยังจำตอนที่ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ได้

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
แล้วผมก็ไปที่สำนักงานของ "เดอะซันเดย์สปอร์ต (The Sunday Sport)"

00:09:54.000 --> 00:09:57.000
มันเป็นหนังสือพิมพ์แบบจุลสารที่ผมจะไม่แนะนำให้คุณอ่าน

00:09:57.000 --> 00:09:59.000
ถ้าคุณยังไม่เคยเห็นเคยอ่านมาแล้วอะนะ

00:09:59.000 --> 00:10:01.000
ผมได้ลองไปคุยกับพวกเขา

00:10:01.000 --> 00:10:04.000
เกี่ยวกับเรื่องโศกนาฏกรรมอันยิ่งใหญ่ของศิลปะตะวันตก

00:10:04.000 --> 00:10:06.000
และผมต้องการดูว่าพวกเขาจับใจความสำคัญ

00:10:06.000 --> 00:10:09.000
ของเรื่องราวที่มาในรูปแบบของข่าว

00:10:09.000 --> 00:10:12.000
ที่วางบนโต๊ะข่าวในช่วงบ่ายวันเสาร์ได้อย่างไร

NOTE Paragraph

00:10:12.000 --> 00:10:14.000
ผมได้เล่าเรื่องโอเทลโล (Othello) ให้พวกเขาฟัง พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้แต่ก็ชื่นชอบมาก

00:10:14.000 --> 00:10:15.000
(เสียงหัวเราะ)

00:10:15.000 --> 00:10:18.000
และผมขอให้พวกเขาลองพาดหัวเรื่องของโอเทลโล

00:10:18.000 --> 00:10:21.000
พวกเขาก็พาดหัวว่า "หนุ่มลี้ภัยคลั่งรัก เชือดบุตรี ส.ว."

00:10:21.000 --> 00:10:23.000
พาดหัวช่างดึงความสนใจได้จริงๆ

00:10:23.000 --> 00:10:25.000
ผมลองเล่าเค้าเรื่อง คุณนายโบวารี (Madame Bovary)

00:10:25.000 --> 00:10:27.000
หนังสือเรื่องนี้ก็ทำให้พวกเขาหลงเสน่ห์อีกนั่นล่ะ

00:10:27.000 --> 00:10:32.000
แล้วพวกเขาก็พาดหัวว่า "สาวชู้นักช้อปกลืนยาฆ่าตัว หลังพบหนี้ล้น"

00:10:32.000 --> 00:10:33.000
(เสียงหัวเราะ)

00:10:33.000 --> 00:10:35.000
แล้วคราวนี้ก็ถึงเรื่องโปรดของผม

00:10:35.000 --> 00:10:37.000
พวกเขาดูเป็นอัจฉริยะในแนวทางของตนเองเสียจริง คนพวกเนี่ย

00:10:37.000 --> 00:10:39.000
เรื่องโปรดของผมคือ "กษัตริย์โอดีปุส (Oedipus the King)" ของ โซโฟเคิล (Sophocles)

00:10:39.000 --> 00:10:42.000
"หนุ่มฉาวชี้ หลับนอนกับแม่ ลั่นกลลวง"

00:10:42.000 --> 00:10:45.000
(เสียงหัวเราะ)

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:47.000 --> 00:10:50.000
ก็แบบนี้แหละครับ ถ้าคุณชอบอะนะ สุดโต่งด้านหนึ่งของความเห็นอกเห็นใจ

00:10:50.000 --> 00:10:52.000
คุณก็ได้หนังสือพิมพ์ที่ชอบเป่าข่าว

00:10:52.000 --> 00:10:55.000
สุดโต่งไปอีกด้าน คุณก็จะได้โศกนาฏกรรมและวิปโยคศิลป์

00:10:55.000 --> 00:10:57.000
ผมว่า ผมได้ถกประเด็นว่าเราควรต้องเรียนรู้บ้าง

00:10:57.000 --> 00:10:59.000
เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวิปโยคศิลป์

00:10:59.000 --> 00:11:02.000
ดูจะพิกลไปนิดที่จะเรียกแฮมเล็ต (Hamlet) ว่าพวกขี้แพ้

00:11:02.000 --> 00:11:05.000
เขาไม่ใช่พวกขี้แพ้ แม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้

00:11:05.000 --> 00:11:07.000
ผมคิดว่านั่นคือสารที่โศกนาฏกรรมสื่อถึงเรา

00:11:07.000 --> 00:11:10.000
แล้วผมก็คิดว่า นั่นแหละเป็นเหตุผลว่าทำไมมันจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ

