WEBVTT

00:00:01.006 --> 00:00:06.156
เรามีบันทึกทางประวัติศาสตร์
ที่ทำให้เรารู้ว่าชาวกรีกโบราณแต่งตัวอย่างไร

00:00:06.180 --> 00:00:07.434
ใช้ชีวิตอย่างไร

00:00:07.458 --> 00:00:08.980
สู้อย่างไร ...

00:00:09.004 --> 00:00:10.528
แต่พวกเขารู้สึกอย่างไรล่ะ

NOTE Paragraph

00:00:11.432 --> 00:00:15.872
หนึ่งในความคิดตามธรรมชาติก็คือ
แง่มุมที่ลึกที่สุดของความคิดของมนุษย์ --

00:00:15.896 --> 00:00:17.768
ความสามารถในการจินตนาการของเรา

NOTE Paragraph

00:00:17.792 --> 00:00:19.189
การมีสติ

00:00:19.213 --> 00:00:20.444
เพื่อที่จะฝัน --

00:00:20.468 --> 00:00:22.087
มันเหมือนกันมาโดยตลอด

00:00:22.872 --> 00:00:24.371
ความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ

00:00:24.395 --> 00:00:28.118
การเปลี่ยนแปลงทางสังคม
ที่ก่อร่างวัฒนธรรมของเรา

00:00:28.142 --> 00:00:31.927
อาจจะเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง
ทางความคิดของมนุษย์

NOTE Paragraph

00:00:32.911 --> 00:00:35.435
เราอาจมีความเห็นที่แตกต่างกันในเรื่องนี้

00:00:35.459 --> 00:00:38.176
ที่จริงแล้วมันเป็นการถกเถียง
ทางปรัชญาที่ยาวนาน

00:00:38.644 --> 00:00:41.371
แต่คำถามนี้มันจะคล้อยตาม
หลักทางวิทยาศาสตร์หรือไม่

NOTE Paragraph

00:00:42.834 --> 00:00:45.340
นี่คือสิ่งที่ผมต้องการจะนำเสนอ

00:00:45.364 --> 00:00:50.136
ว่าในแบบเดียวกัน เราสามารถสร้างภาพขึ้นมาใหม่
ได้ว่าเมืองกรีกโบราณมีหน้าตาอย่างไร

00:00:50.160 --> 00:00:52.548
จากอิฐไม่กี่ก้อน

00:00:52.572 --> 00:00:56.698
ว่าการจารึกของวัฒนธรรม
เป็นบันทึกทางโบราณคดี

00:00:56.722 --> 00:00:58.865
ฟอสซิลของความคิดมนุษย์

NOTE Paragraph

00:00:59.905 --> 00:01:01.079
และในความเป็นจริง

00:01:01.103 --> 00:01:03.309
การวิเคราะห์ทางจิตวิทยาบางแขนง

00:01:03.333 --> 00:01:06.877
จากหนังสือที่เก่าแก่ที่สุด
เกี่ยวกับวัฒนธรรมมนุษย์

00:01:06.901 --> 00:01:12.856
ในยุค 70 จูเลี่ยน เจนส์ 
ตั้งสมมติฐานสุดแปลกแหวกแนวขึ้นมา

00:01:12.880 --> 00:01:15.293
ว่าเพียง 3,000 ปีก่อน

00:01:15.317 --> 00:01:20.205
มนุษย์คือสิ่งที่ในวันนี้เราเรียกว่าจิตเภท

00:01:21.753 --> 00:01:23.261
และเขาอ้างว่า

00:01:23.285 --> 00:01:26.586
หนังสือเหล่านี้อธิบายไว้ว่า มนุษย์กลุ่มแรกนั้น

00:01:26.610 --> 00:01:28.514
ประพฤติตัวคงเส้นคงวา

00:01:28.538 --> 00:01:31.554
ตามประเพณีที่แตกต่างกัน
และในสถานที่ต่าง ๆ บนโลกใบนี้

00:01:31.578 --> 00:01:35.110
ราวกับว่าพวกเขาได้ยินและเชื่อฟังเสียง

00:01:35.134 --> 00:01:38.174
ที่พวกเขารับรู้ว่ามาจากพระเจ้า

00:01:38.198 --> 00:01:39.396
หรือจากแรงบันดาลใจ ...

