1
00:00:01,006 --> 00:00:06,156
เรามีบันทึกทางประวัติศาสตร์
ที่ทำให้เรารู้ว่าชาวกรีกโบราณแต่งตัวอย่างไร

2
00:00:06,180 --> 00:00:07,434
ใช้ชีวิตอย่างไร

3
00:00:07,458 --> 00:00:08,980
สู้อย่างไร ...

4
00:00:09,004 --> 00:00:10,528
แต่พวกเขารู้สึกอย่างไรล่ะ

5
00:00:11,432 --> 00:00:15,872
หนึ่งในความคิดตามธรรมชาติก็คือ
แง่มุมที่ลึกที่สุดของความคิดของมนุษย์ --

6
00:00:15,896 --> 00:00:17,768
ความสามารถในการจินตนาการของเรา

7
00:00:17,792 --> 00:00:19,189
การมีสติ

8
00:00:19,213 --> 00:00:20,444
เพื่อที่จะฝัน --

9
00:00:20,468 --> 00:00:22,087
มันเหมือนกันมาโดยตลอด

10
00:00:22,872 --> 00:00:24,371
ความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ

11
00:00:24,395 --> 00:00:28,118
การเปลี่ยนแปลงทางสังคม
ที่ก่อร่างวัฒนธรรมของเรา

12
00:00:28,142 --> 00:00:31,927
อาจจะเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง
ทางความคิดของมนุษย์

13
00:00:32,911 --> 00:00:35,435
เราอาจมีความเห็นที่แตกต่างกันในเรื่องนี้

14
00:00:35,459 --> 00:00:38,176
ที่จริงแล้วมันเป็นการถกเถียง
ทางปรัชญาที่ยาวนาน

15
00:00:38,644 --> 00:00:41,371
แต่คำถามนี้มันจะคล้อยตาม
หลักทางวิทยาศาสตร์หรือไม่

16
00:00:42,834 --> 00:00:45,340
นี่คือสิ่งที่ผมต้องการจะนำเสนอ

17
00:00:45,364 --> 00:00:50,136
ว่าในแบบเดียวกัน เราสามารถสร้างภาพขึ้นมาใหม่
ได้ว่าเมืองกรีกโบราณมีหน้าตาอย่างไร

18
00:00:50,160 --> 00:00:52,548
จากอิฐไม่กี่ก้อน

19
00:00:52,572 --> 00:00:56,698
ว่าการจารึกของวัฒนธรรม
เป็นบันทึกทางโบราณคดี

20
00:00:56,722 --> 00:00:58,865
ฟอสซิลของความคิดมนุษย์

21
00:00:59,905 --> 00:01:01,079
และในความเป็นจริง

22
00:01:01,103 --> 00:01:03,309
การวิเคราะห์ทางจิตวิทยาบางแขนง

23
00:01:03,333 --> 00:01:06,877
จากหนังสือที่เก่าแก่ที่สุด
เกี่ยวกับวัฒนธรรมมนุษย์

24
00:01:06,901 --> 00:01:12,856
ในยุค 70 จูเลี่ยน เจนส์ 
ตั้งสมมติฐานสุดแปลกแหวกแนวขึ้นมา

25
00:01:12,880 --> 00:01:15,293
ว่าเพียง 3,000 ปีก่อน

26
00:01:15,317 --> 00:01:20,205
มนุษย์คือสิ่งที่ในวันนี้เราเรียกว่าจิตเภท

27
00:01:21,753 --> 00:01:23,261
และเขาอ้างว่า

28
00:01:23,285 --> 00:01:26,586
หนังสือเหล่านี้อธิบายไว้ว่า มนุษย์กลุ่มแรกนั้น

29
00:01:26,610 --> 00:01:28,514
ประพฤติตัวคงเส้นคงวา

30
00:01:28,538 --> 00:01:31,554
ตามประเพณีที่แตกต่างกัน
และในสถานที่ต่าง ๆ บนโลกใบนี้

31
00:01:31,578 --> 00:01:35,110
ราวกับว่าพวกเขาได้ยินและเชื่อฟังเสียง

32
00:01:35,134 --> 00:01:38,174
ที่พวกเขารับรู้ว่ามาจากพระเจ้า

33
00:01:38,198 --> 00:01:39,396
หรือจากแรงบันดาลใจ ...