NOTE Paragraph

00:11:10.000 --> 00:11:12.000
อีกประการหนึ่งที่เกี่ยวกับสังคมยุคใหม่

00:11:12.000 --> 00:11:14.000
และสาเหตุที่ทำให้เกิดความวิตกกังวลแบบนี้

00:11:14.000 --> 00:11:17.000
นั่นก็คือ จะอะไรๆเราก็ใช้คนเป็นจุดศูนย์กลางไปเสียหมดหน่ะสิครับ

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
เราเป็นสังคมแรกที่ได้อยู่อาศัยในโลกใบนี้

00:11:19.000 --> 00:11:22.000
สถานที่ซึ่งเราไม่ได้บูชาสิ่งอื่นใดนอกไปจากตัวตนของเราเองเลย

00:11:22.000 --> 00:11:24.000
เราคิดว่าเราสูงส่ง และเราก็ต้องสูงส่งไปตามที่เราคิด

00:11:24.000 --> 00:11:27.000
เราส่งคนขึ้นไปยังดวงจันทร์ เราทำอะไรหลายอย่างที่วิเศษมหัศจรรย์

00:11:27.000 --> 00:11:29.000
เราก็เลยมีแนวโน้มที่จะบูชาตัวตนของเราเองไงครับ

NOTE Paragraph

00:11:29.000 --> 00:11:31.000
วีรบุรุษของเราคือวีรบุรุษของมนุษยชาติ

00:11:31.000 --> 00:11:33.000
เป็นรูปแบบวิธีคิดแบบใหม่มากเลยครับ

00:11:33.000 --> 00:11:35.000
สังคมอื่นโดยส่วนใหญ่ มีสิ่งยึดเหนี่ยวที่อยู่ตรงกลาง

00:11:35.000 --> 00:11:37.000
พวกเขาบูชาสิ่งที่เหนือล้ำสูงค่า ซึ่งก็คือพระผู้เป็นเจ้า

00:11:37.000 --> 00:11:39.000
จิตวิญญาณ, พลังธรรมชาติ, จักรวาล

00:11:39.000 --> 00:11:42.000
บางสิ่งบางอย่างที่ทรงไว้ควรคู่การสักการะ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม

00:11:42.000 --> 00:11:44.000
ส่วนพวกเราหน่ะ ไม่ค่อยจะมีธรรมเนียมแบบนั้นแล้วครับ

00:11:44.000 --> 00:11:46.000
ซึ่ง ผมคิดว่า เป็นสาเหตุว่าทำไมเราจึงอยากไปอยู่ใกล้ๆกับธรรมชาติ

00:11:46.000 --> 00:11:49.000
ไม่ใช่เพื่อสุขภาพของเราหรอกครับ ถึงแม้ว่าจะมีแต่คนบอกว่าเป็นแบบนั้นก็เถอะ

00:11:49.000 --> 00:11:53.000
แต่เป็นเพราะว่ามันเป็นการหลีกลี้จากสังคมมนุษย์

00:11:53.000 --> 00:11:55.000
มันเป็นการหลีกหนีจากการแก่งแย่งแข่งขัน

00:11:55.000 --> 00:11:57.000
จากเรื่องเร้าอารมณ์ของเราเอง

00:11:57.000 --> 00:11:59.000
นั่นแหละเป็นเหตุผลว่า ทำไมเราถึงมีความสุขนักกับการยืนมองธารน้ำแข็งและห้วงมหาสมุทร

00:11:59.000 --> 00:12:03.000
และพินิจพิเคราะห์โลกโดยมองเข้ามาจากอวกาศ ฯลฯ

00:12:03.000 --> 00:12:07.000
เราต้องการรับรู้สัมผัส กับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่มนุษย์

00:12:07.000 --> 00:12:11.000
และเป็นสิ่งซึ่งสำคัญอย่างลึกซึ้งต่อเรา

NOTE Paragraph

00:12:11.000 --> 00:12:14.000
ผมคิดว่า สิ่งที่ผมพูดไปหน่ะเกี่ยวกับความสำเร็จและความล้มเหลวโดยตรงเลยครับ

00:12:14.000 --> 00:12:17.000
และ มีอะไรที่น่าสนใจอยู่อย่างหนึ่งเกี่ยวกับความสำเร็จ

00:12:17.000 --> 00:12:19.000
ก็คือเรามักจะเข้าใจไปว่า เรารู้ดีว่าความสำเร็จคืออะไร