00:01:40.063 --> 00:01:42.832
สิ่งที่วันนี้พวกเราเรียกว่าภาพหลอน

00:01:43.888 --> 00:01:46.514
และเมื่อเวลาผ่านไป

00:01:46.538 --> 00:01:50.189
พวกเขาเริ่มที่จะรับรู้ว่า
พวกเขาเป็นผู้สร้าง

00:01:50.213 --> 00:01:52.728
เจ้าของเสียงจากภายในเหล่านี้

00:01:53.316 --> 00:01:56.031
และด้วยสิ่งนี้ 
พวกเขาได้มาซึ่งอันตรวินิจ (introspection)

00:01:56.055 --> 00:01:58.538
ความสามารถที่จะคิด
เกี่ยวกับความนึกคิดของตัวเอง

NOTE Paragraph

00:01:59.785 --> 00:02:03.182
ดังนั้นทฤษฎีของเจนส์ที่กล่าวว่า
ความตระหนักรู้

00:02:03.206 --> 00:02:06.372
อย่างน้อยก็เป็นวิธีที่เรารับรู้วันนี้

00:02:06.396 --> 00:02:09.936
ที่เรารู้สึกว่า
เราเป็นผู้ควบคุมการมีอยู่ของเราเอง --

00:02:09.960 --> 00:02:12.697
เป็นการพัฒนาทางวัฒนธรรมที่ค่อนข้างใหม่

00:02:13.456 --> 00:02:15.242
และทฤษฎีนี้ค่อนข้างมีความงดงามมาก

00:02:15.266 --> 00:02:16.699
แต่มันมีปัญหาที่เห็นได้ชัดอยู่

00:02:16.723 --> 00:02:20.715
ซึ่งก็คือ มันอ้างอิงมาจากตัวอย่างจำนวนน้อย
และค่อนข้างจำเพาะ

00:02:21.085 --> 00:02:22.848
ดังนั้นคำถามก็คือทฤษฎีที่ว่า

00:02:22.872 --> 00:02:27.623
การพินิจภายในนั้นสร้างขึ้นมา
ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์แค่เมื่อ 3,000 ปีก่อน

00:02:27.647 --> 00:02:30.631
สามารถตรวจสอบด้วยรูปแบบเชิงปริมาณ
และวัตถุประสงค์หรือไม่

NOTE Paragraph

00:02:31.543 --> 00:02:35.106
และปัญหาทีว่าจะกระทำการสิ่งนี้ด้วยวิธีใด
ก็ค่อนข้างชัดเจน

00:02:35.130 --> 00:02:38.590
มันไม่เหมือนกับการที่พลาโตตื่นขึ้นมาในวันหนึ่ง 
แล้วเขียนว่า

00:02:38.614 --> 00:02:40.273
"สวัสดี ผมคือพลาโต

00:02:40.297 --> 00:02:43.186
และในวันนี้ ผมมีสติในการใคร่ครวญ
อย่างเต็มที่"

NOTE Paragraph

00:02:43.210 --> 00:02:45.503
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:02:45.527 --> 00:02:48.860
และจริง ๆ แล้วนี่บ่งบอก
ถึงสาระสำคัญของปัญหา

00:02:49.467 --> 00:02:53.522
เราต้องการที่จะค้นหาการเกิดขึ้น
ของแนวคิดที่ไม่เคยกล่าวไว้

00:02:54.434 --> 00:02:58.744
คำว่า พินิจภายใน ไม่เคยปรากฎขึ้นเลย

00:02:58.768 --> 00:03:00.687
ในหนังสือที่เราต้องการวิเคราะห์

NOTE Paragraph

00:03:01.728 --> 00:03:05.815
ดังนั้น วิธีที่เราใช้แก้ปัญหานี้
คือการสร้างพื้นที่ของคำ

