WEBVTT

00:00:08.413 --> 00:00:11.747
Kurguyu, birçok nedenle okuyoruz.

00:00:11.747 --> 00:00:12.747
Eğlenmek için,

00:00:12.747 --> 00:00:15.000
kimin yarattığını öğrenmek için,

00:00:15.000 --> 00:00:18.049
ilginç, yeni gezegenlere gitmek için,

00:00:18.049 --> 00:00:19.169
korkmak için,

00:00:19.169 --> 00:00:19.911
gülmek için,

00:00:19.911 --> 00:00:21.290
ağlamak için,

00:00:21.290 --> 00:00:22.028
düşünmek için,

00:00:22.028 --> 00:00:23.153
hissetmek için,

00:00:23.153 --> 00:00:28.294
bir anlığına nerede olduğumuzu
unutarak kendimizi kaptırmak için.

00:00:28.294 --> 00:00:30.954
Peki, kurgu yazmaya ne dersiniz?

00:00:30.954 --> 00:00:33.559
Okuyucuları hikâyelerinize 
nasıl çekersiniz?

00:00:33.559 --> 00:00:35.983
Heyecan verici bir plan mı? Belki.

00:00:35.983 --> 00:00:38.715
Büyüleyici karakterler mi? Muhtemelen.

00:00:38.715 --> 00:00:43.401
Güzel bir dil mi? Bir ihtimal.

00:00:43.401 --> 00:00:48.344
"Billie'nin bacakları erişte.
Saçlarının uçları ise zehirli iğne.

00:00:48.344 --> 00:00:53.414
Dili kıllı bir sünger
ve gözleri ise çamaşır suyu dolu."

00:00:53.414 --> 00:00:57.590
Bu tanım size de Billie
kadar bulantılı hissettirmedi mi?

00:00:57.590 --> 00:01:00.803
Billie'nin bacaklarının
aslında erişte olmadığını anlıyoruz.

00:01:00.803 --> 00:01:04.268
Billie'ye, pişmiş erişte
kadar gevşek hissettiriyorlar.

00:01:04.268 --> 00:01:07.223
Bu bir ima kıyaslaması, bir metafor.

00:01:07.223 --> 00:01:10.239
Peki, neden bu şekilde yazmayalım ki?

00:01:10.239 --> 00:01:12.961
"Billie kusmak üzere ve zayıf hissediyor."

00:01:12.961 --> 00:01:18.000
İkinci tanım muhtemelen
birinci tanım kadar güçlü gelmiyor.

00:01:18.000 --> 00:01:21.118
Kurgunun amacı, bir büyü yapmaktır,

00:01:21.118 --> 00:01:25.769
hikâyenin dünyasında yaşadığınıza
dair anlık bir illüzyon yaratmaktır.

00:01:25.769 --> 00:01:28.077
Kurgu duyulara bağlanır,

00:01:28.077 --> 00:01:30.723
karakterlerin yaşadığı deneyimleri

00:01:30.723 --> 00:01:33.571
zihinsel olarak güçlü
şekilde hayal etmenizi sağlar.

00:01:33.571 --> 00:01:37.329
Sahne ve ekran, bazı
duyularımızla doğrudan etkileşime geçer.

00:01:37.329 --> 00:01:41.727
Karakterlerin ve ortamın
etkileşimini görür ve duyarız.

00:01:41.727 --> 00:01:43.297
Fakat düzyazı kurgusunda,

00:01:43.297 --> 00:01:47.531
çelişen bir arka plan üzerinde
yalnızca sabit sembolleriniz vardır.

00:01:47.531 --> 00:01:51.803
Hikâyeyi gerçekçi olarak,
dokunulmaz bir dille tanımlarsanız,

00:01:51.803 --> 00:01:54.211
büyü zayıf bir hâl alabilir.

00:01:54.211 --> 00:01:57.959
Okuyucunuz kelime
oyunlarının ardına geçemeyebilir.

00:01:57.959 --> 00:02:00.171
Billie'nin ne hissettiğini anlayacaktır,

00:02:00.171 --> 00:02:03.762
fakat Billie'nin
hissettiğini hissetmeyecektir.

00:02:03.762 --> 00:02:07.454
Okuyor olacak, fakat
hikâyenin dünyasına giremeyecek ve

00:02:07.454 --> 00:02:12.753
Billie'nin hayatındaki gerçekleri
eş zamanlı olarak keşfedemeyecektir.