00:12:19.000 --> 00:12:21.000
ถ้าผมบอกคุณว่า หลังจอภาพอันเนี่ย มีคนอยู่คนหนึ่ง

00:12:21.000 --> 00:12:24.000
ที่ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งยวด ความคิดบางอย่างจะผุดขึ้นมาในใจของเราทันที

00:12:24.000 --> 00:12:26.000
คุณอาจคิดว่าเขาผู้นั้นอาจมีรายได้มหาศาล

00:12:26.000 --> 00:12:29.000
ได้รับการยอมรับนับถือในวงการของเขา

00:12:29.000 --> 00:12:31.000
ผมมีทฤษฎีแห่งความสำเร็จของผมเอง และผมก็เป็นคนหนึ่งที่

00:12:31.000 --> 00:12:34.000
สนใจอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องความสำเร็จ ผมต้องการประสบความสำเร็จจริงๆ

00:12:34.000 --> 00:12:36.000
ผมมักจะคิดอยู่เสมอว่า "ทำอย่างไรผมจึงจะประสบความสำเร็จมากๆนะ?"

00:12:36.000 --> 00:12:38.000
พอผมเริ่มอายุมากขึ้น ผมแทบจะไม่รู้สึกแตกต่างอะไรเลย

00:12:38.000 --> 00:12:40.000
ว่านิยามความหมายของคำว่า "ความสำเร็จ" มันจะเป็นยังไง

NOTE Paragraph

00:12:40.000 --> 00:12:42.000
นี่เป็นเคล็ดลับที่ผมได้ค้นพบเกี่ยวกับความสำเร็จครับ

00:12:42.000 --> 00:12:45.000
คุณไม่สามารถประสบความสำเร็จกับทุกสิ่งทุกอย่าง

00:12:45.000 --> 00:12:47.000
เรามักจะได้ยินคำพูดเกี่ยวกับสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน

00:12:47.000 --> 00:12:50.000
หาสารัตถะไม่ได้ครับ คุณไม่มีทางได้ทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมด ไม่มีทาง

00:12:50.000 --> 00:12:52.000
ดังนั้นวิสัยทัศน์เกี่ยวกับความสำเร็จ

00:12:52.000 --> 00:12:54.000
ก็คือการยอมรับว่า คุณต้องแลกมาด้วยการสูญเสียอะไรบางอย่าง

00:12:54.000 --> 00:12:56.000
สิ่งที่สูญเสียไปนั้นอยู่ที่ตรงไหน

00:12:56.000 --> 00:12:59.000
และผมคิดว่าคนที่เฉลียวฉลาดย่อมจะยอมรับ

00:12:59.000 --> 00:13:02.000
อย่างที่ผมได้พูดไปว่ามันจะต้องมีบางอย่างที่เราจะไม่ประสบความสำเร็จ

NOTE Paragraph

00:13:02.000 --> 00:13:04.000
อย่างหนึ่งเกี่ยวกับชีวิตที่ประสบความสำเร็จ

00:13:04.000 --> 00:13:06.000
คือบ่อยครั้งที่แนวคิดของเราที่ว่า

00:13:06.000 --> 00:13:09.000
อย่างไรถึงจะเรียกว่ามีชีวิตอยู่อย่างประสบความสำเร็จ กลับไม่ใช่เป็นความคิดของเราเอง

00:13:09.000 --> 00:13:11.000
แต่เป็นของคนอื่น

00:13:11.000 --> 00:13:13.000
โดยหลัก ถ้าคุณเป็นผู้ชาย ก็มาจากพ่อของคุณ

00:13:13.000 --> 00:13:15.000
และถ้าคุณเป็นผู้หญิง ก็มาจากแม่ของคุณ

00:13:15.000 --> 00:13:18.000
นักจิตวิเคราะห์โหมประโคมเรื่องนี้มากว่า 80 ปีแล้วครับ

00:13:18.000 --> 00:13:21.000
ไม่มีใครยินยอมฟังให้ลึกซึ้งพอ แต่ผมค่อนข้างเชื่อมั่นว่ามันเป็นความจริง

NOTE Paragraph

00:13:21.000 --> 00:13:23.000
นอกจากนี้ เรายังรับสาร

00:13:23.000 --> 00:13:25.000
จากทุกสิ่งทุกอย่าง จากโทรทัศน์ จากโฆษณา

00:13:25.000 --> 00:13:27.000
จากการตลาด และอื่น ๆ

00:13:27.000 --> 00:13:29.000
มีพลังงานมหาศาล

00:13:29.000 --> 00:13:33.000
ที่กำหนดให้เราเป็นอย่างที่เป็น และกำหนดให้เรามองตัวเองอย่างไร