34
00:01:40,063 --> 00:01:42,832
สิ่งที่วันนี้พวกเราเรียกว่าภาพหลอน

35
00:01:43,888 --> 00:01:46,514
และเมื่อเวลาผ่านไป

36
00:01:46,538 --> 00:01:50,189
พวกเขาเริ่มที่จะรับรู้ว่า
พวกเขาเป็นผู้สร้าง

37
00:01:50,213 --> 00:01:52,728
เจ้าของเสียงจากภายในเหล่านี้

38
00:01:53,316 --> 00:01:56,031
และด้วยสิ่งนี้ 
พวกเขาได้มาซึ่งอันตรวินิจ (introspection)

39
00:01:56,055 --> 00:01:58,538
ความสามารถที่จะคิด
เกี่ยวกับความนึกคิดของตัวเอง

40
00:01:59,785 --> 00:02:03,182
ดังนั้นทฤษฎีของเจนส์ที่กล่าวว่า
ความตระหนักรู้

41
00:02:03,206 --> 00:02:06,372
อย่างน้อยก็เป็นวิธีที่เรารับรู้วันนี้

42
00:02:06,396 --> 00:02:09,936
ที่เรารู้สึกว่า
เราเป็นผู้ควบคุมการมีอยู่ของเราเอง --

43
00:02:09,960 --> 00:02:12,697
เป็นการพัฒนาทางวัฒนธรรมที่ค่อนข้างใหม่

44
00:02:13,456 --> 00:02:15,242
และทฤษฎีนี้ค่อนข้างมีความงดงามมาก

45
00:02:15,266 --> 00:02:16,699
แต่มันมีปัญหาที่เห็นได้ชัดอยู่

46
00:02:16,723 --> 00:02:20,715
ซึ่งก็คือ มันอ้างอิงมาจากตัวอย่างจำนวนน้อย
และค่อนข้างจำเพาะ

47
00:02:21,085 --> 00:02:22,848
ดังนั้นคำถามก็คือทฤษฎีที่ว่า

48
00:02:22,872 --> 00:02:27,623
การพินิจภายในนั้นสร้างขึ้นมา
ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์แค่เมื่อ 3,000 ปีก่อน

49
00:02:27,647 --> 00:02:30,631
สามารถตรวจสอบด้วยรูปแบบเชิงปริมาณ
และวัตถุประสงค์หรือไม่

50
00:02:31,543 --> 00:02:35,106
และปัญหาทีว่าจะกระทำการสิ่งนี้ด้วยวิธีใด
ก็ค่อนข้างชัดเจน

51
00:02:35,130 --> 00:02:38,590
มันไม่เหมือนกับการที่พลาโตตื่นขึ้นมาในวันหนึ่ง 
แล้วเขียนว่า

52
00:02:38,614 --> 00:02:40,273
"สวัสดี ผมคือพลาโต

53
00:02:40,297 --> 00:02:43,186
และในวันนี้ ผมมีสติในการใคร่ครวญ
อย่างเต็มที่"

54
00:02:43,210 --> 00:02:45,503
(เสียงหัวเราะ)

55
00:02:45,527 --> 00:02:48,860
และจริง ๆ แล้วนี่บ่งบอก
ถึงสาระสำคัญของปัญหา

56
00:02:49,467 --> 00:02:53,522
เราต้องการที่จะค้นหาการเกิดขึ้น
ของแนวคิดที่ไม่เคยกล่าวไว้

57
00:02:54,434 --> 00:02:58,744
คำว่า พินิจภายใน ไม่เคยปรากฎขึ้นเลย

58
00:02:58,768 --> 00:03:00,687
ในหนังสือที่เราต้องการวิเคราะห์

59
00:03:01,728 --> 00:03:05,815
ดังนั้น วิธีที่เราใช้แก้ปัญหานี้
คือการสร้างพื้นที่ของคำ

60
00:03:06,571 --> 00:03:09,858
มันเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีคำทั้งหมด

