1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
ในอุตสาหกรรมของผม

2
00:00:02,000 --> 00:00:05,000
เราเชื่อกันว่าภาพถ่ายสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
โอเคหล่ะ พวกเราซื่อ พวกเรากระตือรือร้น

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
ความจริงคือ พวกเราต่างรู้ว่า

5
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
ภาพถ่ายเหล่านั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงโลกด้วยตัวของมันเอง

6
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
แต่พวกเราก็ตระหนักดีตั้งแต่เริ่มมีการถ่ายภาพว่า

7
00:00:15,000 --> 00:00:18,000
ภาพถ่ายได้กระตุ้นปฏิกิริยาของผู้คนมาโดยตลอด

8
00:00:18,000 --> 00:00:21,000
และปฏิกิริยาเหล่านั้นเองที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

9
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
เอาหล่ะ เรามาเริ่มกันที่รูปภาพจำนวนหนึ่ง

10
00:00:24,000 --> 00:00:26,000
ผมจะประหลาดใจมาก

11
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
ถ้าหากว่าพวกคุณไม่รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาหลายๆภาพ หรือภาพส่วนใหญ่ในนี้

12
00:00:29,000 --> 00:00:31,000
ภาพถ่ายเหล่านี้ล้วนเป็นภาพเชิงสัญลักษณ์

13
00:00:31,000 --> 00:00:34,000
เป็นสัญลักษณ์มาก จนบางทีอาจจะเป็นเรื่องซ้ำซาก

14
00:00:34,000 --> 00:00:36,000
จริงๆแล้ว ภาพเหล่านี้ล้วนเป็นที่รู้จักอย่างดี

15
00:00:36,000 --> 00:00:38,000
ดังนั้นพวกคุณน่าจะจำมันได้

16
00:00:38,000 --> 00:00:41,000
ในรูปแบบที่ค่อนข้างคล้าย หรือแตกต่างไป

17
00:00:42,000 --> 00:00:44,000
เสียงหัวเราะ

18
00:00:45,000 --> 00:00:47,000
แต่ผมคิดว่าพวกเรากำลังมองหาบางสิ่งที่มากขึ้นไปกว่านั้น

19
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
พวกเรากำลังมองหาบางสิ่งที่มากขึ้นไปอีก

20
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
พวกเรากำลังมองหาภาพถ่ายที่โดดเด่น

21
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
ที่เป็นแสงสว่างที่ไม่ปราณีต่อประเด็นอันโหดร้าย

22
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
รูปภาพที่อยู่เหนือเขตแดน รูปภาพที่อยู่เหนือศาสนา

23
00:00:57,000 --> 00:00:59,000
รูปภาพที่จุดประกายพวกเรา

24
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
ให้ลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง

25
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
หรืออีกนัยนึง คือลุกขึ้นมาปฏิบัตินั่นเอง

26
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
เอาหล่ะ ภาพนี้ ที่พวกคุณได้เห็น

27
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
มันเปลี่ยนแปลงมุมมองของพวกเราที่มีต่อโลกทางกายภาพ

28
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
พวกเราไม่เคยเห็นโลกของเราจากมุมมองนี้มาก่อน

29
00:01:11,000 --> 00:01:13,000
หลายๆคนยกประโยชน์ให้ว่า

30
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
การเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นมา หลายครั้ง

31
00:01:15,000 --> 00:01:17,000
มาจากการมองเห็นโลกในมุมมองนี้

32
00:01:17,000 --> 00:01:19,000
เป็นครั้งแรก

33
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
ความเล็กของมัน ความเปราะบางของมัน

34
00:01:22,000 --> 00:01:25,000
สี่สิบปีต่อมา คนกลุ่มนี้

35
00:01:25,000 --> 00:01:27,000
ต่างตระหนักดีถึงพลังทำลายล้างนี้ก่อนใครๆ

36
00:01:27,000 --> 00:01:30,000
ว่าเผ่าพันธุ์ของเราสามารถเปลี่ยนผันสิ่งแวดล้อมของเราได้

37
00:01:30,000 --> 00:01:33,000
และท้ายที่สุด เรากำลังทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับมันอยู่

38
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
พลังทำลายล้างนี้มีหลากหลายรูปแบบ