00:03:06.571 --> 00:03:09.858
มันเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีคำทั้งหมด

00:03:09.882 --> 00:03:12.684
ในลักษณะที่ว่าระยะทางระหว่างคำสองคำ

00:03:12.708 --> 00:03:15.591
เป็นตัวกำหนดว่า
พวกมันเกี่ยวข้องกันมากแค่ไหน

00:03:16.460 --> 00:03:17.611
ตัวอย่างเช่น

00:03:17.635 --> 00:03:20.532
คุณต้องการให้คำว่า "สุนัข" และ "แมว"
ใกล้กันมาก ๆ

00:03:20.556 --> 00:03:24.387
แต่คำว่า "เกรฟฟรุต" และ "ลอการิทึม"
ห่างกันมาก ๆ

00:03:24.809 --> 00:03:28.705
และนี่มันจะต้องเป็นจริง
สำหรับคำสองคำใด ๆ ที่อยู่ในพื้นที่

NOTE Paragraph

00:03:29.626 --> 00:03:32.967
มีวิธีการต่าง ๆ ที่เราสามารถสร้างพื้นที่ของคำ

00:03:32.991 --> 00:03:34.634
วิธีหนึ่งก็คือการถามเหล่าผู้เชี่ยวชาญ

00:03:34.658 --> 00:03:36.554
คล้าย ๆ กับที่เราใช้พจนานุกรม

00:03:36.896 --> 00:03:38.324
อีกวิธีหนึ่งที่เป็นไปได้คือ

00:03:38.348 --> 00:03:42.063
การทำตามข้อสรุปพื้น ๆ ที่ว่า 
เมื่อใดก็ตามที่คำสองคำเกี่ยวข้องกัน

00:03:42.087 --> 00:03:44.436
พวกมันมักจะปรากฏอยู่ในประโยคเดียวกัน

00:03:44.460 --> 00:03:45.913
ในย่อหน้าเดียวกัน

00:03:45.937 --> 00:03:47.707
ในเอกสารเดียวกัน

00:03:47.731 --> 00:03:50.913
บ่อยกว่าที่มันจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ

00:03:52.231 --> 00:03:54.281
และด้วยสมมติฐานง่าย ๆ นี้เอง

00:03:54.305 --> 00:03:55.611
วิธีการพื้นฐานนี้

00:03:55.635 --> 00:03:57.242
กับเทคนิคการคำนวณบางอย่าง

00:03:57.266 --> 00:03:58.655
ที่เกี่ยวกับข้อเท็จจริงทีว่า

00:03:58.679 --> 00:04:01.743
พื้นที่ที่ซับซ้อนมากและมีหลายมิตินี้

00:04:01.767 --> 00:04:03.432
ค่อนข้างจะมีประสิทธิภาพ

NOTE Paragraph

00:04:04.155 --> 00:04:06.957
และเพื่อที่จะให้คุณได้รับรู้ว่า
มันออกมาดีอย่างไร

00:04:06.981 --> 00:04:10.893
นี่คือผลลัพธ์ที่เราได้
เมื่อเราวิเคราะห์คำที่คุ้นหู

00:04:11.607 --> 00:04:12.792
และคุณจะเห็นเลยว่า

00:04:12.816 --> 00:04:16.094
คำได้ถูกจัดเรียงเป็นส่วน ๆ ข้างเคียงกัน
โดยอัตโนมัติ

00:04:16.118 --> 00:04:18.335
คุณเห็นว่ามีคำศัพท์เกี่ยวกับ
ผลไม้ อวัยวะของร่างกาย

00:04:18.359 --> 00:04:20.784
ชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์
คำศัพท์ทางวิทยาศาสตร์ และอื่น ๆ


NOTE Paragraph

00:04:21.119 --> 00:04:25.341
อัลกอริธึมยังระบุว่า
เราจัดเรียงแนวคิดเป็นลำดับขั้น

00:04:25.852 --> 00:04:27.003
ยกตัวอย่างเช่น

00:04:27.027 --> 00:04:30.624
เราเห็นได้ว่าศัพท์ทางวิทยาศาสตร์
ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนย่อย