61
00:03:09,882 --> 00:03:12,684
ในลักษณะที่ว่าระยะทางระหว่างคำสองคำ

62
00:03:12,708 --> 00:03:15,591
เป็นตัวกำหนดว่า
พวกมันเกี่ยวข้องกันมากแค่ไหน

63
00:03:16,460 --> 00:03:17,611
ตัวอย่างเช่น

64
00:03:17,635 --> 00:03:20,532
คุณต้องการให้คำว่า "สุนัข" และ "แมว"
ใกล้กันมาก ๆ

65
00:03:20,556 --> 00:03:24,387
แต่คำว่า "เกรฟฟรุต" และ "ลอการิทึม"
ห่างกันมาก ๆ

66
00:03:24,809 --> 00:03:28,705
และนี่มันจะต้องเป็นจริง
สำหรับคำสองคำใด ๆ ที่อยู่ในพื้นที่

67
00:03:29,626 --> 00:03:32,967
มีวิธีการต่าง ๆ ที่เราสามารถสร้างพื้นที่ของคำ

68
00:03:32,991 --> 00:03:34,634
วิธีหนึ่งก็คือการถามเหล่าผู้เชี่ยวชาญ

69
00:03:34,658 --> 00:03:36,554
คล้าย ๆ กับที่เราใช้พจนานุกรม

70
00:03:36,896 --> 00:03:38,324
อีกวิธีหนึ่งที่เป็นไปได้คือ

71
00:03:38,348 --> 00:03:42,063
การทำตามข้อสรุปพื้น ๆ ที่ว่า 
เมื่อใดก็ตามที่คำสองคำเกี่ยวข้องกัน

72
00:03:42,087 --> 00:03:44,436
พวกมันมักจะปรากฏอยู่ในประโยคเดียวกัน

73
00:03:44,460 --> 00:03:45,913
ในย่อหน้าเดียวกัน

74
00:03:45,937 --> 00:03:47,707
ในเอกสารเดียวกัน

75
00:03:47,731 --> 00:03:50,913
บ่อยกว่าที่มันจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ

76
00:03:52,231 --> 00:03:54,281
และด้วยสมมติฐานง่าย ๆ นี้เอง

77
00:03:54,305 --> 00:03:55,611
วิธีการพื้นฐานนี้

78
00:03:55,635 --> 00:03:57,242
กับเทคนิคการคำนวณบางอย่าง

79
00:03:57,266 --> 00:03:58,655
ที่เกี่ยวกับข้อเท็จจริงทีว่า

80
00:03:58,679 --> 00:04:01,743
พื้นที่ที่ซับซ้อนมากและมีหลายมิตินี้

81
00:04:01,767 --> 00:04:03,432
ค่อนข้างจะมีประสิทธิภาพ

82
00:04:04,155 --> 00:04:06,957
และเพื่อที่จะให้คุณได้รับรู้ว่า
มันออกมาดีอย่างไร

83
00:04:06,981 --> 00:04:10,893
นี่คือผลลัพธ์ที่เราได้
เมื่อเราวิเคราะห์คำที่คุ้นหู

84
00:04:11,607 --> 00:04:12,792
และคุณจะเห็นเลยว่า

85
00:04:12,816 --> 00:04:16,094
คำได้ถูกจัดเรียงเป็นส่วน ๆ ข้างเคียงกัน
โดยอัตโนมัติ

86
00:04:16,118 --> 00:04:18,335
คุณเห็นว่ามีคำศัพท์เกี่ยวกับ
ผลไม้ อวัยวะของร่างกาย

87
00:04:18,359 --> 00:04:20,784
ชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์
คำศัพท์ทางวิทยาศาสตร์ และอื่น ๆ


88
00:04:21,119 --> 00:04:25,341
อัลกอริธึมยังระบุว่า
เราจัดเรียงแนวคิดเป็นลำดับขั้น

89
00:04:25,852 --> 00:04:27,003
ยกตัวอย่างเช่น

90
00:04:27,027 --> 00:04:30,624
เราเห็นได้ว่าศัพท์ทางวิทยาศาสตร์
ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนย่อย