39
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
ยกตัวอย่างเช่น ภาพถ่ายเหล่านี้ถูกถ่ายโดย เบรนท์ สเตอร์ตัน (Brent Stirton)

40
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
ในประเทศคองโก

41
00:01:42,000 --> 00:01:45,000
ลิงกอริลล่าเหล่านี้ถูกฆ่า บางตัวถูกขึงพืด

42
00:01:45,000 --> 00:01:47,000
และไม่น่าแปลกใจเลย

43
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
ภาพถ่ายเหล่านี้ได้จุดประกายการต่อต้านในระดับนานาชาติ

44
00:01:49,000 --> 00:01:51,000
เร็วๆนี้

45
00:01:51,000 --> 00:01:54,000
พวกเราได้ถูกเตือนอย่างน่าสลดใจถึงพลังทำลายล้างของธรรมชาติเอง

46
00:01:54,000 --> 00:01:56,000
ด้วยเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่เพิ่งเกิดขึ้นในประเทศเฮติ

47
00:01:57,000 --> 00:02:00,000
สิ่งที่ผมคิดว่าเลวร้ายไปกว่านั้น

48
00:02:00,000 --> 00:02:02,000
ก็คือพลังทำลายล้างของมนุษย์ที่มีต่อมนุษย์ด้วยกันเอง

49
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
ซามูเอล ปิซาร์ (Samuel Pisar) ผู้รอดชีวิตจากค่ายเอาช์วิตซ์ กล่าวเอาไว้

50
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
และผมจะยกคำพูดของเขามา

51
00:02:07,000 --> 00:02:09,000
"การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์สอนพวกเราว่า ธรรมชาติ

52
00:02:09,000 --> 00:02:12,000
แม้ในเวลาที่โหดร้ายที่สุด

53
00:02:12,000 --> 00:02:15,000
ก็ยังอ่อนโยนเมื่อเทียบกับมนุษย์

54
00:02:15,000 --> 00:02:18,000
ในยามที่เขาขาดเข็มทิศทางศีลธรรมและเหตุผล"

55
00:02:18,000 --> 00:02:21,000
ยังมีรูปแบบอื่นของการถูกตรึงไม้กางเขนอีก

56
00:02:21,000 --> 00:02:23,000
ภาพถ่ายอันน่ากลัวหลายๆภาพ จาก อาบูเกรียบ (Abu Ghraib)

57
00:02:23,000 --> 00:02:25,000
เช่นเดียวกับบรรดาภาพถ่ายจาก กวนทานาโม (Guantanamo)

58
00:02:25,000 --> 00:02:27,000
ล้วนมีอิทธิพลอย่างลึกซึ้ง

59
00:02:27,000 --> 00:02:29,000
การเผยแพร่ภาพถ่ายเหล่านี้

60
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
เพื่อต่อต้านเรื่องราวในรูปภาพเอง

61
00:02:31,000 --> 00:02:34,000
ทำให้รัฐบาลต้องเปลี่ยนแปลงนโยบายหลายๆเรื่อง

62
00:02:34,000 --> 00:02:36,000
หลายคนอาจโต้แย้งว่าภาพถ่ายเหล่านั้นเองต่างหาก

63
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
ที่เป็นเชื้อเพลิงความไม่สงบในอิรัก

64
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
มากกว่าการกระทำอื่นใด

65
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
ยิ่งไปกว่านั้น ภาพถ่ายเหล่านั้นได้ถอด

66
00:02:44,000 --> 00:02:47,000
สิ่งที่เรียกว่ามาตรฐานศีลธรรมอันสูงส่งของกำลังพลที่ยึดครองอิรักไปตลอดกาล

67
00:02:47,000 --> 00:02:49,000
ย้อนกลับไปนิดหน่อย

68
00:02:49,000 --> 00:02:51,000
ในช่วงทศวรรษ 1960 และ 1970

69
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
สงครามเวียดนามได้ถูกถ่ายทอด

70
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
สู่(ทีวีใน)ห้องนั่งเล่นของชาวอเมริกันทุกเมื่อเชื่อวัน

71
00:02:55,000 --> 00:02:58,000
ภาพข่าวนำผู้คนมาเผชิญหน้า

72
00:02:58,000 --> 00:03:01,000
กับเหยื่อของสงคราม เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงถูกเผาด้วยลูกระเบิดเชื้อเพลิง