00:04:30.648 --> 00:04:32.748
คือศัพท์ทางด้านดาราศาสตร์และฟิสิกส์

00:04:33.338 --> 00:04:35.584
และต่อจากนั้น มันก็มีสิ่งที่ละเอียดลงไป

00:04:35.608 --> 00:04:37.513
ตัวอย่างเช่น คำว่า ดาราศาสตร์

00:04:37.537 --> 00:04:39.352
ซึ่งตำแหน่งที่มันอยู่
อาจดูแปลกนิดหน่อย

00:04:39.376 --> 00:04:41.424
แต่จริง ๆ แล้วเป็นที่ที่มันควรอยู่

00:04:41.448 --> 00:04:43.043
ระหว่างสิ่งที่มันเป็น

00:04:43.067 --> 00:04:44.337
ซึ่งคือ วิทยาศาสตร์ที่แท้จริง

00:04:44.361 --> 00:04:45.897
และระหว่างสิ่งที่เป็นนิยามของมัน

00:04:45.921 --> 00:04:47.413
ซึ่งคือ ศัพท์ทางดาราศาสตร์

NOTE Paragraph

00:04:48.182 --> 00:04:50.073
และเราสามารถคุยเรื่องนี้กันไปได้เรื่อย ๆ

00:04:50.097 --> 00:04:52.157
อันที่จริง ถ้าคุณจ้องตรงนี้สักครู่หนึ่ง

00:04:52.181 --> 00:04:54.039
และคุณจะสร้างแนวโคจรแบบสุ่มขึ้นมา

00:04:54.063 --> 00:04:57.229
คุณจะเห็นว่า ที่จริงแล้ว
มันรู้สึกคล้ายกับการแต่งกลอน

00:04:58.018 --> 00:04:59.900
และนี่เป็นเพราะว่า

00:04:59.924 --> 00:05:02.864
การเดินในพื้นที่นี้เหมือนกับการเดินในจิตใจ

NOTE Paragraph

00:05:04.027 --> 00:05:05.644
และสิ่งสุดท้าย

00:05:05.668 --> 00:05:09.708
คืออัลกอริธึมยังระบุ
ถึงสิ่งที่เป็นสัญชาตญาณของเรา

00:05:09.732 --> 00:05:13.628
สิ่งที่คำจะนำไปสู่สิ่งที่ข้องเกี่ยว
กับอันตรวินิจ

00:05:13.652 --> 00:05:14.875
ยกตัวอย่างเช่น

00:05:14.899 --> 00:05:18.878
คำ เช่น "ตัวเอง" "ความรู้สึกผิด"
"เหตุผล" "อารมณ์" นั้น

00:05:18.902 --> 00:05:20.791
มีความใกล้เคียงกับ "อันตรวินิจ"

00:05:20.815 --> 00:05:21.966
แต่คำอื่น ๆ

00:05:21.990 --> 00:05:24.157
เช่น "สีแดง" "ฟุตบอล"
"เทียน" "กล้วย" นั้น

00:05:24.181 --> 00:05:25.633
อยู่ไปไกลออกไปมาก

NOTE Paragraph

00:05:26.054 --> 00:05:28.816
และหลังจากที่เราสร้างพื้นที่ขึ้นมา

00:05:28.840 --> 00:05:31.666
คำถามเกี่ยวกับประวัติของอันตรวินิจ

00:05:31.690 --> 00:05:34.023
หรือ ประวัติของความคิดทั้งหลาย

00:05:34.047 --> 00:05:38.826
ซึ่งก่อนหน้านี้ดูเหมือนจับต้องไม่ได้
หรืออาจคลุมเครือ

00:05:38.850 --> 00:05:40.454
กลายเป็นเรื่องที่มีน้ำหนักขึ้น --

00:05:40.478 --> 00:05:43.216
สอดคล้องกับวิทยาศาสตร์เชิงปริมาณได้

NOTE Paragraph

00:05:44.216 --> 00:05:46.978
สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือเอาหนังสือมา

00:05:47.002 --> 00:05:48.383
ทำให้มันอยู่ในรูปแบบดิจิทัล

00:05:48.407 --> 00:05:51.216
และใช้ของคำทั้งหลายเป็นเส้นโคจร

00:05:51.240 --> 00:05:53.209
และนำพวกมันลงในพื้นที่

00:05:53.233 --> 00:05:56.987
และเราตั้งคำถามว่าเส้นโคจรนี้
ใช้เวลาอย่างมีนัยสำคัญหรือไม่

00:05:57.011 --> 00:06:00.003
ในการโครจรใกล้กับแนวคิดอันตรวินิจ

NOTE Paragraph

00:06:00.760 --> 00:06:01.956
และด้วยสิ่งนี้

00:06:01.980 --> 00:06:04.092
เราสามารถวิเคราะห์ประวัติอันตรวินิจ

00:06:04.116 --> 00:06:06.037
ในวัฒนธรรมกรีกโบราณ

00:06:06.061 --> 00:06:08.663
ซึ่งพวกเรามีบันทึกที่ดีที่สุด
ที่เป็นลายลักษณ์อักษร

00:06:09.631 --> 00:06:11.886
ดังนั้นสิ่งที่พวกเราทำคือ
พวกเรานำหนังสือทั้งหมด --

00:06:11.910 --> 00:06:14.194
เราแค่จัดลำดับตามเวลา --

00:06:14.218 --> 00:06:15.970
สำหรับหนังสือแต่ละเล่ม
เรานำคำมา

00:06:15.994 --> 00:06:17.955
และนำพวกมันวางลงในพื้นที่

00:06:17.979 --> 00:06:21.011
และเราตั้งคำถามว่า คำแต่ละคำ
อยู่ใกล้กับอันตรวินิจแค่ไหน

00:06:21.035 --> 00:06:22.265
และเราก็หาค่าเฉลี่ยของมัน

00:06:22.590 --> 00:06:25.788
และตั้งคำถามว่า เมื่อเวลาผ่านไป

00:06:25.812 --> 00:06:29.064
หนังสือเหล่านี้เข้าใกล้แนวคิดอันตรวินิจ

00:06:29.088 --> 00:06:30.842
มากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น หรือไม่

NOTE Paragraph

00:06:30.866 --> 00:06:34.667
และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น
ในวัฒนธรรมกรีกโบราณ

00:06:35.698 --> 00:06:38.825
คุณจะเห็นได้ว่าหนังสือที่เก่าแก่ที่สุด
ในวัฒนธรรมโฮเมริค

00:06:38.849 --> 00:06:42.261
มีการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยสำหรับหนังสือ
ที่เข้าใกล้อันตรวินิจมากขึ้น

00:06:42.285 --> 00:06:44.491
แต่ประมาณสี่ศตวรรษก่อนคริสตกาล

00:06:44.515 --> 00:06:49.223
สิ่งนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ไปจนเกือบมีการเพิ่มขึ้นถึงห้าเท่า

00:06:49.247 --> 00:06:51.747
ของหนังสือที่เข้าใกล้แนวคิดอันตรวินิจ

00:06:51.771 --> 00:06:53.453
มากขึ้นและมากขึ้น

00:06:54.159 --> 00:06:56.583
ข่าวดีอย่างหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้คือ

00:06:56.607 --> 00:06:57.805
ตอนนี้เราสามารถตั้งคำถาม

00:06:57.829 --> 00:07:01.976
ว่าสิ่งนี้จะยังเป็นจริง ในวัฒนธรรม
ที่แตกต่างและเป็นอิสระหรือไม่

NOTE Paragraph

00:07:02.962 --> 00:07:06.138
ดังนั้นเราจึงทำการวิเคราะห์แบบเดียวกัน
ในวัฒนธรรมของ จูดีโอ-คริสเตียน

00:07:06.162 --> 00:07:08.883
และเราได้รูปแบบที่เหมือนกัน

00:07:09.548 --> 00:07:14.183
อีกครั้งที่คุณเห็นการเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
สำหรับหนังสือที่เก่าแก่ที่สุดในพันธสัญญาเดิม