91
00:04:30,648 --> 00:04:32,748
คือศัพท์ทางด้านดาราศาสตร์และฟิสิกส์

92
00:04:33,338 --> 00:04:35,584
และต่อจากนั้น มันก็มีสิ่งที่ละเอียดลงไป

93
00:04:35,608 --> 00:04:37,513
ตัวอย่างเช่น คำว่า ดาราศาสตร์

94
00:04:37,537 --> 00:04:39,352
ซึ่งตำแหน่งที่มันอยู่
อาจดูแปลกนิดหน่อย

95
00:04:39,376 --> 00:04:41,424
แต่จริง ๆ แล้วเป็นที่ที่มันควรอยู่

96
00:04:41,448 --> 00:04:43,043
ระหว่างสิ่งที่มันเป็น

97
00:04:43,067 --> 00:04:44,337
ซึ่งคือ วิทยาศาสตร์ที่แท้จริง

98
00:04:44,361 --> 00:04:45,897
และระหว่างสิ่งที่เป็นนิยามของมัน

99
00:04:45,921 --> 00:04:47,413
ซึ่งคือ ศัพท์ทางดาราศาสตร์

100
00:04:48,182 --> 00:04:50,073
และเราสามารถคุยเรื่องนี้กันไปได้เรื่อย ๆ

101
00:04:50,097 --> 00:04:52,157
อันที่จริง ถ้าคุณจ้องตรงนี้สักครู่หนึ่ง

102
00:04:52,181 --> 00:04:54,039
และคุณจะสร้างแนวโคจรแบบสุ่มขึ้นมา

103
00:04:54,063 --> 00:04:57,229
คุณจะเห็นว่า ที่จริงแล้ว
มันรู้สึกคล้ายกับการแต่งกลอน

104
00:04:58,018 --> 00:04:59,900
และนี่เป็นเพราะว่า

105
00:04:59,924 --> 00:05:02,864
การเดินในพื้นที่นี้เหมือนกับการเดินในจิตใจ

106
00:05:04,027 --> 00:05:05,644
และสิ่งสุดท้าย

107
00:05:05,668 --> 00:05:09,708
คืออัลกอริธึมยังระบุ
ถึงสิ่งที่เป็นสัญชาตญาณของเรา

108
00:05:09,732 --> 00:05:13,628
สิ่งที่คำจะนำไปสู่สิ่งที่ข้องเกี่ยว
กับอันตรวินิจ

109
00:05:13,652 --> 00:05:14,875
ยกตัวอย่างเช่น

110
00:05:14,899 --> 00:05:18,878
คำ เช่น "ตัวเอง" "ความรู้สึกผิด"
"เหตุผล" "อารมณ์" นั้น

111
00:05:18,902 --> 00:05:20,791
มีความใกล้เคียงกับ "อันตรวินิจ"

112
00:05:20,815 --> 00:05:21,966
แต่คำอื่น ๆ

113
00:05:21,990 --> 00:05:24,157
เช่น "สีแดง" "ฟุตบอล"
"เทียน" "กล้วย" นั้น

114
00:05:24,181 --> 00:05:25,633
อยู่ไปไกลออกไปมาก

115
00:05:26,054 --> 00:05:28,816
และหลังจากที่เราสร้างพื้นที่ขึ้นมา

116
00:05:28,840 --> 00:05:31,666
คำถามเกี่ยวกับประวัติของอันตรวินิจ

117
00:05:31,690 --> 00:05:34,023
หรือ ประวัติของความคิดทั้งหลาย

118
00:05:34,047 --> 00:05:38,826
ซึ่งก่อนหน้านี้ดูเหมือนจับต้องไม่ได้
หรืออาจคลุมเครือ

119
00:05:38,850 --> 00:05:40,454
กลายเป็นเรื่องที่มีน้ำหนักขึ้น --

120
00:05:40,478 --> 00:05:43,216
สอดคล้องกับวิทยาศาสตร์เชิงปริมาณได้

121
00:05:44,216 --> 00:05:46,978
สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือเอาหนังสือมา

