Ca khúc: Một Cái Giếng
Trình bày: Tỉnh Tiểu Nhất
Nhạc & Lời: Thuỷ Đới
Em là cái giếng nhỏ giữa sa mạc
Một mình lẻ loi
Trong góc vắng
Mọi người nói sa mạc
Xinh đẹp hơn vì em
Nhưng lại quên mất tên
Chẳng còn dấu vết để kiếm tìm
Thằn lằn luôn chê cười em
Không biết thay đổi sắc màu
Bò cạp hay đong đưa
Khoe khoang chiếc răng độc
Gió cát ở bên tai
Huyên náo lại ồn ào
Đã quen với vạn dặm quang mây
Cũng quen cảnh bóng đen che đậy
Viên đá to đã hoá cát bụi
Còn em vẫn đang đợi chờ
Em chưa từng thấy vẻ mênh mông của thế giới
Thế giới cũng chưa từng thân cận với em
Những ảo ảnh
Chỉ là phút chốc
Duy có ngân hà cô tịch ở bên em
Em yêu cái nắng của mặt trời
Lại nhận ra bản thân sớm đã khô cạn
Đếm những vì sao
Còn lại bao
Đến cùng cũng quên luôn đau hận buồn vui
Rồi bỗng nhiên mùa mưa ghé đến
Tí tách rơi trong lòng em
Chú ếch trong đáy lòng
Chưa từng xuất hiện ấy
Nay đang ngẩng cao đầu
Ngẩn ngơ mà ngước nhìn
Đầu bên kia của đường chân trời
Hãy còn đang trống không
Bỗng nhiên anh xuất hiện
Cất bước chân chậm rãi
Và anh cũng giống em
Đang kiếm tìm hi vọng
Thế giới em rất chi nhỏ bé
Thẳng tới khi anh ghé tới đây
Em cất vang điệu ca dao du dương
Dù con tim có đong đưa ngược xuôi
Em tò mò thế giới rộng lớn ngần nào
Em muốn nghe tiếng anh thủ thỉ bên tai
Đoạn đường xa xôi mệt mỏi này
Dẫn bước ta tới điểm đích
Anh nói với em có núi cao với biển cả
Có con suối nhỏ chảy chậm theo khe núi
Những bông hoa túc trực bốn mùa đổi dời
Là điều chưa từng có trong tưởng tượng của em
Em biết rồi anh cũng phải rời đi
Hành trình dài rồi cũng phải tiếp tục
Em bắt đầu hành trình ngóng trông của mình
Dõi theo bóng hình đang xa dần
Em đang ngước nhìn ngân hà vô bờ
Nếu lúc này anh cũng đang ngẩng đầu nhìn
Một ngôi sao nào đó trong vũ trụ
Sẽ lại cùng giếng nhỏ trong sa mạc
Lần nữa tương phùng