00:02:12.753 --> 00:02:15.667
Kurgu, duyularımızla oynar:

00:02:15.667 --> 00:02:16.528
Tat,

00:02:16.528 --> 00:02:17.658
koku,

00:02:17.658 --> 00:02:18.709
dokunma,

00:02:18.709 --> 00:02:19.900
duyma,

00:02:19.900 --> 00:02:21.240
görüş

00:02:21.240 --> 00:02:23.135
ve hareket duyusu.

00:02:23.135 --> 00:02:28.786
Aynı zamanda soyutlama ve karmaşık
bağlantılar kurma kabiliyetimizle oynar.

00:02:28.786 --> 00:02:30.816
Şu cümleye bir bakın.

00:02:30.816 --> 00:02:32.965
"Dünya hayalet sessizliğindeydi,

00:02:32.965 --> 00:02:38.106
yelken çatırtıları ve suyun
tekneye karşı mırıldanması hariç."

00:02:38.106 --> 00:02:40.769
"Sessiz", "çatırtı"
ve "mırıldanma" kelimeleri,

00:02:40.769 --> 00:02:43.465
duyma duyumuzla bağlantılı.

00:02:43.465 --> 00:02:47.288
Buckell'in genel kelime
sesini kullanmadığına da dikkat edin.

00:02:47.288 --> 00:02:52.752
Seçtiği her kelime, belirli
bir ses özelliği uyandırıyor.

00:02:52.752 --> 00:02:56.280
Sonra, bir resme kıvam vermek için

00:02:56.280 --> 00:02:59.142
çeşitli boyalar kullanan bir sanatçı gibi,

00:02:59.142 --> 00:03:03.723
o da başka bir katman,
hareket, "yelken çatırtıları" ve

00:03:03.723 --> 00:03:08.186
dokunuş, "suyun tekneye
karşı mırıldanmasını" ekliyor.

00:03:08.186 --> 00:03:11.174
Son olarak, sessiz
kelimesini hayalet ile birleştirerek

00:03:11.174 --> 00:03:14.574
soyut bir bağlantı sağlıyor.

00:03:14.574 --> 00:03:16.843
Okuyucu ve tecrübe arasına

00:03:16.843 --> 00:03:18.944
uzaklaştırıcı bir benzetme katmanı koyan

00:03:18.944 --> 00:03:21.324
"hayalet gibi sessizdi" değil.

00:03:21.324 --> 00:03:25.626
Buckell bunun yerine
imalı bir karşılaştırma yapmak için

00:03:25.626 --> 00:03:29.132
"hayalet sessizliği" metaforunu yaratıyor.

00:03:29.132 --> 00:03:31.790
Yazarlara daima
klişelerden uzak durmaları söylenir,

00:03:31.790 --> 00:03:36.232
çünkü okuyucu için sık kullanılan
bir imge, çok az bağlantı sağlayacaktır,

00:03:36.232 --> 00:03:38.482
tıpkı "gül gibi kırmızı" gibi.

00:03:38.482 --> 00:03:39.251
Şunu verin,

00:03:39.251 --> 00:03:42.083
"Aşk... sahilde başlamıştı.

00:03:42.083 --> 00:03:47.083
Jacob, Anette'i vişne kompostosu
elbisesi içinde gördüğü gün başladı",

00:03:47.083 --> 00:03:49.783
ve beyinleri derhal
vişne kompostosu elbisesinin

00:03:49.783 --> 00:03:53.186
ne olduğunu düşünme
göreviyle uğraşmaya başlayacaktır.

00:03:53.186 --> 00:03:56.809
Kendilerini birden sahilde
âşık olmak üzereyken bulacaklar.

00:03:56.809 --> 00:04:01.498
Hem içgüdüsel, hem de kavramsal
bir düzeyde hikâyeyi tecrübe ederek,

00:04:01.498 --> 00:04:04.188
dinamik bir duyu
dünyasının yarattığı hayali

00:04:04.188 --> 00:04:07.986
oyun yolculuğunun
yarısında, yazarla tanışacaklar.

00:04:07.986 --> 00:04:11.135
Yani yazarken
sesi, görüşü, tadı, dokunuşu

00:04:11.135 --> 00:04:16.341
ve hareketi bağdaştırmak 
için, kelimelerinizi iyi seçin.

00:04:16.341 --> 00:04:20.758
Daha sonra hikâyenizin
parçalarından, beklenmedik ifadeler

00:04:20.758 --> 00:04:24.666
yaratın ki, okuyucunuzun
hayal gücü parıldasın.