122
00:05:47,002 --> 00:05:48,383
ทำให้มันอยู่ในรูปแบบดิจิทัล

123
00:05:48,407 --> 00:05:51,216
และใช้ของคำทั้งหลายเป็นเส้นโคจร

124
00:05:51,240 --> 00:05:53,209
และนำพวกมันลงในพื้นที่

125
00:05:53,233 --> 00:05:56,987
และเราตั้งคำถามว่าเส้นโคจรนี้
ใช้เวลาอย่างมีนัยสำคัญหรือไม่

126
00:05:57,011 --> 00:06:00,003
ในการโครจรใกล้กับแนวคิดอันตรวินิจ

127
00:06:00,760 --> 00:06:01,956
และด้วยสิ่งนี้

128
00:06:01,980 --> 00:06:04,092
เราสามารถวิเคราะห์ประวัติอันตรวินิจ

129
00:06:04,116 --> 00:06:06,037
ในวัฒนธรรมกรีกโบราณ

130
00:06:06,061 --> 00:06:08,663
ซึ่งพวกเรามีบันทึกที่ดีที่สุด
ที่เป็นลายลักษณ์อักษร

131
00:06:09,631 --> 00:06:11,886
ดังนั้นสิ่งที่พวกเราทำคือ
พวกเรานำหนังสือทั้งหมด --

132
00:06:11,910 --> 00:06:14,194
เราแค่จัดลำดับตามเวลา --

133
00:06:14,218 --> 00:06:15,970
สำหรับหนังสือแต่ละเล่ม
เรานำคำมา

134
00:06:15,994 --> 00:06:17,955
และนำพวกมันวางลงในพื้นที่

135
00:06:17,979 --> 00:06:21,011
และเราตั้งคำถามว่า คำแต่ละคำ
อยู่ใกล้กับอันตรวินิจแค่ไหน

136
00:06:21,035 --> 00:06:22,265
และเราก็หาค่าเฉลี่ยของมัน

137
00:06:22,590 --> 00:06:25,788
และตั้งคำถามว่า เมื่อเวลาผ่านไป

138
00:06:25,812 --> 00:06:29,064
หนังสือเหล่านี้เข้าใกล้แนวคิดอันตรวินิจ

139
00:06:29,088 --> 00:06:30,842
มากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น หรือไม่

140
00:06:30,866 --> 00:06:34,667
และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น
ในวัฒนธรรมกรีกโบราณ

141
00:06:35,698 --> 00:06:38,825
คุณจะเห็นได้ว่าหนังสือที่เก่าแก่ที่สุด
ในวัฒนธรรมโฮเมริค

142
00:06:38,849 --> 00:06:42,261
มีการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยสำหรับหนังสือ
ที่เข้าใกล้อันตรวินิจมากขึ้น

143
00:06:42,285 --> 00:06:44,491
แต่ประมาณสี่ศตวรรษก่อนคริสตกาล

144
00:06:44,515 --> 00:06:49,223
สิ่งนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ไปจนเกือบมีการเพิ่มขึ้นถึงห้าเท่า

145
00:06:49,247 --> 00:06:51,747
ของหนังสือที่เข้าใกล้แนวคิดอันตรวินิจ

146
00:06:51,771 --> 00:06:53,453
มากขึ้นและมากขึ้น

147
00:06:54,159 --> 00:06:56,583
ข่าวดีอย่างหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้คือ

148
00:06:56,607 --> 00:06:57,805
ตอนนี้เราสามารถตั้งคำถาม

149
00:06:57,829 --> 00:07:01,976
ว่าสิ่งนี้จะยังเป็นจริง ในวัฒนธรรม
ที่แตกต่างและเป็นอิสระหรือไม่

150
00:07:02,962 --> 00:07:06,138
ดังนั้นเราจึงทำการวิเคราะห์แบบเดียวกัน
ในวัฒนธรรมของ จูดีโอ-คริสเตียน

151
00:07:06,162 --> 00:07:08,883
และเราได้รูปแบบที่เหมือนกัน

152
00:07:09,548 --> 00:07:14,183
อีกครั้งที่คุณเห็นการเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
สำหรับหนังสือที่เก่าแก่ที่สุดในพันธสัญญาเดิม