73
00:03:02,000 --> 00:03:04,000
นักศึกษาคนนึงถูกฆ่าโดยเจ้าหน้าที่หน่วยป้องกันความมั่นคงแห่งชาติ

74
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
ที่มหาวิทยาลัยเคนท์สเตท ในรัฐโอไฮโอระหว่างการประท้วง

75
00:03:07,000 --> 00:03:09,000
จริงๆแล้ว ภาพถ่ายเหล่านี้กลายมาเป็น

76
00:03:09,000 --> 00:03:11,000
กระบอกเสียงให้กับการประท้วงเอง

77
00:03:11,000 --> 00:03:13,000
ตอนนี้ ภาพถ่ายนั้นมีพลัง

78
00:03:13,000 --> 00:03:15,000
ที่จะกระจายแสงแห่งความเข้าใจ

79
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
บนความเคลือบแคลง ความเพิกเฉย

80
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง -- ผมได้พูดถึงสิ่งเหล่านี้บ่อยครั้ง

81
00:03:19,000 --> 00:03:22,000
แต่ผมจะแค่โชว์รูปภาพหนึ่ง --

82
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
ประเด็นของเชื้อเอชไอวีหรือเอดส์

83
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
ในช่วงทศวรรษ 1980 ความรู้สึกอัปยศอดสูที่ผู้คนมีต่อโรคนี้

84
00:03:28,000 --> 00:03:30,000
เป็นกำแพงอันยิ่งใหญ่

85
00:03:30,000 --> 00:03:32,000
ที่กีดกันผู้คนให้ไม่กล้าแม้แต่จะถกประเด็นหรือพูดถึงมัน

86
00:03:32,000 --> 00:03:35,000
พฤติกรรมหนึ่งที่แสนธรรมดาในปี ค.ศ.1987 ของผู้หญิงที่โด่งดังมากที่สุดในโลก

87
00:03:35,000 --> 00:03:37,000
เจ้าหญิงแห่งเวลล์ (เจ้าหญิงไดอาน่า) กำลังสัมผัส

88
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
เด็กน้อยที่ติดเชื้อเอชไอวีหรือเอดส์คนหนึ่ง

89
00:03:39,000 --> 00:03:42,000
สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะในยุโรป ที่จะหยุดยั้งความรู้สึกอดสู

90
00:03:42,000 --> 00:03:45,000
เธอรู้ดีกว่าใครๆ ถึงพลังของรูปภาพ

91
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
ดังนั้น เมื่อพวกเราได้เผชิญหน้ากับรูปภาพที่ทรงพลังมาก

92
00:03:48,000 --> 00:03:50,000
พวกเราทุกคนล้วนมีทางเลือก

93
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
พวกเราสามารถมองข้าม หรือพวกเราสามารถให้ความสำคัญกับรูปภาพนั้น

94
00:03:53,000 --> 00:03:55,000
เป็นที่น่าขอบคุณ เมื่อรูปภาพเหล่านี้ปรากฎขึ้นใน

95
00:03:55,000 --> 00:03:57,000
หนังสือพิมพ์เดอะการ์เดียน (Guardian) ในปี ค.ศ.1998

96
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
ผู้คนให้ความสนใจอย่างสูง และในที่สุดคือให้เงินจำนวนมาก

97
00:04:00,000 --> 00:04:02,000
ในความปฏิบัติงานบรรเทาความอดอยากในประเทศซูดาน

98
00:04:02,000 --> 00:04:04,000
รูปถ่ายเปลี่ยนแปลงโลกหรือไม่ ?

99
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
ไม่ครับ แต่รูปถ่ายมีอิทธิพลที่สำคัญมาก

100
00:04:07,000 --> 00:04:09,000
ภาพถ่ายหลายๆรูป หลายครั้งผลักดันเราไปสู่การตั้งคำถามต่อความเชื่อหลักของพวกเรา

101
00:04:09,000 --> 00:04:12,000
รวมไปถึงความรับผิดชอบซึ่งกันและกัน

102
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
พวกเราทั้งหมดเห็นรูปภาพเหล่านั้นหลังจากเหตุการณ์พายุเฮอร์ริเคนแคทริน่า

103
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
และผมคิดว่าสำหรับคนนับล้านๆ

104
00:04:16,000 --> 00:04:18,000
พวกเขาได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากภาพถ่ายเหล่านี้

