Doğdukları andan itibaren erkeklere
kamyonları ve sporu sevmeleri söylenir.

Onlara ağlamamaları,

tiyatro ve sanat yerine
fen ile matematiği sevmeleri söylenir.

Kızlara küçük, süslü prensesler olmaları,

oyuncak bebekler ile oynamaları söylenir.

Kadın, yemek ve temizlik yapmayı öğrenir.

Oysa karşı cinsine sadece
'Bu işleri yapmayı bileni bul.' denir.

Bazı insanlar, kızlarına ve oğullarına

eşit davrandıklarını savunabilirler.

Ebeveynler farkında dahi olmadan 
adil değiller.

Sinirbilimci Lise Elliot'ın araştırmasında

annelerden bebeklerini 
bir yamaçtan aşağı bırakmaları,

11 aylık bebeklerinin yamacın ne kadarını

inebileceklerini bilmeleri istenir.

Erkek anneleri, ilk bölüme kadar diyerek 
doğru bilirken,

kız ve erkek bebeklerin kas becerilerinde
hiçbir fark olmamasına rağmen

kız anneleri, Belki 9, diyerek 
bebeklerinin yeteneklerini küçümsediler.

Çocukları hiç fark etmeden 
küçümsüyoruz.

Bu bizim hatamız.

Toplum olarak bunu 
yüzyıllardır yapıyoruz.

Margaret Hamilton'ı hatırlayalım...

Apollo 11 uçuş yazılımını
inşa etmeye yardım eden kadın.

Peki Rebecca Latimer Felton?
ABD'deki ilk kadın senatör.

Caroline Herschel?
Kuyruklu yıldız keşfeden Alman astronom.

Toplum bize, yüzyıllardır güçlü
olması gereken erkeklerin

ve hassas olmaları gereken kadınların
oynayacağı rolleri söylüyor,

erkeklerin ve kadınların ne oldukları
konusundaki düşüncelerimiz acımasız.

Landofthebrave.info verilerine göre

1607 yılından 1763 yılına kadar

sömürge kadınların görevleri;

yemek pişirmek, temizlik yapmak,

çocuklar ve hayvanlarla ilgilenmekti.

Public.gettysburg.edu verilerine göre ise

göçmen erkeklerin görevleri;

sosyal güce sahip olmak, eğitim almak 
ve kendi mülkiyetine sahip olmaktı.

Ayrıca ihtiyaçları olan özgürlüğe 
zaten sahip oldukları için

erkeklerin cinsiyet rolleri dışına

hiç çıkmadıkları belirtilir.

Kadınlar bu tarz bir özgürlükten
mahrumdu.

Bu yüzden de sınırları aştıklarına 
dair sorunlar yaşadılar.

Kadınlara 409 yıl öncesindeki kadar

kaba davranıyoruz.

Bu insanları cadı avına sürükleyen
Amerika stili.

Erkek çocukların oyuncak kavramına dair

yapılan imge araştırmasında gördük ki;

erkek çocukların oyuncakları;

silahlar, arabalar, aletler,

süper kahraman ve dinozorlar olmalı.

Kız oyuncaklarının oyuncaklarında ise

kaleler ve prensesler mecburiyet iken;

oynadıkları her şey de pembe olmalı.

Oyuncak mutfak ve kozmetik ürünleri bile.

Erkek evladımıza
kızımızdan farklı davranmamızın sebebi,

bunun bize böyle pazarlanması.

Laurie Futterman'ın makalesinde
yer alan çalışmada

6 ve 12 aylık tüm bebeklerin,

kamyonları değil 
oyuncak bebekleri tercih ettiği görüldü.

Birçok insan, 
bebeklerle oynamanın

sadece kızlar için olduğunu,

cinsiyet veya cinsellik konusunda

çocuğun kafasını karıştırdığını söylerler.

Ne yanlış !

Rebecca Haynes,

'Erkekler Neden Bebeklerle Oynamalı?'
adlı makalesinde

bebeklerle oynamak, çocuğun gelişimine 
ve ilişki kurmasına yardımcıdır, der.

Küçücük bir çocuğu,

bir şeyi sevme ve onu önemseme
duygusundan nasıl mahrum ederiz?

Tüm bunlar göz önüne alındığında

görüyoruz ki insanlar erkek çocuklarına

kız çocuklarından farklı davranıyor.

Bu, belki değişimi sevmeyişimizden

belki de cinsiyet rollerinin 
bize lanse ettiklerinden.

Bu yüzden
bırakın erkekler bebeklerle oynasın.

Bırakın kızlar kamyonlarla oynasın.
Bırakın erkekler pembe giyinsin.

Yakalarında 'Sert erkekler pembe giyer!'
yazanlar değil.

Kırılgan ya da güçlü olmalarına 
müsaade edin.

Erkeklere yemek yapmayı,
kızlara ise tamiratı öğretin.

Basit işler için muhtaç olmasınlar.

Bırakın kim ya da ne olmak istiyorlarsa 
O olsunlar.

Margaret Fuller'in de dediği gibi...

'Ne tamamen eril bir erkek,
ne de saf dişil bir kadın vardır.'