153
00:07:14,207 --> 00:07:16,121
และหลังจากนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

154
00:07:16,145 --> 00:07:17,984
ในหนังสือของพันธสัญญาใหม่

155
00:07:18,008 --> 00:07:20,040
และถึงจุดสูงสุดของอันตรวินิจ

156
00:07:20,064 --> 00:07:22,191
จาก "คำสารภาพของนักบุญออกัสติน"

157
00:07:22,215 --> 00:07:24,072
ประมาณสี่ศตวรรษก่อนคริสตกาล

158
00:07:24,897 --> 00:07:26,841
และมันสำคัญมาก

159
00:07:26,865 --> 00:07:30,238
เพราะว่านักบุญออกัสติน
ได้รับการยอมรับจากนักวิชาการ

160
00:07:30,262 --> 00:07:32,434
นักภาษาศาสตร์ นักประวัติศาสตร์

161
00:07:32,458 --> 00:07:34,536
ว่าเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งอันตรวินิจ

162
00:07:35,060 --> 00:07:38,357
ที่จริงแล้ว บางคนเชื่อว่า
ท่านเป็นบิดาของจิตวิทยาสมัยใหม่

163
00:07:39,012 --> 00:07:40,851
ฉะนั้น อัลกอริธึมของเรา

164
00:07:40,875 --> 00:07:43,717
ซึ่งมีลักษณะเป็นไปในเชิงปริมาณ

165
00:07:43,741 --> 00:07:45,004
เป็นไปในเชิงวัตถุวิสัย

166
00:07:45,028 --> 00:07:47,044
และที่แน่นอนคือมีความรวดเร็ว -

167
00:07:47,068 --> 00:07:49,465
มันดำเนินการได้ภายในเสี้ยววินาที --

168
00:07:49,489 --> 00:07:52,992
มันสามารถจับข้อสรุปบางส่วน
ที่สำคัญที่สุดได้

169
00:07:53,016 --> 00:07:55,238
ของการศึกษาวัฒนธรรมที่ยาวนานนี้

170
00:07:56,317 --> 00:07:59,968
และนี่คือหนึ่งในความงามของวิทยาศาสตร์

171
00:07:59,992 --> 00:08:03,468
ซึ่งตอนนี้แนวคิดนี้
สามารถแปลออกมาได้

172
00:08:03,492 --> 00:08:06,063
และสามารถทำให้ถูกจัด
ให้อยู่ในกลุ่มต่าง ๆ

173
00:08:06,769 --> 00:08:11,536
โดยในแบบเดียวกันกับที่เราถามเกี่ยวกับ
อดีตของความตระหนักรู้ของมนุษย์

174
00:08:11,560 --> 00:08:14,966
ซึ่งบางทีนั่นอาจเป็นคำถาม
ที่ท้าทายที่สุดที่เราจะถามตัวเองได้

175
00:08:14,990 --> 00:08:19,127
มันจะสามารถบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ
อนาคตความตระหนักรู้ของพวกเราได้หรือไม่

176
00:08:19,550 --> 00:08:21,020
พูดตรง ๆ ก็คือ

177
00:08:21,044 --> 00:08:23,460
คำที่เราพูดวันนี้

178
00:08:23,484 --> 00:08:28,681
จะสามารถบอกว่าได้หรือไม่ว่า
ความคิดของจะเป็นอย่างไรในอีกสองสามวัน

179
00:08:28,705 --> 00:08:29,856
หรือในอีกสองสามเดือน

180
00:08:29,880 --> 00:08:31,062
หรือในอีกสองสามปีต่อจากนี้

181
00:08:31,597 --> 00:08:34,617
และเป็นเหมือนกับที่เราใส่เครื่องตรวจจับ

182
00:08:34,641 --> 00:08:36,427
สำหรับการวัดอัตราการเต้นของหัวใจ

183
00:08:36,451 --> 00:08:37,720
การหายใจ

184
00:08:37,744 --> 00:08:39,411
พันธุกรรม

185
00:08:39,435 --> 00:08:43,086
เพื่อหวังว่าสิ่งนี้อาจจะช่วยป้องกันโรคได้

186
00:08:43,110 --> 00:08:46,631
เราสามารถถามได้ว่าการติดตาม
และการวิเคราะห์คำที่เราพูด