00:07:14.207 --> 00:07:16.121
และหลังจากนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

00:07:16.145 --> 00:07:17.984
ในหนังสือของพันธสัญญาใหม่

00:07:18.008 --> 00:07:20.040
และถึงจุดสูงสุดของอันตรวินิจ

00:07:20.064 --> 00:07:22.191
จาก "คำสารภาพของนักบุญออกัสติน"

00:07:22.215 --> 00:07:24.072
ประมาณสี่ศตวรรษก่อนคริสตกาล

00:07:24.897 --> 00:07:26.841
และมันสำคัญมาก

00:07:26.865 --> 00:07:30.238
เพราะว่านักบุญออกัสติน
ได้รับการยอมรับจากนักวิชาการ

00:07:30.262 --> 00:07:32.434
นักภาษาศาสตร์ นักประวัติศาสตร์

00:07:32.458 --> 00:07:34.536
ว่าเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งอันตรวินิจ

00:07:35.060 --> 00:07:38.357
ที่จริงแล้ว บางคนเชื่อว่า
ท่านเป็นบิดาของจิตวิทยาสมัยใหม่

NOTE Paragraph

00:07:39.012 --> 00:07:40.851
ฉะนั้น อัลกอริธึมของเรา

00:07:40.875 --> 00:07:43.717
ซึ่งมีลักษณะเป็นไปในเชิงปริมาณ

00:07:43.741 --> 00:07:45.004
เป็นไปในเชิงวัตถุวิสัย

00:07:45.028 --> 00:07:47.044
และที่แน่นอนคือมีความรวดเร็ว -

00:07:47.068 --> 00:07:49.465
มันดำเนินการได้ภายในเสี้ยววินาที --

00:07:49.489 --> 00:07:52.992
มันสามารถจับข้อสรุปบางส่วน
ที่สำคัญที่สุดได้

00:07:53.016 --> 00:07:55.238
ของการศึกษาวัฒนธรรมที่ยาวนานนี้

00:07:56.317 --> 00:07:59.968
และนี่คือหนึ่งในความงามของวิทยาศาสตร์

00:07:59.992 --> 00:08:03.468
ซึ่งตอนนี้แนวคิดนี้
สามารถแปลออกมาได้

00:08:03.492 --> 00:08:06.063
และสามารถทำให้ถูกจัด
ให้อยู่ในกลุ่มต่าง ๆ

NOTE Paragraph

00:08:06.769 --> 00:08:11.536
โดยในแบบเดียวกันกับที่เราถามเกี่ยวกับ
อดีตของความตระหนักรู้ของมนุษย์

00:08:11.560 --> 00:08:14.966
ซึ่งบางทีนั่นอาจเป็นคำถาม
ที่ท้าทายที่สุดที่เราจะถามตัวเองได้

00:08:14.990 --> 00:08:19.127
มันจะสามารถบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ
อนาคตความตระหนักรู้ของพวกเราได้หรือไม่

00:08:19.550 --> 00:08:21.020
พูดตรง ๆ ก็คือ

00:08:21.044 --> 00:08:23.460
คำที่เราพูดวันนี้

00:08:23.484 --> 00:08:28.681
จะสามารถบอกว่าได้หรือไม่ว่า
ความคิดของจะเป็นอย่างไรในอีกสองสามวัน

00:08:28.705 --> 00:08:29.856
หรือในอีกสองสามเดือน

00:08:29.880 --> 00:08:31.062
หรือในอีกสองสามปีต่อจากนี้

NOTE Paragraph

00:08:31.597 --> 00:08:34.617
และเป็นเหมือนกับที่เราใส่เครื่องตรวจจับ

00:08:34.641 --> 00:08:36.427
สำหรับการวัดอัตราการเต้นของหัวใจ

00:08:36.451 --> 00:08:37.720
การหายใจ

00:08:37.744 --> 00:08:39.411
พันธุกรรม

00:08:39.435 --> 00:08:43.086
เพื่อหวังว่าสิ่งนี้อาจจะช่วยป้องกันโรคได้

00:08:43.110 --> 00:08:46.631
เราสามารถถามได้ว่าการติดตาม
และการวิเคราะห์คำที่เราพูด

