Όταν πρωτοξεκίνησα, όλοι έλεγαν
"Φίλε, χρησιμοποιείς τόσους ήχους,
τόση μουσική. Δεν είναι άκομψο;΄"
Αυτό κάνω. Ναι! [ΓΕΛΙΑ]
Μ' ΄αρέσει αυτό το άκομψο.
Έτσι πρέπει! [ΓΕΛΙΑ]
Το καινούριο δημιουργείται
μέσω αυτής της δυναμικότητας του άκομψου.
Άρα δεν μ' ενοχλεί το άκομψο
["The Unfinished Conversation" (2012)]
Λοιπόν εδώ έχουμε
ένα ενδιαφέρον σημείο.
Νομίζω πως αυτός ο τύπος ή αυτός,
ένας απ' τους δύο έχει GoPro κάμερα.
Μπορεί να μην αξίζει η εικόνα,
αλλά ίσως υπάρχει ήχος.
Αυτό το σημείο μοιάζει
μ' αυτό που βλέπαμε πριν.
Ενδιαφέρομαι επίσης και γι' αυτά
που έχει να πει ο ήχος.
Όχι μόνο η μουσική, αλλά και ο ήχος.
Ο τρόπος με τον οποίο
ο ήχος,
δίνει κατεύθυνση
στις εικόνες.
Αυτό που κατάλαβα νωρίς,
είναι πως υπάρχουν και ηχητικοί τρόποι
να μάθεις τον κόσμο,
που είναι εξίσου σημαντικοί,
όσο και όλοι οι υπόλοιποι.
Όπως όλα τα μαύρα παιδιά
που μεγαλώνουν εδώ,
συχνάζαμε σε κλαμπ που έπαιζε μουσική
ας πούμε νταμπ.
Και για δύο ώρες
ήμαστε μια παρέα ανθρώπων,
που ανακαλύπτουμε κυριολεκτικά ο ένας
τον άλλον, μέσω αυτής της μουσικής.
Η μουσική, επέτρεπε αυτές τις ανακαλύψεις
και όχι ο διάλογος.
Δεν έχει να κάνει με το τι λέει
ο ένας στον άλλον.
Μ' ενδιαφέρει όμως και πόσες
πιθανότητες λύτρωσης
μπορεί να προσφέρει η μουσική.
["The Unfinished Conversation" (2012)]
Στο πρώτο ή δεύτερο έτος
του πανεπιστημίου,
στέκομαι δίπλα σ' ένα παράθυρο,
όχι ιδιαίτερα χαρούμενος,
ακούγοντας το Radio 3 του BBC,
και ξαφνικά βάζει μια μουσική
που κυριολεκτικά
συντάραξε τον κόσμο μου.
Ήταν ενός Εσθονού συνθέτη,
του Άρβο Πέρτ.
[" The Nine Muses" (2010)]
Η μουσική έλεγε:
"Βρίσκεσαι σ' αυτό το χώρο,
και μπορείς να κατοικήσεις
σ' αυτό το χώρο, διαφορετικά
και εγώ θα σου πω πως."
Και το έκανε.
[ΓΕΛΙΑ]
Μέσα σε 16 λεπτά,
μια νέα μουσική σύνθεση
άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα το χρόνο,
και κατ' επέκταση,
τον εαυτό μου μέσα σ' αυτόν.
Έχω κάνει λοιπόν μια
ουσιαστική
επένδυση
στον ήχο
που διέπει το έργο μου.
Ήμουν όμως μέλος μιας ομάδας
που θεωρούσε πως είχε
μία ηχητική, ακουστική
πειραματική μορφή.
Χρησιμοποίησα πολλή μουσική
γιατί μου άρεσε η γνώση
που υπαινίσσονταν
και ήθελα να μου δώσουν κάτι
που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω
σε αφηγήματα, ιστορίες ή διηγήματα.
Αυτό που αλλάζει στα χρόνια,
είναι η γκάμα ή το υλικό
Οπότε αρχικά η "συγκεκριμένη μουσική".
["Mnemosyne"(2010"]
Και μετά κλασσικά κομμάτια,
θεατρικά κομμάτια.