187
00:08:46,655 --> 00:08:49,338
ที่เราทวีท ที่เราอีเมล์ ที่เราเขียน

188
00:08:49,362 --> 00:08:54,170
จะบอกเราล่วงหน้าได้หรือไม่
ว่าในความคิดของเราอาจมีบางสิ่งที่ผิดปกติไป

189
00:08:55,087 --> 00:08:56,621
ผมกับ กิญาร์โม เชอกิ 
(Guillermo Cecchi)

190
00:08:56,645 --> 00:08:59,646
ผู้ที่เป็นดังพี่ชายของผม
ในการผจญภัยครั้งนี้

191
00:08:59,670 --> 00:09:01,225
เรารับทำภารกิจนี้

192
00:09:02,228 --> 00:09:07,760
และเราทำเช่นนั้นโดยการวิเคราะห์
บันทึกคำพูดของหนุ่มสาว 34 คน

193
00:09:07,784 --> 00:09:10,585
คนที่มีความเสี่ยงสูงที่จะเป็นจิตเภท

194
00:09:11,434 --> 00:09:14,315
สิ่งที่เราทำคือ เราวัดค่าคำพูด
ในวันที่หนึ่ง

195
00:09:14,339 --> 00:09:17,581
และเราตั้งคำถามว่า
คุณสมบัติของคำพูดนี้จะทำนาย

196
00:09:17,605 --> 00:09:20,101
การพัฒนาของโรคจิตเภท

197
00:09:20,125 --> 00:09:22,160
ในภายในกรอบเวลาเกือบสามปีได้หรือไม่

198
00:09:23,427 --> 00:09:25,793
แต่ถึงแม้ว่าเราจะมีความหวัง

199
00:09:25,817 --> 00:09:28,934
เราก็พบกับความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า

200
00:09:29,793 --> 00:09:33,675
เพราะว่าเรามีข้อมูลไม่เพียงพอ

201
00:09:33,699 --> 00:09:36,492
ที่จะทำนายอนาคตของการจัดการในจิตใจเรา

202
00:09:36,516 --> 00:09:38,325
แต่มันก็ดีพอ

203
00:09:38,349 --> 00:09:42,524
ที่จะแยกแยะระหว่างกลุ่มจิตเภท
และกลุ่มควบคุม

204
00:09:42,548 --> 00:09:45,260
คล้าย ๆ กับที่เราทำกับคำโบราณ

205
00:09:45,284 --> 00:09:48,278
แต่ไม่สามารถทำนายอาการ
ของโรคจิตเภทในอนาคตได้

206
00:09:49,164 --> 00:09:50,870
แต่จากนั้นเราก็ตระหนักว่า

207
00:09:50,894 --> 00:09:54,982
สิ่งที่สำคัญที่สุดอาจจะ
ไม่ได้เป็นเรื่องที่ว่าเราพูดอะไร

208
00:09:55,006 --> 00:09:56,679
แต่เป็นเรื่องที่ว่าเราพูดอย่างไรต่างหาก

209
00:09:57,679 --> 00:09:58,899
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

210
00:09:58,923 --> 00:10:01,750
มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าคำนั้น
อยู่ในบริเวณของความหมายใด

211
00:10:01,774 --> 00:10:04,374
แต่มันเกี่ยวกับว่า
มันกระโดดจากความหมายบริเวณหนึ่ง

212
00:10:04,398 --> 00:10:06,699
ไปอีกบริเวณหนึ่งได้ไกลและเร็วแค่ไหน

213
00:10:07,247 --> 00:10:08,628
ดังนั้นเราจึงได้ตัวชี้วัดนี้มา

214
00:10:08,628 --> 00:10:10,900
ที่เรียกว่าการเชื่อมโยงของความหมาย

215
00:10:10,900 --> 00:10:11,391
ซึ่งโดยหลักแล้ว วัดคำที่ปรากฏบ่อย ๆ ในบางส่วน

216
00:10:11,415 --> 00:10:16,219
ภายใต้หมวดหมู่ความหมายหนึ่ง

217
00:10:16,243 --> 00:10:17,772
และผลมันออกมาว่าในกลุ่ม 34 คนนี้

218
00:10:19,294 --> 00:10:23,341
อัลกอริธึมที่มาจากการเชื่อมโยงของความหมาย
สามารถทำนายได้