00:08:46.655 --> 00:08:49.338
ที่เราทวีท ที่เราอีเมล์ ที่เราเขียน

00:08:49.362 --> 00:08:54.170
จะบอกเราล่วงหน้าได้หรือไม่
ว่าในความคิดของเราอาจมีบางสิ่งที่ผิดปกติไป

00:08:55.087 --> 00:08:56.621
ผมกับ กิญาร์โม เชอกิ 
(Guillermo Cecchi)

00:08:56.645 --> 00:08:59.646
ผู้ที่เป็นดังพี่ชายของผม
ในการผจญภัยครั้งนี้

00:08:59.670 --> 00:09:01.225
เรารับทำภารกิจนี้

00:09:02.228 --> 00:09:07.760
และเราทำเช่นนั้นโดยการวิเคราะห์
บันทึกคำพูดของหนุ่มสาว 34 คน

00:09:07.784 --> 00:09:10.585
คนที่มีความเสี่ยงสูงที่จะเป็นจิตเภท

NOTE Paragraph

00:09:11.434 --> 00:09:14.315
สิ่งที่เราทำคือ เราวัดค่าคำพูด
ในวันที่หนึ่ง

00:09:14.339 --> 00:09:17.581
และเราตั้งคำถามว่า
คุณสมบัติของคำพูดนี้จะทำนาย

00:09:17.605 --> 00:09:20.101
การพัฒนาของโรคจิตเภท

00:09:20.125 --> 00:09:22.160
ในภายในกรอบเวลาเกือบสามปีได้หรือไม่

00:09:23.427 --> 00:09:25.793
แต่ถึงแม้ว่าเราจะมีความหวัง

00:09:25.817 --> 00:09:28.934
เราก็พบกับความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า

00:09:29.793 --> 00:09:33.675
เพราะว่าเรามีข้อมูลไม่เพียงพอ

00:09:33.699 --> 00:09:36.492
ที่จะทำนายอนาคตของการจัดการในจิตใจเรา

00:09:36.516 --> 00:09:38.325
แต่มันก็ดีพอ

00:09:38.349 --> 00:09:42.524
ที่จะแยกแยะระหว่างกลุ่มจิตเภท
และกลุ่มควบคุม

00:09:42.548 --> 00:09:45.260
คล้าย ๆ กับที่เราทำกับคำโบราณ

00:09:45.284 --> 00:09:48.278
แต่ไม่สามารถทำนายอาการ
ของโรคจิตเภทในอนาคตได้

NOTE Paragraph

00:09:49.164 --> 00:09:50.870
แต่จากนั้นเราก็ตระหนักว่า

00:09:50.894 --> 00:09:54.982
สิ่งที่สำคัญที่สุดอาจจะ
ไม่ได้เป็นเรื่องที่ว่าเราพูดอะไร

00:09:55.006 --> 00:09:56.679
แต่เป็นเรื่องที่ว่าเราพูดอย่างไรต่างหาก

00:09:57.679 --> 00:09:58.899
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

00:09:58.923 --> 00:10:01.750
มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าคำนั้น
อยู่ในบริเวณของความหมายใด

00:10:01.774 --> 00:10:04.374
แต่มันเกี่ยวกับว่า
มันกระโดดจากความหมายบริเวณหนึ่ง

00:10:04.398 --> 00:10:06.699
ไปอีกบริเวณหนึ่งได้ไกลและเร็วแค่ไหน

00:10:07.247 --> 00:10:08.628
ดังนั้นเราจึงได้ตัวชี้วัดนี้มา

00:10:08.628 --> 00:10:10.900
ที่เรียกว่าการเชื่อมโยงของความหมาย

00:10:10.900 --> 00:10:11.391
ซึ่งโดยหลักแล้ว วัดคำที่ปรากฏบ่อย ๆ ในบางส่วน

00:10:11.415 --> 00:10:16.219
ภายใต้หมวดหมู่ความหมายหนึ่ง

00:10:16.243 --> 00:10:17.772
และผลมันออกมาว่าในกลุ่ม 34 คนนี้

NOTE Paragraph

00:10:19.294 --> 00:10:23.341
อัลกอริธึมที่มาจากการเชื่อมโยงของความหมาย
สามารถทำนายได้