00:13:33.000 --> 00:13:36.000
เมื่อมีคนบอกเราว่านายธนาคารเป็นอาชีพที่น่านับถือ

00:13:36.000 --> 00:13:38.000
คนส่วนใหญ่ก็อยากไปเป็นนายธนาคาร

00:13:38.000 --> 00:13:41.000
เมื่ออาชีพนายธนาคารไม่น่านับถืออีกต่อไป เราก็ไม่สนใจเป็นนายธนาคาร

00:13:41.000 --> 00:13:44.000
เราเปิดรับกับคำแนะนำอย่างมาก

NOTE Paragraph

00:13:44.000 --> 00:13:47.000
ดั้งนั้นสิ่งที่ผมอยากจะโต้แย้ง ก็คือเราไม่ควรยอมแพ้

00:13:47.000 --> 00:13:49.000
ที่จะมีแนวคิดเรื่องการประสบความสำเร็จ

00:13:49.000 --> 00:13:51.000
แต่เราควรจะต้องแน่ใจด้วยว่ามันเป็นแนวคิดของเราเอง

00:13:51.000 --> 00:13:53.000
เราควรจะมุ่งเน้นไปที่ความคิดของเราเอง

00:13:53.000 --> 00:13:56.000
และต้องมั่นใจด้วยว่านั่นเป็นความคิดของเราเองจริงๆ

00:13:56.000 --> 00:13:58.000
ว่าเราเป็นเจ้าของความทะเยอทะยานของเราเอง

00:13:58.000 --> 00:14:00.000
เพราะมันเป็นเรื่องแย่พอดูทีเดียวครับ ที่จะไม่ได้สิ่งที่คุณต้องการ

00:14:00.000 --> 00:14:03.000
แต่ที่ยิ่งแย่กว่านั้นคือ คุณคิด

00:14:03.000 --> 00:14:06.000
ว่าคุณอยากได้อะไร แล้วไปค้นพบในตอนท้าย

00:14:06.000 --> 00:14:09.000
ว่าจริงๆแล้ว มันไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการเลย

NOTE Paragraph

00:14:09.000 --> 00:14:11.000
ดังนั้นผมจะจบลงตรงนี้

00:14:11.000 --> 00:14:14.000
แต่สิ่งที่ผมอยากย้ำอย่างยิ่งก็คือ

00:14:14.000 --> 00:14:16.000
ใช่ครับ ก็คือความสำเร็จ โดยทุกความหมาย

00:14:16.000 --> 00:14:18.000
แต่ขอให้ยอมรับความแปลกแตกต่างของความคิดบางอย่าง

00:14:18.000 --> 00:14:21.000
ขอให้ตรวจสอบความเข้าใจของเราเกี่ยวกับเรื่องความสำเร็จ

00:14:21.000 --> 00:14:25.000
ขอให้ดูให้มั่นใจว่าความคิดเรื่องความสำเร็จนั้นเป็นของเราอย่างแท้จริง

00:14:25.000 --> 00:14:27.000
ขอบคุณมากครับ

00:14:27.000 --> 00:14:43.000
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:14:43.000 --> 00:14:45.000
คริส แอนเดอร์สัน (Chris Anderson) : น่าทึ่งมากครับ คุณประสานมันได้อย่างไรนะ

00:14:45.000 --> 00:14:50.000
ความคิดเกี่ยวกับว่าใครก็ตามที่จะ --

00:14:50.000 --> 00:14:53.000
มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่จะมองใครบางคนในฐานะผู้แพ้

00:14:53.000 --> 00:14:57.000
กับความคิดที่หลายคนชอบ คือเรื่องให้ความสำคัญกับการกำหนดชีวิตของคุณเอง

00:14:57.000 --> 00:15:00.000
และสังคมที่จะสนับสนุนเรื่องที่ว่า

00:15:00.000 --> 00:15:03.000
บางทีอาจจะมีทั้งผู้ชนะและผู้แพ้

NOTE Paragraph

00:15:03.000 --> 00:15:06.000
อาลัน เดอ บัททัน : ครับ ผมคิดว่ามันอาจเป็นแค่ความบังเอิญ