219
00:10:23,365 --> 00:10:27,024
ด้วยความถูกต้อง 100%

220
00:10:27,048 --> 00:10:29,548
ว่าใครจะเป็นจิตเภทและใครจะไม่เป็น

221
00:10:29,572 --> 00:10:32,079
และนี่คือสื่งที่เราไม่สามารถทำได้ --

222
00:10:32,976 --> 00:10:35,913
ไม่ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ --

223
00:10:35,937 --> 00:10:37,445
ด้วยตัวชี้วัดทางการแพทย์ต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ก่อนหน้านี้

224
00:10:37,469 --> 00:10:40,595
และผมจำได้ชัดเจนว่า
ตอนที่ผมทำงานนี้

225
00:10:42,525 --> 00:10:46,104
ผมนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของผม

226
00:10:46,128 --> 00:10:48,445
และเห็นทวีทหลายอันจากโปโล --

227
00:10:48,469 --> 00:10:51,104
โปโลเป็นนักเรียนคนแรกของผม
ที่ บัวโนส ไอเรส

228
00:10:51,128 --> 00:10:54,295
และตอนนั้นเขาอยู่ที่นิวยอร์ค

229
00:10:54,319 --> 00:10:56,389
และมันมีบางอย่างในทวีทนี้

230
00:10:56,413 --> 00:10:58,501
ที่ผมไม่สามารถบอกได้ว่าอะไร
เพราะไม่มีอะไรบอกอย่างชัดเจน

231
00:10:58,525 --> 00:11:02,026
แต่ผมมีลางสังหรณ์อย่างแรง

232
00:11:02,050 --> 00:11:04,071
สัณชาตญาณนี้บอกว่า
มันมีบางอย่างผิดปกติ

233
00:11:04,095 --> 00:11:07,050
ผมจึงหยิบโทรศัพท์และโทรหาโปโล

234
00:11:08,347 --> 00:11:11,070
และอันที่จริงแล้วเขารู้สึกไม่ค่อยสบาย

235
00:11:11,094 --> 00:11:13,013
และข้อเท็จจริงก็คือ

236
00:11:13,362 --> 00:11:15,299
เมื่ออ่านในความที่ซ่อนอยู่

237
00:11:15,323 --> 00:11:17,814
ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของเขา
ผ่านตัวหนังสือ

238
00:11:17,838 --> 00:11:22,100
ได้อย่างง่ายดาย
แต่เป็นวิธีช่วยที่มีประสิทธิภาพ

239
00:11:22,124 --> 00:11:24,743
สิ่งที่ผมบอกคุณวันนี้

240
00:11:25,987 --> 00:11:27,625
คือพวกเรากำลังเข้าใกล้ต่อความเข้าใจ

241
00:11:27,649 --> 00:11:30,157
เกี่ยวกับการแปลงสัญชาตญาณนี้
ที่เราทุกคนมี

242
00:11:30,181 --> 00:11:34,467
ที่เราทุกคนแบ่งปันกัน

243
00:11:34,491 --> 00:11:35,856
ลงในอัลกอริธึม

244
00:11:35,880 --> 00:11:37,077
และการทำแบบนั้น

245
00:11:38,102 --> 00:11:39,563
ในอนาคตเราอาจเห็น
สภาพทางจิตในรูปแบบต่าง ๆ

246
00:11:39,587 --> 00:11:44,237
ตามจุดประสงค์ และการวิเคราะห์
แบบอัตโนมัติและในเชิงปริมาณ

247
00:11:44,261 --> 00:11:49,882
ของคำที่เราเขียน

248
00:11:49,906 --> 00:11:51,615
ของคำที่เราพูด

249
00:11:51,639 --> 00:11:53,176
ขอบคุณครับ

250
00:11:53,200 --> 00:11:54,351
(เสียงปรบมือ)