Οι φωνές αυτών που επιθυμούσαν να παραμείνουν ανώνυμες στην ταινία έχουν αντικατασταθεί από αφηγητές

Μόντρεαλ

Σεπτέμβρης 2012

Περπατόντας μέσα στην πόλη δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι μόλις πριν από λίγους μήνες συνέβαινε
αυτό...

Και αυτό...

Μια φοιτητική απεργία ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων, συγκλόνισε τους δρόμους της πόλης για πάνω από έξι μήνες.

Οι διαμαρτυρίες και οι μαχητικές δράσεις στο δρόμο

έγιναν μέρος της καθημερινής και νυχτερινής
πραγματικότητας της καναδικής μητρόπολης.

Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ταραχώδους άνοιξης, η συμμετοχή στους δρόμους έφτασε
πάνω από εκατό χιλιάδες.

Η αστυνομία χτυπούσε συνεχώς στους φοιτητές και τους συντρόφους τους,

και συνέλαβαν εκατοντάδες
από αυτούς.

Σε ορισμένους μάλιστα είχε απαγορευτεί ακόμη και η είσοδος στην πόλη.

Αλλά κάθε φορά που οι μπάτσοι χτυπούσαν, το φοιτητικό κίνημα γινόταν μεγαλύτερο και πιο οργισμένο.

Υπήρχαν φήμες ότι ο προϋπολογισμός της αστυνομίας έπεφτε

και πολλοί αστυνομικοί εγκατέλειψαν τις δουλειές τους εξαιτίας της έντασης της κατάστασης.

Marc Parent, αρχηγός της αστυνομίας του Μόντρεαλ : "Είναι πραγματικά δύσκολο για αυτούς να είναι εκεί πολλές ώρες. Πρέπει πάντα να είσαι προσεκτικός και να βεβαιώνεσαι ότι συμπεριφέρεσαι επαγγελματικά".

Ο πρωθυπουργός του Κεμπέκ θέσπισε νόμο ενάντια στις διαδηλώσεις, που θα επιτρέπει την επιβολή τεράστιων προστίμων σε εμονωμένα άτομα και φοιτητικές οργανώσεις.

Ο Δήμαρχος του Μόντρεαλ έκανε έκκληση προς τους πολίτες να παρέμβουν και ζήτησε από τους φοιτητές να εγκαταλείψουν τους δρόμους και να επιστρέψουν στις σχολές τους.

Όμως κάθε μέρα ο κόσμος εντασσόταν με τους απεργούς(φοιτητές) στους δρόμους και η πίεση διήρκησε.

Στη συνέχεια προκηρύχθηκαν εκλογές.

Το σχισματικό/αυτονομιστικό κόμμα "Parti Québécois" κέρδισε τις εκλογές,

με την υπόσχεση να παγώσει την αύξηση των διδάκτρων και να αποσύρει το νόμο ενάντια στις διαδηλώσεις, όπως και έκανε.

Για πολλούς στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος αυτή ήταν η νίκη,

στόχος ο οποίος κατακτήθηκε μέσω της ειρηνικής κινητοποίησης χιλιάδων.

Αλλά για τους αναρχικούς αυτός δεν ήταν θρίαμβος,

Αυτή είναι μια ιστορία για το πώς η αλαζονεία της κυβέρνησης, υποτίμησε μια αφοσιωμένη ομάδα φοιτητών,

οι οποίοι μέσω της μακροπρόθεσμης οργάνωσής τους έθεσε τα θεμέλια για μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία του Καναδά.

Αλλά είναι επίσης μια ιστορία για το πώς ομάδες αποφασισμένων αναρχικών δίδαξαν σε μια νέα γενιά φοιτητών την αξία του να διεκδικείς στο δρόμο.