00:15:06.000 --> 00:15:08.000
ในกระบวนการที่ทำให้เกิดชัยชนะและความพ่ายแพ้ และนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากจะเน้นย้ำ

00:15:08.000 --> 00:15:10.000
เพราะทุกวันนี้มีการเน้นย้ำมากเกินไป

00:15:10.000 --> 00:15:12.000
เกี่ยวกับการตัดสินทุกสิ่งทุกอย่าง

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
และนักการเมืองมักจะพูดเรื่องการตัดสินผิดถูก

00:15:14.000 --> 00:15:17.000
ตอนนี้ผมเป็นคนเชื่อมั่นในเรื่องความยุติธรรม แต่ผมก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

00:15:17.000 --> 00:15:19.000
ดังนั้นเราจึงควรทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้

00:15:19.000 --> 00:15:21.000
เราควรทำทุกสิ่งที่คิดว่าเราสามารถช่วยสร้างความยุติธรรมได้

00:15:21.000 --> 00:15:23.000
ท้ายที่สุด เราก็ควรจะระลึกไว้เสมอว่า

00:15:23.000 --> 00:15:26.000
ใครก็ตามที่เราพบ อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา

00:15:26.000 --> 00:15:29.000
มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับการเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

00:15:29.000 --> 00:15:31.000
และนั่นก็เป็นสิ่งที่ผมพยายามอย่างยิ่งที่จะเว้นช่องว่างไว้ให้

00:15:31.000 --> 00:15:33.000
เพราะไม่เช่นนั้นมันอาจจะกลายเป็นการปิดกั้นตนเอง

NOTE Paragraph

00:15:33.000 --> 00:15:35.000
คริส แอนเดอร์สัน : คือผมจะถามว่า คุณเชื่อไหมครับว่าคุณสามารถจะรวมเอา

00:15:35.000 --> 00:15:37.000
ความคิดเรื่องปรัชญาที่นุ่มนวลอ่อนโยนเกี่ยวกับเรื่องการงาน

00:15:37.000 --> 00:15:41.000
เข้ากับเศรษฐกิจที่ประสบความสำเร็จได้?

00:15:41.000 --> 00:15:43.000
หรือคุณคิดว่าเป็นไปไม่ได้ครับ?

00:15:43.000 --> 00:15:45.000
แต่มันไม่สำคัญมากไปที่เราจะเน้นย้ำและให้ความสำคัญเรื่องนี้หรือครับ?

NOTE Paragraph

00:15:45.000 --> 00:15:48.000
อาลัน เดอ บัททัน : แนวคิดที่น่ากลัว

00:15:48.000 --> 00:15:52.000
มีอยู่ว่า การทำให้คนมีแต่ความหวาดกลัวเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้พวกเขาทำงานออกมาเต็มที่

00:15:52.000 --> 00:15:55.000
และบางทียิ่งสภาพแวดล้อมยิ่งเลวร้ายเท่าใด

00:15:55.000 --> 00:15:57.000
ผู้คนก็จะยิ่งลุกขึ้นต่อต้านมากขึ้นเท่านั้น

00:15:57.000 --> 00:16:01.000
คุณอาจจะลองนึกดูว่า คุณอยากได้พ่อในอุดมคติแบบไหน

00:16:01.000 --> 00:16:04.000
และพ่อในอุดมคติของคุณเป็นคนที่เข้มแข็งแต่สุภาพอ่อนโยน

00:16:04.000 --> 00:16:06.000
นั่นเป็นเส้นแบ่งที่ทำได้ยาก

00:16:06.000 --> 00:16:10.000
เราต้องการพ่ออย่างที่ควรเป็น เป็นคุณพ่อตัวอย่างที่ควรได้รับการยกย่องจากสังคม

00:16:10.000 --> 00:16:12.000
ต้องหลีกเลี่ยงความสุดโต่งสองขั้ว

00:16:12.000 --> 00:16:16.000
ด้านหนึ่งก็คือระบอบเผด็จการ เต็มไปด้วยระเบียบวินัย

00:16:16.000 --> 00:16:20.000
ส่วนอีกด้านก็คือความหย่อนยาน ไร้กฎเกณฑ์

NOTE Paragraph

00:16:20.000 --> 00:16:22.000
คริส แอนเดอร์สัน : อาลัน เดอ บัททัน ครับ

NOTE Paragraph

00:16:22.000 --> 00:16:24.000
อาลัน เดอ บัททัน : ขอบคุณมากครับ

00:16:24.000 --> 00:16:34.000
(เสียงปรบมือ)