00:10:23.365 --> 00:10:27.024
ด้วยความถูกต้อง 100%

00:10:27.048 --> 00:10:29.548
ว่าใครจะเป็นจิตเภทและใครจะไม่เป็น

00:10:29.572 --> 00:10:32.079
และนี่คือสื่งที่เราไม่สามารถทำได้ --

00:10:32.976 --> 00:10:35.913
ไม่ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ --

00:10:35.937 --> 00:10:37.445
ด้วยตัวชี้วัดทางการแพทย์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ก่อนหน้านี้

00:10:37.469 --> 00:10:40.595
และผมจำได้ชัดเจนว่า
ตอนที่ผมทำงานนี้

NOTE Paragraph

00:10:42.525 --> 00:10:46.104
ผมนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของผม

00:10:46.128 --> 00:10:48.445
และเห็นทวีทหลายอันจากโปโล --

00:10:48.469 --> 00:10:51.104
โปโลเป็นนักเรียนคนแรกของผม
ที่ บัวโนส ไอเรส

00:10:51.128 --> 00:10:54.295
และตอนนั้นเขาอยู่ที่นิวยอร์ค

00:10:54.319 --> 00:10:56.389
และมันมีบางอย่างในทวีทนี้

00:10:56.413 --> 00:10:58.501
ที่ผมไม่สามารถบอกได้ว่าอะไร
เพราะไม่มีอะไรบอกอย่างชัดเจน

00:10:58.525 --> 00:11:02.026
แต่ผมมีลางสังหรณ์อย่างแรง

00:11:02.050 --> 00:11:04.071
สัณชาตญาณนี้บอกว่า
มันมีบางอย่างผิดปกติ

00:11:04.095 --> 00:11:07.050
ผมจึงหยิบโทรศัพท์และโทรหาโปโล

00:11:08.347 --> 00:11:11.070
และอันที่จริงแล้วเขารู้สึกไม่ค่อยสบาย

00:11:11.094 --> 00:11:13.013
และข้อเท็จจริงก็คือ

00:11:13.362 --> 00:11:15.299
เมื่ออ่านในความที่ซ่อนอยู่

00:11:15.323 --> 00:11:17.814
ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของเขา
ผ่านตัวหนังสือ

00:11:17.838 --> 00:11:22.100
ได้อย่างง่ายดาย
แต่เป็นวิธีช่วยที่มีประสิทธิภาพ

00:11:22.124 --> 00:11:24.743
สิ่งที่ผมบอกคุณวันนี้

NOTE Paragraph

00:11:25.987 --> 00:11:27.625
คือพวกเรากำลังเข้าใกล้ต่อความเข้าใจ

00:11:27.649 --> 00:11:30.157
เกี่ยวกับการแปลงสัญชาตญาณนี้
ที่เราทุกคนมี

00:11:30.181 --> 00:11:34.467
ที่เราทุกคนแบ่งปันกัน

00:11:34.491 --> 00:11:35.856
ลงในอัลกอริธึม

00:11:35.880 --> 00:11:37.077
และการทำแบบนั้น

00:11:38.102 --> 00:11:39.563
ในอนาคตเราอาจเห็น
สภาพทางจิตในรูปแบบต่าง ๆ

00:11:39.587 --> 00:11:44.237
ตามจุดประสงค์ และการวิเคราะห์
แบบอัตโนมัติและในเชิงปริมาณ

00:11:44.261 --> 00:11:49.882
ของคำที่เราเขียน

00:11:49.906 --> 00:11:51.615
ของคำที่เราพูด

00:11:51.639 --> 00:11:53.176
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:11:53.200 --> 00:11:54.351
(เสียงปรบมือ)