105
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
และผมคิดว่า แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

106
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
ที่พวกเขาเคยอยู่ห่างจากจิตวิญญาณของอเมริกันชน

107
00:04:22,000 --> 00:04:25,000
เมื่อคราวที่พวกเขาออกไปเลือกตั้งในเดือนพฤศจิกายนในปี 2008

108
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
โชคร้ายที่รูปภาพที่สำคัญมากจำนวนหลายภาพ

109
00:04:29,000 --> 00:04:32,000
ถูกมองว่าโจ่งแจ้ง หรือขัดหูขัดตาเกินไปกว่าที่เราควรจะได้เห็น

110
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
ผมจะแสดงรูปภาพหนึ่งแก่พวกคุณในที่นี้

111
00:04:35,000 --> 00:04:38,000
คือภาพถ่ายทหารผ่านศึกจากสงครามอิรักโดย ยูจีน ริชาร์ดส์

112
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
จากผลงานชิ้นที่พิเศษกว่าชิ้นอื่นๆ

113
00:04:40,000 --> 00:04:43,000
ซึ่งไม่เคยเผยแพร่มาก่อน ชื่อว่า "สงครามเป็นเรื่องเฉพาะตน (War is Personal)"

114
00:04:43,000 --> 00:04:45,000
แต่รูปภาพไม่จำเป็นต้องโจ่งแจ้ง

115
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
ในการที่จะเตือนพวกเราถึงโศกนาฏกรรมของสงคราม

116
00:04:47,000 --> 00:04:50,000
จอห์น มอร์ ถ่ายรูปนี้ที่สุสานอาร์ลิงตัน

117
00:04:50,000 --> 00:04:52,000
หลังผ่านภาวะตึงเครียดของเหตุการณ์ขัดแย้ง

118
00:04:52,000 --> 00:04:55,000
ในทุกๆพื้นที่ความขัดแย้งทั้งหมดบนโลก

119
00:04:55,000 --> 00:04:58,000
มีภาพถ่ายภาพหนึ่งจากสถานที่ที่เงียบสงบกว่าอย่างมาก

120
00:04:58,000 --> 00:05:01,000
ซึ่งยังหลอกหลอนผมอยู่ มากกว่ารูปภาพอื่นๆ

121
00:05:02,000 --> 00:05:05,000
ผมไม่เห็นด้วยกับ เอนเซล อดัมส์ ที่กล่าวไว้ว่า

122
00:05:05,000 --> 00:05:08,000
"คุณไม่ได้ถ่ายภาพ แต่คุณสร้างมัน"

123
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
ในความเห็นของผม ช่างถ่ายภาพไม่ใช่ผู้สร้างภาพถ่ายขึ้นมา

124
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
แต่เป็นคุณต่างหากหล่ะ

125
00:05:12,000 --> 00:05:14,000
พวกเรานำเอา

126
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
ค่านิยมของพวกเรา ระบบความเชื่อของพวกเราใส่ไปในรูปภาพแต่ละรูป

127
00:05:16,000 --> 00:05:19,000
และผลลัพธ์ก็คือ รูปภาพสะท้อนอยู่ในตัวเรา

128
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
บริษัทของผมมีภาพถ่ายประมาณ 70 ล้านรูป

129
00:05:21,000 --> 00:05:24,000
ผมติดไว้ในห้องทำงานเพียงภาพเดียว

130
00:05:24,000 --> 00:05:26,000
คือภาพนี้

131
00:05:26,000 --> 00:05:28,000
ผมหวังว่า ครั้งหน้าเมื่อพวกคุณได้เห็น

132
00:05:28,000 --> 00:05:30,000
รูปภาพที่จุดประกายบางอย่างในตัวคุณ

133
00:05:30,000 --> 00:05:32,000
คุณจะสามารถเข้าใจได้ดีขึ้นว่าทำไม

134
00:05:32,000 --> 00:05:35,000
และผมรู้ว่าสำหรับพวกคุณในที่นี้

135
00:05:35,000 --> 00:05:37,000
คุณจะต้องทำอะไรขึ้นมาสักอย่างอย่างแน่นอน

136
00:05:37,000 --> 00:05:39,000
และขอบคุณช่างถ่ายภาพทุกคนครับ

137
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
(เสียงปรบมือ)